Φιλαυτία, μητέρα όλων των κακών.—Του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού.

Όταν ξεριζωθή η φιλαυτία, που είναι αρχή και μητέρα όλων των κακών, συνήθως ξεριζώνονται μαζί και όλα όσα προέρχονται από αυτήν και όσα την ακολουθούν. Γιατί όταν δεν υπάρχη αυτή, με κανένα τρόπον γενικώς, ούτε το παραμικρόν ίχνος ή είδος κακίας δεν μπορεί να υπάρχη.

(Γ΄ Εκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων).

Άγιον Όρος • Σιμωνόπετρα • Ψαλμοί - Mount Athos • Chants

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 5 Οκτωβρίου 2014

Β ΛΟΥΚΑ. Χαριτίνης, Ευδοκίμου μέρτυρος, Μαμελχθης μάρτυρος.

Ἔζησε στὰ χρόνια του Διοκλητιανοῦ (284 – 305).

Ἦταν χριστιανὴ καὶ δούλη ἑνὸς πλουσίου Ρωμαίου, τοῦ Κλαυδίου. Ὅταν ὁ κόμης Δομέτιος ἔμαθε τὴν πίστη τῆς Χαριτίνης ζήτησε ἀπὸ τὸν Κλαύδιο νὰ τοῦ τὴν στείλει γιὰ νὰ τὴν ἐξετάσει ὁ ἴδιος. Ἡ Ἁγία παρουσιάστηκε στὸν κόμη καὶ χωρὶς νὰ δειλιάσει ὁμολόγησε τὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Δομέτιος ἐξοργισμένος ἀπὸ τὴν ὁμολογία πίστεως τῆς Χαριτίνης διέταξε τὸν βασανισμό της καὶ στὴν συνέχεια ζήτησε νὰ τὴν ρίξουν στὴ θάλασσα δένοντάς της μία πέτρα στὸ λαιμό.

Ὅμως μὲ τὴν βοήθεια τῆς Θείας Χάρης ἡ Ἁγία ἐπέζησε καὶ παρουσιάστηκε μπροστὰ στὸν Δομέτιο γιὰ νὰ τοῦ ἀποδείξει τὴν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου. Παραταύτα ὁ Δομέτιος δὲν πείστηκε καὶ ἀπαίτησε τὸν βασανισμό της ξανά.

Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἡ Ἁγία Χαριτίνη παρέδωσε τὸ πνεῦμά της εἰς τὸν Κύριο.

Ο Διόσκορος καθήρεσε παραλόγως και εθανάτωσεν τον άγιο Φλαβιανό Πατριάρχη Κων/πόλεως εις την εν Εφέσω ληστρικήν Σύνοδον. Τώρα οι Οικουμενιστές δέχονται τον εγκληματία Διόσκορο ως Άγιο!!!

Ο μακάριος Ανατόλιος Πατριάρχης Κων/πόλεως καθήρεσε τον κακόδοξον μονοφυσίτην Διόσκορον, το δε όνομα του αοιδίμου αγιωτάτου Φλαβιανού, του Πατριάρχου Κων/πόλεως, τον οποίον ο Διόσκορος καθήρεσε παραλόγως και εθανάτωσεν εις την εν Εφέσω ληστρικήν Σύνοδον, συνηρίθμησεν εις τα δίπτυχα μετά των άλλων αοιδίμων Πατριαρχών, επειδή ο άγιος Φλαβιανός καθηρέθη παραλόγως από τον Διόσκορον εις την ρηθείσαν εν Εφέσω ληστρικήν Σύνοδον. Ούτος ενήργησεν ίνα και το τίμιον λείψανον του Αγίου Φλαβιανού ανακομισθή και αποθησαυρισθή εις τον Ναόν των Αγίων Αποστόλων. Όχι δε μόνον τούτο έπραξεν, αλλά και δι΄ εγκυκλίων επιστολών εξέθεσε τα της Ορθοδόξου πίστεως, και απέστειλε ταύτας προς τους εις πάσαν πόλιν Επισκόπους, παρακινών αυτούς να αναθεματίσωσι τους πρώτους και αρχηγούς της αιρέσεως, ήτοι τον Νεστόριον, τον Ευτυχή και τον Διόσκορον και όλους εκείνους όσοι εδογμάτιζον ότι έπαθε σύγχυσιν ή τροπήν η θεία φύσις επί της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου.

Το Φως της Πίστεως δεν δίδεται εις τα υπερήφανα πνεύματα, ούτε εις τους οιηματίας, ούτε εις τους «παρ’ εαυτοίς φρονήμους», ούτε εις εκείνους τους Χριστιανούς, οι οποίοι συμβιβάζουν την εγκοσμίαν ευδαιμονίαν με την ευσέβειαν.

