Πρωτοπρεσβύτερος π. Διονύσιος Τάτσης: Στους οικουμενιστές «η έννοια της αιρέσεως έχει καταργηθεί»

Ο Οικουμενισμός έχει διαβρώσει πολλούς μεγαλόσχημους κληρικούς. Πιστεύουν ότι επικοινωνώντας με τους Παπικούς και ποικίλους Προταστάντες θα πετύχουν την ένωση των εκκλησιών, χωρίς ν΄ αρθούν τα δογματικά εμπόδια. «Δεν πειράζει, λένε, ας θέσουμε τα δόγματα στο αρχείο και ας αναπτύξουμε κοινωνικές και φιλικές σχέσεις για τη «σωτηρία» του Χριστιανισμού». Πάντως, για να είμαστε ειλικρινείς, τον Οικουμενισμό τον υπηρετούν πιστά τόσο ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, όσο και οι λοιποί Έλληνες Πατριάρχες Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας. Επίσης, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας πρωτοστατεί (είναι και πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών). Δεν υστερεί δε σε τίποτα και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο οποίος επιθυμεί ν΄ ασπασθεί τον Πάπα επισκεπτόμενος εντός του έτους το Βατικανό. Για την τακτική των Οικουμενιστών ο π. Θεόδωρος Ζήσης λέει: «Οι οικουμενισταί παρουσιάζουν τώρα ως «ακρίβεια» την ιδικήν τους στάση και τιμωρούν όσους υποδεικνύουν ότι πρόκειται περί παρεκκλίσεως. Ποτέ κανείς από αυτούς δεν βγήκε να πει και να γράψει ότι έχουν δίκαιο οι παραδοσιακοί και εμείς αυτό πιστεύουμε, αυτά διδάσκουν οι Άγιοι, αλλά οικονομούμε προς καιρόν τα πράγματα, μήπως και προσελκύσουμε τους πλανωμένους και αιρετικούς Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες στην Ορθόδοξη πίστη. Η έννοια της αιρέσεως και της πλάνης έχει καταργηθή· όλοι ανήκουν στην Εκκλησία· κανείς δεν είναι εκτός Εκκλησίας. Γι΄ αυτό και η στάση τους αυτή δεν είναι «προς καιρόν», για να κερδηθούν οι ασθενείς, αλλά μακροχρόνια, γιατί δεν τους αντιμετωπίζουν ως ασθενείς· αντίθετα ως ασθενείς, γραφικούς, ακραίους, φανατικούς, φονταμενταλιστάς, αντιμετωπίζουν όσους υποστηρίζουν την ακρίβεια εις τα της πίστεως.  

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΑΒΑΣΙΛΑ -- Μαρία Ἀλεξοπούλου

Ἡ Παναγία, ὡς ἕνα ξεχωριστὸ καὶ μοναδικὸ πρόσωπο, δεσπόζει μέσα στὸ χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἡ πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν εἶναι ἡ ἀρχηγὸς ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς πιστοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν πρὸς τὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἀναδημιουργία. Ταυτόχρονα ἀποτελεῖ τὴν χορηγὸ κάθε θεϊκῆς ἀγαθότητας πρὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν κτίση¹. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, τὸ νὰ προσπαθεῖ κανεὶς νὰ παρουσιάσει τὸ μεγαλεῖο τῆς Θεοτόκου ξεπερνᾶ τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις. Μόνο οἱ ἄγγελοι, τονίζει ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας, μποροῦν ἐπάξια νὰ ἐκφράζουν τὴ δόξα τῆς Θεοτόκου στὴν Οὐράνια Βασιλεία, ἐνῶ ἐμεῖς τόσο μόνο μποροῦμε νὰ τὴν ἐγκωμιάσουμε, ὅσο χρειάζεται γιὰ νὰ ἁγιάσουμε τὴ γλῶσσα καὶ τὴν ψυχή μας. Ἀρκεῖ καὶ μόνο ἕνας λόγος καὶ μιὰ ἐνθύμηση γιὰ τὴ δόξα τῆς Παναγίας, γιὰ νὰ ἀνυψώσει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν διάνοια καὶ νὰ μᾶς μεταμορφώσει ἀπὸ σαρκικοὺς σὲ πνευματικοὺς καὶ ἀπὸ βέβηλους σὲ ἁγίους².

Θά καταδικασθεῖ ἤ.... θά ἐπικρατήσει;

 Πηγή:   http://epistrofi-sotiria.blogspot.ca/

Ἕνα ἔτος ἀπό τήν σύγκληση τῆς περιβοήτου "Συνόδου" τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016)

 Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση

Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Α.Π.Θ.

Σχόλιο "Ἐ.-Σ.": Παρά τίς ἐπιμέρους σημαντικές διαφωνίες μας, σέ τοποθετήσεις καί ἐκτιμήσεις τοῦ σεβαστοῦ Καθηγητοῦ, δέν δυσκολευόμαστε νά ἀναγνωρίσωμε τήν γενναιότητα στή φωνή του καί νά εὐχηθοῦμε περαιτέρω ὡρίμανση τῶν θέσεών του, χωρίς καμμία ὑπαναχώρηση, ἐπ' ἀγαθῶ τοῦ ἀντι-οἰκουμενιστικοῦ ἀγῶνος. (Ὁ τίτλος στό παρόν ἄρθρο εἶναι δικός μας.)

1. Ὁλόκληρη ἡ «Σύνοδος» εἶναι ἕνα ἀτόπημα

Συμπληρώθηκε ἤδη ἕνα ἔτος ἀπὸ τὴν σύγκληση καὶ λειτουργία τῆς λεγομένης «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου», ποὺ ἔλαβε χώρα στὴν Κρήτη τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016. Ὅμως ὁ σάλος καὶ ἡ ἀναστάτωση ποὺ προκάλεσε στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἐξακολουθοῦν νὰ ὑφίστανται καὶ νὰ αὐξάνουν, παρὰ τὶς προσπάθειες ποὺ καταβάλλουν οἱ ὀργανωτὲς καὶ οἱ ὑποστηρικτές της νὰ τὴν ἐπιβάλουν μὲ διωγμοὺς καὶ ἄσκηση βίας. Ἡ ἀλήθεια ἐπιβάλλεται καὶ γίνεται δεκτὴ ἀπὸ μόνη της· τὸ ψεῦδος χρειάζεται μεθοδεύσεις, σχεδιασμούς, πονηρίες, ἐνίοτε καὶ διωγμούς, γιὰ νὰ γίνει ἀποδεκτό, χωρὶς πάντοτε νὰ τὰ καταφέρνει. Ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτῆς τῆς συνόδου ὡς ψευδοσυνόδου ἀπὸ πολλοὺς εἶναι ἀληθέστατος.

Αγνή Παρθένε --- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 24 Ιουνίου 2017

Γενέθλιον του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου και η Σύναξις των δικαίων γονέων αυτού Ζαχαρίου και Ελισάβετ, Παναγιώτου νεομάρτυρος.

Ἡ Ἐκκλησία, τρία μόνο Γενέθλια τιμᾶ καὶ ἑορτάζει: α. τοῦ Δεσπότου καὶ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, β. τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ γ. τοῦ Τιμίου Προδρόμου.

Τὰ γεγονότα  τῆς γεννήσεως τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ α’ κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του. Γράφει, λοιπόν, ὅτι στὶς ἡμέρες τοῦ βασιλέως Ἡρώδη ἐζοῦσε στὴν Ἰουδαία κάποιος ἱερέας ποὺ λεγόταν Ζαχαρίας. Εἶχε σύζυγό του τὴν Ἐλισάβετ, ἡ ὁποία ἦταν ἀπόγονος τοῦ Προφήτου Ἀαρών. Ἦσαν καὶ οἱ δύο ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ καὶ ἐζοῦσαν μὲ δικαιοσύνη, φόβο Θεοῦ, εὐλάβεια, σωφροσύνη, καὶ ἐτηροῦσαν τὶς θεῖες ἐντολές. Γιὰ πολλὰ χρόνια ἱκέτευαν τὸν Κύριο νὰ τοὺς εὐλογήσει μὲ τὴ χαρὰ τῆς τεκνογονίας, ἀλλὰ δὲν εἶχαν ἀποκτήσει, παρὰ τὴ θερμὴ προσευχή τους, παιδί.

'ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ;' -- π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Γιά τήν ἐνσωμάτωση τῶν αἱρετικῶν στήν ᾿Εκκλησία ἡ κανονική ἀκρίβεια ἀπαιτεῖ τήν διά τοῦ Βαπτίσματος ἀποδοχή τους.

῾Ο μόνος τρόπος γιά νά ἀποκατασταθεῖ ἡ κοινωνία μας μέ τούς αἱρετικούς εἶναι ἡ ἐκ μέρους τους ἀποκήρυξη τῆς πλάνης καί ἡ μετάνοια, ὥστε νά ὑπάρξει ἀληθινή ἕνωση καί εἰρήνη· ἕνωση μέ τήν ἀλήθεια καί ὄχι μέ τήν πλάνη καί τήν αἵρεση.

Γιά τήν ἐνσωμάτωση τῶν αἱρετικῶν στήν ᾿Εκκλησία ἡ κανονική ἀκρίβεια ἀπαιτεῖ τήν διά τοῦ Βαπτίσματος ἀποδοχή τους. Τό προηγούμενο «βάπτισμά» τους, τελούμενο ἐκτός τῆς ᾿Εκκλησίας, χωρίς τήν τρισσή κατάδυση καί ἀνάδυση τοῦ βαπτιζομένου ἐντός τοῦ δι᾿ εἰδικῆς εὐχῆς ἡγιασμένου ὕδατος καί ἀπό μή ᾿Ορθόδοξο ἱερέα, δέν εἶναι κἄν βάπτισμα· στερεῖται τῆς Χάριτος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία δέν ὑπάρχει στά σχίσματα καί στίς αἱρέσεις, καί ἑπομένως δέν ἔχομε τίποτε κοινό πού νά μᾶς ἑνώνει, ὅπως λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος· «Οἱ δέ τῆς ᾿Εκκλησίας ἀποστάντες οὐκέτι ἔσχον τήν χάριν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ἑαυτοῖς· ἐπέλιπε γάρ ἡ μετάδοσις τῷ διακοπῆναι τήν ἀκολου θίαν... οἱ δέ ἀπορραγέντες, λαϊκοί γενόμενοι, οὔτε τοῦ βαπτίζειν, οὔτε τοῦ χειροτονεῖν εἶχον τήν ἐξουσίαν, οὐκέτι δυνάμενοι χάριν Πνεύματος ῾Αγίου παρέχειν, ἧς αὐτοί ἐκπεπτώκασιν».

Εἶναι γι᾿ αὐτό ἀθεμελίωτη καί μετέωρη ἡ νέα προσπάθεια τῶν Οἰκουμενιστῶν νά προβάλουν τήν θέση ὅτι ἔχουμε κοινό βάπτισμα μέ τούς αἱρετικούς, καί ἐπάνω στήν ἀνύπαρκτη βαπτισματική ἑνότητα νά στηρίξουν τήν ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ ὁποία δῆθεν ὑπάρχει ὅπου ὑπάρχει βάπτισμα13. Στήν ᾿Εκκλησία ὅμως εἰσέρχεται κανείς καί γίνεται μέλος της ὄχι μέ τό οἱοδήποτε βάπτισμα ἀλλά μέ τό ἕνα καί ἑνιαίως τελούμενο βάπτισμα ἀπό ἱερεῖς ἔχοντας τήν ῾Ιερωσύνη τῆς ᾿Εκκλησίας.

Από την "Ομολογία Πίστεως"

Ο μακαριστός καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου, γράφει:

«Ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεσις και παναίρεσις, ως συνήθως χαρακτηρίζεται. Είναι κάτι πολύ χειρότερον της παναιρέσεως.... Ο Οικουμενισμός είναι υπέρβασις, αμνήστευσις, παραθεώρησις, δια να μη είπωμεν νομιμοποίησις και δικαίωσις των αιρέσεων. Είναι η ετεροδοξία παρηλλαγμένη και μεταμεμορφωμένη, ήτις επιζητεί αρμονικώς να συνυπάρχη μετά της καθολικότητος... Ο Οικουμενισμός είναι νόσος προς θάνατον» 

(Α. Θεοδώρου, Η Ορθοδοξία χθες και σήμερον, Αθήναι 1973, σ. 21). 

Από την «Φιλοκαλίαν» (Α τόμος ), τι αναφέρει ο Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος (Λόγος προς Θεόδουλον ) :

Τυφλώνεται ο νους με τα εξής τρία πάθη: την φιλαργυρία, την κενοδοξία και την ηδονή. Η γνώση και η πίστη, που είναι σύντροφοι της ανθρώπινης φύσεως, από τίποτε άλλο δεν αδυνάτισαν παρά από τις τρεις αυτές κακίες. Ο θυμός και η οργή και οι πόλεμοι και οι φόνοι και όλος ο κατάλογος των λοιπών κακών εξ αιτίας των προηγουμένων αυτών παθών ισχυροποιήθηκαν πάρα πολύ μεταξύ των ανθρώπων.

Αυτοκτονούμε!!!

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2016

17.110.000 ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από εκτρώσεις!!!

Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.

 Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων με περίπου 2.400. 000 μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.

 Και τώρα με την  σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της  αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως.

 Αυτοκτονούμε!!!

Αν δεν χύσουν καινούργιοι μάρτυρες το αίμα τους κανένας ωκεανός δεν είναι τόσο βαθύς και τόσο πλατύς, για να πνίξει τόσην αμαρτία.

Ο Χριστοφόρος (=ο Παπουλάκος),  βουβός σιγόκλαιγε και πότιζε με δάκρυα τα σανίδια του κελιού και το ράσο του.                                                                                                                                                                                                        

–Δεν φτάνει να πονούμε και να κλαίμε, Χριστοφόρε, φώναξεν ο Κοσμάς. Η καινούργια επιδρομή είναι χειρότερη από του Ιμπραήμ. Κείνος σκότωνε κορμιά κι αφάνιζε το βιος μας, αλλά αυτοί σκοτώνουν τις ψυχές μας. Ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι μας κράτησε όρθιους, σαν ασάλευτο αντιστήλι, γκρεμίζεται. Σε τέτοιο γιουρούσι του σατανά, κάθε υποταγή είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση της Πίστης και παράδοση στο διάβολο. Προδίνουμε τον αγώνα του εικοσιένα, το αίμα που χύθηκε στο Μεσολόγγι, στ΄ Αρκάδι, στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια στα Ψαρά… Ιούδες γινόμαστε Χριστοφόρε και το κακό δε σταματά ως εδώ…      

Κατά τη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως του 1724.

«Εκείνοι που αποσκιρτήσουσιν από την ευσέβειαν και αφήσουσι μεν τα πάτρια και ορθά της πίστεως ημών δόγματα και τας κοινάς παραδόσεις της Εκκλησίας, περιπέσωσι δε και εξολισθήσωσιν εις νεωτερισμούς και αλλοκότους υπολήψεις και έθη ετερόδοξα και παραχαράξωσι και νοθεύσωσι την της ευσεβείας αλήθειαν, οι τοιούτοι ούτε πλέον είναι, ούτε ονομάζονται τη αληθεία Χριστιανοί, αλλ΄ ως ετερόδοξοι και νεωτεριστάς  εκκόπτοντας και χωρίζοντας της εκκλησιαστικής και χριστιανικής ολομελείας και της ιεράς μάνδρας εκβάλλοντας ως πρόβατα  ψωριώντα και μέλη σεσηπότα»

Ανεπαίσθητη διαστρέβλωσις -- του Στάρετς Ανατόλιου της Όπτινα

Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα ενεργεί με πονηρία, με σκοπό να ελκύσει εντός της αιρέσεως εάν ήτο δυνατόν ακόμη και τους εκλεκτούς. Δεν θα αρχίσει κατ΄ ευθείαν ωμά να απορρίπτει τα δόγματα, αλλά θα αρχίσει ανεπαίσθητα να διαστρεβλώνει τις διδασκαλίες και τους θεσμούς της Εκκλησίας και το πραγματικό νόημά τους, όπως μας παρεδόθησαν από τους Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι. Ολίγοι θα αντιληφθούν αυτές τις πανουργίες του εχθρού, εκείνοι μόνον οι πλέον πεπειραμένοι εις την πνευματικήν ζωήν. Οι αιρετικοί θα πάρουν την εξουσία της εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς τους υπηρέτες παντού, οι δε πιστοί θα καταφρονούνται… γι΄ αυτό παιδί μου, όταν δεις την παράβαση της πατερικής παράδοσης και της Θείας τάξεως, που εγκαθιδρύθη από τον ίδιο τον Θεό, γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και προς το παρόν μπορεί να αποκρύπτουν την ασέβειά τους. Ακόμη θα διαστρέφουν την Αγία Πίστη μας ανεπαίσθητα με σκοπό να παραπλανήσουν τους άπειρους στα δίκτυά τους. Να αναγνωρίζεις αυτούς τους λύκους με ένδυμα προβάτου από τις υπερήφανες διαθέσεις τους και από την αγάπη τους για εξουσία… οι αληθινοί υπηρέτες του Θεού είναι ταπεινοί και υπακούουν στην Εκκλησία. Οι πιστοί τότε που δεν έχουν δείξει τίποτε άλλες αρετές θα λάβουν στεφάνους μόνο και μόνον, επειδή στάθηκαν στέρεοι στην πίστη. Να φοβάσαι τον Κύριο, παιδί μου. Να φοβάσαι μην αποβληθείς στην αιώνια κόλαση. Στέκε ανδρείως στην πίστη και αν είναι αναγκαίο υπόμενε διωγμούς και άλλες θλίψεις, διότι και ο Κύριος θα είναι μαζί και οι Άγιοι μάρτυρες και ομολογητές θα βλέπουν με χαρά τούς αγώνες σου. Να μη φοβάσαι τις θλίψεις, αλλά μάλλον να φοβάσαι την ολέθρια αίρεση, διότι αυτό είναι που μας γυμνώνει από την Θεία Χάρη. 

***

Ο  Αλέξανδρος  άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ανεπαίσθητη διαστρέβλωσις --...":

Ο πάπας Φραγκίσκος και ο Κόπτης πάπας Ταγουάδρος 2 στην πρόσφατη συνάντησή τους που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Απριλίου του 2017 υπέγραψαν μία κοινή διακήρυξη στην οποία συμφωνούν και οι δύο ότι δεν πρέπει να πραγματοποιείται αναβαπτισμός για όσους Χριστιανούς επιθυμούν να πάνε από την μία "εκκλησία" στην άλλη.....
Πέρα από την απόφαση υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον και στην αιτιολόγηση της πράξεώς τους αυτής, κυρίως λόγω του ότι συνυπογράφεται και από τον Κόπτη πάπα. Όπως λοιπόν χαρακτηριστικά αναφέρουν στην κοινή τους δήλωση:

"Σήμερα εμείς, ο πάπας Φραγκίσκος και ο πάπας Ταγουάδρος 2, ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, καθώς και εκείνων(των καρδιών) των υιών και θυγατέρων μας στην πίστη, δηλώνουμε αμοιβαία ότι εμείς, με ΕΝΑ ΜΥΑΛΟ και ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ, θα επιδιώξουμε ειλικρινά να μην επαναλάβουμε το βάπτισμα που έχει χορηγηθεί σε καθεμιά από τις Εκκλησίες μας για κάθε άτομο που επιθυμεί να ενταχθεί στον άλλο. Αυτό ομολογούμε με την υπακοή στις Ιερές Γραφές και την πίστη των τριών Οικουμενικών Συνόδων που συνεκλήθησαν στη Νίκαια, την Κωνσταντινούπολη και την Έφεσο."

Το θηρίο της Ρώμης, είτε με τα σύμβολα είτε με τα λόγια προωθεί την λατρεία, την αφιέρωση, την πίστη και εν τέλει την υποταγή των πάντων στις δύο καρδιές:....:http://stjosephscamperdown.org.au/wp-content/uploads/2016/06/sacred-heart-immaculate-heart.jpg στην σαρκική καρδιά του παπικού Χριστού και της παπικής παρθένου....

Τήν Ἑλλάδα μας τήν κάναμε ἀγνώριστη.

Τῆς δώσαμε χίλια τραύματα καί τῆς ἀνοίξαμε χίλιες πληγές. Σφαδάζει κυριολεκτικά, ἀπό τόν πόνο. Ἔχει καταντήσει χλεύη τῶν ἐθνῶν. «Ὀνειδισμός καί χλευασμός τοῖς κύκλω ἡμῶν». Ἔξω ἀπειλές, και μέσα προδοσίες. Κλοπές, ληστεῖες, ψεύδη, παιδεραστίες, ὁμοφυλοφιλίες, ἀσέλγειες, πορνεῖες, μοιχεῖες, φθόνοι, φόνοι, μίση καί κακίες, συκοφαντίες, ἐμπρησμοί, δολοφονίες, αἵματα, ἀπαγωγές ἀνθρώπων, ἐμπόριο λευκῆς σάρκας, ἐμπόριο βρεφῶν, ἱερῶν ναῶν ἱεροσυλίες καί ἐμπρησμοί, διωγμός ἱερέων ἀπό τά σχολεῖα τῶν παιδιῶν μας, ἀθεΐα καί ἐκκλησιομαχία καί περιφρόνηση τῆς προσευχῆς καί τῆς λατρείας, σεξουαλική ἀγωγή στά μικρά τά παιδιά —ὥστε ἡ ἠθική διαφθορά νά κατακάψει τά πάντα— καί ἀγώνας κατά τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, καί ὁ πολιτικός γάμος, καί οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις, καί ἡ πολιτική κηδεία, καί ἡ καύση τῶν νεκρῶν...κλπ. κλπ. Θεέ, μου! Πῶς κατάντησαν οἱ «Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες» τήν Ἑλλάδα μας, τή χώρα μας, τόσο ἀγνώριστη; Ὑπάρχει θεραπεία; Μπορεῖ νά ἀναστηθεῖ; Ὁ Θεός ἀπαντᾶ: Ναί! Μπορεῖ νά ἀναστηθεῖ: Μέ πίστη θερμή. Μέ συντριβή καί μετάνοια.

Η Προσευχή έκχυσις της ψυχής -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στην ιστορία πολλών προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουμε διδακτικές εικόνες και ορισμούς της προσευχής. Ο Ιακώβ π.χ. μας διδάσκει ότι η προσευχή είναι πάλη με τον Θεό. Ο Μωϋσής και ο Ηλίας μας δείχνουν ότι προσευχή είναι μία συνεχής συνομιλία και ένας ζωντανός διάλογος μαζί του. Ο Δαβίδ νιώθει την προσευχή ως θυμίαμα, που αναδίδεται από την φλογισμένη ευγνώμονη καρδιά. Αλλά το άρθρο αυτό θα σταθεί στην ωραιότατη εικόνα της προσευχής, που μας δίνει η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ. Είχε ΄ρθεί με κατώδυνη ψυχή και δάκρυα στα μάτια προς τον Κύριο, να του ζητήσει μέσα απ΄ τα στείρα σπλάγχνα της ένα παιδί γι΄ Αυτόν. Ανάβλυζαν από την καρδιά της τα λόγια της προσευχής και κινούσαν τα χείλη της, αλλά χωρίς φωνή· φώναζε και βοούσε η ψυχή της.

–Τι να κάνω; Όχι, δεν είμαι μεθυσμένη ούτε έχω πιεί, αλλά «εκχέω την ψυχήν μου ενώπιον Κυρίου».