Πρόσωπον και κοινωνία.
Κάθε νέον μέλος της Εκκλησίας σημαίνει αύξησιν εις το σώμα της Εκκλησίας και μεγέθυνσιν του σώματός της. Διότι έκαστος με την αντίστοιχον εργασίαν του γίνεται σύσσωμος τω σώματι της Εκκλησίας. Την δε κατάλληλον θέσιν του δίδει αυτός ο Κύριος, καθιστών αυτόν εν ζων και συστατικόν μέρος της. Και όντως, μόνον μέσα εις τον θεανθρώπινον οργανισμόν της Εκκλησίας όλοι εργάζονται δι΄ έκαστον και έκαστος δι΄ όλους, όλοι ζουν δι΄ έκαστον και έκαστος ζη δι΄ όλους. Ως εκ τούτου, μόνον εν τη Εκκλησία ελύθη με τέλειον τρόπον το πρόβλημα του ατόμου και της κοινωνίας και μόνον εν τη Εκκλησία επραγματοποιήθη και το τέλειον πρόσωπον και η τελεία κοινωνία: Έξω απ΄ αυτήν ούτε πραγματικόν πρόσωπον υπάρχει ούτε πραγματική κοινωνία. Ο άγιος Δαμασκηνός ευαγγελίζεται την αλήθειαν ότι ο Χριστός ο «εφεστώς ημίν κατά την θεϊκήν εξοχήν, μεταδίδωσιν ημίν εαυτόν κατά την οικονομίας συνάφειαν, εαυτώ συνάπτων ημάς και αλλήλοις, καθ΄ ην έχομεν προς αλλήλους ώσπερ εν οικοδομή συναρμογήν, και καθό την επιχορηγίαν του Πνεύματος έκαστος δύναται δέχεσθαι» (Ιωάννου Δαμασκηνού, PG. 95, c, 844A).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου