ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ π. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΠΡΟΣ κ. ΕΛΕΝΗ ΛΩΡΙΤΟΥ -- Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ

    Τό Ἱστολόγιο τοῦ Ναοῦ μας δημοσιεύει τίς ἐπιστολές τοῦ π. Ιεροθέου Ἀργύρη πρός τήν κ. Ἑλένη Λωρίτου, καθ'ὅτι τό Ἱστολόγιο τοῦ κ. Π. Τελεβάντου, πού δημοσίευσε τίς ἐπικριτικές ἐπιστολές τῆς κ. Λωρίτου, ἀρνήθηκε νά ἀναρτήση τίς ἀπαντήσεις  τοῦ π. Ἱεροθέου. 

   Ἡ δημοσίευσή τους στό Ἱστολόγιό μας γίνεται  καί γιά τόν ἀνωτέρω λόγο ἀλλά καί διότι οἱ ἐπιστολές καί οἱ ἀπαντήσεις σ'αὐτές ἀναφέρονται καί σέ Κληρικούς τοῦ Ναοῦ μας. ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ  ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΗ ΔΙΑΛΟΓΟΣ. Ὁ διάλογος -ἄν, βεβαίως οἱ συνομιλητές τό ἐπιθυμοῦν- δεοντολογικά πρέπει νά γίνη ΜΟΝΟ στό Ἱστολόγιο τοῦ κ. Π. Τελεβάντου. 

 

Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀργύρης
Ἱεροκῆρυξ

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ  ΤΗΝ  Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Κας ΕΛΕΝΗΣ  ΛΩΡΙΤΟΥ 

Θέμα: Ὑμνῶντας καί ὑποτιμῶντας. Ἐπιβολή γραμμῆς στόν “Ο.Τ.”

                                          Ἀθῆναι 20-6-2017

Ἐρίτιμε κ. Λωρίτου·

Εἰς ἐπιστολή σας πρός τήν Ἐφημερίδα “ Ο.Τ”, ἡ ὁποία εὐγενῶς μοῦ ἐκοινοποιήθη, θέτετε μερικά ἐρωτήματα, ἐμπλέκοντας πολλά ζητήματα, τῆς Ἐφημερίδος, τῆς Γραμμῆς της, τοῦ Ἐκδότου καί Διευθυντοῦ Συντάξεως κ. Γεωργίου Τραμπούλη, τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη, ἐμοῦ καί μιᾶς ὁμάδος Πατέρων, πού ἤδη ἔχουν “Ἀποτειχισθῆ”.

Ὑπάρχουν τουλάχιστον πέντε γνωστές Ὁμάδες “Ἀποτειχισθέντων”, ἀλλά σεῖς, προφανῶς, ἀναφέρεσθε σέ μόνο μία ἀπό αὐτές. Θά τούς ἀποκαλοῦμε, χάριν συντομίας, ὁμάδα “Χ Ἀποτειχισθέντων”.

Θά προσπαθήσω νά δώσω μερικές σύντομες ἀπαντήσεις, κυρίως στά θέματα πού ἀναφέρονται στό πρόσωπό μου, χωρίς νά ἀναφερθῶ στό σύνολο τῶν ζητημάτων πού ἀναφέρεσθε.

Δέν παραπέμπετε συγκεκριμένα

Θά παρακαλοῦσα πολύ, στίς ὅποιες κατηγορίες ἤ ἀπόψεις ἐκφράζετε, νά ἐφαρμόζετε τίς λογικές καί ἐπιστημονικές μεθόδους τῶν ἀποδείξεων.

Νά γράφετε σέ εἰσαγωγικά τό κείμενο, νά παραπέμπετε, ποῦ καί πότε εἶναι ἀκριβῶς γραμμένο (Βιβλίο, Ἔντυπο, Ἱστοσελίδα κ.τ.λ.), καί κατόπιν νά τό ἀναιρεῖτε. Κάτι τέτοιο δέν ἐφαρμόζετε, ἀλλά γράφετε γενικῶς καί ἀορίστως, φιλοσοφικῶς, χωρίς συγκεκριμένες ἀναφορές.

Ὁ συνετός πολεμιστής πρῶτα σημαδεύει καί κατόπιν πυροβολεῖ. Ὅταν πρῶτα πυροβολεῖ καί μετά σημαδεύει δέν πρόκειται νά ἐπιτύχη ποτέ τό στόχο του.

Ἄλλο ἡ διαφωνία καί ἄλλο ἡ ὑπονόμευεσις

 Γράφετε: «... οι πρωταγωνιστές του εκκλησιαστικού βίου (ἐννοεῖτε οἱ “Χ Ἀποτειχισθέντες”) υπονομεύονται, ενίοτε και ευθέως πολεμούνται,...».

Προφανῶς διατυπώνετε τήν ἄποψι ὅτι, κάποιοι δέν συμφωνοῦν μέ τίς συγκεκριμένες πράξεις “Χ Ἀποτειχίσεως” μερικῶν Κληρικῶν. Ναί δέν συμφωνοῦν, ἀλλά, αὐτό δέν ἀποτελεῖ ὑπονόμευσι, ἀλλά βασική διαφωνία στήν Τακτική, στήν Στρατηγική καί στήν οὐσία τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος μέσα στήν Ἐκκλησία μας.

