Ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας

Υπό Μελετίου Νικολ. Χατζή, Αντεισαγγελέως Εφετών

Ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας αναφέρεται από τον Ιωάννη της Κλίμακος. Ήταν ένας απλοϊκός τσαγκάρης, που έζησε την εποχή, που ασκήτευε ο μέγας Αντώνιος. Ήταν άνθρωπος πολύ ευσεβής και ενάρετος. Ζούσε με ακρίβεια τη χριστιανική ζωή, έχοντας πάντα το νου του κοντά στο Θεό. Τόσο ψηλά έφτασε η αρετή του, ώστε και οι άγγελοι ασχολήθηκαν μ΄ αυτή. Τόση ήταν η πνευματική του ανάβαση, μέχρι που απετέλεσε το μέτρο κρίσεως και συγκρίσεως των αρετών. Έτσι, λοιπόν, ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας, αποτελεί τον αδιάψευστο μάρτυρα, ότι «ουχ ο τόπος, αλλ΄ ο τρόπος». Δηλαδή, για να κάμη κανείς χριστιανική ζωή, δεν είναι ανάγκη να εγκαταλείψη τον κόσμο, να κλειστή στα μοναστήρια και να γίνη «ομφαλοσκόπος». Για την τελειότητα, που αποτελεί και τον αληθινό προορισμό μας, δεν χρειάζονται ειδικοί τόποι, ούτε ωρισμένοι ασκητικοί τρόποι. Φτάνει η αδιάλειπτη βίωση του Θεού με τους ευαγγελικούς κανόνες, σ΄ οποιοδήποτε τόπο και χρόνο. Ο «ησυχασμός» αποτελεί βέβαια μέθοδο αναβάσεως χωρίς ν’ αποτελεί αυτοσκοπό. Τα μοναστήρια, είναι, ασκητικοί τόποι και αποτελούν τα νεύρα της Εκκλησίας, κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Εν πάση όμως περιπτώσει το γνήσιο ευαγγελικό πνεύμα, είναι το ιεραποστολικό, σύμφωνα προς το «πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. 28, στ. 19) και «ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς εκ του κόσμου, αλλ’ ίνα τηρήσης αυτούς εκ του πονηρού» (Ιωάν. 17, στ. 15). Πόσοι ασκητικοί αγώνες του Αντωνίου στην έρημο, για την αρετή και την αγιότητα! Πόσοι όμοιοι αγώνες, άλλων συνασκητών και μοναχών! Κι όμως ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας, ο απλοϊκός αυτός τσαγκάρης, ήταν πιο ενάρετος από τον ασκητή Αντώνιο. Έτσι διαβεβαίωσε ο άγγελος τον τελευταίο. Αντώνιε, του είπε, η αρετή σου υπολείπεται, τούτου του Σκυτέως του εν Αλεξανδρεία ώδε… Ας γίνη, λοιπόν μάθημα, σ’ όλους εκείνους, που σπεύδουν να εγκαταλείψουν τον κόσμο και να κλειστούν στα μοναστήρια, πιστεύοντας, ότι μόνο εκεί θα ασκηθούν στην αρετή. Η δε Εκκλησία παράλληλα με τη μνήμη του Μεγάλου Αντωνίου, δίκαιο είναι να γιορτάζει και τη μνήμη του Μείζονος Σκυτέως.

Χριστούγεννα στὴ σπηλιά -- Φώτη Κόντογλου

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα καὶ χιονιᾶς πάντα πᾶνε μαζί. Μὰ ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ καιροὶ ἤτανε φουρτουνιασμένοι παρὰ φύση. Χιόνι δὲν ἔρριχνε. Μοναχὰ ποὺ ἡ ἀτμόσφαιρα ἤτανε θυμωμένη, καὶ φυσούσανε σκληροὶ βοριάδες μὲ χιονόνερο καὶ μ᾿ ἀστραπές. Καμμιὰ βδομάδα ὁ καιρὸς καλωσύνεψε καὶ φυσοῦσε μία τραμουντάνα ποὺ ἀρμενιζότανε. Μὰ τὴν παραμονὴ τὰ κατσούφιασε. Τὴν παραμονὴ ἀπὸ τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν μολύβι, κ᾿ ἔπιασε κ᾿ ἔρριχνε βελονιαστὸ χιονόνερο.
Σὲ μία τοποθεσία ποὺ τὴ λέγανε Σκρόφα, βρισκότανε ἕνα μαντρὶ μὲ γιδοπρόδατα, ἀπάνω σὲ μιὰ πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ ποὺ κοίταζε κατὰ τὸ πέλαγο· τὸ μέρος αὐτὸ ἤτανε ἄγριο κ᾿ ἔρημο, γεμάτο ἀγριόπρινα, σκίνους καὶ κουμαριές, ποὺ ἤτανε κατακόκκινες ἀπὸ τὰ κούμαρα. τὸ μαντρὶ ἤτανε τριγυρισμένο μὲ ξεροτρόχαλο [=ξερολιθιά].
Οἱ τσομπάνηδες καθόντανε μέσα σὲ μιὰ σπηλιὰ ποὺ βρισκότανε παραμέσα καὶ πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὴ μάντρα καὶ ποὺ κοίταζε κατὰ τὴ νοτιά.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (8)

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 20 Δεκεμβρίου 2017

Τη Κ΄ (20^η)  Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΙΓΝΑΤΙΟΥ του Θεοφόρου, και Προεόρτια της κατά Σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.                                                                                                                                        

Ιγνάτιος ο θείος και θεοφόρος Πατήρ ημών ήτο Επίσκοπος εις την Αντιόχειαν κατά τον καιρόν του βασιλέως Τραϊανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 98-117. Τούτον λέγουσί τινες, ότι έλαβεν ο Δεσπότης Χριστός εις τας αγίας του χείρας, όταν ήτο ακόμη βρέφος μικρόν, και διδάσκων τον λαόν εις Ιεροσόλυμα, είπε προς αυτούς· «όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη Βασιλεία των ουρανών· και ος εάν δέξηται παιδίον τοιούτον εν επί τω ονόματί μου εμέ δέχεται» (Ματθ. ιη: 4-5). Ταύτα λέγων ο Δεσπότης Χριστός εφανέρωσε σαφέστατα την μέλλουσαν προκοπήν του παιδός, εις την Αποστολικήν διδασκαλίαν.

Όχι στον Πάπα και στους παπόδουλους Οικουμενιστές.

Όποια πέτρα αντορθόδοξη και ανθελληνική σηκώσης, τον Πάπα θα βρης από κάτω. Ανάγκη να συνεχισθή η αντίδρασις κατά του Πάπα και της σκοτεινής πομπής του και να γίνη οριστική η στάσις αυτή απέναντι του Βατικανού, που εκτός της προσπαθείας του για Ουνιτισμό μας, στηρίζει κάθε εχθρική προσπάθεια εναντίον της Εκκλησίας μας και της χώρας μας. Σιωνιστές, Τούρκοι, Ισλαμιστές, Βουδιστές, όλοι έχουν την υποστήριξι του Πάπα όταν πρόκειται να στραφούν με πολλούς τρόπους εναντίον μας.

***

 Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Όχι στον Πάπα και στους παπόδουλους Οικουμενιστές....":

Μιας και μιλάμε για παπόδουλους, μπείτε όσοι θέλετε να δείτε πώς διασύνδεσαν το σύμβολο του αντίχριστου "ίνα ώσιν έν" και της ψεύτικης αγάπης, της αγάπης προς κάθε ψέμα και αμαρτία, το σύμβολο του ψευδόχριστου και της ψευδοθεότητος του Βατικανού με την οικονομία και ειδικά με το μέρισμα "στήριξης" των αδυνάτων που το προσφέρουν από την μεγάλη τους "αγάπη και αλληλεγγύη".
Όσοι θέλουν να πάρουν το κοινωνικό μέρισμα που δίδει ο Τσίπρας (http://s2.reutersmedia.net/resources/r/?m=02&d=20150128&t=2&i=1020526008&w=644&fh=&fw=&ll=&pl=&sq=&r=LYNXMPEB0R0E4 ) πρέπει να μπουν και να βάλουν τα στοιχεία τους στην ηλεκτρονική εφαρμογή που δεσπόζει το εν λόγω σύμβολο......

https://www.koinonikomerisma.gr/

Η Κυρία Θεοτόκος η Προυσιώτισσα:

Ω νεανία, σωθείης, ύπαγε εν ειρήνη και μη κοπιάζης, διότι εγώ καλλίτερα αναπαύομαι εδώ εις τους στενούς αυτούς τόπους με ανθρώπους χωρικούς και ποιμένας, παρά με πολιτικούς αιρεσιάρχας ......


Συναξ. Η : σελ. 374

Τη ΙΘ΄ (19η) του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΡΗΓΕΝΤΙΟΥ Επισκόπου Αιθιοπίας.

Γρηγέντιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο από την μεγαλόπολιν των Μεδιολάνων, ήκμαζε δε εν έτει φιη΄(518). Οι γονείς του ωνομάζοντο Αγάπιος και Θεοδότη, ευσεβείς αμφότεροι· το δε παιδίον αυτών, ο θείος δηλαδή ούτος Γρηγέντιος, από μικρός εδεικνύετο, ότι έμελλε να γίνη δούλος Χριστού γνήσιος από σημεία και πράξεις εναρέτους, τας οποίας είχεν εκ νεότητος. Όθεν όταν έφθασεν εις ηλικίαν νόμιμον, τον εχειροτόνησαν Διάκονον με θείον νεύμα και βούλησιν και τότε εδόθη εις περισσοτέραν νηστείαν, σκληραγωγίαν και άσκησιν και άλλας αρετάς ο θαυμάσιος·

Παναγία η Παραμυθία

Ιανουάριος του 807. Ο αλγερίνος ληστοπειρατής Βαρδουχάν, έχοντας σαν βάση εξορμήσεως τη Μήλο, λυμαίνεται με τα δεκαεπτά πειρατικά του πλοία τα νησιά του Αιγαίου, τα παράλια της Θράκης και της Μ. Ασίας. 
Τον μήνα αυτό αποφασίζει να στραφεί εναντίον του Αγίου Όρους. Ετοιμάζει δέκα πλοία, παίρνει μαζί του διακόσιους πειρατές και ξεκινά για τη μονή Βατοπεδίου. 
Με το χάραμα της 21ης Ιανουαρίου προσορμίστηκαν στο λιμανάκι του μοναστηριού, βγήκαν στη στεριά και περίμεναν κρυμμένοι το πρωινό άνοιγμα της πύλης για να εισορμήσουν. 
Οι μοναχοί μόλις είχαν τελειώσει την ορθρινή ακολουθία, και αποσύρονταν στα κελλιά τους για να ησυχάσουν. Στην εκκλησία έμεινε μόνος ο ηγούμενος και συνέχισε την προσευχή του. 
Ξαφνικά ακούει μια φωνή από την εικόνα της Παναγίας: 

9η ΕΚΠΟΜΠΗ (2017-12-15) Ο π. Θ. Ζήσης στο ''Ράδιο Ενημέρωση 92,2''

∆ιηγοῦνται γιὰ κάποιον Γέροντα, ὅτι νήστεψε ἐπὶ ἑβδοµήντα ἑβδοµάδες, τρώγοντας µονάχα µία φορά τὴν ἑβδοµάδα.

Προσευχόταν λοιπὸν στὸ Θεὸ νὰ τοῦ ἀποκαλύψει τὴν ἑρµηνεία ἑνὸς ρητοῦ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, µὰ ὁ Θεὸς δὲν τοῦ τὸ φανέρωνε. Τότε λέει µέσα του: «τόσος κόπος καὶ δὲν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσµα. Θὰ πάω, λοιπόν, στὸν ἀδελφό µου νὰ τὸν ρωτήσω», ἀλλά, καθὼς βγῆκε ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ κελλιοῦ του κ’ ἔκλεισε γιὰ νὰ φύγει, στάλθηκε ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει: -Οἱ ἑβδοµήντα ἑβδοµάδες ποὺ νήστεψες δὲν ἄγγιξαν τὸ Θεό· ὅταν ὅµως ταπείνωσες τὸν ἑαυτό σου κι’ εἶπες νὰ πᾶς νὰ ρωτήσεις τὸν ἀδελφό σου, τότε ὁ Θεὸς µὲ ἔστειλε νὰ σὲ πληροφορήσω γιὰ τὴν ἑρµηνεία τοῦ ρητοῦ ποὺ ζήτησες. Καὶ ἀφοῦ τὸν πληροφόρησε γι’ αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε, ἔφυγε ἀπὸ κοντά του.

Τη ΙΘ΄ (19η) του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΤΙΜΟΘΕΟΣ και ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ πυρί τελειούνται.

Τιμόθεος και Πολύευκτος οι Άγιοι Μάρτυρες, κρατηθέντες και ομολογήσαντες τον Χριστόν, ετελείωσαν δια πολλών βασάνων το Μαρτύριον. Και ο μεν Τιμόθεος ετελείωσε το Μαρτύριον εν τη Αφρική Μαυριτανία ή (Μαυρουσία), ο δε Πολύευκτος, με διαφόρους τιμωρίας πρότερον βασανισθείς εν Καισαρεία, τελευταίον εις πυρ βληθείς ετελείωσε και ούτος το Μαρτύριον, ούτω δε έλαβον και οι δύο τους μαρτυρικούς στεφάνους παρά Κυρίου. 

π. Θεόδωρος Ζήσης, Κήρυγμα στον απόστολο Κυρ κζ΄ επιστ. (Εφεσ. στ΄ 10-17)

Τη ΙΘ΄ (19η) του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΗΛΙΑ, ΠΡΟΒΟΥ και ΑΡΕΩΣ

Ηλίας, Πρόβος και Άρης οι Άγιοι Μάρτυρες κατήγοντο εξ Αιγύπτου, ήσαν δε Χριστιανοί και επορεύοντο εις την Κιλικίαν όπως επισκεφθώσι και υπηρετήσωσι τους εκεί μαρτυρούντας Χριστιανούς. Όταν δε έφθασαν εις την Ασκάλωνα, συλληφθέντες εφέρθησαν ενώπιον του εκεί κριτού, Φιρμικιανού ονόματι, ομολογήσαντες δε εαυτούς Χριστιανούς εδοκίμασαν διαφόρους βασάνους· και ο μεν Άγιος Άρης ετελείωσε το Μαρτύριον δια πυρός, οι δε Άγιοι Πρόβος και Ηλίας απεκεφαλίσθησαν. Τελείται δε η αυτών σύναξις εν τω Μαρτυρίω του Αγίου Φιλήμονος, εν τόπω καλουμένω Στρατηγίω. 

Τον αγώνα εκ των πραγμάτων αναλαμβάνει ο Ευσεβής Κλήρος και Λαός, σύμφωνα με την Πανορθόδοξη Σύνοδο του 1848

Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "π. Θεόδωρος Ζήσης: Νέα συμπληρωματική αποτίμηση τη...":

Η Εκκλησία της Ρωσίας και της Αντιόχειας σύμφωνα με τις Αποφάσεις τους δεν αποδέχθηκαν τον Πανορθόδοξο χαρακτήρα της "Συνόδου" του Κολυμπαρίου, ούτε αποδέχθηκαν τις Αποφάσεις που ελήφθησαν, διότι δεν υπήρχε Πανορθόδοξη ομοφωνία. Οι Εκκλησίες της Βουλγαρίας και Γεωργίας εκτός από τους παραπάνω λόγους έθεσαν και αντιρρήσεις δογματικής φύσεως. Καμμία από τις τέσσερεις Εκκλησίες δεν Κατεδίκασε ευθέως, όχι σαν συμπέρασμα των αναφερομένων στις Αποφάσεις τους, αλλά ευθέως, την "Σύνοδο" του Κολυμπαρίου, ούτε Κατεδίκασε ευθέως τις Αποφάσεις της "Συνόδου" αυτής, ούτε ονόμασε ευθέως Αιρετικές ούτε την "Σύνοδο" ούτε κάποιες από τις Αποφάσεις της, αντιθέτως Κοινωνούν ακώλυτα με τις 10 Τοπικές Εκκλησίες, που αποδέχθηκαν την "Σύνοδο" του Κολυμπαρίου και έτσι στην πράξη αναγνωρίζουν de facto, ότι η "Σύνοδος" του Κολυμπαρίου είναι Ορθόδοξη Σύνοδος. Η λύση να Καταδικάσουν οι 4 Εκκλησίες με μεγάλη Σύνοδο την "Σύνοδο" του Κολυμαρίου είναι μάλλον ανέφικτη, όχι οι 4 Εκκλησίες , αλλά ούτε και μία, έστω μεμονωμένα, δεν πρόκειται να προχωρήσει σε τέτοια πράξη. Τον αγώνα εκ των πραγμάτων αναλαμβάνει ο Ευσεβής Κλήρος και Λαός, σύμφωνα με την Πανορθόδοξη Σύνοδο του 1848, όπου αναγνωρίζεται ο ρόλος του Ευσεβούς Λαού ως ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ της Πίστεως. Σε Κληρικολαϊκές πλέον συνελεύσεις, ει δυνατόν σε όλα τα μέρη όπου υπάρχουν Ορθόδοξοι, πρέπει να Καταδικάζονται, ακόμη και Αναθεματίζονται, όλες οι Ετεροδιδασκαλίες και Καινοτομίες της Ορθοδόξου Πίστεως που υϊοθετήθηκαν στις Αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου, αφήνοντας την τελική Καταδίκη δοξασιών και προσώπων σε μία Μελλοντική αληθινά Πανορθόδοξη Σύνοδο. Με αυτό τον τρόπο θα αποφύγουμε τουλάχιστον την πλήρη, άμεση ή έμμεση, αποδοχή της Ψευδοσυνόδου από το Σώμα Της Εκκλησίας.

***

Ο telemaxos doumanis άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Τον αγώνα εκ των πραγμάτων αναλαμβάνει ο Ευσεβής Κ...":

Προς ανώνυμο : Στήν Πανορθόδοξη Σύνοδο του 1848 που αναφέρεστε στο σχόλιο κατεδικάσθη και αναθεματίσθη, κάθε νεοτερισμός και κάθε προσθήκη, αφαίρεση, με ανάθεμα, είτε είναι κληρικός είτε λαϊκός, να μην πάμε και στις πιό πίσω πανορθοδόξους Συνόδους του 16ου αιώνος, αλλά και στις οικουμενικές, οι κανόνες των οποίων καταπατούνται εδώ και 90 χρόνια από όλες τις λεγόμενες κρατικές ως ορθόδοξες εκκλησίες! Ποιός λοιπόν θα αναθεματίση τους αιρετικούς, οι ίδιοι οι συμμετέχοντες, σε ήδη αναθεματισμένες και εκτός του Σώματος του Χριστού εκκλησίες?  Έτσι παραπλανάται ο λαός εδώ και 90 χρόνια, με την υπόθεση ότι κάποτε ορθόδοξη σύνοδος θα κατεδικάση τους ήδη αναθεματισμένους αιρετικούς, και τα χρόνια περνάνε, ο Άδης γεμίζει ψυχές, το ορθόδοξο φρόνημα του λαού χάνεται, άρα έχει απομείνει και καθόλου? και εσείς περιμένετε ακόμα!  Ενώ ο Ορθόδοξος κλήρος και λαός εδώ και πολλά χρόνια, αποκήρυξε την εκπεσούσα κρατική εκκλησία -όπως ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες- και συνέχισε και συνεχίζει να είναι η συνέχεια της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ψάξτε να βρείτε πού είναι αυτή η μικρή, σε στρατευόμενα μέλη ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, και γίνετε μέλος της, προς σωτηρία της ψυχής σας,  ειδ' άλλως θα περιμένετε πολύ ακόμα να αναθεματιστούν οι αιρετικοί ποιμένες των κρατικών εκκλησιών, διότι όπως λέγει και ο λαός, κόρακας κοράκου μάτι δέν βγάζει !