«Ὁ Ἰωακεὶμ ποιμαινόμενος
σὰν πρόβατο ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν τοῦ ἔλειπε κανένα ἀπὸ τὰ ἀγαθά. Καὶ ἂς μὴ νομίσει
κανεὶς πὼς λέγοντας ἀγαθὰ ἐννοῶ ὅσα ποθοῦν οἱ πολλοὶ καὶ τὰ φαντάζονται οἱ
λαίμαργοι μένοντας μὲ ἀνοικτὸ πάντοτε στόμα, τὰ ὁποῖα ἀπὸ τὴν φύση τους οὔτε νὰ
παραμείνουν μποροῦν, οὔτε γνωρίζουν νὰ βελτιώνουν τὴν συμπεριφορὰ ἐκείνου ποὺ τὰ
ἔχει, ἀλλὰ ἀπὸ μόνα τους καταρρέουν καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ σκορπίζονται, ἔστω καὶ ἂν
εἶχαν μεγάλη ἀφθονία σὲ αὐτά. Ἐννοῶ τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἐπιθυμοῦν καὶ ἀγαποῦν οἱ
φρόνιμοι καὶ ποὺ παραμένουν στοὺς αἰῶνες, ὅσα εὐφραίνουν τὸν Θεὸ καὶ βγάζουν ὥριμο
καρπὸ γιὰ αὐτοὺς ποὺ τὰ ἔχουν, ἐννοῶ τὶς ἀρετές, ποὺ θὰ δώσουν τὸν καρπό τους
στὸν καιρό τους, δηλαδὴ στὸν αἰώνα τὸν μελλοντικὸ καὶ ὁ καρπὸς θὰ εἶναι ἡ αἰώνια
ζωὴ γιὰ ὅσους κοπίασαν ἐπάξια καὶ πρόσφεραν τοὺς κόπους τους μὲ ὅση δύναμη
μποροῦσαν»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου