Τα εκκλησιαστικά νέα της καινοτόμου εκκλησίας, όπως
πάντα, θλιβερά και αξιοδάκρυτα. Πληροφορηθήκαμε (*) ότι ένας συνταξιούχος του
Δημοσίου και πρώην μητροπολίτης, ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, εκπροσώπησε την
εκκλησία της Ελλάδος σε ένα διαπολιτισμικό γεγονός : Τον λεγόμενο
προσκυνηματικό τουρισμό, τον οποίο εγκαινίασε η Κίνα. Είδαμε λοιπόν τον
συνταξιούχο δημόσιο υπάλληλο, και πρώην μητροπολίτη, με πολιτική περιβολή.
Παρέλειψε να κόψει τα γένια, άγνωστοι οι λόγοι.
Η καινοτόμος εκκλησία απέκτησε με τον τρόπο αυτό και τον διαθρησκειακό, διαπολιτισμικό ή interactive, πρεσβευτή καλής θελήσεως, τον οποίο δεν είχε. Σχετικά με το interactive σημειώνουμε ότι στα ελληνικά της παγκοσμιοποίησης μεταφράζεται ως "διαδραστικό". Τι σημαίνει τώρα αυτό το "διαδραστικό" μας είναι άγνωστο. Προφανώς, οι εισηγητές της νέας ελληνικής γλώσσας, μη θέλοντας να γίνουν εμφανή τα δόλια σχέδια που υπηρετούν, αποφεύγουν να αποδώσουν το interactive με τη λέξη "ενδοενεργή". Διότι η, σε μετάφραση, σύνθετη αυτή λέξη εισάγει το "ένδον", δηλαδή κάτι το εσωτερικό, και οι εσωτερικές εντολές των αχθοφόρων τις παγκοσμιοποίησης, τις οποίες καλούνται να ενεργήσουν, δεν πρέπει να λέγονται. Μυστικές συμφωνίες έχουν γίνει, οπότε το ποίμνιο καλό είναι να παραμένει ποίμνιο άνευ λόγου ή γνώσης.
Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για την λεγόμενη intercommunio, δηλαδή την διακοινωνία, άλλως "κοινό ποτήριο", με τον παπικό εσμό. Η ενδοκοινωνία - διακοινωνία στη νεοελληνική του οικουμενισμού και της παγκοσμιοποίησης - έχει δρομολογηθεί και επιτευχθεί εδώ και αρκετά χρόνια. Δράστες οι του Φαναρίου ιεράρχες και επίσκοποι, μεταξύ των οποίων και ο κ. Ζηζιούλας με τους εδώ αντιφωνητές (: σχολή Γιανναρά, ακαδημία Βόλου, ψυχοθεολόγοι τύπου π. Θερμός και τέλος ο κατάλογος δεν έχει).
Αν σχολιάζουμε τώρα τον νεοαποκτηθέντα "πρέσβη καλής θελήσεως" επί του προσκυνηματικού (σημ. προσχηματικού, θα ήταν καλύτερα) λεγόμενου τουρισμού, είναι διότι, αφ΄ ενός, θέλουμε να δείξουμε τη συνέπεια, με την οποία η καινοτόμος εκκλησία του 1924 βαδίζει, οδηγώντας σε πλήρη εκκοσμίκευση το λαό του Θεού, αφ΄ ετέρου δε, να σκεφθούμε τα έτη της διακονίας του στη μητρόπολη της Ζακύνθου. Το ποιμαντορικό έργο που επιτέλεσε, δεν μπορεί να είναι άσχετο με τα νέα καθήκοντα, που του ανέθεσε η διοικούσα την εκκλησιαστική καινοτομία ιεραρχία. Οπότε, δεν χρειάζεται να γράφουμε περισσότερα.
Το δίχως άλλο, θα υπάρχουν πιστοί που θα πίνουν νερό στο όνομά του, κατά το λεγόμενον, πολλοί δε εξ αυτών θα είναι αντιοικουμενιστές ή ακόμη πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης. Όχι όμως και του προσκυνηματικού τουρισμού και των λοιπών interactive οδηγιών ενέργειας και δράσης.
Η καινοτόμος εκκλησία απέκτησε με τον τρόπο αυτό και τον διαθρησκειακό, διαπολιτισμικό ή interactive, πρεσβευτή καλής θελήσεως, τον οποίο δεν είχε. Σχετικά με το interactive σημειώνουμε ότι στα ελληνικά της παγκοσμιοποίησης μεταφράζεται ως "διαδραστικό". Τι σημαίνει τώρα αυτό το "διαδραστικό" μας είναι άγνωστο. Προφανώς, οι εισηγητές της νέας ελληνικής γλώσσας, μη θέλοντας να γίνουν εμφανή τα δόλια σχέδια που υπηρετούν, αποφεύγουν να αποδώσουν το interactive με τη λέξη "ενδοενεργή". Διότι η, σε μετάφραση, σύνθετη αυτή λέξη εισάγει το "ένδον", δηλαδή κάτι το εσωτερικό, και οι εσωτερικές εντολές των αχθοφόρων τις παγκοσμιοποίησης, τις οποίες καλούνται να ενεργήσουν, δεν πρέπει να λέγονται. Μυστικές συμφωνίες έχουν γίνει, οπότε το ποίμνιο καλό είναι να παραμένει ποίμνιο άνευ λόγου ή γνώσης.
Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για την λεγόμενη intercommunio, δηλαδή την διακοινωνία, άλλως "κοινό ποτήριο", με τον παπικό εσμό. Η ενδοκοινωνία - διακοινωνία στη νεοελληνική του οικουμενισμού και της παγκοσμιοποίησης - έχει δρομολογηθεί και επιτευχθεί εδώ και αρκετά χρόνια. Δράστες οι του Φαναρίου ιεράρχες και επίσκοποι, μεταξύ των οποίων και ο κ. Ζηζιούλας με τους εδώ αντιφωνητές (: σχολή Γιανναρά, ακαδημία Βόλου, ψυχοθεολόγοι τύπου π. Θερμός και τέλος ο κατάλογος δεν έχει).
Αν σχολιάζουμε τώρα τον νεοαποκτηθέντα "πρέσβη καλής θελήσεως" επί του προσκυνηματικού (σημ. προσχηματικού, θα ήταν καλύτερα) λεγόμενου τουρισμού, είναι διότι, αφ΄ ενός, θέλουμε να δείξουμε τη συνέπεια, με την οποία η καινοτόμος εκκλησία του 1924 βαδίζει, οδηγώντας σε πλήρη εκκοσμίκευση το λαό του Θεού, αφ΄ ετέρου δε, να σκεφθούμε τα έτη της διακονίας του στη μητρόπολη της Ζακύνθου. Το ποιμαντορικό έργο που επιτέλεσε, δεν μπορεί να είναι άσχετο με τα νέα καθήκοντα, που του ανέθεσε η διοικούσα την εκκλησιαστική καινοτομία ιεραρχία. Οπότε, δεν χρειάζεται να γράφουμε περισσότερα.
Το δίχως άλλο, θα υπάρχουν πιστοί που θα πίνουν νερό στο όνομά του, κατά το λεγόμενον, πολλοί δε εξ αυτών θα είναι αντιοικουμενιστές ή ακόμη πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης. Όχι όμως και του προσκυνηματικού τουρισμού και των λοιπών interactive οδηγιών ενέργειας και δράσης.
Σας ευχαριστώ για την αναδημοσίευση
ΑπάντησηΔιαγραφήκχ
Νάσαι πάντα καλά, καλό αγώνα υπέρ της Φιλτάτης Ορθοδοξίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κυρία Θεοτόκος σκέπη και καταφυγή μας!
Εν Χριστώ αναστάντι,
Κωνσταντίνος Αργυρακόπουλος
Μόντρεαλ-Καναδά.