ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΚΟΣΜΟΝ

«Όσοι του λουτρού της παλιγγενεσίας ηξιώθημεν, τα αγαθά έργα ου δι’ ανταπόδοσιν προσφέρομεν, αλλά δια φυλακήν της δοθείσης ημίν καθαρότητος». Άγ. Μάρκος Ασκητής.

Το παρόν άρθρον εις το Ορθόδοξον Περιοδικόν «Αγιορειτική Βιβλιοθήκη», θα ασχοληθή με μίαν περιεκτικωτάτην επιστολήν εξ Αμερικής ενός Ορθοδόξου Θεολόγου, την οποίαν λόγω του ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος που παρουσιάζει από ορθοδόξου απόψεως, δημοσιεύομεν αυτουσίαν.

«Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ Θεόκλητε Μοναχέ,

Εύχομαι το γράμμα μου να εύρη Σας και τον αγαπητόν μας Γέροντα Γαβριήλ υγιαίνοντας σωματικώς και πνευματικώς και τα του Μοναστηρίου πλήρως εν τάξει. Λυπούμαι πολύ που δεν θα εορτάσωμεν εφέτος το Πάσχα μαζί. Ο νους μου ευρίσκεται πάντοτε εις το Άγιον Όρος και με κάθε ευκαιρίαν προσπαθώ να διαφωτίσω τους γνωστούς μου περί αυτού. Πιστεύω ακραδάντως, ότι η ζωντάνευσις της Ορθοδοξίας θα επέλθη μόνον δια της αναστηλώσεως του μοναχικού μας βίου.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ

Εκκλησιαστικά νέα,

Στον ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού θα τεθούν σε προσκύνηση ιερά λείψανα των Αγίων Πατέρων των εν τη Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου αναιρεθέντων σήμερα Πέμπτη 20/3 στις 6:00 μ.μ. κατά το Μ. Απόδειπνο.

Το Γραφείο Νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς διοργανώνει , με την ευκαιρία της επετείου της Εθνικής Παλιγγενεσίας και της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, εκδήλωση το Σάββατο 22/3 στις 6:30 μ.μ. στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Πειραιώς (Καραολή Δημητρίου 80).

Στην εκδήλωση θα λάβουν μέρος τα χορευτικά συγκροτήματα των ενοριών της Μητροπόλεως με παιδιά Δημοτικού και νέους Γυμνασίου και Λυκείου. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους.

Η Τιμία Χείρα του Αγίου Παρθενίου από την ιερά Μητρόπολη Γόρτυνος θα τεθεί σε προσκύνηση στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στον Πειραιά έως την 29 Μαρτίου.  Κάθε βράδυ στις 8:30 μ.μ. θα τελείται η Παράκληση του Αγίου.

Στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς πραγματοποιούνται εορταστικές εκδηλώσεις με την επωνυμία « Ευαγγελίστρια 2014» έως τις 30 Μαρτίου με την ευκαιρία της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Στο Ναό τίθενται σε προσκύνηση η θαυματουργή εικόνα της Αγίας Ζώνης από την Ιερά Μονή Βλαμαρής Σάμου και η Τιμία Κάρα του Αγίου Νικολάου Πλανά. Στο Ναό τελούνται κάθε ημέρα ιερές Ακολουθίες και ομιλίες πνευματικού περιεχομένου. Στο Πνευματικό Κέντρο λειτουργεί, επίσης, έκθεση ζωγραφικής-αγιογραφίας του Γιώργου Μποζά.

Ιερά λείψανα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης θα τεθούν σε προσκύνηση στον ιερό Ναό Αγίου Ευθυμίου Κερατσινίου έως την 25 Μαρτίου. Καθημερινά θα τελούνται ιερές Ακολουθίες.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 20 Μαρτίου 2014

Των εν τη μονή του αγίου Σάββα αναιρεθέντων οσίων πατέρων, Νικήτα οσ. επισκ. Απολλωνιάδος, Μύρωνος νεομάρτυρος του Κρητός (1793).

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Πατέρες ἀσκήτευαν στὴ Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα, στὴν περιοχὴ τῶν Ἱεροσολύμων καὶ εἶχαν συγκεντρωθεῖ ἐκεῖ ἀπὸ διάφορα μέρη. Ὅμως Ἄραβες λῃστὲς ἐπιτέθηκαν κατὰ τῆς μονῆς καὶ συνέλαβαν τοὺς Πατέρες αὐτῆς, ποὺ δὲν μπόρεσαν ἢ δὲν θέλησαν νὰ φύγουν. Καὶ ἀφοῦ τοὺς βασάνισαν μὲ διάφορους τρόπους, γιὰ νὰ ὑποδείξουν στοὺς λῃστὲς τοὺς κρυμμένους θησαυροὺς τῆς μονῆς, τοὺς θανάτωσαν. Ἄλλους τούς ἀποκεφάλισαν, ἄλλους τοὺς τεμάχισαν καὶ ἄλλους τοὺς κατατρύπησαν μὲ τὰ ξίφη τους. Καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, εὐχαριστώντας τὸν Θεὸ καὶ προσευχόμενοι, παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι τὶς μακάριες ψυχές τους στὸν Κύριο, ἀπολαμβάνοντας τὴν αἰώνια ζωὴ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, γιὰ τὴν ὁποία ὑπέμειναν πρόθυμα τοὺς μακροὺς ἀγῶνες τῆς ἀσκήσεως καὶ τὸ μαρτύριο τῆς ἐπίπονης ἀθλήσεως.
Τὴν φρικτὴ ἐκείνη σφαγὴ περιέγραψαν, ὁ Ὅσιος Στέφανος ὁ Σαββαΐτης († 13 Ἰουλίου), ὁ ἀνεψιὸς τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καὶ ὁ Ὅσιος Ἀντίοχος ὁ Πάνδεκτος († 24 Δεκεμβρίου).
Μεταξὺ τῶν ἁγίων Ἀββάδων ἀναφέρεται καὶ ὁ Ὅσιος Θεόκτιστος.

Προσπάθεια Υφαρπαγής του Δήμου Ελαφονήσου

Με κατατεθειμένη τροπολογία σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών η κ. Φ. Πατριανάκου, βουλευτής Λακωνίας της Ν.Δ. προσπαθεί για πολλοστή φορά να υφαρπάξει το νησιωτικό Δήμο της Ελαφονήσου και να διαμελίσει το Δήμο Μονεμβασίας, μεσούσης μάλιστα της προεκλογικής περιόδου.

Οι μεθοδεύσεις της, η απαξίωση των τοπικών κοινωνιών, η επιστημονικά, ιστορικά και πολιτισμικά φτωχή επιχειρηματολογία της, αποτελούν μνημείο πολιτικής προχειρότητας, ανεπάρκειας και επικινδυνότητας.

Επισυνάπτεται το χρονικό της προσπάθειας υφαρπαγής του Δήμου Ελαφονήσου και του ξηλώματος του Καλλικράτη, συνοδευόμενο από αναλυτικό υπόμνημα του Συλλόγου Επιστημόνων Ελαφονήσου, καθώς και η κατατεθειμένη τροπολογία της κ.Πατριανάκου.

Αξιομνημόνευτο ο διάλογος που διασώζεται στο «Γεροντικόν»:

Κάποιος κυνηγός, όταν είδε τον Αντώνιο να αστειεύεται με τους αδελφούς, σκανδαλίστηκε. Θέλοντας εκείνος να τον διδάξει, λέγει: -«Βάλε μια σαΐτα στο τόξο σου και τέντωσέ το». Εκείνος το έκαμε. Του λέγει: -«Τέντωσέ το πιο πολύ». Το τέντωσε. Και πάλι του λέγει: -«Ακόμη πιο πολύ». Τότε, του απαντά ο κυνηγός: -«Αν το τεντώσω υπερβολικά, θα σπάσει το τόξο». Και ο γέροντας τον διδάσκει νηφάλια: -«Έτσι και στο έργο του Θεού. Αν τεντώσουμε υπερβολικά τη συμπεριφορά μας απέναντι στους αδελφούς, θα σπάσουν και αυτοί. Πρέπει λοιπόν κάποιες φορές να συγκαταβαίνουμε στους αδελφούς!». 

Πολιτική Διακονία π. Γεώργιος Μεταλληνός 02.02.2014 T1

St. Justin (Popovich): The Hidden Conscience Of Orthodoxy

Contemporary ecumenism is built on supposition, on a human supposition, that the Church is not one, but many. The Church cannot be divided. From the Church it is possible only to fall away. In truth, the Church is an organism of the God-man, His Body, His Personality, and thus the Church is One, in all worlds. Contemporary ecumenism offers false christ, false messiahs and false prophets. Contemporary ecumenism is clearly secular, communistic and papal, because these share with ecumenism a high regard for the "social", temporal and worldly. For contemporary ecumenism the God-man does not occupy the center, from where we must look first of all for the Kingdom of God and His Righteousness. True unity is not possible through "dialogue", but only by repentance before the God-man and His Body, the Church. Without the God-man Christ, the so-called churches are the abode of Satan (Rev.B:9) 

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Ἡ ἑνότης τῆς ἐκκλησιαστικῆς δογματικῆς ὁμολογίας

Ἡ συνήθης εἰς τό Π.Σ.Ε., ἤδη ἀπό τοῦ κειμένου τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε, ἐπίκλησις τῆς διαφορετικότητος τῶν «ἐκκλησιῶν» καί ἡ ἀντίληψις περί πίστεως ὡς μεταβαλλομένης καί προοδευτικῆς κατανοήσεως ἔχει ἐπιστρατευθῇ καί εἰς τό κείμενον τοῦ Πουσάν διά νά δικαιολογήσῃ τήν δῆθεν «ἀοράτως ἡνωμένην χριστιανικήν Ἐκκλησίαν». Ἡ φράσις τοῦ κειμένου (παράγραφος 10, σ. 5) ὅτι «δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι ἡ διαφορετικότης τόσον μεγάλη, ὥστε νά ἐπιφέρει τήν διαίρεσιν», διαστρέφει τήν ἐκκλησιαστικήν ἱστορίαν καί τήν ἐκκλησιολογίαν· διότι μόνον ἡ ποικιλία τῶν ἐθῶν εἶναι ἀκατηγόρητος, κατά τόν Μέγαν Φώτιον καί ἄλλους ἁγίους Πατέρας, ὄχι ὅμως καί τῶν δογμάτων, τά ὁποῖα εἶναι κοινά καθ΄ ὅλην τήν παγκόσμιον Ἐκκλησίαν, ὅπως μαρτυρεῖται ἐκ τῆς ἀρχαιότητος. Οἱ ἅγιοι Ἰγνάτιος, Εἰρηναῖος καί πλεῖστοι ἄλλοι μαρτυροῦν ὑπέρ τῆς δογματικῆς ὁμοφωνίας τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὡς Σῶμα Χριστοῦ καί συνέχεια τῆς Ἀποστολικῆς Κοινότητος, διακρατεῖ «ἕνα Κύριον, μίαν Πίστιν, ἕν Βάπτισμα» (Ἐφεσ. 4, 5). Ἡ ἀποχώρησις τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν δέν δύναται νά βλάψῃ τήν Ἐκκλησίαν· ὡς τό θέτει ὁ Μέγας Βασίλειος, «ἐλεεινοί τοῦ πτώματος οὗτοι, ὑμῶν δέ τό σῶμα ὁλόκληρόν ἐστι τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι. Καί γάρ τό ἀχρειωθέν ἀπερρύη, καί οὐκ ἐκολοβώθη τό μένον». Διαβάθμισις καί διαφοροποίησις πίστεως ὑφίσταται μόνον κατά τό μέτρον τῆς προσωπικῆς ἐμπιστοσύνης («πίστεως») εἰς Χριστόν καί ὄχι ὡς πρός τό συμπαγές σύνολον τῶν εὐαγγελικῶν καί πατροπαραδότων δογμάτων.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ:

H ἀτελέσφορος συμμετοχή τῶν ὀρθοδόξων ἀντιπροσώπων(στο Π.Σ.Ε.) βλάπτει τόσον τούς ἑτεροδόξους, τρέφουσα τήν αὐτῶν παντελῆ ἐκκλησιολογικήν καί λοιπήν σύγχυσιν, ὅσον καί τούς ὁμοδόξους, ἀποκρύπτουσα ἤ ἀλλοιοῦσα πλέον, τάς ὑποθήκας τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ὑπό τῶν ἁγίων Πατέρων σαφῶς ἐκτεθείσης ἐκκλησιολογικῆς διδασκαλίας καί ἱεροκανονικῆς ἡμῶν παραδόσεως περί τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ὅσοι ἑτερόδοξοιβλάπτονται καί θά βλαβοῦν ἐκ τῆς ἀναγνώσεως τοῦ κειμένου τοῦ Πουσάν, δένὑποψιάζονται οὔτε καί δύνανται νά διακριβώσουν ἐάν τό κείμενον εἶναιμόνον ad referendum(="με κάθε επιφύλαξη") ἤ ὄχι.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Ἡ ἔναντι τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ἐκκλησιολογία

Δυστυχῶς, καί εἰς τό πεδίον τῶν σχέσεων καί τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μέ τόν Παπισμόν, αἱ ἐκφραζόμεναι θεολογικαί πλάναι δέν εἶναι ἥσσονος σημασίας. Ἑορτάζονται τά πενήντα χρόνια ἀπό τῆς Β΄ Βατικανῆς ψευδοοικουμενικῆς «Συνόδου» παρ’ ὅτι ἡ αἱρετική Σύνοδος ἐκείνη, παγιώσασα τό δαιμονικόν δόγμα τοῦ παπικοῦ «ἀλαθήτου» τῆς Α΄ Βατικανῆς Συνόδου τοῦ 1870, ἐπισύρει καί ἐφ΄ ἑαυτήν τό ὄνειδος τῆς διαπράξεως τῆς τρίτης μεγίστης πτώσεως ἐν τῇ ἱστορίᾳ μετά τήν πτῶσιν τοῦ Ἀδάμ καί τοῦ Ἰούδα, κατά τόν ὅσιον Ἰουστῖνον Πόποβιτς. Αἱ καινοτομίαι τῆς αἱρετικῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου τήν ἀπεμάκρυναν πορρωτέρω ἀπό πάσης ἐλπίδος ἐπιστροφῆς εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν καί προὐκάλεσαν νέα σχίσματα ἐν τῷ Παπισμῷ λόγῳ τῆς νέας οἰκουμενιστικῆς ἐκκλησιολογίας της (σχίσμα Λεφέβρ)· ἡ αἱρετική Παπωσύνη εἰς τήν Β΄ Βατικανήν ἀφῆκε χῶρον συγκαταβάσεως ἔναντι τῆς ὀρθοδόξου «ἐκκλησιαστικότητος», ἀλλ’ ὅμως ὄχι καί περιθώρια ἰδικῆς της μετανοίας. Οὕτως, εἰς τό κείμενον τῆς Β΄ Βατικανοῦ Nostra Aetate ὁ σύγχρονος Παπισμός ἀναγνωρίζει τόν Θεόν εἰς τόν Μουσουλμανισμόν καί τόν Ἰουδαϊσμόν, παρά τήν θεόπνευστον τῶν Μαθητῶν τοῦ Θεανθρώπου πίστιν, ὅτι «πᾶς ὁ ἀρνούμενος τόν Υἱόν οὐδέ τόν Πατέρα ἔχει» (Α΄ Ἰω. 2, 23) καί ὅτι τῶν Ἰουδαίων «ἐπωρώθη τά νοήματα», οἱ ὁποῖοι «τῇ ἀπιστίᾳ ἐξεκλάσθησαν», καθώς «ὁ Θεός τῶν κατά φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο» (Ρωμ. 11, 20.21).

Ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεσις κατά τήν σαφῆ καί θεόγνωμον πεποίθησιν τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν Διορθοδόξων καί Πατριαρχικῶν Συνόδων τῆς β΄ μετά Χριστόν χιλιετίας, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τοῦ Μεγάλου Φωτίου, τοῦ ἰδιαιτέρως καί συνοδικῶς τιμωμένου ὑπό τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς Ἰσαποστόλου. Ὁ πράγματι - καί ὄχι ὀνόματι - Ἅγιος Ὀρθόδοξος ἐκεῖνος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, χαρακτηρίζει τό βατικάνειον Filioque «φρύαγμα τῆς αἱρέσεως» καί «νεανιευόμενον αἱρετίζοντα λόγον», κατά τόν ὁποῖον «τάξει καί σχέσει καί αἰτίᾳ τήν τοῦ Πνεύματος ἑτερότητα καί παραλλαγήν ἡ αἵρεσις δραματουργεῖ», καί προσκαλεῖ μετά θάρρους καί ἀγάπης τούς ἀποστάντας Δυτικούς, τούς«νέους Πνευματομάχους»: «Ἐμβλέψατε, οἱ τυφλοί, καί ἀκούσατε, οἱ κωφοί, οὕς τό σκότος κατέχει τῆς αἱρετικῆς ἐγκαθημένους Δύσεως».