Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ Μέγα Μυστήριον -- Φώτης Κόντογλου

Μυστήριο ξένον, λέγει ὁ Ὑμνωδός, τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ νὰ γεννηθῆ σὰν ἄνθρωπος, ὄχι κανένας προφήτης, ὄχι κανένας ἄγγελος, ἄλλα ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Ὁ ἄνθρωπος, θὰ μποροῦσε νὰ φθάσει σὲ μία τέτοια πίστη; Οἱ φιλόσοφοι καὶ οἱ ἄλλοι τετραπέρατοι σπουδασμένοι ἤτανε δυνατὸ νὰ παραδεχθοῦν ἕνα τέτοιο πράγμα; Ἀπὸ τὴν κρισάρα τῆς λογικῆς τους δὲν μποροῦσε νὰ περάσει ἢ παραμικρὴ ψευτιά, ὄχι ἕνα τέτοιο τερατολόγημα! Ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ἐμπεδοκλῆς κι ἄλλοι τέτοιοι θαυματουργοί, ποὺ ἤτανε καὶ σπουδαῖοι φιλόσοφοι, δὲ μπορέσανε νὰ τοὺς κάνουνε νὰ πιστέψουνε κάποια πράγματα πολὺ πιστευτά, καὶ θὰ πιστεύανε ἕνα τέτοιο τερατολόγημα; Γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς γεννήθηκε ἀνάμεσα σὲ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, ἀνάμεσα σὲ ἀπονήρευτους τσοπάνηδες, μέσα σε μία σπηλιά, μέσα στὸ παχνί, ποὺ τρώγανε τὰ βόδια.

"Παποκεντρική Παγκοσμιότης-Οικουμενισμός"

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 8 Δεκεμβρίου 2017

Παταπίου, Σωσθένους, Απολλώ, Τυχικού.

Πατάπιος ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εις τας Θήβας της Αιγύπτου, από γονείς ευσεβείς, και βαπτισθείς ανετράφη και επαιδεύθη επιμελώς τα ιερά γράμματα· και όσον ηύξανεν εις την σωματικήν ηλικίαν και εμάνθανε την φιλοσοφίαν, τοσούτω μάλλον προέκοπτεν εις την αρετήν και εγίνετο εις την ψυχήν φιλοσοφώτερος, γνωρίζων των προσκαίρων πραγμάτων το άστατον. Όθεν πανσόφως απαρνησάμενος πατρίδα, πλούτον και συγγενείς και πάσαν σαρκός ηδυπάθειαν και κοσμικήν ματαιότητα, κατώκησεν εις την έρημον· και τόσον προέκοψεν εις την ησυχίαν, ώστε έλαμψεν εις τας αρετάς ως φωστήρ διαυγέστατος. Και επειδή δεν ήτο πρέπον ο λύχνος να κρύπτεται υπό τον μόδιον, αλλά να τεθή επί την λυχνίαν, καθώς είπεν ο Κύριος, δια τούτο όσον ο Όσιος έφευγε τον ανθρώπινον έπαινον, τόσον ο Θεός τον εδόξαζε και τον έκαμνε πανταχού περιβόητον και συνηθροίζοντο από τας χώρας και πόλεις πολλοί εις αυτόν χάριν ωφελείας και βλέποντες την άσκησιν αυτού, τα άνθεα κατορθώματα και τα εξαίσια θαυμάσια, εθαύμαζον.     

Τη Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΠΑΥΛΟΥ Μοναχού του Υποτακτικού.

Παύλος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών δεν ήτο ούτε ένδοξος και πλούσιος εις τα του κόσμου, αλλ΄ ούτε και πτωχός· οι δε γονείς αυτού έζων με αυτάρκειαν των της παρούσης ζωής αγαθών, όθεν και εξεπαίδευσαν αυτόν εις τα ιερά γράμματα. Όταν δε ούτος έφθασεν εις ηλικίαν, έκρινεν ότι είναι συμφέρον εις αυτόν να αφήση τον κόσμον και να υπάγη εις τι Μοναστήριον της πατρίδος του. Ενδυθείς λοιπόν το θείον και Αγγελικόν Σχήμα των Μοναχών, ηγωνίζετο να πράξη όλας τας αρετάς και εξαιρέτως την μακαρίαν υπακοήν· τοσούτον δε υπερέβαλεν όλους τους εκεί Μοναχούς, δοχείον γενόμενος του Αγίου Πνεύματος, ώστε ετέλεσεν εν παράδοξον και δι΄ αυτού εφάνη εις τους αδελφούς, ότι έχει κεκρυμμένην εις την ψυχήν του μεγάλην τινά και υψηλήν εργασίαν, είναι δε τούτο το παράδοξον το εξής. 

Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου

–Κύριε, είναι πολύ οδυνηρός ο τρόπος, που διαλέγεις μερικές φορές, για να μας επισκεφθείς, κι εμείς είμαστε τόσο αφιλόξενοι για το Πνεύμα σου το Άγιο! Εσύ, που ζητάς τη συντροφιά μας, άναψε μέσα μας τη φωτιά της δικής σου αναζήτησης! Πυρπόλησε την καρδιά μας με την αγάπη σου, φλόγισέ την με την παρουσία σου και μάθε μας να ξεχύνουμε την ψυχή μας μπροστά σου όχι μόνο όταν οι θλίψεις μας συντρίβουν, αλλά πάντοτε, καθώς η λαχτάρα της συνάντησής σου και η αγωνία της σωτηρίας μας θα κάμπτει τα γόνατά μας.

Τη Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, οι Άγιοι ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, οι εν Αφρική, ξίφει τελειούνται.

Τριακόσιοι όντες τον αριθμόν οι Άγιοι ούτοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Ζήνωνος εν έτει υοδ΄ (474). Άρχων δε και εξουσιαστής της Αφρικής (του πανισχύρου δηλαδή τότε κράτους των Βανδάλων ή Βανδήλων) ήτο ο αρειανός Ονώριχος, ο γενόμενος διάδοχος του πατρός αυτού Γιζερίχου. Τούτον λοιπόν τον Ονώριχον έπεισαν οι δύο Αρειανοί Επίσκοποι, Κύριλλος και Βαλλινάρδης (εν άλλοις Βυλιμάνδης), να εγείρη διωγμόν μέγαν κατά των Ορθοδόξων· ήτο δε ο διωγμός αυτός τόσον φοβερός, ώστε υπερέβη και αυτούς τους επί Διοκλητιανού και Μαξιμιανού γενομένους. Διότι προσέταξεν ο θηριώδης εκείνος τύραννος να διωχθώσιν όλοι οι Ιερείς των εν τη Αφρική δεκαπέντε πόλεων, αφού πρότερον αφηρέθησαν από τας Εκκλησίας των Ορθοδόξων όλα τα ιερά άμφια και κειμήλια. Τότε οι Ορθόδοξοι, καταφεύγοντες εις ερημικήν τινα Εκκλησίαν, ετέλουν εκεί την θείαν μυσταγωγίαν· μαθόντες δε τούτο οι βάρβαροι Αρειανοί, περιεκύκλωσαν αυτήν και φέροντες ξύλα και άλλην ύλην ξηράν, έκαυσαν την Εκκλησίαν ομού με όλους τους εν αυτή ευχομένους Χριστιανούς.

Ἡ προσωπικότητα τῆς συγκυπτούσης Γυναικός - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (Ι΄ Λουκᾶ)

Τη Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΥ.

Αθηνόδωρος ο Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει 290 καταγόμενος από την Συρίαν της Μεσοποταμίας, εγένετο δε εκ νεαράς ηλικίας Μοναχός. Ούτος διαβληθείς ως Χριστιανός εις τον άρχοντα Ελεύσιον και τον Χριστόν ομολογήσας, τεντώνεται ανά μέσον δύο στύλων και κατακαίεται με ανημμένας λαμπάδας εις όλα τα μέλη του σώματός του. Έπειτα με πεπυρωμένους σιδηρούς βώλους κατακαίεται εις τας μασχάλας και με άγκιστρα σιδηρά αγκιστρούται από την ρίνα και απλούται επί χαλκίνου πεπυρωμένου τάπητος, τον οποίον παραδόξως μετέβαλεν ο Άγιος από καυστικόν εις ψυχρόν. Είτα βάλλεται εντός χαλκίνου πεπυρωμένου ταύρου εκ του οποίου αβλαβής εφυλάχθη υπό θείου Αγγέλου· ομοίως εφυλάχθη ανώτερος και από άλλας βασάνους. Όθεν προσείλκυσεν εις την Πίστιν του Χριστού πεντήκοντα άνδρας ειδωλολάτρας, ύστερον δε πάλιν άλλους τριάκοντα. Τελευταίον απεφασίσθη να αποκεφαλισθή ο του Χριστού Αθλητής· επειδή όμως παρελύθη εκείνος, ο οποίος έμελλε να τον αποκεφαλίση και έπεσε κάτω οιονεί νεκρός μετά του ξίφους του, άλλος να πλησιάση δεν ετόλμα· δια τούτο ο Άγιος προσευχηθείς, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, λαβών παρ΄ αυτού του Μαρτυρίου τον στέφανον.

Επίσκεψη Ερντογάν: «Μη τι συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλήν»; -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Αύριο έρχεται στην Αθήνα ο εξ ανατολών «καλεσμένος» μας. Μακάρι να διαψευσθούν οι φόβοι μας ότι εκτός που δεν θα είναι επωφελής, θα είναι και βλαπτικός. Ζήτησε και θα επισκεφτεί την Θράκη, στην οποία κατοικούν μουσουλμάνοι,  Έλληνες πολίτες. Η επίσκεψη στη Θράκη χαρακτηρίζεται «ιδιωτική». Τουρκική ευρεσιτεχνία αυτό με την οποία καλύπτεται το πλήρως ανεξέλεγκτον  και η ασυδοσία του επισκέπτη. Την ανεχθήκαμε στην επίσκεψη Νταβούτογλου και προσφάτως του Χακάν Τσαβούσογλου. Στη Θράκη το πρόβλημα (ξανά) είμαστε εμείς. Και ισχύει ο φόβος του Περικλή (Θουκυδίδης Ι, 144): «Μάλλον δε πεφόβημαι τας οικείας αμαρτίας, ή τας των εναντίων διανοίας»,  περισσότερο φοβούμαι δηλαδή τα δικά μας λάθη, παρά τα σχέδια των εχθρών μας.

π. Νικ. Μανώλης, Το άγνωστο θαύμα του αγ. Νικολάου που κατατροπώνει Παπικούς

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=13663

Το Νηπτικό Έλεος του Καλού Σαμαρείτη -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Ας αρχίσουμε από την γνωστή σε όλους παραβολή του καλού Σαμαρείτου (Λουκ. 10, 33-37).

Σε κάποιο σημείο του δρόμου από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ, κάποιος άνθρωπος έγινε στόχος σκληρόκαρδων ληστών, οι οποίοι αφού τον λήστευσαν, τον άφησαν ημιθανή τυγχάνοντα, μισοπεθαμένο! Καταπληγωμένο και εμφανώς θανάσιμα κακοποιημένο.

Ο πρώτος περαστικός που έτυχε να ιδεί το τραγικό για τον συνάνθρωπό του αυτό γεγονός, ήταν ένας ιερέας. Τον είδε, ποιος ξέρει τι σκέφθηκε και συναισθάνθηκε. Πάντως τον είδε και αντιπαρήλθεν! Έφυγε. Τακτοποιημένος ίσως με τον εαυτό του, αφού η συνείδησή του δεν λειτούργησε ιερατικά, για να αντιμετωπίσει φιλάνθρωπα τον τραγικό αυτόν άνθρωπο!