Προφητική φωνή του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.

(Αφιερωμένη σε όσους συγχέουν την Εκκλησία με την Ιεραρχία)

Ούτε εκ του υπουργείου ούτε εκ της Συνόδου αναμένομεν γενναίον τι  δια την Εκκλησίαν. Η τελευταία μάλιστα απεδείχθη ανίκανος όλως, αφ΄ ης ημέρας ιδρύθη εν Ελλάδι, να διαπράξη αγαθόν τι υπέρ της Εκκλησίας. Τουναντίον μάλιστα και έβλαψε ταύτην καιρίως παραγνωρίσασα όλως τον αληθή αυτής προορισμόν και θεωρήσασα εαυτήν μέχρι τούδε απλούν εργαστήριον δεσποτάδων και  παπάδων, ους στρατολογούσα συνήθως εκ της κοινωνικής υποστάθμης, άνευ ελέγχου παιδείας και ηθικής, εξαποστέλλει αυτούς ουχί ως ποιμένας, αλλ΄ ως λύκους βαρείς, μη φειδομένους του ποιμνίου του Κυρίου. Παρά τοιούτου σωματείου επαναλαμβάνομεν και πάλιν, ότι ουδέν απολύτως αγαθόν  έχομεν να προσδοκώμεν. Πάσας τας ελπίδας ημών αναθέτομεν εις την ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν εκείνων, οίτινες ακμαίον έτι διασώζοντες αυτοί το θρησκευτικόν αίσθημα και κηδόμενοι της τιμής και αξιοπρεπείας της Εκκλησίας και της  θρησκευτικής διαπαιδαγωγήσεως του Έθνους ημών θέλουσι και δύνανται να συντελέσωσιν εις ανύψωσιν του εκκλησιαστικού γοήτρου και εις αναρρίπισιν του θρησκευτικού παρ΄ ημίν αισθήματος.

ΕΦΗΜΕΡΙΣ  7-4-1888.

ΔΙΩΚΟΜΕΝΗ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ 04 ΑΠΟ 04

Μικρός Παρακλητικός Κανών

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΒΟΥΛΗ

Tου Μητρ. Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμίου

ΣΤΙΣ 18-5-2013

Σεβασμιώτατοι Πατέρες, ἀγαπητοί συλλειτουργοί Ἀδελφοί,

Γέροντες καί Γερόντισσες τῶν Ἱερῶν Μονῶν,

Κύριοι Καθηγηταί, τετιμημένοι προσκεκλημένοι

εἰς τήν Ἡμερίδα αὐτή,

ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί Χριστιανοί,

Κατά πρῶτον, ἐκφράζω τά συγχαρητήριά μου γιά τήν διοργάνωση τῆς Ἡμερίδας

αὐτῆς καί τά εὐχαριστήριά μου, γιατί μεταξύ τῶν ἄλλων ἱκανῶν καί ἐκλεκτῶν ὁμι-

λητῶν ἐκλήθη καί ἡ ταπεινότης μου νά ὁμιλήσω σ᾽ αὐτήν. Ἁπλᾶ καί λίγα λόγια θά

πῶ καί παρακαλῶ νά τά ἀκούσετε.

1. Τό ἱερό πρόσωπο, γιά τό ὁποῖο γίνεται λόγος στήν Ἡμερίδα μας, ὁ Μοναχός

Χριστόφορος ἤ ἁπλᾶ «Παπουλάκος», ὅπως τόν ξέρει ὁ λαός μας, μέ συγκινεῖ καί τό

εὐλαβοῦμαι βαθύτατα ἀπό τήν ἡλικία τῶν 14 ἐτῶν, ὅταν ἐδιάβασα τό βιβλίο τοῦ

Κωστῆ Μπαστιᾶ «Ὁ Παπουλάκος». Γνωρίζω ὅτι μερικοί, ἀκόμη καί ἱερωμένοι, δέν

ἔχουν καλή γνώμη γιά τό πρόσωπο αὐτό. Προσωπικά, καταθέτοντας ἐλεύθερα τήν

πίστη μου, δέχομαι τόν Παπουλάκο ὡς ἕνα γνήσιο ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου, ὡς ἕνα

δεύτερο Κοσμᾶ Αἰτωλό, ὡς μάρτυρα Χριστοῦ, ὡς ἅγιο πατέρα. Παρά τά ἀκουόμενα

μερικῶν ἡ Ἐκκλησία μας θά ἀνακηρύξει τόν Παπουλάκο ὡς ἅγιο.

Τά ὀλίγα πού θά πῶ στήν ταπεινή μου ὁμιλία περί τοῦ Παπουλάκου θά βασίζονται

κυρίως στό ἔργο τοῦ Μπαστιᾶ, τό ὁποῖο, ἄν καί εἶναι μέ λογοτεχνική χάρη γραμμένο,

ὅμως βασίζεται σέ ἱστορικά γεγονότα. Ὅταν ἤμουν φοιτητής, ἄκουσα τόν ἴδιο νά λέγει

στόν μακαριστό Γέροντα πατέρα Αὐγουστῖνο ὅτι ὁ παπποῦς του, σέ μικρή ἡλικία,

γνώρισε προσωπικά τόν Παπουλάκο, ἐμπνεύστηκε ἀπό τήν μορφή του, γνώρισε πάρα

πολλά γι᾽ αὐτόν καί ὅλα ὅσα ἔμαθε τά κατέθεσε ἀργότερα στόν ἐγγονό του Κωστῆ

Μπαστιᾶ. Ἔτσι, στό βιβλίο αὐτό τοῦ μακαριστοῦ καί εὐσεβεστάτου λογοτέχνου δί-

νουμε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη, γιατί καταθέτει μαρτυρίες αὐτόπτου καί αὐτηκόου μάρ-

τυρος καί μαρτύρων.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

Ὁ Ἀθηναγόρας, ὄχι μόνο δὲν ὀπισθοχώρησε, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς καὶ οἱ διάδοχοί του προχώρησαν καὶ προχωροῦν, ὅπως διαρκῶς τὸ ἐπισημαίνουμε καὶ ὅπως τὸ εἴδαμε ὅλοι κατὰ τὴν κατὰ τὴν τελευταία συνάντηση Πατριάρχου καὶ Πάπα στὸ Φανάρι στὶς 30 Νοεμβρίου τοῦ 2006. Ἡ πρωτόθρονη Ἐκκλησία ἔχει πλέον ἁλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ ὡς πρώτη, ἐπηρεάζει καὶ τὶς ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες. Ὅλη αὐτὴ ἡ τραγικὴ ἱστορία τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διαζωγραφήθηκε στὸ μεγάλο σχετικὸ Συνέδριο ποὺ κάναμε στὴν Θεσσαλονίκη τὸ 2004. 

Στὶς περισσότερες ἐκκλησίες, οἱ οἰκουμενιστικὲς ἡγεσίες ἐλέγχουν πλήρως τὴν κατάσταση καὶ μὲ ἀπειλές, διώξεις καὶ ἀφορισμοὺς καταπνίγουν καὶ φιμώνουν τὶς ὀρθόδοξες φωνές. 

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Περί της Ι. Μονής Εσφιγμένου

http://katanixis.blogspot.ca/2013/08/blog-post_6238.html

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ : ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2013

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 12ῃ Αὐγούστου 2013

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2013

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΦΑΛΗΡΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ

κ.  Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟΧΡΙΣΤΟΝ  ΛΑΟΝ  

ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΣ ΑΥΤΟΥ

* * * * * *

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Βρισκόμαστε στό μέσο τοῦ μηνός Αὐγούστου, γιά τήν Ἐκκλησία μας μήνας καθ΄ὁλοκληρία­­­ ἀφιερωμένος στή Θεομήτορα Παναγία μας, μέ τήν δεκατετραήμερο ἐγκράτεια πρός τιμήν Της, τίς ἱερές Παρακλήσεις, τήν πάνσεπτο ἑορτή τῆς Κοιμήσεως καί Μεταστάσεώς Της τήν ὁποία ἑορτάζομεν σήμερον, καί σέ λίγες ἡμέρες τά «ἐνιάμερα τῆς Παναγιάς» ὅπως ὀνομάζει ὁ λαός μας τήν ἑορτή τῆς Ἀποδόσεως τῆς Κοιμήσεως.

«Ὢ θαύματος καινοῦ! ὢ τεραστίου ξένου! πῶς νέκρωσιν ὑπέστη, ἡ ζωηφόρος Κόρη, καὶ τάφῳ νῦν καλύπτεται;». Θαυμαστό γεγονός καί ἄρρητο θαῦμα ὅπως ἀκούσαμε στά προεόρτια νά ἀναρωτιέται ὁ ὑμνωδός.

Τῆς θεόπαιδος Κόρης, ἣν Ἄννα συνέλαβε,

Τῆς «τριετιζούσης δαμάλεως» ἡ ὁποία «ἐν ναῷ ἁγίῳ, ὡς ἁγία ἀφιερωθῆναι» «ἐν χερσί Ζαχαρίου»,

Τῆς δούλης Κυρίου, Κεχαριτωμένης Μαρίας, τῆς εὐλογημένης «ἐν γυναιξί»,

Τῆς Ἀσπόρως κυησάσης,

Τῆς ἐν Βηθλεέμ ἐγκυμονούσης,

Τῆς παρθενικῶς τεκούσης Μητρός τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ,

σήμερον ἑορτάζομεν τήν Κοίμηση!

Μποροῦμε νά προσεγγίσουμε ἀγαπητοί μου, μέσα ἀπό τήν ἱερή ποίηση καί θαυμάσια ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτό τό γεγονός πού γεννᾶ χαρμολύπη. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι δίπλα στόν Κύριο ὡς βασίλισσα ὅπως λέγει ὁ Ψαλμός «Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἰματισμῷ διαχρύσω περιβεβλημένη πεποικιλμένη» (Ψαλμ. 44:10).

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Αββάς Μακάριος :

Δεν είναι ανάγκη να φλυαρούμε στην προσευχή, αλλά να απλώνουμε τα χέρια μας και να λέμε:  «Κύριε, όπως θέλεις και όπως ξέρεις, ελέησέ με!». Κι αν βρισκόμαστε μπροστά σε πόλεμο (με τα πάθη μας), να λέμε: «Κύριε, βοήθησέ με!». Κι εκείνος ξέρει τι μας συμφέρει, και αυτό κάνει. 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Είναι δυνατόν να μη γίνη ο άνθρωπος μηδενιστής, όταν δεν παραδέχεται ουδεμίαν απόλυτον αξίαν; Ακολουθήσατε μέχρι τέλους τον ρουν της λογικής και θα αναγκασθήτε να φθάσετε εις το συμπέρασμα ότι η σχετικοκρατία είναι ο πατήρ του αναρχισμού. Αφού όλα τα όντα είναι σχετικά, τότε ουδέν από αυτά έχει το δικαίωμα να επιβάλη τον εαυτόν του εις τα άλλα. Εάν τυχόν το επιχειρήση, δέον να του κηρυχθή πόλεμος μέχρις εξοντώσεως. Αφού όλαι αι αξίαι είναι σχετικαί, ποίον δικαίωμα έχει οιαδήποτε από αυτάς να επιβληθή ως η μεγίστη και η υψίστη; Επί ποίας βάσεως, φίλε, η αλήθειά σου απωθεί την ιδικήν μου, όταν αμφότεραι είναι σχετικαί; Εφ΄ όσον εις τους κόσμους του ανθρώπου δεν υπάρχει τίποτε το απόλυτον άρα ούτε η ιεραρχία των όντων υπάρχει ούτε ιεράρχησις των αξιών, υπάρχει μόνον αναρχία.                                                                                                                                        Και όντως, είναι αναμφισβήτητος πραγματικότης, ότι ο μηδενισμός και ο αναρχισμός είναι το λογικόν τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η αναπόφευκτος τελική μορφή του ευρωπαϊκού ουμανισμού και σχετικοκρατίας. Ο ουμανισμός εξελίσσεται κατ΄ ανάγκην εις αθεϊσμόν, διέρχεται δια του αναρχισμού και καταλήγει εις τον μηδενισμόν. Να είσαι βέβαιος, αν κάποιος είναι σήμερον αθεϊστής και θέλη να είναι συνεπής, θα γίνη αύριον αναρχιστής και μεθαύριον μηδενιστής. Εάν, πάλιν, κάποιος είναι μηδενιστής, να είσαι βέβαιος ότι εκεί έχει φθάσει από τον μηδενισμόν δια του αθεϊσμού.                                                                                                                                                                                   

π. Θεόδωρος Ζήσης - Άγιος Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

http://katanixis.blogspot.gr/