Human existence after the loss of Paradise has two forms: (a) the earthly, bodily life; and (b) the life after death.

Earthly life ends with the death of the body. The soul preserves its existence after bodily death also, but its condition after death, according to the word of God and the teaching of the Holy Fathers of the Church, is diverse. Until the coming to earth of the Son of God, and until His Resurrection from the dead, the souls of the dead were in a condition of rejection, being far away from God, in darkness, in hell, in the underworld (the Hebrew "Sheol," Genesis 37:35), Septuagint). To be in hell was like spiritual death, as is expressed in the words of the Old Testament Psalm, "In hades who will confess Thee?" (Psalm 6:6).

Από το βίο του αγίου Σάββα

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=4&t=9437

ΒΑΔΙΖΕ κάποτε ο μακάριος Σάββας προς τον Ιορδάνη μαζί μ' ένα δόκιμο μοναχό, νέο στην ηλικία. Στο δρόμο συναντούσαν πολλούς κοσμικούς. Ανάμεσα τους ήταν και μια όμορφη κοπέλα - παγίδα, από την οποία δεν ήταν εύκολο να ξεφύγει το βλέμμα του απρόσεκτου.
Αφού την προσπέρασαν, ο Όσιος Σάββας, για να δοκιμάσει το μαθητή του, τον ρωτάει:
Πώς σου φάνηκε εσένα εκείνη ή νέα; Γιατί είχε, θαρρώ, ένα μονάχα μάτι.
Όχι, πάτερ, απάντησε ο δόκιμος. Είχε και τα δυο της μάτια.

Ησυχασμός και νάρκη

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Διαβάσαμε από αναθεωρητή του Μαρξισμού :

- Τι είπε όμως ο Μαρξ επί λέξει; «Η θρησκεία είναι ο ανασασμός της βασανιζόμενης ύπαρξής μας, η καρδιά ενός κόσμου χωρίς καρδιά, το πνεύμα της εποχής δίχως πνεύμα. Είναι το όπιο του λαού».

κυπριανός χ
Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο ερμηνεύσει ο αναγνώστης την ακροστιχίδα : "είναι το όπιο του λαού", δηλαδή ή το φάρμακο (ανακουφίζει) ή το δηλητήριο (ναρκώνει), γεγονός είναι ότι επικράτησε η γνώμη - κυρίως από τους αντίχριστους και τους εκκλησιομάχους - ότι η θρησκεία είναι ισοδύναμη της εξαρτησιογόνου, εθιστικής και φαρμακευτικά προκλητής νάρκης. Ήταν εντελώς άστοχος ο χαρακτηρισμός αυτός από τον Μαρξ, δικαιολογημένος όμως. Διότι ο Μαρξ ήταν ζυμωμένος με αιρετικές και αλλόθρησκες - αμιγώς ιουδαϊκές, ή έστω χριστιανικές πλην ιουδαΐζουσες - δοξασίες.

Εκκλησιαστικές Ανακοινώσεις---1/5/2014.

Ιερά λείψανα των Αγίων Ιωακείμ και Άννης θα τεθούν σε προσκύνηση μέχρι τις 6 Μαΐου στην Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου Εράτυρας της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ θα τελέσει την Κυριακή 4/5 το πρωί τα εγκαίνια του Ναού της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Παλαιάς Κοκκινιάς.

Στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Νέας Πεντέλης    τίθεται σε προσκύνηση αντίγραφο της ιεράς εικόνας της Παναγίας Γερόντισσας από την Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους έως 3/5.

Στο Ναό κάθε ημέρα τελούνται Ιερές Ακολουθίες .

Την Παρασκευή 2/5 στις 8:00 το βράδυ θα τελεσθεί ιερά αγρυπνία χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Θαυμακού κ. Ιακώβου.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 1 Μαΐου 2014

Ιερεμίου του προφήτου, Ακακίου του εκ Νίβορι Θεσσαλονίκης (1813), Ευθυμίου του εκ Δημητσάνης των οσιομαρτύρων, Παναρέτου επισκόπου Πάφου, Νικηφόρου του Χίου (1821) των οσίων.

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας γεννήθηκε πιθανῶς κατὰ τὸ 650 π.Χ., στὴν μικρὴ πόλη τῆς φυλῆς Βενιαμὶν Ἀναθώθ, βορειοανατολικὰ τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ πατέρας του ἦταν ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Χελκίας. Ἀνατράφηκε στὴν ἱερατικὴ αὐτὴ οἰκογένεια μὲ αὐστηρότητα. Μελετοῦσε τοὺς πρὸ αὐτοῦ Προφῆτες Ἡσαΐα καὶ Ὠσηέ. Νεότατος στὴν ἡλικία, περίπου 23 – 25 ἐτῶν, περὶ τὸ 627 – 625 π.Χ., καλεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸ προφητικὸ ἀξίωμα. Ἀνταποκρίνεται στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ἔτσι τὸ ὄνομά του (Ἱερεμίας), ποὺ σημαίνει ὁ Θεὸς ἀνυψώνει ἢ καθιστᾶ, ἐκφράζει καὶ τὴν ἀποστολή του.

Η κοινωνία μεταξύ κακοδοξούντων και ορθοδοξούντων επισκόπων, θεωρείται λίαν απαράδεκτος και κατάκριτος πράξις, όσω και αύτη να καλύπτεται με το αιτιολογικόν της προσωρινότητος και «οικονομίας».

Το Ορθόδοξον Πλήρωμα, δια να κατορθώση να διασφαλίση και διατηρήση την ακαινοτομήτως ορθόδοξον ιδιότητα και υπόστασίν του εις τα της Πίστεως, υποχρεούται να διακόψη πάσαν εκκλησιαστικήν κοινωνίαν και μετά των κοινωνούντων τω κακοδοξούντι επισκόπω αυτού, διότι οι κοινωνούντες τω κακοδόξω επισκόπω, γνωρίζοντες καλώς ότι ούτος κακοδοξεί, αντί να προβώσιν εις τας ενδεικνυομένας κανονικάς κατ’ αυτού κυρώσεις προς συνέτησίν του, όλως αντιθέτως αποθρασύνουν και εδραιώνουν αυτόν εις την κακοδοξίαν του, δια της προς αυτόν κοινωνίας αυτών.

Ποικίλαι κακοδοξίαι:

Εἰς τὴν βάσιν τῶν ἀντορθοδόξων καὶ πλήρως καινοφανῶν ἀντιλήψεων, εὑρίσκεται ἡ λεγομένη «Βαπτισματικὴ Θεολογία», ὁ Δογματικὸς Συγκρητισμός, ἡ κατάργησις τῶν «Ὁρίων» τῆς Ἐκκλησίας, ἡ αἴσθησις τῆς «Οἰκουμενικῆς Ἀδελφοσύνης», ἡ θεωρία τῶν «Ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», ἡ λεγομένη «Θεολογία τῶν Δύο Πνευμόνων», ἡ θεωρία τῆς «Μιᾶς καὶ Διῃρημένης Ἐκκλησίας», ἡ «ὑπέρβασις τῆς παλαιᾶς αἱρεσιολογίας», ὡς καὶ ἄλλαι ποικίλαι κακοδοξίαι ἔχουσαι ὁδηγήσει σταδιακῶς τοὺς ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστὰς εἰς τὴν ἄρνησιν τῆς ἐκκλησιολογικῆς καὶ σωτηριολογικῆς ἀποκλειστικότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μάλιστα δὲ καὶ εἰς τὴν συνοδικὴν ἀναγνώρισιν τῶν ἑτεροδόξων Κοινοτήτων καὶ τῶν μυστηρίων αὐτῶν, εἰς τὴν συμπροσευχὴν μετ’ αὐτῶν καὶ δὴ εἰς ἐπίπεδον κορυφῶν, εἰς τὴν παροχὴν μυστηρίων εἰς αὐτούς, εἰς τὴν συνυπογραφὴν Κοινῶν Δηλώσεων καὶ Διακηρύξεων πρὸς κοινὴν δῆθεν μαρτυρίαν μετ’ αὐτῶν, ὡς ἐπίσης καὶ εἰς τὴν αἴσθησιν τοῦ χρέους τῆς συνδιακονίας τοῦ κόσμου, ὡς δῆθεν συνυπευθύνων (Ὀρθοδοξίας καὶ Αἱρέσεως) διὰ τὴν σωτηρίαν αὐτοῦ!!!

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός :

Ἡ ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Φράγκους (1204), ἡ προπαγανδιστικὴ δραστηριότητα τῶν Δυτικοευρωπαίων στὴν ὑπόδουλη Ἀνατολή, ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ (1922) καὶ ἡ τραγωδία τῆς Κύπρου (1974)εἶναι τὰ ἐντονότερα ὁρόσημα αὐτῆς τῆς «προδοσίας» τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ Εὐρώπη. Τί μπορεῖ νὰ περιμένει ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ μιὰ τέτοια Εὐρώπη;  εἶναι τὸ ἐρώτημα τῶν ἐπιφυλακτικῶν ποὺ δὲν μπορεῖ, φυσικά, νὰ  τὸ παραβλέψει κανεὶς ἀβασάνιστα.

Saint Cyril of Jerusalem:

"God is kind and He is kind to an immeasurable extent...Your sins piled one above the other do not overtop the Greatness of God's love. Your wounds are not too great for the skill of the Doctor. There is only one course of treatment for you to follow: rely on Him in faith. Explain frankly what is wrong to the Doctor and say with the Psalmist: 'I acknowledge my sin to you, and I did not hide my iniquity.' (Psalm 32:5) Then you will be able to go on with the Psalmist to say: 'Then did you forgive the guilt of my sin." 

Αββάς Κασσιανός: Το φοβερό πνεύμα της λύπης

Το φοβερό πνεύμα της λύπης, όταν κυριεύσει την ψυχή του ανθρώπου και τη σκοτίσει ολοκληρωτικά, την εμποδίζει από κάθε αγαθή εργασία και τη γεμίζει με κάθε κακία.
Γιατί δεν της επιτρέπει να προσεύχεται με προθυμία, δεν την αφήνει να εγκαρτερεί στην ωφέλεια των ιερών αναγνωσμάτων, κάνει τον άνθρωπο οργίλο και επιθετικό προς τους αδελφούς.
Γενικά η λύπη, αφού δημιουργήσει σύγχυση σ’ όλες τις σωτήριες σκέψεις της ψυχής και παραλύσει τη δραστηριότητα και την καρτερία της, τη φέρνει σε σημείο να είναι σαν ανόητη και μανιακή, δένοντάς την με το λογισμό της απελπισίας.

Συγγένειες Αριστεράς - Σκοπιανών σοβινιστών

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

Το να εμπιστευτεί κάποιος τις τύχες της οικονομίας, των εθνικών θεμάτων, της χώρας ολόκληρης στον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν να κάτσεις στην καρέκλα του μπαρμπέρη να σε ξυρίσει μια μεθυσμένη μαϊμού με εκείνα τα ωραία παλιά και μεγάλα ξυράφια. Θα 'χει σασπένς, δεν θα έχει;

Μερικές φορές, τ’ ομολογώ, είχα την υποψία ότι, δεν μπορεί, μαζεύονται εκεί στην Κουμουνδούρου, στην παραπάνω γωνία, στο μπριζολάδικο του Τέλη κι αποφασίζουν τι παλαβό θα κάνουν, για να τρομάξουν τον κόσμο, να τον πείσουν ότι τέτοιο ψυχεδελικό σκορποχώρι δεν έχει ξαναϋπάρξει κάτω απ’ τον ήλιο. Πώς αλλιώς εξηγείται το ότι κάθε τόσο, έπειτα από τόσες θυσίες του λαού μας για να μη βρεθούμε εκτός ευρώ, ανοίγουν μόνοι τους εσωτερικό καβγά περί δραχμής ή, όπως ο τάχα μετριοπαθής Δραγασάκης, για δημοψήφισμα;
Τα της Θράκης μην τα ξαναλέμε. Μάθαμε πως η «προοδευτικιά» θέση είναι να κάνουμε τριάδες κατά τα παραγγέλματα της φιδοφωλιάς Τούρκων φασιστών, που υποδύεται το προξενείο. Πρέπει να έχεις μεγάλη ιδεολογική διαστροφή για να καταντάς να βρίζεις μια γυναίκα Ρομά και μουσουλμάνα ως… ακροδεξιά και «όργανο του ελληνικού εθνικισμού», να ευθυγραμμίζεσαι με τις θέσεις του τουρκικού επεκτατισμού και να θέτεις κατ’ ουσίαν σε αμφισβήτηση την Συνθήκη της Λωζάννης.

Η ομιλία του Ρώσου Προέδρου στην Δούμα (το ρωσικό Κοινοβούλιο) για τις εντάσεις με τις μειονότητες στην Ρωσία προκάλεσε αίσθηση παγκοσμίως.

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

(Συγκεκριμένα είπε) :

“Στην Ρωσία ζουν Ρώσοι. Οποιαδήποτε μειονότητα από οπουδήποτε , αν θέλει να ζει στην Ρωσία, να εργάζεται και να τρώει στην Ρωσία, θα πρέπει να μιλάει ρωσικά και θα πρέπει να σέβεται τους ρωσικούς νόμους. Αν επιθυμούν το νόμο της Σαρίας, τους συμβουλεύουμε να πάνε σε εκείνα τα μέρη που είναι νόμος του κράτους τους (εννοεί τη Σαρία).

Η Ρωσία δεν χρειάζεται μειονότητες. Oι μειονότητες χρειάζονται την Ρωσία και δεν θα τους χορηγήσουμε ειδικά προνόμια, ή να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τους νόμους μας, έτσι ώστε να ταιριάζουν στις επιθυμίες τους, ανεξάρτητα πόσο δυνατά θα φωνάζουν περί διακρίσεων. Εμείς μαθαίνουμε καλύτερα από τις αυτοκτονίες στην Αμερική, την Αγγλία, την Ολλανδία και την Γαλλία, αν πρόκειται να επιζήσουμε ως ένα έθνος.

Τα Ρωσικά έθιμα και παραδόσεις δεν είναι συμβατά με την έλλειψη της κουλτούρας ή του πρωτόγονου τρόπου ζωής των περισσοτέρων μειονοτήτων.

Όταν αυτό το αξιότιμο Νομοθετικό Σώμα σκεφτεί να δημιουργήσει νέους νόμους (να νομοθετήσει), θα πρέπει να έχει υπόψη του το εθνικό συμφέρον πρώτα παρατηρώντας (σημειώνοντας) ότι οι μειονότητες δεν είναι Ρώσοι.

Οι πολιτικοί στη Δούμα (Κοινοβούλιο) επευφήμησαν όρθιοι τον Πούτιν για πέντε λεπτά.

Η εξαπάτηση των πιστών ( Γ ' ).

Ο Μέγας Αθανάσιος αναφερόμενος σε όποιον έχει εκπέσει από την αλήθεια της Πίστεως λέγει ότι αυτός δεν είναι δυνατόν να καλείται καν χριστιανός, «ούτʼ αν είη, ούτʼ αν λέγοιτο χριστιανός» . Ο δε άγιος Ειρηναίος λέει ότι όσοι «είναι εκτός αληθείας», αυτοί «είναι εκτός Εκκλησίας» . Η αλήθεια είναι ο Χριστός .
Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να είναι Πατριάρχης, Αρχιεπίσκοπος, ή άλλος κληρικός, γιατί δεν έχει Αποστολική Διαδοχή και ιερωσύνη . Τα αντίθετα πίστευε ο Αθηναγόρας. Σε μιά συνάντησή του στη Ρώμη, στις 16.10.1967, με τον πάπα Παύλο Στ΄ του είπε:

«Είσθε φορεύς αποστολικής χάριτος και διάδοχος πλειάδος αγίων ανδρών, κλεϊσάντων τον πρώτον τη τιμή και τη τάξει Θρόνον των ανά την Οικουμένην Εκκλησιών» !

Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς λέγει ότι εκβάλλονται της Εκκλησίας και αναθέματι καθυποβάλλονται πάντες οι εκπίπτοντες της Ορθοδόξου Πίστεως και μη «ομολογούντες και πιστεύοντες ως το πνεύμα το Άγιον προεμήνυσε δια των Προφητών, ως ο Κύριος εθέσπισε δια σαρκός επιφανείας, ως οι Απόστολοι εκήρυξαν πεμφθέντες υπʼ Αυτού, ως οι Πατέρες ημών και διάδοχοι εκείνων εδίδαξαν ημάς» .

Άρνησις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς πληρώματος τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας καὶ Σωτηρίας:

Ἡ συμμετοχὴ τῶν ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν εἰς τὸ λεγόμενον «Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν» (1948 κ.ἑ.), ὡς καὶ εἰς ἑτέρους Οἰκουμενιστικοὺς Ὀργανισμούς, ἀποτελεῖ μίαν ἐν τῇ πράξει ἄρνησιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς πληρώματος τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας καὶ Σωτηρίας, ἐφ’ ὅσον βασικὴ προϋπόθεσις ὀργανικῆς συμμετοχῆς εἰς τοιαῦτα Διομολογιακὰ Σώματα εἶναι κατ’ οὐσίαν ἡ ἔστω καὶ σιωπηλὴ ἄρνησις τῆς ὑπάρξεως αὐθεντικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Καθολικότητος σήμερον, ὡς καὶ ἡ αἴσθησις τῆς ἀνάγκης ἀνα-συγκροτήσεως μιᾶς δῆθεν αὐθεντικῆς Καθολικότητος, τοῦτ’ ἔστι τῆς ἀνάγκης μιᾶς δῆθεν ἐπανιδρύσεως τῆς Ἐκκλησίας.

Ταλαίπωρη Ορθοδοξία : Διαφωνούν και κάνουν σχίσματα, όταν πρόκειται για δικαιοδοσίες. Συμπλέουν και συμφωνούν όμως με την παναίρεση του Οικουμενισμού!

Ο Πατριάρχης της Αντιοχείας κατηγορεί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων για εισπήδηση στα όρια του Πατριαρχείου του.

"εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ' ἀλλήλων ἀναλωθῆτε. ... "

Ο Οικουμενισμός είναι Αίρεσις! Είναι εντελώς ξεκάθαρο. Επί πλέον είναι αίρεσις των αιρέσεων.

Από όλες τις πλάνες που περιλαμβάνει ο ονομαζόμενος  «οικουμενισμός» η πλέον βασική και εμβριθής είναι η πλάνη του, όσον αφορά αυτήν ταύτην την φύσιν της Εκκλησίας. Είναι εκκλησιολογική αίρεσις. Αντίκειται στην ομολογιακή πίστι του συμβόλου της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, διότι ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Το ονομαζόμενο  «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», ήδη αυτό τούτο το όνομά του, περιλαμβάνει αυτή την αντιλογία του Ορθοδόξου Χριστιανικού Δόγματος όσον αφορά την Μία Εκκλησία. Στην δε Θεωρία των Κλάδων ( ο Οικουμενισμός) ολοκληρωτικά απορρίπτει αυτό το Δόγμα της Μίας Εκκλησίας. Το  «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» προσπαθεί να εκπληρώση αυτή τη βασική απόρριψη δια της πολεμικής τακτικής του «Θρησκευτικού πλουραλισμού».

Η «Ορθόδοξος Εκκλησία» λαμβάνοντας μέρος στις δραστηριότητες του ως άνω αναφερομένου  «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» διακηρύσσει την συμφωνία της με όλες τις διδασκαλίες και δραστηριότητές του. Δι αυτού τούτου του τρόπου γίνεται (η Ορθόδοξος Εκκλησία) μέρος των ψευδών και πλανών του Π.Σ. «Εκκλησιών»  Γίνεται αιρετική στο βαθμό που είναι αυτό τούτο το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών».

Η αίρεσις του Οικουμενισμού εισάγεται ακόμη βαθύτερα εις το σώμα της «Εκκλησίας» δια της συμμετοχής των Ιεραρχών Της, δια των διαφόρων μορφών των λειτουργικών συνεορτασμών, που πραγματοποιούνται υπό των ιδρυμάτων του  «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» εις την πορεία των συνηθησμένων δραστηριοτήτων.

The Orthodox Church :

For those who are thirsting for the same Church which Christ established nearly 1981 years ago, come and drink of the knowledge that the Orthodox Church is that one and same Church. For those who hunger for the fullness of the original Christian Faith, come and partake of the wisdom of nearly 2000 years of unbroken theology. For those who have felt a sense of something missing in their prayer life, come and experience the depth of Orthodox praise and devotion and feel the real presence of Jesus Christ. For those who have never seen true worship, come and participate in the Divine Liturgy and see heaven united to the earth.

Christ is Risen!

The Resurrection of Christ is the foundation of our Orthodox Christian Faith.

The Resurrection of Christ is the first, most important, great truth, with the proclamation of which the Apostle began their preaching of the Gospel after the descent of the Holy Spirit. Just as by the death of Christ on the Cross our Redemption was accomplished, so by His Resurrection eternal life was given to us. Therefore, the Resurrection of Christ is the object of the Church's constant triumph, its unceasing rejoicing, which reaches its summit in the Feast of the Holy Christian Pascha--"Today all creation is glad and rejoices, for Christ has risen!" (Canon of Pascha, Canticle 9).

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 30 Απριλίου 2014

Ιακώβου του αποστόλου, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου, Δονάτου επισκόπου, Αργυρής νεομάρτυρος (1721).

Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἦταν υἱὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τῆς Σαλώμης καὶ πρεσβύτερος ἀδελφὸς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Βησθαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἁλιεία στὴν λίμνη τῆς Γεννησαρὲτ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη, ἔχοντας καὶ οἱ δύο μαζί τους καὶ τὸν πατέρα τους, καθὼς καὶ πολλοὺς ἐργάτες. Εἶχαν δικό τους πλοῖο καὶ συνεργάτης τους ἦταν καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Παρόλα αὐτὰ ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ «ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».

Ο μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος:

Ο Οικουμενισμός το όχημα του Αντιχρίστου. Οικουμενισμός η αίρεσης της Ιστορίας: προβάλει την αγάπη ως δόλωμα, περιέχει όμως όλες τις αιρέσεις που ποτέ υπήρξαν. Σας ερωτώ: είναι ή δεν είναι η τελευταία αίρεση; Γιατί δεν έχουν αφήσει τίποτα απ΄ έξω, τάχουν όλα μαζέψει, και η έκφρασης αίρεσης δεν είναι δική μου, τη λέει ο άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς), και η μεγαλυτέρα που ποτέ υπήρξε γιατί τα συμπεριλαμβάνει όλα, και προβάλει σας είπα το δόλωμα αγάπη. Αυτό είναι όλη η απάτη αυτών των ανθρώπων. Και πίσω από αυτή την απάτη μόνο θρησκευτικοί άνθρωποι δεν μπορούν να θεωρηθούν. Θα έλθει ο Αντίχριστος θα προβάλει μόνο την θεότητα του προσώπου του. τίποτα άλλο. Το λέει ο Απόστολος Παύλος στους Θεσσαλονικείς ότι θα πολεμήσει και θα απορρίψει παν λεγόμενο σέβασμα. Είναι τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: Παν λεγόμενον σέβασμα!

Βασικόν αίτιον αποστασίας.

Κοινή γνώσις παντός μεν ορθοδόξου πιστού, κατ΄ ιδιάζοντα δε λόγον των Μοναχών, πρέπει να τυγχάνη ότι το αίτιον του κακού δεν έχει την προέλευσίν του και δεν αποτελεί συνέπειαν απορρέουσαν εκ των προσωπικών-θεολογικών γνώσεων του Μεταξάκη ή του Παπαδοπούλου, ούτε του Αθηναγόρου ή του Bαρθολομαίου, ως και προ ή μετά άλλων ομοίων αυτοίς, αλλά πηγάζει εκ του γεγονότος ότι, ουχί μόνον ούτοι, αλλά, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, άπασα σχεδόν (όχι η Εκκλησία, άπαγε… αλλά) η πνευματική ηγεσία της καθ΄ όλου Εκκλησίας, εκτός βεβαίως σπανίων εξαιρέσεων, ως και οι πλείονες εκ των Καθηγητών της σημερινής θεολογικής επιστήμης, συμμιγέντες, αφομοιώθησαν με την διεστραμμένην «θεολογικήν» σκέψιν της Δύσεως, τουθ΄ όπερ κατέστησε τούτους ου μόνον απειθείς, αλλά και επικριτάς και κατηγόρους της Ορθοδόξου Πατερικής θεολογίας, ανατρέποντες ούτω θεμελιωδώς την υπόστασιν της «Μίας, Αγίας,…» του Χριστού Εκκλησίας!

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Περί Αποταγής 1 (Η Κλίμαξ) και συζήτηση διαφόρων θεμάτων.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Τώρα στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὰ πράγματα ἔχουν ἀλλάξει δραματικά.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος συναγωνιζόταν τὸ Φανάρι σὲ φιλοπαπικὰ καὶ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα, καὶ ἡ σύνθεση τῆς Ἱεραρχίας ἔκτοτε, μὲ τὴν ἀποχώρηση τῶν παλαιῶν ἱεραρχῶν, διαρκῶς καθίσταται εὐνοϊκώτερη ὑπὲρ τῆς κακῆς ἑνώσεως καὶ τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ, συνεχιζομένης κατὰ πάντα τῆς φιλοπαπικῆς καὶ οἰκουμενιστικῆς γραμμῆς τοῦ ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χριστοδούλου. Ἐλάχιστοι ἀρχιερεῖς, ἐκ τῶν παλαιῶν καὶ νέων, διαφωνοῦν μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ καὶ φιλοπαπικὴ γραμμὴ τοῦ Φαναρίου, μὲ πρώτιστο στὴν παρρησία καὶ στὴν θεολογικὴ ἐπιχειρηματολογία, ποὺ ὑπενθυμίζει μεγάλους Ἁγίους Πατέρες, τὸν Σεβ.Πειραιῶς.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΠΑΣΧΗΤΙΣΜΟΥ»

Ενθυμούμενοι τον λόγο του Κυρίου μας «μακάριοι εστέ όταν ονειδήσωσιν υμάς…Χαίρετε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς» (Ματθ.5,11-12), χαιρόμεθα για τις απαξιωτικές εκφράσεις, του διαχειριστή του ιστολογίου «Ιδιωτική Οδός» κ. Παν. Ανδριόπουλου: «καταπιάνεται με τον ‘θεοπασχίτη’ εδώ γελάνε», «γραφικοί συντάκτες», «ευσεβέστατα ανθρωπάκια», «γελοιότητες»,  τις οποίες χρησιμοποίησε με αφορμή δημοσίευσή μας της 24ῃς Απριλίου 2014 με τίτλο «Αναφορά σε σύγχρονη θεοπασχητική κακοδοξία». Λυπούμεθα όμως για το πρόσωπό του, όχι μόνον διότι αμαρτάνει,  ειρωνευόμενος, αλλά και διότι εάν ο κ. Ανδριόπουλος νομίζει ότι τα όσα γράψαμε στο άρθρο μας είναι«γελοιότητες», θα έπρεπε να κάνει τον κόπο να το αποδείξει με μαρτυρίες από την αγία Γραφή και τους αγίους Πατέρες. Το γεγονός όμως ότι δεν τόλμησε να ανατρέψει το περιεχόμενό του, αλλά κατέφυγε σε ειρωνείες, αποδεικνύει ότι η πρόθεσή του δεν ήταν να συμβάλλει με τη δημοσίευσή του στην οικοδομή του σώματος της Εκκλησίας. Εκτός και αν πιστεύει, ότι με το απόσπασμα του μακαριστού Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, το οποίο παρέθεσε, προφανώς ως απάντηση, ανατρέπει το περιεχόμενο του άρθρου μας.  

SAINT PAUL WRITES ON THE RESURRECTION OF CHRIST :

"Now if Christ is preached that He has been raised from the dead, how do some among you say that there is no resurrection of the dead? But if there is no resurrection of the dead, then Christ is not risen. And if Christ is not risen, then our preaching is empty and your faith is also empty. Yes, and we are found false witnesses of God, because we have testified of God that He is raised up Christ, Whom He did not raise up--if in fact the dead do not rise. For if the dead do not rise, then Christ is not risen. And if Christ is not risen, your faith is futile; you are still in your sins! Then also those who have fallen asleep in Christ have perished. If in this life only we have hope in Christ, we are of all men the most pitiable. But now Christ is risen from the dead, and has become the first-fruits of those who have fallen asleep. For since by man came death, by Man also came the resurrection of the dead. For as in Adam all die, even so in Christ all shall be made alive."

(1 Corinthians 15:12-22)

Απολογητικό σχόλιο επί απολογητικού άρθρου

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Διαβάσαμε :
Τὸ ἔργο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ὑπηρετεῖ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ὡς θεοΐδρυτος αὐτοτελὴς πνευματικὸς ὀργανισμὸς ὑφίσταται μέσα στὴν πολιτεία παράλληλα μὲ αὐτήν. Ἡ δὲ Θεολογία διὰ τῆς ἐπιστημονικῆς ἀναπτύξεως τῆς ὑπερφυσικῆς θείας ἀποκαλύψεως ἀποτελεῖ τὸ συμπλήρωμα τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν μὲ τὸ νὰ ἐκφέρει τὸν τελευταῖο περὶ τῶν ὄντων λόγο (...) Ἐπίσης πρέπει νὰ μὴ λησμονοῦμε ὅτι κοιτίδα τῆς Θεολογίας, ἡ ὁποία δικαιοῦται νὰ ἀποκαλεῖται «ἐπιστήμη ἐπιστημῶν», εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἔδωσε καὶ δίνει ζωὴ στὴ Θεολογία. (...) Οἱ Πατέρες ἦσαν κατεξοχὴν πιστοί (...) Σταθερὸ δὲ ἀξίωμά τους ἦταν: «πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις».(*)

κυπριανός χ

Είμαι βέβαιος ότι το σχόλιο αυτό δεν θα δημοσιευθεί. Ωστόσο, θα υπάρξουν μερικοί, άγνωστο ποιοι θα είναι αυτοί, οι οποίοι θα το διαβάσουν.

Δεν θα διαφωνούσα σε τίποτα με όσα αναφέρει το περιοδικό "ΣΩΤΗΡ". Απουσιάζει όμως το καταστάλαγμα, αν θέλετε νόημα, των ανωτέρω, τα οποία γράφτηκαν με αφορμή "τὴν ἵδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ". Το άρθρο επιγράφεται "Εκκλησία και Θεολογικές Σχολές".

Όπως σαφέστατα προκύπτει από το άρθρο, ο ρόλος της Θεολογίας και των συναρτημένων πανεπιστημιακών σχολών είναι "νὰ ἐκφέρει τὸν τελευταῖο περὶ τῶν ὄντων λόγο" και ο λόγος αυτός"πρέπει νὰ εἶναι πρωτίστως Ἀποστολικός καὶ Πατερικός", καθόσον Απόστολοι και Πατέρες "ἦσαν κατεξοχὴν πιστοί". Πάντα σύμφωνα με το άρθρο.

Με άλλα λόγια, στόχος και σκοπός της Θεολογίας, της Εκκλησίας και των πανεπιστημιακών παραρτημάτων ή σχολών, είναι να καλλιεργούν την καθ΄ ημάς πίστη και το φρόνημα αυτής κατά τα πρότυπα ( : «πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις» ) των Αποστόλων και των Πατέρων.

Το Άλφα είναι το αποτέλεσμα του Βήτα ή το Βήτα του Άλφα ;; Ταλαἰπωρη Ορθοδοξία.......

Α



Β

Εκκλησιαστικά νέα

Στο Ιερό προσκύνημα Αγίου Νεκταρίου Καμαρίζης Λαυρίου Αττικής , θα τιμηθεί πανηγυρικά η μνήμη του Αγίου Βασιλείου της Σερβίας. Σήμερα Τρίτη 29/4 το πρωί θα τελεσθεί πανηγυρική Θεία Λειτουργία . Θα τεθεί σε προσκύνηση τεμάχιο υφάσματος από τα ιερά άμφια του Αγίου το οποίο θα μείνει στο προσκύνημα. Θα συμμετέχουν προσκυνητές από τη Σερβία και Σέρβοι που διαμένουν στην Ελλάδα.

Ιερά αγρυπνία θα τελεσθεί σήμερα Τρίτη 29/4 το βράδυ στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς επί τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ιακώβου.

Η εξαπάτηση των πιστών (Β' )

Οι αντορθόδοξες εκδηλώσεις των Λατινοφρόνων ποιμένων της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι επίσης πολλές. Χαρακτηριστικώτερες είναι οι «συμπροσευχές» , η μνημόνευση σε ακολουθίες του ονόματος του πάπα, ως Ορθοδόξου επισκόπου, τα «συλλείτουργα» παπών και Πατριαρχών, η διείσδυση της φράγκικης θεολογίας στο χώρο της Ορθοδοξίας, η μετάδοση των αχράντων μυστηρίων σε πιστούς των Λατίνων, που σημαίνει «Κοινό Ποτήριο». Αυτό υπάρχει όταν από το ίδιο άγιο Ποτήριο κοινωνούν όχι μόνο οι Ορθόδοξοι, αλλά και Λατίνοι, όπως έγινε σε πολλές περιπτώσεις, τελευταία δε, στη Ραβέννα το 2002, όπου ο Βαρθολομαίος και ο Αναστάσιος της Αλβανίας «κοινώνησαν» αδιάκριτα Ορθοδόξους και παπικούς! Άλλες εκδηλώσεις των Λατινοφρόνων Ιεραρχών είναι οι διάλογοι, όπως εκείνος της «αγάπης» και ο λεγόμενος «θεολογικός»,. Για τον τελευταίο, ο Αθηναγόρας δεν έτρεφε καμία ελπίδα και εκτίμηση, ιδιαίτερα δε για τους δικούς του θεολόγους του ! Αλλʼ ούτε και κανένας Ορθόδοξος πιστός είναι δυνατόν να τρέφει κάποια ελπίδα και εκτίμηση στο «Θεολογικό διάλογο», όπως γίνεται. Ούτε επίσης είναι δυνατόν ποτέ κανένας Ορθόδοξος πιστός να τρέφει ελπίδα και εκτίμηση και στους προσκείμενους στους Λατινόφρονες του Φαναρίου θεολόγους, αλλά για άλλους λόγους από εκείνους του Αθηναγόρα.
Ο «θεολογικός διάλογος» του Αθηναγόρα, γίνεται, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία (!) με βάση τα «ενούντα» και όχι τα «διαιρούντα» την Ορθοδοξία και παπισμό θεολογικά ζητήματα. Συζητούν δηλ. οι Λατινόφρονες θεολόγοι με τους Λατίνους «αδελφούς» τους, και αποφασίζουν ότι συμφωνούν, στα όσα .....δεν διαφωνούν εκ των προτέρων!
Επίσης, οι κοινές συμφωνίες, όπως εκείνη του Μπαλαμάντ το 1993, με την οποία αναγνωρίστηκε η Ουνία, ως ορθόδοξη κατάσταση.
Ακόμα, η ανταλλαγή επισκέψεων, μεταξύ Λατίνων και Λατινοφρόνων ηγετών, με κακόδοξες φιέστες τόσο στη Κωνσταντινούπολη , όσο και στο Βατικανό, αλλά και την Ελλάδα, την οποία για πρώτη φορά μετά το σχίσμα επισκέφθηκε ο αιρετικός πάπας. Όλα αυτά, αν συνέβαιναν σε παληότερες εποχές, όχι μόνο οι ποιμένες της Εκκλησίας, αλλά και όλοι οι πιστοί, θα «ξεσηκώνονταν»! Θα έπαυαν την «κοινωνία» με κάθε αιρετικό επίσκοπο και με όσους «κοινωνούσαν» μαζί του.
Αυτό σημαίνει, ότι όσοι διέκοπταν την «κοινωνία» μαζί του, αυτοί και μόνο θα παρέμειναν στην Εκκλησία. Αντίθετα, όσοι ανάξιοι ποιμένες προσχωρούσαν στην κακοδοξία, όπως κάνουν σήμερα οι Λατινόφρονες Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, λοιποί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, θα εθεωρείτο ότι είχαν αποκόψει μόνοι τους τον εαυτό τους από την Εκκλησία.
Από τη στιγμή που κάποιο μέλος της Εκκλησίας, οποιαδήποτε θέση κιʼ αν κατέχει στο σώμα της, περιπέσει σε κακοδοξία, ή «κοινωνεί» με έναν από αυτούς, που έπεσαν στην αίρεση, δεν εξακολουθεί να είναι μέλος της. Ούτε Πατριάρχης μπορεί να είναι, ούτε Αρχιεπίσκοπος ή επίσκοπος, ούτε ιερεύς ή μοναχός, ούτε καν απλό μέλος της, ούτε μπορεί να λέγεται χριστιανός!

Ιδού πως ο Αντίχριστος παίζει μπάλα τους "Ορθόδοξους" Προκαθήμενους των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών : Ο Θεόφιλος αγωνίζεται για την παγκόσμια θρησκευτική αρμονία, την ώρα που την στερείται ο ίδιος........

1.  Greek Orthodox Patriarch of Jerusalem Metropolitan Theophilos walks away after delivering his speech during the King Abdullah II World Interfaith Harmony Week prize ceremony at the Royal Palace in Amman April 27, 2014. The World Interfaith Harmony Week was first proposed at the United Nations' General Assembly on September 23, 2010 by Jordan's King Abdullah to promote global religious harmony and was subsequently unanimously adopted by the UN.

   1. 
      

Resurrection Matins Ode 9 Chanted by monks of IM Vatopaidi

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 29 Απριλίου 2014

Ιάσονος και Σωσιπάτρου των αποστόλων, Κερκύρας παρθενομάρτυρος, Ιωάννου Καλοκτένους μητροπολίτου Θηβών του νέου ελεημονος, Ιωάννου νεομάρτυρος του Θεσσαλονικέως (1802).

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος ἀνήκουν στὴ χορεία τῶν Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καὶ κατάγονταν ὁ μὲν Ἰάσων ἀπὸ τὴν Ταρσὸ ἢ τὴν Θεσσαλονίκη, κατὰ τὸ παλαιὸ χειρόγραφο, ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ δὲ Σωσίπατρος ἀπὸ τὴν Ἀχαΐα.

Τὸ ὄνομα τοῦ Ἰάσων ἀπαντᾶ σὲ δύο ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μετὰ τοὺς Φιλίππους, ἦλθε στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου δίδαξε ἐπὶ τρεῖς ἑβδομάδες. Ἡ διδασκαλία του ἐπέσυρε τὸ μίσος τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι στράφηκαν ἐναντίον του, παρακινώντας καὶ τοὺς ἀγοραίους τῆς πόλεως. Ἐπειδὴ φιλοξενοῦνταν στὸ σπίτι τοῦ Ἰάσονος, οἱ Ἰουδαῖοι τὸν ἀναζήτησαν ἐκεῖ.

Αν κοιτάξουμε βαθύτερα τα γεγονότα, θα δούμε ότι η αντίδραση των χριστιανών εναντίων του Οικουμενισμού, είναι ό,τι ωραιότερο, ζωντανό, ορθόδοξο, παραδοσιακό, αν θέλετε ό,τι έχει μείνει όρθιο μέσα εις την Εκκλησία.

Είναι η γλυκειά ελπίδα δια το ξεκαθάρισμα των γνησίων από των νόθων, των λειτουργών από των επαγγελματιών, των χριστοφόρων από των χριστεμπόρων, των φιλοθέων από των φιλοδόξων, των ποιμένων από των λυκοποιμένων. Είναι η φωνή του Θεού, δια την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των Οικουμενιστών. Είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή του Αντίπασχα-

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Ο Πάπας αυτοανεκηρύχθη εις την πραγματικότητα Εκκλησία εν τη Παπική εκκλησία, και έγινεν εν αυτή τα πάντα εν πάσι. Ιδιόμορφος παντοκράτωρ.

Μεταξύ ενός τοιούτου κόσμου, ο οποίος εκουσίως «εν τω πονηρώ κείται», και του ανθρώπου που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον Χριστόν δεν υπάρχει συμβιβασμός. Εκείνος που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον δεν δύναται εις βάρος της Ευαγγελικής Αληθείας να κάμνη συμβιβασμούς με τον ουμανιστικόν άνθρωπον, που όλα αυτά τα δικαιολογεί και ανάγει εις δόγμα. Εδώ πάντοτε πρόκειται περί αποφασιστικού και κρισιμωτάτου διλήμματος και εκλογής: ή ο Θεάνθρωπος ή ο άνθρωπος. Διότι ο ουμανιστικός άνθρωπος δι’ όλων των ενεργειών του εμφανίζεται και φέρεται ως δρων με αυτάρκειαν, ως υπερτάτη αξία και ανώτατον κριτήριον. Εδώ δεν υπάρχει θέσις δια τον Θεάνθρωπον. Δι’ αυτό εις το ουμανιστικόν βασίλειον την θέσιν του Θεανθρώπου την κατέχει ο Vicarius Christi, ο δε Θεάνθρωπος έχει εξορισθή εις τον ουρανόν. Τούτο αποτελεί ασφαλώς ιδιόμορφον αποσάρκωσιν του Θεανθρώπου Χριστού. Δεν είναι έτσι; Δια του δόγματος περί του αλαθήτου, σφετερισθείς υπέρ εαυτού, δηλαδή υπέρ του ανθρώπου, όλην την εξουσίαν και όλα τα δικαιώματα, που ανήκουν μόνον εις τον Θεάνθρωπον Κύριον, ο Πάπας αυτοανεκηρύχθη εις την πραγματικότητα Εκκλησία εν τη Παπική εκκλησία, και έγινεν εν αυτή τα πάντα εν πάσι. Ιδιόμορφος παντοκράτωρ. Δια τούτο το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα απέβη το κεντρικόν δόγμα του παπισμού. Και ο πάπας δεν δύναται να το αποκηρύξη με κανένα τρόπον, έως ότου θα είναι πάπας του ουμανιστικού παπισμού.

Κωνσταντίνος Χολέβας : Να σταματήσουν τα «παιχνίδια»!

Το είδαμε και αυτό! Υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ρομά από τη Θράκη, κόπηκε από το ευρωψηφοδέλτιο διότι εξέφρασε τη διαμαρτυρία της για την πολιτική του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής. Αλλος υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται τη διακριτή ταυτότητα των Πομάκων και των Ρομά - Αθιγγάνων και τους βάζει όλους σε ένα τσουβάλι. Συγκλονιστική η κραυγή της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, την οποία θυσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ συμπλέοντας με τον τουρκικό εθνικισμό. Μίλησε για τον ρατσισμό των δήθεν προοδευτικών και στηλίτευσε τους επαγγελματίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Επί δεκαετίες μια μειοψηφία Ελλήνων πολιτικών και διανοουμένων κατηγορεί τη χώρα μας ότι καταπιέζει μειονότητες. Χρησιμοποιούν τον όρο στον πληθυντικό, ενώ με τη Συνθήκη της Λωζάννης η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει μόνο μία μειονότητα στην Ελλάδα, τη μουσουλμανική της Θράκης. Οι κατασκευαστές μειονοτήτων χρεώνουν την Ελλάδα με ανύπαρκτες μειονότητες Βλάχων, Μακεδόνων κ.λπ., ενώ στη Θράκη βλέπουν Τούρκους και αρνούνται το δικαίωμα των Πομάκων και των Αθιγγάνων να αυτοπροσδιορισθούν. Περίεργη αντίληψη: Εμένα που κατάγομαι από βλαχόφωνους της δυτικής Μακεδονίας ίσως με θεωρούν «μειονοτικό», ενώ όλοι οι πρόγονοί μου αγωνίσθηκαν για την Ελλάδα, τη Μεγάλη Ιδέα, την Ορθοδοξία και την εθνική μας ταυτότητα. Στους Πομάκους και στους Ρομά της Θράκης μας δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα να έχουν τη γλώσσα τους και την πολιτιστική τους ταυτότητα. Διγλωσσία και υποκρισία στο όνομα των...  ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ας σταματήσουν πλέον τα παιχνίδια με τη Θράκη και τη Μακεδονία. Ας σοβαρευτούν, αν μπορούν, οι δήθεν προοδευτικοί και ας διαβάσουν καλύτερα την Ιστορία μας και το διεθνές δίκαιο. Ας προσέξουν τις επιπολαιότητές τους εκείνοι που κατηγορούν τον λαό μας και την κυβέρνησή μας για...  εθνικισμό, διότι με τα λάθη τους τροφοδοτούν τον εθνικισμό των Τούρκων και των Σκοπιανών. Ας μελετήσουν προσεκτικά τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος στο βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος» προειδοποίησε προ δέκα ετών ότι η Αγκυρα θα επιχειρήσει να κάνει στη Θράκη ό,τι έκανε και στην Κύπρο.

Οι ανιστόρητες διεκδικήσεις των Σκοπίων και της Τουρκίας τρέφονται από την ηττοπάθεια και τον εθνομηδενισμό μιας μικρής ομάδας που θορυβεί, αλλά πλέον δεν πείθει. Με δημοκρατικό τρόπο πρέπει να αποδείξουμε ότι τους απορρίπτουμε!

Η εξαπάτηση των πιστών

 Οι Ορθόδοξοι, τα τελευταία πενήντα χρόνια, γίνονται συχνά ακροατές και θεατές των πιο αντορθοδόξων δηλώσεων και εκδηλώσεων εκ μέρους όχι μόνον των Λατίνων, αλλά και αυτών των ποιμένων τους, οι οποίοι έχουν αποδειχθή τέλειοι Λατινόφρονες, δηλ. αιρετικώτεροι των αιρετικών Λατίνων.

 Οι κακόδοξες δηλώσεις των Ορθοδόξων αυτών Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, επισκόπων, λοιπών κληρικών και θεολόγων, είναι πολλές.
Κοινός παρανομαστής τους είναι το ότι η Ορθοδοξία δεν είναι πλέον η Μία Aγία Kαθολική και Αποστολική Εκκλησία, που ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεώς μας. Πιστεύουν ότι βρίσκεται στην ίδια κατάσταση, που είναι η «αδελφή» της Εκκλησία, ο παπισμός. Διακηρύσσουν ότι ο πνευματικός ηγέτης του παπισμού, ο πάπας, είναι ο «πρώτος Επίσκοπος» ολόκληρης της Εκκλησίας του Χριστού, ο «πρεσβύτερος αδελφός» τους. Και, τέλος, επαίρονται ότι η «κοινωνία» των δύο «εκκλησιών» είναι «σχεδόν πλήρης», κατά τη διαβεβαίωση του πάπα Παύλου Στ΄, ο οποίος το 1972 δήλωσε :

«Μετά της Ορθοδόξου Εκκλησίας ευρισκόμεθα σχεδόν εις τελείαν κοινωνίαν» !

Με άλλα λόγια, κατά τον Πάπα Παύλο Στ΄ η ΄Ενωση έγινε, αλλά δεν είναι ακόμα «τελεία»!
Η άποψη αυτή υποστηρίζεται συνεχώς μέχρι σήμερα από τους Λατίνους και τους Λατινόφρονες του Φαναρίου. Και είναι από μιά σκοπιά σωστή. Η αλήθεια είναι ότι όντως η Ένωση των Εκκλησιών έγινε! Αυτό που απομένει είναι μόνο η αποκάλυψή της στους πιστούς, ως και η αποδοχή της απʼ αυτούς. Αυτό όμως θα γίνη όταν πάπας και Πατριάρχης «κοινωνήσουν» από το «Κοινό Ποτήριο», όπως ήδη «κοινωνούν» μετά το 1965, σε πολλές περιπτώσεις, λοιποί κληρικοί και λαϊκοί από τις δύο «εκκλησίες» τους!
Σήμερα, μεγάλο μέρος του Ορθόδοξου λαού, φαίνεται ότι δεν ενοχλείται από το ενδεχόμενο μιάς Ενώσεώς του με τον πάπα! Έχει αμβλυνθεί επικίνδυνα το Ορθόδοξο αισθητήριό του. Ευθύνεται γιʼ αυτό κυρίως η αδιαφορία των ποιμένων του. Δεν τον κατήχησαν και δεν τον κατηχούν σύμφωνα με τη διδασκαλία και το αγωνιστικό παράδειγμα των αγίων Πατέρων στα θέματα πίστεως. Προφανώς, οι ίδιοι δεν γνωρίζουν και δεν έχουν γευθεί ποτέ την Ορθοδοξία.
Με αυτά τα δεδομένα οι Λατινόφρονες Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι και λοιποί ποιμένες, παρουσιάζουν σταδιακά την Ένωση, που αποφάσισε το 1965 ο πάπας με τον Αθηναγόρα.. Πιστεύουν ότι έτσι θʼ αποφευχθούν ανεπιθύμητες και σε βάρος τους αντιδράσεις για την προδοσία τους αυτή από τον πιστό λαό του Θεού.

Στη δεκαετία του 70 ένα τραγουδάκι έλεγε: υπομονή-υπομονή-(..."άχρι καιρού"), και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός... Έτσι έλεγαν και στους Ορθόδοξους της Δύσης μετά το 1054. Υπομονή, μην σχίζετε την Εκκλησία. Οι Πάπες έρχονται και παρέρχονται. Κάντε προσευχούλα και ο Θεός θα μας στείλει Ορθόδοξο Πάπα. Κι' ακόμα περιμένουν τον Ορθόδοξο Πάπα......

St. Justin (Popovich of Serbia) : The "Third Fall"

"In the history of mankind there are 3 falls : The fall of Adam, of Judas the Iscariot and that of the Pope. The essence of falling into sin is always the same: the desire to become God by oneself. In this manner, a man insensibly equates himself with the devil, because he also wants to become God by himself to replace God with himself...The fall of the Pope lies exactly in this very thing: to want to replace the Godman with the man..." 

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Ὅσοι λένε «θά κάνουμε μιά Κυβέρνηση πού θά εἶναι ἀνεξάρτητη» δέν ξέρουν τί λένε ἤ μᾶς ἀπατοῦν...

Εἴμαστε μόνιμα προτεκτοράτο καί ὑπό κατοχήν κάποιας ἤ κάποιων Εὐρωπαϊκῶν Δυνάμεων, μέ τήν συγκατάθεσή μας!

Ἐμεῖς δέν ἀνήκουμε στήν Δύση... Ἀνήκουμε στήν καθ' ἡμᾶς Ἀνατολή καί εἴμαστε πρωτότοκοι ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς ἀνάμεσα στούς Ὀρθοδόξους ὁμοπίστους μας.

Τό σύνδρομο, πού μᾶς ἔχει κυριεύσει ἤδη ἀπό τήν δημιουργία τοῦ νεωτέρου Ἑλληνικοῦ Κράτους, ἀπό τό 1830 καί ἑξῆς, καί κυρίως στούς διανοουμένους καί τούς πολιτικούς, εἶναι τό Κοραϊκό Εὐρωπαϊκό σύνδρομο.

Ορθόδοξος Τύπος : Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ ΟΛΑΣ ΤΑΣ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ, ΤΑΣ ΣΕΚΤΑΣ, ΤΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΑΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ

Ἑάλω ἡ Ὀρθόδοξος ταυτότης τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ μὲ τριακοσίας ὑπογραφὰς καὶ ἀπόφασιν τοῦ Πρωτοδικείου θὰ ἀναγνωρίζωνται θρησκευτικαὶ κοινότητες μὲ «Ἐκκλησίας» εὐκτηρίους οἴκους, κατασκηνώσεις, ραδιοφωνικοὺς σταθμούς, διὰ νὰ κάμνουν τὴν προπαγάνδα των. Θὰ γεμίση ἡ Χώρα μὲ τζαμιά, «Ἐκκλησίας» ἀλλοθρήσκων, ἀνατολικῶν θρησκειῶν καὶ αἱρετικῶν Χριστιανικῶν «Ἐκκλησιῶν» ὡς εἶναι ὁ παπισμός, ἡ ἀγγλικανικὴ «ἐκκλησία», οἱ κόπτες, τοὺς ὁποίους
βαπτίζει Ὀρθοδόξους, οἱ ἀρμένιοι (μονοφυσίτες), τοὺς ὁποίους παρουσιάζει Ὀρθοδόξους κ.λπ.
Ἡ κυβέρνησις ἀπεφάσισε νὰ ταυτισθῆ μὲ τὰ ὑπόγεια ρεύματα τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς προωθοῦσα τὸν Πολιτικὸν Οἰκουμενισμόν, ὁ ὁποῖος εἶναι παράλληλος μὲ τὸν θρησκευτικόν, ὁ ὁποῖος ἰσοπεδώνει τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ ἀναγνωρίζει ὅλας τὰς αἱρετικὰς «Ἐκκλησίας» ὡς κανονικὰς καὶ σωζούσας, ἐνῶ ἐπιβάλλει τὰς συμπροσευχὰς μὲ Ἰουδαίους, Μουσουλμάνους, Βουδιστάς, Ἰνδουϊστάς
μέχρι καὶ μὲ τοὺς Ἰθαγενεῖς τοῦ Ἀμαζονίου, ποὺ προσκυνοῦν τὸν ἥλιον, τὴν πέτραν ἢ ἄλλα φυσικὰ φαινόμενα. Ἡ ἔνοχος σιωπὴ τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἔχει παραδοθῆ εἰς τοὺς πολιτικοὺς ἐξουσιαστὰς καὶ δὲν ἀντιδρᾶ. Ἐνδιαφέρεται μόνον διὰ νὰ λειτουργῆ ἡ Ἐκκλησία ὡς Ἐρυθρὸς Σταυρὸς καὶ ἀδιαφορεῖ προκλητικῶς διὰ τὴν διατήρησιν τῆς Ὀρθοδόξου ταυτότητος τῆς Ἑλλάδος.

Πηγή: http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/2019.pdf

π. Επιφ. Χατζηγιάγκου - Οι ενέργειες του Αγ. Πνεύματος στην Εκκλησία.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

greek orthodox easter -the Sunday of the Resurrection-

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 28 Απριλίου 2014

Των εν Κυζίκω εννέα μαρτύρων, οσίων Μέμνονος του θαυματουργού και Αυξιβίου επισκόπου Σόλων Κύπρου.

Οἱ Ἅγιοι ἐννέα Μάρτυρες τῆς Κυζίκου, ὁ Ἀντίπατρος,  Ἀρτεμᾶς, ὁ Θαυμάσιος, ὁ Θεόγνις, ὁ Θεόδουλος, ὁ Θεόστιχος, ὁ Μάγνος, ὁ Ροῦφος καὶ ὁ Φιλήμονας κατάγονταν ἀπὸ διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν ὅμως ὅλοι μαζὶ στὴν Κύζικο τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν. Ὅταν ὁδηγήθηκαν μπροστὰ στὸν τοπικὸ ἄρχοντα ἐπέδειξαν θαυμαστὴ γενναιότητα καὶ ὑπερασπίσθηκαν μὲ παρρησία καὶ θάρρος τὴν πίστη τους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ γιὰ νὰ καμφθεῖ τὸ σθένος τους, ρίχθηκαν στὴ φυλακή. Ἐκεῖ χωρὶς νερὸ καὶ τροφὴ προσεύχονταν καὶ δοξολογοῦσαν τὸν Κύριό τους, ὁ Ὁποῖος τοὺς ἀξίωσε νὰ ὑποφέρουν γιὰ Ἐκεῖνον καὶ ὁ ἕνας ἔδινε θάρρος στὸν ἄλλον. Ὅταν ὁ ἄρχοντας τοὺς ρώτησε γιὰ τελευταία φορὰ ἐὰν ἐπιμένουν νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό, ὅλοι μὲ ἕνα στόμα καὶ μία καρδιὰ τοῦ ἀπάντησαν ὅτι προτιμοῦν τὸ μαρτύριο ἀπὸ τὸ νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Πλάστη καὶ Δημιουργὸ καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἔξαλλος ἀπὸ ὀργὴ ὁ ἄρχοντας διέταξε ἀμέσως τὸν ἀποκεφαλισμό τους. Ἔτσι τελειώθηκε ὁ βίος τους καὶ οἱ Ἅγιοι ἔλαβαν τὸν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Σπουδαία αντιαιρετική επισήμανση του Αγ. Ιωάννου της Κλίμακος.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος:

«Τι σημαίνει Αποστολική Διαδοχή; Γιατί μόνο οι Ορθόδοξοι έχουμε Αποστολική Διαδοχή; …Μιλώντας για αποστολική παράδοση εννο­ούμε την ορθόδοξη πίστη και ως δόγμα και ως ζωή, και μιλώντας για αποστολική διαδοχή εννοούμε την μετάδοση της Ιερωσύνης από τους Αποστόλους μέχρις ημών. Εφ’ όσον λοι­πόν στον Παπισμό έχουμε αλλοίωση τῆς απο­στολικής παραδόσεως και αποκοπή από την Εκκλησία, δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για αποστολική διαδοχή».

 (απο το βιβλίο «Γέννημα και θρέμμα Ρωμηοί»).

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός : Ἦταν ἀναμενόμενη ἡ εὐρωπαϊκὴ περιπέτειά μας

...Ἡ συνείδηση τοῦ εὐρωπαίου ἀνθρώπου - πολίτη εἶναι τὸ μόνιμο αἴτημα, ἄλλωστε, ὅλων τῶν εὐρωπαϊστῶν. Τὸ ἐρώτημα ὅμως ἐδῶ εἶναι, ποιὰ σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει αὐτὴ ἡ συνείδηση μὲ τὴν ἑλληνική, ἤ καλύτερα τὴν ἑλληνορθόδοξη συνείδηση, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν πεμπτουσία τοῦ Ἕλληνα - Εὐρωπαίου. Τὸ πνεῦμα τῶν Κοινοτικῶν κειμένων εἶναι, ὅτι πρεπει νὰ δημιουργηθοῦν κοινὲς συνήθειες, γιὰ νὰ διαμορφωθεῖ βαθμιαῖα ἑνιαῖος τύπος ἀνθρώπου, ὁ Εὐρωπαῖος ἄνθρωπος. Αὐτὸ ὑποβοηθεῖται μὲ τὴν καθιέρωση ἑνιαίων καταναλωτικῶν προτύπων γιὰ τὴν διευκόλυνση τῆς κινητικότητας καὶ ἀλληλοπροσέγγισης. Εὐνόητο ἔτσι εἶναι, ὅτι κάθε ἐθνικὴ ἰδιαιτερότητα πρέπει νὰ ἰσοπεδωθεῖ, ἤ τοὐλάχιστο νὰ ἀμβλυνθεῖ, ἔστω καὶ ἄν αὐτὸ δὲν ζητεῖται -ἀκόμη ρητὰ καὶ ἐκπεφρασμένα. Συνάγεται ὅμως ἀπὸ τὴν προοδευτικὰ ἐπιβαλλόμενη ἑνιαία νομοθεσία  (Κοινοτικὸ Δίκαιο), ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἑνιαιοποίηση τοῦ τρόπου ζωῆς καὶ τῆς κοινωνικῆς πραγματικότητος, καὶ στὴν δημιουργία ἑνὸς νέου ἤθους, τὸ ὁποῖο διαφοροποιεῖται διαμετρικὰ ἀπὸ τὸ ἑλληνορθόδοξο.

Το αποκαλυπτικό «ντοκουμέντο», το οποίο είναι σχεδόν άγνωστο στους Ορθοδόξους, είναι η ομολογία του ίδιου του Αθηναγόρα, ότι μνημονεύει τον αιρετικό πάπα, τόσο στην αγία Πρόθεση, κατά την Προσκομιδή των αγίων Δώρων, όσο και στο άγιο Θυσιαστήριο.

 Σε γράμμα, που έστειλε ο Αθηναγόρας το 1968 στον πάπα Παύλο Στ΄, για τη γιορτή των Χριστουγέννων, γράφει: 

«Εν τη κοινωνία ταύτη (της αγάπης του Χριστού) ιερουργούντες μετά της χορείας των περί ημάς Ιερωτάτων Μητροπολιτών και υπερτίμων, μνησθησόμεθα από των διπτύχων της καρδίας ημών του τιμίου ονόματός Σου. αδελφέ, Αγιώτατε της Πρεσβυτέρας Ρώμης Επίσκοπε, ενώπιον της αγίας αναφοράς αυτού τούτου του τιμίου Σώματος και αυτού τούτου του τιμίου αίματος του Σωτήρος εν τη θεία του Αγιωτάτου προκατόχου ημών, Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Και ερούμεν τη αγία ημέρα των Χριστουγέννων ενώπιον του αγίου θυσιαστηρίου και λέγομεν σοι: της Αρχιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός, πάντοτε, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων» !!!

Από το βιβλίο Οι αγώνες των μοναχών υπέρ της Ορθοδοξίας έκδοση της Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου διάβασα για το πώς Οι Αγιορείτες μοναχοί το 1273 απαντούν με τον «Τόμο» του Ιασίτου Ιώβ στο πρόσταγμα του ενωτικού Μιχαήλ . Σελ 234

......πως είναι λοιπόν νόμιμο και θεάρεστο να ενωθούμε με εκείνους από τους οποίους αποκοπήκαμε δίκαια και κανονικά , εφόσον παραμένουν αμετάβλητα στις αιρέσεις τους; Εάν το δεχθούμε αυτό ανατρέπουμε μονομιάς τα πάντα και καταργούμε την Ορθοδοξία ......
..... Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του εναντίων του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού; Διότι αν ακόμη και ο απλός χαιρετισμός, μας καθίστα κοινωνούς των πονηρών έργων αυτού που χαιρετάμε, πόσο μάλλον η μνημόνευσής του εκφώνως και μάλιστα την στιγμή που αντικρίζουμε με φρίκη τα θεια Μυστήρια;
Αν αυτός ο ίδιος που βρίσκεται μπροστά μας είναι η Αυτοαλήθεια, πως είναι δυνατό να ανεχθεί ένα τόσο μεγάλο ψεύδος, το να συγκατατάσσεται δηλαδή ο πάπας μεταξύ των λοιπών Ορθοδόξων πατριαρχών; Μήπως θα παίξουμε θέατρο κατά τον καιρό των φρικτών Μυστηρίων; Και πως θα τα ανεχτεί αυτά η ψυχή του Ορθοδόξου και δεν θα απομακρυνθεί αμέσως από την εκκλησιαστική κοινωνία αυτών πού τον μνημόνευσαν και δεν θα τους θεωρήσει ιεροκαπήλους;
Άλλωστε η Ορθόδοξη Εκκλησία του Θεού δεχόταν από παλιά την αναφορά του ονόματος του αρχιερέως ενώπιων των Αγίων Μυστήριων ως τελεία συγκοινωνία....

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ :δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι ο Παναγιώτατος (κ. Βαρθολομαίος), δεν θεωρεί τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα Εκκλησία.

...Αποκαλεί ο Παναγιώτατος τους Παπικούς «τίμια Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης» και «τιμιώτατους εκπροσώπους της Αυτού Αγιότητος του αδελφού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου». Τον πάπα «πεφιλημένο αδελφό» και το Βατικανό «σεβασμία και προσφιλή Εκκλησία της Πρεσβυτέρας Ρώμης».Τους προσφωνεί, δηλαδή όπως θα προσφωνούσε την αντιπροσωπεία κάποιου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, ωσάν ο Παπισμός να μην αποτελεί αίρεση, ωσὰν να ήσαν μέλη της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ουδόλως επισημαίνεται το γεγονός, ότι ευρίσκονται εν αιρέσει και πλάνη. Ουδεμία νύξις γίνεται πάνω στις χαώδεις δογματικὲς διαφορὲς πίστεως, οι οποίες μας χωρίζουν απὸ την Παπικὴ παρασυναγωγή, η οποία επιμένει να ονομάζει εαυτὴν ως «Καθολικὴ Εκκλησία» και μάλιστα ως «αυθεντική», ενώ την Ορθόδοξη θεωρεί ως «ελλειμματική»! Και ουδεμία προσπάθεια να τους πείσει, να εγκαταλείψουν την πλάνη του Παπισμού και να προσέλθουν στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Το γεγονός δε ότι παρά κάτω κάνει λόγο «διά την από κοινού πορείαν των δύο Εκκλησιών» και ότι «η χάρις του πανοικτίρμονος Θεού», «κατέστησεν ημάς» «των Αγίων Αποστόλων διαδόχους», (αναγνωρίζει δηλαδή αποστολική διαδοχή στους Παπικούς), δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι ο Παναγιώτατος δεν θεωρεί τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα Εκκλησία.

Αισιόδοξα σημεία από την Ελλάδα του 2014

Κωνσταντίνος Χολέβας

Χριστός Ανέστη! Η Ανάσταση του Κυρίου συμβολίζει τη νίκη της ζωής επί του θανάτου, της ελπίδας επί της απελπισίας, της χαράς επί της δυστυχίας, του φωτός επί του σκότους. Για τους Ελληνες ορθοδόξους η Ανάσταση είναι εορτή σημαντικότερη από τα Χριστούγεννα, λαμπρότερη και πιο πανηγυρική, σε αντίθεση με τα έθιμα της δυτικής χριστιανοσύνης. Ως ορθόδοξοι εορτάζουμε το αιώνιο μήνυμα ότι πάντα μετά τη Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Και ως Ελληνες θυμόμαστε ότι επί Τουρκοκρατίας ο αναστάσιμος χαιρετισμός, το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!», στα βάθη της ψυχής σήμαινε ότι κάποια στιγμή θα αναστηθεί και το Γένος. Η ελληνορθόδοξη παράδοση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ταυτότητα, τον ψυχισμό, τα ήθη και τα έθιμα του λαού μας. Μας διδάσκει ότι θα βγούμε και από την παρούσα κρίση διότι πάντα μετά τη Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Αρκεί να το πιστέψουμε!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος :

Ποια είναι λοιπόν η σημερινή εορτή; Είναι μεγάλη και αξιοσέβαστη και 

υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική, και είναι αντάξια της γενναιοδωρίας 
του Θεού που την καθιέρωσε. Γιατί σήμερα συμφιλιώθηκε το ανθρώπινο 
γένος με το Θεό. Σήμερα διαλύθηκε η παλιά εχθρότητα και τερματίστηκε ο 
μακροχρόνιος πόλεμος. Σήμερα επανήλθε στους ανθρώπους μια 
αξιοθαύμαστη ειρήνη, την οποία ποτέ στο παρελθόν δεν περίμεναν οι 
άνθρωποι. 

Γιατί ποιος ήλπιζε πως επρόκειτο να συμφιλιωθεί ο Θεός με τον 
άνθρωπο, όχι γιατί θα ήταν ποτέ δυνατόν ο Κύριος να μισήσει τον 
άνθρωπο, αλλά γιατί ο άνθρωπος, ο δούλος, ήταν απρόθυμος. Όχι γιατί ο 
Κύριος ήταν άσπλαχνος, αλλά γιατί ο δούλος ήταν αχάριστος. Θέλεις να 
μάθεις με ποιον τρόπο εξοργίσαμε τον φιλάνθρωπο και αγαθό Κύριό μας; 
Γιατί είναι σωστό να μάθεις την αιτία της παλιάς έχθρας μας, για να 
θαυμάσεις τη φιλανθρωπία του Θεού, όταν δεις πως μάς τίμησε ενώ 
ήμασταν εχθροί και αντίπαλοί Του, και για να μη νομίσεις πως η αλλαγή 
αυτή οφείλεται σε δικά μας κατορθώματα, και για να μάθεις το μέγεθος 
της χάρης και της ευεργεσίας Του και να μην πάψεις ποτέ να Τον 
ευχαριστείς για τις άπειρες δωρεές Του. 

ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ

Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

http://www.xn--nxafaakbadzf7bv5a5kg.gr/

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 27 Απριλίου 2014

ΤΟΥ ΘΩΜΑ. Συμεών ιερομάρτυρος, συγγενούς του Κυρίου, Ιωάννου του ομολογητού, Ευλογίου ξενοδόχου.

Σὲ ἕξι μέρες ὁ Θεὸς κατασκεύασε καὶ διακόσμησε ὅλο τὸ αἰσθητὸ τοῦτο σύμπαν, ἐπίσης ἔπλασε καὶ ζωοποίησε τὸ μόνο ζῶο μὲ αἴσθηση καὶ νοῦ, τὸν ἄνθρωπο. Κατὰ τὴν ἕβδομη μέρα κατέπαυσε ἀπὸ ὅλα τὰ ἔργα Του, ὅπως μας δίδαξε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὴ γλώσσα τοῦ Μωϋσῆ.

«Καὶ εὐλόγησε ὁ Θεὸς τὴν ἑβδόμη μέρα καὶ τὴν ἁγίασε».

Πῶς λοιπὸν εὐλόγησε καὶ ἁγίασε αὐτὴ τὴν ἡμέρα, στὴν ὁποία δὲν ἔπραξε τίποτα; Πῶς δὲν εὐλόγησε τὴν «μία» τὴν πρώτη ποὺ εἶναι ὑπερεξαίρετη κατὰ τὴν ὁποία παρήγαγε τὸ σύμπαν ἀπὸ τὸ μὴ ὅν;

Πῶς δὲν εὐλόγησε κάποια ἄλλη ἑπόμενη μέρα εἴτε αὐτὴ ποὺ στερέωσε τὸν οὐρανὸ εἴτε αὐτὴ ποὺ συστάθηκε ἡ γῆ; Γιατί δὲν εὐλόγησε μᾶλλον τὴν ἕκτη ποὺ ἀνέδειξε τὸν ἄνθρωπο γνωστικὸ ζῶο κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσή Του;

Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ:

Εκφράζουμε και πάλιν την βαθύτατη θλίψη μας για όσα κακόδοξα διεκήρυξε ο Μακαριώτατος Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Ρώμη, με τα οποία αναδεικνύεται ως διαπρύσιος κήρυκας του Πανθρησκειακού Οικουμενισμού. Προσευχόμεθα προς τον Θεόν να Τον φωτίσει να συνειδητοποιήσει την τραγικότητα των λόγων Του. Τον παρακαλούμε δε να λάβει ιδιαιτέρως υπ’ όψιν Του την παραγγελία, που δίδει το Άγιο Πνεύμα διά του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου προς τον Επίσκοπο της εν Εφέσω Εκκλησίας: «Μνημόνευε ούν πόθεν πέπτωκας και μετανόησον και τα πρώτα έργα ποίησον. Ει δε μη έρχομαί σοι και κινήσω την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν μη μετανοήσης» (Αποκ. 2,5). 

ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΤΩΝ ΒΛΑΧΕΡΝΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΤΙΣΟΥΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΤΕΚΕ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Ακόμα και Τούρκοι έχουν αρχίσει και ανησυχούν από την συνεχιζόμενη κακοποίηση και καταστροφή σημαντικών βυζαντινών μνημείων της Κωνσταντινούπολης που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει την μορφή επιδημίας, χωρίς φυσικά, (αυτό έλλειπε), καμία αντίδραση από ελληνικής πλευράς στα μεγάλα αυτά πολιτιστικά ατοπήματα της σύγχρονης Τουρκίας.

Έτσι σύμφωνα με ένα αποκαλυπτικό δημοσίευα της τουρκικής εφημερίδας, Taraf, τα ιστορικά ανάκτορα των Βλαχερνών, ή καλλίτερα ότι έχει απομείνει από το μεγαλοπρεπές αυτό βυζαντινό κτιριακό συγκρότημα, κατεδαφίζεται για να ανεγερθεί στη θέση του ένας μουσουλμανικός τεκές με την ονομασία, Emir Buhari Tekkesi.

Κυριακὴ του Θωμά.Οι Σύγχρονοι Θωμάδες.

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=4&t=9420

« Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου » (Ἰω. 20,28)

Ἑορτὴ σήμερα, ἀγαπητοί μου· «αὕτη ἡ ἡ μέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. 117,24).

Τριπλῆ ἑορτή. Εἶνε πρῶτον Κυριακή . Δεύτερον εἶνε ὄχι ἁπλῶς Κυριακὴ ἀλλὰ ἡ πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὸ Πάσχα·γι᾿ αὐτὸ στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ὀνομάζεται Κυριακὴ τοῦ Ἀντίπασχα , τῆς πρώτης δηλαδὴ ἐπαναλήψεως τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα,ποὺ θ᾽ ἀκολουθῇ ἐν συνεχείᾳ κάθε ὀκτὼ ἡμέρες. Καὶ τρίτον τὴν Κυριακὴ αὐτὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμᾷ τὸν ἅγιο ἀπόστολο Θωμᾶ. Ἀνοίγονται λοιπὸν πολλὰ θέματα. Ἐδῶ θὰ περιορισθοῦμε στὸν ἀπόστολο Θωμᾶ .

Ὁ Θωμᾶς, ἀγαπητοί μου, ἦταν ἕνας ἁπλὸς Γαλιλαῖος . Δὲν καταγόταν ἀπὸ τὶς μεγάλες οἰκογένειες, δὲν ἔζησε σὲ αὐλὲς βασιλέων, δὲν φοίτησε σὲ στοὲς φιλοσόφων καὶ ῥητόρων. Ἦταν ἕνας ἀπὸ ἐκείνους ποὺ κάλεσε ὁ Χριστός. Δέχθηκε τὴν πρόσκλησι «Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (Ματθ. 4,20) , ἐγκατέλειψε τὰ πάντα, συγγενεῖς καὶ φίλους, καὶ ἀνῆκε πλέον στὴ χορεία τῶν δώδεκα ἀποστόλων. Ἦταν εὐγενὴς ὕπαρξι, ἀλλὰ εἶχε ἕνα ἐλάττωμα . Ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρὶς ἐλάττωμα;Καὶ ὁ ἁγιώτερος θὰ ἔχῃ κάποιο ἐ λάττωμα, ὅπως πάλι καὶ ὁ μεγαλύτερος κακοῦργος θὰ ἔχῃ κι αὐτὸς κάποιο προτέρημα. Μεῖγμα εἶνε ὁ ἄνθρωπος κακίας καὶ ἀρετῆς.

Ποιό λοιπὸν ἦταν τὸ ἐλάττωμα τοῦ Θωμᾶ;

Sunday of St. Thοmas

By His Eminence
Metropolitan Panteleimon of Antinoes

The Son of God became man that man might become god. Through His Sacrifice on the Holy Cross, Our Lord cleansed human nature and by His death He gave man the opportunity to be saved and sanctified in His Ν ame.

True and sincere faith in Jesus Christ leads to salvation. Our Lord Himself teaches us: ''Ι have come as light into the world, that whoever believes in Me, may not remain in darkness" (John l2: 46). In another verse He says: "truly, truly, Ι say unto you, he who believes has eternal life" (John 6: 47). Christ is the Light of the world. He is the beacon, Who guides us to sanctification. Through Holy Baptism we participate in both, the Death and Resurrection of Jesus Christ. St Paul teaches us, saying: "do you not know that all of us who have been baptised into Christ Jesus, were baptised into his death? We were buried therefore with Him by baptism into death, so that as Christ was raised from the dead by the glory of the Father, we too might walk in newness of life. For, if we have been united with Him in a death like His, we shall certainly be united with Him in a resurrection like His ... But, if we have died with Christ, we believe that we shall also live with Him. For we know that Christ being raised from the dead will never die again; death no longer has dominion over Him. The death He died He died to sin, once, for all, but the life He lives to God. So you also must consider yourselves dead to sin and alive to God in Christ Jesus" (Rom. 6:3-6, 8-ll). This participation in the Passion and Resurrection of Our Lord gives us the opportunity to become "sons of God" (Rom. 8: l4) and "heirs of His Κingdom" (Gal. 3:29).