ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – Ε΄ ΛΟΥΚΑ -- «Και εν τω άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τον Αβραάμ από μακρόθεν και Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού»

Ο αυθεντικός πλούτος

Η φιλαργυρία των Γραμματέων και των Φαρισαίων στάθηκε αφορμή για να μας προσφέρει ο Χριστός την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου, η οποία  βρίθει μηνυμάτων και νοημάτων ουράνιας εμβέλειας και ακτινοβολίας. Οι Φαρισαίοι έβλεπαν σαν εύνοια του θεού την εξασφάλιση υλικών αγαθών και χρημάτων και κατ’  επέκταση σαν αποδεικτικό στοιχείο και πιστοποίηση του «καλού εαυτού τους». Με αυτό τον τρόπο δικαίωναν τον εαυτό τους μπροστά στους ανθρώπους και αδιαφορούσαν βέβαια για την εσωτερική τους ακαταστασία και κυρίως την αξεπέραστη υποκρισία τους που αποτύπωναν τις πραγματικές προθέσεις και διαθέσεις τους.

Αυτή ακριβώς η αντίληψη δυστυχώς διαπερνά στο χρόνο και φθάνει μέχρι και τις δικές μας μέρες με διάφορες μορφές και εφαρμογές. Γι’  αυτό και επιβάλλεται μεγάλη προσοχή για να μην πέσουμε στην παγίδα που τόσο αδίστακτα στήνει η φαρισαϊκή υποκρισία. Η εγωιστική καλοπέραση σ’  αυτό τον κόσμο, μπορεί να μας οδηγήσει στην απώλεια της κοινωνίας της αγάπης του Θεού, δηλαδή της Ουράνιας Βασιλείας. Αντίθετα, οι δοκιμασίες της ζωής μπορεί να λειτουργήσουν ως δείκτες που παραπέμπουν στον Παράδεισο, αρκεί να τις αποδεχόμαστε με πίστη, υπομονή και ελπίδα. Ζωτικής σημασίας επομένως μηνύματα που μας προφυλάσσουν από επικίνδυνες παγίδες, δίνονται μέσα από την παραβολή του πλούσιου και του πτωχού Λαζάρου. Αξίζει τον κόπο να εξετάσουμε την περίπτωσή τους.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 1 Νοεμβρίου 2015

Ε ΛΟΥΚΑ. Των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀσία. Οἱ γονεῖς τους ἦταν ἄριστο πρότυπο χριστιανῶν συζύγων. Ὅταν ἡ μητέρα τους Θεοδότη ἔμεινε χήρα, ἀφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν δύο παιδιῶν της, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ.

Τοὺς δύο ἀδελφοὺς διέκρινε μεγάλη εὐφυΐα καὶ ἐπιμέλεια, γι’ αὐτὸ καὶ σπούδασαν πολλὲς ἐπιστῆμες. Ἰδιαίτερα ὅμως, ἐπιδόθηκαν στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ἐξασκοῦσαν σὰν διακονία φιλανθρωπίας πρὸς τὸν πλησίον. Θεράπευαν τὶς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαίτερα τῶν φτωχῶν, χωρὶς νὰ παίρνουν χρήματα, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκαν Ἀνάργυροι. Πολλοὶ ἀσθενεῖς ποὺ θεραπεύθηκαν ἤθελαν νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν. Ἀλλὰ αὐτοί, δὲν δέχονταν τὶς εὐχαριστίες καὶ ἀπαντοῦσαν μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς:

«Ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμης καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων». Δηλαδή, ὅλος ὁ ὕμνος καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμη καὶ ἡ ἰσχύς, ἀνήκει στὸ Θεό μας, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.
Ἔτσι ταπεινὰ ἀφοῦ διακόνησαν σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ τὸν πλησίον, πέθαναν εἰρηνικὰ καὶ ἐτάφησαν στὴν τοποθεσία Φερεμά.

Του αείμνηστου Καθηγητή Ιωάννη Κορναράκη : Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο..

Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και  η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της. Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας! 

Μέχρι σήμερα, έχει κυκλοφορήσει μεγάλος αριθμός τέτοιων κειμένων, από την ηγουμενική διοίκηση του Αγίου Όρους, από γνωστή ομάδα κληρικών και μοναχών, αλλά και από άλλες αντιοικουμενιστικές προσπάθειες. Έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχει ξοδευθεί πολύ χαρτί, για τα ίδια θέματα, το ίδιο μοτίβο, το δήθεν «μαχητικό», χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα εις βάρος των εκκλησιαστικών οικουμενιστών. Ο Οικουμενισμός προχωρεί στον χώρο της Εκκλησίας και συνεχώς ισχυροποιείται, επειδή ακριβώς δεν θίγονται οι ορθόδοξοι οικουμενιστές, αφού δεν αποκαλύπτονται τα ονόματά τους.
Γι’ αυτό και δεν ανησυχούν και είναι σίγουροι ότι θα κερδίσουν τους στόχους τους, χάρη στη αντιοικουμενιστική ανημποριά να αγωνισθεί θεοφιλώς με το πνεύμα της θυσιαστικής σταυρώσιμης μαρτυρίας. Ο αντιοικουμενιστικός αυτός αγώνας δεν γίνεται με τούς όρους και τις απαιτήσεις του Ταμείου των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας, αλλά και της αγιοπνευματικής πατερικής παραδόσεως του μαρτυρίου αίματος και ψυχής, με το οποίο, και μόνον, οι θείοι Πατέρες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, «όλην συλλεξάμενοι ποιμαντικήν επιστήμην και θυμόν ιερόν κινήσαντες, τους βαρείς εξεδίωξαν και λοιμώδεις λύκους των αιρέσεων, εκσφενδονήσαντες αυτούς, με την σφενδόνα του πνεύματος, έξω του της Εκκλησίας πληρώματος», κατά τον υμνογράφον της Εκκλησίας! Δυστυχώς η αντιοικουμενιστική προσπάθεια περιορίζεται στα όρια της ασφαλείας, ώστε να μείνουν ανέγγιχτοι από συνέπειες δυσάρεστες οι εις αυτήν μετέχοντες….

ΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ, ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΔΡΑΜΑ

Η Τουρκία έχει οργανώσει τη διακίνηση μεταναστών στα ελληνικά νησιά
Ο υπουργός Παιδείας της Ελλάδας, παγκόσμια πρωτοτυπία καθώς εκτός από αγράμματος είναι και άνανδρος, αφού πρώτα προσέβαλε με άρθρο του στην «Αυγή» τους βουλευτές που απείλησαν τον Αύγουστο του 2014 με ανατροπή και πτώση την κυβέρνηση Σαμαρά, απαιτώντας να συμπεριληφθεί η Γενοκτονία που έκαναν οι Τούρκοι σε Ελληνες και Αρμενίους, αφού έκανε δίκη προθέσεων, προσάπτοντάς τους μάλιστα σκοπούς που ήταν εκτός πραγματικότητας, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του βουλευτή Γ. Αντωνιάδη στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και πάλι δεν απάντησε επί της ουσίας.
Μάλιστα, χωρίς να αναφερθεί στο επίμαχο άρθρο και χωρίς να απαντήσει αν αρνείται την τέλεση της Γενοκτονίας, για να θολώσει τα νερά, επικαλέστηκε απόψεις που εξέφρασε πριν από επτά χρόνια ο ίδιος, ο οποίος δεν έχει πανεπιστημιακό πτυχίο, σε συνομιλία που είχε με διεθνολόγους και ιστορικούς. Μάλιστα, δεν απέφυγε και πάλι να κατηγορήσει κάποιους που «βρήκαν ευκαιρία να φτιάξουν έναν καβγά», λέγοντας ότι ο θόρυβος που ξέσπασε για το θέμα οφείλεται σε εσωκομματικούς λόγους και στην κούρσα για τη διαδοχή στη Ν.Δ. Και πάλι υποκρισία και ανανδρία, όπως στο περσινό άρθρο της «Αυγής», αντί να μιλήσει καθαρά και να αναλάβει τις ευθύνες του.
Να πάμε τώρα στο θέμα των προσφύγων και στη συνενοχή των αρνητών της γενοκτονίας σ' αυτό.
Πήγες του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος από τις Βρυξέλλες μάς διαβεβαιώνουν και μας απέστειλαν σχετικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου και το τουρκικό κράτος είναι οι βασικοί διοργανωτές της διακίνησης και της κατεύθυνσης των προσφύγων της Συρίας στα ελληνικά νησιά και στην Ευρώπη.

Νεανική εκδήλωση-προβολή ταινίας που θα γίνει το Σάββατο 31 Οκτωβρίου και ώρα 18:00 στον κινηματογράφο "Αλέξανδρος" (Εθνικής Αμύνης 1, απέναντι από τον Λευκό Πύργο), στην Θεσσαλονίκη.

Πηγή :  http://opaidagogos.blogspot.ca/

Ποία είναι τα άρρητα ρήματα όπου ήκουσεν ο Απόστολος Παύλος: -- Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Πηγή: http://xristianorthodoxipisti.blogspot.ca/

Ποία είναι τα άρρητα ρήματα όπου ήκουσεν ο Απόστολος Παύλος.

Και ποία είναι τα αγαθά, α οφθαλμός ουκ είδε,

και ους ουκ ήκουσε, και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη.

Και ποία είναι η βασιλεία του Θεού και τι λογής ενεργείται εις ημάς.

Επειδή ο Δεσπότης των απάντων Χριστός κάθε ημέραν μας διδάσκει δια μέσου των ιερών Ευαγγελίων∙ και άλλα λέγει σκεπαστά, και σκοτεινά, δια να μη τα καταλαμβάνουν οι πολλοί, όταν ομιλή με παραβολαίς• και άλλα πάλιν εξηγεί κατ' ιδίαν εις μοναχούς τους μαθητάς του, λέγων. «Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, τοις δε λοιποίς εν παραβολαίς». Και άλλοτε πάλιν τα λέγει παρρησία εις όλους μας φανερά, καθώς του είπαν οι Απόστολοι, «ίδε, φησί, παρρησία λαλείς,

και παροιμίαν ουδεμίαν λέγεις». Δια του χρεία είναι να ζήσωμεν, και να μάθωμεν, ποια είναι τα λόγια του Κυρίου όπου εδίδασκε παρρησία, και φανερά, και ποια είναι εκείνα όπου εδίδασκε σκοτεινά, και με παραβολαίς. Εκείνα όπου επαράγγελλε φανερά είναι αυτά. «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών∙ καλώς ποιείτε τους μισούντας υμάς• μακάριοι οι κλαίοντες, και ούαι οι γελώντες• και μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών. Και πάλιν• ο θέλων σώσαι την ψυχήν αυτού, απολέσει αυτήν, και ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, εις ζωήν αιώνιον ευρήσει αυτήν και ος τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω το σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι».

Ουρές για την Αγία Ζώνη στην Κατερίνη

30.10.2015

Εκατοντάδες πιστοί προσκύνησαν το ιερό κειμήλιο της Παναγίας που φυλάσσεται στη μονή Βατοπαιδίου 
Ρεπορτάζ
Θάνος Χερχελετζής
Τη χάρη της Αγίας Ζώνης της Παναγίας, που θησαυρίζεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Ορους και αποτελεί το πιο ιερό κειμήλιο του μοναστηριού, σπεύδουν να προσκυνήσουν εκατοντάδες πιστοί στην Κατερίνη. Το ιερό κειμήλιο της Ορθοδοξίας κόμισε το απόγευμα της Τετάρτης στη μακεδονική πόλη ο ηγούμενος της αγιορείτικης μονής αρχιμανδρίτης Εφραίμ, πλαισιωμένος από πατέρες του μοναστηριού.
Η επίσημη υποδοχή έγινε έξω από τον Ιερό Ναό του Τιμίου Σταυρού και της Υπαπαντής του Χριστού από τον μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνα κ. Γεώργιο. Ο μητροπολίτης μετέφερε την Αγία Ζώνη στο εσωτερικό του ναού και την τοποθέτησε σε ειδικό προσκυνητάρι.
Ο κ. Γεώργιος αναφέρθηκε στη σημασία της έλευσης της Αγίας Ζώνης στην πόλη της Κατερίνης και ευχαρίστησε τον γέροντα Εφραίμ που κόμισε το ιερό κειμήλιο της Ορθοδοξίας προς ευλογία των πιστών. «Τη σημερινή ημέρα (σ.σ.: Τετάρτη) τιμούμε τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου στον πόλεμο και την ημέρα αυτή η πόλη μας υποδέχεται την Αγία Ζώνη» τόνισε, μεταξύ άλλων, ο κ. Γεώργιος. Αμέσως μετά τελέστηκε αρχιερατικός πανηγυρικός εσπερινός.
Η Αγία Ζώνη θα παραμείνει στον Ιερό Ναό του Τιμίου Σταυρού και της Υπαπαντής του Χριστού έως τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου, προκειμένου οι πιστοί να μπορέσουν να προσκυνήσουν το ιερό κειμήλιο.

O ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 31 Οκτωβρίου 2015

Στάχυος, Απελλού, Αμπλία, Νικολάου.

Καὶ οἱ πέντε ἄνηκαν στοὺς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου. Καὶ ὅλοι τους ὑπῆρξαν «Χριστοῦ εὐωδία τῷ Θεῷ ἐν τοὶς σωζομένοις». Δηλαδὴ εὐωδία Χριστοῦ, εὐχάριστη στὸ Θεό, καὶ εὐωδία μεταξὺ τῶν σῳζόμενων ποὺ ἄκουγαν ἀπ’ αὐτοὺς τὸ σωτήριο μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁ Στάχυς ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Βυζαντίου, καὶ ἀφοῦ διάνυσε 16 χρόνια στὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα, εἰρηνικὰ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ.

Ὁ Ἀπελλῆς ἔγινε ἐπίσκοπος Ἡράκλειας καὶ πολλοὺς ἔφερε στὴν χριστιανικὴ πίστη.

Ὁ Ἀμπλίας ἔγινε ἐπίσκοπος Ὀδυσουπόλεως καὶ ὁ Οὐρβανός, ἐπίσκοπος Μακεδονίας. Ἐπειδὴ καὶ οἱ δυὸ γκρέμιζαν τὰ εἴδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά.

