Κάθε Σάββατο ο Παρακλητικὸς Κανὼν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

O αγαπητός αδελφός μας Κυπριανός Χριστοδουλίδης γράφει:

Αγαπητέ αδελφέ Κωνσταντίνε,

Ευχαριστώ για το σχόλιο και συμμερίζομαι τους προβληματισμούς που έχεις. Τους είχα κι εγώ, τώρα πια όχι. Θα εξηγήσω τους λόγους, δίνοντας και την απάντηση στον αγαπητό αδελφό κ. Γεώργιο Γιαννόπουλο. Τον οποίο παρακαλώ να υποπιάσει την γραφή του, αφού, άλλωστε, υμνεί το πανάγιο Πνεύμα. Καλό να θυμάται και τα χαρίσματα του αγίου Πνεύματος.

Αλλά, έστω, ας το παραβλέψουμε. Είναι νεαρός και δικαιολογείται.

Λοιπόν, είναι αλήθεια ότι αισθανόμουν φρικτά, όταν πήγαινα να λάβω την θεία Μετάληψη από μνημονευτές των Σεραφείμ, Χριστόδουλων, Ιερώνυμων Β΄. Τι γίνεται εδώ; σκεπτόμουν. Τι είναι αυτοί που εθελοτυφλούν και κωφεύουν σε όλα όσα συμβαίνουν στην Εκκλησία; «Οι της αληθείας, οι της Εκκλησίας», μονολογούσα, και απάντηση δεν έβρισκα.

Από την άλλη, γνώριζα και το Ακαινοτόμητο πλήρωμα. Όταν όμως άκουγα μνημόνευση "υπέρ πάσης επισκοπής Ορθοδόξων" με έζωναν τα φίδια. Τι είναι πάλι τούτο; έλεγα. Πάσα επισκοπή Ορθοδόξων άνευ επισκόπου πώς συμβιβάζεται; Κάτι δεν πάει καλά, μου έλεγε ο λογισμός. 

Αν καταργήσουμε τον επίσκοπο και στη θέση του βάλουμε το "πάσαν επισκοπή" τι σημαίνει; Σημαίνει ότι αναγορεύουμε το "ανεπίσκοπο" πλήρωμα της Εκκλησίας στον υπέρτατο βαθμό της ιεροσύνης. Έχουμε δηλαδή την πλήρη έκφραση ενός απαράδεκτου θρησκευτικού λαϊκισμού, όπου ο λαός του Θεού άνευ επισκόπου, καθίσταται κυρίαρχος στα θέματα της Εκκλησίας. Βεβαίως, είναι κύριος υπερασπιστής των Δογμάτων και της Εκκλησίας ο λαός. Αλλά υπερασπιστής είναι, δεν είναι ο "καθ΄ ύλην αρμόδιος" της λογικής ποίμνης. Είναι εκείνος ο οποίος εν σώματι θα εγκρίνει, ή θα απορρίψει, την επ΄ αληθεία διδασκαλία της εκκλησιαστικής (θρησκευτικής) αρχής του.

Αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, αδελφέ Κωνσταντίνε, ότι αυτά τα περί "ακαινοτόμητου πληρώματος" δεν μπορούσα κατ΄ ουδένα λόγο να τα δεχθώ.

Και πάμε τώρα στους ΓΟΧ, τους οποίους μετά πάθους κατηγορεί ο αδελφός Γεώργιος, επειδή αθέτησαν τους ιερούς Κανόνες και πήγαν κι έφτιαξαν Σύνοδο και συνόδους. Ότι οι ίδιοι αθετούν, για να μη γράφω ότι καταργούν, τους βαθμούς της Ιεροσύνης, αλλά και αυτή την ίδια την Ιεροσύνη, με το "πάσα επισκοπή Ορθοδόξων", δεν το βλέπουν, δεν το καταλαβαίνουν.

Όπως λοιπόν θα αντιλαμβάνεται (ελπίζω) ο αδελφός Γεώργιος, προκειμένων δυο κακών : Κατάργηση της Ιεροσύνης ή αθέτηση των ιερών Κανόνων, "το μη χείρον βέλτιστο". Άλλο να καταργείς το θεσμό της Ιεροσύνης και έτερο να αθετείς εξ ανάγκης τους ιερούς Κανόνες, που μας απαριθμεί ο αδελφός Γεώργιος.

Εκ των πραγμάτων και εξ ανάγκης, το επαναλαμβάνω, ήταν οι ΓΟΧ υποχρεωμένοι να φτιάξουν Σύνοδο, αφού είχε περάσει 10ετία σχεδόν - τώρα κλείνουμε εκατονταετία - από την Καινοτομία. Τούτο για δυο λόγους. Ο πρώτος, ότι όλα τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία ήταν δέσμια της πολιτικής ραδιουργίας. Άρα, Ορθόδοξη Σύνοδος υποτελής στη διπλωματία θα ήταν απαράδεκτη και ιδιοτελής. Ο δεύτερος, ότι το διασκορπισμένο λογικό ποίμνιο δεν μπορούσε να παραμένει αποίμαντο, ακατήχητο, έρμαιο πληθώρας αιρετικών διδαχών περί την πίστη.

Μετά από αυτά δεν είχα άλλη επιλογή και θλίβομαι για την υφισταμένη διαίρεση Ματθαιϊκοί - Χρυσοστομικοί. Δεν είναι δύσκολη η προσέγγιση και αδιαλείπτως προσεύχομαι να επικρατήσει η σύνεση μεταξύ των δυο πλευρών και ακολούθως η ένωση. Το θέμα της εγκυρότητας ή ακυρότητας των Μυστηρίων έργω αποδεικνύει ο βίος ενός εκάστου. Ειδικότερα, όχι αν δέχεται, ή όχι, έγκυρα ή άκυρα τα Μυστήρια, αλλά αν δέχεται, ή όχι, την ολέθρια Καινοτομία και την παραμονή του σε εκκλησία, που έχει κόψει κάθε δεσμό με την αλήθεια. Οι Ματθαιϊκοί είναι εγγύς, καιρός να πάψουν να είναι πεισματάρηδες και ας επαναλαμβάνουν διαρκώς το «Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς». Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο επίκαιρο.

Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς
κυπριανός χ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 26 Ιουλίου 2014

Παρασκευής οσιομάρτυρος, Ερμολάου.

Ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Παρασκευή, καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη, οἱ δὲ γονεῖς της Ἀγάθων καὶ Πολιτεία ἦταν χριστιανοί.

Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν ἄτεκνοι παρακαλοῦσαν τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσειἕνα παιδί. Πράγματι ὁ Θεὸς τοὺς ἄκουσε καὶ τοὺς χάρισε ἕνα παιδί. Καὶ ἐπειδὴ ὅταν γεννήθηκε ἦταν ἡ ἕκτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, τὴν ὀνόμασαν Παρασκευὴ καὶ ἀπὸ μικρὴ τὴν ἀφιέρωσαν στὸν Θεό. Ἡ Παρασκευή, ἔλαβε τὴν χριστιανικὴ μόρφωση ἀπὸ τὴν μητέρα της καὶ μάλιστα μελετοῦσε συνέχεια τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ προσευχόταν πολλὲς ὧρες στὴν ἐκκλησία.

Μετὰ τὸν θάνατο τῶν δικῶν της μοίρασε ὅλα της τὰ ὑπάρχοντα στοὺς φτωχοὺς καὶ ἔγινε μοναχή. Ἔμεινε ἐκεῖ ἀρκετὸ χρονικὸ διάστημα καὶ μετὰ λαμβάνοντας τὴν εὐχὴ τῆς ἡγουμένης βγῆκε ἔξω στὸν κόσμο καὶ κήρυττε τὸν Χριστὸ προσελκύοντας πολὺ κόσμο στὸν χριστιανισμό.

Γιὰ ὅλα αὐτὰ ὁδηγήθηκε στὸν βασιλιὰ Ἀντωνῖνο ὁ ὁποῖος θαμπωμένος ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της καὶ τὴν σύνεσή της προσπάθησε νὰ τὴν πείσει νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καὶ θὰ τῆς ἔδινε ὅτι ἤθελε.
Ἡ Ἁγία ὅμως ἀρνήθηκε καὶ τότε διέταξε νὰ ἀρχίσουν τὰ βασανιστήρια. Μάλιστα τὴν ἔβαλαν μέσα σὲ ἕνα θερμασμένο λέβητα γεμάτο πίσσα καὶ λάδι. Μόλις ἔγινε αὐτὸ ἡ Ἁγία φαινόταν νὰ δροσίζεται μέσα σ’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἀντωνῖνος ἐξοργισμένος ἔδωσε ἐντολὴ νὰ θανατωθεῖ, περνώντας καὶ αὐτὴ στὴν μεγάλη χορεία τῶν μαρτύρων τῆς ἐκκλησίας μας.

Του αείμνηστου Καθηγητή του Παν. Αθηνών Ιωάν. Κορναράκη :

Ἡ σχετικοποίηση ἤ, μᾶλλον, ἡ ἀπόρριψη τῆς διαχρονικῆς παρουσίας τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ἀπόρριψη τοῦ εὐαγγελικοῦ καὶ πατερικοῦ λόγου. Ἡ Ἐκκλησία, μὲ τὴν παγκοσμιοποιημένη εἰκόνα της, εἶναι κενὸς λόγος. Ἡ «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία εἶναι φάντασμα κακόγουστο μπροστὰ στὴν αὐθεντικὴ Ὀρθοδοξία τῶν Πατέρων.

Ἡ αὐθεντικὴ Ὀρθοδοξία, στὴν χαρισματική της εἰκόνα, εἶναι μιὰ διαχρονικὴ λυτρωτικὴ παρουσία, ποὺ δὲν πάσχει ἀλλοίωση, οὔτε ἀπὸ τὸν χρόνο, οὔτε ἀπὸ τὸ μῖσος καὶ τὴν περιφρόνηση τῶν ἀρνητῶν τῆς ὑπόστασής της.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος σημειώνει:
«ὁ πνευματικὸς Νόμος τῆς Νέας Διαθήκης τῷ πνεύματι νεάζει …διὰ παντὸς ἐνεργούμενος. Ἡ γὰρ Χάρις ἀπαλαίωτος».
Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς ἰδίας ὁμιλίας του –σχολιάζοντας τὸν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου,
«Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας»– ὁ ἅγιος Μάξιμος σημειώνει ὅτι, ὁ θεῖος ἀπόστολος τὸ εἶπε αὐτό, «εἰδὼς ἀεὶ καινὸν τὸ μυστήριον, μηδέποτε περιλήψει νοὸς παλαιούμενον».

Ὅσον καὶ ἂν προσπαθοῦν, μὲ ὀρθολογιστικοὺς βερμπαλισμοὺς καὶ οἰκουμενιστικὲς λογικές, οἱ ἄνθρωποι τῆς «σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας, δὲν θὰ μπορέσουν νὰ παρακωλύσουν τὴν διαχρονικὴ ἀκτινοβολία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπὶ τῶν πιστῶν, ποὺ ἔχουν τὰ λογικά τους καὶ ξέρουν ποιοί εἶναι καὶ ποῦ πάνε!

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ «ΚΑΛΙΕΡΓΩ ΤΗ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ» ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο π. ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ (Σε αντιπαροβολή με την κακόδοξη θέση του για το μη εφάμαρτο της έκτρωσης πριν τον τρίτο μήνα της κύησης)

Του θεολόγου,  Β. Χαραλάμπους

________________

Η αναφορά του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Παπαδάκη, κατά την 1^η Ιουλίου, στο μνημόσυνο (όχι εόρτιο μνήμη), του π.  Ιωσήφ Βατοπαιδινού, (κατά την ομιλία του στη σύναξη της αδελφότητας της Μονής Βατοπαιδίου), για το καθοριστικό γι’ αυτόν περιστατικό με τον π. Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό, που τάϊζε τα μυρμήγκια στη μυρμηγκοφωλιά με ψίχουλα (από ψωμί) και την απάντηση του που προκάλεσε θαυμασμό στους ‘’ημετέρους’’  «καλιεργώ τη συμπάθεια», μου έδωσε αφορμή  αντιπαραβολής με τη στάση του για τις εκτρώσεις, πριν τον τρίτο μήνα της κύησης.