Όποιος πέσει στα μικρά, αναμφίβολα θα πέσει και στα μαγάλα.

Σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες, όποιος πέσει στα μικρά, αναμφίβολα θα πέσει και στα μαγάλα. Και ενώ τότε, η ημερολογιακή αλλαγή της Εγκυκλίου του 1920, φαινόταν ως κάτι μικρό και ασήμαντο (δεδομένου ότι η Εγκύκλιος δεν είχε γνωστοποιηθεί ακόμα στον κόσμο), οδήγησε σιγά-σιγά σε ολοένα και μεγαλύτερες προδοσίες, σε σημείο που να μπορούμε να πούμε ότι η Εγκύκλιος (η οποία, κατά τους σύγχρονους Πατέρες, θεωρείται και ως ο καταστατικός χάρτης του Οικουμενισμού) έχει εφαρμοστεί πλήρως από όλα τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία. Αυτό σημαίνει ότι ο Οικουμενισμός και η Εγκύκλιός του, έχει επικρατήσει παντού.

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Όχι κ. Κώστα δεν είναι έτσι.
Τόσοι άγιοι αγίασαν και ευαρέστησαν τον Κύριο μας και ήταν στο Νέο Ημερολόγιο.
Δεν θα αγίαζαν αν ήταν αλήθεια η ανάρτηση. Δεν θα αγίαζαν αν ήταν σοβαρή πτώση η αλλαγή του νέου ημερολογίου και οδηγούσε σε μεγάλες πτώσεις.

Ανατόλιος

5 Ιουλίου 2018 - 4:03 μ.μ.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 6 Ιουλίου 2018

Σισώη του μεγαλομ., Φιλήμονος, Ονησίμου, Αρχίππου.

Τη στ’  (6η) του Ιουλίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΣΙΣΩΗ του Μεγάλου.                          

Σισώης  ο Όσιος και μέγας εν ασκηταίς εγεννήθη εν Αιγύπτω κατά τας αρχάς της 4ης εκατονταετηρίδος, ότε ήκμαζον εν Αιγύπτω ο μέγιστος των ασκητών θείος Αντώνιος, ο θαυμάσιος Όσιος Ωρ και πλήθος άλλων μεγάλων Αγίων Αναχωρητών. Τούτων τας αρετάς και τα ένθεα κατορθώματα ακούων και ο καλός Σισώης ηγάπησεν εξ αυτής της βρεφικής του ηλικίας τον Κύριον, διο και παιδίον έτι ων έλαβεν εις τους ώμους του τον Σταυρόν του Χριστού και ηκολούθησεν αυτόν εξελθών και αυτός εις την έρημον και αγωνιζόμενος μετά των άλλων ασκητών τον καλόν αγώνα της ασκήσεως. Κατά τας αρχάς της αναχωρήσεώς του ο μακάριος Σισώης ήλθεν εις την ονομαστήν Σκήτην της Νιτρίας, εις την οποίαν ησκούντο τότε περί τους χιλίους Μοναχούς επάνω εις τους οποίους ήτο προεστώς ο Όσιος Ωρ.

Του Αγίου Νείλου του ασκητού:

Ο διάβολος φθονεί πάρα πολύ τον άνθρωπο πού προσεύχεται, και μεταχειρίζεται κάθε μηχανή για να διαφθείρει το σκοπό του. Δεν παύει λοιπόν να κινεί τις σκέψεις των πραγμάτων με τη μνήμη και να ανακατώνει όλα τα πάθη με τη σάρκα, για να μπορέσει να εμποδίσει την άριστη εργασία της προσευχής και την ανάβαση του νου στο Θεό.

ΤΟ ΜΥΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ --- Αλέξ. Παπαδιαμάντης

Κάτω ἀπὸ τὸν κρημνόν, ὁποὺ βρέχουν τὰ κύματα, ὅπου κατέρχεται τὸ μονοπάτι, τὸ ἀρχίζον ἀπὸ τὸν ἀνεμόμυλον τοῦ Μαμογιάννη, ὁποὺ ἀντικρύζει τὰ Μνημούρια, καὶ δυτικῶς, δίπλα εἰς τὴν χαμηλὴν προεξοχὴν τοῦ γιαλοῦ, τὴν ὁποίαν τὰ μαγκόπαιδα τοῦ χωρίου, ὁποὺ δὲν παύουν ἀπὸ πρωίας μέχρις ἑσπέρας, ὅλον τὸ θέρος, νὰ κολυμβοῦν ἐκεῖ τριγύρω, ὀνομάζουν τὸ Κοχύλι ―φαίνεται νὰ ἔχῃ τοιοῦτον σχῆμα― κατέβαινε τὸ βράδυ-βράδυ ἡ γρια-Λούκαινα, μία χαροκαμένη πτωχὴ γραῖα, κρατοῦσα ὑπὸ τὴν μασχάλην μίαν ἀβασταγήν, διὰ νὰ πλύνῃ τὰ μάλλινα σινδόνια της εἰς τὸ κῦμα τὸ ἁλμυρόν, εἶτα νὰ τὰ ξεγλυκάνῃ εἰς τὴν μικρὰν βρύσιν, τὸ Γλυφονέρι, ὁποὺ δακρύζει ἀπὸ τὸν βράχον τοῦ σχιστολίθου, καὶ χύνεται ἠρέμα εἰς τὰ κύματα.

Τη αυτή ημέρα 5η Ιουλίου, ο Άγιος Ιερομάρτυς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ο νέος, ο εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας κατά το έτος αχοθ΄ (1679), ξίφει τελειούται.

Κυπριανός ο νέος Ιερομάρτυς του Χριστού, πατρίδα μεν είχε χωρίον τι Κλητζός κατά τους εγχωρίους καλούμενον, της επαρχίας Λιτζάς και Αγράφων. Εκεί γεννηθείς και ανατραφείς καλώς παρά των γονέων αυτού και εις τα ιερά γράμματα εκπαιδευθείς, ενεδύθη το μοναχικόν σχήμα και ηξιώθη του της ιερωσύνης χαρίσματος. Απελθών δε εις το αγιώνυμον Όρος του Άθωνος, και αγοράσας κελλίον Κουτλουμουσιανόν, τον Άγιον Γεώργιον, έμενεν εν αυτώ μετ’ άλλων δύο μοναχών, το μέλι της αρετής εργαζόμενος και ως φίλεργος μέλισσα συνάγων άπαντα τα άνθη των αρετών. Ενώ δε εκεί διέμενεν ο μακάριος, ήναψεν ο θείος πόθος εις την καρδίαν αυτού. Όθεν και ηλλοιώθη την καλήν αλλοίωσιν, εντρυφών ακορέστως εις τον θείον έρωτα του Σωτήρος Χριστού, υπό του οποίου καταφλεγόμενος, όσα και αν έπραττε δεν ενόμιζεν ότι ισάξια της αγάπης αυτού πράττει. Ποία δε έργα κι αρετάς εξήσκει;

Κοντά στα 2 εκ. ή 20% του πληθυσμού, οι Μωαμεθανοί στην Ελλάδα σήμερα.

