O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 25 Ιουλίου 2016
Κοίμησις Αγ. Άννης, Ολυμπιάδος διακ. Ευπραξίας.
Ἡ Ἁγία Ἄννα, ἡ
μητέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Λευί.
Ὁ πατέρας της,
ποὺ ἦταν ἱερέας, ὀνομαζόταν Ματθᾶν καὶ ἡ μητέρα της Μαρία. Ἡ Ἄννα εἶχε καὶ δυὸ
ἀδελφές, τὴν ὁμώνυμη μὲ τὴ μητέρα της Μαρία καὶ τὴ Σοβήν. Καὶ ἡ μὲν Μαρία εἶχε
κόρη τὴ Σαλώμη, ἡ δὲ Σοβῆ τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἡ Ἄννα τὴν Παρθένο Μαρία.
Ἡ Ἁγία Ἄννα ἀξιώθηκε νὰ ἔχει τὴ μεγάλη τιμὴ καὶ εὐτυχία
Άγιος Φιλάρετος της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς.
Αὐτὸ τὸ ὁποῖο
προηγουμένως ἦταν ἰδίωμα τῶν ξεπεσμένων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες, στὴν ἐνάσκησι τοῦ ἐπαισχύντου
ἐπαγγέλματός τους ἐνεδύοντο προκλητικὰ γιὰ νὰ προκαλέσουν αἰσθησιακὰ τοὺς ἄνδρες,
ἔχει πλέον γίνει ἡ μόδα καὶ κανόνας ἀκόμη καὶ γιὰ σεμνές γυναίκες, οἱ ὁποῖες σὲ
πολλὲς περιπτώσεις δὲν λαμβάνουν κἄν ὑπ᾿ ὄψιν τους τὸ νόημα καὶ τὶς συνέπειες αὐτῆς
τῆς μόδας ποὺ τὶς ἐσκλάβωσε.῎Αν ἡ ἐλαχιστοποίησις τοῦ μάκρους τοῦ φορέματος ἤ ὁ
ἰδιαίτερος τονισμὸς τῶν «γραμμῶν» τοῦ σώματος ἀντιτίθενται πρὸς τὴν σεμνότητα, ἡ
ὁποία θὰ πρέπει γενικὰ νὰ στολίζη τὶς Χριστιανὲς γυναῖκες, τότε ἀκόμη πιὸ ἀκατάλληλη
εἶναι ἡ ἐμφάνισίς τους μὲ τέτοιου εἴδους ἐνδυμασία στὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ.
Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Εφημερίς «Ορθόδοξος Τύπος»:":
Ξέρετε.. μοιάζουμε πολύ με τις δύο πόλεις που στο τέλος κάηκαν από πίσσα και
θειάφι. Εννοώ τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Εκεί κατοικούσε ως γνωστό ο Λώτ με τη γυναίκα
και τις κόρες του. Ήταν ο μοναδικός που δεν είχε μολυνθεί, όλοι οι άλλοι ήταν
μέσα στην αμαρτία. Καμμιά φορά παρατηρούμε, κι εγώ το κάνω, τόσο πολύ κόσμο να
είναι εκτός εκκλησίας. Εκατομμύρια άλλοι να περνάνε καλά, να τους έρχονται όλα
βολικά, η ζωή τους να κυλάει χωρίς ανατροπές και ήσυχα. Όλοι είναι μέσα στη
χαρά, την αδιαφορία για το τί θα συμβεί στο μέλλον, το δικό τους τέλος. Και
αναρωτιέμαι καμιά φορά, μα τι γίνεται εδώ; Σαν να μη συμβαίνει τίποτα, διασκεδάζουν-διασκορπίζονται
μέσα στα ψέματα, στα είδωλα του κόσμου τούτου, τα προσκυνούν, και μεις άθελά
μας το κάνουμε αυτό πολλές φορές, αγαπάμε ένα αντικείμενο υπέρμετρα, τοποθετούμε
μέσα στη καρδιά μας πράγματα ανώφελα, ενώ εκεί δε πρέπει να μπαίνει τίποτε άλλο
εκτός από το Χριστό! Αυτό είναι ένα είδος ειδωλολατρείας, δε χρειάζεται να
λατρεύει κανείς ένα τοτέμ ας πούμε για να πούμε να αυτός είναι ειδωλολάτρης, ό,τι
τοποθετούμε και βάζουμε μέσα στη καρδιά μας και αυτό εμποδίζει το Χριστό να
έλθει, είναι είδωλο.. Τι θέλω να πω... αν και ένας Λώτ ήταν άμεμπτος ανάμεσα σε
χιλιάδες άλλων ανθρώπων ο Θεός δε δίστασε, τους έκαψε όλους! Ακόμη και η
γυναίκα του, μόνο που γύρισε, νοστάλγησε ή μάλλον επιθύμησε τα πράγματα του
μολυσμένου χώρου έγινε στήλη άλατος! Οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί, μας
θέλει απόλυτα καθαρούς ο Θεός, χωρίς μολύσματα, και βεβαίως να τα δίνουμε όλα
θυσία προς αυτόν. Αυτό το βλέπουμε και στο Λευιτικό, που είναι συμβολισμός
θυσίας, ζητούσε τα πάντα να καίγονται, και τα εντόσθια των ζώων, νεφρούς, χολή
κλπ. Τι σημαίνει αυτό, όλα όσα μολύνουν πρέπει να τα καίμε, να μη αφήνουμε
τίποτα ακάθαρτο μέσα στη καρδιά μας, αν θέλουμε απάντηση από το Θεό. Τώρα πόσο
εφικτό είναι αυτό, ο καθένας μας οφείλει να αγωνίζεται, κατά δύναμη, και να
λέμε εκείνο του Αποστόλου Παύλου, πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ!