π.Νικόλαος Μανώλης, Αν κάναμε απόλυτη υπακοή στη διοικούσα Εκκλησία δε θα υπήρχε Εκκλησία

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

Μία μεταφραστική αστοχία του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Το περιστατικό ιστορείται απλά στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Ακούγοντας την καταπληκτική διδασκαλία του Κυρίου μία γυναίκα του όχλου αναφωνεί με ενθουσιασμό· «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας!» (Λουκ. 11: 27). Μακαρίζει, δηλαδή, τη μητέρα του Κυρίου κι΄ αρχίζει ήδη να πραγματοποιείται η προφητεία της Παρθένου για τον εαυτόν της· «ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1: 48). Στο θαυμασμό της γυναίκας του όχλου ο Κύριος απαντά με τη φράση· «Μενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λουκ. 11: 28). Η εν λόγω περικοπή διαβάστηκε ως ευαγγελικό ανάγνωσμα την Κυριακή 21 Νοεμβρίου π. έ., εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Στους ναούς δε της Αρχιεπισκοπής Αθηνών αποδόθηκε και σε νεοελληνική μετάφραση. Η μετάφραση εκείνη, που μάλιστα ακούσθηκε και από τον ραδιοφωνικό σταθμό στης Εκκλησίας, προκάλεσε μία εύλογη απορία, καθώς η τελευταία πρόταση της περικοπής αποδόθηκε στη νεοελληνική ως εξής· «Μακάριοι μάλλον είναι εκείνοι, που ακούν το λόγο του Θεού και τον φυλάττουν». Αλλά, είναι πιο μακάριοι από τη μητέρα του Κυρίου οι ακροατές και τηρητές του θείου λόγου; Βεβαίως, κανείς δεν αμφισβητεί τη σπουδαιότητα και σοβαρότητα της ακροάσεως του θείου λόγου, όταν μάλιστα αυτή συνοδεύεται από την εφαρμογή του. Ωστόσο, είναι εσφαλμένη η πρόταση ότι «μακάριοι μάλλον» είναι οι τηρητές του θείου λόγου παρά η Παναγία. Το σφάλμα, νομίζω, επικεντρώνεται στην άστοχη μετάφραση της πρώτης λέξεως της προτάσεως, του συνθέτου μορίου «μενούνγε». Ποια είναι η σημασία του; Σύμφωνα με τα λεξικά, το μόριο αυτό αποτελείται από τρεις λέξεις: Από τον αντιθετικό σύνδεσμο μεν, τον συμπερασματικό ουν και το βεβαιωτικό μόριο γέ. Στη σύνθεση, οι επί μέρους λέξεις δεν διατηρούν την αρχική τους σημασία. Ο τύπος μενούν χρησιμοποιείται κυρίως στην αρχή μιας απαντήσεως. Δηλώνει άλλοτε ισχυρή βεβαίωση και άλλοτε βεβαίωση, η οποία κατά κάποιο τρόπο διορθώνει και συμπληρώνει τη σημασία των προηγουμένων. Το μόριο γε, εξάλλου, επιτείνει τη σημασία της λάξεως στην οποία προστίθεται. Έτσι στο συγκεκριμένο χωρίο της Καινής Διαθήκης το «μενούνγε» θα μπορούσε να ισοδυναμεί με τα νεοελληνικά «πράγματι», «ναι, μάλιστα», «βεβαιότατα»! Είναι αξιοσημείωτο ότι με την ίδια σημασία αναφέρεται το «μενούνγε» και σε άλλα τρία χωρία της Καινής Διαθήκης: Ρω 9, 19· 10, 18· Φι 3, 8. Σε όλες τις περιπτώσεις η λέξη «μενούνγε» επιβεβαιώνει τη σημασία της προηγούμενης προτάσεως και επεκτείνει το νόημά της. Για να περιορισθώ στο Λουκ. 11, 28, στο στίχο, που αποτέλεσε την αφορμή του σχολίου αυτού, ο Κύριος απαντώντας στον μακαρισμό της γυναίκας προτάσσει το «μενουνγε» όχι για να αρνηθεί ή να μειώσει το θαυμασμό προς την μητέρα του. «Ουκ αρνείται την κατά φύσιν συγγένειαν, αλλά προστίθησι της κατ΄ αρετήν», σχολιάζει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, (Εις το κατά Ματθαίον 45, 1). Θέλει να πει ο Κύριος ότι συμφωνεί απόλυτα και αποδέχεται ως ειλικρινή και άδολη τη λαϊκή έκφραση του θαυμασμού προς την μητέρα του. Επιπλέον, με όσα λέγει στη συνέχεια θέλει να οδηγήσει τη σκέψη των ακροατών του σε κάτι υψηλότερο. Το νόημα των λόγων του είναι· «Ναι, μάλιστα βέβαια! Μακαρία η μητέρα μου, όπως λές, αλλά κι εγώ σου λέω ότι μακάριος είναι εκείνος, που ακούει το θείο λόγο μου και τον τηρεί». «Τα λόγια αυτά του Κυρίου», λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «δεν δείχνουν ότι απωθεί τη μητέρα του· επισημαίνουν ότι σε τίποτε δεν θα ωφελούσε την Παναγία ο τοκετός, αν δεν ήταν συγχρόνως πολύ αγαθή και πιστή» (Εις το κατά Ιωάννην 21, 3). Έτσι, ο Κύριος ενθαρρύνει τη γυναίκα να ελπίζει ότι και αυτή, αλλά και κάθε χριστιανός μπορεί να γίνει ευτυχισμένος, όπως η μητέρα του, αν ακούσει τον λόγον του και τον τηρήσει. Το ίδιο νόημα έχει και μία άλλη σχετική απάντηση του Ιησού, όταν, καθώς μιλούσε, του ανήγγειλαν ότι τον ζητούν η μητέρα και οι αδελφοί του κι αυτός απάντησε· «Μήτηρ μου και αδελφοί μου ούτοί εισιν οι τον λόγον του Θεού ακούοντες και ποιούντες αυτόν» (Λουκ. 8, 21· πρβλ. Μθ. 12, 48-50· Μρ. 3, 34-35). Η μακαριότητα της Παρθένου, η υψίστη δόξα της συνίσταται στο ότι εκλέχθηκε, να γίνει μητέρα του Κυρίου, ακριβώς, διότι παρέμεινε αιώνιος φύλακας του θεϊκού Κυρίου. Η ίδια ανοίγει την ψυχή της και υποτάσσεται σ΄ αυτόν· «ιδού η δούλη Κυρίου» (Λουκ. 1, 38) και η Ελισάβετ φωτισμένη από το Πνεύμα το άγιο μακαρίζει την Παναγία για την πίστη της στο λόγο του Θεού· «μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου» (Λουκ. 1, 45).

