π. Θεόδωρος Ζήσης: Είμαστε όλοι υπεύθυνοι.

Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε “Φεύγουμε εμείς”.

Οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας «Σκωληκόβρωτα Εκκλησιαστικά κιτάπια»! -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Στο νέο εορτολόγιο του 2007, της Ι. Μ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, το οποίο κυκλοφορήθηκε προσφάτως, και στις σελίδες 194 – 195, δημοσιεύεται κείμενο από την εφημερίδα «Το Βήμα της Αιγιαλείας», της 7.5.06, με τίτλο «Κρίμα… ο αφορισμός».                                                                                                                     

Το εν λόγω κείμενο στρέφεται κατά των «οψίμων ζηλωτών της Ορθοδοξίας» και έχει στο στόχαστρο τον λαμπρό εκπαιδευτικό-θεολόγο και μαχητή της Ορθοδοξίας Παν. Σημάτη, τον αφορισθέντα, με αντικανονικές διαδικασίες, από τον Σεβ. Μητροπολίτη κ. Αμβρόσιο.    

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 3 Ιουλίου 2017

Υακίνθου μάρτ., Γερασίμου Ευρυτανίας, Θεοδότης μαρτ.

Υάκινθος ο Κουβικουλάριος, ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς, ήτο εκ Καισαρείας της πρώτης των Καππαδοκών επαρχίας, κατά τους χρόνους Τραϊανού εν έτει 98. Κουβικουλάριος δε ων, υπηρέτει εις την τράπεζαν του βασιλέως Τραϊανού. Διαβληθείς λοιπόν εις τον βασιλέα, διότι επεκαλείτο το όνομα του Χριστού, εβιάζετο υπ’ αυτού να φάγη εκ των μιαρών θυσιών των ειδώλων, κι επειδή δεν κατεπείσθη εις τούτο, αλλά μάλλον ωμολόγησε τον Χριστόν, έδειραν αυτόν εις όλον το σώμα, και τον έρριψαν εν τη φυλακή, όπου παρέθεσαν μεν ενώπιόν του θυσίας των ειδώλων, προσέταξε δε ο βασιλεύς τους δεσμοφύλακας να μη δώσωσιν εις αυτόν άρτον καθαρόν, ίνα εκ τούτου αναγκασθή να φάγη από τα ειδωλόθυτα· αλλ’ ο γενναίος του Χριστού αθλητής ουδέ να γευθή ηθέλησεν εκείνων παντάπασιν, αλλ’ υπέμεινε νήστις τεσσαράκοντα ημέρας. Όθεν αποκαμών εκ της πείνης παρέδωκε την ψυχήν του εις τον Χριστόν, και έλαβε παρ’ Αυτού του μαρτυρίου τον στέφανον. Τελείται  δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον άγιον αυτού Ναόν τον ευρισκόμενον εις το έμβασμα του λεγομένου Τρωαδησίου.

Δάσκαλε, ακυρώνεις τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, -- τοῦ Θεολόγου Νικ. Πανταζῆ

Σ' ευχαριστώ αληθώς, κ. Νικόλαε Σωτηρόπουλε, που στέλνεις επί τη Εορτή των Χριστουγέννων, εμένα, τη σύζυγό μου και τα τρία αγγελούδια μας στην κόλαση! Όπως προστάζει η αγαπώσα καρδία σου. Να είσαι καλά.
Αν και αισθάνομαι μεγάλη χαρά, αγαλλίαση βαθειά και μυστική Αγιοπνευματική συγκίνηση για το μισθό της αδικίας που λαμβάνουμε, δεν αισθάνομαι καθόλου χαρά που προέρχεται ειδικώς από σένα, τέτοιες χρονιάρες μέρες... 
Δεν ανταποδίδω τις ευχές και κατάρες για "λάθη θανάσιμα και κολάσιμα" αλλά παρακαλώ το Θεό "αυτός ο ίδιος ανάθεμα είναι, υπέρ του αδικο-αφορισμένου μου διδασκάλου! Μακάρι Χριστέ μου! Αυτό θα ήταν το ύστατο "ευχαριστώ" μου!

Στυγνή απειλή ο οικονομισμός -- του κ. Χρήστου Γιανναρά

Π​​ρώτη έκπληξη ήταν η διεθνής κινητοποίηση, σωστή φρενίτιδα προπαγανδιστική, προκειμένου να επηρεαστεί η δημοψηφισματική ετυμηγορία των Bρετανών και να αποτραπεί το Brexit. Ποτέ άλλοτε ο διεθνής Tύπος και τα παγκοσμιοποιημένα ηλεκτρονικά MME δεν είχαν εμφανίσει, σε τέτοια έκταση και ένταση, συντονισμό άψογα οργανωμένο, για να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη (τους πολίτες) συγκεκριμένης χώρας σε συγκεκριμένη προτίμηση. Kυρίως πλεόνασαν οι απειλές, καταιγισμός διαβεβαιώσεων για εφιαλτικές συμφορές που ανέμεναν τους Bρετανούς, αν ψήφιζαν την αποχώρησή τους από την E.E. Oπως και χαλκευμένες δημοσκοπήσεις για την ψυχολογική παραπλάνηση των ψηφοφόρων.

Τούς αἱρετικούς τούς καθιστοῦν αἱρετικούς οἱ αἱρέσεις των καί ΟΧΙ οἱ Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας. – του κ. Δημητρίου Ι. Κάτσουρα, θεολόγου

" Ἐάν ἡ παράβαση γίνεται σέ δογματικό ζήτημα, δηλαδή ἒχουμε αἳρεση, τότε θεωρεῖται ἐν δυνάμει αἱρετικός (ὡς ἀκαθαίρετος ὑπό τῆς συνόδου). Γιά ἰάσιμο ἐκκλησιαστικό ζήτημα, θεωρεῖται ἐν δυνάμει σχισματικός."


Τίποτε πιό ἀθεολόγητο ἀπό αὐτό (πού περιλαμβάνεται στό ἀνωτέρω ἀτυχέστατο καί ψευδεπίγραφο ἄρθρο) δέν ἔχει διατυπωθεῖ μέχρι σήμερα. Τό ὅλο πλαίσιο καί ἡ προσέγγιση εἶναι ἀθεολόγητα καί κυρίως ἄκρως ἐπιζήμια γιά νά κατατοπίσουν ἕναν πιστό, ὁ ὁποῖος χρειάζεται εἰδικῶς σήμερον νά προστατευθεῖ ἀπό τά σχίσματα καί ἀπό τίς αἱρέσεις. Τούς αἱρετικούς τούς καθιστοῦν αἱρετικούς οἱ αἱρέσεις των καί ΟΧΙ οἱ Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας. Καταλάβετέ το! Τά σχίσματα προκαλοῦνται καί δημιουργοῦνται ἐν τῆ πράξει καί ὄχι ἐπειδή ἀντιμετωπίζονται ὡς τέτοια ὑπό τῶν Συνόδων. Αὐτά εἶναι ἡ ἀλφαβήτα στά Δογματικά, Θεολογικά καί κανονικά ζητήματα. Οἱ Συνοδικές κρίσεις καί ἀποφάσεις διαπιστώνουν πράγματα, δέν τά δημιουργοῦν! Πότε θά γίνει κατανοητό αὐτό πού εἶναι τό στοιχειῶδες;
Λυπᾶμαι εἰλικρινῶς γιά τήν διολίσθηση τοῦ καλοῦ ἱστολογίου στόν κατήφορο τῆς ὑποκειμενικότητος, τῆς σκοπιμότητος καί τῆς ἐμπαθείας. Πολλοί τοῦ χώρου σας, κ. Μάννη, νά γνωρίζετε ὅτι καί ἔχουν ἐνοχληθεῖ ἀπό τίς ἀπρόκλητες ἐπιθέσεις σας καί κυρίως τήν αὐθαιρεσία σας νά θεολογεῖτε μέ αὐτό τόν τρόπο ἐκτιθέμενος συνεχῶς, δηλώνουν δέ ὅτι δέν ἐκφράζουν οἱ ἀπόψεις σας τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Ἱεραρχῶν, Κληρικῶν καί πιστῶν στό χῶρο σας. Θέτουν καί δημιουργοῦν μάλιστα τά συστηματικῶς τελευταίως γραφόμενά σας ζήτημα περί ἀναβιώσεως τῶν θεωριῶν τῶν πρώην ἐνισταμένων ("Κυπριανιτῶν"), οἱ ὁποῖες ἀνέκαθεν ἐθεωροῦντο ὡς ἐκκλησιολογικές θέσεις παντελῶς ξένες πρός τόν χῶρο τῶν "παλαιοημερολογιτῶν" καί σαφῶς οἰκουμενίζουσες. Κρίμα. Ξανασκεφθεῖτε, παρακαλῶ, τήν ἀναληφθεῖσα, ἀνεξήγητο γιατί, ἄχαρη ἐκστρατεία ἀπομειώσεως μέ ἀθεολόγητα καί σαθρά ἐπιχειρήματα τῶν διαφωνούντων μέ τήν προσωπική σας τοποθέτηση. Τά περί δυνάμει καί οὐχί ἐνεργεία τά ἔχει κονιορτοποιήσει ὁ μακαριστός λόγιος μοναχός καί συγγραφέας Παῦλος μοναχός ὁ Κύπριος(+1994), ὁ συνασκητής τοῦ ὁσίου ἀσκητοῦ Ἰωάννου τοῦ Χοζεβίτου (μέ τό ἀδιάφθορον ὁλόσωμο σκήνωμα). Ἐάν θέλετε, εὐχαρίστως νά σᾶς τήν στείλω μέ τή δέσμευση νά τήν δημοσιεύσετε πρός πληρέστερη ἐνημέρωση τῶν ἀναγνωστῶν σας.

***
Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Τούς αἱρετικούς τούς καθιστοῦν αἱρετικούς οἱ αἱρέσ...": 


Η πηγή από την οποία πήρατε το σχόλιο είναι αυτή: 


Εκεί θα δείτε όλα τα σχόλια και τις απαντήσεις.
Βοήθειά μας ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς! Για όσους δεν τον δέχονται πάντως κακό του κεφαλιού σας.
Υ.Γ. Αυτή η "ανίερη συμμαχία" μεταξύ του δήθεν συνοδικού +ἿΓΖ, του νεοημερολογίτη Silver και του ματθαιϊκού Κάτσουρα αποτελεί πραγματικό τραγέλαφο! 
***
Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Τούς αἱρετικούς...":

"ανίερη συμμαχία"???  Βρε σαν δε ντρέπεσε....  δες πόσο καλάμι καβάλησες και δες και την δική σου καμπούρα και άφησε την κριτική για τους άλλους.... "ανίερε"....



«Με αυτό θέλεις εύρει την ιατρείαν· γνώριζε όμως, ότι θέλεις υστερηθή τον μισθόν της υπομονής»

Όθεν παρεκάλει τον Θεόν και τον Άγιον, του οποίου ευρίσκετο εκεί το ιερόν λείψανον, να τον θεραπεύσουν. Βλέπει λοιπόν νύκτα τινά εις το όραμά του τον Άγιον εκείνον και του εδείκνυεν ένα βότανον, λέγων· «Με αυτό θέλεις εύρει την ιατρείαν· γνώριζε όμως, ότι θέλεις υστερηθή τον μισθόν της υπομονής»· αφού δε εξύπνησεν ο Όσιος, επροτίμησε να πάσχη πρόσκαιρα από το πάθος, παρά να χάση τον αιώνιον μισθόν, έως ότου ο Θεός, βλέπων την άκραν του υπομονήν, τον ιάτρευσεν ως εκείνος εγνώριζεν. 

(Από τον Βίο του Οσίου Λουκά του εν τω Στειρίω)

Τη Β΄ (2α) του μηνός Ιουλίου μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΟΥ Πατριάρχου Ιεροσολύμων.

Ιουβενάλιος ο εν Αγίοις πατήρ ημών ήκμασε κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μικρού εν έτει υη΄ (408), αρχιερατεύσας εις τα Ιεροσόλυμα τρίτος μετά τον Άγιον Κύριλλον, και φθάσας μέχρι της βασιλείας Μρκιανού του εν έτει υν΄ (450) βασιλεύσαντος, και Λέοντος του Μεγάλου, του βασιλεύσαντος εν έτει υνη΄ (458). Παρευρέθη δε ούτος και εις την εν Εφέσω τρίτην Οικουμενικήν Σύνοδον, την εν έτει υλα΄ (431) συγκροτηθείσαν, εις ων των εν αυτή διακοσίων Πατέρων, και διέλαμψεν εις τα δόγματα της πίστεως μετά του θεσπεσίου Κυρίλλου του Αλεξανδρείας· έφθασε δε και έως εις την τετάρτην Σύνοδον των εξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων, την εν Χαλκηδόνι συγκροτηθείσαν εν έτει υνα΄ (451), κατά την οποίαν ετιμήθη υπό του βασιλέως Μαρκιανού δια την σοφίαν και αρετήν του. Όταν δε έκτισε τας Βλαχέρνας ο βασιλεύς Μαρκιανός μετά της Πουλχερίας, ηρώτησε τότε παρόντα τον Άγιον τούτον Ιουβενάλιον, μήπως γνωρίζει που ετέθη το σώμα της Θεοτόκου. Ο δε απεκρίθη ότι από εγγράφου μεν ιστορίας δεν ηξεύρει, λέγεται όμως ανέκαθεν, το οποίον άλλως τε είναι βέβαιον, ότι αφ’ ου το σώμα της Θεοτόκου ενεταφιάσθη υπό των Αποστόλων, ηκούετο εντός του τάφου Της αγγελική υμνωδία μέχρι της τρίτης ημέρας, μετά την οποίαν, επειδή εις των Αποστόλων (ο Θωμάς) δεν ήτο παρών εις τον ενταφιασμόν της Θεοτόκου, ηνοίχθη ο τάφος και δεν ευρέθη το σώμα Της, ει μη μόνον τα εντάφια. Όθεν παρεκάλεσεν ο βασιλεύς τον Άγιον να σφραγίση και να στείλη τουλάχιστον εις την Κωνσταντινούπολιν το κιβώτιον, όπου ετέθη το σώμα της Θεοτόκου, ομού με τα εντάφιά της, τούθ’ όπερ και εγένετο. Ο δε Άγιος Ιουβενάλιος πατριαρχεύσας τριάκοντα οκτώ έτη, εν ειρήνη εκοιμήθη.