ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ

Δύσκολο να πει κανείς τί είναι καλύτερο∙ να μεταλαμβάνουμε συχνά ή σπανίως των Αγίων Μυστηρίων του Χριστού. Ο Ζακχαίος υποδέχθηκε με χαρά στο σπίτι του τον αγαπημένο επισκέπτη, τον Κύριο, και καλώς έπραξε. Ενώ ο εκατόνταρχος , από ταπεινοφροσύνη , αναγνωρίζοντας την αναξιότητά του, δεν αποφάσισε να τον δεχτεί και καλώς έπραξε και αυτός. Οι πράξεις τους, αν και ερχόμενες σε αντίθεση, είναι ταυτόσημες ως προς το κίνητρο. Και ενώπιον του Θεού φάνηκαν εξίσου άξιες. Η ουσία βρίσκεται στο ότι πρέπει να ετοιμάζουμε δεόντως τον εαυτό μας για το μέγα Μυστήριο.

***
Ο  Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ":

Πατριάρχης Καλλίνικος Γ’ καί Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου ΚΠόλεως.
«Οἱ Ἱερεῖς δέ ὅπου ἔχουσιν ἐνορίτας, νά διδάσκωσιν αὐτούς νά μεταλαμβάνουν εἰς τάς Τεσσαρακοστάς τοῦ χρόνου καί νά προσέρχωνται μέ καθαράν καρδίαν καί συντριβήν καί εὐλάβειαν εἰς τήν Θείαν Κοινωνίαν. Ἐάν δέ θελήσωσι νά κοινωνήσωσι καί ἄλλην φοράν ἔξω ἀπό τάς Τεσσαρακοστάς τάς ἁγίας, ἑπτά ἡμέρας ἤ πέντε - τό ὀλιγότερον – νά νηστεύσωσι καί νά ἀκούωσι τήν καθημερινήν Ἀκολουθίαν εἰς τάς ἐκκλησίας ἤ νά τήν διαβάζωσιν εἰς τά ὀσπήτιά τους. Εἰς ἀνάγκην δέ, ἄς νηστεύσωσι καί τρεῖς ἡμέρας μόνον, προετοιμαζόμενοι μέ τήν Θείαν Ἐξομολόγησιν…

Συμεών ἀρχιεπ. Θεσσαλονίκης, « Ἅπαντα » σελ. 479 - Εντολή προς τους Ιερείς να νηστεύουν οι ενορίτες 3 μέρες το λάδι πριν να μεταλάβουν.

Σημειωτέον, στην αρχαία εκκλησία κοινωνούσαν καθημερινά χωρίς νηστεία, εξ' αφορμής του Μαρτυρίου, πέραν των υπόλοιπων αρετών, γράφε ακτημοσύνη. Ολα στο κοινό ταμείο. Υπενθυμίζω τον Ανανία και την Σαπφείρα, που κράτησαν ένα χωράφι για τα γεράματα...
Δια ταύτα οι νηστείες καθιερώθηκαν ανά τους αιώνες, για την κατάντια των Χριστιανών...

Ιερομόναχος Γρηγόριος Ζιώγος

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου 2016

Σύναξις των 70 αποστόλων, Θεοκτίστου μάρτυρος.

Περὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μᾶς πληροφορεῖ τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον στο ι’ κεφάλαιον: «Μετὰ δὲ ταῦτα ἀνέδειξεν ὁ Κύριος καὶ ἑτέρους ἑβδομήκοντα καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο πρὸ προσώπου αὐτοῦ εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ τόπον οὗ ἤμελλεν αὐτὸς ἔρχεσθαι. Ἔλεγεν οὖν πρὸς αὐτοὺς· ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι. Δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ, ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ. Ὑπάγετε· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς ἄρνας ἐν μέσῳ λύκων. Μὴ βαστάζετε βαλλάντιον, μὴ πήραν, μηδὲ ὑποδήματα, καὶ μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε· εἰς ἣν δ’ ἂν οἰκίαν εἰσέρχησθε, πρῶτον λέγετε· εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ καὶ ἐὰν ᾖ ἐκεῖ υἱὸς εἰρήνης, ἐπαναπαύετε ἐπ’ αὐτὸν ἡ εἰρήνη ὑμῶν· εἰ δὲ μήγε, ἐφ’ ὑμᾶς ἀνακάμψει… καὶ θεραπεύετε τοὺς ἐν αὐτῇ ἀσθενεῖς, καὶ λέγετε αὐτοῖς· ἤγγικεν ἐφ’ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Τοὺς ἐξέλεξε ὁ Χριστὸς ὕστερα ἀπὸ τοὺς Δώδεκα, γιὰ νὰ βοηθοῦν τὸ σωτήριο ἔργο του καὶ νὰ διακονοῦν τὸ σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ : Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι γιατί τό Ἵδρυμα «Ἀνοική κοινωνία» τοῦ κ. Σόρος χρηματοδοτεῖ τήν «ἀκτιβιστική» δράση τῆς ὁμοφυλοφιλίας στήν Ἑλλάδα καί τήν Εὐρώπη;

Εἶναι γνωστός ὁ κ. Σόρος ἀπό τήν σχέσι του μέ τούς ἐπί κεφαλῆς τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ἑβραϊκοῦ λόμπυ, Ρότσιλντ καί Ροκφέλερ καί ἀπό τήν διαρκῆ συμμετοχή του στό think tank (!!!) τῆς λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι γιατί τό Ἵδρυμα «Ἀνοική κοινωνία» τοῦ κ. Σόρος χρηματοδοτεῖ τήν «ἀκτιβιστική» δράση τῆς ὁμοφυλοφιλίας στήν Ἑλλάδα καί τήν Εὐρώπη; Γιατί δέν τό κάνει γιά τήν Κίνα, τίς Ἰνδίες, τόν Ἰσλαμικό κόσμο, τήν Ἀφρική, δηλ. γιά πέντε περίπου δισεκατομμύρια συνανθρώπων μας; Τά δικά τους δῆθεν ἀνθρώπινα δικαιώματα εἶναι κατωτέρας σημασίας; Ἡ ἀπάντησι νομίζουμε εἶναι πολύ ἁπλή. Αὐτό πού πρέπει νά γκρεμιστῆ, νά σαπίση, νά ἀποδομηθῆ εἶναι ἡ Χριστιανική Εὐρώπη καί σέ αὐτό συμπράττουν οἱ δῆθεν ἀντισυστημικοί Ἕλληνες Βουλευτές πού ἀποδεικνύονται μέ τόν τρόπο αὐτό ἐθελόδουλα πιόνια καί ἀνδρείκελα τοῦ διεθνιστικοῦ σιωνιστικοῦ συστήματος.

π. Θεόδωρος Ζήσης: Εἶναι πάντως βέβαιο ὅτι ὁ πατριάρχης Βαρθολοµαῖος ἔχει ἀποδεχθῆ τὸ νέο αὐτὸ ἐκκλησιολογικὸ µοντέλο τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν»,

ἀφοῦ ὄχι µόνον δὲν ἀπέρριψε ἡ Κωνσταντινούπολη, ἀλλὰ πρωτοστάτησε στὰ ἀποφασισθέντα, ἀλλὰ καὶ διὰ πολλῶν ἄλλων δηλώσεών του ἀποδέχεται ὡς ἐκκλησία τὸν Παπισµὸ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς κοµµάτι τῆς διηρηµένης Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ λοιπὸν ἐµεῖς εἴµαστε µέρος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι τὸ ὅλον, φυσικὰ τὸ µέρος δὲν µπορεῖ νὰ συγκαλέσει Οἰκουµενικὴ Σύνοδο, χωρὶς τὴν συµµετοχὴ τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν» τῆς ∆ύσεως. ∆ὲν θέλει νὰ µᾶς κατηγοροῦν οἱ ἀδελφοί µας τῆς ∆ύσεως ὅτι «τὴν ἐκκλησιολογία τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν θέτει σὲ δοκιµασία ἡ ἀξεδιάλυτη ἀντινοµία της: µία ἀδελφὴ Ἐκκλησία εἶναι ἀληθινὰ καὶ πλήρως Ἐκκλησία- καὶ ὑπ᾽ αὐτὴν τὴν ἔννοιαν βρίσκει τὴν ὁλοκλήρωσή της στὴν ταυτότητά της· ταυτόχρονα µία ἀδελφὴ Ἐκκλησία δὲν µπορεῖ νὰ βρεῖ τὴν ὁλοκλήρωση, χωρὶς νὰ πραγµατώνει τελεία κοινωνία µὲ ὅλες τὶς ἄλλες ἀδελφὲς Ἐκκλησίες». Εἴµαστε συνεπεῖς πρὸς τὴν ἐκκλησιολογία τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν», γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν µποροῦµε, ἂν θέλουµε νὰ µὴν ἀντιφάσκουµε, νὰ συγκαλέσουµε Οἰκουµενικὴ Σύνοδο, χωρὶς τὴν «ἀδελφὴ Ἐκκλησία» τῆς Ρώµης.

ΕΤΟΣ ΕΙΡΗΝΙΚΟΝ --- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

᾿Από τίς εὐχές, πού ἀφειδώλευτα ἀκούγονται τίς μέρες τίς γιορτινές, ξεχωρίζω αὐτήν, πού ποθεῖ καί εὔχεται νά ᾿ναι τό νέο ἔτος εἰρηνικό. Δικαιολογοῦν, νομίζω, τήν ἐπιλογή ὄχι μόνον οἱ πρόσφατες συγκυρίες καί τά ἐπεισόδια, πού ἀναστάτωσαν καί πάλι τήν πρωτεύουσα, τήν συμπρωτεύουσα καί ἄλλες πόλεις τῆς Πατρίδας μας,
ἀλλά καί ἴδιος πόθος, πού ἀπό παλιά φωλιάζει στοῦ καθενός τήν καρδιά· νά ζοῦμε εἰρηνικά. Εἶναι πόθος, πού ὤθησε τούς Ρωμαίους νά ἀλλάξουν τήν παράδοσή τους καί νά μή λογαριάζουν ὡς πρῶτο μήνα τοῦ ἔτους τόν Μάρτιο, πού τούς θύμιζε τόν θεό τοῦ πολέμου Mars, ἀλλά τόν ᾿Ιανουάριο. Αὐτός παίρνει τό ὄνομά του ἀπό τόν εἰδωλολατρικό θεό ᾿Ιανό, τόν προστάτη τῶν μετακινήσεων καί συναλλαγῶν, πού ἀπαιτοῦν καί προϋποθέτουν ἕνα κλίμα εἰρηνικό. ᾿Αποτυπωμένη καί στό ἡμερολόγιο λαχτάρα γιά εἰρήνη γίνεται ἀκόμη πιό τραγική καί ὀδυνηρή, καθώς ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια ναός τοῦ ᾿Ιανοῦ, πού ἄνοιγε σέ περιόδους πολέμου, δέν ἔκλεισε ποτέ. Ποτέ δέν σταμάτησαν οἱ πόλεμοι ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα. Κατ᾿ ἐπανάληψη αἱματοκυλίσθηκε ἀνθρωπότητα. ῾Εκατόμβες ἀτέλειωτες ἀπαρτίζουν οἱ ἀνθρώπινες ζωές, πού βίαια τερματίσθηκαν, οἱ ἄλκιμοι νέοι πού χάθηκαν πάνω στόν ἀνθό τους. ᾿Απέραντες καί ἀπύθμενες λίμνες τά δάκρυα τῶν γονιῶν, πού εἶδαν τά σπλάχνα τους νεκρά, τῶν χηρῶν καί τῶν ὀρφανῶν, τῶν ἐκτοπισμένων, τῶν προσφύγων, πού ἀνέστιοι, ἄσιτοι, γυμνοί λιτανεύουν στόν κόσμο τά πικρά δῶρα τοῦ πολέμου· τήν φτώχεια, τήν ἐξαχρείωση, τήν ταλαιπωρία τους.
Τί φρίκη πού ἔχει πόλεμος!
Τί συμφορά ἀφήνει!
Αὐτά τά λόγια λέγοντας
πύρινα δάκρυα χύνει
μαζί μέ τόν ποιητή, ὅποιος ἔζησε τήν πικρή ἐμπειρία τοῦ πολέμου. «Κανείς δέν εἶναι τόσο ἀνόητος, ὥστε νά προτιμᾶ τόν πόλεμο παρά τήν εἰρήνη», ἔγραφε ῾Ηρόδοτος πατέρας τῆς ἱστορίας. ῾Η διαπίστωση αὐτή ἔχει τήν ἰσχύ της σέ κάθε ἐποχή. Κι ὅμως συνήθως κυριαρχεῖ ἀνεπιθύμητος πόλεμος. Σωστά λέχθηκε ὅτι « ἱστορία τῆς
γῆς μας τήν ἱστορία τῶν πολέμων κατάντησε νά καταγράφει». Ταλανίζεται ἀνειρήνευτος ὁ κόσμος μας καί μένει ὄνειρο ἄπιαστο τό «ἐπί γῆς εἰρήνη», πού μήνυσαν οἱ ἄγγελοι στούς ταπεινούς βοσκούς τῆς Βηθλεέμ. Αὐτό, βέβαια, δέν δικαιολογεῖ ἐκείνους, πού κατηγοροῦν τόν Χριστό, διότι δέν βλέπουν στήν γῆ τήν εἰρήνη. ῎Ας ἀναρωτηθοῦν οἱ ἴδιοι ἄν ὄντως ἔχουν δεχθεῖ τόν Χριστό, ἄν ἐφήρμοσαν τό Εὐαγγέλιό του.