Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΣΗΦ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΙΟΥΝΙΟΣ 1273

Στὴν δική μας ἐποχή, ἡ ἀπολογία τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου Ἰωσήφ ἔχει πολλὰ νὰ μᾶς διδάξη καθὼς τά προβλήματα πού ἔκαναν ἀναγκαῖα τήν σύνταξίν της εἶναι παρόμοια πρὸς τά δικά μας. Οἱ ἐνδοεκκλησιαστικές ἀντιπαλότητες, ἡ ὀξύτητα τῶν ἀντιπαραθέσεων, ἡ ἀφόρητη πίεσι ἐξωεκκλησιαστικῶν παραγόντων, τά ἐπιχειρήματα περί λόγων οἰκονομίας διά μίαν κοινὴν ἑνότητα, εἶναι λίγα ἀπό τά κοινά σημεῖα τῶν δύο ἐποχῶν.
Πρός τά τέλη τοῦ 1272 εἶχε ἔρθει ἀντιπροσωπεία ἐκ τῆς Ρώμης, κατόπιν αἰτήσεως τοῦ αὐτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου, ἡ ὁποία ἀπαιτοῦσε ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική ἕνωσις Ρώμης καί νέας Ρώμης, πρέπει νά γίνη διά τῆς ἀποδοχῆς τῶν τριῶν ῾῾κεφαλαίων᾽᾽, δηλ. τήν ἀποδοχή τοῦ πάπα ὡς πρώτου ἀρχιερέως, τήν ἀποδοχή τῆς ἐκκλήτου καί τό μνημόσυνον τοῦ ὀνόματός του. Ὅλα τά ἄλλα δόγματα, ἤθη καί ἔθιμα τῆς κάθε ἐκκλησίας, θά ἔμεναν ἀνέπαφα. Ἡ κάθε μία, θά κρατοῦσε τήν δική της παράδοσι.

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ --- Αθωνικά άνθη

Φίλοι αναγνώστες μας ερωτούν τι σημαίνει ο όρος, του οποίου κάνουμε συχνά χρήση: πνευματική παράδοση. Το θέμα είναι καίριο για την απλανή πορεία της Εκκλησίας. Αποτελεί αληθινόν πνευματικόν θησαυρόν και την λυδίαν λίθον του ήθους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, γιατί είναι συμπύκνωση της βιουμένης πνευματικής αληθείας, η σάρκωση της δογματικής διδασκαλίας. Η πνευματική παράδοση άρχισε με το πρώτο κήρυγμα των Αποστόλων, που περιελάμβανε την διδασκαλία του Κυρίου και κατόπιν συνεχίσθηκε με τις αποκαλύψεις του εν τη Εκκλησία λαλούντος αγίου Πνεύματος. Αλλά η διδασκαλία αυτή ήταν συνοπτική. Το Ευαγγέλιον αποτελεί την πλήρη διδασκαλίαν της Εκκλησίας, αλλά σε αδρές γραμμές.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 1 Αυγούστου 2017

Επτά Μακαβαίων.

«Αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός». Ὁ εὐσεβὴς λογισμὸς εἶναι κυρίαρχος καὶ ἐξουσιαστὴς ἐπὶ τῶν παθῶν. Αὐτὸ μὲ περίσσια ἀνδρεία ἀπέδειξαν οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ Μακκαβαίοι μὲ τὴ στάση τους ἀπέναντι στὸν βασιλιὰ τῆς Συρίας Ἀντίοχο, ὅταν αὐτὸς τοὺς ἔταξε δόξες, τιμὲς καὶ ἐπίγειες ἀπολαύσεις, ἂν αὐτοὶ καταπατοῦσαν τὸν Μωσαϊκὸ νόμο καὶ ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ ἀπαγορευμένα φαγητὰ ποὺ τοὺς πρόσφερε. Προηγήθηκε ὁ ἐνενηκονταετὴς διδάσκαλός τους, Ἐλεάζαρος, ποὺ ἐφάρμοσε στὸ ἔπακρο τὸ νόμο ποὺ τοὺς δίδασκε, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ Ἀντίοχος νὰ τὸν ρίξει στὴ φωτιά.

Τη ΛΑ΄ (31η) του αυτού μηνός Ιουλίου, εορτάζομεν την Ανακομιδήν του λειψάνου του Αγίου, ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου ΦΙΛΙΠΠΟΥ,

ενός της πρώτης χορείας των Δώδεκα, ήτοι την κατάθεσιν του αγίου Σκήνους αυτού εν τη νήσω Κύπρω.                                                                            

Φίλιππος ο Απόστολος ήτο από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, συμπολίτης Ανδρέου και Πέτρου, κηρύξας τον Χριστόν εν τη Ασία, τη Ιεραπόλει, και εις τας πόλεις της Μυσίας και Λυδίας ομού με την αδελφήν αυτού Μαριάμνην και Βαρθολομαίον τον Απόστολον και πολλούς πειρασμούς και θλίψεις υπό των απίστων υπομείνας, μαστιγούμενος, εγκλειόμενος, λιθαζόμενος, είτα τους αστραγάλους τρυπηθείς, και επί της πλατείας συρθείς, και επί του ξύλου σταυρωθείς, υπό των Ελλήνων ετελειώθη. Τούτου το άγιον λείψανον συσταλέν εν Ιεραπόλει, εις την οποίαν και ετελειώθη, υπό του Βαρθολομαίου και της Μαριάμνης, μετεκομίσθη μετά χρόνους ικανούς εις την νήσον Κύπρον εις τι κατά την Πάφον χωρίον, Αρσινόην λεόμενον, κοινότερον δε Άρσος παρά των εγχωρίων καλούμενον, εις το οποίον έχει οικοδομηθή Ναός επ’ ονόματι του Αποστόλου Φιλίππου μέγιστος και ωραιότατος, ως και μέχρι τούδε σωζόμενος καθοράται. Εις τον Ναόν αυτόν κατέθεσαν το άγιον αυτού λείψανον μετά της αγίας αυτού Κάρας, κεκοσμημένης ούσης δι’ αργύρου, και δια σφραγίδων βασιλικών επιβεβαιωμένης, όπερ και μέχρι της σήμερον εύρηται εις τον ίδιον Ναόν μετά πολλής της ευλαβείας παρά των ευσεβών φυλαττόμενον, θαύματα άπειρα επιτελούν εις δόξαν Θεού. 

Κύπρος, το μοιρόγραφτο κέντρο --- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ο Κύπριος Πρόεδρος παρέδωσε τα Πρακτικά της Ελβετίας κατ’ απαίτηση του Γ.Γ. του ΟΗΕ μόνο στα πέντε μόνιμα μέλη του Οργανισμού. Αναγκαίο, πάντως, είναι να τα λάβουν όλες οι κυβερνήσεις
Ο βαρύτατα εκτεθειμένος νορβηγός διαμεσολαβητής είχε το απίστευτο θράσος να καταλογίσει ευθύνες για το ναυάγιο και στην ελληνική πλευρά, μιλώντας για «συλλογική αποτυχία που περιλαμβάνει όλους»!
Επιβεβλημένη η έκρηξη του Ν. Κοτζιά ο οποίος τον καταχέριασε κυριολεκτικά (Νέα Σελίδα 23/7/17) χρεώνοντάς του φιλοδοξία να καταστεί … εκπρόσωπος τύπου της τουρκικής κυβέρνησης! Και απεκάλυψε πτυχές του βρώμικου ρόλου του: «Στις επισκέψεις του στην Ελλάδα ο κ. Άιντε συναντιόταν εν κρυπτώ με επιχειρηματίες -γιατί άραγε;- που όπως φάνηκε συνδέονται με συγκεκριμένους διεθνείς παράγοντες και επιλογές για το Κυπριακό. Σε αυτές τις συναντήσεις ήταν παρόντες και ορισμένοι δημοσιογράφοι (…). Δεύτερον ότι μας πήγε ο κ. Άιντε σε αυτή τη φάση της διαπραγμάτευσης χωρίς να έχει κάνει ο ίδιος επαρκή προεργασία. Τρίτον του επιτρέψαμε να λέει για μεγάλο χρονικό διάστημα πολλαπλά ψέματα». Κυρίως, όμως, «δεν φροντίσαμε να δείξουμε εξ αρχής τα υλικά συμφέροντα που συνδέουν ένα συγκεκριμένο κύκλωμα που θεωρεί ως διαπραγμάτευση την άνευ όρων παράδοση».

Η ανάμνησις των Εγκαινίων του σεβασμίου οίκου της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ του εν ΒΛΑΧΕΡΝΑΙΣ,

ένθα απόκειται η ΑΓΙΑ ΣΟΡΟΣ και προεόρτια του ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ήτοι η από του βασιλικού παλατίου εξέλευσις του Τιμίου Σταυρού εις την Πόλιν.                                                                                                                                                                

Κατά την ημέραν ταύτην επεκράτει συνήθεια να εκφέρηται εκ του παλατίου του βασιλέως το τίμιον ξύλον του Σταυρού, και να προπέμπηται πλησίον της μεγάλης Εκκλησίας· προϋπήντα δε αυτό ο δεύτερος ιερεύς εκ των Κηρουλαρίων, όστις βαστάζων θυμιατόν και θυμιών, πρώτον έφερεν αυτό εις τον μικρόν βαπτιστήρα, όπου εγίνετο αγιασμός εν τω αργυρώ εξαντλητηρίω, έπειτα δε εισήγαγεν αυτό εις το άγιον Βήμα της Μεγάλης Εκκλησίας, της Αγίας Σοφίας. Εκ δε του αγίου Βήματος εξήγον τον Σταυρόν, και περιέφερον εις όλην την Κωνσταντινούπολιν μέχρι της δεκάτης τετάρτης Αυγούστου, ότε προεπέμπετο πάλιν εις το παλάτιον, και απετίθετο εις τον τόπον αυτού υπό των Διαιταρίων και του μεγάλου Παππία. Αύτη δε η εξέλευσις και περίοδος των τιμίων ξύλων του Σταυρού εγίνετο, διότι εις τας πρώτας δεκαπέντε ημέρας του Αυγούστου επιπολάζουσι συνήθως ασθένειαι περισσότεραι ή κατά τους άλλους μήνας· όθεν ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου, περιφερόμενος εις την Πόλιν, ηγίαζε τον αέρα δια της παρουσίας του, και τας οικίας και τας αγυιάς και τας πλατείας, υγείαν παρέχων εις όλους εκείνους, πλησίον των οποίων διήρχετο ή τους οποίους προσήγγιζεν.

ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ --- Αλεξ. Παπαδιαμάντη

Ἀνάμεσα εἰς συντρίμματα καὶ ἐρείπια, λείψανα παλαιᾶς κατοικίας ἀνθρώπων ἐν μέσῳ ἀγριοσυκῶν, μορεῶν μὲ ἐρυθροὺς καρπούς, εἰς ἔρημον τόπον, ἀπόκρημνον ἀκτὴν πρὸς μίαν παραλίαν βορειοδυτικὴν τῆς νήσου, ὅπου τὴν νύκτα ἑπόμενον ἦτο νὰ βγαίνουν καὶ πολλὰ φαντάσματα, εἴδωλα ψυχῶν κουρασμένων, σκιαὶ ἐπιστρέφουσαι, καθὼς λέγουν, ἀπὸ τὸν ἀσφοδελὸν λειμῶνα, ἀφήνουσαι κενὰς οἰμωγὰς εἰς τὴν ἐρημίαν, θρηνοῦσαι τὸ πάλαι ποτὲ πρόσκαιρον σκήνωμά των εἰς τὸν ἐπάνω κόσμον ― ἐκεῖ ανάμεσα ἐσώζετο ἀκόμη ὁ ναΐσκος τῆς Παναγίας τῆς Πρέκλας. Δὲν ὑπῆρχε πλέον οἰκία ὀρθή, δὲν ὑπῆρχε στέγη καὶ ἄσυλον, εἰς ὅλον τὸ ὀροπέδιον ἐκεῖνο, παρὰ τὴν ἀπορρῶγα ἀκτήν. Μόνος ὁ μικρὸς ναΐσκος ὑπῆρχε, καὶ εἰς τὸ προαύλιον τοῦ ναΐσκου ὁ Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας εἶχε κτίσει μικρὸν ὑπόστεγον, καλύβην μᾶλλον ἢ οἰκίαν, λαβὼν τὴν ξυλείαν, ὅσην ἠδυνήθη νὰ εὕρῃ, καί τινας λίθους ἀπὸ τὰ τόσα τριγύρω ἐρείπια, διὰ νὰ στεγάζεται προχείρως ἐκεῖ καὶ καπνίζῃ ἀκατακρίτως τὸ τσιμπούκι του, μὲ τὸν ἠλέκτρινον μαμέν, ἔξω τοῦ ναοῦ, ὁ φιλέρημος γέρων.

Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Ἀρχίζοντας ὁ πιστός τό κάθε ἔργο του ἔχει ἅγια συνήθεια νά κάνει τόν σταυρό του. Ἀναθέτει ἔτσι ὅλες τίς φροντίδες στόν Κύριο, δηλώνοντας ὅτι ἔχει ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη του καί στήν δύναμή του. Ἀρχίζοντας καί ἡ Ἐκκλησία το ἔργο της κάθε χρόνο, βάζοντας ἀρχή ἀπό τόν μήνα Σεπτέμβριο, κάνει σύσσωμη τόν σταυρό της γιορτάζοντας πανηγυρικά τήν Ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Ὅλο τόν μήνα -καθώς ἡ γιορτή εἶναι στά μέσα τοῦ μηνός- καλούμαστε - προεόρτια, ἑόρτια καί μεθεόρτια- νά ὑψώσουμε τήν καρδιά καί τον νοῦ μας στόν ὑψωμένο σταυρό τοῦ Κυρίου καί νά ζητήσουμε τον ἁγιασμό πού ἀπορρέει ἀπό αὐτόν, τό ἔλεος καί τήν χάρη. Εἶναι μία ἀγαθή εὐκαιρία, πού μᾶς χαρίζει ὅ,τι πιό πολύ χρειαζόμαστε τώρα πού ἐπαναλαμβάνουμε ὕστερα ἀπό τίς διακοπές τοῦ καλοκαιριοῦ τίς ἐργασίες μας, τώρα πού ξαναμπαίνουμε στόν μόχθο τῆς βιοπάλης καί ἡ ἀγωνία τῆς ἐπιβιώσεως μᾶς σφίγγει τά σωθικά.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 31 Ιουλίου 2017

Τη ΛΑ΄ (31η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη του δικαίου ΕΥΔΟΚΙΜΟΥ.                                                                         

Ευδόκιμος ο θαυμάσιος ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοφίλου του εικονομάχου εν έτει ωκθ΄ (829), είλκε δε το γένος από την Καππαδοκίαν, γεννηθείς και ανατραφείς από γονείς ευσεβείς· ο πατήρ του εκαλείτο Βασίλειος και η μήτηρ του Ευδοκία, επίσημοι κατά το γένος, κατά την περιουσίαν πλουσιώτατοι, κατά δε το αξίωμα ένδοξοι και περιφανείς, επειδή ο Βασίλειος είχε το αξίωμα του Πατρικίου. Έχων δε ο Ευδόκιμος τοσούτον γένος λαμπρόν, δεν ετιμάτο τόσον δια την λαμπρότητα του γένους του, όσον εδοξάζετο και εθαυμάζετο δια τας αρετάς, τας οποίας ετέλει μετά προθυμίας εκ προαιρέσεως ο αείμνηστος.

Τα εθνικά θέματα και η ιστορική μας συνέχεια

Είναι απαραίτητη η εμμονή των Κυπρίων στην ελληνική ταυτότητά τους

Η αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων δεν απαιτεί μόνον εύστοχους διπλωματικούς χειρισμούς. Απαιτεί, πρωτίστως, τη συνειδητοποίηση της ιστορικής συνέχειας και της πολιτιστικής ταυτότητας του Ελληνισμού. Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνος σημαντικοί διανοητές κατανόησαν τη σύνδεση εθνικών θεμάτων και ταυτότητας του Ελληνισμού και την εξέφρασαν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

Ο Κωστής Παλαμάς μίλησε για τη διαχρονική πορεία του Γένους και τόνισε την καταγωγή μας από την Αρχαιότητα και από το ελληνορθόδοξο Βυζάντιο. Ετσι κατόρθωσε να αφυπνίσει τους Ελληνες, που είχαν απογοητευτεί από την πτώχευση του 1893, τον ατυχή Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 και τον βαρύτατο δανεισμό του 1898. Με τα δύο επικά ποιήματά του, τη «Φλογέρα του βασιλιά» (αφιερωμένη στον αυτοκράτορα Βασίλειο Β' τον Μακεδόνα) και τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου», θύμισε στους Ελληνες τη δόξα της Ρωμανίας/Βυζαντίου και την πίστη των προγόνων μας στην Υπέρμαχο Στρατηγό. Αυτή η εθνική αφύπνιση οδήγησε στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13.

Η Τουρκία και οι ρωσικοί S-400

Οι στρατηγικές συνέπειες της προμήθειας του αντιαεροπορικού συστήματος


Σε συνέχεια του άρθρου της Παρασκευής για το μείζον ζήτημα της προμήθειας του πυραυλικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400 και αναφερόμενοι στον προβληματισμό που επικρατεί στην Τουρκία αλλά και στο ΝΑΤΟ για το θέμα, ο Τούρκος αρθρογράφος Ντενίζ Ζεϊρέκ αναφέρει ότι στο παρελθόν, σε άλλους διαγωνισμούς που είχε προκηρύξει η Τουρκία, είχαν απορριφθεί τα συστήματα S-400 και το κινεζικής κατασκευής FD2000, επειδή κατασκευάζονται από χώρες που θεωρούνται «απειλή» από το ΝΑΤΟ. Το σκεπτικό ήταν το εξής: Οι κωδικοί που θα δοθούν για την ενσωμάτωση του συστήματος S-400 στο νατοϊκό LINK 16 εκ των πραγμάτων θα περάσουν στα χέρια της Ρωσίας, η οποία έτσι θα αποκτήσει τον έλεγχο του πιο κρίσιμου συστήματος άμυνας του ΝΑΤΟ.

Την απάντηση τη δίδει μόνο η χριστιανική πίστη.

Αν υπάρχει κάτι στη ζωή μας που δεν τιθασσεύεται, αυτό είναι η αέναη κίνηση του χρόνου. Το σήμερα γίνεται χθες εν ριπή οφθαλμού, και το αύριο σήμερα και χθες. Κι εμείς παρασυρόμεθα προς το τέρμα της πορείας μας, εκόντες άκοντες, παρακολουθούντες τα γεγονότα που περνούν από μπροστά μας, χωρίς αναστρέψιμη ελπίδα. Αυτή είναι η μοίρα των θνητών. Κι αλλοίμονο σ' εκείνους που δεν έχουν ακόμη βρη την απάντηση στο πρόβλημα του θανάτου. Την απάντηση τη δίδει μόνο η χριστιανική πίστη.

Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία---Ομιλίες πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου

Ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καί Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τήν οἰκουμένην – Περί ἀγγέλων καί δαιμόνων.
Ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος – Ὁ θανάσιμος Διάλογος. Α'.
Ὁ θανάσιμος Διάλογος. Β'.
Ὁ θανάσιμος Διάλογος. Γ'.
Ὁ θανάσιμος Διάλογος. Δ'.
Ὁ θανάσιμος Διάλογος. Ε'.
Ὁ θανάσιμος Διάλογος. ΣΤ'.

κλικ : http://agiooros.org/viewtopic.php?f=96&t=13257&p=35589#p35589

Επαίρονται πύλαι ουράνιοι…. επί τη ενδόξω Κοιμήσει…, Φ.Κόντογλου

 Για την κοίμηση της Θεοτόκου. Του Φώτη Κόντογλου.

Μέσα στον δροσερόν αέρα είναι χυμένη μια μελωδία που την ακούνε οι ευλαβικές ψυχές κι όχι τα αυτιά της σαρκός: «Ιδού ημέρα ένδοξος εξέλαμψεν! Επαίρονται πύλαι ουράνιοι… Σήμερον άσατε λαοί Δαϋιτικήν ωδήν επί τη ενδόξω Κοιμήσει…»
Πως λοιπόν να μην σκιρτά από χαρά σήμερα η κτίσις που αναστέναζε όλη και πονούσε μαζί με τους ανθρώπους, ορατά κι αόρατα, έμψυχα κι άψυχα; …Φως γεμίζει την οικουμένη, φως γεμίζει και τις ψυχές, φως κατεβαίνει ως τα βάθη της θάλασσας, φως μπαίνει μέσα στις σκοτεινές σπηλιές, φωτερά γινήκανε όλα τα σκοτεινά, αφού ο θάνατος νικήθηκε από την Πηγή της Ζωής.
Γι’ αυτό, η Κοίμησις που γιορτάζουμε σήμερα δεν είναι ξόδι λυπητερό, αλλά πανήγυρη χαρμόσυνη, γιορτή αθανασίας. Ανίσως δεν ευδοκούσε ο Κύριος να πάρει σάρκα από τούτο το αγιασμένο σκήνωμα που είναι ξαπλωμένο απάνω στο νεκρικό κλινάρι, τι θλίψη απαρηγόρητη θα ‘χαμε όλοι οι άνθρωποι, καταδικασμένοι δίχως ελπίδα στη φθορά και στον θάνατο! Ποια ψυχή θα μπορούσε να δροσιστεί από το γλυκό αγεράκι της αθανασίας χωρίς τη Μητέρα της Ζωής, …ποιος θα ευφραινότανε στον μυστικό παράδεισο, αν δεν τον στόλιζε το Ρόδον το Αμάραντον;

Για τούτη την αιτία δεν ψέλνουμε σήμερα νεκρώσιμα τροπάρια στην Κοίμηση της Θεοτόκου, αλλά ύμνους χαρούμενους και θριαμβευτικούς, τελούντες την θείαν ταύτην και πάντιμον εορτήν της Θεομήτορος, και κροτούμεν τας χείρας, τον εξ Αυτής τεχθέντα Θεόν δοξάζοντες. Ψέλνουμε με αγιασμένο οίστρο και λέμε: «Άπας γηγενής σκιρτάτω τω πνεύματι λαμπαδουχούμενος. Πανηγυριζέτω δε αϋλων νόων φύσις, γεραίρουσα την ιεράν πανήγυριν της θεομήτορος, και βοάτω Χαίροις, Παμμακάριστε, Θεοτόκε, Αγνή, Αειπάρθενε».

Τη Λ΄ (30η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ της εκ Καισαρείας.

Ιουλίττα η Μάρτυς, εκ Καισαρείας της Καππαδοκίας καταγομένη, ετιμήθη και υπό του μεγάλου Βασιλείου δι’ εγκωμίου. Αύτη είχε κρίσιν με άρπαγα τινα και πλεονέκτην, ο οποίος έκοψε μεν το περισσότερον μέρος των κτημάτων της, εσφετερίσθη δε αδίκως τους αγρούς και τα χωρία και τα ζώα και τους δούλους και όλην επί τέλους την περιουσίαν της, καταφρονήσας το δίκαιον ο φιλάδικος, και ερειδόμενος εις συκοφαντίας, ψευδολογίας, ψευδομαρτυρίας και εις δωροδοκίας των δικαστών.

Εφημερίς “Ορθόδοξος Τύπος” : Αναγνωρίζουν το Βατικανόν ως κανονικήν Εκκλησίαν.

Οι σύγχρονοι Πατέρες επέταξαν τους αγώνας των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας εις τας εθνικάς και εκκλησιαστικάς χωματεράς, απηρνήθησαν το Ορθόδοξον φρόνημά των και την Ορθόδοξον Πίστιν των και συμπορεύονται μετά των Παπικών, οι οποίοι είναι πηγή εκ της οποίας πηγάζουν όλα τα αθεϊστικά κινήματα, όλαι αι διαστροφαί περί την αλήθειαν της Πίστεως και κατά συνέπειαν όλαι αι αιρέσεις. 

O Συναξαριστής της ημέρας.

 Κυριακή, 30 Ιουλίου 2017

Τη Λ΄ (30η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΣΙΛΑ, ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ, ΕΠΑΙΝΕΤΟΥ, ΚΡΗΣΚΕΝΤΟΣ και ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ.                                                                                               

Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος οι Άγιοι ήσαν εκ των Εβδομήκοντα Αποστόλων. Και ο μεν Σίλας συνεμόχθησε μετά του Αποστόλου Παύλου, του πονήσαντος υπέρ του κηρύγματος του Ευαγγελίου πλέον των άλλων Αποστόλων, ως ευρίσκεται γεγραμμένον εις τας Πράξεις· «Παύλος δε επιλεξάμενος Σίλαν εξήλθε» (Πράξ. ιε: 40). Μετά παρέλευσιν δε πολλού χρόνου γενόμενος Επίσκοπος Κορίνθου, εβεβαίωνε τας προς Κορινθίους δύο Επιστολάς του Παύλου και τους εν Κορίνθω κατοικούντας προήγαγεν επί τα βελτίω· αφού δε πολύ εκοπίασε και εστήριξεν όλους εις την του Χριστού πίστιν, απήλθε προς Κύριον.

Οσίου Νείλου «Περί προσευχής»

Πολλές φορές στην προσευχή μου ζήτησα να γίνει αυτό, που εγώ νόμιζα καλό. Και επέμεινα στο αίτημα εκβιάζοντας ασυλλόγιστα το θέλημα του Θεού μη αναθέτοντας σ’ αυτόν να οικονομήσει ό,τι Eκείνος ξέρει για συμφέρον μου. Και όμως, όταν έλαβα ό,τι ζητούσα δυσανασχέτησα πολύ, επειδή δε ζήτησα να γίνει μάλλον το θέλημα του Θεού. Δεν ανταποκρίθηκε δηλαδή στις προσδοκίες μου ό,τι του ζήτησα. 

Παίδες Ελλήνων ίτε, ελευθερούτε Κύπρον από Αττίλα, Ελλάδα από Τρόικα! --- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Περνούμε χρόνους δίσεκτους και μήνες οργισμένους. Αυτό όλοι μας. Η τραγωδία χωρίς κάθαρση είναι στα παιδιά μας. Το απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο τα περιαγάγαμε. Τι να σου κάνουν τα κατακαϋμένα, όταν το 48% (από 18 έως 35 ετών) διαιτώνται με το χαρτζηλίκι γονέων και παπούδων και ευελπιστεί να βρει εργασία μόνο το 15%, ενώ το 41% ήδη ετοιμάζει το διαβατήριο του για τους δρόμους της ξενιτειάς;  
Πενιχρότατα τα ψυχοπνευματικά αποθέματα αυτής της αγρίως δοκιμαζόμενης γενιάς. Μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε σε μία φάση βίαιης επιβολής του εθνομηδενισμού και αποδυνάμωσης των μεγάλων ελληνικών αξιών ζωής και άρα  των θεμελιωδών «σταθερών», της πίστης και της πατρίδας.

᾿Ορθόδοξη Θεολογία καὶ Θρησκευτικὸς Συγκρητισμὸς -- τοῦ αειμνήστου ᾿Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν

α. ῾Η ᾿Ορθόδοξη Θεολογία
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ Διδασκαλία περὶ τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ Ζωῆς ἀποτελεῖ προϊὸν τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ εἰς τὸν κόσμο πρῶτον διὰ τῆς λειτουργίας καὶ διαδόσεως, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοῦ προφητικοῦ λόγου καὶ δεύτερον, τελικῶς, διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ! ᾿Εξάλλου, οἱ βασικὲς καὶ οὐσιώδεις ἀρχὲς τῆς Πίστεως καὶ τῆς Διδασκαλίας αὐτῆς, καταγραφεῖσες ὑπὸ τῶν Μαθητῶν καὶ ᾿Αποστόλων τοῦ Κυρίου, ἀποτέλεσαν τὸ γραπτὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, τὸ περιεχόμενο δηλαδὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὸ γραπτὸ αὐτὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, οἱ Μαθητὲς συγγραφεῖς, ἀνέπτυξαν πᾶν ὅ,τι ἀφορᾶ εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργο τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ περιστασιακῶς, κάποια κύρια σημεῖα τῆς διδασκαλίας τοῦ κυριακοῦ λόγου καὶ μᾶς παρέδωσαν ἔγκυρο λόγο περὶ τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ Ζωῆς, ἐφόσον καὶ εἰς τὴν περίπτωση αὐτή: «ὑπὸ Πνεύματος ῾Αγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι» (Βʹ Πέτρ. αʹ 21).

Τη ΚΗ΄ (28η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Νεμάρτυρος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,

του εκ Κασσάνδρας, εν Θεσσαλονίκη μαρτυρήσαντος κατά το έτος αψοζ΄ (1777) Ιουλίου 28 και αγχόνη τελειωθέντος.                                                                                                                                                          
Χριστόδουλος ο νεομάρτυς του Χριστού ήτο από την Κασσάνδραν, από εν χωρίον ονομαζόμενον Βάλτα· μικρός δε έτι ων εις την ηλικίαν ανεχώρησεν από την πατρίδα του και επήγεν εις την Θεσσαλινίκην· εκεί εκμαθών την τέχνην του αμπατζή, ειργάζετο την τέχνην του και πηγαίνων με τους τεχνίτας του εις τα ταξείδια, πάλιν επέστρεφεν εις την Θεσσαλονίκην και εκάθητο. Μεταβάς δε ποτε εις την Χίον ομού με τον συντεχνίτην του, ηγόρασεν από εκεί ένα σταυρόν αζωγράφητον, και διερχόμενος εις την Θεσσαλονίκην επλήρωσε και τον εζωγράφησαν·

Πάναγνε, πανάχραντε, πανάσπιλε, παναμόλυντε


Δέσποινα, ὑπεραγία μου Θεοτόκε, κεχαριτωμένη Θεογεννήτρια, ὑπερευλογημένη Θεοχαρίτωτε Θεομῆτορ, δοχεῖον τῆς ἀστέκτου Θεότητος τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ ἀθανάτου καὶ ἀοράτου Πατρός, θρόνε πυρίμορφε, τῶν τετραμόρφων ὑπερενδοξοτέρα, πάναγνε, πανάχραντε, πανάσπιλε, παναμόλυντε, παναμώμητε, πανύμνητε, πανάφθορε, παμμακάριστε, πανακήρατε, πάνσεπτε, πάντιμε, παντευλόγητε, παντομνημόνευτε, παμπόθητε, παρθένε τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι καὶ τῷ νοΐ, καθέδρα Βασιλέως τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ, κλίμαξ ἐπουράνιε, δι’ ἧς οἱ ἐπὶ γῆς εἰς οὐρανοὺς ἀνατρέχομεν, νύμφη Θεοῦ, δι’ ἧς αὐτῷ κατηλλάγημεν·


Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Τη ΚΘ΄ (29η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη του Αγίου ΙΩΑΝΝΟΥ του στρατιώτου.

Ιωάννης ο Άγιος ήκμασε κατά τους χρόνους του Παραβάτου Ιουλιανού, εν έτει τξα΄ (361), στρατιώτης ων εις τα νούμερα των καλουμένων Ταϊφάλων. Αποσταλείς λοιπόν μετ’ άλλων στρατιωτών εις καταδίωξιν των Χριστιανών, κατά μεν το φαινόμενον υπεκρίνετο ότι επολέμει αυτούς, κρυφίως όμως τους εβοήθει. Εις εκείνους δε εξ αυτών, τους οποίους οι άλλοι στρατιώται συνελάμβανον, αυτός εχορήγει τα μέσα της φυγής. Όχι δε μόνον ταύτα εποίει ο αοίδιμος, αλλά και συνεπόνει τους θλιβομένους, έδιδε τα χρειώδη εις τους πτωχούς και εστόλιζε την ζωήν του με προσευχάς και νηστείας και επισκέψεις των ασθενών και φυλακισμένων, των οποίων προήγε την πολιτείαν εις το βέλτιον.

Η αιρετική πατρικία

Κάποια πατρικία, που λεγόταν Κοσμιανή ( 6ος αι. ) ήρθε μια νύχτα να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Καθώς πλησίαζε, της παρουσιάσθηκε η Κυρία Θεοτόκος μαζί με άλλες γυναίκες και της είπε : 
-Δεν επιτρέπεται να μπεις εδώ, γιατί δεν είσαι δική μας.
 
Το είπε αυτό, γιατί η Κοσμιανή ανήκε στην αίρεση του Σεβήρου. Εκείνη όμως επέμενε και παρακαλούσε να της επιτρέψει την είσοδο. Τότε η Θεοτόκος αποκρίθηκε:
 
- Είναι αδύνατο να μπεις εδώ μέσα, αν προηγουμένως δεν έρθεις σε μυστηριακή κοινωνία με εμάς.
 
Κατάλαβε τότε η πατρικία ότι η είσοδός της εμποδίζεται επειδή είναι αιρετική, και ότι αν δεν προσέλθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν πρόκειται να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο.
 

Έτσι κι έκανε. Πρώτα-πρώτα εγκατέλειψε την αίρεση του Σεβήρου, κι ύστερα μετανοημένη κάλεσε τον διάκονο και μετέλαβε τα άχραντα μυστήρια. Τότε προχώρησε ανεμπόδιστα και προσκύνησε το ζωοποιό μνήμα του Σωτήρος Χριστού.

Η «άπαξ παραδοθείσα πίστις» -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Οι πατέρες παραλαμβάνουν από τους αποστόλους, διαφυλάττουν και ερμηνεύουν την ιερά παράδοση, η οποία, σημειωτέον, παραδόθηκε άπαξ, δεν σχηματίσθηκε κατά τον μακραίωνα εκκλησιαστικό βίο. Και αυτές οι Οικουμενικές Σύνοδοι, όπου οι μεγάλοι θεοφόροι πατέρες θεόπνευστα διατύπωσαν τα δόγματα και τους κανόνες της πίστεώς μας, δεν δημιούργησαν, αλλά ερμήνευσαν την ιερά παράδοση. Υπενθυμίζω ότι τα δόγματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι αποκαλυμμένες αλήθειες του θείου λόγου, όπως τις διατύπωσαν οι φωτισμένοι άγιοι ύστερα από αγώνες και μάχες της Εκκλησίας κατά της πλάνης και της πονηρίας των αιρέσεων.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 29 Ιουλίου 2017

Τη ΚΘ΄ (29η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ.                                      

Καλλίνικος ο θείος και μέγας Μάρτυς ήτο από την καλήν και εύφορον χώραν των Κιλίκων, εκ νεαράς δε ηλικίας εσέβετο τον αληθή Θεόν, τον Σωτήρα και Ποιητήν απάσης της κτίσεως, τα δε είδωλα ως δόλια ο άδολος προς τον Χριστόν και εύχρηστος νέος εμίσει εξ όλης του της καρδίας και τα επόμπευε, κηρύττων φανερά και μεγαλοφώνως την πλάνην εκείνων και ματαιότητα. Ήτο δε καταπολλά γνωστικός και λόγιος. Όθεν με τα γλυκύτατα και φρόνιμα λόγια του έσυρεν ως άλλη τις σειρήν τους ακροατάς του προς εαυτόν και ως ο μαγνήτης τον σίδηρον, τοιουτοτρόπως προσείλκυεν έκαστον με την ενάρετον και θαυμασίαν ζωήν και πολιτείαν του.

Το χαμηλό επίπεδο του πατριωτικού χώρου. -- του κ. Ηλία Ευαγελόπουλου

Έχω κατ’ επανάληψη γράψει ότι ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει η Ελλάδα από την φυλακή υψίστης ασφαλείας που την έχουν βάλει οι δανειστές (ισχυροί) είναι να αποκτήσει ελληνική πατριωτική κυβέρνηση. Μελετώντας κάποιος την νεότερη ελληνική ιστορία, γνωρίζει τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε και παίζει ο αμερικανικός παράγοντας στη χώρα μας. Σ' αυτό συνετέλεσε τόσο η παντοκρατορία των Η.Π.Α. όσο και η οικονομική βοήθεια που έδωσαν στη χώρα μας μέσα από το οικονομικό σχέδιο Μάρσαλ. Ο βρετανικός παράγοντας έπαιξε κυρίως ρόλο στο έγκλημα της Κύπρου με την βοήθεια και την συνεργασία των Η.Π.Α..

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Στὴν ἐποχὴ μας οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ θεολόγοι συνηθίζουν νὰ γράφουν ἐγκωμιαστικὰ κείμενα, ποὺ ἀναφέρονται σὲ ἀξιωματούχους τῆς Ἐκκλησίας, μὲ σκοπὸ νὰ ἀποκτήσουν τὴν εὔνοιά τους, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν στὸ ἄμεσο μέλλον τὰ δικά τους συμφέροντα. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει πολὺ ἡ ὑπεράσπιση τῆς ἀλήθειας καὶ ἡ διόρθωση τῶν κακῶς κειμένων καὶ τῶν ἀθεοφόβως διαπραττομένων στὴν Ἐκκλησία. Δὲν ὑπερασπίζονται τὸ ὀρθόδοξο ἦθος καὶ τὴν παράδοση. Δὲν ἐνοχλοῦνται ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι προκαλοῦν μεγάλη φθορὰ στοὺς Ὀρθοδόξους. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀποτελέσματα τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος, ποὺ ἔχει αἰχμαλωτίσει τοὺς σύγχρονους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς θεολόγους.       

Πρωτοφανές! Στρατός χωρίς τρανσέξουαλ!


Ο Τραμπ είναι αληθινός επαναστάτης. Τόλμησε να κάνει το αυτονόητο, αυτό που εξυπηρετεί τη χώρα του


Το στοιχειό της Νέας Τάξης και το «αναπότρεπτο» της παρακμής της Δύσης είναι τόσο ισχυρά, ώστε αρκούν 90 λέξεις συνταχθείσες από το κατάλληλο πρόσωπο για να αρχίσουν να διαλύονται. Διαβάστε τες: «Επειτα από διαβουλεύσεις με τους στρατηγούς μου και ειδικούς για στρατιωτικά ζητήματα, σας ενημερώνω ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν θα αποδεχθεί ούτε θα επιτρέψει σε διαφυλικά πρόσωπα να υπηρετούν στον στρατό των ΗΠΑ. Ο στρατός μας χρειάζεται να επικεντρωθεί σε μια αποφασιστική και ολοκληρωτική νίκη και δεν μπορεί να αντέξει το βάρος των τρομερών ιατρικών δαπανών και των διαταραχών που θα έφερναν τα διαφυλικά πρόσωπα στον στρατό. Ευχαριστώ».

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια…

Διακοπή μνημοσύνου
«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).
Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.
«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

Τη ΚΗ΄ (28η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΕΙΡΗΝΗΣ της εκ Καππαδοκίας μεν ορμωμένης, ασκησάσης δε εν τη Μονή του Χρυσοβαλάντου.

Ειρήνη η Οσία Μήτηρ ημών, η Ηγουμένη της Μονής του Χρυσοβαλάντου, ήκμασε μετά τον θάνατον του μισοχρίστου και φιλοχρύσου βασιλέως Θεοφίλου αποθανόντος εν έτει ωμβ΄ (842), ότε η ευσεβεστάτη και θεοφιλεστάτη Θεοδώρα η σύζυγος του Θεοφίλου έμεινε διάδοχος της βασιλείας, αλλ’ όχι και της ασεβείας αυτού. Τότε αύτη εστερέωσε την Ορθοδοξίαν, αναστηλώσασα τας αγίας Εικόνας, και ούτως απέλαβε πάλιν η Εκκλησία μας την ευπρέπειαν των αγίων Εικόνων ως πρότερον. Έως ου δε ήτο ο υιός της Μιχαήλ ανήλικος, εκυβέρνα αυτή η αοίδιμος το βασίλειον· όταν δε έφθασεν ο βασιλεύς εις χρόνους ιβ΄ (12) ηθέλησε να τον υπανδρεύση, όθεν έστειλεν ανθρώπους εις διαφόρους τόπους, να εύρωσι κόρην τινά ωραίαν, ευγενικήν και ενάρετον, ήτις να είναι αξία δια σύζυγον βασιλέως.

ΓΕΡΩΝ ΣΑΒΒΑΣ ΛΑΥΡΕΩΤΗΣ - Ι.ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ 26/7/2017

Από την ομιλία του: και τα 19 Μοναστήρια του Αγίου Όρους υπηρετούν τον Οικουμενισμό!

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=13330&p=35588#p35588

«Κάλλιον πλανάσθαι μετά της Εκκλησίας ή ορθοτομείν εκτός αυτής» -- του Ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Διαβάστε αυτό εδώ μέ τά σχόλια καί εκ δευτέρου, καταθέτω τήν δική μου καταληκτική απάντηση. Είναι η ακόλουθη :
«Κάλλιον πλανάσθαι μετά της Εκκλησίας ή ορθοτομείν εκτός αυτής»
Αυτό είναι η καλύτερη πλαστογραφία εδαφίου, που θά μπορούσε ποτέ νά γίνει, τής Καινής Διαθήκης. Λέγεται ότι τό ως άνω απόφθεγμα είναι αποδιδόμενο στόν άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο. Στήν πραγματικότητα είναι μεταφορά (τηρουμένων τών αναλογιών) τού τί, τελικά, ειπώθηκε στό καϊαφικό Συνέδριο, όταν αρχιερέας ήταν ο Καϊάφας. Τί ακριβώς είχε πεί, ιδού :
«49 εἷς δέ τις ἐξ αὐτῶν Καϊάφας, ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς οὐκ οἴδατε οὐδέν, 50 οὐδὲ διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ἡμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνος ἀπόληται.» (Ιν. ια΄)

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 28 Ιουλίου 2017


Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος, Παρμένα διακόνων.

Πρόχορος, Νικάνωρ, Παρμενάς και Τίμων οι Άγιοι Απόστολοι εχρημάτισαν μαθηταί των δώδεκα Αποστόλων και συνηριθμούντο μετά των Εβδομήκοντα, όντες συνδιάκονοι μετά του Πρωτομάρτυρος και αρχιδιακόνου Στεφάνου. Περί τούτων γράφει ο ιερός Λουκάς εις τας Πράξεις των Αποστόλων λέγων· «Και εξελέξαντο (οι δώδεκα Απόστολοι δηλαδή) Στέφανον, άνδρα πλήρη πίστεως και Πνεύματος Αγίου, και Φίλιππον και Πρόχορον και Νικάνορα και Τίμωνα και Παρμενάν» (Πράξεις στ: 5).

Ἐκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις "Φίλοι Χριστοῦ" στήν Οἰνόη (Βιλλίων) Ἀττικῆς.

1988 - 2018
30ετία Ἐκκλ/κῶν Κατασκηνώσεων
"Φίλοι Χριστοῦ"!
Σᾶς περιμένουμε ὅλους!

ΔΕΚΑΔΕΣ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ
ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΩΝ.
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΑΠΟΧΩΡΟΥΝ ΚΑΙ Η Β΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΞΕΚΙΝΑΕΙ!

ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ π. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΠΡΟΣ κ. ΕΛΕΝΗ ΛΩΡΙΤΟΥ -- Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ
    Τό Ἱστολόγιο τοῦ Ναοῦ μας δημοσιεύει τίς ἐπιστολές τοῦ π. Ιεροθέου Ἀργύρη πρός τήν κ. Ἑλένη Λωρίτου, καθ'ὅτι τό Ἱστολόγιο τοῦ κ. Π. Τελεβάντου, πού δημοσίευσε τίς ἐπικριτικές ἐπιστολές τῆς κ. Λωρίτου, ἀρνήθηκε νά ἀναρτήση τίς ἀπαντήσεις  τοῦ π. Ἱεροθέου. 
   Ἡ δημοσίευσή τους στό Ἱστολόγιό μας γίνεται  καί γιά τόν ἀνωτέρω λόγο ἀλλά καί διότι οἱ ἐπιστολές καί οἱ ἀπαντήσεις σ'αὐτές ἀναφέρονται καί σέ Κληρικούς τοῦ Ναοῦ μας. ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ  ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΗ ΔΙΑΛΟΓΟΣ. Ὁ διάλογος -ἄν, βεβαίως οἱ συνομιλητές τό ἐπιθυμοῦν- δεοντολογικά πρέπει νά γίνη ΜΟΝΟ στό Ἱστολόγιο τοῦ κ. Π. Τελεβάντου. 
 
Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀργύρης
Ἱεροκῆρυξ
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ  ΤΗΝ  Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Κας ΕΛΕΝΗΣ  ΛΩΡΙΤΟΥ 

Περιοδικόν «Θεοδρομία» : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

«Αποδεχόμαστε όλα τα δόγματά της, όλους τους Ιερούς Κανόνες της, όλες τις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους και αποκρούουμε και αποκηρύσσουμε όλες τις αιρέσεις, παλαιές και νεώτερες, και μεταξύ αυτών τις πάμπολλες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Όσοι τις δικαιολογούν ως θεολογούμενα, όσοι αναγνωρίζουν τα μυστήρια και την Χάρη των δήθεν αδελφών  εκκλησιών, των αιρέσεων, των δήθεν εκκλησιών, αυτοί σχίζουν και διαιρούν τους Ορθοδόξους  πιστούς και υπόκεινται στα σχετικά επιτίμια των Ιερών Κανόνων, που δεν έχουν παλιώσει, ούτε έχουν ακυρωθή, αλλά ίσχυαν, ισχύουν και θα ισχύουν πάντοτε. Η Νέα Εποχή, η καινή κτίση, άρχισε δια της ενανθρωπήσεως, δια της Γεννήσεως του Χριστού, και συνεχίζεται δια των Αποστόλων και των Πατέρων. Δεν την αρχίζουν τώρα οι πατριάρχες και οι αρχιεπίσκοποι, που διακρίνουν τις εποχές και διαιρούν την Εκκλησία, για να αποφύγουν τις συνέπειες της συνεχείας και της ταυτότητος»  

Ὁμιλία τοῦ π Εὐθυμίου Τρικαμηνά στο αρχονταρίκι της Ι Μ Αγ Παρασκευής Μηλοχωρίου

***
Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ὁμιλία τοῦ π Εὐθυμίου Τρικαμηνά στο αρ...":

Τα λέει πολύ καλά ο πατέρας Ευθύμιος. Αλλά έχω μια απορία. Μιλάνε περί αποτειχίσεως, αυτό που βγήκε τώρα στην επιφάνεια δεν προϋπήρχε, δεν κατεργαζόταν δεκαετίες; Δε το έβλεπαν; Δεν είχαν αντιδράσει κάποιοι άνθρωποι, κάποιοι πιστοί, κάποιοι ιεράρχες πολλά χρόνια πριν; Δε τους κυνήγησαν, δε τους συκοφάντησαν, δε τους κατηγόρησαν ότι κάνουν σχίσμα, αρχικά δεν αποτειχίστηκαν και τους εκτόπισαν; Όλοι αυτοί πέθαναν συκοφαντημένοι, σχισματικοί και συνέχισαν οι οικουμενιστές, εδραιώθηκαν. Αυτά δε τα είδαν ποτέ; Τι περίμεναν, να σταματήσουν; Τα μολύσματα μέσα στο σώμα της Εκκλησίας σχεδόν έγιναν θεσμός! Δε ξέρει κανένας ότι ο αρχαίος ναός του Σολομώντα είχε στα παράθυρα διχτυωτά ώστε στα Άγια των Αγίων να μη μπαίνει ούτε κουνούπι; Ή Νομίζουμε ότι αυτό ισχύει μόνο στο ναό του σώματος μέσω των αισθήσεων, και το σώμα της Εκκλησίας πρέπει να είναι και να μένει αμόλυντο. Γιατί αυτούς που ακολουθούν το πάτριο τους κατηγορούν, νομίζει κανείς ότι είναι απλά η ημερολογιακή καινοτομία; Όχι, είναι τόσο απλό, ή ακολουθείς την Εκκλησία επί τα ίχνη των αποστόλων και της παράδοσης της ή κάνεις βαθιές τομές και κάνεις του κεφαλιού σου. Όμως δεν είναι ανθρώπινο ίδρυμα να κάνεις ό,τι κατεβάσει το κεφάλι, ακολουθείς μέχρι κεραίας αυτά που παρέλαβες από τους προηγούμενους που κι αυτοί έκαναν από τους προγενέστερους. Αν δε μπορούμε να συνεννοηθούμε σε ένα τόσο απλό θέμα και επιταγή όχι κάποιοι άγνωστου αλλά του Αποστόλου Παύλου που λέει κρατείτε τις παραδόσεις έτσι όπως εμείς σας τις διδάξαμε, ακόμη και άγγελος από τον ουρανό να σας πει κάτι διαφορετικό μην τον πιστέψετε, τότε στα δύσκολα χρόνια των διωγμών πώς θα συμπεριφερθούμε; 

***
Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ὁμιλία τοῦ π Εὐθυμίου Τρικαμηνά στο...":

Κατ' εμέ όλοι αυτοί οι αποτειχισμένοι έχουν πάθει ένα είδος σύγχυσης του νού , διότι ενώ κατηγορούν την ηγεσία της εκκλησίας ως αιρετική , δέχονται παράλληλα ότι τα μυστήρια τους είναι έγκυρα , δι' αυτό και ο Τρικαμηνάς δέχτηκε την καθαίρεση του από την σύνοδο και πήγε πρός αποκατάσταση της -ιερωσύνης- του ο ταλαίπωρος στον σέρβο Αρτέμιο ! ώωω! τρικυμία του νού , από πότε πάτερ μου έγιναν οι επίσκοποι σου και εσύ προσωπικά αιρετικοί ?
H Θεία Χάρις δεν χάνεται σιγά -σιγά , εάν πταίσης σε κάτι -θέμα πίστεως , παραδόσεως - η Θεία Χάρις σε εγκαταλείπει διότι μια για πάντα , διότι όλα τα θέματα πίστεως ,Ιεράς Παραδόσεως, Τάξεως , είναι λελυμένα και θεσμοθετημένα υπό Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, και όποιος τα παραβή στό ελάχιστο έχει στο κεφάλι του φοβερούς αφορισμούς και αναθέματα, και βρίσκεται εν μιά στιγμή - εκτός ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - δέν υπάρχει ιερωσύνη και Θεία Χάρις σε καταφρονητάς Ιερών Κανόνων, ούτε τους εγκαταλείπει λίγο λίγο, εάν έπεσες έπεσες τελείως !! Το 1924 τί έγινε ? Το 1948 τι έγινε, το 1965 ? και τόσα άλλα, η σύνοδος της Κρήτης ήταν το -κερασάκι- στην τούρτα που όλοι εσείς με την συμμετοχή ή την αδιαφορία -απιστία σας την κατασκευάσατε! ΑΛΛΑ ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΒΡΗ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ !!


***
Σχόλιο για το σχόλιο του Ανωνύμου : ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. 60% ορθόδοξος (απο 30% πέρυσι)... Του μένουν ακόμη 30%.http://orthodox-voice.blogspot.gr/2017/07/blog-post_174.html

ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ -- ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Πως εις την σωτήριον ταπεινοφροσύνην καταβησόμεθα, τον ολέθριον όγκον της υπερηφανείας καταλιπόντες; Εάν δια πάντων ασκώμεν το τοιούτο και μηδέν παρορώμεν ως ου παρά τούτο βλαβησόμενοι. Τοις γαρ επιτηδεύμασιν ομοιούται η ψυχή και, προς α πράττει, τυπούται και προς ταύτα σχηματίζεται. Έστω σοι και σχήμα, και ιμάτιον, και βάδισμα, και καθέδρα, και τροφής κατάστασις, και στρωμνής Παρασκευή, και οίκος, και τα εν οίκω σκεύη πάντα προς ευτέλειαν ησκημένα· και λόγος, και ωδή, και η του πλησίον έντευξις, και ταύτα προς μετριότητα μάλλον, ή προς όγκον οράτω. Μη μοι κόμπους εν λόγω σοφιστικούς, μηδέ εν ωδαίς ηδυφωνίας υπερβαλλούσας, μηδέ διαλέξεις υπερηφάνους και βαρείας·

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 27 Ιουλίου 2017


Παντελεήμονος μεγαλομάρτυρος ιαματικού.
                                                                                                                                    
Παντελεήμων ο ένδοξος Μεγαλομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τδ΄ (304), καταγόμενος από την πόλιν της Νικομηδείας, υιός πατρός μεν ειδωλολάτρου, Ευστοργίου ονομαζομένου, μητρός δε εκ προγόνων ούσης χριστιανής, καλουμένης Ευβούλης. Όσην δε θέλησιν είχεν αυτός να θεραπεύη τα είδωλα, τόσην αγάπην και προθυμίαν είχεν εκείνη προς την ορθόδοξον πίστιν, και έτρεφε το τέκνον των (το οποίον ονομάζετο Παντολέων) όχι μόνον με τροφήν σωματικήν, αλλά περισσότερον με πνευματικήν, διδάσκουσα αυτό την πίστιν του Χριστού. Πλην εις ολίγα έτη ετελεύτησεν η μακαρία Ευβούλη. Ο δε Παντολέων εμάνθανε γράμματα πρώτον τα κοινά, έπειτα και την Ελληνικήν παίδευσιν.

Αυτοαδικούμαστε και αδικούμε -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Πότε επιτέλους, θα το καταλάβουμε ότι δεν είναι φανατισμός και μισαλλοδοξία η αποστροφή προς την οικουμενιστική κίνηση; Στο όνομα της αγάπης και της ενότητος επιχειρείται η αλλοίωση της ποιότητος και της ίδιας της οντότητος της Εκκλησίας. Αμφισβητείται η μοναδικότητά της. Αλλά για ποιο Χριστό θα μιλήσουμε και σε ποια σωτηρία θα καλέσουμε τον κόσμο, όταν θα έχουμε αλλοιώσει την ίδια την υπόσταση της Εκκλησίας; Με τέτοιες τακτικές μπορεί να αρέσουμε στους ανθρώπους, αδυνατούμε, όμως, να τους προσφέρουμε αυτό που μόνο η Εκκλησία διαθέτει. Το χειρότερο, καθιστούμε άχρηστη και αζήτητη την σωτηρία, διότι εν ονόματι της απατηλής οικουμενιστικής αγάπης δημιουργούμε στους αιρετικούς την ψευδαίσθηση ότι η πλάνη τους δεν διαφέρει από τη δική μας αλήθεια, άρα δεν υπάρχει λόγος να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Τους καταδικάζουμε, λοιπόν, να μείνουν για πάντα εκτός σωτηρίας. Χαρακτηριστική επί του προκειμένου είναι η ομολογία του μεταστραφέντος πρώην προτεστάντη F. Schaeffer: «Αποτελεί τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι οι χιλιάδες προτεστάντες, οι οποίοι έχουν πρόσφατα μεταστραφεί στην Ορθοδοξία… δεν ήρθαν στην Ορθοδοξία από την Ορθόδοξη μαρτυρία στις οικουμενιστικές συναντήσεις, αλλά συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Το κύμα των προσφάτων προτεσταντών προσηλύτων ήρθε μέσα στην Εκκλησία… εξ αιτίας της αιώνιας πατερικής κι αποστολικής μαρτυρίας. Σ΄ αυτή μπορεί να συμπεριληφθεί και η μαρτυρία εκείνη, η οποία διακηρύττει με δύναμη την αποκλειστική φύση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως της αληθινής Εκκλησίας» (Χορεύοντας μόνος, μτφρ. Αρχιμ. Αυ. Μύρου, σελ. 508-509). Πότε επιτέλους εμείς, οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, που δίνουμε την εντύπωση ότι εξισώνουμε την Ορθόδοξη πίστη μας με τις μύριες αιρετικές παραφυάδες, θα αντιληφθούμε το τριπλό σφάλμα μας έναντι του ίδιου του εαυτού μας, ότι: Δυσαρεστούμε και πικραίνουμε τον ίδιο τον Χριστό, περιφρονούμε τη διδαχή των αποστόλων, και μιμούμενοι τους αιρετικούς διαγράφουμε όλους τους αγίους πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι αγωνίσθηκαν μέχρις αίματος γι΄ αυτή τη διδαχή;

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΩΡΑΙΟΖΗΛΗΣ.

Ωραιοζήλη η Οσιοπαρθενομάρτυς, η καλλικέλαδος αηδών και καθαρά περιστερά του Χριστού, ούτε πόθεν κατήγετο ούτε ποίους είχε γονείς γνωρίζομεν. Ότι δε εγεννήθη υπό Ελλήνων γονέων, προσκυνούντων τα είδωλα, τούτο θέλει αποδειχθή ευθύς κατόπιν· διότι από των χρόνων των θεοκηρύκων Αποστόλων, όταν διεδόθη εις όλην την οικουμένην το κήρυγμα του Ευαγγελίου, από τότε εσαγηνεύθη δια των λογικών δικτύων του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου και η σεμνοτάτη αύτη Ωραιοζήλη, και λυτρωθείσα εκ του βυθού της ειδωλολατρίας, εβαπτίσθη υπό του Αποστόλου Ανδρέου κατά το έτος πεντήκοντα δύο (52) μ. Χ., φωτισθείσα δε αφιερώθη εις μικράν τινα Εκκλησίαν του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ, μεγάλην μετά ταύτα καταστάσαν Μονήν κειμένην εις το μέγα Ρεύμα του Βοσπόρου, δεχθείσα ως γη αγαθή τον σπόρον της διδασκαλίας του Αποστόλου, και τελεσφορήσασα πολύν και εκατονταπλάσιον τον καρπόν.

Μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΡΜΟΛΑΟΥ και των συν αυτώ μαρτυρησάντων ΕΡΜΙΠΠΟΥ και ΕΡΜΟΚΡΑΤΟΥΣ.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΡΜΟΛΑΟΥ και των συν αυτώ μαρτυρησάντων ΕΡΜΙΠΠΟΥ και ΕΡΜΟΚΡΑΤΟΥΣ.                                                                            
Ερμόλαος ο Άγιος Ιερομάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Έρμιππος και Ερμοκράτης ήσαν ιερείς εκ του κλήρου της εν Νικομηδεία Εκκλησίας, υπολειφθέντες εκ των είκοσι χιλιάδων, οίτινες εκάησαν εν τη Εκκλησία υπό του τυράννου Μαξιμιανού, εν έτει τδ΄ (304), εκρύπτοντο δε εις τινα οικίαν. Επειδή δε ο Άγιος Παντελεήμων εδιδάχθη την πίστιν των Χριστιανών, συλληφθείς δε και ερωτηθείς υπό του Μαξιμιανού, ποίος εδίδαξεν αυτόν, απεκρίθη γυμνήν και καθαράν την αλήθειαν, ειπών ότι εδιδάχθη αυτήν παρά του Ιερέως Ερμολάου. Δια τούτο έστειλε παρευθύς ο βασιλεύς και έφεραν τον Ερμόλαον και μετ’ αυτού τον Έρμιππον και τον Ερμοκράτην εις το κριτήριον. Ερωτηθέντες λοιπόν οι Άγιοι, ωμολόγησαν μεν παρρησία ότι ο Χριστός είναι Θεός αληθινός, εμυκτήρισαν δε τα είδωλα και όλους τους σεβομένους αυτά, διο και οι τρεις αποκεφαλίσθησαν και ανέβησαν στεφανηφόροι εις τα ουράνια. 

Ποιός ήταν ο λόγος αυτής τής άκομψης θεατρικής παράστασης ; -- σχόλιο του Ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Ο  Kyprianos Christodoulides άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Λάθος κατ εμέ της “Ορθόδοξης Φωνής”  ...":

Σχεικά μέ τό βάπτισμα - ράντισμα τού Ιταλού πανεπιστημιακού καθηγητή στό άγιον Όρος. Σχόλια από τό φέησμπουκ

- Σχολιαστής Α.Π : Ποιο είναι το λάθος δηλαδή ;
- Κυπριανός Χ : Τό λάθος είναι ότι τους επιτρέπουμε νά μάς δουλεύουν.
Δημόσιες σχέσεις, αν και θά ήταν καλύτερα να γράψω "δημόσιες διαψεύσεις". Έχει συμφωνηθεί μεταξύ παπικής καί ορθόδοξης εκκλησίας η εκατέρωθεν αναγνώριση τών μυστήριων. Οπότε, αποκλειομένου τού αναβαπτισμού, ποιός ήταν ο λόγος αυτής τής άκομψης θεατρικής παράστασης ;

- Σχολιαστής
V.K : Ἐφʼ ὅσον ἦτο ἐπιθυμία τοῦ νεοφωτίστου,ὀφείλομεν νά τήν σεβασθῶμεν.
- Κυπριανός Χ : Αυτό αντίκειται στά συμφωνηθέντα καί επισήμως υπογραφέντα. Οι αγιορείτες μαϊμουδίζουν. Θέλουν νά πείσουν τούς αδαείς ότι "κρατώμεν (τής ομολογίας) τών Παραδόσεων".
Μάς κοροϊδεύουν.

Λάθος κατ εμέ της “Ορθόδοξης Φωνής” που παρενέβει σε ένα τέτοιο ζήτημα που δεν την αφορά....

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας ...":

Δεν καταλαβαίνω γιατί έτσι στο άσχετο μας γράφεις για την κόντρα δύο ιστολογίων και για την απόφαση του κ. Τσολογιάννη να κόψει τα σχόλια? Τί μας νοιάζει εμάς? Μπορεί όλοι εσείς να υποστηρίζατε μαζικά και άκριτα το ιστολόγιο κατάνυξη το οποίο ως γνωστόν έχει πιο πολύ "τηλεθέαση" και αυτός να εκνευρίστηκε και να σας έκλεισε τα σχόλια! Ε και? Είναι γνωστό σε όλους ότι ο κύριος Τσολογιάννης είναι λίγο πιο "εκρηκτική" προσωπικότητα. Δεν είναι και ιερέας αλλά λαϊκός! Δικαίωμά του είναι! Το θέμα είναι αν έγινε βάπτιση ή απλά ράντισμα και η επιχειρηματολογία θα έπρεπε να μείνει εκεί και μόνο..... Αντιθέτως εσύ ήρθες εδώ και άρχισες με διπλωματικό τρόπο να υποστηρίζεις το ιστολόγιο κατάνυξη και με γαλιφιές προς τον Κωνσταντίνο να θες να δημοσιεύσει το σχόλιό σου εναντίον του άλλου ιστολογίου όπως και δυστυχώς έκανε. Μην ξαναμπαίνεις στο μαγαζί του..... τί μας το διατυμπανίζεις??? Λάθος κατ εμέ της Ορθόδοξης Φωνής που παρενέβει σε ένα τέτοιο ζήτημα που δεν την αφορά.... Γιατί εδώ αγαπητέ Κώστα το ζήτημα δεν έχει να κάνει τόσο με το αν έγινε ράντισμα ή βάπτιση. Το θέμα ξέφυγε και πλέον ασχολούμαστε με το πιο ιστολόγιο είναι πιο καλό και το πώς ο κύριος Τσολογιάννης τόλμησε να ασκήσει κριτική(ίσως λίγο υπερβάλλουσα) στην "αλάθητη" Κατάνυξη....

Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ...":

Γέροντα, είσαι 82 ετών.
Φαντάζομαι έπειτα από τόσα χρόνια ότι έχεις καταλάβει ότι ο οικουμενισμός σχετίζεται με την αλλαγή του εορτολογίου.
Έτεροι αποτειχισμένοι ιερείς, όντας με την αποτείχισή τους επανέφεραν την λειτουργική τάξη με το εορτολόγιο πριν το 1924.
Εξήγησαν δε και εις το ποίμνιόν τους διατί είναι λειψή η διακοπή μνημοσύνου εκάστου επισκόπου, δίχως την επαναφορά αυτών των 13 ημερών, που τόσο μελάνι και αίμα, και χίλια δυο πράματα έχουν χυθεί, αφού είναι πασιφανές πλέον και στους λίθους των ναών , ότι ο ΜΟΝΟΣ λόγος αλλαγής του εορτολογίου είναι το αποτέλεσμα 100 ετών της εσχάτης αίρεσης από καταβολής κόσμου του επάρατου οικουμενισμού, διότι εάν δούμε στην εκκλησιαστική ιστορία, μία αίρεση για να γίνει αντιληπτή από κλήρο και λαό χρειάζονται από 80 έως 100 χρόνια.

Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "O Συναξαριστής της ημέρας.": --- Η αγία Παρασκευή είναι από τα μεγαλύτερα αναστήματα αγιότητας.

Η αγία Παρασκευή είναι από τα μεγαλύτερα αναστήματα αγιότητας. θα σας πω τι μου είχε συμβεί όταν είχα επισκευθεί τον ναό του αγίου Γεωργίου στο Καρέα όπου λειτουργούσε ο πατέρας Σάββας ο οποίος πρόσφατα κοιμήθηκε. Ήταν ένα νεαρό παιδί δαιμονισμένο, ο ιερέας όταν άρχισε τις ευχές εκείνο ούρλιαζε, έβγαινε από το στόμα του μια τσιριχτή φωνή, άγρια, φρικιαστική. Έβριζε χυδαία τον ιερέα, του ακούμπησε την εικόνα της Παναγίας και εκείνο το παιδί κραύγαζε όχι, όχι, το ράντιζε με αγιασμό και η φωνή που έβγαινε από μέσα του ήταν απερίγραπτη, με καις, με καις όχι δε θέλω.. Ενώ έβλεπα όλα αυτά και πραγματικά εντυπωσιάστηκα όταν ο ιερέας επικαλούνταν αγίους ξαφνικά μέσα από το πλήθος του κόσμου που παρακολουθούσε το σκηνικό ακούγονταν κραυγές τρομακτικά ανατριχιαστικές. Φωνές όχι ανθρώπινες, φωνές ζώων. Μουγκρητά όπως ακούει κανείς ένα βόδι, γκαρίσματα όπως του γαιδάρου, συριγμοί όπως του φιδιού, η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε ήταν όταν ο ιερέας επικαλέστηκε με ευχή την αγία Παρασκευή. Ακούστηκε μια κραυγή σαν να φώναξαν 10 άνθρωποι μαζί, όχι αυτήν, όχι αυτή ενώ την έβριζε με χυδαίες βρισιές! Ειδικά αυτήν την αγία όταν την άκουσε το δαιμόνιο που είχε μια γυναίκα μέσα στο ναό έκανε σαν τρελή!

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 26 Ιουλίου 2017


Παρασκευής οσιομάρτυρος, Ερμολάου.

Παρασκευή η πανεύφημος Οσιομάρτυς του Χριστού εγεννήθη εν ταις ημέραις του βασιλέως Αδριανού· πατήρ αυτής ήτο ευσεβής τις Ορθόδοξος Χριστιανός, πλούσιος κατά πολλά, Αγάθων λεγόμενος, έχων γυναίκα και αυτήν Χριστιανήν, Πολιτείαν καλουμένην· διέμενον δε εις τι προάστιον της μεγαλοπόλεως Ρώμης. Πλην παρ’ όλας τας καλωσύνας και ελεημοσύνας, τας οποίας είχον, δεν είχον τέκνον, ούτε άρσεν, ούτε θήλυ, και δια τούτο ήσαν πάντοτε λυπημένοι, όπως κάλλιστα γνωρίζουν όσοι έχουν τοιαύτην λύπην. Παρεκάλουν όθεν και οι δύο τον Θεόν να τους δώση τέκνον, ουχί μόνον δια την κληρονομίαν του πολλού πλούτου, τον οποίον είχον, αλλά μάλλον δια την διαδοχήν του γένους αυτών. Ο δε Πανάγαθος Θεός, όστις ποιεί το θέλημα των φοβουμένων αυτών και της δεήσεως αυτών εισακούει, ως λέγει και ο Προφήτης Δαβίδ, επήκουσε της δεήσεως αυτών.

Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "π.Νικόλαος Μανώλης, Η Δ΄ Οικ. Σ...":

Στο ιστολόγιο κατάνυξη ο π. Νικόλαος ανέβασε μια είδηση για ένα βάπτισμα που έγινε στο άγιο Όρος από επίσκοπο, αλλά η φωτογραφία δείχνει ράντισμα
Το ιστολόγιο ομολογία διαφωνεί, λέγοντας ότι όλα έγιναν κανονικά, ενώ βρίζει κατά την πάγια τακτική του το σαιτ κατάνυξη, και όλους όσους έχουν διαφορετική άποψη.

Αν όλα έγιναν ορθόδοξα, Τότε γιατί ο Τσολογιάννης μας κόβει τα σχόλια - ερωτήσεις - απαντήσεις -διαπιστώσεις;;

Από αυτή την στιγμή δεν ξαναμπαίνω στο μαγαζί του.
θα έπρεπε να ντρέπεται, που για ένα τόσο σοβαρό θέμα φιμώνει τα σχόλια που τον στριμώχνουν. Αν έχει δίκιο τι φοβάται;

Γράφω εδώ επειδή ξέρω ότι δεν υπάρχει λογοκρισία, και θα διαβαστεί από όλους.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΑΝΝΑΝ

«Και απηγγέλη αυτώ λεγόντων· η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου εστήκασιν έξω ιδείν σε θέλοντες» (Λουκά η: 20).

Έχεις αληθώς, ω μακαρία δυάς Ιωακείμ και Άννα, και κατ’ εξαίρετον τρόπον και με προνόμιον δικαιότατον, της αθανασίας το πολυέραστον και τιμαλφέστατον θησαύρισμα· έχεις, λέγω, τοιαύτης αθανασίας προνόμιον, και ως κλήρον αναφαίρετον και δικαιότατον απέλαβες εκείνο όπου επεθύμησαν πολλοί, και βασιλείς και σοφοί· αλλά καθώς και ο τρόπος με τον οποίον εζήτησαν τοιαύτης αθανασίας όνομα ήτο καταγέλαστος, τοιουτοτρόπως και αυτοί έμειναν εις όλον το ύστερον παίγνιον εις τους μεταγενεστέρους και γέλως. Και τι άλλο άξιον γέλωτος ωσάν να επιθυμήση τις τοιούτον υπερφυσικόν πράγμα και θείον, το της αθανασίας, με την γλώσσαν ενός πτηνού πολλά αδυνάτου; Καθώς ακούομεν πως έκαμε κάποιος βασιλεύς της Αιγύπτου, όστις δια να κηρυχθή αθάνατος θεός, δεν εύρεν άλλο μέσον, παρά να συνειθίση το όρνεον πρότερον εις το παλάτι τοιαύτην φωνήν, και ύστερον να το πέμψη κήρυκα της ιδικής του αθανασίας· ασθενέστατον το θεμέλιον, και ανεμώλιος η οικοδομή.

Ευτυχώς ο ισλαμιστής έχει τρελάνει τους πάντες… --- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ο ακατάσχετος μεγαλοϊδεατισμός του τρελαμένου ισλαμιστή γείτονα, δεν μπορεί να αποκτήσει ποτέ σάρκα και οστά, χωρίς την καθ’ οιονδήποτε τρόπο προτεκτοροποίηση της Ελλάδος και της Κύπρου. Γιαυτό εκτρέπεται σε εμπρηστική ανθελληνική ρητορική και ανάλογες έκνομες ενέργειες σε Κύπρο – Αιγαίο. Προκαλεί τους πάντες ευτυχώς έχει τρελάνει τους πάντες. Και τους εντός και τους εκτός. Και τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους.
Στο εσωτερικό του λυσσάζει να εδραιώσει καθεστώς στυγνής τυραννίας ποινικοποιώντας και την σκέψη και το … βλέμμα των πολιτών του. Προς τα έξω μαίνεται (=μανιακός) κατά πάντων και πασών και ιδίως κατά Ελλάδος – Κύπρου.

Η δύναμη της προσευχής στη ζωή μας -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθ. Παν. Αθηνών

Το θέμα που μου ζητήθηκε να αναπτύξω είναι: «η δύναμη της προσευχής στη ζωή μας». Είναι ένα θέμα πάρα πολύ πλούσιο σε προβληματισμούς που έχουν άμεση σχέση με την πραγματοποίηση της κατ’ εξοχήν αυτής πνευματικής λειτουργίας που λέγεται προσευχή.
Αν αναζητήσει κανείς ένα διάγραμμα αυτού του θέματος, θα δει ότι πραγματικά δεν μπορεί να ξέρη από που πρέπει ν’ αρχίσει και που πρέπει να τελειώσει. Κι αυτό γιατί, όπως καταλαβαίνουμε, η προσευχή δεν είναι μια διδακτική ενότητα, δεν είναι ένα μάθημα που μπορεί κανείς να διδάξει σε ορισμένη ώρα. Δεν είναι προσδιορισμένο θεωρητικά αυτό το βιωματικό πνευματικό γεγονός.
Όταν κανείς μιλά για την προσευχή, καταλαβαίνει ότι μιλάει για ένα μυστήριο.

Οι Οικουμενιστές ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ να ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ (την ερχόμενη Τετάρτη 26/7/2017, στην Πτολεμαΐδα) μία ακόμη Μονή που αντιστέκεται. Η απάντηση μας : "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ".

Μετά την ψευδοΣύνοδο της Κρήτης (Ιούνιος 2016), ο μητροπολίτης Φλωρίνης Θεόκλητος αποφάσισε να εκδιώξει τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, στον Φιλώτα Αμυνταίου, γιατί αυτός -υπακούοντας στους Ιερούς Κανόνες- διέκοψε την μνημόνευση του δεσπότη του. 
Ο ηγούμενος π.Παΐσιος Παπαδόπουλος συνεχίζει να παραμένει στην Μονή, ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΣ να παραδώσει την Μονή που ο ίδιος έχτισε και να αποδεχθεί τις απειλές, τους εκβιασμούς και τις αποφάσεις των Οικουμενιστών.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 25 Ιουλίου 2017


Τη ΚΕ΄ (25η) του αυτού μηνός Ιουλίου, η Κοίμησις της Αγίας ΆΝΝΗΣ, μητρός της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.                                                                                                                            

Άννα, η κατά σάρκα γενομένη προμήτωρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κατήγετο εκ της φυλής του Δαβίδ, θυγάτηρ Ματθάν του ιερέως και Μαρίας της γυναικός αυτού. Ο Ματθάν ιεράτευε κατά τους χρόνους Κλεοπάτρας και Σαπώρου βασιλέως Περσών, προ του Ηρώδου του υιού Αντιπάτρου, έχων τρεις θυγατέρας, Μαρίαν, Σοβήν και Άνναν, εκ των οποίων η μεν Μαρία υπανδρεύθη εις την Βηθλεέμ και εγέννησε Σαλώμην την μαίαν, η δε Σοβή υπανδρεύθη και αυτή εις την Βηθλεέμ και εγέννησε την Ελισάβετ, η δε Άννα υπανδρεύθη εις την Γαλιλαίαν και εγέννησε Μαρίαν την Θεοτόκον· ώστε η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η Θεοτόκος Μαρία είναι θυγατέρες μεν τριών αδελφών, πρώται δε εξαδέλφαι μεταξύ των. Η Αγία Άννα λοιπόν, αφού εγέννησε την Θεοτόκον Μαρίαν, ήτις υπήρξεν η σωτηρία όλου του κόσμου, και αφού απεγαλάκτισεν αυτήν, την αφιέρωσεν εις τον Ναόν του Θεού, ως καθαρόν και άμωμον δώρον, διανύσασα δε την ζωήν της με νηστείας, προσευχάς και ελεημοσύνας προς τους πτωχούς, εν ειρήνη προς Κύριον εξεδήμησε. Τελείται δε η αυτής σύναξις και εορτή εις τόπον καλούμενον Δεύτερον. 

Τη ΚΔ΄ (24η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του από Κίου, εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσαντος ξίφει, κατά το έτος αχο΄ (1670).

Αθανάσιος  ο τρισόλβιος Νεομάρτυς ήτο εκ χώρας λεγομένης Κίος, της κειμένης εις την της Νικαίας επαρχίαν, ονομαστός εις την χώραν του, μετά γυναικός και τέκνων, έχων πλούτον αρκετόν και ουδενός των αναγκαίων υστερούμενος, αλλά και ευαγγελικώς πολιτευόμενος εν πάσαις ταις εντολαίς του Κυρίου. Συνέβη δε και έρριψαν οι Αγαρηνοί εις την χώραν του συδοσίαν βασιλικήν, το λεγόμενον τουρσάτιν (φόρον) υπέρ την δύναμιν των Χριστιανών· αυτός δε, ως πλέον μεγαλύτερος όπου ήτο από όλους και πλέον φιλάδελφος, δια να προστατεύση τους συμπατριώτας του εκίνησεν αγωγήν κατά των εγχωρίων Τούρκων, δια να συμβοηθήσουν και αυτοί τους Χριστιανούς εις τον φόρον τον βασιλικόν, επειδή Γενίτσαροι δεν ήσαν ούτε σπαχήδες, αλλά συμπολίται και αυτοί. Οι δε Αγαρηνοί εφοβήθησαν μήπως και τελειώση το μελετώμενον αυτό, ότι ήτο μέγας άρχων και λόγιος και ο λόγος του είχε δύναμιν μεγάλην πλησίον εις τους κριτάς.