Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΒΑΒΥΛΑΣ ο εν Νικομηδεία διδάσκαλος συν τοις ογδοήκοντα τέσσαρσι παισί ξίφει τελειούται.

Βαβύλας ο αγιώτατος διδάσκαλος έζη, όταν ο βασιλεύς Μαξιμιανός ευρίσκετο εις την Νικομήδειαν και εκίνει διωγμόν κατά των Χριστιανών εν έτει (298). Τότε από τον φόβον των εκρύπτοντο οι Χριστιανοί, προσελθών δε εις τον Μαξιμιανόν εις από τους ειδωλολάτρας λέγει: «Βασιλεύ, κάτωθεν μιας κρυπτής γέφυρας κάθηται γέρων τις, ονόματι Βαβύλας, και διδάσκει τα των αφρόνων Χριστιανών παιδία να σέβωνται μεν τον Εσταυρωμένον, να αποστρέφωνται δε τους θεούς». Παρευθύς όθεν εστάλησαν μετ’ αυτού στρατιώται και έφεραν έμπροσθεν του βασιλέως τον διδάσκαλον Βαβύλαν ομού με τους μαθητάς του, ογδοήκοντα τέσσαρας όντας τον αριθμόν· όθεν ο Μαξιμιανός λέγει προς αυτόν· «Διατί, ω γέρον, είσαι τόσον πεπλανημένος και πιστεύεις ένα άνθρωπον βιοθανή και κακοθάνατον, τον οποίον εσταύρωσαν οι Ιουδαίοι;

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 4 Σεπτεμβρίου 2017

Μωϋσέως του προφήτου, Βαβύλα ιερομάρτυρος, επισκόπου Αντιοχείας, Ιερουσαλήμ μάρτυρος και των υϊών αυτής Σεκένδου, Σεκενδίνου και Κεγούρου των εν Βεροία, Ερμιόνης αγ. θυγατρός Ευαγγ. Φιλίππου του εκ των επτά Διακόνων.


Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΑΒΥΛΑ, Επισκόπου Αντιοχείας, και των συν αυτώ Τριών Παίδων.                                                   
Βαβύλας ο ιερώτατος και θαυμάσιος Μάρτυς, διαδεχθείς κατά τον Ευσέβιον (βιβλ. στ΄ κεφ. κθ΄) τον Ζεβίνον, αρχιεράτευεν εις τον αγιώτατον θρόνον της Αντιοχείας κατά τας ημέρας του ασεβεστάτου Νουμεριανού, όστις δεξάμενος την βασιλείαν από τον πατέρα του Κάρον, εν έτει σπγ΄ (283), διεδέχθη και όλην την ασέβειαν εκείνου. Ευθύς όθεν ως εβασίλευσεν ο μιαρός εκείνος εκίνησε μέγαν διωγμόν εναντίον των Χριστιανών, και τους εθανάτωνε με πικρότατον θάνατον. Ελθών δε ο ασεβής ούτος και εις την Αντιόχειαν, έκαμνε και εκεί τας ακαθάρτους θυσίας του εις τον μιαρόν ναόν της Δάφνης, ως ο πατήρ του σατανάς τον εδίδαξεν, ηθέλησε δε να μιάνη και Εκκλησίαν των Χριστανών εισερχόμενος εις αυτήν.

Τη Γ΄ (3η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, η Αγία ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, θηρίοις δοθείσα και μηδέν βλαβείσα, εν ειρήνη τελειούται.

Βασίλισσα η Αγία διεβλήθη ως Χριστιανή όταν ο Αλέξανδρος ήτο ηγεμών εις την Νικομήδειαν και εκινείτο διωγμός κατά των Χριστιανών. Παρεστάθη όθεν έμπροσθεν του Αλεξάνδρου· ερωτηθείσα δε και παρρησία ειπούσα, ότι είναι ευσεβής, δέρεται εις το πρόσωπον· και επειδή δερομένη ηυχαρίστει τον Θεόν, δια τούτο γυμνώνεται και δέρεται με ραβδία· επειδή δε περισσότερον η Αγία ηυχαρίστει τον Κύριον, εθυμώθη ο ηγεμών περισσότερον, και προστάσσει να απλώσουν την Μάρτυρα και τόσον πολύν την έδειραν, ώστε έγινεν ως να ήτο μία πληγή όλον το σώμα της· έπειτα απέσπασαν το κάτωθι των ποδών της δέρμα. Επειδή δε εις την βάσανον ταύτην ευρισκομένη εφώναζεν η Αγία·

Οι Ζωγραφίτες Οσιομάρτυρες

Επειδή το Άγιον Όρος αποτελούσε ανέκαθεν το προπύργιο και το στήριγμα της Ορθοδοξίας στην Ανατολή, οι Λατίνοι θέλησαν να το καταστρέψουν και να εγκαθιδρύσουν και σε αυτό την εξουσία του Πάπα. Μπήκαν λοιπόν το 1280 στο Όρος με στρατιωτική δύναμη, κι επιδόθηκαν στο έργο τους άλλοτε με υποσχέσεις και χρήματα, κι άλλοτε με απειλές, βιαιότητες και μαρτύρια. 
Μερικοί δειλοί υπέκυψαν. Οι περισσότεροι όμως μοναχοί αρνήθηκαν την εξουσία του Πάπα ως τοποτηρητού του Χριστού, καθώς και τα σαθρά του δόγματα, για αυτό επισφράγισαν με το αίμα την ομολογία τους.

Η σκοπιανή αδιαλλαξία και η Βουλγαρία

Να επιστρέψουμε στη θέση της μη αποδοχής του όρου «Μακεδονία» στο όνομά τους!

Aδίκως ανέμεναν ορισμένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι στην Αθήνα ότι η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων θα είναι πιο διαλλακτική συγκριτικά με τον Νίκολα Γκρούεφσκι. Με την έγκριση του νυν πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ, ο γενικός πρόξενος της ΠΓΔΜ στο Τορόντο μίλησε προσφάτως σε συγκέντρωση της οργανώσεως Ενωμένοι Μακεδόνες. Πίσω από τον ομιλητή υπήρχε αναρτημένος μεγάλος χάρτης, που περιελάμβανε εδάφη της Ελλάδος -μέχρι τον Ολυμπο- και της Βουλγαρίας.
Πρόκειται για τη «μεγάλη ιδέα» των Σκοπιανών να ενώσουν το δικό τους τμήμα, που το ονομάζουν «Μακεδονία του Βαρδάρη», με τη βόρεια Ελλάδα («Μακεδονία του Αιγαίου») και με τη δυτική Βουλγαρία («Μακεδονία του Πιρίν», από την ελληνική ονομασία του όρους Πυρήν).

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς:

Ἐμεῖς λοιπόν ἰσχυριζόμεθα γιά τούς συγχρόνους γέροντες ὅτι, ναί μέν εἶχαν ἁγία βιοτή, ἄσκησι, προσευχή κλπ., πλήν ὅμως εἰς αὐτό τό σημεῖο τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμού ὀλιγώρησαν καὶ ἔσφαλαν καί τό ἀντιμετώπισαν ὄχι ὀρθῶς, μέ συνέπεια νά γίνουν κακό παράδειγμα στοὺς Ὀρθοδόξους.

Τη Γ΄ (3η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΥ, συνασκητού του Μεγάλου Ευθυμίου.

Θεόκτιστος, ο Όσιος και μέγας πατήρ ημών, επειδή παιδιόθεν ηγάπησε τον Θεόν, δια τούτο αφήκε την πατρίδα και τους συγγενείς του, και μετέβη εις τους ιερούς και Αγίους Τόπους της Ιερουσαλήμ· φθάσας δε εις την Λαύραν την επονομαζομένην Φαράν, ήτις ήτο μακράν από τα Ιεροσόλυμα εξ μίλια, εύρεν εν κελλίον, μέσα εις το οποίον κλείσας τον εαυτόν του, ανδρείως ηγωνίζετο εναντίον των παθών και δαιμόνων· τότε δε και ο μέγας Ευθύμιος αφήσας τον κόσμον ήλθε και κατώκησε μετά του Οσίου τούτου Θεοκτίστου και ησύχαζεν· ο έρως όθεν, ον είχον και οι δύο δια να αποκτήσουν τας αυτάς αρετάς, και η κοινωνία των αυτών ασκητικών αγώνων, τόσον ήνωσαν με τον δεσμόν της αγάπης τους δύο τούτους Οσίους, ώστε ο εις ευρίσκετο μέσα εις την ψυχήν του άλλου και εις όλα τα πράγματα και οι δύο είχον τα αυτά φρονήματα, και οι δύο εποίουν τα αυτά έργα.