Φώτης Κόντογλου ----- Ἡ Μοναδικότητα τῆς Παραδόσεως τῆς Ὀρθοδοξίας

Ὑπάρχει φανερὴ ὑπερηφάνεια, ὑπάρχει καὶ κρυφὴ ὑπερηφάνεια.

Τὴν κρυφὴ ὑπερηφάνεια ἐννοεῖ ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος, λέγοντας: «Ἡ ὑπερηφάνεια ἀναγκάζει ἐπινοεῖν καινοτομίας μὴ ἀνεχομένη τὸ ἀρχαῖον».

Αὐτὴ τὴν ὑποχθόνια ὑπερηφάνεια, ποὖναι κρυμμένη κάτω ἀπὸ τὴν ταπεινολογία καὶ τὴν ταπεινοφάνεια, ἔχουνε ὅσοι δὲν σέβουνται τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας στὴ λατρεία καὶ στὶς ἐκκλησιαστικὲς τέχνες, καὶ θέλουνε νὰ εἰσάξουνε σ᾿ αὐτὴ κάποιους νέους τρόπους ποὺ εἶναι ὁλότελα ξένοι πρὸς τὴν οὐσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ὄχι μοναχὰ ξένοι πρὸς τὸν πνευματικὸν χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ὁλότελα ἀντιορθόδοξοι.

Εἶδες τί λέγει ὁ ὅσιος Ἐφραὶμ γιὰ τὴν ὑπερηφάνεια ποὺ εἶναι ἡ αἰτία τῶν νεωτερισμῶν; Δὲν λέγει ἁπλῶς «κινεῖ» ἀλλὰ «ἀναγκάζει», βιάζει αὐτὸν ποὺ τὴν ἔχει τὴν ὑπερηφάνεια. Καὶ ἔπειτα λέγει «ἐπινοεῖν», νὰ ἐφεύρει, νὰ φτιάξει κάποια ψεύτικα πράγματα. Τὸ «ἐπινοεῖν» ἔχει μέσα του τὴν πονηρία. Καὶ παρακάτω λέγει ὁ ἅγιος:

Ο Μ. Βασίλειος στον «Ασκητικόν Λόγον» του:

«Ο καλύτερος όρος και κανόνας της εγκρατείας ας είναι ο ακόλουθος: Να μη αποβλέπουμε στην σαρκικήν απόλαυση ούτε στην κακοπάθεια του σώματος, αλλά να αποφεύγουμε και στις δυο περιπτώσεις την αμετρία

(δηλ. την έλλειψη μέτρου), ώστε να μη ταράζεται η σάρκα με την πολυσαρκία ούτε και να αρρωσταίνη και να μη μπορή να επιτελέση την εργασία των εντολών». 

Orthodox Hymns

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 30 Ιουλίου 2015

Σίλα, Σιλουανού Κρήσεντος, Επαινετού αποστ.

Οἱ Ἅγιοι Σίλας, Σιλουανός, Ἐπαινετός, Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος, ἦταν πέντε ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Ὅλοι ὑπηρέτησαν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Σίλας φυλακίστηκε μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας. Μετὰ ἀπὸ πολλοὺς μόχθους καὶ μακρὰ πορεία ἔγινε ἐπίσκοπος Κορίνθου.

Ὁ Κρήσκης, ἔγινε ἐπίσκοπος Καρχιδονίας καὶ ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ μόχθησε καὶ ὑπηρέτησε τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο.

Ὁ Σιλουανός, ἀπὸ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἐπισκόπου Θεσσαλονίκης, ἀγωνίσθηκε καὶ βασανίστηκε καὶ αὐτὸς γιὰ τὴν πίστη του στὸν Κύριο.

Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἀγωνίσθηκε καὶ ὁ Ἐπαινετὸς σὰν ἐπίσκοπος Καρθαγένης.

Τέλος καὶ ὁ Ἅγιος Ἀνδρόνικος ἀγωνίστηκε καὶ βασανίστηκε γιὰ τὴν πίστη του στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Είναι η φωνή του Θεού, δια την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των Οικουμενιστών....

Αν κοιτάξουμε βαθύτερα τα γεγονότα, θα δούμε ότι η αντίδραση των χριστιανών εναντίων του Οικουμενισμού, είναι ό,τι ωραιότερο, ζωντανό, ορθόδοξο, παραδοσιακό, αν θέλετε ό,τι έχει μείνει όρθιο μέσα εις την Εκκλησία. Είναι η γλυκειά ελπίδα δια το ξεκαθάρισμα των γνησίων από των νόθων, των λειτουργών από των επαγγελματιών, των χριστοφόρων από των χριστεμπόρων, των φιλοθέων από των φιλοδόξων, των ποιμένων από των λυκοποιμένων. Είναι η φωνή του Θεού, δια την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των Οικουμενιστών. Είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.

Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις.

Ο Θεός ου μυκτηρίζεται. Δεν εμπαίζεται. Δεν μπορούμε να δουλεύομε σε δύο Κυρίους. Οι τρεις παίδες επροτίμησαν να ριφθούν στην επταπλασίως καιομένη κάμινο για να μην προσκυνήσουν την αντίθεη εικόνα του Ναβουχοδονόσορος. Ελπίζουμε πρώτα στη δύναμη του Θεού και στη θεία επέμβαση και μετά στους ανθρώπους. Γι΄ αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε με τις δυνάμεις που έχουμε ελπίζοντας πάντα στο Θεό. Εάν ασεβήσουμε προς τον Θεό και την Ορθόδοξη πίστη μας, τότε ποιος θα μας σώσει; Ποιος θα μας βοηθήσει κατά των δυνάμεων του Αντιχρίστου; Έτσι η ενεργός συμμετοχή μας στην αγωνιζομένη Ορθοδοξία, στο «μικρό ποίμνιο» είναι θέμα πίστης και σωτηρίας. Και εις τα της πίστεως δεν χωρεί συγκατάβαση, υποχωρητικότητα. Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις.

Άρχισαν οι οικουμενιστές να καταδιώκουν τους πιστούς με τις ίδιες τακτικές...

... Απελθόντες εκείνοι εις το Μοναστήριον έφεραν ενώπιόν των τον Άγιον βασταζόμενον, επειδή δεν ηδύνατο να περιπατήση,  και τότε λέγει εις αυτόν (τον Όσιο και Ομολογητή Στέφανο τον Νέον), ο Επίσκοπος Εφέσου Θεοδόσιος : Διατί άνθρωπε του Θεού διαστρέφεις τον λαόν, ονομάζων πάντας ημάς αιρετικούς; Ο δε Άγιος με πραείαν φωνήν απεκρίνατο : Γνωρίζεις τι είπεν ο Προφήτης Ηλίας προς τον Αχαάβ, όταν του είπε, συ είσαι αυτός που διαστρέφεις τον λαόν; Δεν είμαι εγώ, είπεν ο προφήτης Ηλίας, όστις διαστρέφω, αλλά συ και ο οίκος του πατρός σου. Ούτω σας λέγω και εγώ, ότι εγώ δεν διαστρέφω τι, αλλά σεις, οίτινες αφήνετε την Παράδοσιν των Πατέρων και κάμετε ιδικά σας νεώτερα σαπρά και παράλογα δόγματα. Ταύτα ειπόντος του Αγίου εθυμώθη ο της Νικομηδείας Επίσκοπος Κων/νος, και εγερθείς του θρόνου ο αναιδέστατος ελάκτησε τον κατά γης καθήμενον Άγιον εις το πρόσωπον με πολλήν οργήν ο θεόργιστος, ο δε Άγιος από την αδυναμίαν του έπεσε κατά γης ύπτιος, έπειτα πάλιν τον εκτύπα εις την κοιλίαν συχνά με τους πόδας του.

(Ορθόδοξος Συναξ. ΙΑ:703).

Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!

Έφθασαν, δυστυχώς, οι περισσότεροι εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας να αναγνωρίζουν ως σπουδαίον τον ενσαρκωτήν της αιρέσεως Πάπαν, και όχι μόνον δεν καταβάλλουν προσπάθεια δια να επιστρέψουν οι αιρετικοί εις την Ορθοδοξίαν, αλλά και επευλογούν την αίρεσιν, αγωνιζόμενοι να πείσουν τους Ορθοδόξους πιστούς, ότι οι αιρετικοί παπικοί και προτεστάντες δεν είναι πεπλανημένοι! Όσοι δε από τους Ορθοδόξους πιστούς χριστιανούς, καλώς πράττοντες, δεν αποδέχονται τις αντορθόδοξες αυτές ενέργειες, αντί να επαινεθούν δια την εμμονήν των εις την πίστιν των Πατέρων τους, χαρακτηρίζονταια ευκαίρως-ακαίρως, ακραίοι,φονταμενταλιστές, ταλιμπάν, ορθοδοξαμύντορες, ψευδοχριστιανοί, κι’ άλλα…και διώκονται σκληρώς. Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!

Οι «Ιούδες» της Σερβικής «Εκκλησίας» και ο φωτεινός Φάρος

Μετά την αποδημία του πατριάρχη Παύλου, Κράτος και Εκκλησία συνεργάζονται αγαστά στην υλοποίηση των κατευθύνσεων που δίδονται απ΄ έξω, με συνέπεια να διασπαστεί ο κλήρος και ο λαός, ενώ οι θέσεις του Μητροπολίτη Κοσσόβου αποτέλεσαν το δείκτη για το που πορεύονται τα πράγματα. Μικρόσωμος αλλά με εσωτερικό ανάστημα γίγαντα ο Μητροπολίτης Αρτέμιος αποτελεί για το θρησκευόμενο σερβικό λαό τη φωτεινή προσωπικότητα, που υπερασπίζεται την ακεραιότητα τής Ορθοδοξίας και τα δίκαια του σερβικού λαού στο Κόσσοβο. Μεγάλος βράχος/εμπόδιο για τους ενδοτικούς ο Αρτέμιος κι΄ ακριβώς γι΄ αυτό μηχανεύτηκαν μεγάλες αφορμές και προφάσεις για να τον εξουδετερώσουν, βγάζοντάς τον από τη μέση. Οι σερβικές αρχές, το Πατριαρχείο της Σερβίας, οι πρόξενοι των δυτικών χωρών στο Κόσσοβο, δεν θέλουν τον Μητροπολίτη Αρτέμιο, γιατί αποτελεί το κύριο εμπόδιο στα σχέδιά τους. Δυστυχώς, η Σερβία αυτοχειριάζεται και θυσιάζει δικά της αναστήματα κατ΄ απαίτηση των νάνων της χρεοκοπημένης Δύσης.

Στρατηγός Μακρυγιάννης :

«Θεοτόκε, μητέρα τοῦ παντός, τὸ καύχημα τῆς παρθενίας, τὸ καύχημα τῆς ἀρετῆς καὶ τὰ πάντα τῆς ἀγαθότης, προστρέχομεν οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ἀδύνατοι, εἰς ἐσπλαχνίαν τῆς ἀγαθότης σου, νὰ λυπηθεῖς τοὺς ἀθώους ἐκείνους ὀπού φέρνουν τὴν ἁμαρτωλή τους προσευχή εἰλικρινῶς εἰς τὸν παντουργὸν καὶ εὶς τὴν βασιλείαν του, ἐκείνους ὁπού ’τρεξαν ξιπόλυτοι καὶ γυμνοί, ἐκείνους ὁπού ἀφήσαν χῆρες καὶ ἀρφανά, ἐκείνους ὁπού ’χυσαν τὸ αἷμα τους, κατὰ τὸν ὅρκον τους, ν’ ἀναστηθεῖ διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Παντοκράτορα ἡ σκλαβωμένη τους πατρίδα καὶ νὰ λαμπρυθεῖ ὁ Σταυρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ δι’ αὐτὸν τὸν ὅρκον αὐτείνοι πέθαναν δι αὐτείνη τὴν πατρίδα καὶ θρησκεία, καὶ θυσίασαν καὶ τὸ ἔχει τους, καὶ πολλῶν οἱ γυναῖκες τους, τὰ παιδιά τους, οἱ συγγενεῖς τους διακονεύουν καὶ ταλαιπωροῦνται ξυπόλυτοι, γυμνοί, νηστικοί στὰ σοκάκια ἐκείνης τῆς ματοκυλισμένης πατρίδος ὁπού ζύμωσαν οἱ γονέοι τους καὶ οἱ συγγενεῖς τους μὲ τὸ αἶμα τους, καὶ τὴν γοδέρουν σήμερα καὶ τὴν τρῶνε καὶ τὴν προδίνουν οἱ γουρνόλυκοι μὲ τ’ ἀκονισμένα δόντια καὶ οἱ σύντροφοί τους αὐτεινῶν οἱ τοιοῦτοι. Θεοτόκο, μήτηρ τοῦ παντός, αὐτούς τοὺς ἀθώους νὰ λυπηθεῖς, αὐτοὺς τοὺς γυμνοὺς καὶ ταλαίπωρους… Προστρέχομεν οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ἀνάξιοι δοῦλοι σου καὶ οἱ σκλάβοι σου εἰς τὀ ἔλεός σου καἰ εἰς τὴν ἐσπλαχνίαν σου...».

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ «ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ» ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ

Συνιστᾶ τόν Ἡσυχασμόν, τόν ὁποῖον ἐφήρμοσαν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί τόν ἐλησμονήσαμεν οἱ νεώτεροι, διότι ἐπηρεάσθημεν ἀπό τό παπικόν-αἱρετικόν πνεῦμα τῆς δράσεως καί τῆς προβολῆς

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιόν του πρός τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του, ἡ ὁποία ἀνεγνώσθη τήν 11^ην Σεπτεμβρίου, ὑπογραμμίζει ὅτι ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἡ δημιουργία κοινωνικῶν καί πολιτιστικῶν ἔργων, ἀλλά ἡ παροχή τῶν πνευματικῶν φαρμάκων διά τήν θεραπείαν τῆς ψυχῆς ἀπό τά ἁμαρτωλά πάθη, μέ σκοπόν τόν φωτισμόν τοῦ νοῦ. Ἕνα ἀπό τά φάρμακα τῆς θεραπείας τῆς ψυχῆς εἶναι ὁ ἡσυχασμός, τόν ὁποῖον ἐφήρμοσαν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά τόν ἐλησμονήσαμεν οἱ νεώτεροι, διότι ἐπηρεάσθημεν ἀπό τό αἱρετικόν-παπικόν πνεῦμα τῆς δράσεως καί τῆς προβολῆς.

Ἡ ἐγκύκλιος

Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Τοῦ Δείπνου σου τοῦ Μυστικοῦ» --- Τοῦ αείμνηστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

«Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»

Θαῦμα θαυμάτων. Αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα θαυμάτων: Τὸ μέγα Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μεταβολὴ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ τοῦτο τὸ θαῦμα πρωτάρχισε τὴ βραδιὰ ἐκείνη τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ποὺ ὁ Ἰησοῦς στὸ Μυστικὸ Δεῖπνο πῆρε στὰ πανάγια χέρια Του τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασί, τὰ εὐλόγησε καὶ εἶπε τ᾽ ἀθάνατα ἐκεῖνα λόγια τῆς σύστασης τοῦ Μυστηρίου: «Λάβετε, φάγετε, τοῦτό μου ἐστι τὸ Σῶμα...» καὶ «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτό ἐστι τὸ Αἷμά μου...». Κι ἀπὸ τότε τὸ θαῦμα θαυμάτων ἐπαναλαμβάνεται μὲ τὸν ἴδιο πάντα τρόπο καὶ τὰ ἴδια μέσα, τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασί. Καὶ θὰ ἐπαναλαμβάνεται στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων, μέχρι τὸ τέλος τοῦ κόσμου· ἤ μᾶλλον θὰ τὸ γευόμαστε «καινόν» στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀπ᾽τὴ στιγμὴ τοῦ ὑπερ-θαύματος τῆς μεταβολῆς, δὲν εἶναι πιὰ τὸ καθημερινὸ ὑλικὸ καὶ φυσικὸ ψωμὶ -καθὼς φαίνεται στὰ μάτια μας- ἀλλὰ ὑπερφυσικὸς ἄρτος. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, «ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς», καθὼς ὠνόμασε τὸν ἑαυτό Του: «Ἐγὼ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς» (Ἰω. στ/35).

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Δύο εμφανίσεις της Θεοτόκου για θέματα Πίστεως

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

H IΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ---- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Συνέβη τότε, στα χρόνια της επίγειας δράσεως του Σωτήρος Χριστού, αλλά η ακτινοβολία της, όπως άλλωστε και όλων των γεγονότων της θείας Οικονομίας, διασχίζει τους αιώνες και φθάνει ως τις μέρες μας, στο εδώ και τώρα. Σαν τον φυσικό ήλιο, που δημιουργήθηκε τότε, στην αρχή του κόσμου, αλλά έκτοτε φωτίζει και ζωογονεί την πλάση, έτσι η Μεταμόρφωση του Κυρίου (6 Αυγούστου) διαχέει το φως της διαχρονικά και πανανθρώπινα.                                                                             

Μέσα σε τούτο το υπερκόσμιο, το άκτιστο φως αποκαλύπτεται η δόξα του τριαδικού Θεού· Ακούγεται η φωνή του Πατέρα, «ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα· αυτού ακούετε» (Ματθ. 17: 5)· προβάλλει η θεότητα του Ιησού Χριστού μέσα από το ανθρώπινο σώμα του· η παρουσία του αγίου Πνεύματος επισκιάζει το όρος και τυφλώνει τα μάτια των μαθητών για να φωτίσει στην άλλη διάσταση, ώστε να δουν τις άκτιστες ενέργειες του Θεού.                                             

Αλλά μέσα στο φως της Μεταμορφώσεως φανερώνεται, επίσης, η δόξα του ανθρωπίνου προσώπου, καθώς «η βροτεία (=ανθρώπινη) άπασα φύσις προλάμπει θεϊκώς». Ο μεταμορφούμενος Ιησούς Χριστός «έδειξε το αρχέτυπον κάλλος της εικόνος», την προπτωτική παραδείσια κατάσταση της ανθρωπίνης φύσεως, «μεταστοιχειώσας αυτήν, εις την της θεότητος δόξαν τε και λαμπρότητα», όπως παιανίζει ο εκκλησιαστικός υμνογράφος. Αυτό το κάλλος και τη δόξα προβάλλει σε μας η γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.                                       

Επίκαιρο όσο ποτέ και άμεσα αναγκαίο το μήνυμα μάς καλεί σε αυτοέλεγχο· Η κοινωνία μας, η πατρίδα μας, η οικογένεια, η καρδιά μας καταυγάζονται από το φως της Μεταμορφώσεως; Ο σημερινός άνθρωπος διατηρεί εκείνη την αίγλη στην οποία τον ανύψωσε η Μεταμόρφωση του Σωτήρος; Η απάντηση αρνητική, επιβεβαιώνεται καθημερινά από πράξεις και έργα απάνθρωπα, που αποκαλύπτουν το παραμορφωμένο πρόσωπο της κοινωνίας μας· ομολογείται μυστικά στα μύχια του καθενός που νιώθει τη μοναξιά να τον πληγώνει, καθώς το σκοτάδι διαποτίζει την καρδιά του· επιμαρτυρείται από τις έρευνες και τις διαπιστώσεις των ειδικών, που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την επαυξανόμενη εξαχρείωση και εξαγρίωσή μας. Πόσο θλιβερά επίκαιρο ηχεί το μοιρολόγι του ποιητή· «Ιδού εγώ με τόσα φώτα τυφλός, τυφλός όπως και πρώτα»           

Μήπως γι΄ αυτό, αδελφέ μου, θα απελπισθούμε; Όχι! Ώρα να αποδεχθούμε το φως της Μεταμορφώσεως. Το χορηγεί φιλάνθρωπα ο Κύριος σ΄ εκείνους, που θα τολμήσουν «την κρείττονα αλλοίωσιν», την αλλαγή του νου, του φρονήματος, την οποία προτείνει η μετάνοια και πραγματώνει η ειλικρινής συμμόρφωση προς το θέλημα του Θεού. Είναι ο σίγουρος δρόμος, για νά ΄ρθει η μεταμόρφωση μέσα μας και γύρω μας.