Προσπάθεια Υφαρπαγής του Δήμου Ελαφονήσου

Με κατατεθειμένη τροπολογία σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών η κ. Φ. Πατριανάκου, βουλευτής Λακωνίας της Ν.Δ. προσπαθεί για πολλοστή φορά να υφαρπάξει το νησιωτικό Δήμο της Ελαφονήσου και να διαμελίσει το Δήμο Μονεμβασίας, μεσούσης μάλιστα της προεκλογικής περιόδου.

Οι μεθοδεύσεις της, η απαξίωση των τοπικών κοινωνιών, η επιστημονικά, ιστορικά και πολιτισμικά φτωχή επιχειρηματολογία της, αποτελούν μνημείο πολιτικής προχειρότητας, ανεπάρκειας και επικινδυνότητας.

Επισυνάπτεται το χρονικό της προσπάθειας υφαρπαγής του Δήμου Ελαφονήσου και του ξηλώματος του Καλλικράτη, συνοδευόμενο από αναλυτικό υπόμνημα του Συλλόγου Επιστημόνων Ελαφονήσου, καθώς και η κατατεθειμένη τροπολογία της κ.Πατριανάκου.

Το χρονικό της προσπάθειας για την υφαρπαγή ενός νησιωτικού Καλλικρατικού Δήμου και για το Διαμελισμό του Δήμου της Μονεμβάσιας χωρίς καμία Διαβούλευση

Στις 28-08-2012 ο βουλευτής της Λακωνίας – και σημερινός αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών - κος Γρηγοράκος Λεωνίδας με υπ’ αρ. 1082 ερώτηση του στη Βουλή ζητά τη «Συγχώνευση του Καλλικρατικού δήμου Ελαφονήσου με τον τέως Καποδιστριακό δήμο Βοιών» (http://grigorakos.webs.com/erotiseis2012-11-2).

Την ίδια πρόταση επαναφέρει στη Βουλή (ουσιαστικά την επικαιροποιεί) με την υπ αρ. 608/13.08.2013, ερώτησή της η βουλευτής της Λακωνίας κα Πατριανάκου Φεβρωνία όπου και ζητά να: «(επανα)συσταθεί ο Δήμος Βοιών Λακωνίας» (http://vatika-news.blogspot.gr/2013/03/blog-post_22.html) και ως εναλλακτική πρόταση προτείνει: «να συσταθεί Δήμος Βοιών-Ελαφονήσου, αποτελούμενος από τον Καποδιστριακό Δήμο Βοιών και τον Καλλικρατικό Δήμο Ελαφονήσου».

Το περιεχόμενο της πρότασης αυτής στηρίζουν οι βουλευτές της Λακωνίας που ανήκουν στα σημερινά κόμματα της συγκυβέρνησης. Εξάλλου στην ως άνω ερώτηση της η κα Πατριανάκου αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «… στις 3 Απριλίου 2013 πραγματοποιήθηκε συνάντηση των τριών βουλευτών του Νομού, της υπογράφουσας και των κκ Λεωνίδα Γρηγοράκου και Αθανασίου Δαβάκη, με τον τότε Υπουργό Εσωτερικών κο Ευριπίδη Στυλιανίδη. Στη συνάντηση αυτή υποστηρίχτηκε ομόθυμα το αίτημα επανασύστασης του Δήμου Βοιών…»

Οι ερωτήσεις αυτές στη Βουλή ίσως και να μη είχαν ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα αν δεν τύγχανε ο ερωτών κος Γρηγοράκος Λεωνίδας να ανήκει σήμερα στους καθ’ ύλην αρμόδιους (ως αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών ) να απαντήσει ή και να υλοποιήσει αυτή την πρόταση. Δηλαδή «ο ερωτών είναι και ο απαντών».

Την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014, η βουλευτής Λακωνίας της Ν.Δ κ. Φεβρωνία Πατριανάκου, αποπειράθηκε μέσω της κατάθεσης εκπρόθεσμης τροπολογίας σε άσχετο νομοσχέδιο, πάγια πλέον τακτική της Κυβέρνησης, να διαλύσει το Δήμο Ελαφονήσου, συνενώνοντας τον με τη Δημοτική Ενότητα Βοιών του Δήμου Μονεμβασίας. Τελικά η τροπολογία αποσύρεται.

Την Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014, η ίδια βουλευτής, έχοντας προφανώς εργολαβικά αναλάβει την καταστροφή της Ελαφονήσου καταθέτει εκ νέου τροπολογία με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο, σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η συζήτηση του νομοσχεδίου θα πραγματοποιηθεί μεσούσης της προεκλογικής περιόδου.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ

Διαμαρτυρία για τη συνεχή προσπάθεια υπονόμευσης του μοναδικού νησιωτικού Δήμου της Πελοποννήσου – Του Δήμου της Ελαφονήσου

Εν όψει των Δημοτικών εκλογών έντονες είναι οι διεργασίες και οι παρασκηνιακές ενέργειες που λαμβάνουν χώρα για τη διαμόρφωση ή διαφοροποίηση των νέων δημοτικών διαμερισμάτων και για τη νέα μορφή ή το μόρφωμα που θα λάβει ο νέος Καλλικράτης. Έντονος όμως είναι και ο προβληματισμός για τα αποτελέσματα αυτής της κυοφορίας όταν στην Ν.Α. Ελλάδα υπάρχουν δείγματα «πολιτικής γραφής» που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα.

ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΣΤΟ ΞΗΛΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ;

Στην ουσία οι ως άνω προτάσεις στοχεύουν στην διάρρηξη του Καλλικρατικού Μανδύα αφού μεταξύ των άλλων προτείνουν τα εξής:

Α. Την κατάργηση Καλλικρατικού Δήμου και συγκεκριμένα την κατάργηση του άρθρου 1 παρ. 30Β του Ν. 3852/2010 του Καλλικράτη

Β. Την κατάλυση της θεμελιώδους διακήρυξης του Καλλικράτη : «ΚΑΘΕ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ»

Γ. Το διαμελισμό ενός μεγάλου Καλλικρατικού Λακωνικού Δήμου με ιστορική ονομασία, του Δ. της Μονεμβάσιας χωρίς καμία διαβούλευση και ενημέρωση με το Δήμο (Υπάρχει διαμαρτυρία του Δημάρχου Μονεμβασίας κ. Τριχείλη, βλέπε: http://www.lakonikanea.gr/index.php?id=3275)

Δ. Τη σύσταση νέων δήμων που διαθέτουν κάτω από 8.000 κατοίκους και χωρίς να πληρούν κάποιο Καλλικρατικό κριτήριο όπως νησί, ορεινή περιοχή κ.α.

Ε. Την υφαρπαγή ενός Νησιώτικου Δήμου. Διότι όχι μόνον δεν προηγήθηκε καμιά διαβούλευση με το Δήμο της Ελαφονήσου, αλλά υπάρχει και η ομόφωνη απόφαση του - υπ’ αρ. 66/11-11-2013- και η έντονη αντίθεση του Δήμου για τις πολιτικές αυτές που υπονομεύουν τη Διοικητική αυτοτέλεια της Ελαφονήσου (βλέπε: http://elafonisos.gov.gr/wp-content/uploads/2013/11/662013-ΦΗΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΕΡΙ-ΑΛΛΑΓΗΣ-ΟΡΙΩΝ-ΔΗΜΩΝ-ΤΗΣ-ΠΕΡΙΟΧΗΣ.pdf).

Εξάλλου η συνένωση ή συγχώνευση που προτείνουν έχει νόημα όταν αφορά «υφιστάμενους δήμους» και όχι δήμους ή κοινότητες που ανήκουν σε ετεροχρονισμένα διοικητικά πλαίσια. Εκτός και αν μ’ αυτό προμηνύουν τη διάτρηση του Καλλικρατικού Κελύφους και τη νόθευση της φιλοσοφίας του.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΝΗΣΙΩΤΙΚΩΝ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΩΝ ΜΕ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΩΝ 8.000 ΚΑΤΟΙΚΩΝ;

Ότι προτείνεται η αναγνώριση ενός πρώην Καποδιστριακού Δήμου- με λιγότερους από 8.000 κατοίκους- σε Καλλικρατικό είναι εμφανές.

Σε σκέψη όμως μας βάζει η αναφορά της κας Πατριανάκου ότι «Ο Ν. 3852/2010 προβλέπει την εξαίρεση από την αρχή «ένα νησί, ένας Δήμος», στην περίπτωση που το νησί εξυπηρετείται από Δήμο νησιωτικό ή μη, με τον οποίο διαθέτει απρόσκοπτη τακτική επικοινωνία. Η θαλάσσια επικοινωνία Νεάπολης-Ελαφονήσου εκτελείται καθημερινά με συνεχή και απρόσκοπτα δρομολόγια.».

Δηλαδή μαζί με την Ελαφόνησο (το νησί λόγω απαγορευτικών και ελλιπούς συγκοινωνίας παραμένει περισσότερο απομονωμένο –ιδιαίτερα το χειμώνα- από πολλά νησιά του Αιγαίου και Ιονίου Πελάγους) κινδυνεύουν και άλλα νησιά (μικρού ή και «μικρομεσαίου» μεγέθους) να χάσουν τους δήμους τους, αν διαθέτουν «τακτική» συγκοινωνία με την απέναντι στεριά ή με μεγαλύτερα νησιά;

Άρα το «ΚΑΘΕ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ» …γίνεται «ΚΑΘΕ ΝΗΣΙ ΧΩΡΙΣ ΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ»…. Δηλαδή για ερημονήσια μιλούσε ο Καλλικράτης;

Η πολυδιαφημισμένη και πολλά υποσχόμενη Διοικητική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει ποια νησιά «διαθέτουν απρόσκοπτη τακτική επικοινωνία» και πρέπει αυτό να επαναξιολογηθεί μέσα σε 3 χρόνια, όταν ολόκληρος ο πλανήτης γνωρίζει και αναγνωρίζει την Ελλάδα περισσότερο για τα μαγευτικά νησιά της και οι επισκέπτες του Ελλαδικού χώρου γνωρίζουν για τις συγκοινωνίες των νησιών πριν ακόμη καλά-καλά γνωρίσουν τα ίδια τα νησιά;

Ακόμη το «ΚΑΘΕ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ» γίνεται «ΚΑΘΕ ΝΗΣΙ ΜΠΟΡΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΕΡΙΑ… ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟ Τ. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ»; Και αυτό θεωρείται βελτίωση του Καλλικράτη;

ΚΑΤΑΦΩΡΗ ΑΔΙΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΠΙΚΗ, ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟ

Ακόμη και η 3η χιλιετία βρίσκει το μοναδικό κατοικημένο νησί της Λακωνίας και της Πελοποννήσου, τη βιτρίνα της Ν. Ελλάδος, τη μαγευτική και φημισμένη Ελαφόνησc χωρίς καμιά στοιχειώδη υποδομή.

Χωρίς νέους οικισμούς και επέκταση του παλιού και κορεσμένου οικισμού, χωρίς Μουσείο (παρότι διαθέτει την αρχαιότερη βυθισμένη πόλη στον κόσμο στο Παυλοπέτρι), χωρίς λιμάνι, χωρίς αλιευτικό καταφύγιο, χωρίς αποχέτευση και σύγχρονη ύδρευση, χωρίς ακτοπλοΐα, χωρίς καμιά συγκοινωνία από το νησί, χωρίς καμιά συγκοινωνία μέσα στο νησί, χωρίς καμιά Δημόσια Υπηρεσία, χωρίς προστασία των Αρχαιολογικών της χώρων και του σπάνιου φυσικού περιβάλλοντος, χωρίς περιφερειακό δρόμο και χώρους στάθμευσης, χωρίς κανένα σύγχρονο Αθλητικό χώρο και παιδότοπο, χωρίς μια πλατεία, χωρίς πνευματικό κέντρο, χωρίς σύγχρονο ιατρείο, χωρίς την επέκταση του δικτύου της ΔΕΗ, χωρίς επαρκείς Διοικητικές και Επιστημονικές θέσεις εργασίας, και τόσα άλλα !

Δεν υπάρχει ούτε ένα νησί στην Ελλάδα με τις προδιαγραφές της Ελαφονήσου που να διαθέτει αυτή την άθλια υποδομή.

Η Ελαφόνησος σύμφωνα με την απογραφή του 2011 (ΦΕΚ 3465/28-12-2012) έχει 1041 κατοίκους και σύμφωνα με την ίδια απογραφή και τα στοιχεία του Ε.Ε.Τ.Α.Α. έχει νόμιμο πληθυσμό 1169 κατοίκους.

Πολλά νησιά (σχεδόν όλα) με μικρότερο πληθυσμό και πολύ λιγότερο τουρισμό, διαθέτουν πολύ καλύτερες υποδομές.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα εξ αυτών που διαθέτουν και Καλλικρατικούς Δήμους (ελπίζουμε όχι υπό προθεσμία) και υποδομές και υπηρεσίες τις οποίες δεν διαθέτει η Ελαφόνησος.

· Οι Οινούσες με πληθ. 826 κατ. Διαθέτουν λιμάνι, ακτοπλοΐα, Αστυνομία, λιμεναρχείο, ΕΛΤΑ, ΟΤΕ, Μουσεία, Μνημεία, Πνευματικό Κέντρο, Ναυτικό Λύκειο, Ακαδημία εμπορικού Ναυτικού κ.α.

· Οι Λειψοί με πληθ. 790 κατ. Διαθέτουν Μεγάλο και σύγχρονο λιμάνι, ακτοπλοΐα, Μουσείο, Μνημεία, Δημοτικό πάρκο, Λιμεναρχείο, Αστυνομία, ΕΛΤΑ, Λύκειο κ.α.

· Η Τήλος με πληθ. 780 κατ. Διαθέτει 2 οικισμούς, λιμάνι, ακτοπλοΐα, Μουσείο, Μνημεία, Θέατρο Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, Λιμεναρχείο, Αστυνομία, ΕΛΤΑ, Λύκειο κ.α.

· Το Καστελόριζο (Δ. Μεγίστης) με πληθ. 492 κατ. Διαθέτει λιμάνι, ακτοπλοΐα, Μουσείο, Μνημεία, Λιμεναρχείο, Αστυνομία, ΕΛΤΑ, κ.α.

· Η Χάλκη (πλησίον της Ρόδου) με πληθ. 478 κατ. Διαθέτει 2 οικισμούς, λιμάνι, ακτοπλοΐα, Διεθνείς εκδηλώσεις για τους νέους, θερινό πανεπιστήμιο, Μνημεία, Λιμεναρχείο, Αστυνομία, ΕΛΤΑ, κ.α.

· Τα Ψαρά με πληθ. 458 κατ. Διαθέτουν λιμάνι, ακτοπλοΐα, Αστυνομία, λιμεναρχείο, ΕΛΤΑ, Λύκειο κ.α.

· Η Σίκινος με πληθ. 273 κατ. Διαθέτει 2 οικισμούς, λιμάνι, ακτοπλοΐα, συγκοινωνία, Μουσείο κ.α.

· Η Ανάφη με πληθ. 271 κατ. Διαθέτει λιμάνι, ακτοπλοΐα, μουσείο, λύκειο κ.α.

· Ο Άη Στράτης με πληθ. 270 κατ. Διαθέτει λιμάνι, ακτοπλοΐα, πλατεία, ελικοδρόμιο Μνημεία, Λιμεναρχείο, Λύκειο και ένα περίστυλο Μέγαρο Δημοσίων Υπηρεσιών με πάνω από 6 υπηρεσίες (τράπεζες, ΚΕΠ κ.α.), Μνημεία, Πολιτιστικό Κέντρο, Αστυνομία, ΕΛΤΑ, λύκειο κ.α.

· Το Αγαθονήσι με πληθ. 185 κατ. Διαθέτει 3 οικισμούς, λιμάνι, Αστυνομία, πιλοτικά ηλεκτρονικά προγράμματα εκπαίδευσης κ.α.

· Η Γαύδος με πληθ. 152 κατ. Διαθέτει 5 οικισμούς, λιμάνι, ακτοπλοΐα, Λιμεναρχείο, Αστυνομία, Κέντρο υγείας κ.α.

· Ακόμη και οι σχεδόν ακατοίκητοι Αντίπαξοι διαθέτουν λιμάνι που δεν διαθέτουν οι πολυσύχναστες παραλίες του Σίμου και της Παναγιάς.

Η μόνη ουσιαστική ιστορική κι Διοικητική δικαίωση της Ελαφονήσου τις τελευταίες δεκαετίες είναι:

Α. Το Προεδρικό Διάταγμα 54/2003 (ΦΕΚ 59/Α/7.3.2003) που θέσπισε –μετά από 153 χρόνια- την 6^η Ιουλίου ως Ιστορική Επέτειο της Ελαφονήσου (αφορά στην απελευθέρωση του πρώτου κατοικημένου νησιού των Επτανήσων)

Β. Η σύσταση και λειτουργία του Δήμου της Ελαφονήσου

Η πρόσφατη αυτή θεσμική διοικητική κατάκτηση συνδέεται πλέον στο νησί μας και με απτά αποτελέσματα γραφής (σημαντική πληθυσμιακή αύξηση, εκπόνηση μελετών, προσπάθειες προστασίας και ανάδειξης του σπάνιου αρχαιολογικού χώρου στο Παυλοπέτρι, χωροταξικός σχεδιασμός, ίδρυση κέντρου δια βίου μάθησης, διαδικασίες ανέγερσης νέας σχολικής μονάδας, συνεργατικό πλαίσιο πολιτιστικών δράσεων, εκπόνηση προγράμματος τουριστικής προβολής και πολλά άλλα).

