Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Το μυστήριον του Βαπτίσματος.

Δια του μυστηρίου του Βαπτίσματος, του πρώτου εκ των μυστηρίων της Εκκλησίας, ενούμεθα μετά του σταυρωθέντος και αναστάντος Χριστού και ενδυόμεθα τον Χριστόν και τοιουτοτρόπως χριστοποιούμεθα και θεούμεθα. Ο βαπτιζόμενος συναποθνήσκει μετά του Χριστού και συνανίσταται μετ΄ Αυτού, ζη τον θάνατον και την Ανάστασιν του Χριστού και ούτω κοινωνεί της σωτηρίας και αιωνίου ζωής του Σωτήρος, παραδίδεται ολόκληρος εις τον Χριστόν και λαμβάνει ολόκληρον τον Χριστόν, γίνεται σύσσωμος του Χριστού, δηλαδή σύσσωμος του θεανθρωπίνου σώματός Του, της Εκκλησίας. Η θεοειδής ανθρωπίνη ύπαρξις εις το θείον Βάπτισμα λαμβάνει το αθάνατον «πρόγραμμα»της ζωής της: να ζη εν τω Χριστώ και να βιοί την θεοείδειαν και χριστοείδειαν του είναι της, πληρουμένη συνεχώς με τας θείας δυνάμεις του Θεανθρώπου. Από την στιγμήν της βαπτίσεως αρχίζει η ζωή του χριστιανού εν τη Εκκλησία,η ζωή της οικειώσεως και αναπτύξεως της Χάριτος του Βαπτίσματος, η ζωή δηλαδή της χαρισματικό-θεληματικής χριστοποιήσεως του είναι του δια των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών. Η περαιτέρω ζωή του χριστιανού είναι πολλαπλασιασμός των ταλάντων τα οποία ούτως έλαβε εις το άγιον Βάπτισμα, ούτως ώστε το Βάπτισμα να είναι η πηγή της σωτηρίας και της ζωής των ανθρώπων, μελών της Εκκλησίας. Το θείον Βάπτισμα εισάγει τον άνθρωπον εις την Εκκλησίαν και συσσωματώνει όλους τους ορθοδόξους βαπτισμένους εις εν σώμα, το σώμα του Χριστού, εις ένα ζώντα ναόν, τον ναόν της Αγίας Τριάδος, όπου ολόκληρος η ζωή ρέει εκ του Πατρός δι΄ Υιού εν Αγίω Πνεύματι. Ο άνθρωπος, κτισθείς ως δυνάμει θεάνθρωπος, και δια της πτώσεως χωρισθείς του Θεού και του προορισμού του, δια του εν Πνεύματι Αγίω βαπτίσματος εις το σώμα της Εκκλησίας επανέρχεται εις το «αρχαίον κάλλος» και γίνεται εν τω Θεανθρώπω και αυτός κατά χάριν θεάνθρωπος.