ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ -- Αθωνικά άνθη

Χαράς τα πάντα πεπλήρωται, της Αναστάσεως την πείραν ειληφότα…                                                                                              
Εις τον νουν και την καρδίαν του ιερού Υμνογράφου, «τα πάντα», ως γεγονός υπερφυσικόν, ως μέθεξις εις την Ανάστασιν του Χριστού, ως μεταμόρφωσις της αοράτου και ορατής κτίσεως, περιλαμβάνουν τους Αγγέλους, τους ανθρώπους, τον φυτικόν και τον ζωϊκόν έλογον κόσμον.                                                     
«Χαράς τα πάντα πεπλήρωται», ως μεθέξαντα εις την Ανάστασιν του Χριστού. Χαρά εις τους Αγγέλους, χαρά εις τους ανθρώπους, χαρά εις τον ουρανόν, χαρά εις την γην, χαρά εις τους αστέρας, χαρά εις τα άνθη, χαρά εις τον κτιστόν φως, χαρά εις τα δάση, χαρά εις τας θαλάσσας, χαρά εις «τα θηρία και πάντα τα κτήνη, ερπετά και πετεινά πτερωτά», χαρά εις όλην την κτίσιν, εις όλας τας αβύσσους, διότι «και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ. η΄, 21). Χαρά και φως παντού και μέσα σ΄ όλα. «Τα πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια· εορταζέτω πάσα Κτίσις την Έγερσιν Χριστού, εν  η  ε σ τ ε ρ έ ω τ α ι».

***
Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ -- ...":

Το καλύτερο κείμενο που διάβασα αυτές τις μέρες.. ευχαριστούμε.. όπως έλεγε και κάποιος στην καρδιά να ζούμε το Πάσχα και στο νου να έχουμε το Φως.. Αληθώς Ανέστη.. 

O Συναξαριστής της ημέρας.


Δευτέρα, 9 Απριλίου 2018

Δευτέρα Διακαινισίμου. Ευψυχίου μάρτυρος, του εν Καισαρεία, Βαδίμου μάρτυρος του αρχιμανδρίτου. Των εν Περσία αναιρεθέντων 300 αιχμαλώτων.

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Εὐψύχιος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ δυσσεβοῦς αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ χώρα τῆς Καππαδοκίας. Ἦταν ἄνθρωπος μὲ θεοφιλὴ βίο καὶ ἀγαθὴ κρίση καὶ εἶχε πολὺ πόθο γιὰ τὸν Χριστό. Ὅταν στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας ὁ Ἰουλιανὸς ἔχτισε ναὸ τῆς θεᾶς Τύχης, στὸν ὁποῖο θυσίαζαν οἱ εἰδωλολάτρες, ὁ Εὐψύχιος πῆρε μαζί του καὶ μερικοὺς ἄλλους θαρραλέους νέους καὶ γκρέμισαν τὸ ναὸ ἀπὸ τὰ θεμέλια καθὼς καὶ τὸ εἴδωλο τῆς θεᾶς. Ὅταν ἔμαθε αὐτὰ ὁ βασιλέας ὀργίσθηκε ὑπερβολικὰ καὶ ἀπέστειλε στρατιῶτες γιὰ νὰ τοὺς συλλάβουν.

ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.


Για την αρμονική και ισορροπημένη ζωή μας είναι αναγκαία και απαραίτητη η χαρά όσο και το οξυγόνο ή η τροφή. Εύστοχα θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τον άνθρωπο «ζητιάνο της χαράς». Από την πρώτη παιδική ηλικία ως το βαθύ γήρας ζη με της χαράς το όραμα. Την αναζητά σε κάθε εκδήλωση, την ψάχνει όπου υπάρχει έστω και η απίθανη υποψία της. Κάνει το παν για να τρυγήσει και τον τελευταίο καρπό της, να ρουφήξει και την ελάχιστη σταγόνα της. Μα είναι τόσο μικρή σε διάρκεια η χαρά, είναι τόσο ευαίσθητη και εύθραστη η υπόστασή της! Κι αν υποθέσουμε πως κάποιος είχε την εξαιρετική τύχη, την ουτοπική δυνατότητα να απολαμβάνει μία εντελώς άλυπη ζωή, να έχει δικά του όλα του κόσμου τα αγαθά και τις ανέσεις, να δρέπει συνεχώς επιτυχίες και να πλέει σε πελάγη ευτυχίας, σίγουρα δεν θα μπορούσε για πολύ να χαρεί. Και πως, στ΄ αλήθεια, να χαρεί, πώς να ανασάνει γεμίζοντας άφοβα τα πνευμόνια του με τον αέρα της χαράς, όταν γνωρίζει πως είναι πεπερασμένη η ζωή του, πως σε κάθε του βήμα καιροφυλακτεί ο θάνατος; Φαρμακώνει την καρδιά, θολώνει τον νου αυτή η αλήθεια, καθώς γίνεται θλιβερή και πανθομολογούμενη διαπίστωση πως ο θνητός άνθρωπος με κάθε βήμα τρέχει γοργά – γοργά προς το μνήμα. Αιχμάλωτοι του θανάτου κατάντησαν μετά την πτώση οι άνθρωποι· «δια παντός του ζειν ένοχοι ήσαν δουλείας» (Εβρ. 2: 15).