Η Εκκλησία σχολείο του Χριστού -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού ΑΠΘ

Η Εκκλησία είναι η αγία οικογένεια του Θεού. Τα μέλη της απολαμβάνουν την αγάπη και φροντίδα του Θεού πατέρα, κληρονομούν την ατίμητη περιουσία του, χαίρονται την κοινωνία και το σύνδεσμο με τους αδελφούς, με πρωτότοκο αδελφό τον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό. Είναι επίσης η ιερή στρατεία· όλοι οι πιστοί πειθαρχημένοι στο νόμο και τα παραγγέλματα του αρχηγού και τελειωτού της πίστεως Ιησού Χριστού, αγωνίζονται γενναία και πορεύονται σταθερά προς τη νίκη. Αλλά για να οικειοποιηθούν οι πιστοί τον πλούτο της οικογένειας του Θεού, για να αξιοποιούν τα όπλα που τους χαρίζει ως ιερή στρατεία και να αγωνίζονται φιλότιμα και θεάρεστα τον καλόν αγώνα, πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουν και να βιώνουν την Εκκλησία ως σχολείο του Χριστού.                                           

Ως διδάσκαλος περπάτησε πάνω στη γη μας ο Ιησούς Χριστός· είναι ο αιώνιος και μοναδικός διδάσκαλος (Ματθ. 23: 8). Οι δάσκαλοι του κόσμου διδάσκουν τις επιστημονικές αλήθειες. Αυτές, όταν ασκούνται με αγάπη (βλ. Α΄ Κορ. 13), και, όπως έλεγε ο αρχαίος σοφός, δεν εξοβελίζουν την αρετή, βελτιώνουν τη ζωή· συντελούν στην επαγγελματική αποκατάσταση και καταξιώνουν την επίγεια σταδιοδρομία. Οι αιώνιες αλήθειες, τις οποίες αποκαλύπτει και μεταγγίζει ο διδάσκαλος Χριστός, οδηγούν στην πνευματική αποκατάσταση, εξασφαλίζουν την αιώνια σταδιοδρομία, διότι ελευθερώνουν και αγιάζουν, χαρίζουν την αιώνια λύτρωση και δόξα. Αλλά ο Ιησούς Χριστός δεν είναι μόνο ο διδάσκαλος της αληθείας. Είναι επίσης και ο μοναδικός «καθηγητής», δηλαδή ο καθοδηγητής που προπορεύεται και δείχνει στους ανθρώπους το δρόμο για τη βίωση της αλήθειας στην καθημερινή ζωή.

O πατέρας Θεόδωρος Ζήσης για την αλλαγή του ημερολογίου

Ύμνοι Τριωδίου - Μεγάλης Σαρακοστής -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 25 Φεβρουαρίου 2016

Ταρασίου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Ρηγίνου επισκόπου Σκοπέλου, Μαρκέλλου ιερομάρτυρος, Αλεξάνδρου μάρτυρος του εν Θράκη.

Ὁ Ἅγιος Ταράσιος γεννήθηκε, ἀνατράφηκε καὶ ἐκπαιδεύθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ εὐγενεῖς, τὸν Γεώργιο, κριτὴ καὶ πατρίκιο καὶ τὴν Εὐκρατία. Λόγω τῆς μεγάλης του μορφώσεως ἀνυψώθηκε στὸ ἀξίωμα τοῦ πρωτασηκρίτου.

Οἱ ἐκκλησιαστικὲς περιστάσεις τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν ἀρκετὰ σοβαρές. Ὑπῆρχε ἀκόμα ὁ πόλεμος τῶν εἰκονομάχων, ἡ δὲ θέση τῶν Ὀρθοδόξων ἔγινε ἀκόμη πιὸ δύσκολη διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Πατριάρχου Παύλου Δ’ τοῦ Κυπρίου (780 – 781 μ.Χ.). Ἡ βασίλισσα Εἰρήνη ἡ Ἀθηναία, ἡ ὁποία ἐπιτρόπευε τὸν ἀνήλικο υἱό της Κωνσταντῖνο ΣΤ’ (780 – 798 μ.Χ.), κατανόησε, ὅτι χρειαζόταν ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης μὲ εὐσέβεια, θεολογικὴ κατάρτιση καὶ διοικητικὴ ἱκανότητα, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς περιστάσεις καὶ τὰ προβλήματα. Ἔτσι ἐξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς λαϊκοὺς ὁ Ἅγιος Ταράσιος παρὰ τὶς ἐπίμονες ἀρνήσεις του, ἀφοῦ ἔλαβε ὑπόσχεση ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς, ὅτι θὰ συγκληθεῖ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ποὺ θὰ ἀντιμετωπίσει τὰ διάφορα θεολογικὰ ζητήματα καὶ τὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα. Ἡ χειροτονία τοῦ νέου Πατριάρχου ἔγινε στὶς 25 Δεκεμβρίου 784 μ.Χ.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (Διδαχή Α΄) :

Ο άνδρας, αδελφοί μου, εγέννησε γυναίκα από την πλευράν του χωρίς γυναίκα και πάλιν έμεινε γερός. Η γυναίκα εδανείσθη εκείνην την πλευράν από τον άνδρα και την εχρεωστούσε. Εγεννήθησαν ωσάν τα άστρα του ουρανού και ωσάν την άμμον της θαλάσσης γυναίκες εις τον κόσμον. Δεν εφάνη ποτέ καμμιά γυναίκα άξια και εκείνη να γεννήση άνδρα να πλερώση εκείνην την πλευράν οπού εχρεωστούσε, παρά η Δέσποινα η Θεοτόκος, οπού αξιώθηκε δια την καθαρότητά Της και εγέννησε τον γλυκύτατόν μας Ιησούν Χριστόν και Θεόν εκ Πνεύματος Αγίου χωρίς άνδρα, παρθένος, και πάλιν έμεινε παρθένος και επλέρωσε εκείνην την πλευράν.

Ἡ ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ καί αἱ καινοτομίαι τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καί τοῦ Πουσάν

Ὁ ἅγιος Κυπριανός, τονίζει ἤδη τόν 3ον αἰῶνα, τήν ἑνότητα περί τόν Ἐπίσκοπον, περί τήν εὐχαριστίαν καί ἐν τῇ ὀρθοδοξίᾳ· γράφει ὁ ἅγιος Πατήρ: «Ὁ Θεός ἐστιν εἷς, καί ὁ Χριστός εἷς, καί μία ἡ Ἐκκλησία Aὐτοῦ, καί ἡ πίστις μία, καί ἡ ποίμνη μία ἡνωμένη διά τῆς κόλλας τῆς ὁμοφωνίας εἰς τήν στερεάν ἑνότητα τοῦ Σώματος». Ἀλλ’ ἡ  Ὀρθοδοξία διά τόν ἅγιον Κυπριανόν δέν ἀποτελεῖ Πίστιν ἀποφασιζομένην ἑκάστοτε κοινῇ συναινέσει ὑπό τῶν  Ἐπισκόπων, ἀλλά τήν ἀπ΄ ἀρχῆς παραδοθεῖσαν ὑπό τῶν Ἀποστόλων  τοιαύτην. Χάριν αὐτῆς ὁ ἅγιος Κυπριανός, δέν ἐσεβάσθη τήν δικαιοδοσίαν ἤ τήν ἄποψιν τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης Στεφάνου, ἀλλά συνίστα τήν ἀνυπακοήν πρός αὐτόν, διότι ὁ Στέφανος ἐνήργει κατά παράβασιν τῆς ἀποστολικῆς Πίστεως (Epistola LXXIV, Ad Pompeium contra Epistolam Stephani) !  Ἡ αὐστηρά ἐκκλησιολογική διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ περί μή σωτηρίας ἐκτός Ἐκκλησίας (“extra Ecclesiam nulla salus”) εἶναι, κατά τόν Καθηγητήν Βλάσιον Φειδᾶν, ἡ κατ΄ ἐξοχήν και κατά παράδοσιν ὀρθόδοξος. Ἀντιθέτως, ἡ αὐγουστίνειος ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀποδέχεται στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητος ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποτελεῖ οὕτω τήν βάσιν τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας καί τῶν  τελευταίων κειμένων τοῦ Π.Σ.Ε. (Πόρτο Ἀλέγκρε καί Πουσάν) συνιστᾷ καινοτομίαν, καί ὡς γνωστόν, πᾶσα ἐπίμονος καί ἀμετανόητος δογματική καινοτομία ἀποτελεῖ διά τήν Ὀρθοδοξίαν αἵρεσιν!

www.impantokratoros.gr

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2015 -- 16.710.000 ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από εκτρώσεις!!!

Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.

Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων με περίπου 3.000. 000 μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.

Και τώρα με την  σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της  αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως, και ο Κλήρος; Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου…

Αυτοκτονούμε!!!

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2015 -- 16.710.000 ελ...": 

Ιερομόναχος Γρηγόριος Ζιώγος

Το έχω γράψει και άλλοτε, και θα το γράφω για όσο ζώ,

Οι επίσκοποι και οι κληρικοί από την στιγμή που μνημονεύουν επίσημα στις ευχές της Λειτουργίας - υπέρ πάσης αρχής και εξουσίας - τους φονιάδες και τους βλάσφημους, χρεώνονται το ίδιο με αυτούς που μνημόνευσαν.

Αυτό σημαίνει το μνημόσυνο στον τάδε και στον δείνα, ότι έχουμε τις ίδιες Δοξασίες- απόψεις και πρακτικές, και ταυτιζόμαστε μαζί του και τον μνημονεύουμε αναφανδόν. 

Ο νοών νοείτω.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ -- “Ομιλούν οι πόλεις” -- Ἐκδήλωσις ἀπὸ τὴν ὁμάδα φοιτητριῶν καὶ ἐπιστημόνων τοῦ Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου-Χρυσοσπηλαιωτίσσης, 7.2.2016

“ΟΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ”

24.2.2016

Ἐκδήλωσις ἀπὸ τὴν ὁμάδα φοιτητριῶν καὶ ἐπιστημόνων τοῦ Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου-Χρυσοσπηλαιωτίσσης, 7.2.2016

Παρ᾿ ὅλον ὅτι παρῆλθαν σχεδὸν 3 ἑβδομάδες ἀφ᾿ ὅτου πραγματοποίηθηκε ἡ ἐκδήλωσι «Ομιλούν οι πόλεις», ἐν τούτοις τὸ θέμα εἶναι πάντα ἐπίκαιρο καὶ τὸ γνωστοποιοῦμε στοὺς φίλους.

Ὁ δραστήριος Προϊστάμενος τοῦ Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου-Χρυσοσπηλαιωτίσσης π. Ἀθανάσιος Ἀττάρτ, ἂν καὶ μόνος του, λειτουργεῖ καὶ δραστηριοποιεῖται καθημερινῶς πρωὶ καὶ ἀπόγευμα ἀόκνως. Τοῦ εὐχόμεθα νὰ εἶναι πάντοτε καλὰ καὶ νὰ συνεχίσῃ τὸν ἀγῶνα τὸν καλό, διότι ὁ θερισμὸς εἶναι τεράστιος, οἱ δὲ ἰδανικοὶ ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου ἐλάχιστοι.

Συγχαίρουμε τὸν ἀκάματο ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου π. Ἀθανάσιο καὶ εὐχόμαστε νὰ τὸν μιμοῦνται καὶ ἄλλοι ἐργάτες τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Ο Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γράφει:

«Γιὰ τὸν συνήγορο τοῦ ψεύδους ποιός κλῆρος, ποιά μερίδα, ποιά γνησιότητα ὡς πρὸς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει; Τὴν Ἐκκλησία ποὺ κατὰ τὸν Παῦλον, εἶναι “στύλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας”, ἡ ὁποία καὶ μένει, μὲ τὴ χάρι τοῦ Χριστοῦ, διαρκῶς ἀσφαλὴς καὶ ἀκράδαντη, παγίως ἐστηριγμένη σὲ ἐκεῖνα, ἐπάνω στὰ ὁποῖα ἔχει στηριχθῆ ἡ ἀλήθεια; Διότι πράγματι, ὅσοι εἶναι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τῆς ἀληθείας· καί ὅσοι δὲν εἶναι τῆς ἀληθείας, δὲν εἶναι οὔτε τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καὶ τόσο περισσότερον, ὅσον αὐτοὶ ψεύδονται στὸν ἴδιον τὸν ἑαυτό τους, ἀποκαλώντας τοὺς ἑαυτούς τους καὶ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ποιμένες καὶ ἀρχιποίμενες ἱερούς· ἔχομε διδαχθῆ ὅμως ὅτι ὁ χριστιανισμὸς δὲν χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὰ πρόσωπα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀκρίβεια τῆς Πίστεως».

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Ένα κείμενο της αδελφής μας Άννας (anny)

Η Ορθοδοξία στηρίζεται στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση, την Παράδοση των Αγίων Πατέρων. 
Η πατερική περίοδος επεκτείνεται όσο και η ζωή της Εκκλησίας και αρχίζει από την ημέρα της Πεντηκοστής και φθάνει μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με αυτή τη αντίληψη, η αγιαστική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, που καθοδηγεί την Εκκλησία, αποτελεί ένα ενιαίο και συνεχές ρεύμα που είναι πάντοτε παρόν και επίκαιρο μέσα στην Ιστορία και έτσι, η βυζαντινή περίοδος όπως και η Νεώτερη εποχή, είναι η φυσική συνέχεια της χριστιανικής αρχαιότητας με την οποία συνδέονται οργανικά και αδιάσπαστα. 
Στη μεγάλη σατανοκίνητη εποχή της εικονομαχίας, υπήρξαν Πατριάρχες και Επίσκοποι εικονοκλάστες, όπως ο Νικήτας ο Α τον οποίο αργότερα αναθεμάτισε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, ο Αντώνιος Α', ή ο Ιωάννης Ζ ο Γραμματικός, μεγάλος Λόγιος της εποχής, και δάσκαλος του Αυτοκράτορα Θεοφίλου,χάρις του οποίου ο Θεόφιλος έτρεφε μίσος για τις άγιες εικόνες. 
Σ' αυτή την σκοτεινή περίοδο, που ασχημόνησαν τα μάλλα ταγοί της εκκλησίας, και περισπούδαστοι λαϊκοί, λές....αυτοί να ήταν η Αποστολική και Πατερική συνέχεια, η οποία άρχισε από την Πεντηκοστή; 
Ερχόμαστε τώρα στα βδελυρά του 20ού αιώνα, και στην δια της βίας αυθαίρετη καινοτομία της παρεπήδησης 13 ημερών, από τα Πατερικά παραδεδομένα πρός χάριν του νεοανατείλαντος Οικουμενισμού. 
Οι Καινοτόμοι, έφυγαν από την Κανονική Τάξη της εκκλησίας. 
Οσοι φεύγουν, αυτοί προκαλούν σχίσμα που συμβαίνει με την προϋπόθεση οτι κάποιοι εμμένουν σθεναρώς, παρά τα οικονομικά ανταλλάγματα, τους ξυλοδαρμούς, τις καθαιρέσεις και τους διωγμούς. 
Η εκκλησία, η Νύμφη του Κυρίου θα υφίσταται σταθερά, παρά την πληθωρικότητα των αριθμών των αναχωρούντων, παρά την πλουσιοπάροχη οικονομική εξαγορά, την οποία αποποιήθηκαν, και παρά το ανθρώπινο εφάμαρτο του προσωπικού τους εγωϊσμού για πρωτοκαθεδρίες. 

http://orthodoxia.forumup.gr/about508-0-asc-30-orthodoxia.html

Ο ΑΒΒΑΣ ΔΟΥΛΑΣ, ο μαθητής του Οσίου Βησσαρίωνος, διηγείτο στούς Αδελφούς.

Κάποτε, ενώ περπατούσαμε στις όχθες της Νεκράς Θάλασσας, ο Γέροντας μου κι’ εγώ, κυριεύθηκα από υπερβολική δίψα.

- Διψώ, Αββά, είπα στον Γεροντα μου.

- Πιές από τη θάλασσα, μου είπε. Τον κύτταξα με απορία. Πινόταν εκείνο το νερό, που ήταν όλο αλμύρα και θειάφι; Ο Γέροντας όμως είχε σταθή σε προσευχή και με το ευλογημένο χέρι του σταύρωνε τα νερά.

- Πιές, μου ξανάπε. Υπήκουσα. Πήρα με τη χούφτα μου και ήπια. Το πικρό νερό της Νεκράς Θαλασσας είχε γίνει πιο γλυκό από μέλι. Σαν είδα το θαύμα αυτό, ετοιμάστηκα να γεμίσω το μικρό λαγήνι που είχα μαζί μου.

- Γιατί το γεμίζεις; με ρώτησε ο Γεροντας.

- Για να το έχω, όταν διψάσω πάλι, Αββά. Με κύτταξε με αυστηρό βλέμμα:

- Ο Θεός που είναι εδώ, ολιγόπιστε, θα είναι και πιο κάτω. Άλλη φορά θέλαμε να περάσωμε το ποτάμι και δεν βρίσκαμε βάρκα. Ο Γέροντας τότε, που βιαζόταν, έκανε την προσευχή του και πέρασε στην αντίθετη όχθη, περπατώντας πάνω στα νερά.

- Πως αισθανόσουν; τον ρώτησα αργότερα.

- Ένοιωθα το νερό ως τούς αστραγάλους μόνο, μου αποκρίθηκε. Από κει και πέρα, περπατούσα όπως στην ξηρά.