Του αείμνηστου καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννου Κορναράκη

«Ο θρησκευτικός συγκρητισμός, τον οποίο καλλιεργεί και προωθεί η Νέα Εποχή, η απαράδεκτος δια κάθε ορθόδοξον χριστιανόν άποψις, ότι όλαι αι θρησκείαι ή «τα πνευματικά μονοπάτια», κατά την νεοεποχίτικην ορολογίαν είναι παράλληλοι δρόμοι, οι οποίοι οδηγούν εις τον Θεόν, προσκρούουν απολύτως εις την Ορθόδοξον αυτοσυνειδησίαν μας, ότι η εν Χριστώ Ιησού αποκαλυφθείσα Αλήθεια είναι μοναδική, ανυπέρβλητος και αναντικατάστατος. Το πανθρησκειακό όραμα, το οποίον εξισώνει το μυστήριον της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος με τα πάσης φύσεως ανθρωποκεντρικά μορφώματα… δεν έχει θέσιν εις την ζωήν των ορθοδόξων, αλλά ουσιαστικώς αποτελεί άρνηση της εν Χριστώ Ιησού σωτηρίας, ελευθερίας και ελπίδος μας»

***
Ο  Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Του αείμνηστου καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών ...":

https://www.youtube.com/watch?v=UgiGeVqFFLQ&t=30s
ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ!!

Χθες μελετούσα τον Απόστολο Παύλο εκεί που έλεγχε τους Κορίνθιους για μια αιμομιξία. Με ευκαιρία εκείνο το περιστατικό ακούγοντας αυτή την ομιλία μου ήρθαν στο νου τα λόγια του Παύλου που είπε αν εσείς δεν ελέγχετε αυτούς που είναι χριστιανοί κλπ. ΤΙ ΓΑΡ ΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΩ ΚΡΙΝΕΙΝ; ΟΥΧΙ ΤΟΥΣ ΕΣΩ ΥΜΕΙΣ ΚΡΙΝΕΤΕ; ΤΟΥΣ ΔΕ ΕΞΩ Ο ΘΕΟΣ ΚΡΙΝΕΙ. ΚΑΙ ΕΞΑΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΟΝΗΡΟΝ ΕΞ ΥΜΩΝ ΑΥΤΩΝ. Α Κορινθ. 12 13.

***
Ο Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Του αείμνηστου καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών ...":

+Ι.Γ.Ζ.

Τι γάρ μοι και τους έξω κρίνειν;… τους δε έξω ο Θεός κρίνει ( Α’ Κορ. Ε’ 12 – 13 )

Ο Αγιος Νικόδημος λέγει: εννοεί τους ειδωλολάτρες (και όχι τους αιρετικούς)
Προσκομίζουμε την ερμηνεία:
Έξω ονομάζει εδώ ο Απόστολος τους Έλληνας και απίστους και εθνικούς ως έξω όντας της του Χριστού πίστεως και της Εκκλησίας των Χριστιανών. Εσω δε ονομάζει τους Χριστιανούς. Λέγει λοιπόν ότι εγώ δεν έχω κανέναν λόγον, ούτε καμμίαν φροντίδα και πρόνοιαν δια τους εξωτερικούς εθνικούς, διατί αυτοί είναι έξω των νόμων του Χριστού. Όθεν περιτόν είναι να λέγω τας προσταγάς του θεού εις εκείνους όπου είναι έξω της αυλής και Εκκλησίας του Χριστού. Επειδή κατά τον αυτόν πάλιν τούτον Παύλον,
« όσα ο νόμος λέγει τοις εν τω νόμω λαλεί ( Ρωμ. 3- 19 ) »
Μερικοί μεν εις το ουχί βάζουν στιγμήν, έπειτα αναγινώσκουν το λοιπόν ως από άλλην αρχήν χωρίς ερωτηματικόν ούτω « τους έσω υμείς κρίνετε ». Επειδή γαρ είπεν ανωτέρω ο απόστολος ότι τι αρμόζει είς εμέ να κρίνω τους εξωτερικούς και απίστους; Ακολούθως λέγει, Ουχί, αντί του, δεν είναι εδικόν μου να κρίνω εγώ εκείνους. Μερικοί δε αναγινώσκουν την περίοδον, συνάπτοντες το ουχί με τα λοιπά ερωτηματικώς. « Ουχί τους έσω υμείς κρίνετε; » Αντί του, δεν χρεωστείτε εσείς οι Χριστιανοί να κρίνετε τους έσω και ομοπίστους σας Χριστιανούς; Ναι, χρεωστείτε.
Τους δε εξωτερικούς και απίστους ο Θεός θέλει κρίνει ο φοβερότερος κριτής από λόγου σας. Και λοιπόν εάν οι έσω Χριστιανοί κρίνονται από εσάς, βέβαια με την ημερωτέραν κρίσιν την εδικήν σας, θέλουν γλυτώσουν από την φοβερωτέραν κρίσιν του Θεού.

***

Ο Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Του αείμνηστου καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών ...":

Η ερμηνεία Τρεμπέλα λέει για τους χριστιανούς που παρεκτρέπονται. Πρεπει να τους ελέγχουμε αν εκτρέπονται. Εδώ υποστηρίζει την ελέυθερη συμβίωση,λέει οτι ο Παύλος επικροτεί ουσιαστικά την συμβίωση μιας γυναίκας με έναν άπιστο,και ότι ο Χριστός δεν κατέκρινε τη γυναίκα στο πηγάδι τη Σαμαρείτισσα που είχε 5 άντρες και ναι δεν την κατέκρινε και έτσι οφείλει ο χριστιανος να κάνει,αλλά αυτό δε σημαίνει ότι επικρότησε τη συμβίωση και τη πορνεία της,που επικαλείται ο ιερέας εδώ διαστρέφεται ο λόγος του Ευαγγελίου.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 11 Οκτωβρίου 2016

Φιλίππου αποστόλου εκ των 7 διακόνων, Θεοφάνους.


Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης καὶ ἦταν διάκονος μεταξὺ τῶν ἑπτὰ διακόνων τῆς πρώτης Ἐκκλησίας στὴν Ἱερουσαλὴμ (Πράξ. στ’). Ἐπίσης, ἦταν ἔγγαμος καὶ εἶχε τέσσερις θυγατέρες, προικισμένες μὲ προφητικὸ χάρισμα. (Πράξ. κα’ 8 – 9). Ὁ Φίλιππος, ὅμως, δὲν στάθηκε μόνο στὴν Ἱερουσαλήμ. Πῆγε στὴ Σαμάρεια καὶ κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο, σὰν γνήσιος καὶ αὐτὸς «Ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ πίστιν ἐκλεκτῶν θεοῦ καὶ ἐπὶ γνῶσιν ἀληθείας τῆς κατ’ εὐσέβειαν». Δηλαδὴ Ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ διδάξει μεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἐξέλεξε ὁ Θεός, τὴν πίστη καὶ τὴν ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν εὐσέβεια. Ἐκεῖ στὴν Σαμάρεια, διὰ τοῦ κηρύγματός του βάπτισε χριστιανὸ τὸν Σίμωνα τὸν μάγο. Ἔπειτα, ὁ Φίλιππος συνάντησε στὸ δρόμο του τὸν Εὐνοῦχο τῆς βασίλισσας Κανδάκης, καὶ ἀφοῦ τὸν κατήχησε, βάπτισε καὶ αὐτὸν Χριστιανό. Κατόπιν, πῆγε στὶς Τράλλεις τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπου μὲ τὴ διδασκαλία του ἔπεισε ὅλους σχεδὸν τοὺς κατοίκους τῆς πόλης νὰ πιστέψουν στὸν Χριστό. Ὁ Φίλιππος στὴν πόλη αὐτή, ἀφοῦ ἔκτισε καὶ χριστιανικὸ ναό, παρέδωσε στὸν Θεὸ τὴν ψυχή του.

π. Θεόδωρος Ζήσης : Λυπούμαστε γιὰ ὅσους ἀποδέχονται καὶ πολὺ περισσότερο γιὰ ὅσους ἐγκωμιάζουν τὴν «Σύνοδο» τῆς Κρήτης.

Μᾶς ἀφήνει καθόλου περιθώρια ἡ συνοδικὴ καὶ πατερικὴ Παράδοση νὰ ὀνομάζουμε τὶς αἱρέσεις  ἐκκλησίες καὶ νὰ συναποτελοῦμε μαζί τους τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν»;  Θὰ εἴμαστε μὲ τοὺς λατινόφρονες πατριάρχες Ἰωάννη Βέκκο (1275-1282), Ἰωάννη Καλέκα (1334-1347) καὶ τὸν ἀποστάτη καρδινάλιο Βησσαρίωνα ἢ μὲ τοὺς ὀρθοδόξους  πατριάρχες Μ. Φώτιο (858-867, 877-886), Μιχαὴλ Κηρουλάριο (1043-1058), Γερμανὸ Β´ (1222-1240), Ἀρσένιο (1255-1259, 1261-1265), Ἰωσὴφ Α´ (1267-1275, 1282-1283), Γρηγόριο Β´ Κύπριο (1283-1289), Ἀθανάσιο Α´ (1289-1293, 1303-1310), Γεννάδιο Σχολάριο (1354-;), οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους τιμῶνται ὡς Ἅγιοι; Μὲ τοὺς  Ἁγίους Γρηγόριο Παλαμᾶ, Μᾶρκο Εὐγενικό, Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, Νικόδημο  Ἁγιορείτη, Ἀθανάσιο Πάριο καὶ τοὺς ὁσιομάρτυρες τῆς Καντάρας καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους; Ἡ ἀπάντηση εἶναι εὔκολη καὶ προφανής. Λυπούμαστε γιὰ ὅσους ἀποδέχονται καὶ πολὺ περισσότερο γιὰ ὅσους ἐγκωμιάζουν τὴν «Σύνοδο» τῆς Κρήτης.

Από του ΑΒΒΑ ΛΟΥΚΙΟΥ το κελλί πέρασαν κάποτε οι λεγόμενοι Ευχίται Μοναχοί.

 Ο Γέροντας τούς κράτησε και συνωμίλησε μαζί τους.
- Ποιο είναι το έργο σας αδελφοί; τούς ρώτησε.
- Εμείς δεν ασχολούμεθα με καμμιά υλική εργασία, αποκρίθησαν εκείνοι. Ακολουθούμε τη σύστασι του θείου Παύλου: αδιαλείπτως προσευχόμεθα.
- Δεν τρώτε καθόλου;
- Τρώμε.
- Δεν κοιμάσθε;
- Κοιμώμεθα λίγο.
- Όταν κοιμάσθε, ποιός προσεύχεται για σας;
- ...
- Μα τότε, αδελφοί μου, είπε ο Αββάς Λούκιος, δεν κάνετε ακριβώς αυτό που λέτε. Εμείς εδώ κάνομε εργόχειρο για να μη ζούμε εις βάρος άλλων και να πως τηρούμε το "αδιαλείπτως προσεύχεσθε": Όταν αρχίζωμε το πρωϊ τη δουλειά μας, λέγει ο καθένας μας: "ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου". Δεν είναι τούτο προσευχή; Όταν με το νου προσεύχωμαι, τα χέρια μου πλέκουν. Από την εργασία μου αυτή κερδίζω δεκαέξι νομίσματα. Ξοδεύω ελάχιστα για το καθημερινό μου ψωμί και τα υπόλοιπα τα δίνω ελεημοσύνη στούς πτωχούς και αρρώστους αδελφούς μου, που δεν μπορούν να εργασθούν. Το ίδιο κάνουν και οι άλλοι αδελφοί. Όταν λοιπόν εμείς τρώμε ή κοιμώμεθα, οι πτωχοί προσεύχονται για μας και η καρδιά μας μας πληροφορεί πως έτσι εφαρμόζομαι τη σύστασι του Αποστόλου.

Ὁ Σεβαστὸς Γέροντας Παπά - Σάββας. Επιστολή Ομολογίας Προς Αγιορείτη Συνασκητή Του

Ὁ σεβαστὸς Γέροντας π.Σάββας ἠκολούθει τὰς 19  Ἱ.Μονὰς τοῦ
 Ἁγ.Ὄρους  νομίζων, ὅπως πολλοί, ὅτι πρέπει εἰς τὰ τῆς Πίστεως νὰ
 κάνωμεν καὶ  ὡρισμένας οἰκονομίας, ἄχρι καιροῦ!... Ἦτο ὅμως καλοπροαίρετος καὶ  ἐνάρετος.

Τοῦτο εἶχον ἐκμεταλλευθῆ οἱ  μνημονεύοντες καὶ  κοινωνοῦντες μὲ οἰκουμενιστὰς νεοαγιορεῖται καὶ  εἶχον πλαισιώσει τὸν Γέροντα μὲ συνεχεῖς ἐπισκέψεις. Εἶχον τοῦτον ὡς παράδειγμα πρὸς μίμησιν. Ἐὰν ὁ ζῆλος ἦτο καλός, ἔλεγον εἰς τοὺς ὑποτακτικούς των, δὲν θὰ τὸν ἡκολούθει καὶ ὁ ἐνάρετος π.Σάββας; Ὅμως διεψεύσθησαν! Ὅταν ὁ «πατριάρχης» Δημήτριος συνελειτούργησεν μὲ τὸν πάπαν τῆς Ρώμης  Δεκέμβριον τοῦ 1987, τότε ὁ Γέροντας ἐξανέστη!  Δὲν ἠνέχθη  ἡ ψυχή του νὰ εὑρίσκεται εἰς μίαν τοιαύτην, ἀνοικτὰ οἰκουμενιστικήν «ἐκκλησία». Ὁμοῦ μὲ ἑτέρους συνασκητάς του διεμαρτυρήθη καὶ  διεχώρησεν τὴν εὐθύνην του ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἁγιορείτας ποὺ ἀκολουθοῦν τὰς 19 Ἱ.Μονάς.
 Διέκοψεν τὸν ἐκκλησιασμόν του εἰς τὰς 19 .Μονὰς καὶ εἰς ὅλα τὰ κελλία καὶ  ἐξαρτήματα ποὺ ἀκολουθοῦν αὐτάς. Ὅλοι οἱ  μνημονεύοντες ἐξανέστησαν. Μοναστηριακοὶ  καὶ  κελλιῶται προσέτρεξαν νὰ μεταπείσουν τὸν Γέροντα. Ἐστάθη ἀδύνατον. Αἱ  ἐνοχλήσεις, ὅμως ἀπέβησαν συχναὶ  καὶ φορτικαί.
 Καταχωροῦμεν ἐπιστολήν του ἐν ἀντιγράφῳ, τὴν ὁποίαν ἀπέστειλεν εἰς συνασκητήν του παρενοχλοῦντα.

Ἡ ἐπιστολή του ἔχει ὡς ἑξῆς:

Σήμερον μνήμη των εν τω Αγίω Όρει του Άθω Εικοσιέξ Οσιομαρτύρων Ζωγραφιτών, οι ελέγξαντες τους λατινόφρονας πυρί τελειούνται

Τότε :

Οι λατινόφρονες με τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννην Βέκκον ήλθον εις το Άγιον Όρος μετά στρατιωτικής δυνάμεως, και αφού έπραξαν εκείνα τα οποία έπραξαν εις τας άλλας Μονάς, ήλθον τελευταίον και εις την Ιεράν Μονήν του Ζωγράφου, πυρ και μανίαν πνέοντες κατά των οικούντων αυτήν Μοναχών. Κατ’ εκείνον δε τον φρικτόν και φοβερόν δια το Άγιον Όρος καιρόν, πλησίον της Μονής Ζωγράφου ηγωνίζετο κατά μόνας εις Μοναχός, έχων συνήθειαν ιεράν να αναγινώσκη πολλάκις καθ΄ εκάστην τον Ακάθιστον Ύμνον της Θεοτόκου ενώπιον της θείας Εικόνος Αυτής. Εν μια λοιπόν των ημερών, ότε εις τα χείλη του Γέροντος αντηχούσεν ο Αρχαγγελικός ασπασμός της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το «Χαίρε», ακούει αίφνης ο Γέρων εκ της αγίας Αυτής Εικόνος τους εξής λόγους: «Χαίρε και συ, Γέρων του Θεού!», ο δε Γέρων εγένετο έντρομος. «Μη φοβού», εξηκολούθησεν ησύχως η εκ της Εικόνος θεομητορική φωνή, «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον εις τους αδελφούς και εις τον Καθηγούμενον ότι οι εχθροί εμού τε και του Υιού μου επλησίασαν. Όστις λοιπόν υπάρχει ασθενής τω πνεύματι, εν υπομονή ας κρυφθή, έως ότου παρέλθη ο πειρασμός, οι δε επιθυμούντες μαρτυρικούς στεφάνους ας παραμείνωσιν εν τη Μονή, άπελθε λοιπόν ταχέως».   ….είκοσι δε και εξ Μοναχοί, oι μη μνημονεύοντες τον λατινόφρονα Βέκκο, μετά των οποίων και ο Καθηγούμενος, έμειναν εις την Μονήν και εισήλθον εντός του Πύργου, αναμένοντες τους εχθρούς αυτών και προσδοκώντες τους μαρτυρικούς στεφάνους. Το αποτέλεσμα: εικοσιέξ Οσιομάρτυρες Ζωγραφίται, οι ελέγξαντες τους λατινόφρονας, τον τε βασιλέα Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Βέκκον, επάνωθεν του Πύργου πυρί τελειούνται.


Τώρα :                                                                                                               

Και οι δέκα εννέα Ηγούμενοι του Αγίου Όρους  υποδέχονται στο Άγιον Όρος, συλλειτουργούν και μνημονεύουν τον αρχιαιρεσιάρχην λατινόφρονα  Πατριάρχην Κων/πόλεως,  κ. Βαρθολομαίον!...


Δέηση Μνήμης για τον Στρατηγό Νικηταρά στο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»


Δεν διεκδίκησε ποτέ αξιώματα και τιμές. Πάντοτε ταπεινός και μετριόφρων. Παρέμεινε μέχρι τέλους πιστός στις αρχές του και τους συμπατριώτες του.
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
Δέηση για τα 167 χρόνια από τον θάνατο του ήρωα του 1821, Στρατηγού Νικηταρά, τελέσθηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας. Η δέηση τελέσθηκε με πρωτοβουλία της Αδελφότητας Τουρκολεκαίων ο «Νικηταράς» και του Πολιτιστικού Συλλόγου Τουρκολεκαίων η «Ενότητα» και εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», του Ιερού Ναού.

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΕΡΗΜΙΤΟΥ -- Αθωνικά άνθη

Προσφιλέστατα εν Κυρίω τέκνα. Χαίρω και δοξάζω το πανύμνητον όνομα του Κυρίου Ιησού συν Πατρί και Πνεύματι, δια την πίστιν σας και τας αγίας εμπνεύσεις σας…                                                                                                                                      

… Γράφετε, προφανώς υπό τον φωτισμόν του αγίου Πνεύματος, του «συναντιλαμβανομένου ταις ασθενείαις ημών»: «Είμεθα νέοι φοιτηταί τεσσάρων διαφόρων επιστημονικών κλάδων. Ζώμεν και ημείς εις τον καταλυτικόν 20ον  αιώνα. Ρεύματα μας περιβάλλουν ποικίλα, φιλοσοφικά, θρησκευτικά, κοινωνιστικά, πολιτιστικά, πολιτειακά, εκκλησιαστικά και μας προκαλούν εις αντιμετώπισίν των, εις μίαν τοποθέτησιν απέναντί των… Βεβαίως, πλην των διανοητικών προκλήσεων έχομεν και πειρασμούς ηθικούς. Είμεθα Ορθόδοξοι χριστιανοί και θέλομεν να ζήσωμεν και να αποθάνωμεν εν ευσεβεία και να μη εκπέσωμεν, όσον εξαρτάται από ημάς, της αιωνίου ζωής και μακαριότητος…  Δια τούτο, παρακαλούμεν την αγιότητά σας, όπως μας υποδείξη τρόπους οικοδομής εν Χριστώ και μας βοηθήση εις μίαν ορθήν αντιμετώπισιν των ανωτέρω συγχρόνων προκλήσεων, ώστε, χωρίς υπεκφυγάς, να πάρωμεν μίαν έλλογον στάσιν και θέσιν…». Εξ όσων γράφετε συνάγω, ότι γνωρίζετε εις γενικάς γραμμάς την διδασκαλίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εντός της οποίας περιλαμβάνεται η εν Χριστώ ζωή, είναι η ιδία εν Χριστώ, ολόκληρος η Εκκλησία, αν όχι εν τελεία πληρότητι, όμως είναι, ως καταβολαί, ως λέγει ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας. Και σεις μετέχετε αυτής της εν Χριστώ ζωής, έκαστος κατά το μέτρον της πίστεως, επομένως μετέχετε και της αναλόγου γνώσεως. Αλλά, όπως ορθώς σημειώνετε, «δια να θεμελιώση κανείς αληθινήν εν Χριστώ ζωήν, χρειάζεται μία σωστή, μία Ορθόδοξος ανθρωπολογία, της οποίας τας διαστάσεις ανέδειξαν οι Πατέρες της Ερήμου…».