Ὁ μακαριστός π. Μάρκος εἶναι ὑπέρ τῶν “Χ Ἀποτειχισθέντων”;

1.  Γράφετε: «... Ο π. Μάρκος Μανώλης πρό της κοιμήσεώς του φρόντισε να ορίση διευθυντική ομάδα αποτελούμενη από τις πλέον καταξιωμένες εκκλησιαστικές προσωπικότητες στον θεολογικό, ακαδημαϊκό και ποιμαντικό χώρο. Αυτοί ήσαν ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ο παπα Σαράντης μη εξαιρουμένου του π. Βασιλείου Βολουδάκη..».

Κατ’ ἀρχάς, ἐσεῖς, ποῦ γνωρίζετε γιά τά συγκεκριμένα πρόσωπα; Εἴσαστε παροῦσα, ἤ κάποιος ἀξιόπιστος σᾶς ἐπληροφόρησε σχετικῶς;

Πέραν τούτου, προφανῶς, οἱ συνθῆκες, οἱ πρό μερικῶν ἐτῶν, ἦσαν ἐντελῶς διαφορετικές ἀπό τίς σημερινές. Τότε δέν ὑπῆρχαν πολλαπλῆς μορφῆς “Ἀποτειχίσεις” καί πλειάδα “Ἀποτειχισθέντων” ὁμάδων. Προσωπικῶς ἀγνοῶ τίς τότε καταστάσεις καί τά ἐσωτερικά δεδομένα τῆς ἐφημερίδος, ὅπως προφανῶς καί τά τωρινά. Ἀλλά, στίς ὅποιες ἀποφάσεις παίζει σημαντικό ρόλο ὁ χρόνος καί οἱ παράγοντες τῆς κάθε Ἐκκλησιαστικῆς Ἐποχῆς καί Περιόδου.

Μήπως θά μπορούσατε νά ἐρωτήσετε τόν μακαριστό π. Μάρκο, ἐάν ἐπικροτεῖ ἤ ὄχι τήν “Χ Ἀποτείχισι” κάποιων Κληρικῶν; ΣΥΜΦΩΝΕΙ μαζί τους; Δύνασθε νά δώσετε σαφῆ ἀπάντησι καί ἀληθινή λύσι; Ἀσφαλῶς ὄχι, δέν ἔχετε τέτοια δυνατότητα, ὅπως καί οὐδείς κοινός θνητός!

 Τό δημοσίευμα γιά τίς “Ἀποτειχίσεις” ἐκφράζει μόνον τόν συγγραφέα του

Σχετικῶς μέ τό δημοσίευμα «Ὄχι Ἀποτειχίσεις, πόλεμος μέ τήν “Ἀντι-Εκκλησία”, “Ἀντι-Ελλάδα”, τῆς 7-4-2017, ἔχω νά σημειώσω τό ἑξῆς:

• Τό δημοσίευμα ἐκφράζει μόνον τόν συντάκτη του καί κανέναν ἕτερον.

Ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ ζητήματος, δυνατόν νά νά συμβοῦν διάφορα ἐνδεχόμενα.

• Τό ἐκλεκτό Ἐπιτελεῖο τοῦ “Ο.Τ.”, δύναται νά διαφωνήση μέ τό περιεχόμενο καί τήν οὐσία τῶν γραφομένων, ἤ νά συμφωνήση μέ αὐτά.
• Οἱ διαφωνοῦντες ἀδελφοί, οἱ Εὐλαβεῖς Χριστιανοί, οἱ Μοναχοί, οἱ Κληρικοί, ἔχουν κάθε δυνατότητα νά καταγράψουν τίς ἀπόψεις τους καί νά καταρρίψουν τίς καταγεγραμμένες θέσεις.
• Ἐπί πλέον, ἐάν οἱ “Χ Ἀποτειχισθέντες” Πατέρες ἤ οἱ συμφωνοῦντες ἀσμένως μαζί τους ἐπιθυμοῦν, ἄς πείσουν τό Ἐπιτελεῖο τοῦ “Ο.Τ.”, μέ ἐπιχειρήματα τεκμηριωμένα, ὅτι εἶναι ὀρθή ἡ “Χ Ἀποτείχισίς” των. Καί τότε, ἄς ζητήσουν ἀπό τόν “Ο.Τ.”, νά ἀποκηρύξη τό κείμενό μου καί νά υἱοθετήση τίς ἀπόψεις των, ὑψώνοντας ψηλά τό δικό τους λάβαρο τῆς “Χ Ἀποτειχίσεως”.

Περί ἀξίας καί ἰσοτιμίας

1.  Γράφετε: «... Ο αναγραφόμενος ως διευθυντής της εφημερίδος ποτέ δεν ανέλαβε ρόλο απολογητικό στα ερωτήματά μας. Απαντά εκ μέρους της εφημερίδος ενίοτε ο π. Βασίλειος Βολουδάκης, ο π. Ιερόθεος Αργύρης, αλλά ο φερόμενος ως διευθυντής δεν απαντά ποτέ. Μία φορά μόνο είπε ότι για την ενότητα χρειάζεται ΄΄αμοιβαίος  σεβασμός΄΄. Τώρα ποίος είναι ο κ. Τραμπούλης για να ζητά ΄΄αμοιβαίο σεβασμό΄΄ και ισοτιμία από τον π. Θεόδωρο Ζήση είναι ένα ερώτημα εξ ίσου αναπάντητο όπως όλα τά άλλα ! ... ».

Πολλά τά ζητήματα πού θέτετε. Κατ’ ἀρχάς, τίθεται τό ἐρώτημα, κατά πόσον ἐσεῖς ἐκπροσωπεῖτε κάποιους Κληρικούς ἤ μήπως μόνον τίς προσωπικές σας ἀπόψεις.

Πέραν τούτου, ὅπως ἤδη ἔχω σημειώσει ἀνωτέρω, στό ἄρθρο μου γράφω συγκριμένα πράγματα, καί μπορεῖτε νά τά ἀποδομήσετε μέ ἐπιχειρήματα, παράγραφο-παράγραφο καί πρότασι μέ πρότασι.

Σφάλματα μικρά καί ἀτοπήματα βαρύτατα δέν ἐλλείπουν ἀπό τούς  “Πρωτεργάτες” τῶν Ἐκκλησιαστικῶν μας ζητημάτων. Προφανῶς, οὐδείς εἶναι ἄμεμπτος καί καθαρός. Πόσα οὐσιαστικά λάθη συνετελέσθησαν στό παρελθόν ἑκάστου; Πόσες ἐσφαλμένες κινήσεις πραγματοποιήθησαν; Τά πάντα καλῶς γνωρίζει ὁ Κύριος. Προφανῶς, πολλοί ἀδελφοί μᾶς πληροφοροῦν σχετικά. Λίαν ἀναγκαία ἡ κατανόησις  καί ἡ ἐπιείκεια στίς κρίσεις μας.

Προσωπικῶς προβληματίζομαι μέ τήν ἄποψι τοῦ φιλοσοφοῦντος, πού ἀναφέρει ὅτι, «λυπᾶμαι τούς ἀνθρώπους πού, ἐνῶ μπῆκαν στήν καρδιά μου, ξεφτιλίστηκαν στά μάτια μου».

Κατάληψις καί αἰχμαλωσία τῆς ἐφημερίδος;

•  Γράφετε: «... Η αλήθεια όμως είναι ότι η εφημερίδα βιώνει ένα ζοφερό παρασκήνιο, το οποίο την καθιστά υπό κατάληψι και αιχμαλωσία...».

Δηλαδή, ὅποιος διαφωνεῖ μαζί σας εἶναι «ὑπό κατάληψι καί αἰχμαλωσία; Καί μόνος ἐλεύθερος ὅποιος ὑποτάσσεται στά κελεύσματα τῶν “Χ Ἀποτειχισθέντων”; Τί λογική εἶναι αὐτή;

 Ὅσοι διεχώρισαν ἑαυτούς ἀπό τούς “Χ Ἀποτειχισθέντες” εἶναι αἰχμάλωτοι τοῦ τάδε Κληρικοῦ; Τί ὑπεροψία ἀλήθεια δέν κρύπτεται μέσα σέ μιά τέτοια ἄποψι!

Οἱ Χριστιανοί νά γονατίζουν μπροστά στούς ἀθέους καί μασώνους

1.  Γράφετε: «... δεν είναι ο ρόλος σας (ἐννοεῖτε τοῦ π. Βασιλείου καί τοῦ π. Ἱεροθέου) ούτε να ΄΄ωθείτε΄΄ τά σαρκικά και πνευματικά παιδιά σας προς την ανάληψη πολιτικής εξουσίας, ούτε όταν με το καλό την αναλάβουν να τους ΄΄συμβουλεύετε΄΄. Τετοια δεξιοτεχνία στην χειραγώγηση υπο τον μανδύα ενός εκκλησιαστικού ρόλου πρώτη φορά βλέπουμε, Ρασπούτιν φιλοδοξείτε να γίνετε;». 

Τί σχέσι ἔχουμε ἐμεῖς μέ τόν “Ρασποῦτιν”; Ἀντιλαμβάνεσθε τί ὕβρεις ἐξαπολύετε;

Νά τί ἐσημείωνα στό δημοσίευμα τῆς 19-5-2017, μέ τίτλο, «Φιλόδοξοι ξεφουλκοῦν γιά τόν ἔλεγχο τοῦ “Ο.Τ.”»:

«Τό γεγονός ὅτι πνευματικά τέκνα πολλῶν Κληρικῶν θέλουν νά ἀσχοληθοῦν μέ τήν πορεία τῆς χειμαζομένης Πατρίδος, οὐδόλως καταγράφεται ὡς μεμπτό, ἀλλά κρίνεται ὡς πανάξιο γιά πολλούς ἐπαίνους.

Ἀναρωτιέμαι μήπως, δύνανται ὅλοι νά ἀσχολοῦνται μέ τά κοινά ἐκτός τῶν ὄντως Χριστιανῶν; Μασῶνοι, γόνοι πλουσίων, γόνοι πολιτικῶν, γόνοι προδοτῶν καί πρακτόρων, μεγαλοαπατεῶνες μιζαδόροι, ἄθεοι κ.τ.λ. προσπαθοῦν νά ἀναλαμβάνουν τό τιμόνι τοῦ Πλοίου τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά οἱ Χριστιανοί (λαϊκοί) δέν ἐπιτρέπεται νά φροντίσουν νά τούς ἐξωπετάξουν στή θάλασσα, καί νά ἀναλάβουν τό Πηδάλιο τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ὁλκάδος τῆς Πατρίδος; Γιατί ὄχι ἐκλεκτοί μου ἀδελφοί;».

Γιατί δέν ἀπαντᾶτε στό σαφές ἐρώτημα: Ἐάν οἱ ἄθεοι καί μασῶνοι δικαιοῦνται νά κυβερνοῦν, τήν ἐν Κατοχῆ εὑρισκομένη Ἑλλάδα, ἀλλά ἀπογορεύεται νά ἀναλάβουν τή ποδηγέτησί της, αὐτοί στούς ὁποίους ἀνήκει, δηλαδή, οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί;

Τί σχέσι ἔχει αὐτή ἡ ἀνάγκη ἐλευθερίας τοῦ Γένους, μέ τόν φοβερό ἐκεῖνο μηχανορράφο τῆς Μόσχας, τόν “Ρασποῦτιν”, πού ἐξεμεταλλεύετο, τήν ἀσθένεια τοῦ μικροῦ Πρίγκηπος Ἀλεξίου, τοῦ υἱοῦ τῆς δυστυχισμένης μάννας του, τῆς Τσαρίνας Ἀλεξάνδρας;

Ποῦ καί πότε ὁ π. Ἐπιφάνιος ἔγραψε νά κάνουμε τήν “Χ Ἀποτείχισι”;

1.  Γράφετε: «... Οσο και αν θέλει  ο σεβαστος π. Β. Βολουδάκης να επιστρατεύσει τον π. Ιερόθεο Αργύρη, για να παραχαράξουν από κοινού την θεολογία του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου για την ερμηνεία του 15ου Κανόνος της Α/Β Συνοδου, δεν είναι παρά μόνο παραχάραξη και σκύλευση αυτού του ιδίου γέροντός των για την πνευματική κληρονομιά του οποίου επαίρονται, αλλ’ ουδέν ήττον σκυλεύουν».

Δέν καταλαβαίνω γιά ποιά “παραχάραξι” Κανόνος γράφετε. Σέ ποιό σημεῖο τῶν κειμένων μου ἔγραψα κάτι ἐναντίον τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ποῦ; Πουθενά.

Καί ποῦ ἐμεῖς κάνουμε “σκύλευσι” (δύο φορές τό καταγράφετε νά καταλάβουμε καλύτερα τήν ὕβρι) τοῦ Γέροντά μας; Ποῦ; Πουθενά! Σημειῶστε τόν συγκεκριμένο τρόπο πού τό πράττουμε, ὥστε ἀμέσως νά ζητήσουμε νά ἐπανορθώσουμε δεόντως.

Ἐπί πλέον, καταγράψτε, σέ ποιό κείμενο ὁ π. Ἐπιφάνιος ἑρμηνεύει τόν συγκεκριμένο ιε’ Κανόνα τῆς Α/Β, καί προτείνει νά “Χ Ἀποτειχισθοῦμε”. Κάντε παραπομπή, βιβλίο καί σελίδα. Νά τό ἀναγνώσουν ἅπαντες. Νά τό πληροφορηθοῦν ἐκεῖνοι πού τό ἀγνοοῦν.

Γιατί δέν συμφωνοῦν τά ἄβουλα πρόβατα

1.  Γράφετε: «... Ρωτά ο π. Ιερόθεος: Ο π. Θεόδωρος Ζήσης προκειμένου να κάνει αποτείχιση ρώτησε τον κ. Τραμπούλη; Είναι και μία δική μας απορία. Γιατί π. Θεόδωρε πρίν κάνετε αποτείχιση δεν ρωτήσατε τον κ. Τραμπούλη και κάνατε του κεφαλιού σας; Γελοιότητες!».

Δέν γνωρίζω παρά ἐλάχιστα τόν κ. Γεώργιο Τραμπούλη, ἀλλά γιατί τόν ὑποτιμᾶτε καί τόν προσβάλλετε; Τόν γνωρίζετε; Γνωρίζετε ἤ ὄχι, ἐάν εἶναι ἕνας ἀπό ἐκείνους πού γνωρίζουν νά κρύπτουν καλῶς καί συνετῶς τά χαρίσματά τους;

Δέν εἶναι θεολόγος μέ μεταπτυχιακό τίτλο; Δέν γνωρίζει τά Ἐκκλησιαστικά πράγματα ὅσο ἐλάχιστοι; Γενικῶς ὁμιλῶντας, εὐτυχῶς, ἡ οὐσία τῆς ἀληθείας, δέν εὑρίσκεται στά βαρύγδουπα ὀνόματα καί στίς ἄδειες κεφαλές μερικῶν μεγαλοσχήμων. Ἡ ἀλήθεια, κυοφορεῖται στήν καρδιά ὁλοκλήρου τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ μας. Καρπίζει στήν ψυχή τῶν ἁπλῶν καί τῶν πιό μελετημένων εὐλαβῶν θεολόγων μας. Εἶναι σαφῆ τά λόγια του Κυρίου, πού φανερώνει τήν προτίμησί Του στούς ταπεινούς, λέγων, «... καὶ ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω ἀλλ΄ ἢ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου;» (Ἡσ. ξστ’ 2).

Πέραν τούτου, προφανῶς ἔχετε τήν ἄποψι ὅτι, οἱ “Χ Ἀποτειχισθέντες” δύνανται μόνοι νά ἀποφασίζουν. Συνάμα, προβάλλετε τήν ἀπαίτησι οἱ ἄλλοι νά τούς ἀκολουθοῦν σάν ἄβουλα πρόβατα. Δέν εἶναι ὑπερβολική ἀπαίτησις;

Γιατί θά πρέπει ὁ εὐπρεπέστατος καί εὐγενής κ. Γεώργιος Τραμπούλης νά συμφωνήση μέ τήν “Χ Ἀποτείχισι” τοῦ ὁποιουδήποτε Κληρικοῦ, ὅταν, κατά τήν κρίσι του, αὐτή δέν εἶναι πραγματικά ὀρθή καί χρονικά ἐπιβεβλημένη;

Οἱ τρεῖς Ἐπίσκοποι δέν ἀπετειχίσθησαν

•  Γράφετε: «... Πρόσφατο ιστορικό  παράδειγμα είναι η διακοπή του μνημοσύνου του οικουμενιστού πατριάρχου Αθηναγόρα το 1967 από 3 επισκόπους --- Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο , Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη και Παροναξίας Παύλο....» (λάθος, Παραμυθίας Παύλου).

Πολλά μποροῦμε νά σημειώσουμε γιά ἐκείνη τήν μεγαλειώδη καί θαρραλέα Ἱεροκανονική καί Ἐκκλησιολογική πρᾶξι τῶν τριῶν ἐπιλέκτων καί μοναδικῶν Ἀρχιερέων, τῶν μακαριστῶν, Παραμυθίας Παύλου, Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβροσίου, καί Φλωρίνης Αὐγουστίνου.

Ὑπάρχει ὅμως ἕνα οὐσιῶδες Νομοκανονικῶς καί Ἐκκλησιολογικῶς διαφορετικό σημεῖο ἀπό τούς σήμερον “Χ Ἀποτειχιζομένους” Πατέρες. Οἱ τρεῖς Ἥρωες Ἐπίσκοποι ΔΕΝ ἀπετειχίσθησαν, καθότι διέκοψαν μέν τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρα, ὀρθῶς, ἀλλά συνέχισαν νά μνημονεύουν, πολύ σωστά, τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Κατά τήν Θεία Λειτουργία ἐκφωνοῦσαν τό Ἱεροκανονικό, «Ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε τῆς ΙΕΡΑΣ ΗΜΩΝ ΣΥΝΟΔΟΥ, τῆς ὀθροτομούσης τόν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας...».

Προφανῶς, ἐμνημόνευον τήν Ἑκκλησία τῆς Ἑλλάδος, εἰς τήν ὁποία ἀνῆκον, τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς ὁποίας μετεῖχον καί στίς ἐκλογές τῆς ὁποίας ἔδιναν ψῆφο. Ἦσαν ἀπολύτως μέσα στήν Ἐκκλησία, δέν “Ἀπετειχίσθησαν”, καί πολεμοῦσαν νά πετάξουν ἔξω ἀπό αὐτήν τούς ἐπιόρκους ἐπιλήσμονες ρασοφόρους.

Ὁ Γέροντας Ἐπιφάνιος κατεδίκασε τόν “Ἀποτειχισθέντα” Ἡγούμενο

• Γράφετε «.... και από όλο το Άγιο Όρος συμπεριλαμβανομένου και του αγίου Παϊσίου, την οποια διακοπη στήριξε θεολογικά ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, και προέβαλε δημοσιογραφικά ο Ορθόδοξος Τύπος. Αυτού του είδους οι ερωτήσεις του π. Ιερόθεου είναι τελείως αψυχολόγητες,  άτοπες και ανεδαφικές, ...».

Δέν γνωρίζω ἐάν ὁ Ἅγιος Παΐσιος “ἀπετειχίσθη” ποτέ. Δύνασθε νά μᾶς σημειώσετε τό πότε καί τό ποῦ;

Ὑπάρχει ὅμως ἄλλο γεγονός μέ “Ἀποτειχισθέντα” Ἁγιορείτη. Ὁ Γέροντας, ποτέ δέν ἦτο ὑπέρ τῆς – τῆς προσωρινῆς εὐτυχῶς ἐκείνης πράξεως - “ἀποτειχίσεως” τοῦ συγκεκριμένου Κληρικοῦ, πού προσεχώρησε στούς ζηλωτές Παλαιοημερολογίτες.

Προσωπικῶς ἐρώτησα γιά τό θέμα αὐτό τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο. Αὐτός ἀμέσως καί κατηγορηματικῶς, μοῦ κατεδίκασε ἐκείνη τήν πρᾶξι τῆς προσχωρήσεως τοῦ Ἡγουμένου στούς Ζηλωτές Παλαιοημερολογίτες. Καί κατόπιν, ἐπήνεσε τήν ἐπιστροφή του ἀπό τήν ὁμάδα τῶν Σχισματικῶν.

Δύο πράγματα ὑπογραμμίσω ἐν προκειμένω: Διεπίστωσα ὁ ἴδιος, τή μεγάλη καί αὐστηρά καταδίκη, γιά τήν φυγή του. Εἰσέπραξα δέ καί τόν μεγάλο ἀναστεναγμό τῆς ἀνακουφίσεως, γιά τήν ἐπιστροφή στήν Ἱεροκανονικότητα.

Οἱ σχισματικές ὁμάδες διαιροῦνται καί πολλαπλασιάζονται

1.  Γράφετε: «... Σήμερα ο Ο.Τ. υπό την διεύθυνση ακατάλληλων προσώπων πολεμά και μαχαιρώνει πισώπλατα τον π. Θεόδωρο Ζήση προσωπικά και επιφερει διάσπαση στον αντιοικουμενιστικό χώρο και στην αποτείχιση...».

Προσωπικῶς δέν διεπίστωσα κανένα μαχαίρωμα καί καμιά πισώπλατο κίνησι ἐναντίον κανενός Κληρικοῦ ἤ Μοναχοῦ ἀπό τόν “Ο.Τ.”. Ἔχετε τή δυνατότητα, νά ἀναφέρετε κάτι σαφές καί συγκεκριμένο; Μέ τεκμήρια καί ἀποδείξεις; Μέ συλλογισμούς λογικούς καί καθαρούς;

Ὅσον ἀφορᾶ τήν «διάσπασι τοῦ ἀντιοικουμενιστικοοῦ χώρου», πού γράφετε, ἔχω πολλά νά καταγράψω, ἀλλά δέν ἐπιθυμῶ νά μακρύνω τό λόγο. Πάντως ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι τίς διασπάσεις πάντοτε προκαλοῦν ἐγωϊσμοί, φιλοδοξίες καί ἔριδες. Κυρίως καί πάνω ἀπό ὅλα, ἡ ἀπουσία τῆς φωτιζούσης Θερμουργοῦ Χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Πρέπει νά σημειώσουμε ὅτι, πράγματι, βλέπουμε μία πολυδιάσπασι τῶν “Ἀποτειχισθέντων” καί δέν εὐθύνεται κανείς ἀπό ὅσους μνημονεύετε στήν ἐπιστολή σας, οὔτε ὁ “Ο.Τ.”.

Θά δημοσιοποιήσω κάτι σχετικό πού ἐνθυμοῦμαι ἀπό τόν μακαριστό Γέροντα Ἐπιφάνιο, πού ἐτόνιζε μέ πολύ πόνο ψυχῆς:

«Παρατηρεῖστε ἕνα πρᾶγμα, πού μᾶς συγκλονίζει: Οἱ Ζηλωτές Παλαιοημερολογῖτες, οἱ Σχισματικοί, ξεκίνησαν ὡς μία ἑνωμένη ὁμάδα. Τώρα ἔχουν φθάσει νά ἔχουν, μόνον στήν Ἑλλάδα, δέκα πέντε «Συνόδους» καί δέκα πέντε “Ἀρχιεπισκόπους”, χωρίς νά ὑπολογίσουμε τό ἐξωτερικό. Καί φαίνεται πώς, συνεχίζονται οἱ διασπάσεις.

Τό γεγονός μᾶς ὑποχρεώνει νά ἀναλογισθοῦμε, μήπως, αὐτό καθ’ ἑαυτό τό γεγονός, χωρίς ἄλλες ἐμβαθύνσεις καί θεολογικούς συλλογισμούς, φανερώνει ὅτι, ἀπώλεσαν τήν Χάρι τοῦ Κυρίου μας; Ἀποτελεῖ ἤ ὄχι μία ὁλοφάνερη καί ἀτράντακτο ἀπόδειξι γιά τήν ἐντελῶς ἐσφαλμένη πορεία τους καί τήν κακή κατάστασί τους!»

Πάντοτε ἐκδηλώνεται καί ἐφαρμόζεται, κατά τή Φιλοκαλία, τήν περιέχουσα τήν ἀσκητική ἐμπειρία τῶν Πατερικῶν Πνευματικῶν ἀγώνων, ὁ Πνευματικός Νόμος. Μία ἀπό τίς φανερές ἐπεκτάσεις αὐτοῦ τοῦ Νόμου εἶναι καί ἡ ἑξῆς:

«Ὅλες οἱ Αἱρετικές καί οἱ Σχισματικές ὁμάδες ἔχουν τήν τάσι, στήν ἀρχή νά διαιροῦνται-διασπῶνται καί κατόπιν νά πολλαπλασιάζωνται!». (Διαιρέσεις Ἀντιχαλκιδονίων, διαιρέσεις καί διασπάσεις Παπικῶν εἰς Προτεστάντες κ.τ.λ., διαιρέσεις Προτεσταντῶν, διαιρέσεις Σχισματικῶν.)

Σήμερα, μόλις τέσσερες μῆνες περίπου ἀπό τίς τελευταῖες γνωστές “ἀποτειχίσεις”, οἱ πρωταγωνισταί των, ἤδη ἔχουν διαιρεθῆ καί πολλαπλασιασθεῖ σέ πέντε τουλάχιστον γνωστές ὁμάδες:

1. Ὁμάδα “ἀποτειχισθέντος” ἀπό παλαιότερα Κληρικοῦ, ἀπό τήν Λάρισα, ἀπό τά μέρη τοῦ Ὀλύμπου καί τῆς Ὄσσας.
2. Ὁμάδες “ἀποτειχισθέντων” Μοναστικῶν Ἀδελφοτήτων, ἀνά τήν Ἑλλάδα.
3. Ὁμάδες “ἀποτειχισθέντων” Μετοχίων Ἱερῶν Μονῶν Ἁγίου Ὄρους.
4. Ὁμάδα “ἀποτειχισθέντων”, ὑπό τήν ἡγεσία ἑνός Ἁγιορείτου Πατρός.
5. Ὁμάδα “ἀποτειχισθέντων”, ὑπό τήν καθοδήγησι διορισμένων Kληρικῶν τῆς Θεσσαλονίκης.

Γιά ὅλες αὐτές τίς διασπάσεις τῶν “Ἀποτειχισθέντων” τίς πταίει; Ποῖος τούς διέσπασε καί τούς ἔκανε νά ἔχουν τόση ἐχθρότητα μεταξύ τους; Ἀσφαλῶς ὄχι οἱ μνημονευόμενοι στήν ἐπιστολή σας, οὔτε ὁ “Ο.Τ.”.

Πνεῦμα μαθητείας στό Χριστό καί στούς Θεοφόρους Πατέρες

1.  Γράφετε: «... Οι άνθρωποι του Ορθοδόξου Τύπου θα έπρεπε να έχουν πνεύμα μαθητείας απέναντι στον π. Θεόδωρο Ζήση και όχι πισώπλατα να τον μαχαιρώνουν...».

Ἐπαναλαμβάνω καί πάλι ὅτι, δέν βλέπω τά «πισώπλατα μαχαιρώματα», καί ἀναμένω τεμήρια περί αὐτοῦ.

Ὅσον ἀφορᾶ γιά τό «τό πνεῦμα μαθητείας» εἰς συγκριμένους “Χ Ἀποτειχισθέντας” Κληρικούς, ἡ μέν ἐφημερίς “Ο.Τ.”, ἄς πράξη ὅτι ἀποφασίζει τό Ἐπιτελεῖο της. Δέν γνωρίζω τι περί αὐτοῦ.

Ὅσον ἀφορᾶ τήν “ἐμήν βραχύτητα”, θά ἀναφέρω ὅτι, πρέπει νά διαθέτουμε γνήσιο πνεῦμα μαθητείας πρό τόν Κύριό μας καί πρός τούς Θεοφόρους Πατέρας. Ἀλλά καί σέ σημερινές καί σύγχρονες Πατερικές Μορφές, πού σαρκώνουν τό ἀγωνιστικό φρόνημα καί τήν γνήσια πνευματικότητα.

Οὐδαμοῦ σᾶς προσέβαλα ἤ ὑπετίμησα

Εἰς τό δημοσευθέν κείμενό μου μέ τίτλο, «Φιλόδοξοι ξεφουλκοῦν γιά τόν ἔλεγχο τοῦ “Ο.Τ.”», δημοσιευθέν εἰς τόν “Ο.Τ.” τῆς 19-5-2017, οὐδέν ἀναφέρω ἐναντίον σας προσβλητικό ἤ ὑποτιμητικό. Ἀντιθέτως οἱ ἀναρτήσεις σας, ἐμπεριέχουν ὄχι καί τόσο εὐγενεῖς ἐκφράσεις, οὔτε καί τόσο τιμητικούς ὅρους. Ἄς εἶναι, δέν πειράζει, καλῶς ἔχει. Ὑπενθυμίζω, ὅτι ἀνέφερα γιά τό πρόσωπό σας, ἐγράφη συνετῶς καί ἀπαντητικῶς χωρίς οὐδεμία ἀμυχή ἐναντίον σας. Καί νά τό συγκεκριμένο τμῆμα τοῦ δημοσιεύματος:

«Εἰς τό ἱστολόγιο τοῦ ἀδελφοῦ (Π. Τελεβάντου) ἐφιλοξενήθησαν ἐπανειλημμένως κείμενα τῆς κ. Ἑ. Λ., σχετικά μέ τό ἐκ 1800 λέξεων ἄρθρο μου στόν “Ὀρθόδοξο Τύπο” τῆς 7-4-2017..... Τά ἀναρτηθέντα κείμενα (ἐννοεῖται τῆς κ. Ἑ. Λ), περί τοῦ δημοσιεύματος ἐγράφησαν, χωρίς νά ἔχη μελετηθεῖ τό πλῆρες κείμενο…Οἱ ἐκφράσεις πού ἐχρησιμοποιήθησαν ἀπέχουν ἀπό τήν χριστιανική εὐγένεια καί τήν δέουσα προσηγορία.

Στήν περίπτωσι πού, φίλοι τινές ἐπιθυμοῦν νά καταγράψουν τίς ἀπόψεις τους καταρρίπτοντας τό ἄρθρο ἄς τό πράξουν. Τότε, ἐφόσον τοῦτο ὠφελεῖ, θά ὑπάρξη κατά τό δυνατόν καί ἀπάντησις. Ὁ καλόβουλος διάλογος τῆς ἀληθείας ὠφελεῖ τούς πάντες».

Προφανῶς, στό κείμενό μου δέν καταγράφω, παρά τήν διαπίστωσι τῆς ἀπουσίας εὐγενείας, τήν ἀπουσία μελέτης τοῦ δημοσιεύματος, καί..., τήν πρόσκλησι γιά ἀπάντησι ἀπό ὅσους τό ἐπιθυμοῦν, τίποτε ἄτοπο καί ἀπαράδεκτο!

Κατά συνέπειαν, οὐδεμία ἠθική ὑποχρέωσις ὑπάρχει, νομίζω, ἀπό τήν ἐφημερίδα “Ο.Τ.” νά δημοσιεύση τό κείμενό σας, ὅπως ζητᾶτε στήν ἐπιστολή σας. Βεβαίως, αὐτό ἀφορᾶ τό Ἐπιτελεῖο τοῦ “Ο.Τ.” πού θά ἀποφασίση ἁρμοδίως.

Ἐπιθυμεῖτε νά χαράξουν οἱ “Χ Ἀποτειχισθέντες” τή γραμμή τοῦ “Ο.Τ.”

1. Γράφετε: «... Η λανθασμένη γραμμή του Ο. Τ. καί τινων άλλων» ... «Προσφάτως παρατηρήσαμε μία παρέκκλιση από αυτήν την ομολογιακή γραμμή που πάντα υπηρέτησε η εφημερίδα...». ... «... ρωτήσαμε ποιος είναι διευθυντής της εφημερίδος, δηλαδή η εφημερίδα ποίου τις θέσεις απηχεί. Ούτε λίγο ούτε πολύ η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήταν, ότι την γραμμήν της εφημερίδος...» ....«Είναι σαφές ότι την εφημερίδα παρασκηνιακώς χειραγωγεί αυτός, του οποίου τις θέσεις απηχεί. Και ποίου τις θέσεις απηχεί η εφημερίδα και όλα τά πρωτοσέλιδά της;..».

Προφανῶς, τό κείμενό σας στήν οὐσία του ἀναζητεῖ νά πληροφορηθῆ τή γραμμή τοῦ “Ο.Τ.”, ἤ μᾶλλον προσπαθεῖ νά ἐπιβάλλη τή γραμμή τῶν “Χ Ἀποτειχισθέντων” στό Χριστιανικό Ἔντυπο.

Ὡς γνωστόν, κάθε Ἐφημερίδος τή γραμμή χαράσσει τό Ἐπιτελεῖο της κάτω ἀπό τήν νομική καί θεσμική της ὑπόστασι. Αὐτό δέν τό ἀγνοεῖτε, ἀλλά φαίνεται πώς ἐνδιαφέρεσθε ὑπερβαλόντως καί πέραν τῆς ἁρμοδιότητός σας γι’ αὐτό τό θέμα. Γι’ αὐτό τό λόγο ρωτᾶτε μέ πρωτοφανῆ ἀγωνία:

• Ποῖος παλαιά ἤλεγχε τόν “Ο.Τ.”;
• Ποῖος τώρα ἐλέγχει τόν “Ο.Τ.”;
• Τί Γραμμή ἔχει τώρα ὁ “Ο.Τ.”;

Κυρίως ὅμως ἐκφράζετε τόν δικό σας μεγάλο πόθο.

• Γιατί, ὁ “Ο.Τ.”, δέν ἔχει τή δική σας Γραμμή;
• Γιατί, ὁ “Ο.Τ.”, δέν ἔχει τή Γραμμή τῶν “Χ Ἀποτειχισθέντων” Κληρικῶν;
• Γιατί, ὁ “Ο.Τ.”,  δέν παραδίδει τά “κλειδιά” του στούς “Χ Ἀποτειχισθέντας” Κληρικούς νά γράφουν καί νά λένε ὅτι ἐκεῖνοι ἐπιθυμοῦν;
• Γιατί δέν ἐγκαθίστανται στά γραφεῖα τοῦ “Ο.Τ.”, αὐτοπροσώπως οἱ “Χ Ἀποτειχισθέντες” Κληρικοί ἤ Μοναχοί;
• Γιατί, ὁ “Ο.Τ.”, δέν κλείνει κάθε δίαυλο ἐπικοινωνίας ἤ ἁπλῆς συνομιλίας μέ ἀνεπιθημήτους εἰς τούς “Χ Ἀποτειχισθέντας” Κληρικούς;
• Γιατί... γιατί... γιατί.
• Γιατί σᾶς πονάει τόσο πολύ;

Δέν ἔχω τήν δυνατότητα νά σᾶς ἀποκριθῶ σέ ὅλα αὐτά τά “γιατί”. Ἀλλά, νομίζω ὅτι, τό νά φρονῆ κανείς πώς, ἡ δική του “Γραμμή” καί μόνον αὐτή εἶναι ἡ ὀρθή, εἶναι τουλάχιστον ὑπερβολικό καί ἀσύνηθες.

Ὑπάρχει μήπως κάποιος κοινός ἄνθρωπος, πού φαντάζεται ὅτι, ἀποτελεῖ ὁ ἴδιος τήν Ὀγδόη Οἰκουμενική Σύνοδο;

Δύνασθε νά ὑψώνετε καί νά καταβαραθρώνετε

Ἐρίτιμε κ. Λωρίτου·

Ἔχετε κάθε δικαίωμα νά ὑψώνετε ἰαχές καί ὕμνους γιά τούς “Χ Ἀποτειχισθέντας” Κληρικούς, καί ..., ἐλευθέρως, νά χρησιμοποιεῖτε ὅποιες κρίνετε περιφρονητικές ἐκφράσεις γιά Πατέρες καί ἐκλεκτούς Ἀδελφούς, καί γιά τήν “ἐμήν βραχύτητα”.

Προφανῶς, ὅλοι ἀναγνωρίζουμε πόσο καταστρεπτικό κακό εἶναι ἡ παραπληροφόρησις πού κινεῖται γύρω μας καί τά ἐγωϊστικά πάθη πού ἐμφωλεύουν μέσα μας. Γι’ αὐτό τό λόγο, ὀφείλουμε ἅπαντες, μέ συνοχή καρδίας, νά εἴμεθα προσεκτικοί ἐν ταπεινώσει, καθότι:

«Οὐ­δὲν οὕ­τως Ἐκ­κλη­σί­αν δυ­νή­σε­ται δια­ιρεῖν͵ ὡς φι­λαρ­χί­α·

οὐ­δὲν οὕ­τω πα­ρο­ξύ­νει τὸν Θε­ὸν͵ ὡς τὸ Ἐκ­κλη­σί­αν δι­αι­ρε­θῆ­ναι. ...

Τοῦ­το γάρ ἐ­στιν ὃ πά­ντα ἄ­νω καὶ κά­τω πε­πο­ί­η­κε͵ καὶ οὐ τὴν οἰ­κου­μέ­νην μό­νον͵ ἀλ­λὰ καὶ τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν μυ­ρί­ων ἐ­νέ­πλη­σε θο­ρύ­βων» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Ἐπιστολήν πρός Ἐφεσίους).

Μετά τιμῆς

π. Ἱερόθεος Ἀργύρης