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ - ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ...

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  θ΄.  Ο  Ειρμός.

Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν προς αξίαν· ιλιγγιά δε νους και υπερκόσμιος, υμνείν σε Θεοτόκε· όμως αγαθή υπάρχουσα, την πίστιν δέχου· και γαρ τον πόθον οίδας, τον ένθεον ημών· συ γαρ Χριστιανών ει προστάτις, σε μεγαλύνομεν.

Ερμηνεία.

Το παρόν Τροπάριον προσφωνεί ο Μελωδός εις την Θεοτόκον· όθεν επιστρέφων προς αυτήν, ω Θεοτόκε, λέγει, κάθε γλώσσα, είτε των ανθρώπων είτε των Αγγέλων (λέγονται γαρ και γλώσσαι Αγγέλων, οποίαι και αν είναι αύται, καθώς μαρτυρεί ο Απ. Παύλος: «Εάν ταις γλώσσαις των Αγγέλων λαλώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι» (α΄ Κορ. ιγ: 1), και Αγγελική και ανθρωπίνη γλώσσα απορεί, και δεν δύναται να σε επαινέση, Θεοτόκε, κατά την αξίαν της Θεομητορικής σου μεγαλειότητος. Ου μόνον δε η γλώσσα, αλλά και αυτός ο νους, από τον οποίον πηγάζει κάθε νόημα και κάθε λόγος εις την γλώσσαν, και νους όχι μόνον ημών των ανθρώπων, ο συνδεδεμένος σαρκί και αίματι, αλλά και αυτός ακόμη ο υπερκόσμιος και απλούς, οποίος είναι των Σεραφείμ και των Χερουβίμ, και ούτος ιλιγγιά και σκοτίζεται εις το να σε υμνή και να σε εγκωμιάζη, και παθαίνει παρομοίως με εκείνους όπου βλέπουσι μεν μέσα εις κανέν μέγα και αχανές πέλαγος, μη ημπορούντες δε να ιδούν βαθύτερον, σκοτίζονται κατά τον εγκέφαλον. Όμως εσύ, Παρθένε, μη αποβλέψης εις την αναξιότητα ημών των υμνητών Σου, μηδέ δια τούτο αποστραφής τους ιδικούς μας ύμνους· αλλά με το να είσαι αγαθή και του υπεραγάθου και φιλανθρώπου Θεού πανάγαθος και φιλάνθρωπος Μήτηρ, δέχου την πίστιν, με την οποίαν Σοι προσφέρομεν τους παρόντας ύμνους· ηξεύρεις γαρ, Δέσποινα, ηξεύρεις τον ένθεον και θερμότατον πόθον, τον οποίον τρέφομεν εις τας ψυχάς μας προς την θεομητορικήν Σου μεγαλειότητα· δια τον οποίον, ει και ανάξιοι είμεθα, αποτολμώμεν όμως να Σε μεγαλύνωμεν· επειδή Εσύ είσαι η προστάτις των Χριστιανών εις κάθε περίστασιν και εν τη παρούση ζωή και εν τη μελλούση. Σχεδόν το νόημα του Ειρμού τούτου εκθέτει και ο της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος πανηγυρίζων εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου και λέγων απορητικώς προς Αυτήν: «Τις Σου το θεαυγές κάλλος υπογράψει, Θεομήτορ Παρθένε, λόγος; Ου γαρ εστι τα Σα λογισμοίς και λόγοις ορίζειν· πάντα γαρ υπερβαίνει και νουν και λόγον· υμνείν δ΄ όμως έξεστι, Σου φιλανθρώπως προσιεμένης· Συ γαρ και χαρίτων απασών χωρίον, και πλήρωμα καλοκαγαθίας παντοίας, και πίναξ, και εικών έμψυχος αγαθού παντός και χρηστότητος πάσης». Έφη δε και ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας εν τω εις τα Εισόδια λόγω αυτού: «Οίμαι γαρ, ει τινές εισιν Αγγέλων λόγοι, Μυστηρίων θείων τω όντι Άγγελοι, μηδέ τούτους αν εφικέσθαι των χαρίτων της Θεομήτορος· ης γαρ η αγιωσύνη την κτιστήν πάσαν φύσιν εκβέβηκεν, ουκ αν λόγος κτίσματος ταύτην αξίως υμνήσαι δύναιτο».

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 21 Φεβρουαρίου 2015

Τιμοθέου του εν Συμβόλοις, Ευσταθίου επισκόπου Αντιοχείας, Ιωάννου Κωνσταντινουπόλεως και Ζαχαρίου Ιεροσολύμων.

Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴ σῳζόμενη Ἀκολουθία αὐτοῦ, ἔζησε κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας καὶ καταδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς εἰκονομάχους. Ἀκολούθησε τὸ μοναχικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχὸς σὲ πολὺ νεαρὴ ἡλικία. Ἀσκήτεψε θεοφιλῶς καὶ διέπρεψε στὴ σωφροσύνη καὶ παρθενία γενόμενος δοχεῖο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διακρίθηκε δὲ στὴν φιλανθρωπία καὶ ὑπῆρξε τροφὴ τῶν πεινώντων καὶ προστάτης τῶν ὀρφανῶν.

Ἡ ἀναφορὰ τῶν Συναξαριστῶν στὴ διατύπωση «ἐν τοῖς Συμβόλοις» ἴσως φανερώνει τὸν τόπο τοῦ ἐνταφιασμοῦ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου αὐτοῦ.

Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη σὲ βαθὺ γῆρας.

Οἰκουμενισμός: Ἡ μεγάλη ἀπειλή

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολλοί κοσμικοί καί ἄσχετοι περί τήν πίστη ἀγνοοῦν βασικές ἀλήθειες τῆς Ὀρθόδοξης διδασκαλίας καί σχολιάζουν μέ ἐπιπολαιότητα τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα, γεγονός πού ἀποκαλύπτει τήν ἔλλειψη στοιχειώδους πληροφόρησης. Εἶναι λοιπόν ἑπόμενο καί στό θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ νά ἔχουν ἀπόψεις, πού μειώνουν τήν λάμψη τῆς Μίας Ἐκκλησίας μέ τό νά τήν ἐξισώνουν μέ τίς ἄλλες ἑτερόδοξες «ἐκκλησίες». Εὔκολα ἀποδέχονται ὅτι ὁ οἰκουμενισμός εἶναι εὐλογία, γιατί θά ἑνώσει τούς χριστιανούς. Γι᾿ αὐτούς ἀγάπη καί οἰκουμενισμός ἔχουν στενότατη σχέση. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ μητέρα καί ὁ οἰκουμενισμός τό τέκνο! Τόση εἶναι ἡ πλάνη, πού οἱ πρωτεργάτες τοῦ οἰκουμενισμοῦ γίνονται δεκτοί μέ ἐνθουσιασμό ἀπό τήν κοσμική ἐξουσία, διευκολύνονται στίς δραστηριότητές τους καί προβάλλονται στό λαό ὡς σπουδαῖοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται γιά τό καλό τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί τήν προβολή τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἐνῶ συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ἡ ἀγάπη στήν περί- πτωση τοῦ οἰκουμενισμοῦ εἶναι πρόσχημα. Στήν πραγματικότητα δέν ὑπάρχει. Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔλεγε σχετικά: «Ὁ Σατανᾶς, φθονῶν τό μεγαλεῖον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία παρέμεινε παρθένος ἁγνή, ἄμικτος ἀπό τά μιάσματα πλανῶν καί αἱρέσεων, ἐτεχνούργησε τό νέον τοῦτο σύστημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὑπό τό πρόσχημα τῆς ἀγάπης κρύπτεται ὁ Ἀπατεών, ὁ ὁποῖος προτρέπει τούς Ὀρθοδόξους ν᾿ ἀνοίξουν τάς θύρας καί νά δεχθοῦν καί νά ἐναγκαλισθοῦν ὅλους τούς αἱρετικούς, καί τούς ἀλλόθρησκους ἀκόμη, καί νά γίνουν ὅλοι μία συναλοιφή» («Ἐκκλησιαστικός στρουθοκαμηλισμός», 1973, σελ. 42). Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι ἡ νέα μαγάλη αἵρεση, ἡ ὁποία εἶναι ὕπουλη καί ἐπικίνδυνη. Δέν φαίνεται μέ τήν πρώτη ματιά ὅτι εἶναι αἵρεση, γιατί ἀποφεύγει νά διαστρεβλώνει δημοσίως τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, κλονίζει ὅμως τά θεμέλιά της μέ τίς «ἀθῶες» ἐκδηλώσεις του καί τήν προκλητική περιφρόνηση τῶν ἱερῶν κανόνων. Πρόκειται γιά σύστημα πού ἐπιδιώκει νά πλήξει τήν Ὀρθοδοξία καί νά τήν ὑποβαθμίσει στό ἐπίπεδο τῶν ἑτεροδόξων Παπικῶν καί Προτεσταντῶν καί νά γίνει τελικά μία ἀπό τίς πολλές χριστιανικές ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες στούς δύσκολους καιρούς μας πρέπει νά ἑνωθοῦν, γιά νά ἀποκτήσουν κοσμική δύναμη καί νά διασωθοῦν! Δηλαδή, νά ἀκολουθήσουν ὅλοι τό παράδειγμα τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα, ὁ ὁποῖος εἶναι, ἐκτός ἀπό μοναδικός ἐκπρόσωπος τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς καί ἀρχηγός κράτους! Ἤ ἀκριβέστερα νά ὑποταχθοῦν ὅλοι στόν ἔμπειρο Πάπα, πού διαθέτει δύναμη καί μπορεῖ ὅλους νά τούς προστατέψει! Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι μεγάλη ἀπειλή γιά τήν Ὀρθοδοξία, γι᾿ αὐτό πρέπει νά ἐλέγχονται δημοσίως ὅσοι τόν ὑπηρετοῦν, μήπως καί συνέλθουν καί σταματήσουν τήν κατά κρημνῶν πορεία τους.

"Ο.Τ."   20/2/15

ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» είναι εν επισημότατον κείμενον της Εκκλησίας. Είναι «Συνοδικόν». Αλλ’ από τότε που εξεδόθη μέχρι σήμερον, έχουν παρέλθει ένδεκα συναπτοί αιώνες. Και αυτό προβάλλεται υπό των νεωτεριζόντων, ως το τρωτόν του, σημείον. Διότι οι ελευθερίως ερμηνεύοντες την διδασκαλίαν της Εκκλησίας επικαλούνται τι; Τον χρόνον. Λέγουν ότι εκείνα ήσαν καλά δια την εποχήν των. Σήμερον όμως τα πάντα ήλλαξαν. «Γέγονε τα πάντα καινά». Αλλά ποία είναι «εκείνα»; Η δογματική διδασκαλία, η Ηθική, η λειτουργική πράξις, η θεόθεν μαρτυρηθείσα «εν πολλοίς τεκμηρίοις» πνευματική πείρα της Ορθοδοξίας. Αλλάσσουν αυτά; Πως δυνάμεθα να παραθεωρήσωμεν ανενόχως δόγματα, Ορους, Ι. Κανόνας;

Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» έχει πολύ ευρυτέραν σημασίαν από μίαν απλήν επισφράγισιν της νίκης κατά των εικονομάχων. Ναι μεν, η αναστήλωσις των Ι. Εικόνων αποτελεί σπουδαιότατον θεολογικόν γεγονός, του οποίου την σημασίαν αναλύουν τα πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Αλλ’ η αναδρομή του «Συνοδικού» εις τας αρχάς του 4^ου αιώνος και η κατ’ όνομα μνεία, τόσον των προασπιστών των Ορθοδόξων δογμάτων, όσον και των αιρεσιαρχών, εκ του άλλου δε, η προέκτασίς του μέχρι του 14^ου αιώνος, εις τας Ησυχαστικάς Έριδας, προσδίδουν εις τούτο τον χαρακτήρα αιωνίου κύρους κώδικος της Εκκλησίας.

Το «ανάθεμα τρις» κατά των αιρετικών και το «αιωνία η μνήμη» δια τους αγωνισθέντας υπέρ της Ορθοδοξίας, μέσα εις τας διαστάσεις δέκα ολοκλήρων αιώνων, αποτελούν την ανακεφαλαίωσιν της διδασκαλίας της Εκκλησίας, ανανεώνουν την στερράν στάσιν της και εξαίρουν το νόημα της Παραδόσεως.

Όταν επιτρέπουμε στους "λύκους" να φροντίζουν για το "καλό" των Προβάτων, έ, τότε είμαστε πρόβατα!

http://paterikiparadosi.blogspot.ca/

Συνεχίστηκαν οι εργασίες της Ειδική Διορθόδου Επιτροπής (ΦΩΤΟ)

Ὅσοι παρακολουθοῦν τὰ Οἰκουμενιστικὰ Δρώμενα γνωρίζουν ὅτι τὰ πρόσωπα ποὺ μᾶς παρουσιάζει τὸ «fanarion.blogspot.gr» καὶ ὁ Π. Ἀνδριόπουλος, εἶναι «φῶς Φανάρι» μέχρι τὸ κόκκαλο Οἰκουμενιστές!

Αὐτοὶ λοιπόν -μερικὲς δεκάδες ἄτομα- ἑτοιμάζουν πυρετωδῶς τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο τοῦ 2016! Ἀπὸ αὐτὴν περιμένουν ὅλοι οἱ σύγχρονοι Ποιμένες, καὶ οἱ ἐλάχιστοι αὐτοαποκαλούμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ καὶ οἱ χιλιάδες ἀγνοοῦντες ἢ ἀδιάφοροι γιὰ τὴν ἐπέκταση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ "Πατέρες", "Πνευματικοὶ" καὶ "Γέροντες" τὴν λύση τῶν προβλημάτων ποὺ ἔχουν συσσωρευτεῖ! (ἂν εἶναι δυνατὸν –κι ὅμως εἶναι!‒ σὲ περίοδο τῆς ἐσχάτης αἱρέσεως τῆς ἱστορίας, οἱ Ποιμένες νὰ παραμένουν οὐδέτεροι ἔναντι τῆς Παναιρέσεως!).

Καί τὸ τραγικό, περιμένουν ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, νὰ πάρουν μέτρα κατὰ τοῦ ...οἰκουμενιστικοῦ ἑαυτοῦ τους!!! Δὲν ἀπομακρύνονται, λέγουν ἀπὸ αὐτοὺς ἀκόμα, διότι γιὰ νὰ ἀπομακρυνθοῦν θέλουν ἀπόφαση Συνόδου! Καὶ ἐφ’ ὅσον οἱ δόλιοι Οἰκουμενιστὲς δὲν θὰ πάρουν καμιὰ ἀπόφαση κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μήπως κρύπτει δολιότητα καὶ ἡ δικαιολογία τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, ἀφοῦ ἔτσι θὰ συνεχίσουν νὰ συμβιώνουν μὲ τὴν Παναίρεση, ποὺ εἴτε πρὶν τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο, εἴτε μετὰ ἀπὸ αὐτήν, οἱ ψευδεπίσκοποι Οἰκουμενιστὲς ἐργάζονται τὸ ἴδιο φθοροποιὸ ἔργο τοῦ  λυκοποιμένα;

Μερικὰ ἀπὸ τὰ ὀνόματα ποὺ μᾶς δόθηκαν ἀπὸ τοὺς συνέδρους τῆς Εἰδικῆς Διορθοδόξου Ἐπιτροπῆς:

Οἱ μητροπολίτες Ἑλβετίας Ἱερεμίας, Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Δημητριάδος Ἰγνάτιος, ὁ Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Τσέτσης, ὁ Ἀρχιδιάκονος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἸωάννηςΧρυσαυγής, ὁ γνωστὸς καὶ μὴ ἐξαιρετέος καθηγητὴς Βλάσιος Φειδᾶς, καὶ ὁ καθηγητὴς Θεόδωρος Γιάγκου.

Ο πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης θα λειτουργήσει αύριο το πρωί (ψυχοσάββατο) και την Κυριακή 22/2, στον Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας

Μετά το τέλος της θ. Λειτουργίας του ψυχοσάββατου (περίπου στις 9.30πμ), σε όσα πνευματικά του παιδιά ενδιαφέρονται για το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, ο π. Νικόλαος, θα ανακοινώσει συγκεκριμένο πρόγραμμα (για το οποίο θα κάνουμε ειδική ανάρτηση στο ιστολόγιό μας). Θα γίνει επίσης ενημέρωση και για την δυνατότητα εξομολόγησης πέραν του προγράμματος για την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής.

Πρόγραμμα εξομολόγησης, εφημεριών και όλων των ακολουθιών βρίσκεται αναρτημένο στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος. Αφορά όλους τους ιερείς του Ναού και όλη την περίοδο της Μεγ. Σαρακοστής.

Ενόψει του ψυχοσάββατου παραθέτουμε στη συνέχεια ένα σχετικό άρθρο του π. Νικολάου με θέμα “Η περιφρόνηση των κολλύβων”

