O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 3 Απριλίου
2018
ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ, Των
Δέκα Παρθένων. Νικήτα, ηγουμένου της μονής Μηδικίου, Ιωσήφ του υμνογράφου,
Παύλου νεομάρτυρος του Ρώσου (1683).
Κατά την Μ. Τρίτη
επιτελούμε ανάμνηση (α) της περί των δέκα παρθένων γνωστής παραβολής του Κυρίου.
Η Εκκλησία μας καλεί να είμεθα έτοιμοι για να υποδεχθούμε, κρατούντες τις
λαμπάδες των αρετών μας, τον ουράνιον Νυμφίο, τον Κύριον Ιησού, ο Οποίος θα
έλθει αιφνίδια, είτε ειδικά κατά τη στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικά κατά τη
Δευτέρα Παρουσία. Επίσης μας καλεί, (β) φέρουσα ενώπιό μας και τη παραβολή των ταλάντων, να
καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός. Ο Κύριός μας, ο
Ιησούς Χριστός, όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα και πλησίαζε προς το εκούσιο
Πάθος, έλεγε στους μαθητές Του ορισμένες παραβολές για να τους προετοιμάσει.
Μερικές, μάλιστα, τις έλεγε για να καυτηριάσει και να χτυπήσει του Γραμματείς
και τους Φαρισαίους.
Τα δικαιώματα της καταστροφής -- Του πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Μερικοί συνειδητοί χριστιανοί πανικοβάλλονται, όταν
βλέπουν τα αντιχριστιανικά νομοθετήματα των ανθρώπων της κοσμικής εξουσίας και
τα μέτρα που λαμβάνουν προκειμένου να περιορίσουν την Εκκλησία, για να μην
επηρεάζει το λαό με την ηθική της διδασκαλία. Οι πολιτικοί με καύχηση μιλούν
για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμα και για εκείνα που είναι καταστροφικά για
τούς ανθρώπους. Νομίζουν ότι ο λόγος του Χριστού ευθύνεται για την καταπάτησή
τους. Ξεχνούν ωστόσο ότι τη μεγαλύτερη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων την
εξασφαλίζουν οι χριστιανοί, οι οποίοι πολλές φορές με την έμπρακτη αγάπη
ξεπερνούν τα δικαιώματα και θυσιάζονται για τούς αδελφούς σεβόμενοι πάντα την
ελευθερία τους και χρησιμοποιώντας μόνο την πειθώ.
Οι χριστιανοί δεν έχουν κοσμική εξουσία. Δεν πρέπει να έχουν, ούτε και να την επιδιώκουν, γιατί διαφορετικά θα βρεθούν σε αντίθεση με την τακτική του Χριστού και των αγίων Αποστόλων.
Οι χριστιανοί δεν έχουν κοσμική εξουσία. Δεν πρέπει να έχουν, ούτε και να την επιδιώκουν, γιατί διαφορετικά θα βρεθούν σε αντίθεση με την τακτική του Χριστού και των αγίων Αποστόλων.
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
Το
θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους
κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το
μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα
νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι
κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους
κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με
την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την
μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις
ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ: Εἰσοδεύοντας στή Μεγάλη Ἑβδομάδα
Λυτρωτική σταυροαναστάσιμη πορεία πρός τό Πάσχα, μέσα από τά φωτεινά μονοπάτια της αγιορειτικής παράδοσης
Του Αγιορείτου μοναχού
Παταπίου Καυσοκαλυβίτου
Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ περιπλανηθήκαμε σαράντα ὁλόκληρες μέρες στήν ἔρημο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ ἀνηφορική καί κοπιαστική πορεία τῆς περιόδου τοῦ Τριωδίου, πρός τήν συνάντησή μας μέ τόν ἀναστημένο Χριστό, φθάνει στό τέλος της.
Καί ἤδη, ἀπό τώρα, βλέπουμε νά λάμπει στό τέλος τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Τό φῶς τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ! Καί εἶναι αὐτό τό ὅραμα, ἡ πρόγευση τοῦ Πάσχα, πού κάνει τήν δική μας προσπάθεια μιά «πνευματική ἄνοιξη». Βρισκόμαστε ἤδη στή Μεγάλη Ἑβδομάδα καί, πορευόμενοι πρός τό Πάσχα, δέν παύουμε ἀπό τό νά συνειδητοποιοῦμε ὅτι αὐτή ἡ πορεία δέν εἶναι παρά μία ἀνεξάντλητη ἀνοδική κλίμακα ἀποκτήσεως τῶν ἀρετῶν. Συνάμα καί παρηγορητικά, κατά τούς προηγούμενους πνευματικούς σταθμούς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, διδαχθήκαμε ὅτι κάθε ἄνθρωπος, ὅσο ἁμαρτωλός κι ἄν εἶναι, μπορεῖ -ἄν τό θελήσει βαθιά καί ὑπαρξιακά- νά συναντήσει τόν ἀναστημένο Χριστό.
Του Αγιορείτου μοναχού
Παταπίου Καυσοκαλυβίτου
Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ περιπλανηθήκαμε σαράντα ὁλόκληρες μέρες στήν ἔρημο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ ἀνηφορική καί κοπιαστική πορεία τῆς περιόδου τοῦ Τριωδίου, πρός τήν συνάντησή μας μέ τόν ἀναστημένο Χριστό, φθάνει στό τέλος της.
Καί ἤδη, ἀπό τώρα, βλέπουμε νά λάμπει στό τέλος τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Τό φῶς τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ! Καί εἶναι αὐτό τό ὅραμα, ἡ πρόγευση τοῦ Πάσχα, πού κάνει τήν δική μας προσπάθεια μιά «πνευματική ἄνοιξη». Βρισκόμαστε ἤδη στή Μεγάλη Ἑβδομάδα καί, πορευόμενοι πρός τό Πάσχα, δέν παύουμε ἀπό τό νά συνειδητοποιοῦμε ὅτι αὐτή ἡ πορεία δέν εἶναι παρά μία ἀνεξάντλητη ἀνοδική κλίμακα ἀποκτήσεως τῶν ἀρετῶν. Συνάμα καί παρηγορητικά, κατά τούς προηγούμενους πνευματικούς σταθμούς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, διδαχθήκαμε ὅτι κάθε ἄνθρωπος, ὅσο ἁμαρτωλός κι ἄν εἶναι, μπορεῖ -ἄν τό θελήσει βαθιά καί ὑπαρξιακά- νά συναντήσει τόν ἀναστημένο Χριστό.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ -- Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 2ᾳ Ἀπριλίου
2018