Αλλά δίδεται εις τους ταπεινούς, τους κλαίοντας, τους προσευχομένους πολύ, τους πενθούντας εν Κυρίω, τους αγαπώντας τον σταυρόν του Χριστού, τους κακοπαθούντας. Το φως τούτο δίδεται εις τους «μη έχοντας ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούντας» και δια κλαυθμού ιερού βεβαιούντας την προς αυτήν την πόλιν αγάπην των. Εις τους πεινώντας και διψώντας την επιφάνειαν του Χριστού, όπως ο Δαυίδ κλαίων έλεγε : «Πότε ήξω και οφθήσομαι τω προσώπω του Θεού; Εγενήθη τα δάκρυά μου εμοί άρτος νυκτός και ημέρας εν τω λέγεσθαί μοι καθ’ εκάστην ημέραν, που εστιν ο Θεός σου»; Δίδεται εις τον θείον Παύλον και τους αγίους Πατέρας, οι οποίοι εισδύσαντες εις την ουσίαν της ζωής αυτής, δυνάμει της εκπληρώσεως όλων των εντολών – όλων – και της χάριτος του Κυρίου, και διασχίσαντες τα νέφη της υλώδους φύσεως δια της αγάπης, εισήλθον εις τον γνόφον των αλαλήτων και αφάτων μυστηρίων, και εκείθεν επέστρεψαν κλαίοντες εις την γην, με ένα κλαυθμόν που κάμνει τον Θεόν να προσέχη τον κλαίοντα και να τον ερωτά: «Τι βοάς προς με;». «Αρκεί σοι η χάρις μου. Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».

ΜΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Ο νεοεκλεγείς τον Αύγουστον του 1671 δια την θέσιν του Βαϋλου εν Κων/πόλει, Τζιάκομος Κουϊρίνι, προτιθέμενος να αναχωρήση εκ Βενετίας δια την έδραν του, εδέχθη την επίσκεψιν του Νουντσίου της Αγίας  Έδρας, όστις τω εξέθηκε το κάτωθι  διαβολικόν σχέδιον, το οποίον ο ρηθείς Κουϊρίνι υπέβαλε δι΄ εκθέσεώς του εις την Γερουσίαν.

(Μiscellanea Codici—Archivio di Stato,  Τόμος 4.) :

«… εις το Πατριαρχείον της Κων/πόλεως υφίσταται τώρα μέγα σχίσμα, διότι οι υποψήφιοι Πατριάρχαι είνε τέσσαρες: Μεθόδιος, Παρθένιος, Παϊσιος και Διονύσιος. Εξ άλλου, οκτώ Έλληνες  μητροπολίται είνε κρυφά καθολικοί και θερμοί θιασώται της ενώσεως των δύο Εκκλησιών. Ούτοι τρέφουν από καιρού τα αισθήματα ταύτα, αλλ΄ εδίσταζον, εκ φόβου μήπως αποκαλυφθούν, να τα εκδηλώσουν. Τώρα όμως νομίζουν ότι επήλθεν η κατάλληλος ώρα, ίνα προβούν εις πραξικόπημα, επιτυγχάνοντες ώστε να καταλάβη τον Πατριαρχικόν θρόνον εις Καθολικός, όστις θα παρεχώρει εις όλους τους «μισσιοναρίους» της Ρωμαϊκής Εκκλησίας να διαδώσουν την Καθολικήν Πίστιν. –Εκ πείρας ούτοι γνωρίζουν ότι τούτο δεν είναι καθόλου δύσκολον, αρκεί να υπάρχη η υποστήριξις πρεσβευτού τινος μεγάλης Δυνάμεως εν Κων/πόλει, εφόσον είναι γνωστόν ότι ο Κύριλλος Λούκαρις, καίτοι ήτο μεστός σφαλμάτων και αιρεσιών, όχι μόνον εξελέγη, αλλά και παρέμεινε Πατριάρχης επί 27 σχεδόν έτη, μόνον καο μόνον χάρις εις την προστασίαν του Ολλανδού Πρέσβεως και δεν απεχώρησε του Πατριαρχείου, παρά μετά τον θάνατον του εν λόγω πρέσβεως.

«Ορθόδοξος Τύπος»: Ο Βαρθολομαίος είναι αστείρευτος πηγή πνευματικής μολύνσεως των Ορθοδόξων.

…Αλλά οι «Ταλιμπάν» του Οικουμενισμού δεν δίδουν σημασίαν εις τοιαύτα ζητήματα. Διότι δεν υπακούουν εις τους Ιερούς Κανόνας, αλλά εις τον Αρχιστράτηγον της Προδοσίας της Πίστεως Οικουμενικόν Πατριάρχην Βαρθολομαίον, ο οποίος υπηρετεί τον Παπισμόν, τον Προτεσταντισμόν εις όλας του τας μορφάς, αλλά όχι την Ορθοδοξίαν. Είναι πηγή πάσης διοικητικής ανωμαλίας εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν και αστείρευτος πηγή πνευματικής μολύνσεως των Ορθοδόξων….ο Αρχιστράτηγος της Προδοσίας της Πίστεως, Οικουμενικός Πατριάρχης, απευθυνόμενος προς τον Πάπαν του είπε ότι αυτός είναι πρώτος εις την Εκκλησίαν της Ανατολής και ο Πάπας εις την Εκκλησίαν της Δύσεως.

«Ορθόδοξος Τύπος» αριθμ. φ. 1804

«Ένα βήμα» να κάνουν ακόμα, και θα δεις τι έχει να γίνει!

Του αδελφού μας "Κοσμά"

Ο παπα- Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

Μεταξύ των προσώπων, που άρχισαν ν’ ανησυχούν για τα τεκταινόμενα σε βάρος της Ορθοδοξίας, σύμφωνα με τα όσα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, ήμουνα κι’ εγώ. Τότε σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είχα διαβάσει με πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο του π. Ιωάννη Ρωμανίδη για το «Προπατορικό αμάρτημα» και παρακολουθούσα την αρθρογραφία του π. Θεοκλήτου Διονυσιάτη. Τις ανησυχίες μου αυτές τότε τις εμπιστεύθηκα στον μακαριστό π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, γνωστό μου από τότε που ήταν ακόμα λαϊκός.
Τον επισκέφτηκα και του εξέθεσα όσα ανησυχητικά στοιχεία είχα υπ’ όψη μου. Ο παπα- Χαράλαμπος συμφώνησε απόλυτα μαζί μου, ότι οι παπικοί ενεργούν σε βάρος της Ορθοδοξίας και οι διάφορες δηλώσεις και ενέργειες του Αθηναγόρα ήταν απαράδεκτες. Τον ρώτησα, τι έπρεπε να γίνει. Μου απάντησε:
- «Ένα βήμα» να κάνουν ακόμα, και θα δεις τι έχει να γίνει!
Εγώ, το πίστεψα και ηρέμησα. Περίμενα «ένα βήμα» να κάνει ακόμα ο Αθηναγόρας. Ήμουνα βέβαιος ότι θα χάλαγε ο κόσμος από τις αντιδράσεις μας. Σε λίγο, γινότανε το επόμενο «ένα βήμα», χωρίς παραδόξως να γίνει τίποτε! Έτρεχα πάλι στον παπα- Χαράλαμπο και του έλεγα τα νέα κατορθώματα του Αθηναγόρα. Ο παπα -Χαράλαμπος μου έδινε πάλι την ίδια απάντηση. Εγώ ηρεμούσα και περίμενα το επόμενο «βήμα»! Και πάλι η ίδια ιστορία, η ίδια απάντηση! Ώσπου, απελπίστηκα και έπαψα να περιμένω. Επαναλήφθηκε ο μύθος του Χταποδιού και της μάνας του Χταπόδας, που έλεγε ο μακαρίτης ο Κόντογλου. Το 1990 επειδή δεν έβλεπα να γίνεται κανένα βήμα, απ’ όσα υπόσχονταν τότε όλοι οι γεροντάδες, αναγκάστηκα να το κάνω εγώ. Αποτειχίστηκα απ’ την «εκκλησία των πονηρευομένων» Αποτειχισμένος έμεινα οκτώ χρόνια, οπότε απέκτησα «κοινωνία» με την Εκκλησία του Παλαιού ημερολογίου. 

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014 – Β΄ ΛΟΥΚΑ -- «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως»

     

Αγάπης ανταύγειες

Το νέο ήθος του εν Χριστώ καινού ανθρώπου αποκαλύπτεται με τον πιο απλό και εύληπτο τρόπο μέσα από το περιεχόμενος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Την αγάπη που μας προσφέρει ο Χριστός σε μια ανεπανάληπτη κοινωνία μαζί Του, καλούμαστε να την αποδώσουμε ως αντιπροσφορά προς τους συνανθρώπους μας. Μόνο έτσι μπορεί να μετουσιώνεται σε πράξη η εκκλησιαστική εμπειρία και να επιβεβαιώνεται αυθεντικά η Ορθόδοξη πίστη μας. Άλλωστε, όταν θέλουμε να ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε τον Θεό, αυτό μπορεί να βρίσκει την έκφραση και την επιβεβαίωση του μόνο στο πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας. Δημιουργούνται έτσι πραγματικές προϋποθέσεις για να τον αποκαλούμε και αδελφό μας στην προοπτική μιας αληθινής κοινωνίας αγάπης. Για να μας βοηθήσει λοιπόν η μητέρα μας Εκκλησία να ψηλαφήσουμε τη μεγάλη αυτή αλήθεια και εμπειρία ζωής, μάς προσκαλεί να αφήσουμε τη διάθεσή μας να εμφιλοχωρήσει στα αιώνια μηνύματα της συγκεκριμένης περικοπής. Πρόκειται για ένα αυθεντικό απόσταγμα από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου.