.....Θεωρώ σκόπιμο να γράψω και τούτο. Ότι ο όρος, και
επιστημονικός κλάδος της βιοηθικής, άρχισε να εισβάλει όταν αναδύθηκαν τα
προβλήματα εκ της εξελικτικής δαρβινικής θεωρίας, εκ του big bang και αρκετών
άλλων επιστημονικών ανακαλύψεων. Η διείσδυση της επιστήμης σε αλλότριους χώρους
ανάγκασε τους σοφούς ερευνητές να βρουν τρόπους, ώστε να εξαγιάσουν το βλάσφημο
έργο τους. Ένας από αυτούς είναι και ο νεοσύστατος κλάδος της βιοηθικής.
Οι δολιοφθορείς και παραχαράκτες της Χριστιανοσύνης
υποτίθεται ότι σκέπτονται αλτρουιστικά, χριστιανικά και φιλάνθρωπα. Δεν περνά
όμως από το μυαλό τους ότι ο θυσιάζων τον εαυτό για τον
πλησίον, προ του θανάτου του, διαστρέφει
και κακοποιεί την αγάπη. Διότι αυτή η αγάπη είναι, όπως λέμε, κατά το
συμβεβηκός, δηλαδή επαφίεται στην τύχη (αν συμβεί ο εγκεφαλικός
"θάνατος"). Η τύχη δεν έχει ουδεμία σχέση με την Χριστιανοσύνη, και
όταν γράφουμε Χριστιανοσύνη, δεν εννοούμε ποτέ τον αιρετικό Δυτικό χριστιανισμό.
Εκείνος που θυσιάζεται εξ αγάπης για τον πλησίον, θυσιάζεται ομολογώντας την
αλήθεια και η αλήθεια μας λέει, αφ΄ ενός, ότι ο εγκεφαλικός "θάνατος"
είναι όρος ψευδής και αντιεπιστημονικός, αφ΄ετέρου δε, ότι όπως αυτός που αγαπά
τον εαυτό του δεν εύχεται και δεν επιθυμεί να σφαγιαστεί επί της χειρουργικής
κλίνης, το αυτό απεύχεται και επιθυμεί για τον
πλησίον αδελφό του.
Το παράδειγμα που μας άφησαν οι άγιοι μάρτυρες, ήταν η ομολογία τους για την αλήθεια, την αλήθεια του ενανθρωπήσαντος Θεού και Λόγου του Θεού. Δεν μας άφησαν το παράδειγμα των διωκτών και σφαγέων τους, οι οποίοι μισούν την αλήθεια και τώρα τη διαστρέφουν. Απόδειξη ότι ποτέ δεν δέχθηκαν να συζητήσουν δημόσια τον αντίλογο της επιστήμης - εννοώ την περί δώρου ζωής ιδεολογία - προς τον Λόγο της Εκκλησίας. Μονίμως τις δικές τους προτάσεις ακούμε.
Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν αυτός που αγαπά τον εαυτό του όπως τον πλησίον του, να εύχεται για τον πλησίον και τον εαυτό του να αποβιώσει από τα χέρια των ιατρών ; Μπορεί αυτό να λέγεται αγάπη; Δεν είναι κακοποίηση και δολιοφθορά της αγάπης; Ναι, η εντολή είναι το "αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν", είναι όμως ποτέ δυνατόν να αγαπήσουμε τον ιατρογενή θάνατό μας (κατόπιν δικής μας εντολής, δηλαδή ιδίου θελήματος) για να σώσουμε τον πλησίον; Τι είδους αγάπη είναι αυτή, όταν επιτρέπουμε σε άλλους, στους ιατρούς, να μας τελειώσουν. Είναι η εντολή αυτή εκ Θεού ή είναι εκ του διαβόλου;
Το παράδειγμα που μας άφησαν οι άγιοι μάρτυρες, ήταν η ομολογία τους για την αλήθεια, την αλήθεια του ενανθρωπήσαντος Θεού και Λόγου του Θεού. Δεν μας άφησαν το παράδειγμα των διωκτών και σφαγέων τους, οι οποίοι μισούν την αλήθεια και τώρα τη διαστρέφουν. Απόδειξη ότι ποτέ δεν δέχθηκαν να συζητήσουν δημόσια τον αντίλογο της επιστήμης - εννοώ την περί δώρου ζωής ιδεολογία - προς τον Λόγο της Εκκλησίας. Μονίμως τις δικές τους προτάσεις ακούμε.
Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν αυτός που αγαπά τον εαυτό του όπως τον πλησίον του, να εύχεται για τον πλησίον και τον εαυτό του να αποβιώσει από τα χέρια των ιατρών ; Μπορεί αυτό να λέγεται αγάπη; Δεν είναι κακοποίηση και δολιοφθορά της αγάπης; Ναι, η εντολή είναι το "αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν", είναι όμως ποτέ δυνατόν να αγαπήσουμε τον ιατρογενή θάνατό μας (κατόπιν δικής μας εντολής, δηλαδή ιδίου θελήματος) για να σώσουμε τον πλησίον; Τι είδους αγάπη είναι αυτή, όταν επιτρέπουμε σε άλλους, στους ιατρούς, να μας τελειώσουν. Είναι η εντολή αυτή εκ Θεού ή είναι εκ του διαβόλου;
Σας ευχαριστώ για την αναδημοσίευση
ΑπάντησηΔιαγραφήκχ