ΦΩΤΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΑΙΩΝ

Όσοι μελετούν τα αίτια του σχίσματος, βλέπουν τον Μ. Φώτιον ως πρωταγωνιστήν, ως δογματικόν διδάσκαλον, αντιτεθέντα εις τας καινοτομίας της Ρώμης. Και πολλοί μένουν με την εντύπωσιν ότι επειδή ο παπισμός παρουσιάζει τάσεις καταδυναστείας εφ’ ολοκλήρου της Εκκλησίας και εισήγε νέαν διδασκαλίαν επί της κυρίως Θεολογίας της Αγίας Τριάδος, ο Μ. Φώτιος, κατά ένα τρόπον εντελώς δογματικόν, αντέδρασε προετοιμάσας το σχίσμα, το οποίον τόσον εταλαιπώρησε την Εκκλησίαν.
Η ερμηνεία αύτη εις την στάσιν του Μ. Φωτίου έναντι της πρεσβυτέρας Ρώμης, δεν στερείται βεβαίως ποιάς τινος αληθείας. Αλλά δεν εξαντλείται η αλήθεια. Θα πρέπει να μελετήση κανείς βαθύτατα την ζωήν και τα φρονήματα του θειοτάτου και σοφωτάτου Φωτίου, δια να αντιληφθή, ότι τα αίτια του σχίσματος, το οποίον επεδίωξεν ο άγιος Φώτιος, ευρίσκοντο πολύ βαθύτερα από τα φαινόμενα, τα οποία απατούν και ενίοτε αδικούν.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 7 Φεβρουαρίου 2018

Τη αυτή Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ, Επισκόπου Λαμψάκου του θαυματουργού.                                                           

Παρθένιος ο πιστός και εύχρηστος του Χριστού δούλος εγεννήθη εις την Μελιτούπολιν, εις την οποίαν ήτο ο πατήρ αυτού Διάκονος, Χριστόδουλος ονομαζόμενος. Περισσότερα περί της γεννήσεως και ανατροφής αυτού δεν ηδυνήθημεν να εύρωμεν εις ουδέν βιβλίον, διότι ουδείς άλλος έγραψε ταύτα ειμή μόνον ιδιώτης τις, Κρισπίνος ονομαζόμενος, ο οποίος έγραψε με πολλήν συντομίαν ολίγα τινά από τα πολλά του τεράστια, τα οποία και ημείς μεταφέρομεν ενταύθα, μη γράφοντες περισσότερα, δια να μη φύγωμεν από την αλήθειαν και προσέχετε ακριβώς την γλυκυτάτην ταύτην διήγησιν, ίνα πολλήν λάβετε την ευφροσύνην και αγαλλίασιν. Ο θαυμάσιος ούτος Ιεράρχης Παρθένιος δεν έμαθεν από παιδίον πολλά γράμματα, μόνον ολίγα, αλλ’ όμως ήτο ακροατής των Αγίων Γραφών επιμελέστατος, από μικράς δε ηλικίας ηξιώθη της θείας Χάριτος και έκαμνε μεγάλα θαυμάσια, διότι ήτο κατά πολλά προς τους πτωχούς συμπαθής και φιλάνθρωπος, και ακούσατε.

ἀσυμβατότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὴν Ψυχολογία.

   Πατέρες καὶ ἀδελφοί, εὐλογεῖτε καὶ χαίρετε. Στὸ νέο μέρος τῆς ἐργασίας μας παρατίθεται ἕνα κείμενο τοῦ ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι, ὡς χαρακτηριστικὸ δεῖγμα ἁγιοπατερικοῦ λόγου, ποὺ ἀποδεικνύει τὴν ἀσυμβατότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὴν Ψυχολογία. Τίθενται ἐρωτήματα, ποὺ ἀπαντοῦν καὶ στὸν ἰσχυρισμὸ κάποιων ὅτι οἱ ψυχολόγοι μεταφέρουν τὴν πατερικὴ σοφία μὲ σύγχρονη γλῶσσα.
   Ἐὰν δὲν ἐνσκύψουμε στὸ θέμα μὲ εὐθύνη καὶ ταπείνωσι, εἶναι βέβαιον ὅτι θὰ πλημμυρίσουμε, ἀργὰ ἢ γρήγορα (ὅπως συνέβη ἤδη στοὺς οἰκουμενιστὲς καὶ πλήρως ἐκκοσμικευθέντες), μὲ ξένες διδαχές καὶ δηλητηριώδη καὶ τεθολωμένα ὕδατα, πρὸς ζημίαν ἡμῶν. Εὔχεσθε καὶ σωθείητε! 



