Εις την Κοίμησιν της Θεομήτορος -- Του αγίου Νικολάου Καβάσιλα (14ος αιών).

«… Όταν ο Υιός Της διέλυσε την τυραννία του Άδη κι αναστήθηκε, Τον είδε βέβαια και Τον άκουσε και Τον προέπεμψε, όσο ήταν δυνατόν, καθώς έφευγε για τον ουρανό και πήρε, μετά την Ανάληψη, τη θέση Του ανάμεσα στους Αποστόλους και τους άλλους συντρόφους Του, αυξάνοντας έτσι τις ευεργεσίες με τις οποίες Εκείνος ευεργέτησε την ανθρώπινη φύση, «αναπληρώνοντας» δηλαδή, πιο άξια από όλους «τα υστερήματα του Χριστού». Γιατί σε ποιόν άλλο μπορούσε όλα αυτά να ταιριάζουν παρά στη Μητέρα; Ήταν όμως ανάγκη η παναγία εκείνη ψυχή να χωρισθή από το υπεράγιο εκείνο σώμα. Και χωρίζεται βέβαια και ενώνεται με την ψυχή του Υιού Της, με το πρώτο φως ενώνεται το δεύτερο. Και το σώμα, αφού έμεινε για λίγο στη γη, αναχώρησε κι αυτό μαζί με την ψυχή. Γιατί έπρεπε να περάση από όλους τους δρόμους από τους οποίους πέρασε ο Σωτήρας, να λάμψη και στους ζωντανούς και στους νεκρούς, να αγιάση δια μέσου όλων την ανθρώπινη φύση και να λάβη αμέσως μετά τον αρμόζοντα τόπο. Το δέχθηκε έτσι για λίγο ο τάφος, το παρέλαβε δε και ο ουρανός, αυτό το πνευματικό σώμα, την καινή γη, το θησαυρό της δικής μας ζωής, το τιμιώτερο από τους Αγγέλους, το αγιώτερο από τους Αρχαγγέλους. Ξαναδόθηκε έτσι ο θρόνος στον Βασιλιά, ο Παράδεισος στο ξύλο της Ζωής, ο δίσκος στο φως, στον καρπό το δένδρο, η Μητέρα στον Υιό, αξία καθόλα αντιπρόσωπος του ανθρώπινου γένους. Ποιος λόγος είναι αρκετός για να υμνήση, ω μακαρία την αρετή Σου, τις χάριτες που Σου δώρισε ο Σωτήρας, αυτές που Συ δώρισες στην κοινωνία των ανθρώπων; Κανείς, έστω κι αν «λαλή τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων», όπως θα έλεγε ο Παύλος. Προσωπικά μου φαίνεται ότι το να καταλαβαίνη κανείς και να διακηρύσση σωστά και όπως πρέπει τα μεγαλεία σου αποτελεί τμήμα της αιώνιας μακαριότητος, που απόκειται στους δικαίους.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 8 Αυγούστου 2016

Αιμιλιανού, Μύρωνος Κρήτης.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θέλοντας νὰ τονίσει τὴν μεγάλη σημασία τῆς ὁμολογίας τῆς πίστης μας πρὸς τὸν Χριστό, εἶπε: «Ἔχοντες οὒν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Ἀφοῦ, δηλαδή, ἔχουμε μεγάλο Ἀρχιερέα, ποὺ ἔχει πλέον περάσει ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ μπῆκε στὴν αἰώνια κατάπαυση, ὅπου μᾶς περιμένει, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἃς κρατᾶμε καλὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστης μας πρὸς Αὐτόν, τὸν Κύριο καὶ Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό.

Ἕνα τέτοιο παράδειγμα ὁμολογίας ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Αἰμιλιανός, ποὺ ἔζησε μεταξὺ τοῦ 8^ου καὶ τοῦ 9^ου αἰῶνα. Ὁ Αἰμιλιανὸς ἦταν ἐπίσκοπος Κυζίκου μετὰ τὸ Νικόλαο, στὰ χρόνια 787 – 815.

Ἀγωνίστηκε μὲ ὅλη τὴν δύναμη ποὺ τοῦ παρεῖχε ὁ Θεὸς γιὰ τὴντιμητικὴ προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὅταν αὐτοκράτορας ἦτανὁ εἰκονομάχος Λέων ὁ Ε’. Ἀθλητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, μιλοῦσεθερμότατα γι’ αὐτὴν καὶ ἐνίσχυε τοὺς πιστοὺς νὰ ὑπομένουνκαρτερικὰ τοὺς ἀσεβεῖς διωγμούς.
Ὑπέφερε πολλὲς κακοπάθειες καὶ θλίψεις καὶ πέθανε τελικὰἐξόριστος, σὰν γνήσιος Ὁμολογητὴς τῆς ὀρθῆς πίστης.

Γι᾽ αὐτὸν πιὰ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχὲς δὲν ἰσχύουν

Ἔχουμε ἀγανακτήσει ἀπὸ τὶς οἰκουμενιστικὲς πρωτοβουλίες τοῦ Πατριάρχου καὶ ἰδίως ἀπὸ τὶς συμπροσευχές του μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀλλόθρησκους. Γι᾽ αὐτὸν πιὰ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχὲς δὲν ἰσχύουν. Τοὺς κατήργησε μὲ τὴν πρακτική του. Ὅμως τοὺς Κανόνες, ποὺ ἀναφέρονται στὶς δικαιοδοσίες του καὶ τὰ προνόμιά του τοὺς τηρεῖ μὲ κάθε σχολαστικότητα καὶ ὅποιος τοὺς παραβαίνει τιμωρεῖται αὐστηρῶς. Ἀλήθεια, ἀκούστηκε ποτὲ ἀντιοικουμενιστικὸς λόγος στὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, στὰ Δωδεκάνησα καὶ στὴ διασπορά; Οὔτε ἀκούστηκε οὔτε θὰ ἀκουστεῖ. Ἀλλὰ μήπως καὶ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὰ πράγματα εἶναι διαφορετικά; Ἀκούστηκε ποτὲ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος νὰ πεῖ τὸ παραμικρό; Οὔτε πρόκειται νὰ ἀκουστεῖ. Τὸ ἀντίθετο γίνεται. Ἀφήνει τοὺς δυὸ τρεῖς οἰκουμενιστὲς μητροπολίτες νὰ θορυβοῦν καὶ νὰ σκανδαλίζουν τὸν πιστὸ λαό. Ὁ ἴδιος μένει προκλητικὰ ἀπαθὴς μπροστὰ στὸ μέγιστο κίνδυνο τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Ορθόδοξος Τύπος (αριθ. φύλλου: 2027)

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΝ ΜΕΡΟΣ Β΄

***

Ο  Ανώνυμος είπε...

Πάτερ, η άποψη σας είναι σεβαστή αλλά επειδή, κατά την δική μου άποψη, επιτείνετε και δεν διαλύετε την σύγχυση που δημιούργησαν οι πρώτες σας δηλώσεις, παρακαλώ πολύ να μας τις στηρίξετε αγιοπατερικα. Ευχαριστώ πολύ.

7 Αυγούστου 2016 - 2:49 μ.μ.

 

 Ο Ανώνυμος είπε...

Στο πρώτο βίντεο η προτροπή είναι να μην αποτειχιστούν απο το νεο. Νομίζω δεν χρειάζεται καποιο σχόλιο αυτή η τοποθέτηση...
Η δεύτερη προτροπή είναι να έρθουν στο παλαιό εκει που θα κρίνουν τις υγιείς δυνάμεις.
Ερώτηση
Υπάρχουν πολλές αποστολικές εκκλησίες του Χριστού, ώστε να διαλέξει ο εισερχόμενος νεοημ/της;

7 Αυγούστου 2016 - 4:06 μ.μ.

