O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 19 Ιουλίου 2016
Μακρίνης οσίας, Δίου οσίου.
Στὴν ἱστορία τοῦ
χριστιανισμοῦ λίγες ὑπῆρξαν οἱ γυναικεῖες μορφὲς σὰν τὴν ὑπέρλαμπρη μορφὴ τῆς
Ἁγίας Μακρίνας, ποὺ ὁ Θεὸς τὴν εἶχε προικίσει μὲ τὰ μεγαλύτερα πνευματικὰ καὶ
σωματικὰ χαρίσματα.
Ἦταν ἡ μεγαλύτερη
ἀδελφὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ τοῦ Γρηγορίου Νύσσης. Ἀνατράφηκε σύμφωνα μὲ
τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου, ἀπὸ τὴν εὐσεβεστάτη μητέρα της Ἐμμέλεια. Ὅταν
μεγάλωσε, ἀφοσιώθηκε στὴν ἀγαθοεργία καὶ στὴν ἀνατροφὴ τῶν ἀδελφῶν της, ποὺ
ἔπαιξε καθοριστικὸ ρόλο στὴ μετέπειτα πνευματική τους πορεία. Ἡ Μακρίνα ἦταν
μνηστευμένη, ἀλλὰ ὁ μνηστήρας της πέθανε.
Ο όσιος Μελέτιος, ο Ομολογητής, ο Γαλησιώτης (13ος αιών), σε ποιητικό λόγο, γράφει για τους αιρετικούς Παπικούς.
Ο τίτλος της
σχετικής ογδόης υποθέσεως είναι : «Ότι αιρετικοί εισίν οι Ιταλοί και οι
συγκοινωνούντες αυτοίς απόλλυνται»
Νυν δε της υποθέσεως άρχομαι της ογδόης,
εν η καθυποδείξω σοι, Θεού τη συνεργία,
ότι, καν λέγωσί τινες των καθ΄ ημάς ποιμένων
εξ αμαθείας των Γραφών ή καθ΄ ετέρους τρόπους
ως Ιταλών τα σφάλματα βραχύτατα τυγχάνει,
ως ουκ εισίν αιρετικοί μηδ΄ αποκεκομμένοι
του των πιστών συστήματος εκ τινος των αγίων,
ουδέ το τούτοις κοινωνείν σφάλμα ψυχής και βλάβη
ψευδώς φασι, κακώς φασι, μακράν της αληθείας.
Μέγιστα γαρ εσφάλησαν και πάμπλειστα Λατίνοι·
πας των πατέρων ο χορός αυτούς καταδικάζει,
αιρετικοίς συντάττεται και σύμπας ο Λατίνοις
συγκοινωνών μεμέρισται Χριστού και των αγίων.
Από τα θεολογικά ερωτήματα -- Τιμωρεί ο Θεός;
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη,Θεολόγου
Ἕνα ἐρώτημα προβάλλεται συχνά καί ἀπό πολλούς: «Τιμωρεῖ ὁ
Θεός»; Εἶναι δυνατό, ὁ Θεός τῆς ἀγάπης, νά τιμωρεῖ τά πλάσματά Του, εἴτε σέ τοῦτο
τόν κόσμο, εἴτε στήν κόλαση μέ τήν αἰώνια τιμωρία; Καί ἄλλοι μέν ρωτᾶνε μέ καλή
προαίρεση, ἄλλοι, ἐπιστρατεύοντας τή λογική καί ἀναζητᾶνε λύση, καί ἄλλοι
κολλημένοι σά στρείδι στήν πλάνη, παραμένοντες πεισματικά σέ λάθος δρόμο. Στήν ἐρώτηση
τούτη, ἡ ὀρθόδοξη ἀπάντηση εἶναι, χωρίς περιστροφές: Ἀσφαλῶς καί τιμωρεῖ ὁ Θεός. Ἀλλ’ ἡ τιμωρία τοῦ
Θεοῦ δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τή νομική ἔννοια τῆς ποινῆς. Ὁ Θεός ἔχει ἄπειρη ἀγάπη,
ἀλλ’ εἶναι καί σέ ἀπόλυτο βαθμό δίκαιος. Ταυτόχρονα εἶναι καί ἄπειρη ἡ σοφία
καί ἡ παντοδυναμία Του. Ἑπομένως, ὅταν μιλᾶμε γιά τιμωρία, ἐννοοῦμε στή
θεολογική γλῶσσα, τά παιδαγωγικά ἐκεῖνα μέτρα πού λαμβάνει ἡ ἀπόλυτη καί
παντέλεια δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, γιά ὁποιαδήποτε παράβαση, πού ἐλεύθερα ἔπραξε ὁ ἄνθρωπος.
Ὁ Θεός, καθώς διδάσκει ὁ Μ. Βασίλειος, δέν εἶναι αἴτιος τοῦ κακοῦ, ἀλλά τό αὐτεξούσιο
τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἐλευθερία του. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, μάλιστα, φτάνει
στό σημεῖο νά ὁμολογεῖ, ὅτι, «ὀλίγα ὧν ἡμάρτομεν μεμαστιγώμεθα». Δηλαδή, λίγη εἶναι
ἀκόμα ἡ τιμωρία μας, μπροστά στίς τόσες παραβάσεις καί ἁμαρτίες μας.
Παρακλητική επιστολή προς τους αδελφούς συμπρεσβυτέρους -- του σεβαστού μας π. Γεωργίου Αγγελακάκη
Τιμή
Σεβαστοί πατέρες,
Νιώθουμε δέος, αναλογιζόμενοι την υψίστη τιμή του Αγίου Τριαδικού Θεού που μας γίνεται. Μας παίρνει από την αφάνεια και μας ανεβάζει πιο ψηλά από τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. Οι άγγελοι με φόβο παρακολουθούν αυτά που επιτελούν οι ιερείς. Μπορεί να χωρέσει ο ανθρώπινος νους, ένας ιερέας να τεμαχίζει και να προσφέρει προς βρώσιν και πόσιν το Πανάχραντον σώμα και αίμα του ενανθρωπίσαντος Λόγου του Θεού; Ή την υψίστης σημασίας εξουσία του δεσμείν και λύειν τας αμαρτίας των ανθρώπων, εξουσίαν «ην ούτε αγγέλοις, ούτε αρχαγγέλοις έδωκεν ο Θεός», κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (Περί Ιερωσύνης Ι,5); Επιπλέον, ακούμε την προνοητική φωνή Του να μας λέει: «σας ανέλαβα εκ της γαστρός μητρός σας» (ψ. 138/13, ψ. 21/11, ψ. 70/6).
Αποστολή
«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς αλιείς ἀνθρώπων», «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, άντινων ἀφίεται τας ἁμαρτίας… », και «Ἰδού δίδωμι ὑμῖν την ἐξουσίαν του πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθρού», «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος».
Ευθύνη
Ο Κύριος σε τοποθέτησε φύλακα, φρουρό, σκοπό. Αναλογίσου την ευθύνη σου. Από σένα θα ζητηθεί το αίμα των αδελφών σου που χάνονται στην παναίρεση του οικουμενισμού ( Ιεζεκιήλ 3 & 33).
Θάρρος
Μην ξεχνάς. Δεν σώζεσαι από την ποιμαντική ράβδο του κακοδόξου επισκόπου σου ή από την εύνοια του κοσμικού άρχοντα. Είσαι κληρονόμος Εμού του Δημιουργού. Θερμή παράκλιση, να μελετήσεις με προσοχή : Αριθμοί 18, 20. Ιεζεκιήλ 44, 29, 30, Ιησούς του Ναυή 13, 14, Σοφία Σειράχ 45, 22.
Ομολογία
Είναι καιρός ομολογίας «πειθαρχεῖν Θεῶ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πραξ. Ε, 29). Όχι υπακοές σε γέροντες ή δεσποτάδες αγνώστους στον Θεό. Γιατί θυμήσου τον Θεοφόρο Άγιο Ιγνάτιο, Επίσκοπο του Χριστού που μας προειδοποίησε ότι «πᾶς ο λέγων παρά τα διατεταγμένα κἄν παρθενεύει, κἄν νηστεύει, κἄν σημεῖα ποιεῖ, ἔστω σοι ὡς λύκος με δοράν προβάτου, φθοράν προβάτων κατεργαζόμενος (TLG, Ignatius Scr. Eccl., Epistulae
interpolatae etepistulae suppositiciae (recensio longior) [Sp.] Epistle 10, chapter 2, section 1, line 1). Όσο για τους δεσποτάδες απομένει να ακούσουν το τρομερό «ουκ οίδα υμάς» εν ημέρα κρίσεως. Αδελφέ συμπρεσβύτερε, μη λησμονούμε την τιμή και την πρόνοια του Μεγάλου μας Αρχιερέως Χριστού ο οποίος μας βεβαιώνει ότι «σας στέλνω ως πρόβατα εν μέσω λύκων… Μη φοβηθείτε. Τρίχα της κεφαλής σας δεν θα χαθεί». Θα σε κάμω «τείχος χάλκινο. Θα σε πολεμήσουν και δεν θα σε νικήσουν. Εγώ θα είμαι μαζί σου (Ιερεμίας Α΄18-19) «μη φοβού, έμπροσθέν σου πορεύομαι, και όρη ομαλιώ, θύρας χαλκάς συντρίψω» ( Ης. 45/2)
Αποτείχιση
Και τώρα τι απομένει σεβαστοί και πολυαγαπημένοι αδελφοί συμπρεσβύτεροι εν Χριστώ τω Κυρίω μας; «Αφορίσθητε –κόψτε κάθε δεσμό με Άννα και Καιάφα, που μας οδηγούν στον Άδη.(P.G. 35,33 ). Ας πράξουμε απλά, ότι έκαναν όλοι οι άγιοι προ ημών σε περίοδο αίρεσης. Αποτείχιση. (βλέπε: Οι αγώνες των μοναχών υπέρ της Ορθοδοξίας, π. Βασιλείου Παπαδάκη, Ρέθυμνο, 2008). Ιδιαίτερα στο Κολυμπάρι της Κρήτης, έπεσαν οι μάσκες. Ομολογούμε ότι τα περισσότερα και μεγαλύτερα εμπόδια προέρχονται από κακούς ποιμένες που βρίσκονται εις τόπον Χριστού, αλλά όχι και εις τύπον. Έτσι επαληθεύεται ο λόγος του Αγίου Κυρίλου Ιεροσολύμων «φοβεί με η αφελαδέλφια των αδελφών «(ΒΕΠΕΣ 39). Αλλά μην ξεχνάμε «μεθ΄ υμών ειμί πάσας τας ημέρας της ζωής υμών» και «ό,τι αν αιτήσετε εν τω ονόματι μου, ποιήσω». Με απόλυτη εμπιστοσύνη στην κεφαλή της Εκκλησίας και αρχηγό της πίστεώς μας και την ευλογία Του, είθε να ανταποκριθούμε στην απαίτηση των περιστάσεων «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν». Να φανούμε άξιοι της κλήσεώς μας, ανταποκρινόμενοι στις προσδοκίες του λαού του Θεού, τον προορισμό μας και την ομοίωσίν μας με Αυτόν. Ο Θεός μεθ΄ ημών. Είη το Όνομά Του ευλογημένον. «Πάντα γαρ απέδωκεν ημίν»(Μ. Βασίλειος).
Η Θεία Χάρις η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα να μας καθοδηγεί στον εύδειο λιμένα του Σωτήρος μας Χριστού, μακρία από κάθε ψυχοκτόνο κοινωνία με την αίρεση.
Αποτειχισμένος Πρεσβύτερος Γεώργιος Αγγελακάκης
Πηγή : http://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=13141
Σεβαστοί πατέρες,
Νιώθουμε δέος, αναλογιζόμενοι την υψίστη τιμή του Αγίου Τριαδικού Θεού που μας γίνεται. Μας παίρνει από την αφάνεια και μας ανεβάζει πιο ψηλά από τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. Οι άγγελοι με φόβο παρακολουθούν αυτά που επιτελούν οι ιερείς. Μπορεί να χωρέσει ο ανθρώπινος νους, ένας ιερέας να τεμαχίζει και να προσφέρει προς βρώσιν και πόσιν το Πανάχραντον σώμα και αίμα του ενανθρωπίσαντος Λόγου του Θεού; Ή την υψίστης σημασίας εξουσία του δεσμείν και λύειν τας αμαρτίας των ανθρώπων, εξουσίαν «ην ούτε αγγέλοις, ούτε αρχαγγέλοις έδωκεν ο Θεός», κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (Περί Ιερωσύνης Ι,5); Επιπλέον, ακούμε την προνοητική φωνή Του να μας λέει: «σας ανέλαβα εκ της γαστρός μητρός σας» (ψ. 138/13, ψ. 21/11, ψ. 70/6).
Αποστολή
«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς αλιείς ἀνθρώπων», «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, άντινων ἀφίεται τας ἁμαρτίας… », και «Ἰδού δίδωμι ὑμῖν την ἐξουσίαν του πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθρού», «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος».
Ευθύνη
Ο Κύριος σε τοποθέτησε φύλακα, φρουρό, σκοπό. Αναλογίσου την ευθύνη σου. Από σένα θα ζητηθεί το αίμα των αδελφών σου που χάνονται στην παναίρεση του οικουμενισμού ( Ιεζεκιήλ 3 & 33).
Θάρρος
Μην ξεχνάς. Δεν σώζεσαι από την ποιμαντική ράβδο του κακοδόξου επισκόπου σου ή από την εύνοια του κοσμικού άρχοντα. Είσαι κληρονόμος Εμού του Δημιουργού. Θερμή παράκλιση, να μελετήσεις με προσοχή : Αριθμοί 18, 20. Ιεζεκιήλ 44, 29, 30, Ιησούς του Ναυή 13, 14, Σοφία Σειράχ 45, 22.
Ομολογία
Είναι καιρός ομολογίας «πειθαρχεῖν Θεῶ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πραξ. Ε, 29). Όχι υπακοές σε γέροντες ή δεσποτάδες αγνώστους στον Θεό. Γιατί θυμήσου τον Θεοφόρο Άγιο Ιγνάτιο, Επίσκοπο του Χριστού που μας προειδοποίησε ότι «πᾶς ο λέγων παρά τα διατεταγμένα κἄν παρθενεύει, κἄν νηστεύει, κἄν σημεῖα ποιεῖ, ἔστω σοι ὡς λύκος με δοράν προβάτου, φθοράν προβάτων κατεργαζόμενος (TLG, Ignatius Scr. Eccl., Epistulae
interpolatae etepistulae suppositiciae (recensio longior) [Sp.] Epistle 10, chapter 2, section 1, line 1). Όσο για τους δεσποτάδες απομένει να ακούσουν το τρομερό «ουκ οίδα υμάς» εν ημέρα κρίσεως. Αδελφέ συμπρεσβύτερε, μη λησμονούμε την τιμή και την πρόνοια του Μεγάλου μας Αρχιερέως Χριστού ο οποίος μας βεβαιώνει ότι «σας στέλνω ως πρόβατα εν μέσω λύκων… Μη φοβηθείτε. Τρίχα της κεφαλής σας δεν θα χαθεί». Θα σε κάμω «τείχος χάλκινο. Θα σε πολεμήσουν και δεν θα σε νικήσουν. Εγώ θα είμαι μαζί σου (Ιερεμίας Α΄18-19) «μη φοβού, έμπροσθέν σου πορεύομαι, και όρη ομαλιώ, θύρας χαλκάς συντρίψω» ( Ης. 45/2)
Αποτείχιση
Και τώρα τι απομένει σεβαστοί και πολυαγαπημένοι αδελφοί συμπρεσβύτεροι εν Χριστώ τω Κυρίω μας; «Αφορίσθητε –κόψτε κάθε δεσμό με Άννα και Καιάφα, που μας οδηγούν στον Άδη.(P.G. 35,33 ). Ας πράξουμε απλά, ότι έκαναν όλοι οι άγιοι προ ημών σε περίοδο αίρεσης. Αποτείχιση. (βλέπε: Οι αγώνες των μοναχών υπέρ της Ορθοδοξίας, π. Βασιλείου Παπαδάκη, Ρέθυμνο, 2008). Ιδιαίτερα στο Κολυμπάρι της Κρήτης, έπεσαν οι μάσκες. Ομολογούμε ότι τα περισσότερα και μεγαλύτερα εμπόδια προέρχονται από κακούς ποιμένες που βρίσκονται εις τόπον Χριστού, αλλά όχι και εις τύπον. Έτσι επαληθεύεται ο λόγος του Αγίου Κυρίλου Ιεροσολύμων «φοβεί με η αφελαδέλφια των αδελφών «(ΒΕΠΕΣ 39). Αλλά μην ξεχνάμε «μεθ΄ υμών ειμί πάσας τας ημέρας της ζωής υμών» και «ό,τι αν αιτήσετε εν τω ονόματι μου, ποιήσω». Με απόλυτη εμπιστοσύνη στην κεφαλή της Εκκλησίας και αρχηγό της πίστεώς μας και την ευλογία Του, είθε να ανταποκριθούμε στην απαίτηση των περιστάσεων «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν». Να φανούμε άξιοι της κλήσεώς μας, ανταποκρινόμενοι στις προσδοκίες του λαού του Θεού, τον προορισμό μας και την ομοίωσίν μας με Αυτόν. Ο Θεός μεθ΄ ημών. Είη το Όνομά Του ευλογημένον. «Πάντα γαρ απέδωκεν ημίν»(Μ. Βασίλειος).
Η Θεία Χάρις η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα να μας καθοδηγεί στον εύδειο λιμένα του Σωτήρος μας Χριστού, μακρία από κάθε ψυχοκτόνο κοινωνία με την αίρεση.
Αποτειχισμένος Πρεσβύτερος Γεώργιος Αγγελακάκης
Πηγή : http://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=13141
Τέλειος γονιός; ...προτιμώ αληθινός! -- του Κωνσταντίνου Γανωτή
|
|||||||||||||||||
|
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΕΧΟΜΕΝ ΕΥΘΥΝΗΝ! -- Του ιερομονάχου Χαρίτωνος, Ι.Κ. Αναλήψεως, Καρυαί
Άγιοι Καθηγούμενοι και πατέρες, επιθυμούμε να
καταθέσουμε με όλον τον σεβασμό μας, προς εσάς που έχετε την πνευματική και την
διοικητική ευθύνη του Ιερού ημών Τοπου, με φόβο Θεού και αγάπη αλλά και με
ευθύτητα και απλότητα, τον πόνο και την αγωνία μας για την Ορθόδοξη πίστη μας,
για το μέλλον του Ιερού ημών Τόπου, όσο και για την σωτηρία των ψυχών μας, η
οποία έχει άμεση σχέση με όλα αυτά.
Πιστεύουμε ότι ο Αγιορείτικος Μοναχισμός στις
ημέρες μας διέρχεται μία ιδιαίτερη κρίση, όσον αφορά κυρίως στα θέματα της
πίστεως και της αγιορειτικής παραδόσεως. Εμείς θα επικεντρώσουμε την προσοχή
σας περισσότερον στα θέματα της πίστεως. Όλοι μας ζούμε κατά τις τελευταίες
δεκαετίες μία πνευματική κρίση, η οποία εξελίσσεται όσον ούπω σε μία
τραγικότητα. Η σημερινή πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται από την λεγόμενη
«Νεα Εποχή» η Παγκοσμιοποίηση (Θρησκευτική, Οικονομική και Πολιτική), επιδιώκει
να επιβάλει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα τρεις «θηλιές»:
Α . Μια παγκόσμια κυβέρνηση.
Β . Μια παγκόσμια οικονομία και
Γ . Μια παγκόσμια θρησκεία.
Το Άγιον Όρος έχει μια ιστορία γεμάτη από
διαρκείς και ασυμβίβαστους αγώνες για την Ορθόδοξη πίστη, για την αγιότητα και
την αρετή. Από τότε και μέχρι σήμερα στο Άγιον Όρος έχουν αλλάξει πολλά.
Σημερα, το Άγιον Όρος διέρχεται μία νέα ιστορική περίοδο παλεύοντας κάτω από
τελείως νέες ιστορικές, γεωπολιτικές, πολυπολιτισμικές, οικονομικές συνθήκες,
κ.α. Το Άγιον Όρος έρχεται τώρα αντιμέτωπο με την ίδια την πνευματική του
υπόσταση, με την ίδια την ταυτότητά του, με την ίδια την ιστορία του. Τι θα πράξει;
Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ -- Αθωνικά άνθη
«Μη χωρίζετε την
καρδίαν υμών από του Θεού… φυλάσσετε αυτήν μετά της μνήμης του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού πάντοτε… ίνα μεγαλυνθή Χριστός εν υμίν…». Άγ. Ιωάννης
Χρυσόστομος.
Το θέμα της
νοεράς προσευχής κατά τα τελευταία έτη κατέστη επίκαιρον τόσον εις τα ορθόδοξα
κλίματα, όσον και εις τον Προτεσταντισμόν και τον Καθολικισμόν, εξ αφορμής των
αλλεπαλλήλων εκδόσεων της «Φιλοκαλίας» και των Νηπτικών Πατέρων εις τρεις
ευρωπαϊκάς γλώσσας. Η νοερά προσευχή αποτελεί, εις την σημερινήν εποχήν του
ψυχικού άγχους, την μόνην καταφυγήν και το κύριον μέσον στροφής προς εαυτούς
δια την ανεύρεσιν της απολεσθείσης υπάρξεως, του απολεσθέντος Παραδείσου, της
εντός ημών υπαρχούσης Βασιλείας. Κάποτε, σπουδαίοι εκπρόσωποι της Καθολικής
Εκκλησίας, εχαρακτήρισαν την νοεράν προσευχήν ως «πνευματικήν ηλιθιότητα» και η
επίσημος Καθολική Εκκλησία θεωρεί την νοεράν προσευχήν και τον Ησυχασμόν ως
είδος τι αιρέσεως. Σήμερον όμως παρουσιάζεται μία ύφεσις εις τας πεπλανημένας αυτάς
αντιλήψεις και ο Δυτικός κόσμος στρέφεται διψαλέως προς την Ανατολήν, η οποία
διετήρησε την αγάπην της προς την εσωτερικήν ζωήν.
Γερόντισσα Γαβριηλία Κρίσεις καί Σχόλια στό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου: “Ἀσκητική τῆς Ἁγάπης” Γαβριηλίας μοναχῆς Ἀθῆναι 2003
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
(π. Σαράντου Σαράντου)
Στό βιβλίο
πού εὐρέως ἐκυκλοφόρησε, “Ἡ Ἀσκητική τῆς Ἀγάπης”, τῆς Γαβριηλίας μοναχῆς, ἀναφέρεται
τό ὄνομά μου ὡς ἕνας ἀπό ἐκείνους πού γνώρισαν τή μοναχή. Πράγματι, εἴχαμε συναντηθεῖ
μία φορά καί ἀνταλλάξαμε γιά λίγο κάποιες ἀπόψεις. Τό γεγονός αὐτό δέν μπορεῖ νά
ἀποτελέσει δική μου “ἐγγύηση” γιά τό βιβλίο, πού μεταγενέστερα συνεγράφη ἀπό τήν
ὁμώνυμη συγγραφέα.
Δράττομαι,
λοιπόν, τῆς εὐκαιρίας νά παρουσιάσω μέ πολλή χαρά τήν κριτική τοῦ παραπάνω βιβλίου,
πού ἔχει κάνει ὁ ἱερολογιώτατος Διάκονος π. Βασίλειος Σπηλιόπουλος.
Εἶναι πολύ
χρήσιμη ἡ ἀνάγνωση αὐτῆς τῆς κριτικῆς ἀπό τούς ἀναγνῶστες τοῦ ὀγκώδους βιβλίου τῆς
Γαβριηλίας, ἀλλά καί ἀπό ὅλο τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῶν ὀρθοδόξων, γιά νά μάθουν
νά ξεχωρίζουν τό σιτάρι ἀπό τό ἄχυρο, τό φῶς ἀπό τό σκοτάδι, τήν ἀλήθεια ἀπό τό
ψέμα.