Είναι η μέρα της
εθνικής μας παλιγγενεσίας, η πηγή του νεότερου εθνικού μας βίου. Τη μέρα αυτή
που διαλέχτηκε για να εξαγγελθεί στην ανθρωπότητα το μήνυμα της έλευσης του
Θεανθρώπου, την ίδια μέρα η ελευθερία έκανε τα πρώτα αποφασιστικά βήματα για να
επιστρέψει στην πατρίδα μας. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός αυτό. Η μέρα του
ευαγγελισμού της Θεοτόκου - μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της χριστιανοσύνης
- ταυτίστηκε με την αρχή της επανάστασης - παρόλο που η ουσιαστική αρχή της
έγινε πολύ νωρίτερα - γιατί και συμβολική σχέση έχουν , αλλά και γιατί η σπίθα
που δημιούργησε την έκρηξη ήταν η πίστη . Η πίστη στο Θεό . Και η αγάπη για
ελευθερία βέβαια. Μόνο που για να πολεμήσει κάποιος γι' αυτήν - ειδικά όταν ο
αγώνας λογικά είναι καταδικασμένος όπως στην περίπτωση των Ελλήνων - για να
πολεμήσει λοιπόν κάποιος γι' αυτήν πρέπει κάτι να τον σπρώχνει , κάτι να του
δίνει ελπίδα εκεί που δεν υπάρχει , κάτι τέλος που να τον κάνει να αψηφά τον
ισχυρό και να μην φοβάται το θάνατο. Αυτό το κάτι , για το ελληνικό γένος, ήταν
η πίστη στο Θεό.
ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Τροπάριον.
Πόθου τετευχώς, και Θεού παρουσίας, Ο Χριστοτερπής, λαός ηξιωμένος, Νυν
ποτνιάται, της παλιγγενεσίας Ως ζωοποιού· την χάριν δε Παρθένε, Νέμοις Άχραντε,
προσκυνήσαι το κλέος.
Ερμηνεία.
Παρομοίως τω ανωτέρω και τούτο το τελευταίον Τροπάριον προσφωνεί εις την Θεοτόκον ο κατά την γλώτταν εύχαρις Ιωάννης, καθώς ονομάζει αυτόν ο Μεταφραστής Συμεών. Προτού δε να αρχίσωμεν την εξήγησιν του Τροπαρίου λέγομεν, ότι οι θείοι και ιεροί Ποιηταί των ασματικών Τροπαρίων της του Χριστού Εκκλησίας έχουν συνήθειαν, όταν υμνήσουν με τα άσματά των καμμίαν μεγάλην και Δεσποτικήν εορτήν, να παρακαλούν δια να ιδούν και την μετ΄ εκείνην ερχομένην· ούτω, λόγου χάριν, όταν υμνούσι τον Θεόν εν ταις νηστίμοις ημέραις της τεσσαρακοστής, παρακαλούσι να ιδούν και τον Σταυρόν και τα άχραντα πάθη του Κυρίου· όταν δε πάλιν τα πάθη υμνούσι, παρακαλούν να ιδούν και την Ανάστασιν Αυτού· «Δείξον ημίν (λέγουσι) και την ένδοξόν Σου Ανάστασιν»· όταν δε αξιωθούν και της Αναστάσεως, λέγουσιν: «Αξίωσον ημάς και την Ανάληψιν εορτάσαι, και της παρουσίας τυχείν του Αγίου Πνεύματος».
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τετάρτη, 25 Μαρτίου 2015
Ο Μέγας Κανών. Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.
Ἡ λειτουργικὴ
παράδοση καὶ ἡ Ὀρθόδοξη πνευματικότητα τοποθετοῦν σὲ ἰδιαίτερη θέση τὴν
σημερινὴ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ
θεομητορικὲς ἑορτὲς πλουτίζουν τὴν λειτουργική μας ζωή, γιατί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ
πάντοτε ἀτενίζει μὲ ἰδιαίτερη ἀγάπη καὶ σεβασμὸ τὴν μεσίτρια τοῦ οὐρανοῦ. Οἱ
θεολογικοὶ λόγοι καὶ ὕμνοι στὴν Κυρία Θεοτόκο εἶναι σὲ τελευταία ἀνάλυση
δοξολογία στὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου
γένους.
Ω εστεφανωμένη Βασίλισσα Αγγέλων τε και ανθρώπων, όπου γέγονε σήμερον η Αειπάρθενος Μαρία δια την ταπείνωσιν και την υπακοήν της!
Ω ασύγκριτοι αρεταί της Παρθένου, με τας οποίας ανήλθεν επάνω εις εκείνα τα μεγαλεία, εις τα οποία δεν ηξιώθησαν να ανέλθουν όλοι οι άλλοι Άγιοι! Ω κλίμαξ μυστική της ταπεινώσεως, με την οποίαν ανήλθεν επάνω εις την δόξαν του Βασιλέως και Θεού! Ω εστεφανωμένη Βασίλισσα Αγγέλων τε και ανθρώπων, όπου γέγονε σήμερον η Αειπάρθενος Μαρία δια την ταπείνωσιν και την υπακοήν της! Ω δύναμις της ασυγκρίτου ταπεινώσεως με την οποίαν φονεύει η Παρθένος όχι Ολοφέρνην και Σισάρα, αλλά τον μιαρόν διάβολον, αφανίζουσα την βασιλείαν και το κράτος του, ελευθερώνουσα ούτω από την τυραννίαν του το ανθρώπινον γένος και παρέχουσα εις τον σύμπαντα κόσμον μεγάλην χαράν και άμετρον ευφροσύνην!
ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑ -- Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱ. Μ. Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
Περιοδικό
ἐκδιδόμενο κάθε Κυριακή
Ὑπό
Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱ. Μ. Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως
«Εἰς
πόλιν ἤ εἰς Ρούμελην, ὅπου περιπατήσεις,
παντοῦ
ἀκούεις ὄνομα τό τῆς Προυσιωτίσσης»
(Ἆσμα
τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ)
Κυριακή
22 Μαρτίου 2015
†
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ/ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Ἰωάννου
Κλίμακος, Εὐθυμίου νεομ. ἐκ Δημητσάνης
Ἀπολυτίκιον
Παναγίας
Προυσιωτίσσης
Ἦχος
α/
Τῆς Ἑλλάδος
ἁπάσης Σύ προΐστασαι πρόμαχος
καί τερατουργός
ἐξαισίων τῇ ἐκ Προύσσης εἰκόνι
Σου,
Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ καί γάρ φω-
τίζεις
ἐν τάχει τούς τυφλούς δεινούς τε ἀπελαύ-
νεις
δαίμονας· καί παραλύτους δέ συσφίγγεις,
Ἀγαθή,
κρημνῶν τε σῴζεις καί πάσης βλάβης
τούς
Σοί προσφεύγοντας. Δόξα τῷ Σῷ ἀσπόρῳ το-
κετῷ,
δόξα τῷ Σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνερ-
γοῦντι
διά Σοῦ τοιαῦτα θαύματα.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ
ΚΗΡΥΓΜΑ
Ο
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΛΙΑ
1. Ἡ
σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, λέγεται Δ΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Όλα τα τάγματα, των απ’ αιώνος Αγίων, Προφητών, Αποστόλων, Πατριαρχών, Μαρτύρων, Οσίων, έλαβον Χάριτας και δόξας από τον επουράνιον Θεόν, διά τας αρετάς τας οποίας είχον, ποτέ όμως δεν έφθασαν να λάβουν εκείνας τας Χάριτας τας οποίας έλαβεν η Θεοτόκος από τον Υιόν της και Θεόν. Η Παναγία Παρθένος έλαβεν όχι μόνον όλας τας Χάριτας τας οποίας όλοι ομού οι Άγιοι έλαβον και τας οποίας ουδείς εξ όλων των άλλων Αγίων ηξιώθη να λάβη, αλλ’ επί πλέον έλαβε και έν ακόμη πρωτάκουστον χάρισμα, το να υψωθή επάνω από όλην την υπεξούσιον κτίσιν του Βασιλέως των βασιλέων, να γίνη δηλαδή Βασίλισσα πάσης της κτίσεως και Μήτηρ του μονογενούς Υιού του Θεού.
ΕΝΩΣΙΣ Ή ΥΠΟΤΑΓΗ; -- του αειμνήστου Σεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Δια μίαν νέαν
Εκκλησίαν
Μέσα στη
χαρακτηριστική των καιρών μας γενική σύγχυση και ανατροπή των εννοιών, γίνεται
ένα σοβαρό μπέρδεμα, που προσβάλλει ό,τι ιερότερο σ΄ αυτό τον κόσμο, την αγία
μας Εκκλησία, και θέτει σε κίνδυνο ό,τι πολυτιμότερο, τη σωτηρία μας. Ποιο
είναι το μπέρδεμα; Θα το εκθέσω απλά· Γνώρισμα της μίας, αγίας, καθολικής και
αποστολικής Εκκλησίας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, είναι η οικουμενικότητα, το
να απλώνει, δηλαδή, την αγάπη και να προτείνει τη σωστική δύναμή της σε όλη την
οικουμένη. Η Εκκλησία, κατά το παράδειγμα του Κυρίου και Αρχηγού της Ιησού
Χριστού, «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄
Τιμ. 2, 4). Σε καμμία περίπτωση, όμως και για κανένα λόγο η Εκκλησία δεν αδικεί
την αλήθεια, για να εξυπηρετήσει δήθεν την αγάπη, διότι αποκομμένη από την
αλήθεια η αγάπη εκφυλίζεται σε απάτη. Αυτή την απάτη προβάλλει εντυπωσιακά και
φαντασμαγορικά η αίρεση του Οικουμενισμού. Αν μας ενοχλεί η μαζοποίηση και
χυλοποίηση των πάντων κάτω από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης, δεν είναι
λιγότερο επικίνδυνη η μετάλλαξη της οικουμενικότητος της Εκκλησίας στο πονηρό
και διάτρητο οικουμενιστικό μοντέλο, που προωθεί ο Οικουμενισμός ανασταίνοντας
τον σαρωτικά απέλπιδα συγκρητισμό. Αυτός θα αποτελεί τη βάση της
προσχεδιασμένης και ήδη εκκολαπτόμενης νέας εκκλησίας. Αλλά το άρθρο αυτό δεν
προτίθεται να αναφερθεί διεξοδικά στην αίρεση του Οικουμενισμού, για την οποία
άλλωστε έχουν γραφεί και γράφονται πολλά. Ο γράφων, ως μέλος της Ορθοδόξου
Εκκλησίας και χωρίς καθόλου να αμφισβητεί την ορθοδοξία οποιουδήποτε άλλου
ορθοδόξου, αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει την αγωνία και τον πόνο του για τα
τεκταινόμενα εις βάρος της Ορθοδοξίας· Εν ονόματι της οικουμενιστικής ενότητος
και αγάπης καταπατούνται κατάφωρα και ασύστολα θεσμοί αιώνων.
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους: Η σιωπή για το ’21
http://kyprianoscy.blogspot.ca/
Επιλεκτικά αποσπάσματα (από κχ)
- Ένα μάλλον πρωτοφανές στοιχείο χαρακτηρίζει την πανεπιστημιακή μας εκπαίδευση σήμερα: η πλήρης σχεδόν σιωπή για το 1821 και η κατάργηση από όλα σχεδόν τα τμήματα Ιστορίας της διδασκαλίας αυτού του μαθήματος, που μέχρι πριν κάποια χρόνια ήταν φυσικά υποχρεωτικό. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός, πως μετά την αποχώρηση του καθηγητή Βασίλη Σφυρόερα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν εξελέγη κανένας καθηγητής, εξειδικευμένος στην επανάσταση του 1821. Η θέση έμεινε- και μένει- κενή ...