Saint Dorotheos writes :

In truth, whatever we may suffer, we suffer it because of our sins. If the saints suffered, they suffered for God’s name or to demonstrate their virtue for the benefit of many or to gain greater reward from God. As for us wretches, how can we say this? We sin like this daily and in seeking to satisfy our passion, we abandoned the right path, which the Fathers spoke about, that of self-accusation. Each one of us follows the wrong path, tries on every occasion to put the case against his brother and throw the burden of responsibility upon him. Each one of us is negligent and keeps nothing, but demands that our neighbor keeps the commandments.

Οι κολλυβάδες και ο διωγμός τους

KEIMENO TOY IATΡOY AΛΕΞANΔΡOY KAΛOMOIΡOY

Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΣΚΗΤΗΣ

Το έτος 1754 η Σκήτη της Αγίας Άννης, στο Άγιον Όρος, αποφάσισε να κτίσει μεγαλύτερο Κυριακό. Χρειάσθηκαν πολλά χρήματα. Οι Χριστιανοί έστειλαν από παντού βοήθεια εις μνημόσυνον γονέων και συγγενών. Τα μνημόσυνα όμως που έπρεπε να γίνουν στη σκήτη, και που εντάσσονταν σε αγρυπνίες, κούραζαν τους μοναχούς και δεν μπορούσαν να δουλέψουν την επομένη. Για το λόγο αυτόν, ύστερα από συμβουλή του κοινού τους πνευματικού παπά - Φιλοθέου του Πελοποννησίου, άρχισαν να κάνουν τα μνημόσυνα τις Κυριακές που, λόγω της αργίας, δεν επρόκειτο έτσι και αλλιώς να δουλέψουν.

Η καινοτομία μαθεύτηκε στο υπόλοιπο Όρος και προκάλεσε αντιδράσεις. Οι Αγιαννανίτες όπου πήγαιναν γίνονταν αντικείμενο ελέγχων γιατί μνημόσυνο νεκρών την Κυριακή ήταν κάτι το πρωτάκουστο και αντέβαινε στο αναστάσιμο της Κυριακής. Τότε μερικοί από τους μοναχούς της Σκήτης εξομολογήθηκαν στον πνευματικό ότι έχουν πρόβλημα συνειδήσεως. Ο πνευματικός τους επέτρεψε να αποχωρούν από τον ναό μόλις άρχιζε το μνημόσυνο. Η αποχώρηση όμως αυτή αναστάτωσε όσους έμεναν, εφʼ όσον ήταν έμπρακτος έλεγχος. Έτσι άρχισε στο Άγιο Όρος η περίφημη “περί μνημοσύνων έρις” που έμεινε στην Ιστορία.

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Βοώ σοι γηθόμενος· κλίνον το ους σου και πρόσχες μοι, Θεού καταγγέλλοντι, σύλληψιν άσπορον· εύρες χάριν γαρ, ενώπιον Κυρίου, ην εύρεν ουδέποτε, άλλη τις Πάναγνε.

Ερμηνεία.

1. Το Τροπάριον τούτο λέγεται εκ μέρους του Αγγέλου· ερανίσθη δε από το Δαβιτικόν εκείνο ρητόν το λέγον: «Άκουσον Θύγατερ και ίδε, και κλίνον το ους σου» (Ψαλμ. μδ: 10). Λέγει λοιπόν προς την Θεοτόκον ο Άγγελος: εγώ Δέσποινα του παντός, αποσταλθείς εκ Θεού, βοώ εις εσέ χαίρων ασπασμόν παράδοξον και σωτηριώδη. Βοώ δε είπεν ο Μελωδός, όχι διότι εβόησεν ο Αρχάγγελος και εφώναξε προς την Παρθένον το, Χαίρε, αλλά διότι έλαβεν ανάγκην να γράψη εν τω δευτέρω τούτω Τροπαρίω το στοιχείον β΄. Ότι δε ο Άγγελος ησύχως είπε προς την Παρθένον το, Χαίρε, και όχι μετά βοής, ίνα μη ταράξη αυτήν, βεβαιοί ο θείος Ανδρέας ο Κρήτης, πανηγυρίζων εις την αυτήν και λέγων: «Ταύτα διστάσας καθ΄ εαυτόν ο Γαβριήλ, επέστη τη παστάδι, και προφθάσας τον θάλαμον, καθ΄ ον η Παρθένος ωκίζετο, ησυχή τη θύρα προσήγγισε· και γενόμενος ένδον, πραεία τη φωνή τη Παρθένω προσείπε: «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου». Ίσως δε με το «Βοώ» σημαίνει ο Μελωδός όχι την αισθητήν βοήν του σώματος, αλλά την νοητήν της ψυχής. Όθεν κλίνον τα θεία σου ώτα, Παρθένε, και πρόσεχε εις τα λόγια μου. Κλίνον δε είπε τα ώτα σου εις εμέ, δια να δείξη της Παρθένου το μεγαλείον και το ανώτερον αυτής αξίωμα από το ιδικόν του· καθώς γαρ οι δούλοι, μη τολμώντες να πλησιάσουν εις τους αυθέντας των και να λαλήσουν προς αυτούς, παρακαλούσιν εκείνους να κλίνωσι τα ώτα των προς τους δούλους· ούτω και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, βλέπων υψηλοτέραν από τον εαυτόν του την Παρθένον, παρακαλεί αυτήν να κλίνη τα ώτα της δια να του ακούση κάτω ευρισκομένου. Εγώ μηνύω και ευαγγελίζομαι εις εσέ μίαν σύλληψιν, όχι ωσάν τας συλλήψεις των άλλων ανθρώπων, αίτινες γίνονται με συνουσίαν ανδρός, και ακολούθως με εμπαθή ηδονήν, αλλά ευαγγελίζομαι εις εσέ σύλληψιν γενομένην χωρίς σποράν· τοιαύτη γαρ πρέπει να είναι η του Θεού Λόγου σύλληψις, ανωτέρα πάσης εμπαθούς ηδονής. Όθεν είπεν ο Χρυσορρήμων «Έτερος πάλιν των Προφητών είπεν (ο Ησαϊας δηλαδή), είδομεν αυτόν ως παιδίον, ως ρίζαν εν γη διψώση· γην δε διψώσαν την μήτραν λέγει την παρθενικήν δια το μη δέξασθαι σπέρμα ανθρώπου, μηδέ συνουσίας απολαύσαι, αλλά χωρίς γάμων αυτήν τεκείν» (Λόγω εις το «Πάτερ, ει δυνατόν», Τόμω Ε΄ της εν Ετόνη εκδόσεως). Ομοίως και ο Θεοδώριτος, «Ως ρίζα εν γη διψώση» (Ησ. νγ: 2).  Κατά δε τον Ακύλαν, «Η ρίζα από γης αβάτου· προείπομεν, φησίν, σην εκ Παρθένου Γέννησιν· αυτήν γαρ άβατον και διψώσαν προσηγόρευσεν, ως ίχνος ανδρός και γαμικόν υετόν ουδαμώς δεξαμένην». Διατί δε η σύλληψις της Παρθένου έγινεν άσπορος και ανήδονος; Δια δύο αίτια: πρώτον, ίνα καθαράν και καινήν αναλάβη εις την ιδικήν του υπόστασιν ο του Θεού Υιός την του Αδάμ φύσιν, καθώς ήτον προ της παραβάσεως· καθότι η εμπαθής ηδονή, δι΄ ης συλλαμβάνονται οι άνθρωποι, αποτέλεσμά εστι της του Αδάμ παραβάσεως. Δια τούτο ο Ιεροσολύμων Σωφρόνιος, «και μη νόει μοι, φησίν, ω Παρθένε, των άλλων γυναικών την σύλληψιν. Ιδού συλλήψη εν γαστρί σύλληψιν άσπορον, σύλληψιν άρρητον, σύλληψιν ένθεον, ην ουκ ανδρός εγεώργησε σύνοδος, ουκ άρρενος είργασται σύμβασις, ην ανθρώπων εξειπείν ουδείς ο δυνάμενος». Και Γρηγόριος ο Θεσσαλονίκης πανηγυρίζων εις την εορτήν λέγει: «Ει γαρ εκ σπέρματος συνελήφθη ο Χριστός, ουκ αν ην καινός άνθρωπος, ουδ΄ αναμάρτητος ην και των αμαρτανώντων Σωτήρ· η γαρ της σαρκός προς γέννησιν κίνησις, ανυποτάκτως έχουσα προς το ηγεμονεύειν τον εν ημίν παρά Θεού τεταγμένον νουν, ουκ εκτός παντάπασιν αμαρτίας εστι· διο και ο Δαβίδ έλεγεν: «Εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η Μήτηρ μου». Ει γουν εκ σπέρματος ην η του Χριστού σύλληψις, ουκ αν ην καινός άνθρωπος, ουδέ της καινής και μηδαμώς παλαιουμένης ζωής αρχηγός τε και χορηγός· του γαρ παλαιού κόμματος ων, και κληρονόμος εκείνου του πταίσματος, ουκ αν εδυνήθη το πλήρωμα εν εαυτώ φέρειν της ακηράτου Θεότητος, και πηγήν ποιήσαι την σάρκα του αγιασμού ανεξάντλητον, ως και των προπατόρων εκείνων τον μολυσμόν αποπλύναι περιουσία δυνάμεως, και τοις εξής αρκείν προς αγιασμόν άπασιν». Δεύτερον, ανωτέρα ηδονής ήτον η του Θεού Λόγου σύλληψις, ίνα καθώς ασπόρως και ανηδόνως συνελήφθη, ούτω και αφθόρως και ανωδίνως γεννηθή· παρεπόμενα γαρ ταύτα τα δύο είναι μεταξύ των· και όπου ακολουθήση ηδονική σύλληψις, εκεί επομένως συνακολουθεί και οδυνηρά γέννησις· εκ του εναντίου δε, όπου σύλληψις ηδονική δεν ακολουθεί, εκεί δεν ακολουθεί και οδυνηρά γέννησις· δια τούτο είπεν ο θείος Νύσσης Γρηγόριος: «Ότι δε απόνως γέγονεν η ωδίς, πρώτον μεν σε το εικός διδαξάτω· επειδή γαρ πάσα ηδονή συνημμένον έχει τον πόνον, ανάγκη πάσα επί των συνημμένως θεωρουμένων, του ενός μη όντος, μηδέ το έτερον είναι. Όπου τοίνυν ηδονή του τόκου ου προκαθηγήσατο, ουδέ ο πόνος επηκολούθησεν» (Λόγος α΄ εις το Άγιον Πάσχα). Και ο θεοφόρος Μάξιμος: «Ο Αδάμ παρακούσας, εξ ηδονής άρχεσθαι την της φύσεως εδίδαξε γέννησιν· ο Κύριος ταύτην εξοικίζων της φύσεως, την εκ σποράς ου προσήκατο σύλληψιν» (Κεφάλαιον ιδ΄ της Γ΄ εκατοντάδος των Θεολογικών). Και Θεοφάνης ο Κεραμεύς πανηγυρίζων εις την εορτήν λέγει: «Επί της Εύας μεν αι λύπαι της ωδίνος ηγήσαντο, ενταύθα δε χαρά τον τόκον μεμαίευται· απόβλητος γαρ της Παρθένου γέγονεν η ωδίς. Διατί; Επειδή όπου πάσα ηδονή του τόκου ου καθηγήσατο, ουδέ ο πόνος επηκολούθησε». Τούτο δε και η προφητεία Ησαϊου προεχρησμώδησε: «Πριν ελθείν τον πόνον των ωδίνων αυτής, εξέφυγε και έτεκεν άρσεν». Ακολούθως δε φέρει ο Μελωδός τον λόγον όπου είπεν ο Άγγελος προς την Παρθένον: «Μη φοβού Μαριάμ· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ» (Λουκ. α: 30). Εσύ, λέγει, ω Παρθένε, τόσην πολλήν και μεγάλην χάριν ευρήκες κοντά εις τον Θεόν, οποίαν δεν ευρήκε ποτέ καμμία άλλη από τας απ΄ αιώνος αγίας και δικαίας γυναίκας, ούτε η Σάρρα, ούτε η Ρεββέκα, ούτε η Λεία, ούτε η Ραχήλ, ούτε η Ασινέθ, ούτε η Άννα, ούτε η Σωσάννα. Όθεν συμφώνως είπε και ο θείος Ιεροσολύμων Σωφρόνιος, πανηγυρίζων λαμπρώς εις την εορτήν: «Μη φοβού Μαριάμ· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ την αθάνατον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την υπέρλαμπρον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την πολύευκτον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την υπέρφωτον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την αμείωτον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την σωτήριον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την αϊδιον· εύρες χάριν, ην γυναικών ουδεμία το σύνολον εύρηκεν· εύρες χάριν,ην ουδείς εθεάσατο· εύρες χάριν, ην ουδείς εδέξατο. Πολλοί μεν προ σου και άλλοι γεγόνασιν άγιοι, αλλ΄ ουδείς κατά σε κεχαρίτωται· ουδείς κατά σε μεμακάρισται· ουδείς κατά σε καθηγίασται· ουδείς κατά σε μεμεγάλυνται· ουδείς κατά σε προκεκάθαρται· ουδείς κατά σε υπερύψωται· ουδείς γαρ τω Θεώ κατά σε προσεπέλασεν· ουδείς κατά σε Θεού χάριν εδέξατο. Πάντα νικάς τα παρ΄ ανθρώποις εξαίρετα· πάντα νικάς τα προς Θεού δοθέντα τοις πάσι δωρήματα». Και ο Ανδρέας ο Κρήτης ούτω πανηγυρίζει: «Μη φοβού Μαριάμ· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ· χάριν, ην ουκ εδέξατο Σάρρα, ην ουκ έγνω Ρεββέκα, ην Ραχήλ ουκ εγνώρισεν· εύρες χάριν, ης η εξάκουστος ουκ ηξίωται Άννα, ούτε Φεννάνα η ταύτης αντίθετος· όσον αι μεν εξ ατέκνων Μητέρες πεφήνασι, συναποβαλούσαι τη παρθενία την στείρωσιν· συ δε μετά του είναι Μήτηρ και το παρθενεύειν αναφαίρετον έξεις. Μη τοίνυν φοβού· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ· χάριν, ην ουδείς εύρε των απ΄ αιώνος, ως συ. Και τις αν γένοιτο χάρις τοιαύτη παρά τω Θεώ το εξαίρετον έχουσα;» Χαριέστατα δε είναι και τα του Νύσσης Γρηγορίου λόγια, ούτω πανηγυρίζοντος εις την εορτήν: «Μη φοβού Μαριάμ· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ· υπέρ την Κτίσιν εκαλλωπίσθης· υπέρ τους ανθρώπους εφαιδρύνθης· υπέρ τον Ήλιον έλαμψας· υπέρ τους Αγγέλους υψώθης· ουκ ανελήφθης εις Ουρανούς, αλλ΄ επί της γης ισταμένη, τον ουράνιον Δεσπότην και Βασιλέα επεσπάσω προς σεαυτήν».

ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ --- ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Το παρακάτω ιστορικό γράφηκε ως υπόμνημα από τον ιερομόναχο Σεραφείμ τον Θυηπόλο το 1548 ο οποίος υπήρξε και Πρώτος του Αγίου Όρους και διέσωσε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

Στη Σκήτη του Πρωτάτου, που βρίσκεται στις Καρυές του Αγ. Όρους - στην αριστερή όχθη του χειμάρρου του Λιβαδογένη, κάτω από τη ρωσική Σκήτη του Αγ. Ανδρέα - εκεί κοντά στην τοποθεσία της Ι. Μονής Παντοκράτορος, είναι ένας λάκκος (χαράδρα) μεγάλος που έχει διάφορα κελιά.

Σε ένα από αυτά τα κελιά που ήταν αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, κατοικούσε ένας ενάρετος Ιερομόναχος γέροντας με τον υποτακτικό του. Κατά το βράδυ ενός Σαββάτου θέλοντας ο Γέροντας να πάει στην αγρυπνία στη μονή λέει στον υποτακτικό:

- Εγώ Τέκνο μου θα πάω να ακούσω την αγρυπνία ως συνήθως. Εσύ μείνε στο κελί και ανάγνωσε την ακολουθία σου. Και έτσι έφυγε.

Αφού ήρθε το βράδυ, ακούει ο υποτακτικός να χτυπάει κάποιος την πόρτα του κελιού. Πήγε, την άνοιξε και βλέπει κάποιον ξένο και άγνωστο μοναχό, ο οποίος αφού παρακάλεσε, μπήκε και έμεινε εκείνη τη βραδιά στο κελί.

Την ώρα του όρθρου σηκώθηκαν και έψαλλαν και οι δύο την ακολουθία.

Aποκλειστικό! Μητροπολιτικό Συμβούλιο ή συμβούλιο των παρανόμων;

Συνταχθέν υπό των διαχειριστών του Ιστολογίου Κατάνυξις

Έχουμε καυτό ρεπορτάζ επί του πιεστηρίου, από το κέντρο των εξελίξεων εμβληματικής Μητροπόλεως της Βορείου Ελλάδος. Το μητροπολιτικό συμβούλιό της, πρόσφατα συνεδρίασε με τη συμμετοχή αρχι-οικουμενιστή καθηγητή της Θεολογίας.

Τα θέματα της ημερησίας διατάξεως ήταν… μόνον ένα:

Η εκδίωξη γνωστού αντιοικουμενιστή κληρικού από τους κόλπους της ιεράς μητρόπολης.

Συσκέπτεται λοιπόν το συμβούλιο και αποφασίζει να δώσει απολυτήριο στον πιο δραστήριο, τον πιο μαχητικό ιερέα της. Αυτός ο παραδοσιακός ιερέας, έχει κατορθώσει με τον αδιαπραγμάτευτο αγώνα και με την αντιοικουμενιστική και κατηχητική του δράση, να ευαισθητοποιήσει και να αφυπνίσει τις συνειδήσεις του πιστού λαού, κατά του Οικουμενισμού, σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο.

Προβλέπουμε πως θα γίνει μεγάλη ταραχή. Γνωρίζουμε τον ιερέα, τον θαυμάζουμε, βλέπουμε τους αγώνες του και τον πονούμε. Αυτός μας καθησυχάζει· εμείς από σεβασμό θα τον αφήσουμε στην ησυχία του· αλλά θα αναλάβουμε τον αγώνα. Ο αγώνας δεν είναι για τον συγκεκριμένο πατέρα μόνο· είναι για την Ορθοδοξία!

Στο πρόσωπό του συγκεντρώνεται ο καημός μας για την Πίστη. Την Πίστη που ξεπουλούν οι Οικουμενιστές και οι μασόνοι ιεράρχες με τις αισχρές τους πράξεις. Κηρύττουν τον πόλεμο και θα μας βρουν εκεί. Δεν θα τους περάσει… Δεν πολεμούν έναν παπά, πολεμούν την Πίστη, ένα ιδανικό, ένα σύμβολο, την Ορθοδοξία μας!

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 1 Δεκεμβρίου 2014

Ναούμ προφήτου, Φιλαρέτου οσίου, Θεοκλήτου.
( Ναουμ. 3,4        πόρνη καλὴ καὶ ἐπίχαρις ἡγουμένη φαρμάκων, ἡ πωλοῦσα ἔθνη ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς καὶ λαοὺς ἐν τοῖς φαρμάκοις αὐτῆς.

Ναουμ. 3,4               Η Νινευή υπήρξεν ωραία και χαριτωμένη, πόρνη, αρχόντισσα εις τα μαγικά της φίλτρα και τας γοητείας της. Επωλούσε την διαφθοράν της και την γοητείαν της εις τα άλλα έθνη και με τας πορνικάς μαγείας της υπέτασσεν άλλους λαούς.

Ναουμ. 3,5        ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σέ, λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ, καὶ ἀποκαλύψω τὰ ὀπίσω σου ἐπὶ τὸ πρόσωπόν σου καὶ δείξω ἔθνεσι τὴν αἰσχύνην σου καὶ βασιλείαις τὴν ἀτιμίαν σου.

Ναουμ. 3,5               Ιδού, τώρα έρχομαι και εγώ εναντίον σου, λέγει Κυριος ο Θεός ο παντοκράτωρ. Θα ξεσκεπάσω την γυμνότητά σου και γυμνήν θα σε παρουσιάσω και θα δείξω εις τα έθνη την καταισχύνην της γυμνότητάς σου, και εις τα άλλα βασίλεια της γης τον εξευτελισμόν σου.

Ναουμ. 3,6        καὶ ἐπιῤῥίψω ἐπὶ σὲ βδελυγμὸν κατὰ τὰς ἀκαθαρσίας σου καὶ θήσομαί σε εἰς παράδειγμα,

Ναουμ. 3,6               Θα κάμω τους άλλους να σε αηδιάσουν δια τας βρωμερότητάς σου και θα σε έχω ως παράδειγμα τιμωρίας και εξευτελισμού. )

Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγομένους προφῆτες.

Ἔζησε τὸν 7^ο αἰώνα πρὸ Χριστοῦ καὶ ἦταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Συμεών. Πατρίδα εἶχε τὴν Ἐλκεσέμ, γι’ αὐτὸ ὀνομάστηκε καὶ Ναοὺμ ὁ Ἐλκεσαῖος.

Τὸ βιβλίο τῆς προφητείας του ἀποτελεῖται ἀπὸ τρία μικρὰ κεφάλαια καὶ ἀφορὰ τὴν τύχη τῆς πόλης Νινευῆ.

Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Κοινή Δήλωσις τῆς Α. Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου...":

Η ομολογία της κοινής πίστεως κατά την Παπική Καθολική Εκκλησία

Στην ομιλία του Πάπα Φραγκίσκου, κατά την Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον ναό Αγίου Γεωργίου, ακούσαμε και διαβάσαμε τα εξής ( http://aktines.blogspot.gr/2014/11/blog-post_752.html ) :

«Φρονώ σημαντικό να επισημάνω τον σεβασμό αυτής της αρχής ως ουσιαστικής και αμοιβαίας προυπόθεσης για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας, που δεν σημαίνει υποταγή του ενός στον άλλο, ουτε αφομίωση, αλλά μάλλον αποδοχή όλων των δωρεών που ο Θεός έδωσε στον καθένα για να φανερώσει σε ολόκληρο τον κόσμο το μέγα μυστήριο της σωτηρίας πραγματοποιηθέν απο τον Κύριον Ιησούν Χριστόν δια μεσου του Παναγίου Πνέυματος. Θέλω να διαβεβαιώσω τον καθένα απο σας ότι για να φθάσουμε στον αναζητούμενο σκοπό της πλήρους κοινωνίας, η Καθολική Εκκλησία δεν προτίθεται να επιβάλλει καμμία απαίτηση, παρά μόνον εκείνη της ομολογίας της κοινής πίστεως»

κχ
Δεν θα διαφωνήσουμε επί της αρχής «ως ουσιαστικής και αμοιβαίας προυπόθεσης για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας».

Δεν θα διαφωνήσουμε «για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας, που δεν σημαίνει υποταγή του ενός στον άλλο, ούτε αφομοίωση, αλλά μάλλον αποδοχή όλων των δωρεών που ο Θεός έδωσε στον καθένα»

Οι αντι-οικουμενιστές προβάλλουν την δική τους στάση ως σωστή και ενδεδειγμένη!

Οι αντι-οικουμενιστές, κληρικοί και λαϊκοί, ενώ δια του προφορικού και γραπτού λόγου των τάσσονται εναντίον του Οικουμενισμού, πρακτικά δεν παίρνουν μέτρα εναντίον του. Η όλη αντίστασή τους σταματά σε καμμιά προσωπική ή συλλογική διαμαρτυρία και τίποτε περισσότερο. Περί διακοπής μνημοσύνου και Εκκλησιαστικής κοινωνίας, εκ των δεδηλωμένων πλέον Οικουμενιστών ούτε λόγος να γίνεται, το θεωρούν πλάνη! Και αν βρεθούν μερικοί, οι οποίοι ακολουθούντες το παράδειγμα των αγίων Πατέρων μας και υπακούοντες εις τους Εκκλησιαστικούς θεσμούς, διακόψουν την επικοινωνίαν και το μνημόσυνο των αιρετικών, γίνονται άμεσος στόχος τους. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να δυσφημίσουν αυτούς τους σημερινούς Ομολογητές της Ορθοδόξου πίστεως ως πλανεμένους και σχισματικούς, ως φανατικούς και αμαθείς, ως στερημένους αγάπης και εκκλησιαστικής παιδείας, ως ελαχίστους και ταραχοποιούς, ως ανυποτάκτους και υπερηφάνους, ως διαστροφείς της αληθείας, κ.λ.π. Συνάμα δε προβάλλουν την δική τους στάση ως σωστή και ενδεδειγμένη!

Κωνσταντίνου ἡ Πόλις, Πρωτοκλήτου λυχνία τε, ἅγει ἑορτήν λαμπροφόρον, δεχομένη τόν Πρόεδρον, Ρωμαίων Ἐκκλησίας τῆς σεπτῆς...

«Παναγιώτατε»,

Τι εκ των δύο συνέβη; Ο Πάπας προσεχώρησεν εις την Ορθοδοξίαν ή Υμείς εις τον Παπισμόν; Εάν το πρώτον, αναγγείλατε τούτο, ίνα πάντες φαιδρώς πανηγυρίσωμεν και μετ΄ αλλήλων χορεύσωμεν. Εάν το δεύτερον, ομιλήσατε μετ΄ ειλικρινείας και ευθύτητος, ίνα βεβαιωθώμεν ότι, μετά της παλαιάς, απώλετο και η νέα Ρώμη και κατεπόθη υπό της αιρέσεως. Εάν δε ουδέν εκ τούτων συνέβη, αλλά και Υμείς και ο Πάπας μένετε εν τοις οικείοις έκαστος όροις, τότε πως ερμηνεύονται αι προεκτεθείσαι ενέργειαι Υμών; Πως είνε δυνατόν ο αιρετικός Πάπας να είνε ο«αγιώτατος και μακαριώτατος Πάπας Ρώμης κύριος κύριος Φραγκίσκος»; Πότε η Εκκλησία ημών συνηρίθμησεν ομού μετά των Ορθοδόξων Επισκόπων τους Επισκόπους των αιρετικών; Δογματικής και κανονικής ακριβείας γλώσσαν ομιλείτε ή ευελίκτου διπλωματικής υποκρισίας; Επίσκοπος είσθε ή διπλωμάτης; Πως δ΄ ακόμη είνε δυνατόν να αίρωνται αι κανονικαί της Εκκλησίας ποιναί, όταν το αντικείμενον αυτών (η αίρεσις)  ου μόνον εξακολουθή να υπάρχη, αλλά και αισίως αύξεται και μεγεθύνεται και γαυριά; Και εάν δεν υπήρχον αφορισμοί κατά των Παπικών δια τας υπ΄ αυτών αποτολμηθείσας αλλοιώσεις εν τη Πίστει, θα έδει ούτοι να εκφωνηθώσιν σήμερον από κοινής των Ορθοδόξων Εκκλησιών ψήφου, υπεικουσών εις ρητάς και σαφείς των Ιερών Κανόνων επιταγάς. Πως λοιπόν και διατί, υπάρχοντες, αίρονται;Αποκαλείτε τον πάπα «πεφιλημένο αδελφό» και το Βατικανό «σεβασμία και προσφιλή Εκκλησία της Πρεσβυτέρας Ρώμης».Τους προσφωνείτε, δηλαδή όπως θα προσφωνούσατε την αντιπροσωπεία κάποιου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, ωσάν ο Παπισμός να μην αποτελεί αίρεση, ωσὰν να είναι μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ουδόλως επισημαίνεται το γεγονός, ότι ευρίσκονται εν αιρέσει και πλάνη. Ουδεμία νύξις γίνεται πάνω στις χαώδεις δογματικὲς διαφορὲς πίστεως, οι οποίες μας χωρίζουν απὸ την Παπικὴ παρασυναγωγή, η οποία επιμένει να ονομάζει εαυτὴν ως «Καθολικὴ Εκκλησία» και μάλιστα ως «αυθεντική», ενώ την Ορθόδοξη θεωρεί ως «ελλειμματική»! Και ουδεμία προσπάθεια να τους πείσετε, να εγκαταλείψουν την πλάνη του Παπισμού και να προσέλθουν στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Το γεγονός δε ότι  κάνετε λόγο «διά την από κοινού πορείαν των δύο Εκκλησιών» και ότι «η χάρις του πανοικτίρμονος Θεού», «κατέστησεν ημάς» «των Αγίων Αποστόλων διαδόχους», (αναγνωρίζετε δηλαδή αποστολική διαδοχή στους Παπικούς), δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι  δεν θεωρείτε τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα Εκκλησία!!!

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΟΣ άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Κοινή Δήλωσις τῆς Α.Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου...":

Τις ημέρες αυτές είδαμε φοβερά γεγονότα εις βάρος της Πίστεώς μας να συμβαίνουν στο Φανάρι, που επισημάνθηκαν ήδη από άλλα κείμενα ή σχόλια. Προσωπικά επεσήμανα, πρώτα σε πρόσφατη συνέντευξη του Πατριάρχη και σήμερα στο κείμενο της κοινής Διακήρυξης μία σημαντική, κατά την γνώμη μου, λεπτομέρεια. Ο όρος Ένωσις των Εκκλησιών αντικαθίσταται πλέον με τον όρο Ενότητα των Εκκλησιών. Ένωση σημαίνει, ότι γίνονται ένα, δύο διαφορετικά Εκκλησιαστικά Σώματα, δύο δηλαδή Εκκλησίες, στην περίπτωσή μας, μία αληθινή, η Ορθόδοξη και μία αιρετική κοινότητα η Παπική " Εκκλησία " . Ο όρος Ενότητα Εκκλησιών και μάλιστα της πρώτης χιλιετίας, όπως οι ίδιοι λέγουν ότι θέλουν να επιτύχουν, ακριβέστερα εκφράζεται από τον Άγιο Ειρηναίο Λυώνος ΒΕΠΕΣ 5 115-116 ( έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως), και αφορά τις κατά τόπους Χριστιανικές Εκκλησίες, που είχαν την ίδια Πίστη, δηλαδή ουσιαστικά τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, που αποτελούσαν ένα Εκκλησιαστικό Σώμα και όχι τους Αιρετικούς. Η αναφορά στο κοινό ανακοινωθέν του στόχου της πλήρους ενότητος των Χριστιανικών Εκκλησιών διευρύνει τα όρια της Εκκλησίας, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτά και τις Αιρετικές Εκκλησίες ( Παπικούς, Μονοφυσίτες, Αγγλικανούς, Λουθηρανούς, Παλαιοκαθολικούς κ.λ.π.) με τους οποίους επιδιώκεται πλέον όχι ή Ένωση , αλλά η Ενότητα, παρά τις Δογματικές διαφορές, και μάλιστα η πλήρης ενότητα, δηλαδή η Κοινωνία εν τοις Μυστηρίοις. Η χρήση της φράσεως, πλήρης ενότητα, ως στόχος, αντί μόνο της λέξεως ενότητα, μας δίδει το δικαίωμα να συμπεράνουμε, ότι για τους Οικουμενιστές η Ενότητα ήδη υφίσταται, με την έννοια της πρώτης χιλιετίας, και τώρα προσπαθούν σταδιακά να την καταστήσουν πλήρη. Αδελφοί και Πατέρες τα πράγματα αποδεικνύονται εξαιρετικά σοβαρά, εδώ δεν έχουμε απλά μία ακόμη ιστορική προσπάθεια Ψευδενώσεως Παπισμού και Ορθοδοξίας, αλλά πλήρη αποδοχή, εμπέδωση και εφαρμογή του Άθεου Δόγματος του Οικουμενισμού.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

«Χριστός γεννᾶται· δοξάσατε...!» -- ¨Ἡ Ἑλλάδα μας νά θεωθεῖ καί ἡ γῆ μας νά γίνει οὐρανός¨ -- ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἄρχισε ἤδη ἡ τεσσαρακονθήμερος νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Δίδεται ἔτσι γιά ἄλλη μιά φορά ἀπό τόν Τριαδικό Θεό ἡ εὐκαιρία στούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς νά ἐναποθέσουν τίς καρδιές τους στήν ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ καί ἐκεῖ μυστικά, κρυμμένες σέ ἀπόλυτη ἀσφάλεια, νά ἐντρυφοῦν μέ Ἁγία μέθεξη τήν Δόξα καί τό Φῶς τοῦ ἐρχομένου Μεσσία. Τούς χαρίζεται ἡ δυνατότητα νά προστατευθοῦν μέ τήν παντοδύναμο Δεξιά τοῦ Ὑψίστου κυρίως ἀπό δύο κινδύνους, ἕναν πνευματικό καί ἕναν σωματικό.

Ὁ πνευματικός κίνδυνος ἀναφέρεται στήν προσπάθεια ἐκείνων τῶν δολίων πού μέ μανία ἐργάζονται νυχθημερόν γιά τόν ἀποπροσανατολισμό καί τήν ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό. Καί τί δέν ἔχουν ἐπιστρατεύσει τόν τελευταῖο καιρό γιά τόν σκοπό αὐτό. Οὐράνια σώματα, μετεωρῖτες, ὡς δῆθεν αἰτία ζωῆς στόν πλανήτη Γῆ, τουριστικά ταξίδια στό διάστημα, τύμβους ἀρχαίων προγόνων μέ γυμνά κόκκαλα, χωρίς νά πιστεύουν στήν κοινή Ἀνάσταση καί στήν αἰώνια ζωή ψυχῶν καί σωμάτων καί βέβαια, προβολή τῶν ψευτοθεῶν τοῦ Ἅδη, τῶν ψυχῶν καί τῶν νεκρῶν. Δισεκατομμύρια δολλάρια σπαταλῶνται μέ τελικό ἀποτέλεσμα νά τούς ἐκγελάσει ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

Η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους, οι φύλακες της Ορθoδόξου Παραδόσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους! Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Οι λατινόφρονες με τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννην Βέκκον ήλθον εις το Άγιον Όρος μετά στρατιωτικής δυνάμεως, και αφού έπραξαν εκείνα τα οποία έπραξαν εις τας άλλας Μονάς, ήλθον τελευταίον και εις την Ιεράν Μονήν του Ζωγράφου, πυρ και μανίαν πνέοντες κατά των οικούντων αυτήν Μοναχών. Κατ’ εκείνον δε τον φρικτόν και φοβερόν δια το Άγιον Όρος καιρόν,πλησίον της Μονής Ζωγράφου ηγωνίζετο κατά μόνας εις Μοναχός, έχων συνήθειαν ιεράν να αναγινώσκη πολλάκις καθ΄ εκάστην τον Ακάθιστον Ύμνον της Θεοτόκου ενώπιον της θείας Εικόνος Αυτής. Εν μια λοιπόν των ημερών, ότε εις τα χείλη του Γέροντος αντηχούσεν ο Αρχαγγελικός ασπασμός της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το«Χαίρε», ακούει αίφνης ο Γέρων εκ της αγίας Αυτής Εικόνος τους εξής λόγους:«Χαίρε και συ, Γέρων του Θεού!», ο δε Γέρων εγένετο έντρομος. «Μη φοβού»,εξηκολούθησεν ησύχως η εκ της Εικόνος θεομητορική φωνή, «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον εις τους αδελφούς και εις τον Καθηγούμενον ότι οι εχθροί εμού τε και του Υιού μου επλησίασαν. Όστις λοιπόν υπάρχει ασθενής τω πνεύματι, εν υπομονή ας κρυφθή, έως ότου παρέλθη ο πειρασμός, οι δε επιθυμούντες μαρτυρικούς στεφάνους ας παραμείνωσιν εν τη Μονή, άπελθε λοιπόν ταχέως».

….είκοσι δε και εξ Μοναχοί, oι μη μνημονεύοντες τον λατινόφρονα Τζιοβάνι Βέκκο, μετά των οποίων και ο Καθηγούμενος, έμειναν εις την Μονήν και εισήλθον εντός του Πύργου, αναμένοντες τους εχθρούς αυτών και προσδοκώντες τους μαρτυρικούς στεφάνους. Το αποτέλεσμα: εικοσιέξ Οσιομάρτυρες Ζωγραφίται, οι ελέγξαντες τους λατινόφρονας, τον τε βασιλέα Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Τζιοβάνι Βέκκον, επάνωθεν του Πύργου πυρί τελειούνται.

Κοινή Δήλωσις τῆς Α.Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου (30 Νοεμβρίου 2014)

Ἡμεῖς, ὁ Πάπας Φραγκίσκος καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἐκφράζομεν τήν βαθεῖαν πρός τόν Θεόν εὐγνωμοσύνην μας διά τήν δωρεάν τῆς νέας ταύτης συναντήσεώς μας, ἡ ὁποία μᾶς παρέχει τήν δυνατότητα, παρουσίᾳ τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τοῦ κλήρου καί τῶν πιστῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, νά ἑορτάσωμεν ἀπό κοινοῦ τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου καί αὐταδέλφου τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Ἡ μνήμη τῶν Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ἐκήρυξαν τήν καλήν ἀγγελίαν τοῦ Εὐαγγελίου εἰς τόν κόσμον διά τοῦ κηρύγματος καί τῆς μαρτυρίας τοῦ μαρτυρίου των, ἐνισχύει ἐντός ἡμῶν τήν ἐπιθυμίαν νά συνεχίσωμεν τήν κοινήν ἡμῶν πορείαν πρός τήν ὑπέρβασιν, ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ, τῶν ἐμποδίων, τά ὁποῖα μᾶς διαιροῦν.

Κατά τήν εὐκαιρίαν τῆς συναντήσεώς μας εἰς Ἱεροσόλυμα τόν παρελθόντα Μάϊον, κατά τήν ὁποίαν ἐμνήσθημεν τοῦ ἱστορικοῦ ἐναγκαλισμοῦ τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Πάπα Παύλου Ϛ’ καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ὑπεγράψαμεν κοινήν δήλωσιν. Σήμερον, κατά τήν εὐτυχῆ νέαν ταύτην ἀδελφικήν ἡμῶν συνάντησιν, ἐπιθυμοῦμεν νά ἐπαναβεβαιώσωμεν τάς κοινάς ἡμῶν προθέσεις καί ἀνησυχίας.

Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου πρός τήν Α.Ἁγιότητα τόν Πάπαν Φραγκίσκον κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ (30 Νοεμβρίου 2014)

Ἁγιώτατε καί ἠγαπημένε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, ἐπίσκοπε τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης Κύριε Φραγκῖσκε.

Δόξαν καί αἶνον ἀναπέμπομεν τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ ἡμῶν, τῷ καταξιώσαντι ἡμᾶς τῆς ἀνεκλαλήτου χαρᾶς καί τῆς ἐξιδιασμένης τιμῆς τῆς προσωπικῆς παρουσίας τῆς Ὑμετέρας Ἁγιότητος, κατά τόν ἐφετεινόν ἑορτασμόν τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ θεμελιώσαντος διά τοῦ κηρύγματος αὐτοῦ τἠν Ἐκκλησίαν ἡμῶν Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου. Εὐχαριστοῦμεν ἀπό καρδίας τήν Ὑμετέραν Ἁγιότητα διά τό πολύτιμον δῶρον τῆς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν εὐλογημένης ταύτης παρουσίας Αὐτῆς μετά τῆς τιμίας Αὐτῆς συνοδείας. Ἐν ἀγάπῃ βαθείᾳ καί τιμῇ πολλῇ ἐναγκαλιζόμεθα Ὑμᾶς ἀπευθύνοντες Ὑμῖν ἐγκάρδιον τόν ἀσπασμόν τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης: «Χάρις Ὑμῖν καί εἰρήνη ἀπό Θεοῦ Πατρός ἡμῶν καί Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. α΄ 7). «Ἡ γάρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς» (Β΄ Κορ. ε΄ 14-15).
Νωπήν εἰσέτι διατηροῦμεν ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν τήν ἀνάμνησιν τῆς συναντήσεως ἡμῶν μετά τῆς Ὑμετέρας Ἁγιότητος ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ εἰς εὐλαβῆ ἀπό κοινοῦ προσκύνησιν τοῦ τόπου ἔνθα ἐγεννήθη, ἔζησεν, ἐδίδαξεν, ἔπαθεν, ἀνέστη καί ἀνελήφθη ὅπου ἦν τό πρότερον, ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεως ἡμῶν, ἀλλά καί εἰς εὐγνώμονα ἀνάμνησιν τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς ἐκεῖ συναντήσεως τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Πάπα Παύλου τοῦ Ϛ΄ καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου.

Ζωντανή σύνδεση με τον ναό του αγίου Γεωργίου Κωνσταντινούπολη -- "Θεία" Λειτουργία και κοινή Διακήρυξη Πάπα Φραγκίσκου και Βαρθολομαίου

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου! 

Έτσι η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους, οι φύλακες της Ορθoδόξου Παραδόσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους! Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Η Κυρία Θεοτόκος λέγει: οι εχθροί εμού και του Υιού μου επλησίασαν. Ποιοι είναι οι εχθροί; Οι λατινόφρονες.

Οι λατινόφρονες με τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννην Βέκκον ήλθον εις το Άγιον Όρος μετά στρατιωτικής δυνάμεως, και αφού έπραξαν εκείνα τα οποία έπραξαν εις τας άλλας Μονάς, ήλθον τελευταίον και εις την Ιεράν Μονήν του Ζωγράφου, πυρ και μανίαν πνέοντες κατά των οικούντων αυτήν Μοναχών. Κατ’ εκείνον δε τον φρικτόν και φοβερόν δια το Άγιον Όρος καιρόν,πλησίον της Μονής Ζωγράφου ηγωνίζετο κατά μόνας εις Μοναχός, έχων συνήθειαν ιεράν να αναγινώσκη πολλάκις καθ΄ εκάστην τον Ακάθιστον Ύμνον της Θεοτόκου ενώπιον της θείας Εικόνος Αυτής. Εν μια λοιπόν των ημερών, ότε εις τα χείλη του Γέροντος αντηχούσεν ο Αρχαγγελικός ασπασμός της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το«Χαίρε», ακούει αίφνης ο Γέρων εκ της αγίας Αυτής Εικόνος τους εξής λόγους:«Χαίρε και συ, Γέρων του Θεού!», ο δε Γέρων εγένετο έντρομος. «Μη φοβού»,εξηκολούθησεν ησύχως η εκ της Εικόνος θεομητορική φωνή, «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον εις τους αδελφούς και εις τον Καθηγούμενον ότι οι εχθροί εμού τε και του Υιού μου επλησίασαν. Όστις λοιπόν υπάρχει ασθενής τω πνεύματι, εν υπομονή ας κρυφθή, έως ότου παρέλθη ο πειρασμός, οι δε επιθυμούντες μαρτυρικούς στεφάνους ας παραμείνωσιν εν τη Μονή, άπελθε λοιπόν ταχέως».

….είκοσι δε και εξ Μοναχοί, oι μη μνημονεύοντες τον λατινόφρονα Τζιοβάνι Βέκκο, μετά των οποίων και ο Καθηγούμενος, έμειναν εις την Μονήν και εισήλθον εντός του Πύργου, αναμένοντες τους εχθρούς αυτών και προσδοκώντες τους μαρτυρικούς στεφάνους. Το αποτέλεσμα: εικοσιέξ Οσιομάρτυρες Ζωγραφίται, οι ελέγξαντες τους λατινόφρονας, τον τε βασιλέα Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Τζιοβάνι Βέκκον, επάνωθεν του Πύργου πυρί τελειούνται.

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι προδότες αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Οικουμενιστική προσευχή-- στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο σβηστό Φανάρι με τον Αντίχριστο Πάπα, τον νέο Τζιοβάνι Βέκκο εξομώτη Βαρθολομαίο, και τον κακόδοξο λαό.

Ευθυγραμμίσθηκε η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους, με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

«Υπέρ του αγιωτάτου επισκόπου και πάπα Ρώμης Φραγκίσκου και του αρχιεπισκόπου και πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου»

«Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων» (!!!),

 ανέφερε ο εξομώτης Πατριάρχης "κ." Βαρθολομαίος στην θρονική εορτή του 1998.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Γνωσθήτω μοι Άγγελε, των σων ρημάτων η δύναμις· πως έσται ο είρηκας; Λέγε σαφέστατα, πως συλλήψομαι, Παρθένος ούσα Κόρη; Πως δε και γενήσομαι, Μήτηρ του Κτίστου μου;

Ερμηνεία.

Αποκριτικόν προς το ανωτέρω είναι το Τροπάριον τούτο, και λέγεται εκ μέρους της Θεοτόκου προς τον Άγγελον. Λέγει ουν προς αυτόν η Θεοτόκος: ας γνωρισθή εις εμέ, ω Άγγελε, η δύναμις: ήτοι η αλήθεια των ιδικών σου λόγων, και ειπέ μοι φανερώτατα, πως θέλει γένη τούτο όπου μοι είπας; Ή πως εγώ θέλω συλλάβη Υιόν, εις καιρόν όπου είμαι Παρθένος, και άνδρα ποτέ δεν εγνώρισα; Και το πλέον παραδοξότερον, πως εγώ θέλω γένη Μήτηρ, όχι κανενός κτίσματος, αλλ΄ αυτού του ιδίου μου Κτίστου, και παντός του Κόσμου Δημιουργού; Ερανίσθη δε τούτο ο Μελωδός από τα λόγια της Παρθένου, τα οποία είπε προς τον Άγγελον, καθώς τα αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς: «Είπε δε Μαριάμ προς τον Άγγελον· πως έσται τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω» (Λουκ. α: 34). Είπε δε τον λόγον τούτον η Παρθένος, όχι ότι απίστησεν εις τα λόγια του Αγγέλου, αλλ΄ ότι σοφή και συνετή ούσα, εζήτει να μάθη τον τρόπον του πράγματος, ως ερμηνεύει ο Ιερός Θεοφύλακτος· επειδή κανένα τοιούτον θαύμα δεν έγινε πρότερον, αλλ΄ ουδέ μετά ταύτα θέλει γένη ποτέ· δια τούτο και δεν καταδικάζει αυτήν ο Άγγελος, καθώς εκαταδίκασε τον Ζαχαρίαν με την σιωπήν, αλλά μόνον ερμηνεύει τον τρόπον της συλλήψεως· ο μεν γαρ Ζαχαρίας, μολονότι είχε πολλά παραδείγματα γενόμενα πρότερον, πολλαί γαρ στείραι γυναίκες εγέννησαν το παλαιόν, ως η Σάρρα, η Ρεββέκα, η Ραχήλ, η Άννα και άλλαι, δεν επίστευσεν εις αυτά· δια τούτο δικαίως και κατεκρίθη· η δε Παρθένος δεν είχε κανένα τοιούτον παράδειγμα: ήγουν το να συλλάβη παρθένος χωρίς σποράν ανδρός. Ταύτα συμφώνως και ο Ιεροσολύμων Σωφρόνιος πανηγυρίζων λέγει: «Ουκ έσται μοι τούτο, καθώς έφησας, έφησα, αλλά πως έσται μοι τούτο προσηρώτησα, επεί άνδρα ου γινώσκω· ουδέ γαρ γέγονε πώποτε, ουδέ παρθένος οράται γεννήσασα· διο τον τρόπον μαθείν επεζήτησα, καθ΄ ον εγώ Μήτηρ Παρθένος γενήσομαι, και τέξω παίδα, παιδός μη δεξαμένη σποράν και γεννήματος· ου γαρ απιστίας ρήματα προφέρομαι, αλλ΄ ακριβείας ζητώ την απόδειξιν· τον τρόπον ειπέ της συλλήψεως, και της γεννήσεως την αιτίαν ερμήνευσον, και έξεις με ουκ απιστούσαν τοις ρήμασιν, αλλά πειθαρχούσαν τοις φθέγμασιν». Ο δε σοφός Θεοφάνης ο Κεραμεύς λόγω εις τον Ευαγγελισμόν λέγει ότι η Παρθένος είπε το «Επεί άνδρα ου γινώσκω», όχι μόνον διότι προτού άνδρα δεν εγνώρισεν, αλλά διότι και μετά ταύτα άνδρα ου γνωρίσει πώπωτε, ως αφιερωμένη ούσα Θεώ, και την παρθενίαν αυτής αναθήσασα τω Κυρίω· ούτω γαρ φησίν· «Επειδή επέπειστο η Παρθένος ως τω Θεώ ην αφιερωθείσα, και ουδέποτε το της παρθενίας άνθος αφαιρεθήσεται, εικότως του τόκου τον τρόπον διαπορεί, και πως, φησίν, έσται μοι τούτο; Επεί των αμηχάνων εστίν ανδρός πειραθήναί με». Πανηγυρίζει δε και ο Νύσσης Γρηγόριος: «Πως έσται μοι τούτο; επεί άνδρα ου γινώσκω. Ο Ιωσήφ μνηστήρ εστιν εμός, ουκ ανήρ· μέχρι των αρραβώνων αι περί του γάμου συνθήκαι προέβησαν. Πως ουν χωρίς γάμου έσται μοι σύλληψις; Πως χωρίς φυτουργού βλαστήσω καρπόν; Επ΄ εμού πρώτης ο νόμος της φύσεως μεταγράφεται; Επ΄ εμού μόνης ξένης τρίβος παιδοποιϊας ευρίσκεται; Επ΄ εμού τα αρχαία έθη της γονής νεωτερίζεται; Δίδαξόν με φανερώς, ω Άγγελε, των λόγων το αίνιγμα· διήγησαί μοι των ρημάτων τον τρόπον· ερμήνευσόν μοι των καλών σου ευαγγελίων την δύναμιν· κατά μικρόν μάθω, πως τα αδύνατα γενήσεται δυνατά· μάθω, πως τα άπορα δύναται πόρον ευρείν· ακούσω, πως η χάρις την φύσιν επί το κρείττον καινοτομεί, ή πως η φύσις δουλεύει τη χάριτι». Προσθέτει δε και τούτο ο Ιερός Θεοφύλακτος, ότι ο λόγος όπου είπεν η Παρθένος, «Πως έσται μοι τούτο», δεν ήτον απιστίας, αλλά επιθυμίας του μαθείν τον τρόπον, διότι έδειξεν αυτή με εκείνο όπου είπεν ύστερον, ήγουν το «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»· επειδή αν απίστει, τοιούτον λόγον δεν έλεγεν. Αλλά και ο Χρυσορρήμων λέγει τα γλαφυρά ταύτα· «Μη ζήτει φύσεως ακολουθίαν, φησίν, όταν υπέρ φύσιν η το γινόμενον· μη περιβλέπου γάμον και ωδίνα, όταν μείζων γάμου της γενέσεως ο τρόπος η. και πως έσται τούτον; φησίν, επεί άνδρα ου γινώσκω· και μην δια τούτο έσται τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκεις· ει γαρ εγίνωσκες άνδρα, ουκ αν κατηξιώθης υπηρετήσασθαι τη διακονία ταύτη. Ώστε δι΄ ο απιστείς, δια τούτο πίστευε. Ουκ αν δε κατηξιώθης υπηρετήσασθαι τη διακονία ταύτη, ουκ επειδή κακόν ο γάμος, αλλ΄ επειδή κρείσσων η παρθενία» (Λόγω περί του μη δημοσιεύειν τα αμαρτήματα των αδελφών, Τόμω στ΄).

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 30 Νοεμβρίου 2014

Ι ΛΟΥΚΑ. Ανδρέου του Πρωτοκλήτου αποστόλου.

Μορφὴ βιβλική. Φυσιογνωμία προνομιοῦχος καὶ διαλεχτή. Πρῶτος ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀποστόλους γνώρισε τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ πρῶτος κλήθηκε νὰ τὸν ἀκολουθήσει, γι’ αὐτὸ καὶ Πρωτόκλητος. Τὸ ὄνομά του τὸ ἱερὸ κατέχει ἰδιαίτερη θέση στὴν ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους τοῦ Ἔθνους μας.

Ὁ Απόστολος Ἀνδρέας καταγόταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδᾶ τῆς Γαλιλαῖας καὶ ἦταν γιὸς τοῦ Ἰωνᾶ καὶ ἀδελφὸς τοῦ πρωτοκορυφαίου Ἀποστόλου Πέτρου. Τὸ ἐπάγγελμά του ἦταν ψαράς.

Ἦταν ὅμως ἀπὸ τὶς εὐγενικὲς ἐκεῖνες ψυχές, ποὺ μελετοῦσαν τοὺς προφῆτες καὶ περίμεναν μὲ λαχτάρα τὴν ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ο άφρων πλούσιος και εμείς

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Προσλαλιά τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου πρός τήν Α. Ἁγιότητα τόν Πάπαν Φραγκίσκον κατά τήν ἐν τῷ Πατριαρχικῷ Ναῷ Δοξολογίαν ἐπί τῇ Ἐπισήμῳ Ἐπισκέψει Αὐτοῦ εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον (29 Νοεμβρίου 2014)

Ἁγιώτατε,

Ἐν δοξολογίᾳ πρός τόν Πανάγαθον ἐν Τριάδι Θεόν ὑποδεχόμεθα Ὑμᾶς καί τήν τιμίαν Ὑμῶν Συνοδείαν εἰς τόν ἱερόν τοῦτον χῶρον, ἔνθα ἡ Καθέδρα τῶν ἐπισκόπων τῆς ἱστορικῆς καί μαρτυρικῆς ταύτης Ἐκκλησίας, τῆς ἐπιφορτισθείσης ὑπό τῆς Θείας Προνοίας μετά τοῦ πολυευθύνου λειτουργήματος τῆς Πρωτοθρόνου τῶν κατά τόπους ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ὑποδεχόμεθα Ὑμᾶς ἐν χαρᾷ, τιμῇ καί εὐγνωμοσύνη, διότι ἠγαθύνθητε νά φέρητε τά βήματα Ὑμῶν ἀπό τῆς Παλαιᾶς εἰς τήν Νέαν Ρώμην, γεφυροῦντες διά τῆς κινήσεως Ὑμῶν ταύτης συμβολικῶς τήν Δύσιν καί τήν Ἀνατολήν, κομιστής τῆς ἀγάπης τοῦ Πρωτοκορυφαίου πρός τόν Πρωτόκλητον αὐτάδελφον αὐτοῦ.

Ο εξομώτης "κ." Βαρθολομαίος στην σημερινή Παπική "Λειτουργία" στη Κωνσταντινούπολη.

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Ἡ συμμετοχὴ τῶν ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν εἰς τὸ λεγόμενον «Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν» (1948 κ.ἑ.), ὡς καὶ εἰς ἑτέρους Οἰκουμενιστικοὺς Ὀργανισμούς, ἀποτελεῖ μίαν ἐν τῇ πράξει ἄρνησιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς πληρώματος τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας καὶ Σωτηρίας, ἐφ’ ὅσον βασικὴ προϋπόθεσις ὀργανικῆς συμμετοχῆς εἰς τοιαῦτα Διομολογιακὰ Σώματα εἶναι κατ’ οὐσίαν ἡ ἔστω καὶ σιωπηλὴ ἄρνησις τῆς ὑπάρξεως αὐθεντικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Καθολικότητος σήμερον, ὡς καὶ ἡ αἴσθησις τῆς ἀνάγκης ἀνα-συγκροτήσεως μιᾶς δῆθεν αὐθεντικῆς Καθολικότητος, τοῦτ’ ἔστι τῆς ἀνάγκης μιᾶς δῆθεν ἐπανιδρύσεως τῆς Ἐκκλησίας.

«ψευδεπίσκοπος» καὶ «ψευδοδιδάσκαλος»:

Πᾶς Ἐπίσκοπος, κηρύττων «αἵρεσιν δημoσίᾳ» καὶ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας» καὶ διδάσκων «ἕτερον εὐαγγέλιον παρ’ ὅ παρελάβομεν» ἢ εὑρίσκεται εἰς συγκρητιστικὴν κοινωνίαν μὲ ἀλλοδόξους καὶ ἀλλοθρήσκους, πράττων μάλιστα τοῦτο ἐπιμόνως καὶ συνεχῶς, καθίσταται «ψευδεπίσκοπος» καὶ «ψευδοδιδάσκαλος» (ΙΕ’ Κανὼν τῆς Πρωτοδευτέρας)· οἱ δὲ κοινωνοῦντες μετ’ αὐτοῦ Ἐπίσκοποι, ἀδιαφοροῦντες ἢ ἀνεχόμενοι ἢ ἀποδεχόμενοι τὸ φρόνημα καὶ τὰς πρακτικὰς αὐτοῦ ἐκφράσεις, «συνόλλυνται» (Ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης), παύοντες οὕτω νὰ εἶναι Κανονικοὶ καὶ Κοινωνικοί, ἐφ’ ὅσον ἡ Καθολικότης τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ἑνότης Αὐτῆς καὶ ἡ γνησία Ἀποστολικὴ Διαδοχή, ἐγγυώμεναι ἀσφαλῶς τὸ Κανονικὸν καὶ Κοινωνικὸν τοῦ Ἐπισκόπου, ἑδράζονται, ἀπορρέουν καὶ διασφαλίζονται ἀπὸ τὴν «Ὀρθὴν καὶ Σωτήριον τῆς Πίστεως Ὁμολογίαν».

Η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους παραδόθηκε στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

«Υπέρ του αγιωτάτου επισκόπου και πάπα Ρώμης Φραγκίσκου και του αρχιεπισκόπου και πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου»

«Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων» (!!!),

 ανέφερε ο εξομώτης Πατριάρχης "κ." Βαρθολομαίος στην θρονική εορτή του 1998.

Μακρυγιάννης : Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα.

«Πολυχρόνιον ποιήσαι Κύριος ο Θεός, τον αγιώτατον και μακαριώτατον πάπαν Ρώμης κύριον κύριον Φραγκίσκον...»

Τό χαρτί τοῦ πατέρα Κοσμᾶ ἔβαλα καί μοῦ τό ἐκαθαρόγραψαν. Καί τό ἐκράτησα ὡς Ἅγιον Φυλαχτόν, πού λέγει μεγάλην ἀλήθειαν. Θά πῶ νά μοῦ γράψουν καλλιγραφικά καί τόν ἄλλον ἀθάνατον λόγον του, «τόν Πάπαν νά καταράσθε ὡς αἴτιον». Θέλω νά τό βλέπω κοντά στά’ κονίσματά μου, διότι τελευταίως κάποιοι δικοί μας ἀνάξιοι λέγουν ὅτι ἄν τά φτιάξουμε μέ τόν δικέρατον Πάπαν, θά ὀλιγοστέψουν οἱ κίντυνοι, τά βάσανα καί ἡ φτώχειά μας, τρομάρα τους.

Ιδού έστηκα επί την θύραν…

Της αδελφής μας  "MEXIK"

… Τον είδα να έρχεται. Βάδιζε γοργά. Ήξερα ή μάλλον ένιωθα ότι ερχόταν σπίτι μου και απομακρύνθηκα βιαστικά από το παράθυρο για να μη με δει. Γιατί δεν ήμουν βέβαιη πως θα Του άνοιγα. 

Οι επισκέψεις Του μου δημιουργούν μιαν εντύπωση αμφίβολη, αντιφατική. Γνωριζόμαστε από καιρό πολύ. Ήτανε εποχές που συνδεόμαστε στενά. Ύστερα οι σχέσεις ξεμάκρυναν. Από τη μία αισθανόμουν τιμή και ευτυχία που Τον είχα κοντά μου. Απ’ την άλλη αισθανόμουν συχνά ενοχλημένη. Μου έκανε ερωτήσεις προσωπικές, κάπως απότομες που τις ένιωθα σαν εγκαύματα. Προσπαθούσα να γυρίσω τη συζήτηση στην περιοχή των ιδεών και των θεωριών. 

Δικαστικός κλητήρας επέδωσε στη μονή έγγραφο για έξωση και απέλαση! «Μολών λαβέ!», απαντά ο ηγούμενος Μεθόδιος

Πολεμικό είναι το κλίμα στο Αγιον Ορος μετά τις νέες διώξεις κατά των ζηλωτών μοναχών της Μονής Εσφιγμένου. Δεν πέρασε ένας μήνας από την εκκένωση του αντιπροσωπίου του μοναστηριού στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και την Τρίτη δικαστικός επιμελητής επισκέφθηκε τη μονή συνοδεία δύο αστυνομικών. Αυτήν τη φορά επέδωσε στον ηγούμενο, αρχιμανδρίτη Μεθόδιο, απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής, με βάση την οποία διατάσσονται οι ζηλωτές μοναχοί να εκκενώσουν το κονάκι στις Καρυές.
Στο έγγραφο επισημαίνεται ότι η παράδοση του κτιρίου πρέπει να γίνει άμεσα, καθώς υπάρχει κίνδυνος να μην εκταμιευτεί κονδύλι ύψους 1.450.000 ευρώ του ΕΣΠΑ, που αιτήθηκε η νέα αδελφότητα.


«Μολών λαβέ» είναι το μήνυμα που στέλνει μέσω της «δημοκρατίας» ο ηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου. «Θα υπερασπιστούμε μέχρι θανάτου το κονάκι μας στις Καρυές. Θα πατήσουν επί πτωμάτων για να το πάρουν, είμαστε αποφασισμένοι για όλα και θα αντισταθούμε» λέει με νόημα ο αρχιμανδρίτης Μεθόδιος.
Ο γέροντας σημειώνει ότι μέχρι και σήμερα οι 120 μοναχοί της Εσφιγμένου έκαναν πολλές υποχωρήσεις και ανέχτηκαν δεκάδες διώξεις, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν τους ενδιαφέρουν τα χρήματα αλλά μόνο τα πνευματικά καθήκοντά τους. «Διαρκώς δεχόμαστε επιθέσεις επειδή καταγγέλλουμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Θέλουν με οδηγίες του να μας εξοντώσουν. Ενοχλείται επειδή διαμαρτυρόμαστε για τον απαράδεκτο διάλογο που άνοιξε με τον Πάπα. Για εμάς, για όλους τους Ορθόδοξους, ο Βαρθολομαίος είναι προδότης» τονίζει.

http://www.dimokratianews.gr/

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Νέα Εποχή (Α΄)

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Η έννοια και σημασία του Μνημοσύνου σημαίνει ταυτότητα Πίστεως μνημονεύοντος και μνημονευομένου

Η έννοια και σημασία του Μνημοσύνου σημαίνει ταυτότητα Πίστεως μνημονεύοντος και μνημονευομένου, πρέπει, εν γενικαίς γραμμαίς, να αποδεχθώμεν την δια του «Πατριαρχικού Διαγγέλματος» του 1920 παγκοσμίως διακηρυσσομένην παναίρεσιν του Οικουμενισμού, η οποία, δια της «Θεωρίας των κλάδων» καταβλασφημεί την Μοναδικότητα της Αγίας ημών Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας! Κατ΄ αναπόφευκτον δε συνέπειαν και βάσει πάντοτε του ως άνω «Πατριαρχικού Διαγγέλματος», θα πρέπη να πιστεύσωμεν ότι αι ετερόδοξοι αιρετικαί «Χριστιανικαί» ομολογίαι δηλαδή ο Πάπας και οι Προτεστάνται γενικώς, είναι «αδελφαί Εκκλησίαι» του Χριστού, «μέτοχοι απολυτρωτικής χάριτος» κ.λ.π., με Ιερωσύνην, Μυστήρια και Αποστολικήν Διαδοχήν, ώστε να δυνάμεθα να συμπροσευχώμεθα και συλλειτουργούμεθα μετ΄ αυτών, πράγμα το οποίον σήμερον διενεργούν και πράττουν, όλως κακοδόξως προς την επισκοπικήν αυτών αποστολήν, από του διαβοήτου Αθηναγόρου μέχρι σήμερον του Βαρθολομαίου, τόσον οι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όσον και διάφοροι άλλοι Οικουμενισταί Αρχιερείς και οι Αγιορείτες Ηγούμενοι! Δια το «σύμφωνον και ομόφωνον» της ταυτότητος Πίστεως προς την εκκλησιαστικήν μας αρχήν πρέπει να πιστεύσωμεν ακριβώς και ανενδοιάστως όλα αυτά τα καταλυτικά της Ορθοδόξου Πίστεως φρονήματα, τα οποία «Δημοσία» διακηρύττει και εμπράκτως αποδεικνύει ότι πιστεύει πράξει τε και θεωρία ο Πατριάρχης, οι άλλοι Ηγούμενοι των τοπικών «Ορθοδόξων» Εκκλησιών ως και το Άγιον Όρος, και αφού κατ΄ αυτόν τον τρόπον θα έχη τελείως διαστραφή η Ορθόδοξος ημών συνείδησις, τότε θα πρέπη να είμεθα εις θέσιν να θεωρήσωμεν επιβεβλημένον καθήκον μας την υπακοή και κοινωνία με τους Πνευματικούς μας Ποιμένας. Χάριτι Θεία, δεν μας είναι δυνατόν, μέχρι θανάτου, να απαρνηθούμε το Ορθόδοξον της Εκκλησίας φρόνημά μας και να συμφωνήσουμε και συμπορευθούμε με τοιούτους «Ποιμένας».

Agni Parthene (Complete) - Simonopetra Monastery

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014 -- ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ -- «Ευρήκαμεν δεύτε τον Ποθούμενον»

Ακτινοβόλα φυσιογνωμία 

Πανηγυρική μέρα για την Εκκλησία μας σήμερα, αφού εορτάζει την ιερή μνήμη μιας κορυφαίας αποστολικής προσωπικότητας. Τιμά τον απόστολο του Χριστού Ανδρέα τον Πρωτόκλητο. Ονομάστηκε έτσι γιατί ο Χριστός τού έκανε την τιμή να τον καλέσει πρώτο στο αποστολικό αξίωμα. Η Εκκλησία της Κύπρου δίνει ακόμα λαμπρότερο χαρακτήρα στην τιμή του γιατί το όνομά του συνδέθηκε στενά με τη θαυματουργική παρουσία του στο νησί αλλά και γιατί η κατεχόμενη σήμερα μονή του κατέστη σύμβολο αγωνιστικής διάθεσης για τη διάσωση θρησκευτικών μνημείων  και κειμηλίων που στενάζουν σήμερα κάτω από το βάρος της βαρβαρότητας και της λεηλασίας.

CHURCH OF THE TRUE ORTHODOX CHRISTIANS OF GREECE

Holy Metropolis of Oropos and Phyle

Third Clergy Synaxis

Phyle, Athens, Tuesday, November 5/18, 2014

Resolution:

Genuine Orthodoxy in View of the Challenge of 2016

1.We, the clergy of the Holy Metropolis of Oropos and Phyle, belonging to the

Church of the True Orthodox Christians of Greece, by the Grace of our Lord and

under the protection of theAll-Holy Theotokos, have assembled on this day, Tuesday,

November 5/18, 2014, at the headquarters of the Holy Metropolis of Oropos and

Phyle, the Holy Monastery of Sts. Cyprian and Justina, for our third regular monthly

Clergy Synaxis, at the invitation of, and in the presence of, our ruling Hierarch, His

Eminence, Metropolitan Cyprian.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 29 Νοεμβρίου 2014

Παραμόνου Φαίδρου και των 370 μαρτύρων.

Μαρτύρησε μαζὶ μὲ ἄλλους 370 χριστιανοὺς στὰ μέσα του 3^ου μ.Χ. αἰώνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, ποὺ εἶχε κάνει πολλοὺς φόνους χριστιανῶν.
Τότε λοιπόν, κοντὰ στὸν ποταμὸ Τίγρη ὑπῆρχαν ἰαματικὰ λουτρά. Στὰ λουτρὰ αὐτὰ εἶχε πάει καὶ ἕνας φανατικὸς λάτρης τῶν εἰδώλων, ὁ ἄρχων Ἀκυλίνος. Ὅταν ἔκανε θυσίες στὸ ναὸ τῆς Ἴσιδος, ἔδωσε διαταγὴ νὰ συμμετέχουν σ’ αὐτὲς ὁ Παράμονος καὶ ἄλλοι 370 χριστιανοί, ποὺ εἶχαν συλληφθεῖ καὶ τοὺς κρατοῦσαν φυλακισμένους. Ὅλοι ὅμως ἀρνήθηκαν. Καὶ ἐνῶ γίνονταν οἱ εἰδωλολατρικὲς θυσίες, οἱ πιστοί του Χριστοῦ ἔψαλλαν «ψαλμοὶς καὶ ὕμνοις καὶ ὠδαὶ πνευματικαί», στὸν Σωτήρα τους.

Ὁ Ἀκυλίνος, ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν στάση τους, διέταξε νὰ τοὺς σκοτώσουν. Ὅρμησαν ἐναντίον τους οἱ στρατιῶτες, καὶ κτυπώντας τους μὲ τὶς λόγχες, καταξέσχισαν τὰ σώματά τους. Ἔτσι, μαρτυρικὰ καὶ ἔνδοξα παρέδωσαν ὅλοι τὴν γενναία ψυχή τους στὸ στεφανοδότη Χριστό.

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Δολίως με φθέγγεσθαι, διαλογίζη ως έοικε· και χαίρω θεώμενος, την σην ασφάλειαν· θάρσει Δέσποινα· Θεού γαρ βουλομένου, ραδίως περαίνεται, και τα παράδοξα.

Ερμηνεία.

Με το Τροπάριον τούτο αποκρίνεται ο Αρχάγγελος προς την Παρθένον και λέγει· ως φαίνεται, Δέσποινα και Βασίλισσα του Κόσμου, διαλογίζεσαι και νομίζεις ότι εγώ δεν λαλώ αληθινά λόγια, αλλά δόλια και υποκριτικά ίσως δια να σε απατήσω, καθώς και ο όφις την Εύαν ηπάτησεν· όθεν τόσον είμαι μακράν από το να λυπούμαι δια τούτο, ώστε και χαίρω ακόμη, επειδή βλέπω την βεβαιότητα της ιδικής σου γνώμης και φρονήσεως, ότι δεν είσαι ευκολοαπάτητος, καθώς εστάθη η προμήτωρ σου Εύα· των φρονίμων γαρ είναι ίδιον να ασφαλίζωνται και να μη έλκωνται ευκόλως εις συγκατάθεσιν και πειθώ προ του να πληροφορηθούν. Πλην έχε θάρρος και πληροφορίαν, ω άχραντε, επειδή όταν ο Θεός θέλη και βο΄θυλεται, ευκόλως τελειούνται και λαμβάνουσιν έκβασιν και αυτά τα παράδοξα και αδύνατα· «Ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα» (Λουκ. α: 37). Όθεν λέγει και ο Ιώβ προς τον Θεόν· «Οίδα ότι πάντα δύνασαι, αδυνατεί δε σοι ουδέν» (Ιώβ μβ: 2). Σημείωσαι ότι το Τροπάριον τούτο ερανίσθη ο Μελωδός από τον λόγον όπου έχει ο Ιεροσολύμων θείος Σωφρόνιος εις τον Ευαγγελισμόν· λέγει γαρ ούτος εκεί ως εκ μέρους του Αγγέλου προς την Παρθένον· «Χαίρω σου θεωρών το νηφάλιον· χαίρω σου κατανοών την ασφάλειαν· χαίρω σου βλέπων την φρόνησιν, και τοις εμοίς αντιφθέγγη προσφθέγμασιν· ου γαρ απιστίας κρίνω τα ρήματα, ουδ΄ αντιλογίας οίδα τα φθέγματα, αλλά σοφής και συνετής ερευνήσεως, και διανοίας ζητητικής και φρονήσεως». Μάλλον δε και τούτο ερανίσθη εκ του Ευαγγελιστού Λουκά λέγοντος· «Η δε (η Παρθένος δηλ. ) ιδούσα (τον Άγγελον) διεταράχθη επί τω λόγω αυτόθι και διελογίζετο, ποταπός είη ο ασπασμός ούτος» (Λουκ. α: 29)· όπερ ερμηνεύων ο Ιερός Θεοφύλακτος, φησί· «Διελογίζετο περί του ασπασμού ποταπός είη ούτος· μη άρα άτοπός τις και πορνικός, ως εξ ανδρός προς κόρην; ή θείος; επειδή και Θεού μνήμη σύνεστι τω ασπασμώ». Ο δε Ανδρέας λέγει, «Διελογίζετο ουκ απιστία τινι βληθείσα τον νουν, άπαγε! Αλλ΄ ευλαβεία μάλλον τη προς το ξένον του επιφθέγματος, οία παντός καθαρεύουσα μώμου, και της οποιασούν προς άνδρας επιμιξίας ελευθεριάζουσα. Η δε διελογίζετο τω κριτηρίω, φησί, της καθαράς ωσανεί διανοίας, το λεχθέν βασανίζουσα, του μη ακρίτως το ρηθέν παραδέξασθαι».

ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΥ.... ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΜΟΝΑΧΟΙ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ , ΤΟΥΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ" ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΣ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=85&t=10238

Μετά το "κοινό Ποτήριον" ο χαρτοπόλεμος των αντι-οικουμενιστών λαμβάνει τέρμα!!!

«Υπέρ του αγιωτάτου επισκόπου και πάπα Ρώμης Φραγκίσκου και του αρχιεπισκόπου και πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου»

Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).