    Σᾶς ἀποστέλλω συνημμένως (γιᾶ ὅσους ἐνδιαφέρονται περισσότερο) καὶ ἕνα βιβλίο κατὰ τῆς ψυχολογίας-ψυχιατρικῆς τοῦ ἰατροῦ κ. Ἀδαμίδου. Δυστυχῶς ἔχει ἐξαντληθῆ (ἐκδόσεις Σταμούλη), ὁπότε κάποιοι τὸ ἀνήρτησαν στὸ διαδίκτυο ὡς pdf. 

Τη ΣΤ’ (6η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, ο Όσιος ΙΩΑΝΝΗΣ, ο εν Λικώ τη πόλει, εν ειρήνη τελειούται.

Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο εις τας αρετάς περιβόητος και τόσον θαυμάσιος, ώστε καίτοι ηγωνίζετο εν τω μέσω μεγάλων Οσίων, οίτινες ήκμασαν εις την έρημον, εν τούτοις πάντας υπερέβη με την αγγελικήν πολιτείαν του. Ούτος κατώκει εις τα μέρη της Θηβαϊδος πλησίον της πόλεως Λυκώ, επάνω εις ένα όρος υψηλόν και ήσυχον, εις το οποίον με πολλήν δυσκολίαν και κόπον ανείκαστον ανήρχετο πας όστις επεθύμει να τον επισκεφθή. Ήτο δε ο Όσιος έγκλειστος εις το κελλίον, εις το οποίον εισήλθεν όταν ήτο ετών τεσσαράκοντα.

Ὁ ἀββάς Δουλᾶς, ὁ μαθητής τοῦ ἀββᾶ Βησσαρίωνα, διηγήθηκε:

‒ Πῆγα κάποτε στό κελλί τοῦ Γέροντα, καί τόν βρῆκα σέ στάση προσευχῆς, μέ τά χέρια ὑψωμένα στόν οὐρανό. Δεκατέσσερεις ἡμέρες ἔμεινε σ᾽ αὐτή τή στάση! Ὕστερα μέ φώναξε καί μοῦ εἶπε: "Ἀκολούθησέ με". Βγήκαμε μαζί στήν ἔρημο. Κάποια στιγμή δίψασα, καί τοῦ εἶπα: "Ἀββά, διψάω". Τότε ἐκεῖνος πῆρε τό δερμάτινο πανωφόρι μου καί πῆγε λίγο πιό πέρα, σέ ἀπόσταση μιᾶς πετροβολιᾶς. Προσευχήθηκε, καί μοῦ τό ἔφερε πίσω γεμάτο νερό!

Τη ΣΤ’ (6η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΑΚΩΒΟΥ ήτοι άλλου τινός θαυμασίου Ασκητού.

Ιάκωβος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος, ο Ασκητής, ήτο από τα μέρη της Κύρου, έγραψε δε τον Βίον αυτού ο σοφός Θεοδώρητος ο Κύρου, όστις έγραψε και πολλούς άλλους Βίους Μαρτύρων και Οσίων. Μεταξύ λοιπόν των άλλων Βίων των Οσίων, τους οποίους έγραψεν, είναι και ούτος ο θαυμάσιος Βίος του τρισμάκαρος Ιακώβου, με τον οποίον πολλάκις συνωμίλησε, καθώς κατωτέρω φαίνεται και είδε μέρος από τα εξαίσια κατορθώματά του. Όθεν, ως αυτόπτης αυτού γενόμενος, αφήκεν εις ημάς γεγραμμένην την πολιτείαν αυτού με την συνήθη βραχυλογίαν, γράφων τα εξής:

Κάποτε μιλούσαμε —Ὀρθόδοξα— γιὰ ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν ΜΙΑ Ἐκκλησία. -- Τοῦ κ. Παν. Σημάτη, θεολόγου

Κατόπιν μᾶς ἐπεβλήθη ὁ ὅρος ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν». Σήμερα δὲν μιλᾶμε οὔτε γιὰ ἐπιστροφή, οὔτε γιὰ ἕνωση, ἀλλὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἀποκατάσταση τῆς κοινωνίας τῶν «ἐκκλησιῶν», κι ἂς διατηρήσει ἡ κάθε μιὰ «ἐκκλησία» τὰ διαφορετικὰ δόγματά της (ὅπως εἶπε σὲ συνέντευξη ὁ καρδινάλιος  Κάσπερ), ἔστω κι ἂν τὰ δόγματα τῆς ΜΙΑΣ Ἐκκλησίας εἶναι ὀρθά, καὶ τῆς ἄλλης ἐφεύρεση τοῦ διαβόλου! Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἐφαρμογὴ αὐτῆς τῆς φόρμουλας εἶναι σίγουρο πὼς θὰ βρεῖ ἀντιμέτωπο τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, μαγειρεύεται ὁ τρόπος ἐπιβολῆς της, μὲ πρῶτο στόχο τὴν ἀποδοχὴ τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα, καὶ ὅπως ἔγραψε ὁ π. Γ. Καψάνης: «ἴσως ὑπὸ τὴν δελεαστικὴ μορφὴ… τῆς διακονίας τῆς καθόλου Ἐκκλησίας».  

(Ο.Τ 1788)

Ο βλάσφημος ανθυπασπιστής

Ο Χρήστος Βέργος, επιστρατευμένος στον πόλεμο της Κορέας, διηγείται: 
« Ήμουν ανθυπασπιστής στο τάγμα της Κορέας. Δεν πίστευα πουθενά, παρά μόνο στη δύναμη των βαρέων όπλων που κατεύθυνα. Επί πλέον ήμουν αδιόρθωτα βλάσφημος. Όλες οι βλασφημίες μου συγκεντρώνονταν στην Παναγία. Όσοι με άκουγαν ανατρίχιαζαν. Οι φαντάροι μου έκαναν τον σταυρό τους, για να μην τους βρει κακό. Οι ανώτεροί μου διαρκώς με παρατηρούσαν και με τιμωρούσαν. Ώσπου μια νύχτα έζησα ένα ολοφάνερο θαύμα.
 
Ξημέρωνε η 7η Απριλίου 1951. Με τη διμοιρία μου είχα καταλάβει μια πλαγιά σε

Τη ΣΤ’ (6η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ του εν Εμέση.

Ιουλιανός ο ένδοξος Άγιος Μάρτυς ήτο από την Έμεσαν πόλιν της Κοίλης Συρίας, ευσεβής προς τον Θεόν, νέος την ηλικίαν και ιατρός ψυχών τε και σωμάτων. Όταν δε συνελήφθη υπό των Ελλήνων ο Επίσκοπος της Εμέσης Σιλουανός, ο Διάκονος Λουκάς και ο Αναγνώστης Μώκιος, κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού εν έτει σπδ΄ (284), ότε κατεδικάσθησαν και οι τρεις να δοθώσι βορά εις τα θηρία, ο Άγιος ούτος Ιουλιανός, βλέπων αυτούς απαγομένους εις τα θηρία, επόνεσεν εγκαρδίως· όθεν τρέξας και φθάσας αυτούς, τους ησπάσθη, διο εκρατήθη και αυτός. Αφού δε εκείνοι εθανατώθησαν, εκάρφωσαν την κεφαλήν αυτού, τας χείρας και τους πόδας, ούτωδε καρφωμένος ων, ο τρισόλβιος, εναπετέθη εντός σπηλαίου, και εκεί παρέδωκε την αγίαν αυτού ψυχήν εις χείρας Θεού. 

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς : διαστρεβλώνεται ἡ διδασκαλία τοῦ Μεγάλου Φωτίου

Εἶναι γνωστότατο ὅτι ἐκεῖνος ποὺ προήδρευσε στὴν 8η Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (879-880 μ.Χ.) ἦτο ὁΠατριάρχης ΦώτιοςὍπως ἐπίσης εἶναι γνωστὸ ὅτι  Μέγας καὶ Ἅγιος Φώτιοςδὲν εἶναι ἀρεστὸςστοὺς σημερινοὺς ὀρθοδόξουςἐπειδὴ τοὺς ὑποδεικνύει ἐκεῖνο ποὺ κοστίζεικι αὐτοὶ δὲν θέλουν νὰ τὸπράξουνδηλαδή τὴν ἄμεσο ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ΟἰκουμενιστέςΤοῦτο τὸ συμπέρασμαβγαίνει καθαρόὄχι μόνο ἀπὸ τὶς πράξεις τουςἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ συγγράμματά τουςὅπως αὐτὸ τὸβιβλίο τῆς ΜΠειραιῶς, «15ος Κανὼν Πρωτοδευτέρας Συνόδου καὶ Ἀποτείχισις», ποὺ τὰἀποδέχτηκαν καὶ τὸ διένειμαν στὶς Συνάξεις τουςδιὰ τοῦ ὁποίου διαστρεβλώνεται  διδασκαλία τοῦΜεγάλου Φωτίου.

Τη ΣΤ’ (6η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΒΟΥΚΟΛΟΥ Επισκόπου Σμύρνης.

Βουκόλος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, εκ νεαράς ηλικίας καθαρίσας τον εαυτόν του, έγινε κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος· όθεν ευρών αυτόν δόκιμον και άξιον ο πανεύφημος και ηγαπημένος του Χριστού Μαθητής, Ιωάννης ο Θεολόγος, εχειροτόνησεν αυτόν Επίσκοπον και Ποιμένα της εν Σμύρνη Εκκλησίας. Ο θείος λοιπόν ούτος Ιεράρχης, υπό του Αγίου πνεύματος φωτιζόμενος,