Αυτό σημαίνει ότι οι μουσουλμάνοι σήμερα αναλογούν ή και ξεπερνούν το 20% του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας. Όπως αποδεικνύεται από στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο  από την Ένωση Μωαμεθανών Ελλάδος, το 2010, πριν από 8 ολόκληρα χρόνια δηλ.,το 2010, έχει εκτιμηθεί ότι, «υπάρχουν 830.000 ως 1.000.000 μωαμεθανοί στην Ελλάδα» ( βλ. Το Βήμα, 14/2/2010).Όπως αναφέρει  η Ένωση, υπάρχουν τρεις κατηγορίες μωαμεθανών: «Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η ελληνική μωαμεθανική μειονότητα με περίπου 120.000 άτομα που κατοικούν κυρίως στη Δυτική Θράκη και κατά δεύτερο λόγο στη Ρόδο και στην Κω, καθώς και Έλληνες που ασπάστηκαν το Ισλάμ αφού παντρεύτηκαν μωαμεθανούς. Αλλά ο μεγάλος αριθμός τους είναι αυτοί που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία 10-20 χρόνια, με προέλευση κυρίως από αραβικές χώρες αλλά και το Πακιστάν, το Αφγανιστάν,το Μπανγκλαντές, τη Νιγηρία, Γκάνα, Σομαλία,Αλγερία κλπ.Επισημαίνεται εδώ ότι, η Ελληνίδα μητέρα γεννά 1,1 παιδί κατά μέσο όρο, γεγονός που δεν αρκεί για την αναπλήρωση των γενεών, έναντι 5 παιδιών κατά μέσο όροι της μωαμεθανής μητέρας. Σε κάθε 90.000 νέες γεννήσεις περίπου το χρόνο τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, αντιστοιχούν 120.000 περίπου θάνατοι, γεγονός που σημαίνει ότι κάθε χρόνο, οι γηγενείς Έλληνες μειώνονται κατά 20-30.000 άτομα. Επί πλέον, με την έλευση της οικονομικής κρίσης, από το 2009 και μετά, μεταναστεύουν ετησίως πάνω απο 120.000 Έλληνες στο εξωτερικό. Και την ίδια ώρα εισβάλλουν 3-5.000 μωαμεθανοί ημερησίως.

Ζητείτε δε ΠΡΩΤΟΝ την Βασιλείαν του Θεού...

Τη αυτή ημέρα 5η Ιουλίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΛΑΜΠΑΔΟΥ.

Λαμπαδός ο Όσιος πατήρ ημών εκ νεαράς ηλικίας παρεδόθη εις την ασκητικήν ζωήν και δια της εγκρατείας και της προσεκτικής προσευχής υπέταξεν εις την ψυχήν το φρόνημα της σαρκός. Όθεν έλαμψεν ως λαμπρός ήλιος και εφώτισε τους εσκοτισμένους υπό των παθών και της απάτης των δαιμόνων. Και όχι μόνον εν τη παρούση ζωή έτι ων εποίησε παράδοξα θαύματα, αλλά και αφού απήλθε προς Κύριον προσφέρει αενάως θαύματα και ιατρείας εις τους μετά πίστεως προς αυτόν προστρέχοντας. Τούθ’ όπερ βεβαιοί το σπήλαιον, εντός του οποίου ευρίσκεται το τίμιον αυτού λείψανον.

Αλαλούμ με τις Πρέσπες, αλλά συνεχίζουμε να δίνουμε… -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Κρίμα στον αγώνα και την αγωνία του κ. Κοτζιά στη τελευταία σύνοδο της Ε.Ε. Πάλεψε με νύχια και με δόντια να λάβει ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαδικασιών για τις εξαιρέτως… φιλικές μας χώρες (κούνια που μας κούναγε) Σκόπια και Αλβανία. Απέτυχε παταγωδώς, αλλά θα επανέλθει δριμύτερος λίαν προσεχώς!

Άνευ αξίας η ερμηνευτική αλχημεία του ανάμεσα στο nationality (=εθνικότητα) του αγγλικού κειμένου  των Πρεσπών και το παρερμηνευόμενο ελληνικό:  ιθαγένεια.

Ο ακριβός και σπάνιος φίλος μας Ζάεφ ομιλεί ευκαίρως ακαίρως περί «Μακεδονίας» (όχι Βόρειας) «μακεδονικής ταυτότητας» και «μακεδονικής γλώσσας». Κάνει και τα μπάνια του… στην Ποτείδαια… Ενδεικτικό το προχθεσινό αλαλούμ με το φιλοσκοπιανό ευρωβουλευτή Knut  Fleckenstein. Πήρε στα σοβαρά τα περί «Βόρειας Μακεδονίας» και όπως ήταν φυσικό ονόμασε του πολίτες των Σκοπίων «Βορειομακεδόνες». Ένδακρυς όμως ζήτησε χίλια συγνώμη για το …ατόπημά του: