Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή: 04/29/17

Ο αείμνηστος Ιωάννης Κορναράκης προς τον κ. Βαρθολομαίον: -- ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς τον Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαίον -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Παναγιώτατε,

Ως φύλακας και φρουρός της Ορθοδόξου επάλξεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, είναι αληθές ότι έχετε δώσει στο παρελθόν, σε πολλές περιπτώσεις, αποδείξεις υπομονής και καρτερίας, παραμένοντας σ΄ ένα εχθρικό περιβάλλον, εκτεθειμένο συνεχώς στις απειλητικές προκλήσεις και καταστροφικές συμπεριφορές παντός είδους «γκρίζων λύκων»!

Εξάλλου, όσες δοκιμασίες, ταλαιπωρίες, κινδύνους και ταπεινώσεις, επέπρωτο να υποστήτε, παραμένοντας εδραίος και αμετακίνητος στην κορυφαία αυτή έπαλξη της Ορθοδοξίας, σας απέδειξαν ισχυρό άνδρα, ικανό πυλωρό των συμφερόντων και των δικαίων του Πατριαρχείου!

Πλην, όμως, σήμερα, εκ των πραγμάτων βεβαιώνεται το γεγονός, ότι οι αντίξοες αυτές και απειλητικές, για την ύπαρξη της επάλξεως αυτής, του Πατριαρχείου, δυσμενείς περιστάσεις, σας εκούρασαν και σας κατεπόνησαν ψυχικώς, σας έθλιψαν και μάλιστα σας απογοήτευσαν στο βαθμό ενός προβληματισμού, υπαρξιακού πλέον αδιεξόδου!

Φαίνεται ότι, κάποια στιγμή, θα κλονίσθηκε η υπομονή σας και θα κάμφθηκε η αντίστασή σας, κατά των εχθρικών διαθέσεων και πράξεων του περιβάλλοντος, στο οποίο διαβιώνετε και λόγω της κοπώσεως αυτής θα οδηγηθήκατε στην τελική σας σκέψη, ότι το μέλλον του οικουμενικού σας πατριαρχικού κύρους, προδιαγράφεται σκοτεινό και αβέβαιο!

Αλλά επίσης, φαίνεται εκ των πραγμάτων, ότι μέσα στο κλίμα της ψυχικής αυτής κοπώσεως, πεισθήκατε ότι δεν υπάρχει πλέον ελπίδα βοηθείας, από τον ορθόδοξο χώρο, εκκλησιαστικό και πολιτικό, για μια δυναμική στήριξή σας, για την έξοδό σας από το αδιέξοδο, το οποίο αντιμετωπίζατε και τότε αποφασίσατε, εν ψυχρώ, να προχωρήσετε στην τραγική επιλογή σας, της εξόδου δηλαδή από το αδιέξοδό σας, με την είσοδό σας στην αίρεση!

Επιλέξατε να επαναλάβετε το ιστορικό λάθος του παρελθόντος, της καταφυγής στη σκέπη και προστασία του Ρωμαίου Ποντίφικα! Και το έγκλημα έγινε! Καταφύγατε στη σαρκωμένη αίρεση! Ζητήσατε τη βοήθεια του Πάπα! «Πέσατε στην αγκαλιά του Πάπα»! Συλλειτουργήσατε, συμπροσευχηθήκατε, ανταλλάξατε λειτουργικό ασπασμό αγάπης και υποσχεθήκατε αμοιβαία δέσμευση, για «πλήρη και τελική ένωση»!

Ecumenical (Oικουμενιστική ) Prayer with Pope Francis, from El-Botroseya Church, Cairo, Egypt 28 April 2017

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Kosmas:
Απομένει σε μένα η εκπλήρωση της υπόσχεσής μου να συνεχίσω την ολοκλήρωση του θέματος για τις «αγιοποιήσεις των νέων αγίων», όπως είναι οι λεγόμενοι «γεροντάδες», τους οποίους, έχω τη γνώμη, ότι οι αδελφοί του Νέου Ημερολογίου μερικές φορές τοποθετούν πάνω από τους αγίους της Εκκλησίας!
Πέρα από την παραπάνω απογοήτευσή μου, πολύ φοβούμαι, ότι μολονότι είπα τόσα πολλά μέχρι τώρα για τις «αγιοποιήσεις», μίλησα «εις ώτα μη ακουόντων»! Διαβάζω σε περιοδικό ότι στη Μητρόπολη Δημητριάδος χτίστηκε ναός για τρεις «νεοφανείς» «αγίους» γεροντάδες του Νεοημερολογιτισμού! Γι αυτό προβληματίζομαι, μήπως πρέπει να αφήσουμε τους αδελφούς του Νέου Ημερολογίου να βάλουν στο αγιολόγιο της Εκκλησίας τους, όποιον θέλουν, κατά το "ασεβής ασεβησάτω έτι..." του προφήτου, άσχετα αν είναι μασόνος, όπως το Χρυσόστομος Σμύρνης, ή λατινόφρονας, όπως οι γεροντάδες, που θεωρούσαν τον αιρετικό Βαρθολομαίο, ως τον καλύτερο Πατριάρχη και «κοινωνούσαν» μαζί του; Ας τους χαίρονται, λοιπόν!
Η Εκκλησία του Χριστού, που είναι η Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου, διατηρεί και θα διατηρεί ανόθευτο το αγιολόγιό της από τις άμεικτες αυτές προσμίξεις των Νεοημερολογιτών!
Εξάλλου, το να ασχολούμαι με την αγιοποίηση των «γεροντάδων» αυτών είναι για μένα ιδιαίτερα οδυνηρό, γιατί πολλούς από αυτούς τους γνώρισα προσωπικά, δεν παύω να τους αγαπώ και να προσεύχομαι ο Θεός να τους αναπαύσει «εν χώρα ζώντων»!

Άγιον Όρος • Ακολουθία Αναστάσεως • Mount Athos • Resurrection

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 30 Απριλίου 2017

ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ. Ιακώβου του αποστόλου, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου, Δονάτου επισκόπου, Αργυρής νεομάρτυρος (1721).

Μυροφόρες εἶναι οἱ γυναῖκες ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Κύριο μαζὶ μὲ τὴ Μητέρα του, ἔμειναν μαζί της κατὰ τὴν ὥρα τοῦ σωτηριώδους πάθους καὶ φρόντισαν νὰ ἀλείψουν μὲ μύρα τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Ὅταν δηλαδὴ ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος ζήτησαν κι’ ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Πιλάτο τὸ δεσποτικὸ σῶμα, τὸ κατέβασαν ἀπὸ τὸ σταυρό, τὸ περιέβαλαν σὲ σινδόνια μαζὶ μὲ ἐκλεκτὰ ἀρώματα, τὸ τοποθέτησαν σὲ λαξευτὸ μνημεῖο καὶ ἔβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στὴ θύρα τοῦ μνημείου. Παρευρίσκονταν, κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Μᾶρκο, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία ποὺ καθόταν ἀπέναντι τοῦ τάφου. Ἄλλη Μαρία ἐννοοῦσε ὁπωσδήποτε τὴ Θεομήτορα. Δὲν παρευρίσκονταν μόνο αὐτές, ἀλλὰ καὶ πολλὲς ἄλλες γυναῖκες ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ Ευαγγελιστής Λουκᾶς.

Το Πάσχα της ζωής -- του αειμνήστου Ανδρέου Θεοδώρου Καθ. Παν. Αθηνών

«Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται· Πάσχα καινόν, Άγιον· Πάσχα μυστικόν· Πάσχα πανσεβάσμιον· Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής· Πάσχα άμωμον· Πάσχα μέγα· Πάσχα των πιστών· Πάσχα, το πύλας ημίν του Παραδείσου ανοίξαν· Πάσχα, πάντας αγιάζον πιστούς».

Με έξαρσιν ψυχής ο ιερός Υμνοδός ψάλλει το Πάσχα της ζωής. Η μεγάλη Εορτή συνέχει την ψυχήν του. Το Πάσχα της πίστεως είναι δι’ αυτόν ιερόν, ανάλογον προς την ιεροπρέπειαν της αρχής και του σκοπού του. Είναι ιερόν, ως ιερά είναι η θεία βουλή, εκ της οποίας προήλθεν. Προς την ιεροπρέπειαν της θείας ενεργείας είναι ανάλογος και η ιερότης της ιστορικής εκφράσεως αυτής, η οποία απεκορυφώθη εις την έγερσιν του Λυτρωτού. Είναι Πάσχα καινόν, εν αντιθέσει προς την παλαιότητα του Νομικού Πάσχα των Εβραίων. Εδώ η έξοδος δεν είναι, ως εκεί, γεωγραφική. Είναι έξοδος πνευματική. Ο νέος της χάριτος λαός δεν φεύγει την φονικήν μανίαν του Φαραώ, ούτε εγκαταλείπει την τυραννικήν της Αιγύπτου γην. Φεύγει την νοητήν επικράτειαν του θανάτου, την τυραννίαν των σκοτεινών δυνάμεων της αμαρτίας, τον νοητόν του διαβόλου ζυγόν. Το καινόν Πάσχα, ανάλογον προς την καινότητα του ιδρυτού του, οδηγεί εις καινήν ζωήν, καινοποιεί τον άνθρωπον, νεοποιεί τα σύμπαντα! Είναι Πάσχα άγιον. Ως έκφρασις της αγίας βουλής του Θεού είναι και αυτό άγιον, ο ιδιαίτερος χώρος της θείας ευδοκίας, η πηγή του αγιασμού των ψυχών όσων μετ’ ευλαβείας αναβαίνουν εις το ύψος του απείρου του θαύματος. Είναι Πάσχα μυστικόν. Ανοίγεται μόνον εις όσους έχουν τους οφθαλμούς της ψυχής των καθαρούς. Φανερώνεται μόνον εις τας καρδίας τας καθαράς, εις τα ταπεινά και άδολα πνεύματα, τα κινούμενα εις την πνευματικήν διάστασιν της χάριτος. Εις την φυσικήν αίσθησιν, εις την σάρκα την σπαθιζομένην υπό του Πάθους, εις το πνεύμα το εγωϊστικόν και υπερφίαλον, εις τον αποφαντικόν και κριτικόν λόγον τον περιωρισμένον εις τα φυσικά όρια της διανοήσεως, η ανάστασις παραμένει γεγονός ακατανόητον, διάστασις σκοτεινή και άγνωστος. Είναι Πάσχα πανσεβάσμιον, ελκύον τον σεβασμόν των πιστών, όπως ελκύει τούτον η αγία Τριάς και ο εκτελεστής του λυτρωτικού σχεδίου της, Χριστός. Διότι το Πάσχα της πίστεως είναι Χριστός ο Λυτρωτής, ο ένσαρκος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Πάσχα άμωμον, καθαρόν και ανεπίληπτον, ως καθαρός και άμωμος υπήρξεν ο σφαγιασθείς δια την σωτηρίαν των ανθρώπων Αμνός του Θεού. Είναι Πάσχα μέγα, αντάξιον της θείας μεγαλωσύνης, εις το ύψος του οποίου ιλιγγιά να ατενίση το κτιστόν δημιούργημα. Πάσχα ενεργόν και ισχυρόν, δια του οποίου καθηρέθη το κολοσσιαίον οικοδόμημα του θανάτου. Είναι δε Πάσχα των πιστών. Κυρίως των πιστών, της Εκκλησίας, του περιουσίου λαού του Θεού. Διότι μόνη η κεραία του πνεύματος των πιστών έχει την δύναμιν να συλλαμβάνη τα απόκρυφα μηνύματα του μυστηρίου. Αντιθέτως όσοι δεν πιστεύουν με απλότητα ψυχής καμμίαν αίσθησιν δεν έχουν του υπερλογικού θαύματος. Μένουν έξω της παρεμβολής αιχμάλωτοι της φυσικής των αισθήσεως, αναίσθητοι εις τους κραδασμούς του σωστικού μηνύματος της χάριτος. Είναι Πάσχα το πύλας ημίν του Παραδείσου ανοίξαν. Τας πύλας του Παραδείσου έκλεισεν η αρχέγονος παρακοή. Ηπρογονική παράβασις παρέδωσε τον Κήπον της τρυφής εις την εγκατάλειψιν και την ερήμωσιν. Η φλογίνη ρομφαία των Χερουβίμ εφύλασσε την είσοδον εις την αρχαίαν Εδέμ. Δια της αναστάσεως όμως του Χριστού ελύθη η προγονική παράβασις. Ο Κήπος της χάριτος εδέχθη εις τον ευφρόσυνον χώρον του τον νέον της χάριτος λαόν. Η χαρά δονεί τα διαμερίσματά του. Η φλογίνη ρομφαία του αγγέλου παρεμερίσθη, ενώ πλήθη άλλα λειτουργικών πνευμάτων διακονούν την νέαν Βασιλείαν. Το Πάσχα είναι επιστροφή εις την αρχαίαν χαράν, η αποκατάστασις της μετά του Θεού φιλίας, η άρσις της εχρότητος και του θανάτου. Η έγερσις του Χριστού είναι Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς!