Πεποικιλμένη τη θεία δόξη η ιερά και ευκλεής Παρθένε μνήμη σου

Πεποικιλμένη τη θεία δόξη η ιερά και ευκλεής Παρθένε μνήμη σου πάντας συνηγάγετο προς ευφροσύνην τους πιστούς, εξαρχούσης Μαριάμ, μετα χορών και τυμπάνων τω σω άδοντας μονογενεί ενδόξως, ότι δεδόξασται.

Η δημιουργική, καί συνεκτική τών απάντων, Θεού σοφία καί δύναμις, ακλινή ακράδαντον, τήν Εκκλησίαν στήριξον Χριστέ, μόνος γάρ εί άγιος, ο εν αγίοις αναπαυόμενος.

Ιταμώ θυμώ τε καί πυρί, θείος έρως αντιταττόμενος, τό μέν πύρ εδρόσιζε, τώ θυμώ δέ εγέλα, θεοπνεύστω λογική, τή τών οσίων τριφθόγγω λύρα αντιφθεγγόμενος, μουσικοίς οργάνοις εν μέσω φλογός, ο δεδοξασμένος, τών Πατέρων καί ημών Θεός ευλογητός εί.

Αι γενεαί πάσαι, μακαρίζομέν σε, την μόνην Θεοτόκον.

Νενίκηνται της φύσεως οι όροι, εν σοι Παρθένε άχραντε, παρθενεύει γαρ τόκος, και ζωήν, προμνηστεύεται θάνατος· η μετά τόκον Παρθένος, και μετά θάνατον ζώσα, σώζοις αεί, Θεοτόκε, την κληρονομίαν σου.

Οικουμενισμός

Μία είναι η ευλογημένη λύπη:

Στο έργον του «Περί των οκτώ λογισμών της κακίας» ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος γράφει μεταξύ άλλων: 

«Μόνον μια λύπη να έχουμε, την μετάνοια για τις αμαρτίες μας ενωμένη με την αγαθή ελπίδα, για την οποίαν ο Απόστολος Παύλος λέγει: Η κατά θεόν λύπη προξενεί μετάνοια, που οδηγεί σε οριστική σωτηρία (Β΄Κορ. Ζ/10 ). Και αυτό, γιατί η κατά Θεόν λύπη τρέφοντας την ψυχή με την ελπίδα, που ακολουθεί την μετάνοια, είναι ανάμικτη με χαρά. Γι’ αυτό η λύπη κάνει τον άνθρωπον πρόθυμον και υπάκουον για κάθε καλή πράξη, ευκολοπλησίαστον, ταπεινόν, υπομονετικόν, πράον σε κάθε αγαθόν κόπον και κάθε συντριβή, αφού η λύπη αυτή είναι κατά Θεόν…» 

Παρθενώνας: Η συνάντηση Ελληνισμού και Χριστιανισμού

Κωνσταντίνος Χολέβας.

Τελικά είχε άδικο ο Κώστας Γαβράς και είχε δίκιο η Εκκλησία. Θυμίζω την αντίδραση που προκάλεσε ανιστόρητη παρερμηνεία του γνωστού σκηνοθέτη, ο οποίος ανέλαβε να δημιουργήσει ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ για τους επισκέπτες του Μουσείου της Ακροπόλεως το 2009. Ο Γαβράς παρουσίαζε ανθρωπάκια με μαύρα ράσα -άμεση αναφορά σε ορθοδόξους ιερείς- να καταστρέφουν το αέτωμα του Παρθενώνα λόγω θρησκευτικού φανατισμού. Κι όμως, ένα τέτοιο περιστατικό ουδέποτε συνέβη ή τουλάχιστον δεν μαρτυρείται από τις ιστορικές πηγές. Και επειδή Ιστορία είναι η μελέτη και τεκμηρίωση βάσει των κειμένων και των μνημείων της κάθε εποχής, έχουμε πλέον μια επιστημονική καταγραφή της βυζαντινής ιστορίας του Παρθενώνα.

Πρόκειται για το βιβλίο του Αντώνη Καλδέλλη με τίτλο «Ο Βυζαντινός Παρθενώνας - Η Ακρόπολη ως σημείο συνάντησης Χριστιανισμού και Ελληνισμού»,

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ο εφιάλτης του Χότζα για τους ορθόδοξους

Κλιμακώνονται οι προκλήσεις των Αλβανών κατά της χριστιανικής και της ελληνικής μειονότητας. Τρεις μέρες μετά τα επεισόδια που σημειώθηκαν στον Ιερό Ναό της Θεοτόκου στην Πρεμετή σε βάρος κληρικών και πιστών από δυνάμεις ιδιωτικής αστυνομίας, χθες, με νέα παρέμβασή τους, κατ' εντολήν του δήμου, προκλήθηκαν νέες επιθέσεις κατά των χριστιανών με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός Ελληνα πολίτη και ενός ομογενούς. Αμέσως μετά άγνωστοι εκσφενδόνισαν πέτρες εναντίον του κτιρίου του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο, οι οποίες προκάλεσαν μόνο υλικές ζημιές. Με ανακοίνωσή του το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών εξέφρασε τον αποτροπιασμό του και καταδίκασε τις επιθέσεις, θέτοντας μάλιστα ερωτήματα ως προς την ετοιμότητα και τη βούληση των αλβανικών Αρχών. Μάλιστα, επέδωσε διάβημα διαμαρτυρίας στον πρέσβη της Αλβανίας στην Αθήνα.

Στο μεταξύ, ηχηρή παρέμβαση για τα επεισόδια έκανε ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος. «Ξαναζούμε τον εφιάλτη του 1967, όταν το κομμουνιστικό καθεστώς νόμιζε ότι θα ξερίζωνε για πάντα τη θρησκευτική πίστη από τον αλβανικό λαό» τόνισε ο φωτισμένος ιεράρχης από άμβωνος κατά το προχθεσινό κήρυγμά του στους πιστούς, κάνοντας λόγο για «μεγάλη προσβολή όχι μόνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά της Αλβανίας». Παράλληλα, μίλησε για σχεδιασμένη ενέργεια «από σκοτεινές δυνάμεις», ενώ ιδιαίτερη αναφορά έκανε στις δοκιμασίες που έχει υποστεί ο ναός από την ίδρυσή του, τον 17ο αιώνα, έως και σήμερα.

Οι Αλβανοί επικαλούνται απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας για την επιστροφή του κτιρίου της εκκλησίας στις δημοτικές Αρχές, που ισχυρίζονται ότι ο χώρος τους ανήκει και πως πρόκειται για πολιτιστικό κέντρο.

Οπως είπε ο κ. Αναστάσιος, η αλβανική κυβέρνηση αναγνώρισε ότι το πολιτιστικό κέντρο στην Πρεμετή έχει χτιστεί πάνω στον Ιερό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου και το 1998 αποφάσισε να παραδώσει το κτίριο στον ορθόδοξο κλήρο, έναντι συγκεκριμένης αμοιβής προς το κράτος για τις σχετικές επενδύσεις που αφορούσαν τη μετατροπή του σε πολιτιστικό κέντρο. Εμφαση έδωσε, εξάλλου, στη συμφωνία του Ιανουαρίου του 2010 μεταξύ της κυβέρνησης και των θρησκευτικών κοινοτήτων στην Αλβανία για την επιστροφή σ' αυτές όλων των θρησκευτικών ιδρυμάτων, κάτι που σημαίνει, όπως είπε, ότι «δεν ισχύει καμιά δικαστική απόφαση». Πάντως, δήλωσε αισιόδοξος ότι θα βρεθεί λύση και ζήτησε από τους πιστούς να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους.




Δηλώσεις συμπαράστασης στα θύματα της επίθεσης έκαναν, μεταξύ άλλων, τα κόμματα των Χριστιανοδημοκρατών, των Ελλήνων και της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

http://www.dimokratianews.gr/

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Όταν ο άνθρωπος με ευαγγελικήν σοβαρότητα σκέπτεται το μυστήριον της ζωής του και του κόσμου, έρχεται κατ΄ ανάγκην εις το συμπέρασμα, ότι ανάγκη των αναγκών είναι το να απαρνηθή όλας τας ανάγκας και να ακολουθήση αποφασιστικώς τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, να προχωρήση και να ενωθλη με Αυτόν, δια της ασκήσεως των ευαγγελικών αρετών και αγώνων. Εάν τυχόν δεν πράξη τούτο, ο άνθρωπος παραμένει πνευματικώς άκαρπος, άνευ νοήματος, άνευ ζωής, η ψυχή του ξηραίνεται, διασκορπίζεται, αποσυντίθεται και βαθμηδόν αποθνήσκει, έως ότου αποθάνη οριστικώς ολόκληρος, άνευ υπολείμματος. Διότι το θείον στόμα του Χριστού είπεν: «καθώς το κλήμα ου δύναται καρπόν φέρειν αφ΄ εαυτού, εάν μη μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ υμείς, εάν μη εν εμοί μείνητε. Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Εάν μη τις μείνη εν εμοί εβλήθη έξω ως το κλήμα και εξηράνθη, και συνάγουσιν αυτά και εις το πυρ βάλλουσι και καίεται» (Ιω. 15, 4-6).