OXI στη μουσουλμανοποίηση της Ορθόδοξης Ελλάδος μας. ΝΑΙ στον αγώνα εναντίον του ουνιτισμού μας!

Γρηγορείτε, μη καθεύδετε άλλο! Στερεωθείτε! Μη σας εμπαίζουν τα κύματα της απιστίας και της διαφθοράς. Ανδρίζεσθε κι αντισταθείτε. Το κακό είναι τόσο θρασύδειλο. Γίνετε ρωμαλέοι και στιβαροί… Γρηγορείτε, να μείνουν άγρυπνα τα όνειρά σας κι ακηλίδωτη η ψυχή σας. Να φράξουμε με τα χέρια μας τα μονοπάτια της απωλείας. Να οργώσουμε με τα πόδια μας την άγονη γη… Αν λυγίσουμε προσευχόμενοι τα γόνατα και τις καρδιές, θα κερδίσουμε τη μάχη! Γρηγορείτε, κι αρχίστε σήμερα, τώρα, όχι αύριο. Όλοι φυλάμε Θερμοπύλες. Ίσως δεν θα γράψουμε όλοι ιστορία. Μα θα γραφούν οι συνέπειες της ζωής μας. Κι αν είμαστε αδύνατοι, τους αδύνατους ο Κύριος τούς κάνει δυνατούς. Γι΄ αυτό δεν δειλιάζει ο αγωνιστής. Δε ραγίζει μέσα του η ευσέβεια κι η ελπίδα. Η λαμπάδα καίγεται κι αφήνει το φως της να διεισδύει παντού. Αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, ποιος τότε θα γίνει φως για τον κόσμο; ΕΛΛΗΝΕΣ! Όρθιοι, Άγρυπνοι, Τολμηροί! Δεν υπάρχουν περιθώρια. Οι καμπάνες κτυπούν. Το εγερτήριο σάλπισμα ηχεί. Οι σειρήνες σφυρίζουν… Βαρύτατο χρέος έχουμε έναντι των προγόνων μας, των Αγίων και Μαρτύρων της Εκκλησίας μας. Αν έτσι πορευθούμε, ο Θεός θα μας βγάλει από την κρίση. Και θα μας ευλογήσει. Η Ελλάς θα ζήσει. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. 

(Ο.Τ. 1854).

«Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου» -- Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά --- (Μετάφρασις εις τα Νεοελληνικά από Πατέρας της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Την σημερινή μου ομιλία προς την αγάπη σας την υποκινεί ένας πόθος κι ένα χρέος, όχι μόνο επειδή θα εισάγω λόγο σωτήριο στη φιλόθεο ακοή σας και θα θρέψω ακολούθως τις ψυχές σας – άλλωστε κάτι τέτοιο και το θέλω, εξ αιτίας της αγάπης μου σε σας, και μου αρμόζει κατά τους ιερούς θεσμούς, αλλά και επειδή το θεωρώ χρέος μου και πόθο από ό,τιδήποτε άλλο να διηγηθώ και να εξυμνήσω μέσα στην Εκκλησία τα μεγαλεία της Αειπαρθένου και Θεομήτορος. Μα ο πόθος είναι διπλάσιος, και με ανεβάζει, με παρηγορεί, με προτρέπει. Αλλά το απαραίτητο του χρέους με βιάζει, ενώ ο λόγος δεν μπορεί να κάνει πρόσβαση στα υπέρλογα, όπως το μάτι δεν μπορεί ν΄ αντικρύσει ατενώς τον ήλιο.

Αγνή Παρθένε - Ψάλλουν οι μοναχοί της Σιμωνόπετρας

Ἡ Μασωνία --- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Σωτηρίου Ἀθανασούλα

 Ἡ Μασωνία εἶναι μυστική θρησκευτική ὀργάνωση μέ ἰδιαίτερη λατρεία. Τό κατ᾽ ἐξοχήν στοιχεῖο, πού τήν διαφοροποιεῖ ριζικά ἀπό τόν Χριστιανισμό, εἶναι ἡ ἀντίληψη γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐκφράζεται σέ κείμενα κορυφαίων ἐκπροσώπων της ἤ σέ τεκτονικά τελετουργικά τυπικά. Σέ κάποια ἀπ᾽ αὐτά ἀμφισβητεῖται ἀκόμη καί ἡ ἱστορική ὕπαρξη τοῦ Ἰησοῦ ἤ τό πρόσωπό Του κατανοεῖται συμβολικά, μέ ὁρολογία, πού θυμίζει τόν φιλοσοφικό χῶρο τοῦ Νεοπλατωνισμοῦ. Σέ ἄλλα κείμενα ὁ Χριστός γίνεται ἀποδεκτός ὡς ἱστορικό πρόσωπο, ὄχι ὅμως, ὡς ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, ἀλλά ὡς ἕνας μεγάλος δάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος, πού ἐξισώνεται μέ ὑπαρκτά ἤ ἀνύπαρκτα πρόσωπα (Πυθαγόρας, Κομφούκιος, Βούδας, Ποσειδῶνας, Ἀπόλλωνας). Ὁ ᾽Ιησοῦς, κατά τή μασωνική ἀντίληψη, δέν ἦταν τίποτε περισσότερο ἀπό ἕνα «τέλειο μύστη», δηλ. ἕνα μεγάλο μασῶνο, τόν ὁποῖο μπορεῖ νά φθάσει (ἀλλά καί νά ξεπεράσει!) κάθε μυημένος στίς «ἀλήθειες» τοῦ Τεκτονισμοῦ. Τό χειρότερο εἶναι ὅτι ὁ Τεκτονισμός ἀναμένει ἕνα ἄλλο μύστη, τόν μεγαλύτερο ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἕνα «μεσσία» ἀνώτερο ἀπό τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος θά ἑρμηνεύσει αὐθεντικά τά τεκτονικά σύμβολα καί θά ἀποκαλύψει, δῆθεν, τό πλήρωμα τῆς ἀλήθειας!

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 19 Αυγούστου 2015

Ανδρέου στρατηλάτων και 2593 μαρτύρων.

Οἱ στρατιῶτες ἦταν κυριευμένοι ἀπὸ φόβο, λόγω τοῦ ὅτι ὁ ἐχθρὸς ἦταν πολυάριθμος καὶ εἶχε πολλὲς νῖκες στὸ ἐνεργητικό του. Ἡ ἀρχηγία τοῦ μικροῦ σώματος στρατιωτῶν εἶχε ἀνατεθεῖ ἀπὸ τὸν ἀρχιστράτηγο Ἀντίοχο σὲ ἕναν γενναῖο χριστιανὸ ἀξιωματικό, τὸν Ἀνδρέα.

Βεβαίωσε λοιπὸν ὁ Ἀνδρέας τοὺς στρατιῶτες του πὼς ὁ θρίαμβος τῆς νίκης θὰ εἶναι μὲ τὸ μέρος τους, ἂν ὅλοι μὲ πραγματικὴ πίστη ἐπικαλεσθοῦν τὸν παντοδύναμο Θεὸ τῶν χριστιανῶν. Διότι ὅλα τὰ κατορθώματα τῶν χριστιανῶν ἐπιτυγχάνονται «σὺν τῇ δυνάμει τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρίστου». Μὲ τὴ δύναμη, δηλαδή, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Πράγματι, τὰ λόγια τοῦ Ἀνδρέα ἀνύψωσαν τὸ ἠθικὸ τῶν στρατιωτῶν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ συντρίψουν τὸ πολυπληθὲς στράτευμα τοῦ ἐχθροῦ. Ὁ Ἀντίοχος ἐπαίνεσε δημόσια τὸ κατόρθωμα αὐτό, ἀλλὰ ὅταν ἔμαθε ὅτι οἱ στρατιῶτες εἰλκύσθηκαν ἀπὸ τὸν Ἀνδρέα στὸ χριστιανισμό, ἔστειλε 1.000 στρατιῶτες νὰ τοὺς ἀφοπλίσουν καὶ νὰ τοὺς στείλουν στὰ σπίτια τους. Ὁ Ἀνδρέας, ὅμως, μετὰ ἀπὸ συζήτηση εἵλκυσε καὶ αὐτοὺς στὸν χριστιανισμό.

Ἐξοργισμένος τότε ὁ Ἀντίοχος, ἔστειλε εἰδικὸ σῶμα μὲ ἔμπιστους ἀξιωματικοὺς καὶ σκότωσε ὅλους τους χριστιανοὺς στρατιῶτες.

Ἦταν στὸν ἀριθμὸ 2.593!

Η ΣΥΝΕΧΙΣΙΣ ΤΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ

Τοῦ κ. Εὐαγγέλου Διαμάντη, Θεολόγου

Μέ τήν εἴσοδον τοῦ θέρους τά τελευταῖα χρόνια ἡ πνευματική ζωή τοῦ λαοῦ μας δέν φαίνεται νά ἐξελίσσεται πρός τό καλύτερον. Αἱ δραστηριότητες τῶν διακόνων τῆς Ἐκκλησίας μας εἰς τόν τομέα αὐτόν ἐμφανίζονται περισσότερον ὑποβαθμισμέναι. Τό θεῖον κήρυγμα, τό ὁποῖον διακόπτεται εἰς πολλούς ἱ. ναούς, δέν ὑπάρχει πλήν τῶν πανηγυριζόντων σχεδόν μίαν φοράν ὅλην τήν περίοδον. Ὀλίγα ἔτη ἐνωρίτερον ὑπῆρχον περισσότεροι ἱεροκήρυκες, ὅπου δέν ἔπαυον νά καλλιεργοῦν τόν λαόν μέ τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, καθ᾽ ὅλην τήν περίοδον τοῦ ἔτους. Γενομένου λόγου περί διακοπῶν οἱ ἐργάται οὗτοι τοῦ Εὐαγγελίου ἔλεγον ὅτι ὁ διάβολος δέν κάνει διακοπάς διά τοῦτο καί ὁ πολέμιος κατ᾽ αὐτοῦ δέν πρέπει νά ἔχη διακοπάς. Ἐπειδή ὅμως τόσον τά σχολεῖα, καθώς καί πολλοί ἄλλοι κλάδοι ἐργαζομένων, διακόπτουν ὡρισμένας

ἡμέρας τήν ἐργασίαν των πρός ἀνάπαυσιν πέραν τῆς κατ᾽ ἑβδομάδα τοιαύτης. Ἡ τοιαύτη ρύθμισις τοῦ χρόνου ἐργασίας μέ βάσιν τάς συνηθείας τοῦ κόσμου δέν φαίνεται νά εἶναι ὀρθή, διότι πρότυπον τῶν ἱεροκηρύκων δέν ἠμπορεῖ νά ἀποτελῆ ὁ κόσμος μέ τάς συνηθείας του, ἀλλά οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου, τῶν ὁποίων διάδοχοι εἶναι οἱ ἱεροκήρυκες. Ἐφ᾽ ὅσον ὅλοι οἱ ἱερωμένοι δέν δύνανται νά κηρύττουν τόν θεῖον λόγον, θά ὑπάρχει ἔλλειψις κηρύκων τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τό ἐπεσήμανεν εἰπών πώς εἶναι «ὁ θερισμός πολύς οἱ δέ ἐργάται ὀλίγοι» (Ματθ. θ´ 37). Καί συνέστησε: «Δεήθητε τοῦ Κυρίου τοῦ θερισμοῦ, ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τόν θερισμόν αὐτοῦ». Οἱ Ἀπόστολοι δέν εἶχον πρόγραμμα ὡς πρός τόν χρόνον τῆς ἐργασίας των. «Διό γρηγορεῖτε μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον (Πράξ. κ´ 31). Ἑπομένως δέν προβλέπεται διακοπή εἰς τό κήρυγμα τοῦ θείου λόγου. Ἄς τό ἔχουν ὑπ᾽ ὄψιν ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς τοῦτο καί ἄς μή δικαιολογοῦν τήν διακοπήν τοῦ κηρύγματος. Δέν πρέπει ὁ κόσμος νά κανονίζη τά τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία τά τοῦ κόσμου.

Πως καταντήσαμε λοχία....

Η Θεοτόκος και η Ορθοδοξία ---του αείμνηστου Διον. Μ. Μπατιστάτου θεολόγου

Όλως ιδιάζουσαν θέσιν εις το Μυστήριον της ενσάρκου Οικονομίας κατέχει το πρόσωπον της Κυρίας Θεοτόκου. Είναι η «Κεχαριτωμένη» επί την οποίαν κατήλθε το Πανάγιον Πνεύμα και επεσκίασε «Δύναμις Υψίστου», ώστε τω «Παντεχνήμονι Λόγω σάρκα» να δανείση. Το «μέγα Μυστήριον του τόκου» προεικονίσθη πολυτρόπως εν τη Παλαιά Διαθήκη και διησφαλίσθη δογματικώς από πάσαν αυθαίρετον ερμηνείαν και ασεβή ανερεύνησιν. Η Ορθόδοξος Εκκλησία, δια των εν Εφέσω και Χαλκηδόνι αγίων Συνόδων, ανεκήρυξεν Αυτήν επισήμως Θεοτόκον. «Ομολογούμεν την αγίαν Παρθένον Θεοτόκον δια το τον Θεόν Λόγον σαρκωθήναι και ενανθρωπήσαι, και εξ αυτής της συλλήψεως ενώσαι εαυτώ τον εξ Αυτής ληφθέντα ναόν». Ενωρίτατα δε διεμορφώθη και η σχετική παράδοσις, η οποία κατεπλούτισε την υμνολογίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ενέπνευσε λόγους υπερόχους εις τους Πατέρας της Εκκλησίας, διεμόρφωσε τους τύπους της εικονογραφήσεως της Θεοτόκου· προ παντός κατέκτησε τον νουν και τα αισθήματα, την ψυχήν ολόκληρον του Ορθοδόξου λαού.

«Ορθόδοξος Τύπος» : Ο Πατριάρχης μας Συνοδικός του Πάπα!

«Είναι εκτός πάσης αμφιβολίας ότι με σταθερά και καλώς μελετημένα βήματα – όχι όμως με τον νόμιμον και κανονικόν τρόπον – προωθείται το πλησίασμα των κορυφών Ορθοδοξίας και Παπισμού. Όλα δείχνουν ότι δεν είναι πλέον πολύ μακριά η στιγμή, που θ΄ ακούσουμε να διακηρύσσεται και επισήμως η ένωσις των «εκκλησιών». Και τυφλοί ακόμη το βλέπουν μετά την τελευταίαν ενέργειαν του οικουμενικού μας πατριάρχου. Ποιο είναι το νέο οικουμενιστκό βήμα; Στις 18 Οκτωβρίου 2008 ο ορθόδοξος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος έλαβε μέρος

Προγαμιαῖαι καί ἐξωγαμιαῖαι σχέσεις --- ΠΟΡΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΙΧΕΙΑ

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Εἶναι σαφής καί καθάρια τοῦ Θεοῦ ἡ φωνή. Αἰώνιος ὁ νόμος Του. Παλαιός, ἀλλά καί πάντα καινούργιος. Δέν ἀλλοιώνεται καί δέ μεταβάλλεται: «Οὐ μοιχεύσεις» (Ἐξ. Κ´ 13 – Δευτ. Ε´ 18). «Φεύγετε τήν πορνείαν» (Α´Κορ. ΣΤ´ 18). Ρητές οἱ διατάξεις μέ διαχρονική ἐφαρμογή. Στό Μωσαϊκό νόμο διαβάζουμε: «Οὐκ ἔσται πόρνη ἀπό θυγατέρων Ἰσραήλ καί οὐκ ἔσται πορνεύων ἀπό υἱῶν Ἰσραήλ» (Δευτ. ΚΓ΄17). Ὁ σεβασμός τῆς ἀνθρώπινης τιμῆς καί ἀξιοπρέπειας ἀποτελεῖ βασική ἐντολή τοῦ θείου καί τοῦ ἀνθρωπίνου νόμου.Καταδικάζεται κάθε προγαμιαία σχέση, δηλαδή ἡ πορνεία, καί κάθε ἐξωγαμιαία σχέση, δηλαδή, ἡ μοιχεία.Ὁ Θεός ἔχει ἐμφυτεύσει τό γενετήσιο ἤ σεξουαλικό ἔνστικτο, γιά λόγους δημιουργικούς, ὥστε ἀπ’ τή γονιμοποίηση τοῦ σπέρματος νά δημιουργεῖται ἡ πολυσύνθετη ἀνθρώπινη ὕπαρξη, «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ». 

ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ 1: Ἄρση ἀκοινωνησίας καί ὄχι ἀναθεμάτων ἔγινε τό 1965 !

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ 1: Ἄρση ἀκοινωνησίας καί ὄχι ἀναθεμάτων ἔγινε τό 1965...:
(ὑπό ἀδελφοῦ Διονυσίου Κυπριώτη, μαθηματικοῦ καί διευθυντοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου)

Ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ὡς πράξη τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑφίσταται. Δέν ὑπάρχει τέτοιο πράμα. Ἄσε πού δέν ἔχει καί νόημα (...) ἄν μία διδασκαλία εἶναι ἐπικίνδυνη, πῶς θά ἄρεις (θά σηκώσεις) τά ἀναθέματα πού ἔχεις ἐπιβάλει σ’ αὐτούς πού τήν διατύπωσαν; Μήπως μία τέτοια διδασκαλία θά πάψει ποτέ νά εἶναι βλαβερή; Ὁ Παπισμός π.χ. εἶναι μία τέτοια διδασκαλία. Σημαίνει, ὅτι αὐτός ὁ τρόπος προσεγγίσεως τοῦ θείου λόγου εἶναι ἐσφαλμένος. Πάει καί τελείωσε.

Χωρίς την Ορθόδοξη Πίστη δεν σώζεται κανείς (ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΔΡΑΜΑΣ)

O MΥΘΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΜΕ ΑΛΛΟΔΟΞΟΥΣ --- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Στο φύλλο του «Ο.Τ.» της 17-11-06 δημοσιεύθηκε κείμενο με τίτλο: "Η επικοινωνία με τους αλλόδοξους δυνατότητα ορθοδόξου μαρτυρίας".                                                                                               

Το εν λόγω κείμενο στηρίζει και προβάλλει τη συμμετοχή των ορθοδόξων στους διαχριστιανικούς διαλόγους με το γνωστό επιχείρημα ότι η επικοινωνία μας με τους αλλοδόξους αποτελεί μοναδική ευκαιρία προσφοράς, εκ μέρους μας, της μαρτυρίας της ορθοδόξου αληθείας, την οποία η Εκκλησία μας κατέχει!                                                                              

Πρόκειται, σήμερα, για έναν ισχυρισμό, ο οποίος στηρίζεται στην κοινή λογική, σύμφωνα με την οποία η επικοινωνία μας αυτή επιβάλλεται ως μονόδρομος μιας τέτοιας προσφοράς, εφόσον είναι λογικό να δεχθούμε ότι, εάν δεν συναντηθούμε εν διαλόγω με τους αλλοδόξους αδελφούς μας, δεν μπορούμε να τους πληροφορήσουμε πειστικά για τον πλούτο των αληθειών της πατερικής μας παραδόσεως και γενικά για την ορθοδοξία της πίστεώς μας!