Το Πάσχα της ζωής -- του αειμνήστου Ανδρέου Θεοδώρου Καθ. Παν. Αθηνών

«Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται· Πάσχα καινόν, Άγιον· Πάσχα μυστικόν· Πάσχα πανσεβάσμιον· Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής· Πάσχα άμωμον· Πάσχα μέγα· Πάσχα των πιστών· Πάσχα, το πύλας ημίν του Παραδείσου ανοίξαν· Πάσχα, πάντας αγιάζον πιστούς».

Με έξαρσιν ψυχής ο ιερός Υμνοδός ψάλλει το Πάσχα της ζωής. Η μεγάλη Εορτή συνέχει την ψυχήν του. Το Πάσχα της πίστεως είναι δι’ αυτόν ιερόν, ανάλογον προς την ιεροπρέπειαν της αρχής και του σκοπού του. Είναι ιερόν, ως ιερά είναι η θεία βουλή, εκ της οποίας προήλθεν. Προς την ιεροπρέπειαν της θείας ενεργείας είναι ανάλογος και η ιερότης της ιστορικής εκφράσεως αυτής, η οποία απεκορυφώθη εις την έγερσιν του Λυτρωτού. Είναι Πάσχα καινόν, εν αντιθέσει προς την παλαιότητα του Νομικού Πάσχα των Εβραίων. Εδώ η έξοδος δεν είναι, ως εκεί, γεωγραφική. Είναι έξοδος πνευματική. Ο νέος της χάριτος λαός δεν φεύγει την φονικήν μανίαν του Φαραώ, ούτε εγκαταλείπει την τυραννικήν της Αιγύπτου γην. Φεύγει την νοητήν επικράτειαν του θανάτου, την τυραννίαν των σκοτεινών δυνάμεων της αμαρτίας, τον νοητόν του διαβόλου ζυγόν. Το καινόν Πάσχα, ανάλογον προς την καινότητα του ιδρυτού του, οδηγεί εις καινήν ζωήν, καινοποιεί τον άνθρωπον, νεοποιεί τα σύμπαντα! Είναι Πάσχα άγιον. Ως έκφρασις της αγίας βουλής του Θεού είναι και αυτό άγιον, ο ιδιαίτερος χώρος της θείας ευδοκίας, η πηγή του αγιασμού των ψυχών όσων μετ’ ευλαβείας αναβαίνουν εις το ύψος του απείρου του θαύματος. Είναι Πάσχα μυστικόν. Ανοίγεται μόνον εις όσους έχουν τους οφθαλμούς της ψυχής των καθαρούς. Φανερώνεται μόνον εις τας καρδίας τας καθαράς, εις τα ταπεινά και άδολα πνεύματα, τα κινούμενα εις την πνευματικήν διάστασιν της χάριτος. Εις την φυσικήν αίσθησιν, εις την σάρκα την σπαθιζομένην υπό του Πάθους, εις το πνεύμα το εγωϊστικόν και υπερφίαλον, εις τον αποφαντικόν και κριτικόν λόγον τον περιωρισμένον εις τα φυσικά όρια της διανοήσεως, η ανάστασις παραμένει γεγονός ακατανόητον, διάστασις σκοτεινή και άγνωστος. Είναι Πάσχα πανσεβάσμιον, ελκύον τον σεβασμόν των πιστών, όπως ελκύει τούτον η αγία Τριάς και ο εκτελεστής του λυτρωτικού σχεδίου της, Χριστός. Διότι το Πάσχα της πίστεως είναι Χριστός ο Λυτρωτής, ο ένσαρκος Υιός και Λόγος του  Θεού. Είναι Πάσχα άμωμον, καθαρόν και ανεπίληπτον, ως καθαρός και άμωμος υπήρξεν ο σφαγιασθείς δια την σωτηρίαν των ανθρώπων Αμνός του Θεού. Είναι Πάσχα μέγα, αντάξιον της θείας μεγαλωσύνης, εις το ύψος του οποίου ιλιγγιά να ατενίση το κτιστόν δημιούργημα. Πάσχα ενεργόν και ισχυρόν, δια του οποίου καθηρέθη το κολοσσιαίον οικοδόμημα του θανάτου. Είναι δε Πάσχα των πιστών. Κυρίως των πιστών, της Εκκλησίας, του περιουσίου λαού του Θεού. Διότι μόνη η κεραία του πνεύματος των πιστών έχει την δύναμιν να συλλαμβάνη τα απόκρυφα μηνύματα του μυστηρίου. Αντιθέτως όσοι δεν πιστεύουν με απλότητα ψυχής καμμίαν αίσθησιν δεν έχουν του υπερλογικού θαύματος. Μένουν έξω της παρεμβολής αιχμάλωτοι της φυσικής των αισθήσεως, αναίσθητοι εις τους κραδασμούς του σωστικού μηνύματος της χάριτος. Είναι Πάσχα το πύλας ημίν του Παραδείσου ανοίξαν. Τας πύλας του Παραδείσου έκλεισεν η αρχέγονος παρακοή. Ηπρογονική παράβασις παρέδωσε τον Κήπον της τρυφής εις την εγκατάλειψιν και την ερήμωσιν. Η φλογίνη ρομφαία των Χερουβίμ εφύλασσε την είσοδον εις την αρχαίαν Εδέμ. Δια της αναστάσεως όμως του Χριστού ελύθη η προγονική παράβασις. Ο Κήπος της χάριτος εδέχθη εις τον ευφρόσυνον χώρον του τον νέον της χάριτος λαόν. Η χαρά δονεί τα διαμερίσματά του. Η φλογίνη ρομφαία του αγγέλου παρεμερίσθη, ενώ πλήθη άλλα λειτουργικών πνευμάτων διακονούν την νέαν Βασιλείαν. Το Πάσχα είναι επιστροφή εις την αρχαίαν χαράν, η αποκατάστασις της μετά του Θεού φιλίας, η άρσις της εχρότητος και του θανάτου. Η έγερσις του Χριστού είναι Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς!