ΛΟΓΟΣ Γ΄ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. 1:38).

Δεν είναι νομίζω η ταπεινωφροσύνη περισσότερον από όλας τας άλλας αρετάς περιφρονημένη από τον άνθρωπον, όχι δι΄ άλλην αιτίαν, αλλά διότι ούτος δεν κατώρθωσεν ακόμη να αποκαλύψη τον πολύτιμον εκείνον θησαυρόν, τον οποίον περιλαμβάνει αύτη η αρετή εντός των μακαρίων κόλπων της. Έλα εδώ εις το μέσον, συ τρισάθλιε Εωσφόρε, μαύρον και σκοτεινόν νέφος του Άδου και της κολάσεως, εγέρθητι από την άσβεστον ταύτην κάμινον όπου κατακαίεσαι, συ ο οποίος δεν ήθελες να ταπεινώσης την πονηράν σου καρδίαν, όταν είχες πλουτισμένον τον νουν με υπερβάλλουσαν γνώσιν, να μαρτυρήσης αν εγώ δεν λέγω την αλήθειαν. Ποία είναι εκείνη η αιτία, η οποία σε εξώρισεν από τον ουρανόν, σε εγύμνωσεν από τας ακτίνας και τας λάμψεις των αγγελικών ουσιών και σε ημαύρωσε με όλα τα σκότη του Άδου; Τι είναι εκείνο το οποίον σε κατεβίβασεν από την υπερουράνιον δόξαν και σε εκρήμνισε κάτω εις μίαν φοβεράν ατιμίαν και σε εσφράγισε μέσα εις την αιώνιον κόλασιν ως κατάδικον; Ειπέ μας΄ ήτο άλλη αιτία, ει μη διότι υπερηφανεύθης και ηθέλησες να αναβής υπεράνω του Θεού σου και Πλάστου; Βεβαίως η υπερηφάνεια σε εκρήμνισεν, άθλιε, από την προτέραν σου δόξαν και αγγελικήν φύσιν. Αλλά αν συ δια τον εαυτόν σου εντρέπεσαι να μας φανερώσης την αλήθειαν, ειπέ μας τουλάχιστον δια τον προπάτορα Αδάμ, διότι συ ήσο ο διδάσκαλός του, τις ήτο εκείνη η αιτία η οποία τον εξώρισεν από τον Παράδεισον και τον έφερεν εις ταύτην την κατηραμένην γην;

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

5. Να δούμε τώρα και τους Ρομανώφ, που σκότωσαν οι Μπολσεβίκοι το 1918 στη Ρωσία με διαταγή του Λένιν. ΄Ηταν ο Τσάρος Νικόλαος, η γυναίκα του Αλεξάνδρα, οι τέσσερες κόρες και ο γιος του. Η θανάτωσή τους οφείλεται σε λόγους καθεστωτικούς. Πάντως, σε καμιά περίπτωση δεν έχουν σχέση με το μαρτύριο των μαρτύρων της Εκκλησίας, οι οποίοι καλούνταν να αρνηθούν το Χριστό για να τους χαριστεί η ζωή! Δεν μαρτύρησαν δηλ. υπέρ της Πίστεως! 
Ο ρωσικός λαός χαρακτήριζε τον τελευταίο Τσάρο ως «αιματοβαμμένο Νικόλαο»! Επί Νικόλαου είχαν τουφεκιστεί και φυλακιστεί πολλοί μπολσεβίκοι, ακόμα και ο αδελφός του Λένιν. Η θρησκόληπτη τσαρίνα Αλεξάνδρα ήταν έρμαιο στα χέρια του διαβόητου Ρασπούτιν!
 
Τι σχέση μπορεί να έχουν οι Ρομανώφ, με τους αγίους αυτοκράτορές μας Μεγάλο Θεοδόσιο Α΄, τον Θεοδόσιο Β΄ και τον Ιουστινιανό; Ασφαλώς καμία!
 

6. Τους Ρομανώφ ανακήρυξε ως αγίους το 1981 η Ρωσική Σύνοδος της Διασποράς, αφού για τελευταία φορά τέλεσε το μνημόσυνό τους να τους συγχωρήσει ο Θεός! Στη συνέχεια η Σύνοδος αυτή έθεσε το ζήτημα αυτό ως προϋπόθεση για τη προσχώρησή της στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Τούτο έγινε δεκτό από τη Μόσχα.. ΄Ετσι, και το Πατριαρχείο Μόσχας δέχτηκε την ανακήρυξή τους ως αγίους! Είναι όμως πράγματι άγιοι της Εκκλησίας; Εμείς προσωπικά δεν το πιστεύουμε! Ευχόμαστε μόνο ο Θεός να τους συγχωρέσει και τους αναπαύσει στον Παράδεισο, μαζί με όλους μας.
Ψυχραιμία, αδελφέ μου Misha! Γιατί με στενοχωρείς, αφού ξέρεις πόσο σε εκτιμώ και αγαπώ. Ξέρεις το πόσο θέλω να συζητώ (και να μαλώνω ακόμα) μαζί σου! Αλλά, σε παρακαλώ, μη χάνεις την ψυχραιμία σου! ΄Ηρεμα και αγάλι! 

Μόνο με ψυχραιμία, μπορείς να πείσεις όλο τον κόσμο, ότι έχεις δίκηο αδελφέ μου! Το να επικρίνεις τον Ιουστινιανό και τη Θεοδώρα, δεν δικαιώνονται οι Ρομανώφ! Δεν συμφωνείς; Ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις του και όχι από τα τυχόν σφάλματα των άλλων! Εν πάση περιπτώσει, θα σημειώσω λίγες παρατηρήσεις μου, στα όσα γράφεις:
 


Συνεχίζεται


O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 23 Μαρτίου 2017

Νίκωνος οσιομάρτυρος και των 199 μαθητών αυτού.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Νίκων ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἡγεμόνος Κουϊντιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ Νεάπολη τῆς Ἰταλίας. Ἡ μητέρα του ἦταν Χριστιανὴ καὶ τὸν γαλούχησε μὲ τὰ νάματα τῆς εὐσεβείας καὶ ὁ πατέρας του εἰδωλολάτρης.
Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔγινε στρατιωτικὸς καὶ πολὺ γρήγορα διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀνδρεία καὶ τὴν πειθαρχία του. Ἡ ψυχή του ὅμως ποθοῦσε τὸν βίο τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς κατὰ Θεοῦ βιοτῆς. Ἔτσι ξεκίνησε τὸ ταξίδι γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἔκανε ὅμως μία πρώτη στάση στὴν Χίο, ὅπου πέρασε ἑπτὰ ἡμέρες προσευχόμενος. Στὴν συνέχεια, μετὰ ἀπὸ ἐμφάνιση Ἀγγέλου, κατέβηκε στὴν παραλία καὶ ἔφθασε στὸ ὄρος Γάνου.

ΔΙΩΓΜΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ὁ ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς
Πρόσφατα ἐξεδόθη ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφαση γιὰ τὸν γνωστὸ ἱερομόναχο, ὁ ὁποῖος μάχεται κατὰ τῶν οἰκουμενιστῶν καὶ ἀμφισβητεῖ τὴν ἁγιότητα τοῦ Σμύρνης Χρυσοστόμου. Τὸ μεγάλο του παράπτωμα ἦταν ὅτι δὲν μνημόνευε τὸ Μητροπολίτη του κι ἐκεῖνος τὸν παρέπεμψε στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, μὲ τὴν ἴδια εὐκολία ποὺ ἐπὶ χρόνια παραπέμπει καὶ τοὺς λαϊκοὺς στὰ κοσμικὰ δικαστήρια, γιατὶ δὲν συμφωνοῦν μὲ τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις του καὶ διαμαρτύρονται μὲ τρόπο γενναῖο καὶ δυναμικό. Ὁ π. Εὐθύμιος εἶναι εὐλαβέστατος κληρικὸς καὶ θαρραλέος. Διατυπώνει τὶς ἀπόψεις του τεκμηριωμένα καὶ ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθοδοξία. Σὲ μιὰ ἐποχὴ μάλιστα ὅπου ὄχι μόνο οἱ λαϊκοὶ ἀλλὰ καὶ οἱ περισσότεροι κληρικοὶ ἔχουν γίνει ἄνθρωποι τοῦ γλυκοῦ καὶ χλιαροῦ νεροῦ, ὁ π. Εὐθύμιος ἀπ᾽ τὴν ἀσκητικὴ του βίγλα ἀνησυχεῖ καὶ ἀντιστέκεται. Καὶ αὐτὸ εἶναι, ποὺ τὸν κάνει ἀξιοθαύμαστο καὶ ἀξιομίμητο. Δυστυχῶς, ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη ἀποφασίζει μὲ τρόπο παράλογο, πιστεύοντας ὅτι ἔτσι θὰ προστατεύσει κάποιους ἄλλους «ἀθώους» μεγαλόσχημους κληρικούς. Ἡ τακτικὴ αὐτὴ εἶναι θεομίσητη. Ὁ παραλογισμὸς συνεχίζεται μὲ τὸ νὰ ἐπιμένουν οἱ θύτες καὶ διῶκτες ὅτι ὀρθῶς ἐνήργησαν καὶ ἐπιβάλλεται ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄλλοι, ποὺ δὲν ἔχουμε τὴ δική τους ἐμπάθεια, νὰ δεχτοῦμε καὶ νὰ σεβαστοῦμε τὶς ἐν «Ἁγίῳ Πνεύματι ἀποφάσεις τους». Κάτι τέτοιο εἶναι ἀδιανόητο. Οἱ χριστιανοὶ εἶναι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι δοῦλοι τῶν ἐφήμερων ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων. Γι᾽ αὐτὸ καὶ συμπαρίστανται στοὺς ἀδίκως διωκόμενους ἀδελφοὺς καὶ παραδειγματίζονται ἀπ᾽ τὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν τὴν τυφλὴ ἐμπάθεια τῶν διωκτῶν τους. Ἐλπίζω ὅτι κάποτε θὰ δικαιωθοῦν οἱ ἀδελφοί, παρὰ τὴν ἀρνητικὴ στάση τῶν ὑπευθύνων. Ἐξ ἄλλου πάνω ἀπὸ τὶς δολοπλοκίες καὶ τοὺς δικτατορικοὺς τρόπους ἀπονομῆς δικαιοσύνης, ὑπάρχει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος θὰ τακτοποιήσει ὅλες τὶς ὑποθέσεις καὶ θὰ ἐπουλώσει τὶς πληγές.

Τοῦ Μεγάλου Βασιλείου:

«Καυχιέσαι γιὰ τὰ πλούτη σου καὶ ὑπερηφανεύεσαι γιὰ τοὺς προγόνους σου καὶ τὴν καταγωγή σου; Καὶ χαίρεσαι γιὰ τὴν πατρίδα, ποὺ ἔχεις καὶ γιὰ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ σώματός σου καὶ γιὰ τὶς τιμές, ποὺ σοῦ ἀπονέμουν οἱ ἄλλοι; Νὰ προσέχης πολὺ ὅταν καυχέσαι, νὰ προσέχης τὸν ἑαυτόν σου, γιατὶ εἶσαι θνητὸς ἄνθρωπος, διότι “εἶσαι χῶμα καὶ θὰ ἐπανέλθης πάλι στὴν γῆ” μιὰν ἡμέρα».

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΧΟΡΕΥΕΙ ΕΙΣ ΤΟN ΡΥΘΜΟΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ; -- Τοῦ πρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου Κολλᾶ

 «... Ὁ Θεὸς ἔχει δώσει εἰς ἡμᾶς, τὸν περιούσιον λαόν του, τὴν διασποράν, καί, ἐν ταύτῃ τῇ ἀδυναμίᾳ τῆς γενεᾶς μας εὑρέθη ἡ ἰσχύς μας, ἥτις μᾶς ἔχει ὁδηγήσει σήμερον ἕως εἰς τὸ κατώφλιον τῆς παγκοσμίου κυριαρχίας. Ὀλίγα πράγματα μᾶς ὑπολείπονται, ἵνα ἱδρύσωμεν τὴν
Παγκόσμιαν Κυβέρνησίν μας » (Τὰ μυστικὰ πρωτόκολλα τῶν σοφῶν τῆς Σιῶν. κεφ. 11ον).
Ἡ παγκόσμια Κοινότητα εὑρίσκεται μπροστὰ σὲ μιὰ ἀπροσδόκητη, πρωτόγνωρη, καὶ πρωτοφανή παγκόσμια οἰκονομικὴ κρίση, συνοδευόμενη μὲ μία ἐξίσου παγκόσμια, Βία, Ἀναρχία, Τρομοκρατία καὶ Ἀναταραχή, προσέτι δὲ καὶ ἀπὸ μιὰ μεθοδευμένη καὶ ἐκ βάθρων καταρράκωση καὶ ἀνατροπὴ τῶν ἀνθρώπινων κοινωνικῶν της θεσμῶν. Πρὸ αὐτῶν τῶν μεθοδεύσεων ἡ παγκόσμια κοινότητα «ἐν συνοχῇ ἐθνῶν καὶ ἐν ἀπορίᾳ», ψάχνει νὰ βρεῖ καὶ νὰ πατάξει, «ἐν τῇ γενέσει τους», ὅλους ἐκείνους τοὺς ἀπάνθρωπους μηχανισμούς, ποὺ δημιουργοῦν προβλήματα σὲ παγκόσμια κλίμακα. Πάντως, ἡ ἴδια ἡ ζωή μᾶς ἔχει ἀποδείξει, ὅτι ἐκεῖνος, ποὺ μᾶς κάνει νὰ πονᾶμε περισσότερον, εἶναι αὐτὸς ὁ ἀνύποπτος, ποὺ εἶναι δίπλα μας, ποὺ τὸν ἔχουμε βοηθήσει, τὸν βοηθοῦμε, καὶ τὸν περιβάλλουμε μὲ περισσὴ ἐμπιστοσύνη καὶ ἀγάπη. Εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἐνεργεῖ, καὶ πράττει, ὅπως «τὸ φίδι, ποὺ θὰ βάλουμε στὸν κόρφο μας».

Θα Νικήσουμε! -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Με μύριους τρόπους επιβεβαιώνεται η ανάσταση του Χριστού. Όχι μόνο με τις ευαγγελικές διηγήσεις για το κενό μνήμα ούτε μόνο με τις αλλεπάλληλες εμφανίσεις του Αναστημένου, που μπαίνοντας στη φυσική διάσταση προκαλούσε· «ψηλαφήσατέ με και ίδετε…» (Λουκ. 24: 39). Μαρτυρείται επίσης προφητικά η διαχρονική δύναμη και η νίκη της ανά τους αιώνες. Στην Αποκάλυψη, το κατεξοχήν προφητικό βιβλίο της Καινής Διαθήκης, ο Κύριος μεταφέροντας «τον μαθητήν ον ηγάπα» (Ιω. 19: 26) στην υπερκόσμια διάσταση, «εν πνεύματι» (1: 10), του παρουσιάζει συμβολικά το μέλλον της Εκκλησίας και του κόσμου όλου. Μ΄ αυτή την εμπειρία ο Ιωάννης – που στο Ευαγγέλιό του θα καταγράψει τη μαρτυρία του Προδρόμου ότι ο Ιησούς Χριστός είναι «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιω. 1: 29) – Τον βλέπει στην Αποκάλυψη με τη συμβολική μορφή του αρνίου, που είναι «εστηκός ως εσφαγμένον» (5,6). Κι είναι ακριβώς αυτή η εικόνα το σύμβολο του τελικού θριάμβου της Εκκλησίας κατά την ηρωϊκή προέλασή της στην κονίστρα της ιστορίας και η εγγύηση για τη νίκη του κάθε χριστιανού.