Η Θεοτόκος και η Ορθοδοξία -- του αειμνήστου Διον. Μ. Μπατιστάτου, θεολόγου

Όλως ιδιάζουσαν θέσιν εις το Μυστήριον της ενσάρκου Οικονομίας κατέχει το πρόσωπον της Κυρίας Θεοτόκου. Είναι η «Κεχαριτωμένη» επί την οποίαν κατήλθε το Πανάγιον Πνεύμα και επεσκίασε «Δύναμις Υψίστου», ώστε τω «Παντεχνήμονι Λόγω σάρκα» να δανείση. Το «μέγα Μυστήριον του τόκου» προεικονίσθη πολυτρόπως εν τη Παλαιά Διαθήκη και διησφαλίσθη δογματικώς από πάσαν αυθαίρετον ερμηνείαν και ασεβή ανερεύνησιν. Η Ορθόδοξος Εκκλησία, δια των εν Εφέσω και Χαλκηδόνι αγίων Συνόδων, ανεκήρυξεν Αυτήν επισήμως Θεοτόκον. «Ομολογούμεν την αγίαν Παρθένον Θεοτόκον δια το τον Θεόν Λόγον σαρκωθήναι και ενανθρωπήσαι, και εξ αυτής της συλλήψεως ενώσαι εαυτώ τον εξ Αυτής ληφθέντα ναόν». Ενωρίτατα δε διεμορφώθη και η σχετική παράδοσις, η οποία κατεπλούτισε την υμνολογίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ενέπνευσε λόγους υπερόχους εις τους Πατέρας της Εκκλησίας, διεμόρφωσε τους τύπους της εικονογραφήσεως της Θεοτόκου· προ παντός κατέκτησε τον νουν και τα αισθήματα, την ψυχήν ολόκληρον του Ορθοδόξου λαού.

Συνεχίζεται, σύν Θεῶ, ἡ ἄτυπη Ἐνοριακή μαρτυρία μας

Στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου
στή Ξυλοκέριζα Κορινθίας

Τήν προσεχή Κυριακή, 27 Αὐγούστου 2017 (14 Αὐγούστου κατά τό ἐκκλ/κό ἡμερολόγιο), μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τήν πρεσβεία τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, τοῦ καί ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, θά τελεσθεῖ Θεία Λειτουργία, μέ Ἀρτοκλασία καί θεῖον Κήρυγμα, στό ναΰδριο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στό χωριό Ξυλοκέριζα Κορινθίας. Θά ἀκολουθήσει τό παραδοσιακό κέρασμα καί πνευματική συζήτηση στόν προαύλειο χῶρο τοῦ Ναοῦ.
Αὐτή τήν Κυριακή θά ἀνακοινωθεῖ καί τό πρόγραμμα τῆς ἄτυπης ἐνορίας μας γιά τό προσεχές χρονικό διάστημα, στό ὁποῖο περιλαμβάνεται τέλεση ἱερᾶς Ἀγρυπνίας καί πραγματοποίηση προσκυνηματικῆς ἐκδρομῆς.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Ομιλία περί Οικουμενισμού.


***
Ο  telemaxos doumanis άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "π. Θεόδωρος Ζήσης - Ομιλία περί Οικουμενισμού.":

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΣΑΤΑΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ,  ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.
http://xristianorthodoxipisti.blogspot.gr/2017/03/blog-post_22.html?spref=fb

An Exact Exposition of the Orthodox Faith by St John Damascene

BOOK I 
CHAPTER I 
That the Deity is incomprehensible, and that we ought not to pry into and meddle with tire things which have not been delivered to us by the holy Prophets, and Apostles, and Evangelists.
No one hath seen God at any time; the Only-begotten Son, which is in the bosom of the Father, He hath declared Him. The Deity, therefore, is ineffable and incomprehensible. For no one knoweth the Father, save the Son, nor the Son, save the Father. And the Holy Spirit, too, so knows the things of God as the spirit of the man knows the things that are in him. Moreover, after the first and blessed nature no one, not of men only, but even of supramundane powers, and the Cherubim, I say, and Seraphim themselves, has ever known God, save he to whom He revealed Himself.

Η αλήθεια για το θάνατο της Πλατωνικής φιλοσόφου Υπατίας

Μια συκοφαντία που διαδίδεται από κύκλους φραγκολεβαντίνων(*) -αρνητών της φυλετικής συνέχειας του Ελληνισμού, με το προσωπείο των αρχαιολατρών, είναι ότι η κατακρεούργηση της φιλοσόφου Υπατίας, είχε θρησκευτικά κίνητρα και ότι υπεύθυνος για αυτή την πράγματι βάρβαρη πράξη ήταν ο Κύριλλος Αλεξανδρείας [μέσα στα πλαίσια αυτής της ανιστόρητης προπαγάνδας, μέχρι και ταινία βγήκε («Agora»)]!
Ας δούμε το σκηνικό εκείνης της περιόδου που επικρατούσε στην Αλεξάνδρεια. Το κλίμα εκείνη την περίοδο ήταν ιδιαίτερα τεταμένο στην Αλεξάνδρεια, όπου υπήρχαν ανάμεσα στους όχλους της πόλης κόντρες και συγκρούσεις, άλλωστε οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας είχαν την φήμη των «ταραχοποιών» [Σωκράτης Σχολαστικός, «Εκκλησιαστική Ιστορία», Ζ’ 7]. Το 412 μ.Χ. λοιπόν, ο Κύριλλος προβλήθηκε ως διάδοχος του Θεόφιλου για την θέση του πατριάρχη, υπήρχε όμως μια μερίδα που διαφωνούσε με την εκλογή Κυρίλλου, η μερίδα αυτή προέρχονταν από αυτοκρατορικούς κύκλους και κυρίως από τον έπαρχο Ορέστη, ο οποίος επίσης ήταν χριστιανός.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 25 Αυγούστου 2017

Βαρθολομαίου και Τίτου αποστόλων.

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Βαρθολομαῖος μαρτύρησε μὲ σταυρικὸ θάνατο στὴν Ἀρμενία. Τὸ ἅγιο λείψανο του οἱ χριστιανοὶ τὸ ἔβαλαν μέσα σὲ μιὰ πέτρινη θήκη καὶ τὸ ἔκρυψαν στὴν Οὐρβανούπολη. Ἐπειδή, ὅμως, ἡ θήκη γιάτρευε πολλὲς ἀσθένειες, συνέρεαν σὲ αὐτὴν πλήθη λαοῦ. Γι’ αὐτὸ οἱ εἰδωλολάτρες, ὅταν βρῆκαν τὴν κατάλληλη εὐκαιρία, πέταξαν τὴν θήκη στὴ θάλασσα, μαζὶ μὲ ἄλλες τέσσερις θῆκες μαρτύρων.
Τότε ἔγινε κάτι τὸ θαυμαστό. Ἡ θήκη μὲ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου, συνοδεία τῶν ἄλλων τεσσάρων θηκῶν, ἀφοῦ πέρασαν τὴν Μαύρη Θάλασσα, τὰ στενά του Ἑλλησπόντου, τὸ Αἰγαῖο πέλαγος καὶ τὸ Ἀδριατικό, ἔφθασαν ἀριστερὰ τῆς Σικελίας, στὸ νησὶ Λιπαρᾶ. Ἔπειτα, οἱ θῆκες ποὺ συνόδευαν τὴν θήκη τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου πῆγε ἡ κάθε μία σὲ διαφορετικοὺς τόπους τῆς Ἰταλίας. Τότε λοιπόν, ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύφθηκε στὸν ἐπίσκοπό τῆς Λιπαρὼς, Ἀγάθωνα, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ κατέβηκε στὴν παραλία καὶ εἶδε τὴν θήκη, ἔμεινε ἐκστατικός. Μὲ σεβασμὸ τότε, συνόδευσαν τὴν θήκη μὲ τὸ ἅγιο λείψανο ἐκεῖ ὅπου θαυματουργικὰ ὑπέδειξε ὁ Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ καὶ ὅπου κτίστηκε μεγαλοπρεπὴς ναός. Δίκαια, ἔτσι, μπορεῖ νὰ πεῖ κανείς: «Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ». Θαυμαστὸς εἶναι ὁ Θεὸς στὶς προστασίες ποὺ παρέχει στοὺς Ἁγίους Του, ποὺ εἶναι ἀφοσιωμένοι σ’ Αὐτόν.

Πλείους έθανάτωσε τό τού Πάπα φάσγανον, ή οί διώκται τού χριστιανισμού Νέρωνες, Διοκλητιανοί καί λοιποί.

Άφ' ού ό Πάπας έπαυσε τού νά είναι Άρχιερεύς τής ρωμαικής  Εκκλησίας, άνηγόρευσε δ' αύτός έαυτόν αύτοκράτορα καί βασιλέα πάντων τών έπί γής βασιλέων καί ήγεμόνων, άφ' ού άφήκε κατά μέρος τήν είρηνικήν βασιλείαν τού Εύαγγελίου καί ύποστηρίζει τήν βασιλείαν τού ξίφους καί τών αίμάτων, άποκατέστη λίαν δικαίως ύποπτος καί κινδυνώδης. Άνευ άντιλογίας δέ τά φρικώδη κακά τά τήν Εύρώπην καταμαστίζοντα έπί πολλά κατά συνέχειαν έτη έχουσι τήν άρχήν αύτών είς τήν τοιαύτην άντευαγγελικήν διαγωγήν τού Πάπα, όν ούδόλως τις άμαρτάνει, έάν, άποκαλέση άρχηγόν ούχί τής χριστιανικής θρησκείας, άλλ' αίμάτων καί σφαγών καί μάρτυς ή Ίστορία, άποδεικνύουσα δυστυχώς τρανότατα ότι πλείους έθανάτωσε τό τού Πάπα φάσγανον, ή οί διώκται τού χριστιανισμού Νέρωνες, Διοκλητιανοί καί λοιποί. Ώστε άρκεί μόνος ό λόγος ούτος ίνα άποδείξη, ότι ή δυτική  "Έκκλησία" πρό πολλού έπαυσεν έχουσα τόν άληθή αύτής χαρακτήρα, καί είναι πλέον ούχί Έκκλησία τού Χριστού, άλλ'  εκκλησία τού Πάπα, διότι άφ' ότου ούτος ένεδύθη τήν έωσφορικήν χλαμύδα τού άναμαρτήτου, καί έθετο ώς άρχήν τής κυβερνήσεως τής Έκκλησίας τήν ίδίαν έαυτού θέλησιν, ού μόνον ώφέλιμος τή χριστιανική Έκκλησία καί κοινωνία δέν ήτο πλέον δυνατόν νά φανή, άλλά τούναντίον έπιβλαβέστατος. 

(Νεοφύτου Μητροπ. Δέρκων 1865-1875).

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017 – ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ -- «Ήν γαρ έχων κτήματα πολλά»

Ο αυθεντικός πλούτος                                                                                                         
Το  διάλογο του Χριστού με ένα Ιουδαίο άρχοντα, μάς μεταφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Ο διάλογος αυτός αποκαλύπτει ότι ο Χριστός δεν ζητά από εμάς απλώς την τήρηση κάποιων εντολών, αλλά απαιτεί την πλήρη αποδέσμευσή μας από εκείνα που μας κρατούν προσδεμένους στη γη. Τα υλικά αγαθά προσφέρονται από τον Θεό στους ανθρώπους για χρήση και ευχαριστία προς τον Δημιουργό.

Πλούσιοι και φτωχοί
Στην Καινή Διαθήκη η διάκριση των ανθρώπων σε πλούσιους και φτωχούς γίνεται με βάση όχι την οικονομική ή την κοινωνική τους θέση, αλλά εξαρτάται από την τοποθέτησή τους απέναντι στον Θεό και το θέλημά Του.

Η Σύνοδος Κων/πόλεως του έτους 1724 διακήρυξε:

Αιρετικοί είναι εκείνοι οπού αποσκιρτήσουσιν από την ευσέβειαν και αφήσουσι μεν τα πάτρια και ορθά της πίστεως ημών δόγματα και τας κοινάς παραδόσεις της Εκκλησίας, περιπέσωσι δε και εξολισθήσωσιν εις νεωτερισμούς και αλλοκότους υπολήψεις και έθη ετερόδοξα και παραχαράξωσι και νοθεύσωσι την της ευσεβείας αλήθειαν, οι τοιούτοι ούτε πλέον είναι, ούτε ονομάζονται τη αληθεία Χριστιανοί, αλλ’ ως ετερόδοξοι και νεωτεριστάς εκκόπτοντας και χωρίζοντας της εκκλησιαστικής και χριστιανικής ολομελείας και της ιεράς μάνδρας εκβάλλονται ως πρόβατα ψωριώντα και μέλη σεσηπότα» 
(Mansi, 37, 209)!

Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐκ Ζακύνθου

Γόνος εὐσεβέστατης καὶ ἀρχοντικὴς οἰκογένειας τῆς Ζακύνθου (πατρὸς Μωκίου Σηκούρου καὶ Παυλίνας), ἀνατράφηκε ἀπ’ αὐτὴν μὲ τὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔτσι γρήγορα διακρίθηκε στὰ γράμματα καὶ τὴν ἀρετή.
Νωρίς, μόλις ἐνηλικιώθηκε, ἀσχολήθηκε μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως νὰ συντρέχει στὴν ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν. Κατόπιν ἔγινε μοναχὸς στὴν βασιλικὴ Μονὴ τῶν Στροφάδων, ὅπου ἀσκήθηκε στὴν ἀγρυπνία, τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴν μελέτη τῶν Γραφῶν.