Ἡ προσπάθεια Παπικῶν καὶ Οἰκουμενιστῶν διὰ ἐξουνιτισμὸν τῆς Ὀρθοδοξίας

κ. Διευθυντά,

Εἶδες ταπεινότητα ὁ πάπας; Ὡς καὶ εὐχὴ ζήτησε ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη μας, θὰ ἔλεγε ἕνας ἀφελὴς Ὀρθόδοξος. Καὶ ὁ γνωστικός, ἀσφαλῶς θὰ ἔλεγε: εἶδες ἠθοποιΐα καὶ ὑποκριτικότητα ὁ πάπας; Αὐτὸ δὲν τὸ ἔκανε γιὰ ἐπικοινωνιακοὺς λόγους δίνοτας ψεύτικες ἐντυπώσεις, ὅπως λένε οἱ γραμματιζούμενοι; Μὰ εἶναι δυνατὸν αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ μᾶς ὑποδουλώσει καὶ νὰ τὸν ἀναγνωρίζουμε ὡς τὸν ἀπόλυτο ἄρχοντα τῆς γῆς μὲ κοσμικὴν καὶ θρησκευτικὴν ἐξουσίαν, νὰ ἔχει ταπεινότητα; Ποιὸν πάει νὰ ξεγελάσει; Μήπως ἐγκατέλειψε τὸ περίφημο καὶ πολυσυζητημένο πρωτεῖο, ποὺ μὲ αὐτὸ διεκδικεῖ τὴν ὡς πλανητάρχης ἐξουσία ὅλου τοῦ κόσμου; Μήπως δὲν ξέρεις ὅτι ὁ Χριστὸς μιλοῦσε ἀλληγορικὰ καὶ ὅτι ἄλλα ἔλεγε καὶ ἄλλα ἐννοοῦσε; Ὅταν ἔλεγε ὅτι θὰ γκρεμίσει τὸν ναὸν τοῦ Σολομώντα καὶ σὲ τρεῖς μέρες θὰ τὸν ξανάκτιζε, κυριολεκτοῦσε ἤ ἀλληγορικὰ μιλοῦσε; Πῶς, λοιπόν, πάνω στὸν Πέτρο ἔκτιζε τὴν Ἐκκλησία του, τὶ ἦταν ὁ Πέτρος, ἡ γυναίκα τοῦ πρω- τομάστορα τοῦ γεφυριοῦ τῆς Ἄρτας; Μήπως θυσιάστηκε μόνο ὁ Πέτρος γιὰ τὸν Χριστό; Ὅλοι οἱ μαθητές του, ἐκτὸς τοῦ Ἰωάννη, δὲν ἐμαρτύρησαν γιὰ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ; Ἀλλὰ ποιοὶ ἦταν οἱ Ρωμαῖοι; Δὲν ἦταν οἱ ἐξουσιαστές, οἱ δήμιοι καὶ οἱ ἐκτελεστὲς τῆς σταύρωσης τοῦ Χριστοῦ; Τὴν παγκόσμιο ἐξουσία, ποὺ ἀρνήθηκε ὁ Χριστός, δὲν τὴν ἐπιδιώκει ὁ τῆς καθέδρας τῆς Ρώμης πάπας, παραμορφώνοντας καθημερινὰ τὸν Χριστό; Γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν κοσμοκρατορικῶν του σχεδίων μὲ τὶς σταυροφορίες πόσους Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τοῦ Βυζαντίου δὲν ἐξευτέλισαν καὶ σκότωσαν στὴ Θεσσαλονίκη, τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ σὲ ἄλλα μέρη τῆς Ἀνατολῆς;

The Daily Telegraph:Tα μέλη του Ισλαμικού Κράτους θα διασχίσουν τη Μεσόγειο και θα εμφανιστουν ως μςτανάστες....

The Daily Telegraph:TΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΘΑ ΔΙΑΣΧΙΣΟΥΝ ΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΩΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ….ΘΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΝΟΤΟΥ

Σύμφωνα μ΄ένα ντοκουμέντο  που εξασφάλισε το αντιτζιχαντιστικό  think tank Quilliam η τρομοκρατική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος ευελπιστεί  να  «κατακλύσει τη βόρεια Λιβύη με τους μαχητές της για να διασχίσουν έπειτα τη Μεσόγειο εμφανιζόμενοι ως μετανάστες  « αποκαλύπτει στις 17 Φεβρουαρίου η  The Daily Telegraph. Αφού θα διασχίσουν την Μεσόγειο Θάλασσα  οι μαχητές αυτοί λογαριάζουν «να δοκιμάσουν να επιτεθούν στις ναυτιλιακές γραμμές  των πόλεων του νότου της Ευρώπης «, προσθέτει η εφημερίδα.