Και αντ’ αυτών έρχεται η ίδια η Κρατική Εξουσία δια των εκπροσώπων της να μας απειλεί ότι θα μας αφαιρέσει το σωληνάκι του αέρα όταν βρισκόμαστε στην εντατική. Στην «εντατική» που οι ίδιοι μας οδήγησαν με τις πλουσιοπάροχες υποσχέσεις τους και τις φτωχευμένες πρακτικές τους (για αρκετές δεκαετίες) και το «σωληνάκι» που μας έδωσαν πριν 3 χρόνια και αυτό ως νησί.

Εξάλλου το ενδιαφέρον της Κρατικής Εξουσίας για την απομακρυσμένη Ελαφόνησο ήταν πάντοτε «ευθέως ανάλογο» με την απόσταση απ’ αυτήν και για τις αποκεντρωμένες εξουσίες της Λακωνίας (και όπως διαφαίνεται και της Πελοποννήσου) «αντιστρόφως ανάλογο».

Έωλα, επιστημονικά ανεπαρκή και επικίνδυνα τα πληθυσμιακά κριτήρια που χρησιμοποιούν για τα νησιά μας «ένθεν και ένθεν».

Η αξιολόγηση των νησιών μας με υπεραπλουστευμένα πληθυσμιακά κριτήρια, χωρίς την αξιοποίηση όλων των ενδεδειγμένων ποσοτικών και ποιοτικών παραμέτρων, δεν αποτελεί απλά μια διάτρητη επιστημονική προσέγγιση, αλλά και μια προσπάθεια απαξίωσης των πιο σημαντικών αιμοδοτών της τουριστικής μας οικονομίας. Τα νησιά είναι ο κύριος αιμοδότης του τουρισμού και ο τουρισμός ο κύριος αιμοδότης της εθνική μας οικονομίας.

Η υψηλή επισκεψιμότητα της Ελαφονήσου ξεπερνά μέσα σε λίγες ώρες τον πληθυσμό της και σε ετήσια βάση ολόκληρο τον πληθυσμό της Δυτικής Μακεδονίας ή των Ιονίων Νήσων ή των Νησιών του Βορείου Αιγαίου ή το Δήμο του Πειραιά και σε μια διετία ολόκληρο τον πληθυσμό της Πελοποννήσου. Με την επιχειρηματολογία των επικριτών της Ελαφονήσου θα έπρεπε, η Δήλος το νησί του ήλιου και του Απόλλωνα, το ιερό νησί της αρχαίας Ελλάδας, να το προτείνουμε ως χωματερή αφού είναι ακατοίκητο.

Αλήθεια ο πληθυσμός ποιας από τις μεγαλύτερες πόλεις του Δήμου της Μονεμβάσιας, του Δήμου του Ευρώτα ή ολόκληρης της Α. Λακωνίας προσεγγίζει τον ημερήσιο αριθμό των επισκεπτών και μόνο μιας παραλίας της Ελαφονήσου, του τροπικού Σίμου;

Μια οικονομία για την επιβίωσή της, αναζητά τα συγκριτικά και απόλυτα πλεονεκτήματα της που αποτελούν το δομικό υλικό του αναπτυξιακού σχεδιασμού της και την θωρακίζουν μέσα στο έντονα Ανταγωνιστικό σύγχρονο οικονομικό περιβάλλον.

Πρόδηλο είναι ότι τα σπάνια χαρίσματα του φυσικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος της Ελαφονήσου τυγχάνουν διεθνούς αναγνώρισης (Natura, Ραμσάρ, διεθνή προβολή από το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και του Νότιγχαμ κ.α.) και αποτελούν τα απόλυτα πλεονεκτήματα της οικονομίας της Λακωνίας και ολόκληρης της Ν. Πελοποννήσου, που όμως όχι μόνον δεν είναι αναδείξιμα αλλά ούτε καν αναγνωρίσιμα από το ίδιο το Κράτος αλλά ακόμη και από τους εκπρόσωπους του στη Λακωνική Γη (μόνη εξαίρεση το ενδιαφέρον του κου Αθ. Δαβάκη και οι ερωτήσεις του στη Βουλή για το Παυλοπέτρι και την Ιστορική Επέτειο της Ελαφονήσου).

Ο Νομός Λακωνίας (και κατ’ επέκταση σήμερα η Περιφέρεια της Πελοποννήσου), προσπαθώντας να στηρίξει τον Λακωνικό τουρισμό και την Λακωνική οικονομία θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να είχε καθιερώσει ένα άρτια σχεδιασμένο Νησιώτικο Πρόγραμμα «Για τις υποδομές και την ανάπτυξη της Ελαφονήσου».

Αντ’ αυτού οι βουλευτές της Λακωνίας με ερωτήσεις τους στη Βουλή αξιώνουν την κατάργηση του Νησιώτικου Δήμου της Λακωνικής, τον οποίο απέκτησε η Ελαφόνησος χωρίς καμιά προνομιακή μεταχείριση.

Σε ποιον άλλο Νομό της Ελλάδας θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, ακόμη και για νησιά που διαθέτουν κάτω από 200 κατοίκους και έχουν δήμους;

Η μεθοδευμένη αυτή προσπάθεια δεν στρέφεται μόνον εναντίον της Ελαφονήσου και των ηρωικών κατοίκων της που φυλάσσουν τις Θερμοπύλες της Τουριστικής Οικονομίας της Λακωνίας, αλλά και εναντίον όλων των ελλήνων και ξένων επισκεπτών που τιμούν με τις επιλογές τους και την παρουσία τους τη Λακωνία.

Δέκα πέντε (15) νησιά που διαθέτουν δήμους έχουν μικρότερο πληθυσμό από την Ελαφόνησο, δέκα τρία (13) νησιά έχουν πολύ μικρότερο πληθυσμό (152-910 κατοίκους) και ανήκουν στην πρώτη πληθυσμιακή χιλιάδα και άλλα δώδεκα (12) νησιά ανήκουν στην ίδια –και δεύτερη - πληθυσμιακή χιλιάδα με την Ελαφόνησο (1008-1973 κατοίκους).

ΘΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ;

Ο Ευρωπαϊκός χάρτης τοπικής αυτονομίας που έχει κυρωθεί και από τη Βουλή των Ελλήνων

(Ν 1850/1989) στο άρθρο 5 αναφέρει τα εξής: « Για κάθε μεταβολή των τοπικών εδαφικών ορίων, πρέπει προηγουμένως να ζητείται η γνώμη των ενδιαφερόμενων οργανισμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης …».

Το ως άνω άρθρο μας οδηγεί σ’ ένα βαθύτερο πολιτικό προβληματισμό.

Θα παραβιάσουν ακόμη και τον Ευρωπαϊκό χάρτη για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες ορισμένων τοπικών παραγόντων;

Μήπως τα ως άνω αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου πολιτικού σχεδιασμού που αποσκοπεί:

· Στην αποκαθήλωση του Καλλικράτη

· Στην στοχευμένη και επιμελώς καλλιεργούμενη αντίθεση μεταξύ των Τοπικών Κοινωνιών ως διαδικασία αντιπερισπασμού για τα αναρίθμητα και εν πολλοίς αντιδημοκρατικά (βλέπε Άρθρο 4, παρ. 5 του Συντάγματος) μέτρα εις βάρος των πολλών και υπέρ των ελαχίστων;

Όπως εξάλλου υποστηρίζει και ο Δήμαρχος του Δήμου της Μονεμβάσιας στη διαμαρτυρία του:

«η Ελλάδα βρίσκεται επί ξυρού ακμής, αντί να κάνετε την αυτοκριτική σας, ανακαλύψατε ότι το πρόβλημα της χώρας, θα επιλυθεί με τη διάλυση των Δήμων, ελπίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αυξήσετε τον αριθμό των ψήφων σας»

Η ανάδειξη του Θαλασσοκεντρικού Πολιτισμού της Πελοποννήσου και οι ανιστόρητες Διοικητικές Διαιρέσεις του

Η Νότια Πελοπόννησος διαθέτει πανέμορφα νησιά αλλά δεν διαθέτει καμιά νησιώτικη πολιτική γι’ αυτά και κανέναν προγραμματισμό ακόμη και για την επιβίωσή τους.

Αλλά και για το νομό Λακωνίας σύγχρονα ισχυρά όπλα για τη διάσωση της οικονομίας αποτελούν η Πολιτισμική ανάπτυξη, ο άρτιος σχεδιασμός της Πολιτιστικής Διαχείρισης και η ανάδειξη του ξεχασμένου μέχρι σήμερα Θαλασσοκεντρικού, Σμιγοπέλαγου και Νησοστέφανου πολιτισμού της (Σμιγοπέλαγα νησιά, Ναυτικά Βάτικα και Καστρονησούπολη Μονεμβασιά) που ασφαλώς με τυχόν ανιστόρητες, ανεύθυνες και επιπόλαιες ενώσεις και μίξεις (τύπου Νεάπολης, Ελαφονήσου, Μολάων, Γκαγκανιάς, Ζάρακα κ.α.) μόνο περαιτέρω απαξιώσεις και στρεβλώσεις δημιουργούν.

Ασφαλώς το να διοικούνται η Μονεμβασιά και τα Βάτικα από την πλαγιά των Μολάων αποτελεί πράξη ανιστόρητη και αντιαναπτυξιακή.

Δεν διορθώνεται όμως με μια μεγαλύτερη αδικία: να διοικείται και το νησί της Ελαφονήσου, από την στεριά και πολύ πιθανόν από τα ορεινά της τμήματα.

Γι’ αυτό και οι μεθοδεύσεις κάποιων παραγόντων (οι κάτοικοι των Βατίκων έχουν απόλυτο δίκιο και σαφώς άδηλα κίνητρα) στερούνται ηθικών ερεισμάτων. Ποτέ δεν δικαιώνεσαι κάποιος για κάτι όταν με τις επιλογές σου και τις μεθοδεύσεις σου προκαλείς μεγαλύτερη αδικία σε κάποιον άλλο (και δει γείτονα του).

Εξάλλου ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν οι φιλοδοξίες κάποιων τοπικών παραγόντων σαν ο Δούρειος Ίππος για την άλωση του Δήμου της Ελαφονήσου, στο βωμό όμως αλλότριων και πολύ μεγαλύτερων συμφερόντων από όσα ίσως μέχρι και σήμερα μπορούν να διαφανούν.

Κύριες/οι εκπρόσωποι της Πολιτικής Εξουσίας τολμήστε επιτέλους σε μια κοινωνία και σε μια οικονομία που καταρρέει να δημιουργήσετε «πρότυπα και ρεαλιστικά μοντέλα ανάπτυξης».

Για την προβληματική Ν. Πελοπόννησο η λύση μπορεί να προέλθει μόνο από τα διαχρονικά εργαλεία της Ιστορικής σκέψης και από τα αποκρυσταλλωμένα πολιτισμικά στάδια εξέλιξης της περιοχής.

Η πολιτιστική παρακαταθήκη ενός τόπου αποτελεί πηγή της συλλογικής του μνήμης και συνείδησης, σηματοδότη της ιστορικής του διαδρομής και φυσιογνωμίας και κυρίαρχο συστατικό του πλαισίου διαμόρφωσης της Τοπικής του ταυτότητας.

Για τη Ν.Α. Πελοπόννησο και για τη Λακωνία αποτελεί επιτακτική αναγκαιότητα:

1. Η σύσταση του Δήμου Μονεμβασίας-Καβομαλιά

2. Η διαμόρφωση ενός πρότυπου (όχι μόνον για την περιοχή αλλά και για ολόκληρη τη χώρα μας – επιτέλους τολμήστε) Οικονομικό-πολιτιστικού μοντέλου Διαχείρισης με θεσμικά και νομικά χαρακτηριστικά που θα επιτρέπει τη σύσταση της «Σμιγοπέλαγης Συμπολιτείας του Νότου» και θα διαμορφώνει το Δυναμικό πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των εξής Δήμων:

α. του Δήμου Μονεμβασίας-Καβομαλιά

β. του Δήμου της Ελαφονήσου

γ. του Δήμου των Κυθήρων

Το ως άνω Πολιτισμικο-οικονομικο Μοντέλο Διαχείρισης δεν αίρει μόνο τις ανιστόρητες και χρόνιες στρεβλώσεις του Νότου (πρόσφατες και παλαιότερες όπως η ένταξη των Κυθήρων στην περιφέρεια της Αττικής!), δεν αποτελεί μόνο ένα ιστορικό και πολιτισμικό μας χρέος, αλλά το πρώτο σημαντικό βήμα διάσωσης της προβληματικής οικονομίας της εγκαταλελειμμένης περιφέρειας των γλαυκών οριζόντων της Λακωνίας και της Ν. Ελλάδας, απαρέγκλιτο όρο για ένα Βιώσιμο Πελαγοστάσι του Νότου και δυναμικό πρόπλασμα για την αξιοποίηση των προκλητικών δυνατοτήτων που μας παρέχει ο Πολιτισμός της Λακωνικής, της Ελαφονήσου και των Κυθήρων- Αντικυθήρων.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΟΘΕΥΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Με το ως άνω σκεπτικό και στα πλαίσια της πρόσφατης και υφιστάμενης σήμερα Διοικητικής Μεταρρύθμισης προτείνουμε ως εναλλακτικές προτάσεις (που κάποιοι μεθοδευμένα τις εξαντλούν στην Ελαφόνησο) τις εξής:

Ι. Ο Δήμος Μονεμβάσιας να γίνει Δήμος Μονεμβάσιας-Καβομαλιά, με τη διατήρηση των Δημοτικών Ενοτήτων των Βοιών, της Μονεμβάσιας και ίσως του Ασωπού, και τη συνένωση των υπόλοιπων με το Δ. του Ευρώτα.

1.Ιστορική έδρα του Δήμου η Μονεμβάσια

2. Διοικητική έδρα η Νεάπολη

Φυσικά όλα αυτά μετά από διαβουλεύσεις όπως αρμόζει σε μια Δημοκρατική και Ευρωπαϊκή χώρα.

Η πρόταση αυτή παρέχει τα εξής πλεονεκτήματα:

Α. Δεν προβαίνει ούτε στην κατάργηση Καλλικρατικού Δήμου, ούτε στην αύξηση των Λακωνικών Καλλικρατικών Δήμων

Β. Δεν υπονομεύει τη θεμελιώδη διακήρυξη του Καλλικράτη : «ΚΑΘΕ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ»

Γ. Δεν διαμελίζει ένα μεγάλο Καλλικρατικό Δήμο (το Δ. της Μονεμβάσιας), αλλά του αποδίδει την γνήσια Πολιτισμική του ταυτότητα

Δ. Δεν προτρέπει στη σύσταση νέων δήμων που διαθέτουν κάτω από 8000 κατοίκους και δεν πληρούν τα Καλλικρατικά κριτήρια

Ε. Δεν προωθεί αλλαγές χωρίς διαβουλεύσεις

ΙΙ. ΑΛΛΑΓΗ ΕΔΡΑΣ

Εάν οι διαβουλεύσεις δεν ευοδωθούν, τότε μπορεί να προταθεί η αλλαγή της έδρας και η μεταφορά της:

Α. στη Μονεμβάσια με κριτήρια πολιτιστικά, ιστορικά, επισκεψιμότητας και ισομετρικών αποστάσεων (διευκολύνει καλύτερα και ολόκληρα τα Βάτικα που γειτνιάζουν)

Β. στη Νεάπολη, με κριτήρια πληθυσμιακά (είναι πλέον η μεγαλύτερη πόλη του Δ. της Μονεμβασίας και μια από τις μεγαλύτερες της Λακωνίας), διαθέτει μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης λόγω και της σύνδεσης της με τα Κύθηρα και την Ελαφόνησο και πληροί αρκετά κριτήρια όπως διεξοδικά αναφέρει στην επερώτηση της η κα Πατριανάκου. Η εναλλακτική αυτή πρόταση, πληροί όλες τις ως άνω προϋποθέσεις της Α πρότασης και παράλληλα δεν διασαλεύει ούτε τα όρια των υφιστάμενων Καλλικρατικών Δήμων της Λακωνικής Γης.

Κύριες/οι εκπρόσωποι της Πολιτικής Εξουσίας, περιμένουμε με ανυπομονησία τις έγγραφες διαψεύσεις περί της φημολογούμενης κατάργησης του μοναδικού Νησιώτικου Δήμου της Πελοποννήσου, διότι δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι η Ελαφόνησος και η ευρύτερη περιοχή επιλέχθησαν ως «Προπύργιο για την αποδόμηση του Καλλικράτη» ή ως πιλοτικός χώρος εφαρμογής ενός ευρύτερου πολιτικού σχεδιασμού προς άγραν ψήφων.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

του Συλλόγου Επιστημόνων Ελαφονήσου

Ι. ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ :

http://sullogos-epistimonwn-elafonisos.blogspot.gr

ΙΙ. FACEBOOK : https://www.facebook.com/sepistimonwnelafonisou

ΙΙΙ. EMAIL: sepistimonwnelafonisou@gmail.com

Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή

Προσπάθεια Υφαρπαγής του Δήμου Ελαφονήσου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου