Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπ.
Γλυφάδας ἐξεδόθη τὴν 20ὴν Ἰουνίου ἀνακοίνωσις, μὲ τὴν ὁποίαν διαψεύδει δημοσιεύματα,
συμφώνως πρὸς τὰ ὁποῖα ἐπὶ παντοδυναμίας τοῦ μακαριστοῦ Ἀθηνῶν κυροῦ
Χριστοδούλου, εἶχεν ἐκδοθῆ ἐγκύκλιος, ἡ ὁποία «προπαγάνδιζε» τὴν Δωρεὰν Ὀργάνων
Σώματος καὶ ὅτι Ἀρχιερεῖς εἶχον ἀναλάβει τὴν ὑποστήριξιν τοῦ θεσμοῦ αὐτοῦ. Εἰς
τὴν ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Γλυφάδας ἐπισημαίνονται τὰ ἀκόλουθα:
«Μὲ ἀφορμὴ
πρόσφατα δημοσιεύματα περὶ Ἐγκυκλίου τῆς Ἐκκλησίας σχετικὰ μὲ τὴ δωρεὰ ὀργάνων,
θὰ θέλαμε νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς πιστοὺς Χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ κάθε ἐνδιαφερόμενο
πολίτη γιὰ τὰ ἑξῆς:
1. Ἡ Ἐγκύκλιος
2819 “Περὶ τῆς δωρεᾶς ὀργάνων σώματος” ἀποτελεῖ ἐγκύκλιο τῆς ΔΙΣ (Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου)
καὶ ὄχι ἔγκυρη ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλ
λάδος. Γιὰ νὰ εἶναι κάποια ἀπόφαση ἔγκυρη, ἰσχυρὰ καὶ ἐφαρμοστέα, θὰ πρέπει νὰ
ἔχει ἐπικυρωθεῖ ἀπὸ τὸ σύνολο τῆς Ἱεραρχίας, τουτέστιν ἅπαντες τοὺς 82
Μητροπολίτες. Αὐτὸ δὲν ἰσχύει γιὰ τὴν Ἐγκύκλιο 2819, ἡ ὁποία φέρει ὑπογραφὲς
μόνο τῶν τότε μελῶν τῆς ΔΙΣ.
2. Οἱ ἐγκύκλιοι
τῆς ΔΙΣ ὑπογράφονται ἀπὸ τὴν ΔΙΣ ὡς σῶμα, δηλαδὴ ὑπογράφονται ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ
ὅλα τὰ μέλη τῆς ΔΙΣ, συμφωνοῦντα ἢ διαφωνοῦντα.
3. Κατόπιν
προτροπῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χριστοδούλου, ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς ἔγιναν
αὐτόματα δότες, χωρὶς ὅμως νὰ ὑποβάλουν σχετικὲς δηλώσεις ἢ χωρὶς νὰ ἔχουν τὴν
εὐκαιρία νὰ δηλώσουν ὅτι συμφωνοῦν μὲ τὴ δωρεὰ ὀργάνων, ὑπὸ προϋποθέσεις, δηλαδὴ
ἐφόσον δὲν βλάπτεται ἡ ζωὴ τοῦ δότου ἢ ἐφόσον πρόκειται γιὰ τὴ δωρεὰ ἑνὸς ἐκ
τῶν διπλῶν ὀργάνων ἀπὸ ὑγιῆ δότη.
4. Ἡ Ἐγκύκλιος
2819 πολὺ ὀρθῶς ἐπισημαίνει: «Ἂν κάτι βλάπτει τὴν ψυχὴ ἢ ὑποβιβάζει τὶς
πνευματικὲς ἀξίες, ἀνεπιφύλακτα τὸ ἀπορρίπτει». Ἡ ἀφαίρεση ὀργάνων ἀπὸ ἀσθενῆ,
ποὺ ἔχει χαρακτηριστεῖ “ἐγκεφαλικὰ νεκρός”, ὁπωσδήποτε ὑποβιβάζει τὶς
πνευματικὲς ἀξίες καὶ βλάπτει τὴν ψυχή.
5. Ἡ Ἐγκύκλιος
2819 πολὺ ὀρθῶς τονίζει: «Ἡ Ἐκκλησία ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν λήπτη, θέλει ὅμως νὰ
προστατεύσει τὸν δότη. Ἐπ᾽ οὐδενὶ λόγῳ καὶ μὲ κανένα τρόπο δὲν θυσιάζει τὸ δότη
στὴν ἀνάγκη ἐπιβιώσεως τοῦ λήπτη». Καὶ ἀφοῦ ὁ δότης «σὲ λίγο θὰ πεθάνει»,
δηλαδὴ εἶναι ζωντανός, ἡ ὕπαρξή του ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν Κύριο τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου.
Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία, σύμφωνα μὲ τὴν ἀνωτέρω ἐγκύκλιο, «οὔτε σὲ πολιτικὴ
σκοπιμότητα ὑποχωρεῖ, οὔτε μὲ τὴν ἐκκοσμίκευση συντάσσεται». Ἔτσι, καὶ σύμφωνα μὲ
τὴν ἀποστολή της, ἡ Ἐκκλησία ἔχει χρέος νὰ προστατεύσει τὴν ἀξία τῆς ἀνθρώπινης
ζωῆς καὶ νὰ ἐπαναλάβει τὴν ἁγιοπατερικὴ θέση ὅτι τὸ καλὸ εἶναι καλό, μόνο ὅταν
γίνεται μὲ καλὸ τρόπο.
6. Ἡ ἄγνοια περὶ
τῆς μὴ ταύτισης τοῦ λεγόμενου «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» μὲ τὸν ὁριστικό, βιολογικὸ
θάνατο φαίνεται ὅτι ὁδήγησε σὲ ἐσφαλμένες ὑποθέσεις καὶ δηλώσεις.
7. Ὁ Σεβασμιώτατος
ποιμενάρχης μας κ. Παῦλος, παρότι δὲν εἶχε παλαιότερα πλήρη γνώση γιὰ τὴ διαφορὰ
μεταξὺ «ἐγκεφαλικοῦ» καὶ βιολογικοῦ θανάτου, μετὰ ἀπὸ ἐνδελεχῆ ἐνημέρωση καὶ
ἐμβριθῆ μελέτη, προέβη τὸ 2009 στὴν ἔκδοση σχετικοῦ ἐνημερωτικοῦ τόμου καὶ τὸ
2012 στὴ διοργάνωση ἡμερίδας, ὅπου σοβαροὶ ἐπιστήμονες, ἰατροὶ καὶ θεολόγοι,
κατέδειξαν ὅτι ὁ «ἐγκεφαλικὸς θάνατος» δὲν εἶναι θάνατος. Οἱ εἰσηγήσεις τῆς ἡμερίδας,
τὰ περισσότερα κείμενα τοῦ τόμου, ἀλλὰ καὶ ἄλλα νεώτερα ἄρθρα περὶ βιοηθικῆς
καὶ μεταμοσχεύσεων εἶναι ἀνηρτημένα στὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἡ
ἐνημέρωση, καὶ μάλιστα γιὰ τόσο σοβαρὰ θέματα, εἶναι χρέος ὅλων μας».
