Τη Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΥ.

Αθηνόδωρος ο Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει 290 καταγόμενος από την Συρίαν της Μεσοποταμίας, εγένετο δε εκ νεαράς ηλικίας Μοναχός. Ούτος διαβληθείς ως Χριστιανός εις τον άρχοντα Ελεύσιον και τον Χριστόν ομολογήσας, τεντώνεται ανά μέσον δύο στύλων και κατακαίεται με ανημμένας λαμπάδας εις όλα τα μέλη του σώματός του. Έπειτα με πεπυρωμένους σιδηρούς βώλους κατακαίεται εις τας μασχάλας και με άγκιστρα σιδηρά αγκιστρούται από την ρίνα και απλούται επί χαλκίνου πεπυρωμένου τάπητος, τον οποίον παραδόξως μετέβαλεν ο Άγιος από καυστικόν εις ψυχρόν. Είτα βάλλεται εντός χαλκίνου πεπυρωμένου ταύρου εκ του οποίου αβλαβής εφυλάχθη υπό θείου Αγγέλου· ομοίως εφυλάχθη ανώτερος και από άλλας βασάνους. Όθεν προσείλκυσεν εις την Πίστιν του Χριστού πεντήκοντα άνδρας ειδωλολάτρας, ύστερον δε πάλιν άλλους τριάκοντα. Τελευταίον απεφασίσθη να αποκεφαλισθή ο του Χριστού Αθλητής· επειδή όμως παρελύθη εκείνος, ο οποίος έμελλε να τον αποκεφαλίση και έπεσε κάτω οιονεί νεκρός μετά του ξίφους του, άλλος να πλησιάση δεν ετόλμα· δια τούτο ο Άγιος προσευχηθείς, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, λαβών παρ΄ αυτού του Μαρτυρίου τον στέφανον.