Από την αρχή του
Χριστιανισμού, όπως το δείχνει η Καινή Διαθήκη και μάλιστα οι επιστολές του
αποστόλου Παύλου, η θεολογία αποτελεί τη ρίζα και το θεμέλιο της πράξεως.
Διαφορετικά, η θεολογία εκφυλίζεται σ΄ ένα στεγνό και άχρηστο σύστημα ιδεών,
ενώ η πράξη χάνει το βάθος και την ουσία της, καταντά τύπος και, όχι σπάνια,
αιρετικός ακτιβισμός. Μ΄ αυτή την προοπτική είναι χρήσιμο και αναγκαίο τις
μέρες αυτές, που γιορτάζουμε την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να
σκύψουμε στη θεολογία αυτής της κατεξοχήν θεολογικής γιορτής. Το «θαυμαστόν και
μέγα» τούτο γεγονός σηματοδοτεί το τέλος της επίγειας δράσεως του Ιησού και
συγχρόνως συνοψίζει τη θεολογία όλων των γεγονότων της θείας οικονομίας. Επιβεβαιώνει
τον Ευαγγελισμό και την ενανθρώπηση του Κυρίου: Το ανθρώπινο σώμα, το οποίο
τότε ενωμένο με τη θεία φύση συνελήφθη εν Πνεύματι αγίω στη μήτρα της Παναγίας
μας και γεννήθηκε στη φάτνη της Βηθλεέμ, αυτό το ίδιο αναλαμβάνεται τώρα στους
ουρανούς.
Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου
Από τη μικρή μου πείρα, που απέκτησα
από τους διαλόγους που γίνονται στο Φόρουμ αυτό διεπίστωσα, ότι τελικά ο Μέγας
Βασίλειος είχε δίκηο, όταν έλεγε ότι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν την αλήθεια,
αλλ' ούτε θέλουν να την μάθουν!
Και σήμερα, ορισμένοι τα ξέρουν όλα! Και δεν θέλουν να διδαχτούν τίποτε, ακόμα και από τα μωρά του κόσμου, για την αλήθεια!
Ο καϋμένος ο Σωκράτης, που πίστευε ότι "εν οίδεν, ότι ουδέν οίδεν", έλεγε, "γηράσκω αεί διδασκόμενος"! Και γι΄ αυτό, μας διδάσκει μέχρι σήμερα με τη σοφία του!
Φοβάμαι, ότι αυτοί θα μας κρίνουν, εν ημέρα Κρίσεως, έστω και αν ήταν ειδωλολάτρες! Τέτοιοι κριτές, ειδωλολάτρες, μας αξίζουν!!
Οπότε, παρέλκει κάθε διάλογος, ή και αντίκρουση εσφαλμένων απόψεων σε οποιοδήποτε θέμα, χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις!
Κατά τα άλλα: "Ο ασεβής ασεβησάτω έτι και ο ρυπαρός ρυπαρωθήτω έτι και ο άγιος αγιασθήτω έτι", λέγει Κύριος!
Και σήμερα, ορισμένοι τα ξέρουν όλα! Και δεν θέλουν να διδαχτούν τίποτε, ακόμα και από τα μωρά του κόσμου, για την αλήθεια!
Ο καϋμένος ο Σωκράτης, που πίστευε ότι "εν οίδεν, ότι ουδέν οίδεν", έλεγε, "γηράσκω αεί διδασκόμενος"! Και γι΄ αυτό, μας διδάσκει μέχρι σήμερα με τη σοφία του!
Φοβάμαι, ότι αυτοί θα μας κρίνουν, εν ημέρα Κρίσεως, έστω και αν ήταν ειδωλολάτρες! Τέτοιοι κριτές, ειδωλολάτρες, μας αξίζουν!!
Οπότε, παρέλκει κάθε διάλογος, ή και αντίκρουση εσφαλμένων απόψεων σε οποιοδήποτε θέμα, χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις!
Κατά τα άλλα: "Ο ασεβής ασεβησάτω έτι και ο ρυπαρός ρυπαρωθήτω έτι και ο άγιος αγιασθήτω έτι", λέγει Κύριος!
O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 1 Μαΐου 2017
Ιερεμίου του προφήτου, Ακακίου του εκ Νίβορι Θεσσαλονίκης
(1813), Ευθυμίου του εκ Δημητσάνης των οσιομαρτύρων, Παναρέτου επισκόπου Πάφου,
Νικηφόρου του Χίου (1821) των οσίων.
Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας γεννήθηκε πιθανῶς κατὰ τὸ 650 π.Χ.,
στὴν μικρὴ πόλη τῆς φυλῆς Βενιαμὶν Ἀναθώθ, βορειοανατολικὰ τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ
πατέρας του ἦταν ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Χελκίας. Ἀνατράφηκε στὴν ἱερατικὴ αὐτὴ οἰκογένεια
μὲ αὐστηρότητα. Μελετοῦσε τοὺς πρὸ αὐτοῦ Προφῆτες Ἡσαΐα καὶ Ὠσηέ. Νεότατος στὴν
ἡλικία, περίπου 23 – 25 ἐτῶν, περὶ τὸ 627 – 625 π.Χ., καλεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸ
προφητικὸ ἀξίωμα. Ἀνταποκρίνεται στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ἔτσι τὸ ὄνομά του (Ἱερεμίας),
ποὺ σημαίνει ὁ Θεὸς ἀνυψώνει ἢ καθιστᾶ, ἐκφράζει καὶ τὴν ἀποστολή του.
Κατάπληκτος ἀπὸ τὴν τιμὴ αὐτὴ ὁ Ἱερεμίας, ἀρνεῖται τὴν ὑψηλὴ
τιμητικὴ κλήση, προβάλλοντας τὶς ἀσθενεῖς νεανικές του δυνάμεις. Ὁ Θεὸς ὅμως ἐνισχύει
αὐτὸν ὑποσχόμενος, ὄχι ὑλικὲς ἀμοιβὲς καὶ τιμές, ἀλλὰ τὸ πολυτιμότερο ὅλων: τὴ
βοήθειά Του. Ὁ Ἱερεμίας ὑπακούει.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης γράφει στην «Κλίμακά» του (Λόγος περί πραγματικής μετανοίας) τα ακόλουθα:
«Σημείον της πραγματικής και επιμελημένης μετανοίας είναι
το να θεωρούμε τον εαυτόν μας άξιον για όλες τις θλίψεις, που μας συμβαίνουν,
τις ορατές, που προέρχονται από τα πράγματα και τους ανθώπους, και τις αόρατες,
που προέρχονται από τους δαίμονες και για πολύ περισσότερες».
Το όραμα της ηγουμένης
Παλαιό χειρόγραφο μας
πληροφορεί για την ακόλουθη εμφάνιση της Παναγίας στη μονή της Χρυσαφίτισσας.
Ήταν Δεκαπενταύγουστος και η αδελφότητα αγρυπνούσε στην εκκλησία. Κάποια στιγμή η ενάρετη ηγουμένη Μάρθα είδε σε όραμα τη Θεοτόκο Μαρία. Ήταν καθισμένη σε θρόνο και κοίταζε την ηγουμένη με συμπάθεια και γλυκύτητα. Κι εκείνη έκλαιγε από τη χαρά της σε όλη τη διάρκεια της αγρυπνίας.
Προς το τέλος της δοξολογίας οι μοναχές άρχισαν να ψάλλουν με δυνατές φωνές. Τότε όμως η Παναγία εξαφανίστηκε.
- Αχ, τι κάνατε! Φώναξε η γερόντισσα στενοχωρημένη.
Η αγρυπνία τελείωσε και οι μοναχές ρώτησαν με απορία την ηγουμένη τι της συνέβη.
- Στη διάρκεια της αγρυπνίας, αποκρίθηκε εκείνη, είχα την ξεχωριστή τιμή να βλέπω σε όραμα την Υπεραγία Θεοτόκο. Μόλις όμως στη δοξολογία δυναμώσατε τις φωνές, η Παναγία εξαφανίστηκε. Άλλη φορά λοιπόν να ψάλλετε ήσυχα, με ταπεινή φωνή και καρδιά συντετριμμένη. Μπροστά σε ένα θνητό βασιλιά καθένας στέκεται ταπεινός, προσεκτικός και φοβισμένος. Αν δεν κρατήσει τέτοια στάση, μπορεί να θυμώσει ο βασιλιάς και να τον διώξει. Καταλαβαίνετε τώρα πόσο προσεκτικές πρέπει να στεκόμαστε μπροστά στον ουράνιο Βασιλιά, για να μην Τον παρενοχλήσουμε και μας τιμωρήσει.
Ήταν Δεκαπενταύγουστος και η αδελφότητα αγρυπνούσε στην εκκλησία. Κάποια στιγμή η ενάρετη ηγουμένη Μάρθα είδε σε όραμα τη Θεοτόκο Μαρία. Ήταν καθισμένη σε θρόνο και κοίταζε την ηγουμένη με συμπάθεια και γλυκύτητα. Κι εκείνη έκλαιγε από τη χαρά της σε όλη τη διάρκεια της αγρυπνίας.
Προς το τέλος της δοξολογίας οι μοναχές άρχισαν να ψάλλουν με δυνατές φωνές. Τότε όμως η Παναγία εξαφανίστηκε.
- Αχ, τι κάνατε! Φώναξε η γερόντισσα στενοχωρημένη.
Η αγρυπνία τελείωσε και οι μοναχές ρώτησαν με απορία την ηγουμένη τι της συνέβη.
- Στη διάρκεια της αγρυπνίας, αποκρίθηκε εκείνη, είχα την ξεχωριστή τιμή να βλέπω σε όραμα την Υπεραγία Θεοτόκο. Μόλις όμως στη δοξολογία δυναμώσατε τις φωνές, η Παναγία εξαφανίστηκε. Άλλη φορά λοιπόν να ψάλλετε ήσυχα, με ταπεινή φωνή και καρδιά συντετριμμένη. Μπροστά σε ένα θνητό βασιλιά καθένας στέκεται ταπεινός, προσεκτικός και φοβισμένος. Αν δεν κρατήσει τέτοια στάση, μπορεί να θυμώσει ο βασιλιάς και να τον διώξει. Καταλαβαίνετε τώρα πόσο προσεκτικές πρέπει να στεκόμαστε μπροστά στον ουράνιο Βασιλιά, για να μην Τον παρενοχλήσουμε και μας τιμωρήσει.
Νά μὲ ἀκοῦτε ὅταν σᾶς λέω ὅτι σὲ λίγο δὲν θὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε δημόσια οὔτε τὸν σταυρό μας!
Ὅπως θὰ διαβάσατε στὴν «κυριακάτικη δημοκρατία»,
ἀποσύρθηκε -μὲ δικαστικὴ ἀπόφαση- ἡ φάτνη ἀπὸ τὴν πλατεῖα γαλλικῆς πόλεως, ἔπειτα
ἀπὸ προσφυγὴ κάποιας ἀπὸ τὶς γνωστὲς (καὶ μυστηριωδῶς χρηματοδοτούμενες) «ὀργανώσεις
ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων». Στὴν Ἀγγλία δὲν τολμοῦν πλέον νὰ ὑψώσουν στὰ σπίτια τους
τὴν ἀγγλικὴ σημαία μὲ τὸν μεγάλο κόκκινο σταυρό, ἐνῶ ἀποφεύγουν νὰ στολίζουν τὰ
σπίτια τους μὲ φωτάκια τὰ Χριστούγεννα. Ἡ ἐκφυλισμένη πλέον Εὐρώπη, ἡ ξεπουλημένη
στὰ πετροδολλάρια «γηραιὰ ἤπειρος», ἀποκαθηλώνει τά σύμβολά της καὶ παραδέχεται
τὴν ἧττα της ἀπὸ τὶς δυνάμεις ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες δολοφονοῦν παιδιά, σκοτώνουν ἐγκύους,
ἐπειδὴ δὲν ὑπέκυψαν στὶς ἀνώμαλες ὀρέξεις τους! Αὐτὴ εἶναι ἡ Εὐρώπη! Τὴ στιγμὴ ποὺ
στὶς πάμπλουτες μουσουλμανικὲς χῶρες, οἱ ὁποῖες ἀγοράζουν κάθε λίγο καὶ λιγάκι εὐρωπαϊκὰ
ἐδάφη, ἀπαγορεύεται νὰ ψελλίσεις τὴ λέξη «χριστιανός», ἡ Εὐρώπη ἀνοίγει πόρτες,
παράθυρα καὶ ἀγκάλες καὶ ξεγυμνώνεται ἀδιάντροπα, ἀρνούμενη τὰ ἰδανικὰ καί τά σύμβολα
ποὺ τὴν κατέστησαν φάρο δημοκρατίας, προόδου καὶ ἐλευθερίας. Σήμερα ἀποσύρεται ἀπὸ
τὴ γαλλικὴ πόλη ἡ φάτνη, αὔριο θὰ ζητηθεῖ νὰ μὴ ξαναστηθεῖ «χριστουγεννιάτικο χωριὸ»
στὸ Γκάζι, νὰ σταματήσει ὁ χριστουγεννιάτικος στολισμὸς στὸ Σύνταγμα καὶ στὶς μεγάλες
πόλεις τῆς πατρίδας μας. Σήμερα ἡ Γαλλία καὶ ἡ Ἀγγλία, αὔριο ἡ Ἑλλάδα (γιὰ τὴν Ἰταλία
δὲν εἶμαι βέβαιος, ἐπειδὴ ἐκεῖ ὁ καθολικισμὸς κρατάει γερά). Τὸ Ἰσλάμ, σὲ ὅλες τὶς
μορφές του, εἰσβάλλει ἀπειλητικὰ στὰ δυτικὰ ἐδάφη. Ἔχοντας ἤδη ἐξαπλωθεῖ στὶς ΗΠΑ
ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Μαύρων Πανθήρων καὶ ἔχοντας ἀποκτήσει μετερίζια στὰ Κοινοβούλια
ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, δίνει πλέον τὴ μεγάλη μάχη γιὰ τὴν ἀπόλυτη ἐπικράτηση.
Δὲν εἶναι τυχαία ἡ εὐρωπαϊκὴ οἰκονομικὴ κρίση, δὲν εἶναι τυχαία ἡ ἀπόπειρα στραγγαλισμοῦ
τῆς οἰκονομίας τῆς ὀρθοδόξου Ρωσίας. Δὲν ἦταν τυχαῖος ὁ σφαγιασμὸς τῶν Σέρβων, γιὰ
τὴν ἀνάδειξη μουσουλμανικῶν κρατῶν στὴν καρδιὰ τῆς Εὐρώπης (Βοσνία, Κόσσοβο). Εἶναι
φυσικὸ σὲ μία ἤπειρο ἡ ὁποία κυβερνᾶται ἀπὸ ἀπρόσωπα funds καὶ ἀνέκφραστους τραπεζίτες, ποὺ ἔχουν ἀπὸ
χρόνια ἀσπαστεῖ τὸν βεσπασιανισμὸ («τὰ χρήματα δὲν μυρίζουν»), νὰ ἐκλείπει βαθμηδὸν
ἡ ἔννοια τῆς ἀξιοπρέπειας καὶ νὰ ρίχνονται στὸν κάλαθο οἱ ἔννοιες «παράδοση», «θρησκεία»,
«οἰκογένεια». Ἐμεῖς, ὅμως, ἀσχολούμαστε μὲ τὸν Χαϊκάλη καὶ τὸν «Δευκαλίωνα». Καλὰ
νὰ πάθουμε!.
“O.T. 2054”