Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  27^ον.

1. Η ψυχή που δεν έχει την ακρίβεια του τρόπου ζωής και που δεν δέχτηκε ακόμη την αίσθηση του αγιασμού της καρδιάς, ας πενθεί και ας ζητεί θερμά από τον Κύριο να της δοθεί αυτό το αγαθό και η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Κατά το νόμο, εκείνοι που έπεσαν σε σωματικά αμαρτήματα, πρώτα τιμωρούνται από τον ιερέα με στέρηση της Θείας Κοινωνίας. Όσοι όμως δεν είχαν στη ζωή τους τέτοια και είναι καθαροί, προβιβάζονται στην Ιερωσύνη και τοποθετούνται μέσα στο θυσιαστήριο, σαν λειτουργοί του Κυρίου. Η Άγία Τριάδα κατοικεί μέσα στην καθαρή ψυχή, όσο είναι κατάλληλος και δεκτικός ο άνθρωπος. Όταν όμως αλλάξει πορεία ο άνθρωπος και λυπήσει το Άγιο Πνεύμα, συστέλλονται η Θεία Χάρη, η αγάπη και κάθε αγαθή ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Στερείται ο νους την πνευματική ευφροσύνη και παραδίνεται σε θλίψεις και πειρασμούς των πονηρών πνευμάτων, μέχρις ότου ορθοποδήσει και πάλι η ψυχή. Κατόπιν, αφού δείξει τη μετάνοια μ΄ εξομολόγηση και ταπείνωση, πάλι αξιώνεται Θείας Χάριτος και απολαμβάνει ευφροσύνης περισσότερο από πρώτα. Αντίθετα, αν δεν λυπήσει το Άγιο Πνεύμα, τότε προκόβει η ψυχή και προχωρεί από δόξα σε δόξα και από ανάπαυση σε τελειότερη ανάπαυση και συγκαταριθμείται στους τέλειους εργάτες και άμεμπτους λειτουργούς του Χριστού στην αιώνια Βασιλεία Του.                                                                                                                                                        
2. Αν ο Χριστιανός κατορθώσει τη νηστεία, την αγρυπνία, την ψαλμωδία και όλη την άσκηση και την αρετή, αλλά η μυστική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος δεν κελαηδάει μέσα στην καρδιά του και δεν νοιώθει την αγαλλίαση να τον πλημμυρίζει, τότε αέρα δέρει και μάτην εκοπίασε…                                                                                                             
3. Καλή είναι η νηστεία και η αγρυπνία, η άσκηση και η ξενιτεία. Και αυτά είναι κάποια αρχή και τα πρόθυρα της θεάρεστης ζωής. Είναι όμως παράλογο να θαρρεύει κανείς ολωσδιόλου σ΄ αυτά μόνον. Το θεμέλιο λοιπόν του Χριστιανισμού είναι, κι αν έχει κανείς όλες τις αρετές, να μη εφησυχάζει, ούτε να παίρνει θάρρος, ούτε να νομίζει ότι κατόρθωσε κάτι σπουδαίο. Και αν ακόμη γίνει μέτοχος της Χάριτος, να μη νομίσει ότι πέτυχε κάτι, ούτε να κομπάζει, αλλά να πενθεί και να κλαίει και νάχει την καρδιά του ολότελα συντετριμμένη.                                                                                                                             4. Στα πνευματικά ζητήματα, εκείνοι που πολεμούν εναντίον της κοιλιάς και του ύπνου και ασχολούνται διαρκώς με ψαλμούς και προσευχές, ας μη νομίζουν ότι έφτασαν πια στο τέλος και στην ανάπαυση. Βρίσκονται ακόμη στα πρόθυρα και τις αυλές των ανακτόρων. Και αν αξιώθηκαν να λάβουν κάποια πνευματική χάρη είναι μακριά της τελειότητος. Τέχνη του σατανά είναι το να υποχωρεί θεληματικά αρκετά χρόνια, με το σκοπό να βάλει στο νου όσων ασκούνται, την ψεύτικη ιδέα, ότι έφθασαν στην τελειότητα. Ο πονηρός όφις με το να σπείρει εξαρχής μέσα στον Αδάμ την επιθυμία να γίνει Θεός σε ποια ατιμία τον κατέβασε, με αυτή ακριβώς την υπερήφανη ιδέα. Αυτά λοιπόν και συ, έχοντας στο νου σου, φύλαγε τον εαυτό σου όσο μπορείς, και φρόντιζε με μεγάλη επιμέλεια να έχεις πάντοτε την καρδιά σου ταπεινή και συντριμμένη.