ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι σύγχρονοι χριστιανοὶ εἶναι δέσμιοι τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος καὶ συχνὰ διερωτῶνται τι εἶναι ζωὴ και παράδοση τῆς Ἐκκλησίας; Σὲ τι διαφέρει ἡ δική τους ζωὴ ἀπὸ αὐτὴ ποὺ προβάλλει καὶ ζητάει ἡ Ἐκκλησία; Αἰσθάνονται ὅτι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἀλλὰ δυσκολεύονται νὰ διορθώσουν τὴ δική τους πορεία. Τοὺς ἀρέσει ὁ κόσμος, οἱ μικρὲς χαρές του καὶ οἱ μικρὲς ἁμαρτίες. Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ μεγάλος πειρασμός· νὰ τὰ θέλει ὅλα καὶ ἀπὸ λίγο. Τὸ “λίγο” φυσικὰ δὲν μειώνει τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν. Οἱ χριστιανοὶ σκέφτονται ἐπιχειρήματα. Βρίσκουν παραδείγματα καὶ ἐπικαλοῦνται γνῶμες διαφόρων κοσμικῶν θεολόγων, προκειμένου νὰ δικαιολογηθοῦν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Κόβουν καὶ ράβουν τὴ χριστιανικὴ ζωὴ στὰ μέτρα τους καὶ διαμορφώνουν μία ζωὴ χωρὶς Χριστό, χωρὶς ἐντολὲς καὶ ἄσκηση. Δὲν χρειάζονται δεινοὶ θεολόγοι, γιὰ νὰ τοὺς πείσουν ὅτι βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Ποιός,ἀλήθεια, δὲν γνωρίζει ὅτι ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας γράφτηκε μὲ τὸ αἷμα τῶν Μαρτύρων, τὰ δάκρυα τῶν Ὁσίων καὶ τὴ σοφία τῶν Πατέρων;

Δέσποινα, ὑπεραγία Θεοτόκε -- Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Δέσποινα, ὑπεραγία μου Θεοτόκε, κεχαριτωμένη Θεογεννήτρια, ὑπερευλογημένη θεοχαρίτωτε Θεομῆτορ, δοχεῖον τῆς ἀστέκτου Θεότητος τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ ἀθανάτου καὶ ἀοράτου Πατρός, θρόνε πυρίμορφε, τῶν τετραμόρφων ὑπερενδοξοτέρα, πάναγνε, πανάχραντε, πανάσπιλε, παναμόλυντε, παναμώμητε, πανύμνητε, πανάφθορε, παμμακάριστε, πανακήρατε, πάνσεπτε, πάντιμε, παντευλόγητε, παντομνημόνευτε, παμπόθητε, παρθένε τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι καὶ τῷ νοΐ, καθέδρα Βασιλέως τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ, κλίμαξ ἐπουράνιε, δι’ ἧς οἱ ἐπὶ γῆς εἰς οὐρανοὺς ἀνατρέχομεν, νύμφη Θεοῦ, δι’ ἧς αὐτῷ κατηλλάγημεν·

Ἀκατανόητον θαῦμα, ἀνερμήνευτον ἄκουσμα, μυστηρίου θείου ἀποκεκρυμμένου φανέρωσις, ἀκαταμάχητος προστασία, ἀντίληψις κραταιά, ζωοδόχε πηγή, πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν, ὕψος τῶν ἐπουρανίων καὶ ἀσωμάτων Δυνάμεων καὶ τῶν Σεραφεὶμ ὑψηλοτέρα, βάθος τῶν ἀποκρύφων νοημάτων τὸ ἀνεξερεύνητον, ἡ κοινὴ φιλοτιμία τῆς φύσεως, ἁπάντων τῶν καλῶν χορηγία, ἡ μετὰ τὴν Τριάδα πάντων τῶν ποιημάτων Δέσποινα, ἡ μετὰ τὸν Παράκλητον ἄλλος Παράκλητος, καὶ μετὰ τὸν μεσίτην Χριστὸν μεσίτρια τοῦ κόσμου παντός, τὸ ὄχημα ἡλίου τοῦ νοητοῦ, τὸ δοχεῖον τοῦ φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ τοῦ φωτίζοντος πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, ἡ φέρουσα ἐν ἀγκάλαις τὸν τῷ ῥήματι τὰ πάντα φέροντα·

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 30 Αυγούστου 2016

Αλεξάνδρου, Παύλου, Ιωάννου πατρ. Κωνσταντινουπόλεως.

Ἦταν, ὅπως λέγουν, «ἀποστολικοὶς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος». Σὰν πρεσβύτερος ἀκόμα, διακρινόταν γιὰ τὴ μεγάλη του εὐσέβεια, τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἀγαθότητά του.

Στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ σύνοδο, ποὺ ἔγινε στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ὁ τότε Πατριάρχης τὸν ἐξέλεξε ἀντιπρόσωπό του. Καὶ ὅταν στὴν Σύνοδο αὐτὴ καταδικάστηκε ὁ Ἁρεῖος, ὁ Ἀλέξανδρος, ἂν καὶ γέροντας 70 χρονῶν, δέχθηκε νὰ περιοδεύσει στὴν Θρᾴκη, Μακεδονία, Θεσσαλία καὶ στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, γιὰ νὰ διδάξει καὶ νὰ γνωστοποιήσει τὰ ὀρθὰ δόγματα τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας. Ἀλλὰ ἐνῷ βρισκόταν στὴν περιοδεία αὐτή, ὁ πατριάρχης Μητροφάνης ἀπεβίωσε. Ὅρισε ὅμως διάδοχό του τὸν Ἀλέξανδρο, διότι, παρὰ τὸ γῆρας του, εἶχε τὰ κατάλληλα ἐφόδια γιὰ τὴ διακυβέρνηση τῆς ἀρχιεπισκοπῆς τῆς πρωτευούσης.

Πράγματι, σὰν Πατριάρχης ὁ Ἀλέξανδρος ἀνταποκρίθηκε σωστὰ στὶς δύσκολες περιστάσεις τῶν καιρῶν. Τότε ὁ Ἁρεῖος εἶχε ἐξαπατήσει τὸ βασιλιὰ Κωνσταντῖνο ὅτι δῆθεν πιστεύει ὀρθά. Καὶ ὁ βασιλιὰς διέταξε τὸν Ἀλέξανδρο νὰ ἀφήσει τὸν Ἁρεῖο νὰ μετέχει τῆς Θείας Κοινωνίας. Ὁ Ἀλέξανδρος, λυπημένος, προσευχήθηκε στὸν Θεὸ καὶ ζήτησε τὴν βοήθειά Του. Ἡ δέηση τοῦ Ἱεράρχη εἰσακούσθηκε. Καὶ τὸ πρωὶ ποὺ ὁ Ἁρεῖος μὲ πομπὴ θὰ πήγαινε στὴν ἐκκλησία, βρέθηκε τὸ σῶμά του σχισμένο καὶ σκωληκόβρωτο! Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 340 μ.Χ.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ -- π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΥΚΑΚΙΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ   


 Τά ξημερώματα τῆς Κυριακῆς 31 Ἰουλίου 2016, ὁ Κεντρικός Ναός τῶν Ἀθηνῶν, Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΥΚΑΚΙΩΝ, πού βρίσκεται μεταξύ Λυκαβηττοῦ καί Ἐξαρχείων, δέχθηκε ἀπό ἐσᾶς ἰσχυροτάτη βομβιστική ἐπίθεση μέ 2 μεγάλες φιάλες ὑγραερίου τύπου Camping, πλήρεις εὐφλέκτων ὑλικῶν!  Ἐν τῷ μεταξύ, στίς 6 Αὐγούστου, ἀναλάβατε τήν εὐθύνη τῆς βομβιστικῆς ἐπιθέσεως ὡς ὀργάνωση «Χαοτικά Νεφελίμ».  Στήν προκήρυξή σας γράψατε:  
«Στίς 27/7 οἱ δυνάμεις καταστολῆς τοῦ κράτους εἰσέβαλαν στίς καταλήψεις Στέγης Μεταναστῶν Ὀρφανοτροφεῖο, στήν Καρόλου Ντήλ (Hurriya) καθώς καί στήν κατάληψη στήν ὁδό Νίκης στήν Θεσσαλονίκη κατόπιν ἐντολῆς τοῦ κλήρου, τοῦ Δήμου καί ἰδιοκτητῶν. Ἡ μία ἐκ τῶν καταλήψεων καταστράφηκε ὁλοσχερῶς προκειμένου νά μήν ἀξιοποιηθεῖ ποτέ ξανά ἀπό ἀνθρώπους πού ἀρνοῦνται τήν ὑπάρχουσα καθεστωτική νόρμα ἡ ὁποία μετουσιώνεται μέσα ἀπό τήν διάχυτη ὑποτέλεια καί ἐθελοδουλεία πού ἐπιβάλλεται τόσο ἀπό τό κράτος ὅσο καί ἀπό τούς ἀγαστούς συνεργάτες τους.

ΠΑΪΣΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΜ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Από την 19η ομιλία στην Αποκάλυψη, 29-3-1981 του μακαριστού Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

... Έτσι, ανοίγουμε διάπλατα τις πόρτες και δεχόμαστε τους ανθρώπους όπως είναι. Εϊμαστε έτοιμοι να κάνουμε κάθε αβαρία, μα κάθε αβαρία, ακόμη και να αμνηστεύσουμε την πορνεία -το ξανατονίζω: να αμνηστεύσουμε και την πορνεία!- και πολλά άλλα να αμνηστεύσουμε, αρκεί να παρουσιάσουμε στους ανθρώπους μας ότι κατανοούμε δήθεν τον κόσμο -ακούστε: κατανοούμε τον κόσμο…!- και ότι θα πρέπει με κάθε τρόπο να τον βοηθήσουμε, κάνοντας στραβά μάτια σ' εκείνα που έχει! Έτσι, θα δεχθούμε σιωπηρά και την έκτρωση, και άλλα πράγματα... Και πολλά άλλα πράγματα!

Μη νομίζετε, αγαπητοί μου, πως είναι ουτοπιστι­κά αυτά που σας λέω· αυτά γίνονται σήμερα! Αν ξέ­ρατε πώς σκεφτόμαστε... Αν ξέρατε πώς σκέπτονται τα μυαλά των κληρικών... Αν ξέρατε πώς σκέπτονται σήμερα οι ποιμένες...! Και δεν μιλάω γιά τους ευρω­παίους ποιμένες του Προτεσταντικού και του Ρωμαιο­καθολικού κόσμου -ω, εκεί υπάρχει... «φρίξον, ή­λιε»!-αλλά μιλάω για μας! Για μας!... Αν ξέρατε πώς σκεπτόμαστε σήμερα...! Έτσι, να είχαμε λιγάκι άνε­ση, και να μπορούσαμε να πετάξουμε μερικά ταμπού, όπως λέμε, αν ξέρατε τι αποκαλύψεις θα είχαμε... και τι πράγματα θα λέγαμε στον κόσμο...!

Ενοχη σιωπή του Καμίνη για το «στρατηγείο» του Σόρος

Εκθετος και υπόλογος είναι ο Γιώργος Καμίνης (που σιωπά) από τα έγγραφα που δημοσίευσε η «κυριακάτικη δημοκρατία» και τα οποία αποκαλύπτουν ότι επέτρεψε στον φιλοσκοπιανό κερδοσκόπο και έμπορο ψυχών Τζορτζ Σόρος να κάνει «απόβαση» στην Αθήνα, παραχωρώντας του το παλαιό Φρουραρχείο για να το μετατρέψει σε «στρατηγείο» και να αναπτύξει ένα δίκτυο ΜΚΟ, η δράση των οποίων χαρακτηρίζεται περίεργη και ύποπτη.

Ο άνθρωπος που κατηγορείται για οικονομικά παιχνίδια σε διεθνές επίπεδο εμφανίστηκε με μια διερευνητική δωρεά προς τον Δήμο Αθηναίων μέσω του ιδρύματός του, του Open Society Foundation, την οποία έκανε αποδεκτή ο κ. Καμίνης. Ο δήμαρχος Αθηναίων έχει κατηγορηθεί από την αντιπολίτευση, ακόμη και από την παράταξη Ανοιχτή Πόλη (ΣΥΡΙΖΑ), για την εφαρμογή ενός σχεδίου που «έκοψε και έραψε» στα μέτρα του ο Τζ. Σόρος, με στόχο να προωθήσει τα συμφέροντά του στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων το Μεταναστευτικό και η παρουσία ισλαμιστών στη χώρα. Επαιξε πλήρως το «παιχνίδι» του κερδοσκόπου, όπως και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Toυ Νικ. Πανταζή θεολόγου :

... Εμπειρευόμαστε την Αγιοπατερική Χαρμολύπη! Χαρά ότι ποιούμε το θέλημα του Θεού και λύπη για τους βλασφημούντας και διαστρέφοντας την Αλήθεια του Χριστού. Λύπη για τους Μεγάλους Αντιχρίστους, Αιρετικούς και Προδότες της Ορθοδοξίας. Λύπη για τους Ληστές της Θείας Χάριτος και τους συμβιβασμένους συνοδικούς του Κολυμπαρίου. Λύπη για τους μοντέρνους, λεγομένους, υποτιθεμένους μα υποταγμένους “αντι-οικουμενιστές” οι οποίοι κοινωνούν με αυτούς που καταδικάζουν και Αναθεματίζουν εξ’ Ωραίας Πύλης Αρχιερατικώς κατά τις Λειτουργίες αυτών στην “Κυριακή της Ορθοδοξίας”. Λύπη όμως και για τις αμαρτίες μας, τα πάθη και τα λάθη.

 Χάριτι Θεού όμως την Πίστη τηρούμε και δεν προσκυνούμε το εστεμμένο θηρίον της Αποκαλύψεως. Δεν αποδεχόμαστε έτερο ευαγγέλιο από αυτό που παρελάβαμε και κατ’ εντολήν του Χριστού και των Αποστόλων, αναθεματίζουμε όσα Αναθεματίζει η Εκκλησία. Δεν αναγνωρίζουμε τις Αιρέσεις ως “Εκκλησία!” Δεν δεχόμαστε να ενωνόμαστε στο Εωσφορικό Συμβούλιο Βλασφημιών. Χαιρόμεθα και για αυτήν ακόμη τη δωρεά της εντόνου συναισθήσεως της αμαρτωλότητος ημών.....

http://www.wallingoff.com/

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Τα στοιχεία στα οποία μπορεί να βασιστεί μία αναγέννηση του έθνους μας

Παρακολούθησα προσφάτως μια θαυμάσια παράσταση δημοτικών χορών από τα συγκροτήματα παιδιών και ενηλίκων του Δήμου Νικαίας - Ρέντη. Θαύμασα την ποιότητα, τον ενθουσιασμό, την αγάπη για την παράδοσή μας και τον μεγάλο αριθμό των χορευτών. Βίωσα τη ζωογόνο παράδοση, που αναβιώνει τους καλοκαιρινούς μήνες στα θρησκευτικά πανηγύρια των χωριών. Την παράδοση που καταδεικνύει τη συνέχεια του Ελληνισμού, την ακατάλυτη ελληνική φύτρα.

Μαθαίνω με χαρά ότι πολλά νέα αγόρια και κορίτσια μαθαίνουν σε σχολές και σωματεία τους δημοτικούς χορούς μας. Βλέπω νέα παιδιά να αποφοιτούν από σχολές βυζαντινής μουσικής και αγιογραφίας. Παρατηρώ ότι ακόμη και σε νεανικές συγκεντρώσεις περισσότερη χαρά αισθάνονται τα παιδιά μας με τους ελληνικούς δημοτικούς χορούς, παρά με τα ξένα ακούσματα. Δεν εξιδανικεύω τις καταστάσεις. Γνωρίζω πόσο ισοπεδωτικός είναι ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποιήσεως. Αλλά διατηρώ συγκρατημένη αισιοδοξία για το μέλλον, όταν διαπιστώνω ότι νέοι και μεγαλύτεροι προσπαθούμε να πάρουμε δυνάμεις για το παρόν και το μέλλον ακουμπώντας στον γερό και δοκιμασμένο κορμό του δέντρου με τις βαθιές ρίζες. Δέντρο είναι το έθνος μας, ρίζες του, η παράδοση.