Ὁ Νάρκισσος χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν. Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, τοῦ Εὐαγγελίου, τὴν ὁποία δίδασκε μὲ ζῆλο, ἐξήγειρε τοὺς εἰδωλολάτρες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὸν βασανίσουν καὶ νὰ παραδώσει τὴν ψυχή του μαρτυρικά.

Προσευχὴ «ἄοκνος καὶ ἀκόρεστος» --- Τοῦ Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη (†)

Στόν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ, κόρος δέν ὑπάρχει. Ὁ ἐραστής τοῦ Θεοῦ ξεχνᾶ τόν κόσµο καί τά τοῦ κόσµου. «Τοῦτό ἐστι ὄντως τό ἰδεῖν τόν Θεόν, τό µηδέποτε τῆς ἐπιθυµίας κόρον εὑρεῖν» (ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης). ∆έ χορταίνεις ν’ ἀτενίζεις καί νά συνοµιλεῖς µέ τόν Θεό. Καί µόνο ἡ ἀγάπη καί ἀφοσίωση τῆς καρδιᾶς, εἶναι προσευχή χωρίς λόγια. Εἶναι στιγµές πού σιγοῦν τά χείλη, ἀλλά προσεύχεται ἡ καρδιά. Ὁ Θεός, καί χωρίς νά µιλᾶµε, µᾶς ἀκούει. «Κἄν ἀφέλης τό τῆς φωνῆς ὄργανον, καί σιωπώντων ἀκούει ὁ Θεός» (∆΄ Μακ. Ι΄ 18). Ἡ προσευχή ἑνώνει τή γῆ µέ τόν οὐρανό, ἀλλά καί τόν οὐρανό τόν ἑνώνει µέ τή γῆ. Ἡ «ἄοκνος καί ἀκόρεστος προσευχή», ὅπως τή λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίµακος (Λόγος ΚΖ), εἶναι ὑπέρβαση τοῦ κόσµου καί µέθεξη Θεοῦ. «Ἰησοῦ µνήµῃ ἑνωθήτω τῇ πνοῇ σου καί τότε γνώσει ἡσυχίας ὠφέλειαν», σηµειώνει ὁ ἴδιος.

Μέχρι πότε επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί θα επιτρέπουμε τους Παπόφιλους αιρετικούς, να λακτίζουν και να μιαίνουν τα Ιερά και τα Άγια της Ορθοδοξίας;

Ἔφθασεν ὁ καιρὸς, μετά την πτώση των δειλοκάρδιων μοναχών των 19 Μονών του Αγίου Όρους,  δι᾽ όλους τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς νὰ εκφρασθούν ευθαρσώς καὶ νὰ τερματίσουν τὸ κίβδηλον εἶδος Ὀρθοδοξίας, ποὺ καλεῖται Οἰκουμενιστικὴ Ὀρθοδοξία. Διότι εἶναι μία προδοσία τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μία άρνησις αὐτῆς ταύτης τῆς οὐσίας της. Εἶναι πλέον καιρὸς νὰ βγάλωμεν «ἀπὸ τὴν ἀποθήκην» τὰ Θεῖα τῆς Πίστεως Δόγματα, ὅπου τὰ ἐξώρισαν οι Πατριάρχαι Ἀθηναγόρας και Βαρθολομαίος, νὰ τὰ φέρωμεν εἰς τὸ φῶς, καὶ νὰ τὰ διακηρύξωμεν μὲ κάθε μέσον, εἰς κάθε χώραν. Ἔχομεν ἀνάγκην αὐτῶν εμείς, ἔχουν ἀνάγκην αὐτῶν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί καὶ οἱ Προτεστάνται. Ἂς μὴ προσφέρωμεν εἰς τὸν κόσμον τὴν Ψευδῆ Ὀρθοδοξίαν, ἡ ὁποία καλεῖται «Ὀρθόδοξος» Οἰκουμενισμός.  Αὐτὸς ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐξισώνει τὴν πλάνην μὲ τὴν ἀλήθειαν. Ἂς προσφέρωμεν, ἀντιθέτως, ακεραίαν τὴν παραδοσιακήν, αυθεντικήν Ὀρθοδοξίαν, ἡ ὁποία μόνη ὁδηγεῖ εἰς τὴν σωτηρίαν.

Ὁ Οἰκουµενισµὸς ὡς ἰουδαΐζουσα αἵρεσις ---- Γράφει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁµότιµος Καθηγητὴς Α.Π.Θ

1. Ἰουδαΐζουσαι τάσεις µέσα εἰς τὸν Χριστιανισµόν

Εἶναι γνωστὸν ὅτι ὁ Οἰκουµενισµὸς ἔχει χαρακτηρισθῆ ὡς παναίρεση. Αὐτὸ σηµαίνει ὅτι ἀποτελεῖ σύνοψη καὶ συµπερίληψη ὅλων τῶν αἱρέσεων, ἔχει στοιχεῖα ἀπ᾽ ὅλες τὶς αἱρέσεις, ἀναµειγνύει καὶ συγκιρνᾶ ὅλες τὶς θρησκεῖες, ἐπαναφέρει τὸν συγκρητισµὸ τῶν ρωµαϊκῶν χρόνων, δικαιολογεῖ καὶ προάγει τὴν πολυπολιτισµικότητα καὶ τὴν πολλαπλότητα τοῦ θρησκευτικοῦ φαινοµένου, τὰ ὁποῖα κατήργησε ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ. Οὐσιαστικῶς οἱ ἀντίθεες καὶ ἀντίχριστες δυνάµεις ἐπιδιώκουν νὰ ἐκδικηθοῦν τὸν Χριστιανισµό, νὰ πάρουν τὴν ρεβάνς· δὲν µπόρεσαν τότε, ἐκπροσωπούµενες ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, νὰ τὸν νικήσουν µὲ τὴν θανάτωσή του ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, γιατὶ ἀναστήθηκε, καὶ τὸ εὐαγγέλιό του κηρύχθηκε καὶ ἐξαπλώθηκε ἐν ριπῇ ὀφθαλµοῦ σ᾽ ὁλόκληρη τὴν οἰκουµένη, κατὰ θαυµαστὸ τρόπο, ἐπιτυγχάνοντας τὴν πνευµατικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων, ἐκχριστιανίζοντας τὸν κόσµο. Ἐπιχειροῦν τώρα µὲ δόλια καὶ ὕπουλα µέτρα νὰ ἀποχριστιανίσουν τὸν κόσµο, νὰ καταργήσουν τὴν «καινὴ κτίση», τὴν Νέα Ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἐπαναφέρουν τὴν παλαιὰ «Νέα Ἐποχή» τοῦ Ἀντιχρίστου. Τὸ «ἰουδαΐζειν», ἡ τάση δηλαδὴ νὰ κρατήσει ὁ Χριστιανισµὸς πολλὰ ἰουδαϊκὰ στοιχεῖα καὶ νὰ καταστεῖ µία ἰουδαΐζουσα αἵρεση, ἕνα παρακλάδι τοῦ Ἰουδαϊσµοῦ, ὅπως εἶναι τὸ Ἰσλάµ, ἔχει καταγραφῆ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία.

Eφημερίς «Ορθόδοξος Τύπος»: Σήμερον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον μετά των Αρχιεπισκόπων και των Επισκόπων κηρύσσει την καταφρόνησιν των Ιερών Κανόνων και την ένωσιν των εκκλησιών εις επίπεδον προκαθημένων εκκλησιών.

Εάν το Συντονιστικόν Κέντρον της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον δεν επρωταγωνίστει εις την νόθευσιν της Πίστεως και του Ορθοδόξου φρονήματος έπρεπε να συγκαλέση ειδικήν Σύνοδον δια να καθαιρέση τους Οικουμενιστάς Ιεράρχας. Αλλά πώς να το πράξη, όταν το ίδιο το Συντονιστικόν κέντρον της Ορθοδοξίας εξισώνει την Μίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, την Ορθόδοξον με τον Παπισμόν, τον Προτεσταντισμόν και τον Αγγλικανισμόν, δηλαδή με την πλάνην – την αίρεσιν. Αλλά σήμερον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον δεν έχει σχέσιν με το Οικ. Πατριαρχείον του 1848.

Ο πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης έγραψε ένα σχόλιο για το Φαναριώτικο ντελίριο σε Ουνίτικο Ναό

Φαναριώτικο ντελίριο σε Ουνίτικο Ναό: "Αυτά κάνουν! Η οικουμενιστική μεταπατερικη αγαπολογία, ξεσκεπάζεται!" (Αποκαλυπτικό βίντεο) 

Σχολίασε ο π.Νικόλαος Μανώλης:  “Σαν δεν ντρέπεται!!! Απαράδεκτος!!! Αλλά... ποιός πατριαρχικός νομίζετε είπε κάποτε όταν ρωτήθηκε από έναν γέροντα (που γνώριζε τον πατριαρχικό αυτόν από παιδί) "Πάτερ μου, είδα σε φωτογραφία πως φίλησες το χέρι του πάπα! Γιατί πάτερ μου;" εκείνος λοιπόν ο μέγας πατριαρχικός (πριν γίνει επίσκοπος), απάντησε: "Μα γέροντα, το χέρι που μας δίνει τόσα χρήματα δε θα φιλούμε;".”

Την Κυριακή, 25 Οκτωβρίου του 2015, ο Σεβασμιότατος κ. Ελπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης, Μητροπολίτης Προύσης και γραμματέας της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, παρακολούθησε τη Θεία Λειτουργία στον ουνίτικο (Arbereshe) Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Μύρων Lungro (Επαρχία Cosenza - Καλαβρία - Ιταλία)!!!!!!!
Αν αντέχετε ακούστε και τα 2:51''

Πάντοτε είχε το πλήρωμα της χάριτος η Παρθένος, και προ της συλλήψεως, και εν τη συλλήψει, και μετά την σύλληψιν.

Είχε το πλήρωμα της χάριτος προ της συλλήψεως· διότι αν ο Πρόδρομος Ιωάννης εχαριτώθη έτι εκ κοιλίας Μητρός του, κατά τον λόγον του Αγγέλου, ον είπε «Και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται (ο Ιωάννης δηλ.) έτι εκ κοιλίας Μητρός αυτού» (Λουκ. α: 15)·  πόσω μάλλον ήτον χαριτωμένη η Θεοτόκος η μέλλουσα γεννήσαι Αυτόν τον Υιόν του Θεού; διο και εν τω εις τα Εισόδια Τροπαρίω της Θεοτόκου γέγραπται «Τα ουράνια πάντα εξέστησαν ορώντα το Πνεύμα το Άγιον εν σοι σκηνώσαν». Όθεν και ο Γαβριήλ ευαγγελίσας αυτήν, κεχαριτωμένην ωνόμασεν, ειπών· «Χαίρε κεχαριτωμένη»· τούτον δε τον λόγον είπε προ του να συλλάβη η Παρθένος τον Κύριον. Είχε το πλήρωμα της χάριτος εν τη συλλήψει· διότι, επελθόντος του Αγίου Πνεύματος επ΄ αυτήν, συνέλαβεν αυτή τον Θεόν Λόγον εν τη αχράντω κοιλία της. Είχε δε μετά την σύλληψιν το πλήρωμα της χάριτος· διότι σύσσωμος ανήλθεν εις Ουρανόν ως Μήτηρ του Θεού Λόγου μετά τον θάνατόν της προς τον Μονογενή Υιόν Της.

Ο μακαριστός Φώτης Κόντογλου :

«... Ο φιλοπαπισμός (στον οποίο οδηγεί ο Οικουμενισμός) κατάντησε πιο σιχαμερός κι’ απ’ αυτόν τον παπισμό, αν είναι δυνατόν ένα τέτοιο πράγμα. Σαν μαγνήτης τραβά όλο το πνευματικό πύον της Ελλάδος. 
Στον Αθηναγόρα και στους περί αυτόν και μετ’ αυτού βρίσκουν προστασία όλοι οι ανήθικοι, για να πυκνώσουν τις τάξεις των προδοτών της Ορθοδοξίας. Θράσος και κολακεία, υποκρισία και δωροδοκία, ιδού τα όπλα του θεατρίνου του Φαναρίου....» !

(εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», Φεβρουάριος 1966)

ΤΟ ΠΑΠΙΚΟΝ ΠΡΩΤΕΙΟΝ --- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθ. Α.Π.Θ.

Αγαπητέ κύριε Διευθυντά,                                                                                                                         
διάβασα την επιστολή του αγνώστου σε μένα κ. Ι. Καρδάση και τον ευχαριστώ για τα καλά του λόγια και για το ενδιαφέρον του σχετικά με τα τρία άρθρα μου, που πρόσφατα δημοσίευσε ο «Ο.Τ.» με τον τίτλο «Πήγε ο Πέτρος στη Ρώμη;». Θα τον παρακαλούσα, όμως, να υποβληθεί στον κόπο να ξαναδιαβάσει τα άρθρα αυτά. Όπως γράφω εκεί, μελετώ το θέμα με βάση τις σχετικές μαρτυρίες της Καινής Διαθήκης (Μθ 18, 18· 19, 28· 28, 19· Ιω 20, 22 κ.ά.), σύμφωνα με τις οποίες δεν φαίνεται να παρέδωσε ο Κύριος κάποιο ιδιαίτερο αξίωμα στον κορυφαίο μαθητή του Πέτρο ούτε ο ίδιος ο απόστολος έχει τέτοια συνείδηση. Το ότι το κείμενο που φέρεται ως του Διονυσίου Αρεοπαγίτη αποκαλεί τον Πέτρο «κορυφαίο των μαθητών» ή «κορυφαία και πρεσβυτάτη των θεολόγων ακρότητα», δεν αλλάζει την αγιογραφική μαρτυρία ούτε προσθέτει κάτι στην ιστορία. Στην εκκλησιαστική γραμματεία υπάρχει πληθώρα τέτοιων εγκωμιαστικών χαρακτηρισμών για εξέχοντα πρόσωπα εκκλησιαστικά ή και πολιτικά. Εξάλλου, αυτό το ίδιο κείμενο θεωρεί δεδομένη  την ισότητα του Πέτρου προς τους υπολοίπους αποστόλους. Γράφει επί λέξει· «Και μην και αυτός ο των μαθητών κορυφαίος, μετά της ομοταγούς αυτώ και ιεραρχικής δεκάδος  (=μαζί με τους άλλους δέκα που ανήκουν στην ίδια τάξη μ΄ αυτόν (βλ. λεξικό Liddel – Scott), εις την του δυοκαιδεκάτου των μαθητών εληλυθώς ιερατικήν τελείωσιν, επί τη θεαρχία την εκλογήν ευλαβώς καταλέλοιπεν…» PG 3,512D – 513A. Δεν σχολιάζω τις αντιφάσεις του αγαπητού επιστολογράφου ούτε και τον αστήρικτο συλλογισμό – απορία του ιδίου: «Έτσι, ο Πέτρος, ως κορυφή των θεολόγων είναι πάνω από τον Ιωάννη, τον Παύλο κλπ. Αλλά τότε γιατί το ¨στόμα του Χριστού¨ είναι ο Παύλος και όχι ο Πέτρος, κατά τον ιερό Χρυσόστομο;».  

Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 30 Οκτωβρίου 2015

Κλεώπα και Αρτεμά εκ των 70.

Ὁ Κλεόπας ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς 70 μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτὸν διαβάζουμε στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον κδ’ 18 – 27: 

18 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εἷς, ᾧ ὄνομα Κλεόπας, εἶπε πρὸς αὐτόν· σὺ μόνος παροικεῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖςἡμέραις ταύταις;

19 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ποῖα; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· τὰ περὶ Ἰησοῦ τοῦΝαζωραίου, ὃς ἐγένετο ἀνὴρ προφήτης δυνατὸς ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ,

20 ὅπως τε παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς κρῖμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν.

21 Ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸνἸσραήλ· ἀλλά γε σὺν πᾶσι τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερονἀφ᾿ οὗ ταῦτα ἐγένετο.

22 Ἀλλὰ καὶ γυναῖκές τινες ἐξ ἡμῶν ἐξέστησαν ἡμᾶς γενόμεναιὄρθριαι ἐπὶ τὸ μνημεῖον,

23 καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ σῶμα αὐτοῦ ἦλθον λέγουσαι καὶ ὀπτασίανἀγγέλων ἑωρακέναι, οἳ λέγουσιν αὐτὸν ζῆν.

24 Καὶ ἀπῆλθόν τινες τῶν σὺν ἡμῖν ἐπὶ τὸ μνημεῖον, καὶ εὗρον οὕτω καθὼς καὶ αἱ γυναῖκες εἶπον, αὐτὸν δὲ οὐκ εἶδον.

25 Καὶ αὐτὸς εἶπε πρὸς αὐτούς· ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦπιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται!

26 Οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ;

27 Καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ Μωυσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ.

28 Καὶ ἤγγισαν εἰς τὴν κώμην οὗ ἐπορεύοντο, καὶ αὐτὸς προσεποιεῖτο πορρωτέρω πορεύεσθαι·
29 καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν λέγοντες· μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρὸςἑσπέραν ἐστὶ καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα. Καὶ εἰσῆλθε τοῦ μεῖναι σὺν αὐτοῖς.

Ὁ Κλεόπας, ἔλαβε κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ πέρασε τὴν ζωή του κοπιάζοντας γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο.

ΙΕ΄ Σύναξις Ορθοδόξου Ενημερώσεως περί Οικουμενισμού, 2007

Ο μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης, έγραψε το 1965:

«Από το 1920 έχομεν συρροήν «βλασφημιών», δια του καινοτόμου Μεταξάκη, και του Ωριγενιστού Βασιλείου, αι οποίαι απεκορυφόθησαν δια του νυν Πατριάρχου κ. Αθηναγόρου. Οποίαι και οπόσαι βλασφημίαι!

Από το 1949 μέχρι σήμερον και τι δεν ηκούσαμεν από του στόματός του! Προς τι να τας επαναλάβωμεν; Προς τι να είπωμεν δια την «φιλτάτην του πατρίδα, την Τουρκίαν δια τας άνευ ανάγκης γλοιώδεις κολακείας προς το Ισλάμ, το ότι «ένα Θεόν πιστεύομεν πάντες» ή «όταν περιέρχωμαι εις αμηχανίαν, στρέφω το βλέμμα μου προς την εικόνα του Ατατούρκ και φωτίζομαι», τας ιδιοτύπους συλλειτουργίας μετά των Αρμενίων, τα τελούμενα μνημόσυνα επί νεκρών Τούρκων, αι συμφωτογραφήσεις μετά ελεεινών γυναικών, η αντικατάστασις του «μέτρου αληθείας ο Θεός», δια του «μέτρου ο άνθρωπος», η σιωπή του επί επιμόνου κατηγορίας ως μασόνου, η κατόπιν τόσου σκανδάλου, απειλήσαντος την ενότητα του Πατριαρχείου, προώθησις του μασόνου Ιακώβου εις Αμερικήν;

Ecumenism is heresy

We should define Ecumenism and what it means to be an Ecumenist. 

Ecumenism is a new heresy which has appeared in our days, and Ecumenists are the followers and expounders of this movement. Ecumenism is a fearful and dangerous heresy from which we Orthodox must stand far apart. Indeed, we ought to fight against it by enlightening those Orthodox who are ignorant of Ecumenism and what it entails.
Ecumenism maintains that: the truth and Grace of Christ is not to be found in any one single Church, but partially in all Churches. A little bit of it is to be found in the Orthodox Church, a little bit in the Papal, and a little bit in the Protestant Churches. Now if we put all these Churches together and create an Ecumenical Church we also unite all the pieces of the faith and the truth, and come up with the whole truth of Christ. The Ecumenical Church, the Ecumenists claim, is a tree with many branches. (This is the so-called "Branch Theory"). In this way they try to deceive the simple-minded. Each branch is a Church. Orthodoxy is one branch, Papalism another, Protestantism yet another, and so on. Put all the branches together as composing one tree and you come up with the Church of Christ-which of course is a "Church" of all the heresies and false teachings.But if this is so, then one ask, where is the one Church which Lord Jesus Christ established? Where is the one and only truth, the one body, the one Spirit, the one Lord, the one faith, the one baptism of which St. Paul speaks (Eph. 4, 4-6)? How can Orthodoxy stand side by side with heresy, faith with unbelief, truth with error? It is impossible.
Ecumenism was invented supposedly to do away with division and unite divided Christianity. But that which is divided cannot be joined, and the Ecumenists shall never achieve the "union of the Churches" because there are not many Churches but only one Church of Christ: The Orthodox Catholic Church which all may join by repenting of their errors and by renouncing their false doctrines.
Then shall we have the wondrous union of all in the One, Holy, Catholic and Apostolic Church of Christ. This is the universality and ecumenicity of the Church. This, and not Ecumenism.

Οσίου Μάρκου του Ασκητού

Στις θλίψεις επαναπαύεται ο Θεός, στις ανέ­σεις ο διάβολος που είναι ο αίτιος των κακών. Οι πειρασμοί πάντα ωφελούν αρκεί να τους υπομένου­με με καρτερία και με δοξολογία προς τον Θεό.

Πάπας Φραγκίσκος και Πατριάρχης Βαρθολομαίος : Συμφωνία για κοινό εορτασμό του Πάσχα την δεύτερη Κυριακή του Απριλίου!!!

Pope Francis has agreed to the proposal offered last yearbythe Coptic Orthodox Pope Tawadros IIto unify the date of Easter so that Churches all over the world would celebrate the Resurrection of Christ on the same date. The proposal has already been accepted by Mor Ignatius Aphrem II Patriarch of Antioch and Bartholomew I Patriarch of Constantinople.
The proposal comes within joint efforts by Pope Tawadros and Pope Francis to work towards unifying the Church. Pope Tawadros’s proposal suggested the second Sunday in April to celebrate Easter.
The date of Easter has not been constant throughout the years. Since the Nicene Council in AD325 it has been moving according to an annual four-to-five-week cycle that has to do with the first full moon on or after the vernal equinox.

Watani International
25 October 2015

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου (μέρος Α΄)

ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Χρειάζεται κατά καιρούς κάποια αιτία, μία νέα ιδέα, ένα σύνθημα μοντέρνο, δια να φανερωθή ο εσωτερικός, ο κρυπτός κόσμος των ιδεών μας, αι πεποιθήσεις μας, η πίστις μας. Χρειάζεται μία πνευματικής φύσεως λυδία λίθος, δια να δοκιμάση τι έχομεν μέσα εις τας καρδίας μας, ως ανεκδήλωτον σύστημα ιδεών, ως σύγχυσιν, ως κενόν, ως άρνησιν ή ως πίστιν. Από την άποψιν αυτήν αντιλαμβάνεται κανείς την σκοπιμότητα του Αποστόλου Παύλου λέγοντος: «Δει και αιρέσεις είναι εν υμίν, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται», άρα και οι  αδόκιμοι…                                                                       

Σήμερον εις τον χώρον της ορθοδόξου Ελλάδος, ως νέα ιδέα, ως λυδία λίθος, που κάμνει να «αποκαλύπτωνται εκ πολλών καρδιών οι διαλογισμοί», είναι ο οικουμενισμός. Έστι δε «οικουμενισμός», εις την μοντέρναν φιλοσοφικοθρησκευτικήν εκδοχήν του, υπέρβασις των τεθειμένων θρησκευτικών, φιλοσοφικών, παραδοσικακών ορίων και σύνθεσις θρησκειών, φιλοσοφιών, παραδόσεων, εις μίαν ενότητα. Και όπως είπεν ο Ορθόδοξος Βασιλεύς μας Κωνσταντίνος προς τους «σοφούς» της Πνυκός, «συγκερασμόν όλων των καλυτέρων στοιχείων της ανατολικής και δυτικής διανοήσεως, ίνα αποκτήσωμεν μίαν εξισορροπημένην αντίληψιν ζωής»!... 

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης: Οἱ μεταπατερικοί καί ἀντιπατερικοί ὑπάρχουν καί δροῦν ἐδῶ και πολλά χρόνια

…Δυστυχῶς θά πρέπει νά ἀρχίσει κανείς μέ τό «πόθεν ἄρξομαι θρηνεῖν», καί νά συνθέσει νέα Ἱερεμιάδα. Αὐτό πού δέν δέχθηκαν νά κάνουν οἱ μεγάλες μορφές τοῦ Γένους, ὁ Μ. Φώτιος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, νά προδώσουν τήν ὀρθόδοξη πίστη γιά νά σώσουν τό κράτος ἤ στήν Τουρκοκρατία οἱ Ἅγιοι καί οἱ Νεομάρτυρες, γιά νά σώσουν το σῶμα τους καί τήν καλοπέρασή τους, τό ἐπράξαμε δυστυχῶς καί το πράττουμε σήμερα χειρότερα. Παραδώσαμε τήν Ἑλλάδα στά χέρια ξένων, τῶν Βαυαρῶν τοῦ Ὄθωνος και τῶν ἐντοπίων ὑποστηρικτῶν τους, οἱ ὁποῖοι ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἔχουν ὡς μόνιμο στόχο νά ξερριζώσουν και νά ἀφανίσουν ὅ,τι θυμίζει Ὀρθοδοξία καί Βυζάντιο καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀποδυναμώσουν τελείως τίς πνευματικές ἀντιστάσεις νά καταστήσουν τήν Ἑλλάδα ἀγνώριστη, ἀνορθόδοξη καί ἀνελλήνιστη, ὥστε φραγκεμένη καί ἐκλατινισμένη, παπική, προτεσταντική καί «διαφωτισμένη» (σκοτισμένη), νά την ἀφομοιώσουν καί νά τήν ἀφανίσουν.

Οἱ μεταπατερικοί καί ἀντιπατερικοί ὑπάρχουν καί δροῦν ἐδῶ και πολλά χρόνια· ἁπλῶς τώρα τους ὑποστασιώνει, τούς συνοψίζει και τούς ἐκφράζει «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ»ἡ «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ἡ ὁποία ὅπως ἐλέχθη προσφυῶς ἀπό εὐλαβέστατο και ἀγωνιστή συμπρεσβύτερο ἔπαυσε νά εἶναι Ἀκαδημία καί μετατράπηκε σέ ἐπιδημία.

The Schism of the Roman Catholic Church from the Eastern Orthodox 1054--1954

Exactly nine hundred years have passed since the separation of the two great Churches of Christendom when the Western Church broke away from the Eastern Orthodox. Many still seek the cause of this most unfortunate division. Actually, it can be found in the difference concerning the Primacy of the Pope of Rome.

Until the Fifth Century A.D. there was not even a single instance of dissention or antagonism between the two Churches. The bishop of Rome had always been considered the First in the order of hierarchy. This was a natural consequence of the position of Rome as the capital of the Roman Empire. When Constantinople became the new capital of the Byzantine State its Bishop assumed the second position in the ranks of hierarchy. The third canon of the Second Ecumenical Council (381) designates the position of honor of the Bishop of Constantinople as second only to that of the Bishop of Rome. This decision of the Council is based on the premise that Constantinople is the new Rome, and incidentally, it has been retained among the titles of the Patriarch of Constantinople.

∆ιαθρησκειακαί συναντήσεις µέ... ἄλλο νόηµα

 Τήν 19η καί τήν 20ή Ὀκτωβρίου ὀργανώθηκε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ∆ιεθνής ∆ιάσκεψη «Γιά τόν Θρησκευτικό καί Πολιτιστικό πλουραλισµό», στήν ὁποία παραβρέθηκαν ὑψηλές προσωπικότητες τόσο θρησκευτικοί ἡγέτες ὅσο καί ἐκπρόσωποι διαφόρων κρατῶν. Στήν ∆ιάσκεψη, ὅπως δηλώθηκε «συµµετεῖχαν ἐκπρόσωποι διαφόρων χριστιανικῶν καί θρησκευτικῶν κοινοτήτων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, πού σκοπό εἶχαν τήν ἑδραίωση κλίµατος ἐµπιστοσύνης γιά τήν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης, ὥστε νά µποροῦν νά συνυπάρχουν ὅλοι». Οἱ διαθρησκειακές αὐτές συναντήσεις, ὅπως γνωρίζουµε λειτουργοῦν ὡς προπέτασµα προκειµένου κάποια κέντρα ἐξουσίας νά χαράσσουν τά στρατηγικά τους σχέδια µέσα σέ κλῖµα φαινοµενικά καί ὑποκριτικά φιλειρηνικό. Οἱ ἐκδηλώσεις αὐτές πού χωρίς νά ἀνταποκρίνωνται στόν σκοπό, γιά τόν ὁποῖο συγκαλοῦνται ἐξυπηρετοῦν τούς κοσµοκρατορικούς στόχους τῆς Νέας Τάξεως Πραγµάτων γιά τήν ἐπιβολή τῆς Παγκόσµιας Κυβερνήσεως, Οἰκονοµίας καί Θρησκείας. Στήν ∆ιάσκεψη αὐτή, ὅπως ἦταν ἀναµενόµενο παραβρέθηκε καί ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος εἶχε κατ΄ ἰδίαν συναντήσεις τόσο µέ τόν Πρόεδρο τῆς ∆ηµοκρατίας ὅσο καί µέ τόν Πρωθυπουργό τῆς Χώρας. Ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης τό τελευταῖο διάστηµα κάνει ἔντονα τήν παρουσία του στήν Ἑλλάδα, κάτι πού εἶναι πρωτόγνωρο γιά την Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Παναγιώτατος ἔµµεσα ἀµφισβητεῖ τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς ἀνώτατη, αὐτοκέφαλη ἐκκλησιαστική ἀρχή. Μέ τήν παρουσία του ὁ Πατριάρχης ἐπίσης ἀποσκοπεῖ στήν ἐπιβολή του ὡς «Προκαθηµένου τῆς Ὀρθοδοξίας», ρόλος ὁ ὁποῖος θά εἶναι καθοριστικός στήν προσεχῆ Πανορθόδοξη Σύνοδο τό 2016. Τέλος ἡ παρουσία τοῦ Πατριάρχου δέν εἶναι ἄσχετη µέ τήν ὅλη πολιτική πού ἀκολουθεῖ ἡ Ἀµερική στήν περιοχή τῶν Βαλκανίων καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, περιοχή ἡ ὁποία βρίσκεται σέ ἀποσταθεροποίηση, ἀστάθεια ἀλλά καί ἄµεση ἀνακατάταξη. Ἡ Ἀµερική χρειάζεται συµµάχους στήν περιοχή τήν στιγµή µάλιστα πού ἡ Ρωσία ἔχει καταφέρει νά πλήξη τήν κυριαρχία της χρησιµοποιώντας γιά τήν ἐπιβολή τῶν σχεδίων της καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.

"Ορθ. Τ."

Ύμνοι στα Εισόδια της Κυρίας Θεοτόκου μας

telemaxos doumanis

World Leaders Praise Greek Courage

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 29 Οκτωβρίου 2015

Αναστασίας Ρωμαίας, Αβρααμίου οσίου.

Ἡ Ὅσια Ἀναστασία ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη. Ὅταν πέθαναν οἱ πλούσιοι γονεῖς της, διαμοίρασε τὴν περιουσία ποὺ κληρονόμησε στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀποσύρθηκε σὲ μοναστήρι.

Ὅταν τὴν συνέλαβε ὁ ἡγεμόνας Πρόβος, ὑπενθύμισε στὴν Ἀναστασία τὴν ἀνθηρὴ νεότητά της, γιὰ τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε, δυναμικὴ ὑπῆρξε ἡ ἀπάντηση τῆς Ἀναστασίας: «Ἐγώ, εἶπε, μία ὡραιότητα καὶ νεότητα γνωρίζω, ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Χριστὸς στὶς πιστὲς καὶ γενναῖες ψυχές, ποὺ προτιμοῦν γι’ Αὐτὸν τὸν θάνατο ἀντὶ ἄλλων ἐγκόσμιων ἀγαθῶν, ὅταν αὐτὰ προτείνονται γιὰ τὴν προδοσία τοῦ Θεοῦ τους. Πλούτη εἶχα ἄφθονα. Δὲν τὰ θέλησα. Ἀλλὰ τὸν Χριστό μου τὸν θέλω καὶ ἀπ’ Αὐτὸν καμία δύναμη δὲν θὰ μπορέσει νὰ μὲ χωρίσει. Ἂν ἀμφιβάλλεις, δοκίμασε».

Ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν ἀπάντηση ὁ Πρόβος, τὴν μαστίγωσε στὸ πρόσωπο καὶ τὴν ἅπλωσε σὲ ἀναμμένα κάρβουνα. Ἔπειτα, τὴν κρέμασε καὶ τῆς ἔσκισε τὸ σῶμα. Μετὰ ἔκοψε τοὺς μαστούς της, ξερίζωσε τὰ νύχια της καὶ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε.

Ἔτσι, ἡ Ἀναστασία πῆρε τὸν ἁμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

28η Οκτωβρίου --- «Ζήτω η Ελλάς»

Ανησυχούμε και απελπιζόμεθα, όταν μελετούμε τους εκτεθέντας από την Εθνικήν Στατιστικήν Υπηρεσίαν αριθμούς, εν σχέσει προς το δημογραφικόν πρόβλημα της Ελλάδος.  Εκ των αριθμών, αποδεικνύεται ότι η πατρίς μας είναι άτεκνος σχεδόν χώρα, χώρα, κατά το πλείστον, γερόντων!  Ποίος θα το εφαντάζετο;  Οι Έλληνες, δυστυχώς κατ’ όνομα οι πλείστοι Ελληνορθόδοξοι, εγένοντο αρνηταί της ζωής, φυγότεκνοι, στείροι!  Ωσάν να μη υπήρξαν απόγονοι ενδόξων όντως προγόνων, οι οποίοι εξύψωσαν την ιδέαν και αξίαν του Ανθρώπου και του Ανθρωπισμού όσον ουδέν άλλο έθνος επί της γης.  Η δε πολιτεία, άνευ βουλής ενεργήσασα, εψήφισε νόμον περί αμβλώσεων δια του οποίου φονεύονται 300—400 χιλιάδες Ελληνορθόδοξα νήπια ετησίως και όντως επεδεινώθη επικινδύνως το δημογραφικόν πρόβλημα της Χώρας.  Υπό το πνεύμα του δήθεν «εκδημοκρατισμού» της οικογένειας, του γάμου και του ατόμου ηλλοίωσε το Οικογενειακόν δίκαιον και ενομιμοποίησε την μοιχείαν και ομοφυλοφιλίαν.  Με την ανεξέλεγκτη και μεθοδευμένη μετακίνηση ξένων πληθυσμών στον Ελληνικό χώρο, η πολιτεία θα επιδεινώση ακόμα περισσότερον την πληθυσμιακήν αλλοίωση και θα βοηθήση την ανάπτυξη ξένων ισχυρών μειονοτήτων, που θα δρουν διασπαστικά στο τέλος, ως πέμπτη φάλαγξ εντός των τειχών. Η πολιτεία μεθοδευμένα ηλλοίωσε, την Χριστιανικήν αγωγήν του Λαού και τας ηθικοθρησκευτικάς του αξίας, διότι η φυγοτεκνία είναι θέμα κυρίως ηθικόν.  Ηλλοίωσε και το εθνικόν φρόνημα.  Είναι ολοφάνερον, ότι η εθνική συνείδησις έχει σήμερον αμβλυνθή κυρίως στις ψυχές των νέων!  Εφ’ όσον δεν υπάρχει μέσα μας έντονον το αίσθημα της φιλοπατρίας, πώς είναι δυνατόν να σκεπτόμεθα το μέλλον της Ελλάδος;  Έτσι, αφού οι Έλληνες αντέστησαν επί χιλιετίας εις αφανιστικούς κινδύνους, ήδη εξαφανίζονται ειρηνικώς και αφ’  εαυτών!

«Ζήτω  η Ελλάς,»  αναφωνούν, κατά τα επετειακά ειωθότα, οι ομιληταί.  Αλλά πώς θα ζήση η Ελλάς χωρίς Έλληνας;

ΘΑΥΜΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940

Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ:

Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησίες; Και ο Γέροντας απάντησε: «Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε να ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε «αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς». Οι επίσκοποι πάλι των καιρών εκείνων θα δείχνουν δουλικότητα προς τους ισχυρούς, θα βγάζουν τις αποφάσεις ανάλογα με τα δώρα που θα παίρνουν και δεν θα υπερασπίζονται τους φτωχούς, όταν θα κρίνονται. Θα θλίβουν τις χήρες και θα καταταλαιπωρούν τα ορφανά. Ακόμη θα εισχωρήσει και στον λαό απιστία, ασωτία, μίσος, έχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, έξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι και διαρπαγές». 

Είπε τότε ο αδελφός: «Και τί θα μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιους δύσκολους καιρούς;»
Και ο Γέροντας απάντησε: «Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών».

Ο φοβερός λόγος του π.Νικ. Μανώλη για το Έπος του 40 και το χειροκρότημα του λαού

Περί Προσευχής -- του αγίου Γέροντα Ιερώνυμου της Αιγίνης

Αγαπήστε και την προσευχή. Ένας έκαμε προσευχή όλην την νύχτα. Τα λόγια της προσευχής του έρχονταν το ένα μετά το άλλο χωρίς δυσκολία.

Είτε έχεις ζήλο είτε όχι, την προσευχήν δεν θα κόβεις Ούτε θα αμελής. Δια πολλούς λόγους την προσευχήν δεν θα κόβεις Ούτε θα αμελής. Προσπάθησε επίσης, ένα κόμπο δάκρυ κάθε βράδυ να έχεις.

Ημέρα να μη πέραση χωρίς προσευχήν, αλλά και προσευχή να μη γίνη χωρίς δάκρυ.

Η προσευχή πώς πηγαίνει; Εγώ, πολλές ημέρες κρεβάτι δεν βλέπω. Και όταν αρχίζω, γλυκαίνομαι και δεν θέλω να τελειώσω.

Όταν κάμνετε προσευχήν, να λέτε: Πιστεύω…. εις ένα Θεόν… Πατέρα… Παντοκράτορα… Ποιητήν Ουρανού και γης…. δηλ. να μη τα λέγετε, γρήγορα και σας παίρνει ο πονηρός τον λογισμόν, αλλά αργά, για να τα νοιώθετε τα λόγια.

Τιμή στις Ηπειρώτισσες της Βορείου και Νοτίου Ηπείρου μας !!!

Έπος του 1940: Σπονδή στους άταφους νεκρούς της Βορείου Ηπείρου

Ένα συγκλονιστικό βίντεο προς τομήν των ηρώων ελλήνων στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στη Βόρειο Ήπειρο και παραμένουν ξεχασμένοι και άταφοι εκεί όπου έπεσαν για την πατρίδα. 

28η Οκτωβρίου 1940: Το ΟΧΙ των Ελλήνων

 Η απόφαση για την επίθεση κατά της Ελλάδας ελήφθη στις 15 Οκτωβρίου 1940 από το Ιταλικό Πολεμικό Συμβούλιο, παρουσία του Μουσολίνι και παρά τις αντιρρήσεις πολλών από τους παρισταμένους για την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπιζόταν η επιχείρηση. Ο «Ντούτσε» ήθελε μία νίκη για να μπει στο μάτι του Χίτλερ, που είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις για μία επίθεση κατά της Ελλάδας. Πίστευε ότι η χώρα μας ήταν ο εύκολος στόχος. «Το μόνο μας εμπόδιο είναι οι λασπωμένοι δρόμοι» τον είχαν διαβεβαιώσει οι επιτελείς του. Ως ημέρα της επίθεσης ορίσθηκε η 26η Οκτωβρίου, αλλά ο Μουσολίνι τη μετέθεσε για τις 28 Οκτωβρίου, προκειμένου να συμπέσει με τη 18η επέτειο της Πορείας προς τη Ρώμη, που έφερε τους φασίστες στην εξουσία.
Στην Αθήνα έφθαναν σωρηδόν οι πληροφορίες για επικείμενη ιταλική επίθεση. Στο Υπουργικό Συμβούλιο της 25ης Οκτωβρίου ο Μεταξάς ενημέρωσε τους υπουργούς του για την κατάσταση και τους διαβεβαίωσε ότι η στρατιωτική προπαρασκευή της χώρας είχε προχωρήσει ικανοποιητικά. Η αλήθεια ήταν ότι η χώρα μας ήταν σχεδόν ανοχύρωτη προς την πλευρά της Αλβανίας και με ελλιπείς στρατιωτικές δυνάμεις, καθώς το βάρος είχε δοθεί στα σύνορα με τη Βουλγαρία.

ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ --- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ

«Εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον» (Περικλῆς)

1. Ἡ θρασύτατη ἐπίθεση τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, λειτούργησε ὡς πρόκληση στὴ συνείδηση ὅλου τοῦ Ἔθνους. Ἡ ἀπάντηση ἦταν πανελλήνια, καὶ ἡ ἀπόφαση γιὰ ἀντίσταση καθολική. Καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος -ἡγεσία καὶ σῶµα- συντάχθηκε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγµὴ µὲ τὴν ἀρνητικὴ ἀπάντηση τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ (πού, µολονότι δικτάτορας, τὴν ἱστορικὴ ἐκείνη στιγµὴ ἐξέφραζε τὸ συλλογικό µας φρόνηµα) στὴν ἰταµὴ ἀλαζονεία τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας καὶ τῶν δυνάµεων τοῦ Ἄξονα. Ἡ ἱστορικὴ ἔρευνα ἔχει ἤδη καταγράψει τὴ συµµετοχὴ τοῦ Ἱ. Κλήρου στὸν πόλεµο, µὲ πολλὰ θύµατα, ἀλλὰ καὶ στὴ συνέχειά του, τὴν ἐπάρατη Κατοχὴ (γερµανικὴ–ἰταλικὴ–βουλγαρική), µὲ θυσίες αἱµάτων (ἐκτελέσεις κληρικῶν), ἀλλὰ καὶ προσωπικῆς ἀναλώσεως γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Λαοῦ (παραστάσεις συνεχεῖς στὶς ἡγεσίες τῶν κατοχικῶν δυνάµεων – ὀργάνωση συσσιτίων – περίθαλψη ἀσθενῶν καὶ ἀναξιοπαθούντων) τόσο ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας (ἀρχιεπίσκοποι Χρύσανθος καὶ ∆αµασκηνός, ὁ τότε Ἰωαννίνων καὶ µετὰ Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων κ.π.ἄ.), ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἁπλοῦ παπᾶ, ποὺ σήκωσαν γιὰ µία ἀκόµη φορά, µὲ καθαρὰ ἐθναρχικὴ συνείδηση, σὲ καιροὺς καθολικῆς ἀρρυθµίας, τὸ σταυρὸ τοῦ Ἔθνους µας. 
Ὁ ὀρθόδοξος Ἑλλαδικὸς Κλῆρος φάνηκε πάλι ἄξιος τῆς ἀποστολῆς του.