Η κοινωνική φύση της ασκητικής ησυχίας. -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Πανεπ. Αθηνών

Είναι αλήθεια ότι η σκληρή θέση του ασκητού μπροστά στην ανθρώπινη συντυχία προκαλεί μια ποικιλία αντιφατικών και «αναπληρωματικών» αντιδράσεων μέσα στον ψυχικό κόσμο του τεχνολογικού ανθρώπου της εποχής μας!

Και πρώτα-πρώτα ο σύγχρονος άνθρωπος, που καταδικάζει αδυσώπητα τη σκληρή αυτή ασκητική θέση, ενδέχεται να βιώσει μια συγκλονιστική έκπληξη, εάν θα επιχειρούσε να αναλύσει τη δική του κοινωνικότητα. Γιατί, όπως μας αποκαλύπτει η ψυχολογία, ό,τι πολεμά κανείς έντονα, ό,τι απορρίπτει επίμονα, έχει μια εξάρτηση από το βαθύτερο εσωτερικό του κόσμο. Η επιθετικότης, σαν ψυχαναγκαστική λειτουργία, επιβεβαιώνει την προσκόλληση του ανθρώπου σ’ αυτό κατά του οποίου επιτίθεται. Έτσι όσο αποκρουστική φαίνεται στα μάτια του σύγχρονου ανθρώπου η σκληρή μοναξιά του ασκητικού βιώματος, τόσο περισσότερο προδίδεται μια κάποια βαθύτερη σχέση του με τη μοναξιά αυτή. Γι’ αυτό θα ερωτούσε κανείς μήπως άραγε, όταν καταδικάζει ο σύγχρονος άνθρωπος την ασκητική ησυχία, καταδικάζει την προσωπική του μόνωση που κρύβει ασυνείδητα μέσα στο απύθμενο βάθος της ατομικής του υποστάσεως;

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 28 Νοεμβρίου 2017

Στεφάνου ομολογητού, Ειρηνάρχου μάρτυρος.

Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του, Ἰωάννης καὶ Ἄννα, τὸν ἀνέθρεψαν κατὰ τὸν καλύτερο χριστιανικὸ τρόπο. Ὅταν μεγάλωσε, μορφώθηκε ἀρκετὰ καὶ ἀργότερα ἀναδείχθηκε ἡγούμενος στὸ περίφημο ὄρος τοῦ Ἁγίου Αὐξεντίου. Ὅταν ξέσπασε ὁ πόλεμος ἐναντίον τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὄχι μόνο δὲ συμμορφώθηκε μὲ τὶς αὐτοκρατορικὲς διαταγές, ἀλλὰ καὶ χαρακτήρισε αἱρετικοὺς τοὺς εἰκονομάχους βασιλεῖς. Καταγγέλθηκε στὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο τὸν Κοπρώνυμο, ὁ ὁποῖος ἤλπιζε μὲ τὴν προσωπική του ἐπιβολή, ὅταν τὸν ἔφερνε μπροστά του, νὰ δαμάσει τὸ φρόνημα τοῦ Στεφάνου. Συνέβη ὅμως τὸ ἀντίθετο.

Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν":

Η αποδοχή άμεση ή έμμεση της ψευδοσυνόδου της Κρήτης και των Αποφάσεών της ουσιαστικά έγινε και γίνεται από Συνόδους Αρχιερέων ανά την υφήλιο και ακόμη και από ονομαστά Μοναστήρια, που αποτελούσαν προπύργια Ορθοδοξίας. Και αυτοί ακόμη που διαφωνούν, πλην ελαχίστων, δια της Εκκλησιαστικής Συγκοινωνίας ανέχονται τα όσα έγιναν στην Κρήτη, διότι με την πράξη τους αυτή έμπρακτα διακηρύσσουν, ότι δεν υπήρξε Δογματική παρέκκλιση δηλαδή αποδοχή Αιρέσεως στην " Σύνοδο" της Κρήτης, δηλαδή η ψευδοσύνδος της Κρήτης ήταν ακόμη και γι αυτούς Ορθόδοξη, έτσι τουλάχιστον ομολογούν τα έργα τους.

***

Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο γ":

Συμφωνώντας γενικά με το παραπάνω σχόλιο θεωρώ ότι η καταδίκη της Συνόδου της Κρήτης από κληρικολαϊκές Συνάξεις ή άλλες πρωτοβουλίες και ομαδικά κείμενα, εάν είναι δυνατόν στις περισσότερες Ορθόδοξες χώρες, θα ήταν μία ορθή και επιβεβλημένη πράξη. Αφού δεν καταδικάζουν οι Αρχιερείς ας το πράξουμε όλοι εμείς, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί που θέλουμε να παραμείνουμε Ορθόδοξοι.

Τήν Ἑλλάδα μας τήν κάναμε ἀγνώριστη.

Τῆς δώσαμε χίλια τραύματα καί τῆς ἀνοίξαμε χίλιες πληγές. Σφαδάζει κυριολεκτικά, ἀπό τόν πόνο. Ἔχει καταντήσει χλεύη τῶν ἐθνῶν. «Ὀνειδισμός καί χλευασμός τοῖς κύκλω ἡμῶν». Ἔξω ἀπειλές, και μέσα προδοσίες. Κλοπές, ληστεῖες, ψεύδη, παιδεραστίες, ὁμοφυλοφιλίες, ἀσέλγειες, πορνεῖες, μοιχεῖες, φθόνοι, φόνοι, μίση καί κακίες, συκοφαντίες, ἐμπρησμοί, δολοφονίες, αἵματα, ἀπαγωγές ἀνθρώπων, ἐμπόριο λευκῆς σάρκας, ἐμπόριο βρεφῶν, ἱερῶν ναῶν ἱεροσυλίες καί ἐμπρησμοί, διωγμός ἱερέων ἀπό τά σχολεῖα τῶν παιδιῶν μας, ἀθεΐα καί ἐκκλησιομαχία καί περιφρόνηση τῆς προσευχῆς καί τῆς λατρείας, σεξουαλική ἀγωγή στά μικρά τά παιδιά —ὥστε ἡ ἠθική διαφθορά νά κατακάψει τά πάντα— καί ἀγώνας κατά τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, καί ὁ πολιτικός γάμος, καί οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις, καί ἡ πολιτική κηδεία, καί ἡ καύση τῶν νεκρῶν...κλπ. κλπ. Θεέ, μου! Πῶς καταντήσαμε οἱ «Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες» τήν Ἑλλάδα μας, τή χώρα μας, τόσο ἀγνώριστη; 

Επιστολή του Αγίου Μάρκου προς τους απανταχού της γης Ορθοδόξους.

Ο Άγιος Μάρκος εξ Εφέσου έστειλεν επιστολήν προς τους απανταχού της γης Ορθοδόξους έχουσαν ούτω:                                                                                               

«Τοις απανταχού της γης και των Νήσων Ορθοδόξοις Μάρκος της Εφέσου Μητροπόλεως εν Κυρίω χαίρειν».                                                                                   

«Οι την κοινήν ημάς αιχμαλωσίαν αιχμαλωτεύσαντες και προς την Βαβυλώνα των Λατινικών εθνών και δογμάτων θελήσαντες κατασύραι, τούτο μεν ουκ ηδυνήθησαν αγαγείν εις πέρας, αυτόθεν τε απεμφαίνον ορώντες και άλλως αδύνατον, εν μέσω δε που της οδού καταμείναντες αυτοί τε και όσοι τούτοις επηκολούθησαν, ούτ’ εκείνο λοιπόν μεμενήκασιν, ούτε τούτο γεγόνασιν. Ιεροσόλυμα μεν απολιπόντες, τους ως αληθώς όρασιν της ειρήνης και το Σιών όρος την βεβαίαν Πίστιν και άσειστον, Βαβυλώνιοι δε γενέσθαι τε και κληθήναι μήτε βουλόμενοι, μήτε δυνάμενοι και δια τούτ’ αν δικαίως κληθέντες Γραικολατίνοι, καλούμενοι δ’ ουν υπό των πολλών λατινόφρονες».   

Η μετάλλαξη της Ιστορίας από το ΙΕΠ

Οι προτάσεις του ινστιτούτου για τη σχολική ύλη δεν πρέπει να εφαρμοστούν

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα*

Προ οκτώ μηνών το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) ανήρτησε στο διαδίκτυο την πρόταση δέκα συνεργατών του για πλήρη αλλαγή της ύλης, της δομής και της φιλοσοφίας του μαθήματος της Ιστορίας. Η πρόταση του ΙΕΠ προκάλεσε πολλές αρνητικές αντιδράσεις και σήμερα τίθεται το ερώτημα: Θα εφαρμοσθεί ή θα αποσυρθεί η πρόταση;

Στους αντιδρώντες εντάσσονται η ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως) και οι δύο ενώσεις Φιλολόγων, δηλαδή των επιστημόνων που διδάσκουν την Ιστορία στη Μέση Εκπαίδευση. Επίσης, το Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με ομόφωνη ανακοίνωση όλων των διδασκόντων, κατέγραψε τις πολλές και ουσιαστικές διαφωνίες του με την πρόταση.

Ο βουλγαρικός Λέων που ξεσήκωσε όλους τους γείτονες!

Έντονα διαβήματα από Ελλάδα, Σερβία, Ρουμανία για το προκλητικό άγαλμα που στήθηκε στο πάρκο όπου θα διεξάγονται οι συναντήσεις της Ε.Ε.
Στην προκλητικότητα διά των... αγαλμάτων προσχώρησε και η Βουλγαρία, βάζοντας παραμονές της ανάληψης της προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. όλες τις γειτονικές χώρες απέναντί της. Μεταξύ αυτών, βεβαίως, και η Ελλάδα, που αντέδρασε με διάβημα διαμαρτυρίας στην τοποθέτηση του επονομαζόμενου «Λέοντα του Αγίου Στεφάνου», πάνω στον οποίο είναι χαραγμένος ο χάρτης της «Μεγάλης Βουλγαρίας» που περιλαμβάνει την ελληνική Μακεδονία και εδάφη της Σερβίας, της Ρουμανίας και των Σκοπίων.

π. Θεόδωρος Ζήσης, Η διδασκαλία περί των δύο οδών [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!

….Διότι πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν  αιώνες!                                                                                                                                                    

Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                        

Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                              

Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                                                                                                                                            

Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                                                                           

Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.