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΝ ΜΕΡΟΣ ...":

Αν κατάλαβα καλά, τα μυστήρια του νέου ημερολογίου δεν είναι ούτε έγκυρα , ούτε άκυρα (ωραία ως εδώ για όσους προέρχονται από το νέο ημερολόγιο). Είναι κρίμα στο κεφάλι αυτών που κοινωνούν, ανάλογα κιόλας με τη γνώση που έχουν. Τρις χειρότερα από άκυρα δηλαδή (αυτό ωραίο για τους παλαιοημερολογίτες τους σκληροπυρηνικούς). Τα έχει όλα και συμφέρει η απάντηση αυτή.
Τα άκυρα μυστήρια δεν έχουν καμία επίδραση επάνω μου, όπως δεν είχαν και τα κρέατα από ειδωλόθυτα που αναφέρει η Αγία Γραφή ότι δεν έχουν καμία επίδραση επάνω μας, αλλά προκειμένου να σκανδαλιστεί οποιοσδήποτε, να μην τα τρώμε.
Τα μυστήρια που είναι κρίμα στο λαιμό μου όμως, σημαίνει ότι καλύτερα να μη ζούσα , παρά να κάνω μυστήρια στο νέο.

Παρεξήγησα;

Σκέπτομαι ότι σύμφωνα με το δέντρο είναι και ο καρπός όπως είχε πει ο Κύριος.

Διότι το ενωτικό κείμενο των ΓΟΧ αναφέρει περί των μυστηρίων:
6. Εἰδικώτερον περὶ τῶν Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τὰς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων, ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν «ἐν γνώσει» μετὰ τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς καὶ τοῦ Σεργιανισμοῦ, ἔστω καὶ ἂν Αὕτη δὲν ἐπαναλαμβάνῃ ὁπωσδήποτε τὸν τύπον αὐτῶν εἰς τοὺς ἐν μετανοίᾳ εἰσερχομένους εἰς κοινωνίαν μετ’ Αὐτῆς, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς συγκλήσεως μιᾶς Μεγάλης Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, εἰς ἐπισφράγισιν τῶν ἤδη γενομένων εἰς τοπικὸν ἐπίπεδον.

Και η αναφορά αυτή του κειμένου των ΓΟΧ , μου θυμίζει:
(κατά Ματθαίον, 21, 23.28)
Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ ἱερὸν προσῆλθον αὐτῷ διδάσκοντι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντες· Ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς; καὶ τίς σοι ἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν ταύτην; 24 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι, κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. 25 τὸ βάπτισμα τὸ Ἰωάννου πόθεν ἦν, ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων; οἱ δὲ διελογίζοντο παρ’ ἑαυτοῖς λέγοντες· Ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ ἡμῖν, διατὶ οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· 26 ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ἐξ ἀνθρώπων, φοβούμεθα τὸν ὄχλον, πάντες γὰρ ἔχουσι τὸν Ἰωάννην ὡς προφήτην. 27 καὶ ἀποκριθέντες τῷ Ἰησοῦ εἶπον· Οὐκ οἴδαμεν. ἔφη αὐτοῖς καὶ αὐτός· Οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.

Η πονηριά είναι ιδίωμα των δικηγόρων.

Το κείμενο για τα μυστήρια στην προκειμένη περίπτωση είναι δικηγορίστικο.

Όταν μιλάμε για μυστήρια στο νέο...
εννοούμε και και τους πετσοκομμένους γάμους τους ενός τετάρτου; Εννούμε και τα χαζοχαρούμενα βαπτίσματα χωρίς τριττή κατάδυση;
Το μύρωμα ξέρουμε...είναι έγκυρο. Αφού οι νεοημερολογίτες δεν μυρώνονται όταν έρχονται στο Πάτριο. Αν εγώ που είμαι βαπτισμένος με το νέο, με νεράκι 10 εκατοστά στην μικρή κολυμπήθρα (φωτογραφία, αδιάψευστος μάρτυρας), θα με μυρώσετε;

Χ.

***

Από το Φ/Β : 

Kyprianos Christodoulides Ερωτούν : - Τα Μυστήρια των ν/η είναι άκυρα ; - Ποτέ δεν είπα εγώ ότι είναι άκυρα ; - Τότε τι είναι, μου λένε, είναι έγκυρα ; - Μα, ποτέ δεν είπα ότι είναι έγκυρα. - Μα τότε τί είναι, μου λένε. - Εγώ έχω την εξής απάντηση : Δεν είναι άκυρα. Ωστόσο, όταν διαβάζουμε την ευχή πριν την αγία Κοινωνία λέει σε κάποιο σημείο η ευχή : Το σώμα και το αίμα του Χριστού το οποίο θα κοινωνήσω, το οποίο ετοιμάστηκε για να με δροσίσει, να με δυναμώσει, να με φωτίσει και να με σώσει, αυτό Κύριε να μη γίνει εις κρίμα ή εις κατάκριμα λόγω της αναξιότητός μου. Τούτο λέω κι εγώ. Το νεο ημερολόγιο και ο Οικουμενισμός είναι η Κοινωνία εις κρίμα και εις κατάκριμα. Όχι άκυρη, αλλά εις κρίμα και εις κατάκριμα.

Μου αρέσει! · Απάντηση · 3 · 2 ώρες

Αφαίρεση

Παναγιώτης Παπαδόπουλος Μάλλον θα τους συνέφερε περισσότερο, να ήταν άκυρα και ανυπόστατα, ιδιαιτέρως για τους γνωρίζοντες.

Μου αρέσει! · Απάντηση · 1 ώρα · Τροποποιήθηκε

Αφαίρεση

Kyprianos Christodoulides Για να επιδεινώνεται η σύγχυση και η σύγκρουση.

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΝ ΜΕΡΟΣ ...": 

+Ι.Γ.Ζ.

" Εἰδικώτερον περὶ τῶν Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τὰς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων "

Εαν δεν είστε σίγουροι τότε γιατί να είμαι μαζί σας;

Ο Χριστός είπε στους αποστόλους, το ναι θα είναι ναι, και το ου θα είναι ου. 

Ο άνθρωπος έχει μία γλώσσα, ενώ το φίδι έχει δύο.

Στην Διορθόδοξη που έκαναν προσπαθούσαν να κατοχυρώσουν αυτή την δοξασία με πρωτεργάτη τον Αγαθάγγελο της ΡΟΕΔ, αλλά δόξα τω Θεώ ο επίσκοπος Ευλόγιος της Ρουμανικής Εκκλησίας το έκλεισε το θέμα άπαξ' διαπαντός λέγοντας:

Εαν αυτοί έχουν άγιο Πνεύμα, τότε εμείς τι κάνουμε εδώ; τα υπόλοιπα τα διαβάσατε...

"ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν «ἐν γνώσει» μετὰ τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς καὶ τοῦ Σεργιανισμοῦ "

Δηλαδή όπως ισχυρίζονται και κάποιοι επίσκοποι... ο συνειδητά οικουμενιστής αγοράζει κόλαση, ενώ αυτός που δεν γνωρίζει, μπορεί να κοινωνάει και Χριστό. 

Και εγώ ο Ιερομόναχος Γρηγόριος Ζιώγος σας ονοματίζω Βλάσφημους και αθεολόγητους όσους υιοθετείτε αυτή την δοξασία, και σας προκαλώ ευθέως να το γράψετε επίσημα.

Αναφορικά με τους ΓΟΧ

Περιμένουμε την τελειωτική απόφαση της Πανορθοδόξου αναφορικά με το κολυμπάρι, και ελπίζουμε σε μια ομολογία ξεκάθαρη.

Δηλαδή για το εαν είναι αιρετικοί, και εαν είναι, ποιοι είναι οι αιρεσιάρχες. 

Και κάτι ακόμα,

Μυρώνουμε τους αιρετικούς επειδή δεν έχουν άγιο Πνεύμα. Αυτοί που δεν μυρώνουν αναγνωρίζουν άγιο Πνεύμα στους αιρετικούς, γι' αυτό και δεν μυρώνουν.

Οι ορθόδοξοι κληρικοί και επίσκοποι που μυρώνουν με αυτή την πράξη ομολογούν ότι τα Μυστήρια των αιρετικών Νεοημ/των εν προκειμένω, είναι ανενέργητα και ενεργούν με το άγιο Πνεύμα που τους χορηγούμε δια του Χρίσματος - Μυρώματος

Ενώ οι κακόδοξοι κληρικοί και επίσκοποι που δεν Μυρώνουν, με αυτή την πράξη ομολογούν ότι τα μυστήρια των αιρετικών νεοημ/των είναι ενεργά και σωτηριολογικά.

Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Διαλέξτε λοιπόν 

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΝ ΜΕΡΟΣ ...":

+Ι.Γ.Ζ.

Για την Θεία Κοινωνία: αυτό που γράφει η ευχή σημαίνει να μην προσέρχεσαι στο Ποτήριο του Χριστού αναξίως...

 Οι αιρετικοί δεν έχουν Ποτήριο Χριστού, ούτε άγιο Πνεύμα.

Όπου δεν υπάρχει Χριστός εκεί δεν υπάρχει ούτε το Άγιον Πνεύμα, διότι ο Χριστός ζει έν τη Εκκλησία διά του Αγίου Πνεύματος, το οποίον αποτελεί την ψυχήν της και η Εκκλησία ζεί διά του Αγίου Πνεύματος έν τω Χριστώ, ο οποίος αποτελεί την κεφαλήν της.

 Ο οργανισμός της Εκκλησίας έχει κεφαλήν τον Χριστόν. Τούτο σημαίνει ότι η κεφαλή είναι κεφαλή του Σώματος και το Σώμα είναι της Κεφαλής, ώστε να είναι αχώριστα το έν από το άλλο, και το έν πλήρωμα του άλλου. Το Άγιον Πνεύμα αρχιτεκτονεί την Εκκλησία του Θεού, συνεπώς ο άνθρωπος γίνεται μέλος της Εκκλησίας του Χριστού μόνον διά του Αγίου Πνεύματος. Όπου είναι το Άγιον Πνεύμα εκεί είναι ο Χριστός και όπου είναι ο Χριστός εκεί είναι και το Άγιον Πνεύμα.

 Συνεπώς το Χρίσμα σε αιρετικούς και σχισματικούς είναι άκυρο και ανυπόστατο, διότι επέφεραν την αποσύνδεση στην Μία, Αγία, Καθολική Εκκλησία.

Και από την στιγμή που δεν έχουν άγιο Πνεύμα, δεν έχουν και τον Χριστό. Τότε ποιος κάνει την Μεταβολή σε Σώμα και Αίμα;;;

***

Δυστυχῶς αὐτή εἶναι σήμερα ἡ Ὀρθοδοξία μας

Ὁ Πατριάρχης Ἀναστάσιος, ὁ ὁποῖος ἦτο φορέας αἱρέσεως μή κατεγνωσμένης, πρίν κατακριθῆ ὁ ἴδιος ἀπό ἁρμόδιο ἐκκλησιαστικό ὄργανο, ἐκβάλλεται διά ξύλων καί λίθων ἀπό τήν Ἐκκλησίαν ὑπό ἁγίων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες τελικά μέ τήν βοήθεια τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας θανατώνονται. Αὐτή εἶναι ἡ τιμή διά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, μέ τήν ὁποία ἠξιώθησαν ἀπό τούς Ὀρθοδόξους. Δηλαδή τό νά καταταγοῦν μεταξύ τῶν ἁγίων καί ὁμολογητῶν καί νά εἶναι ἐσαεί πρότυπα πρός μίμησιν. Εἶναι ἴσως βέβαιον ὅτι σήμερα, ἄν κάποιοι τολμοῦσαν νά ἐνεργήσουν τοιουτοτρόπως σέ μία κατεγνωσμένη αἵρεσι,, θά ἐθεωροῦντο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Οἰκουμενιστές καί μή, ὡς ἀδιάκριτοι, ἀντάρτες, ταλιμπάν, ἐκτός Ἐκκλησίας καί κατεχόμενοι ὑπό ἑωσφορικοῦ καί δαιμονικοῦ πνεύματος. Ἀντιθέτως δέ αὐτοί πού θά ἀνέμενον τήν Σύνοδο (π.χ. τῆς Ἱερείας) διά νά ἀποφασίση ἐπί τοῦ θέματος θά ἐθεωροῦντο συνετοί, ὑπάκουοι, διακριτικοί καί ἐντός τῆς Ἐπισκοποκεντρικῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς αὐτή εἶναι σήμερα ἡ Ὀρθοδοξία μας.

Μ. Βασίλειος : «ουκ εν τοίχοις εστίν η Εκκλησία αλλ΄ εν τη των δογμάτων αληθεία».

Οι Χριστιανοί σήμερα αρκούμεθα στην επίφαση που δίνουν τα φαινόμενα, «οι τοίχοι» και «ο όροφος» του ναού, «οι ποιμένες» και «αρχιποιμένες», τα άμφια και η υμνωδία, οι εικόνες και η διοικητική συγκρότηση και οργάνωση, και κλείνουμε τα μάτια στην απουσία της αληθείας και της συμφωνίας.

Εκκλησία, λέγει ο άγιος Χρυσόστομος, «ου τοίχος και όροφος, αλλά πίστις και βίος» P.G. 52, 495).

Oι της του Χριστού Εκκλησίας, λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, της αληθείας εισί, και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί. (Συγγρ. Β’  627).                                                                        

Αυτοκτονούμε!!!

Καταργήθηκε η ποινή του θανάτου για τους στυγνούς δολοφόνους, αλλά επιτρέπεται για τα αθώα αγγελούδια, που σε λίγο θα δουν το φως της ζωής. Γι΄ αυτά ένας Ηρώδης είναι πάντοτε έτοιμος να τους πάρει το κεφάλι.

Καρφί δεν μας καίγεται με την τελείαν αδιαφορίαν της γενοκτονίας, την οποίαν ενεργεί από αρκετών ετών η Ελλάς εις βάρος της υπάρξεώς της, αλλά και της βαρυτάτης ευθύνης, η οποία βαρύνει Γονείς, μαιευτήρας(=φονείς εν ψυχρώ)  την πολιτείαν εις το πρόσωπον των αδιαφόρων, φιλοχρημάτων εθνοπατέρων, την Εκκλησίαν, η οποία θα ηδύνατο να κηρύξη εν διωγμώ τον ελληνικόν Λαόν από μέρους των εκάστοτε κρατούντων και με αφορισμόν όσων  επιζητούν και δέχονται την έκτρωσιν.

Καταργήθηκε η ποινή του θανάτου, αλλά εκτελείται κάθε μέρα το Έθνος από την αδιαφορία των αρμοδίων για το πρώτο εθνικό πρόβλημα το δημογραφικό.

Καταργήθηκε η ποινή του θανάτου, αλλά δολοφονούνται κάθε μέρα εκατοντάδες έμβρυα με τις ανεξέλεγκτες εκτρώσεις.

ΠΕΡΙ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Τεράστια προσβολή σε όσους κατά καιρούς αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση, ίδρυση και επιβίωση του έθνους
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας για την αναθεώρηση του Συντάγματος, δήλωσε ότι πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικώς ο ουδετερόθρησκος χαρακτήρας του κράτους. Πιστεύω ότι, αν γίνει αυτό, θα πρόκειται για μία τεράστα προσβολή σε όσους κατά καιρούς αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση, ίδρυση και επιβίωση της νεότερης Ελλάδας. Οι αγωνιστές της ελληνικής ελευθερίας ήσαν συνειδητοί ορθόδοξοι χριστιανοί και όχι ουδετερόθρησκοι.

Το 1821 οδήγησε στην ίδρυση κράτους, διότι «πρώτα είπαμε υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος», όπως σαφώς τονίζει στους μαθητές της Αθήνας ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Η επίκληση της Αγίας Τριάδος τίθεται στο Προοίμιο των πρώτων Συνταγμάτων του Αγώνος από τις Εθνικές Συνελεύσεις, οι οποίες συνόψιζαν και αποκρυστάλλωναν το φρόνημα των αγωνιζόμενων ορθοδόξων χριστιανών κατά των αλλόθρησκων Τούρκων.