ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

     +π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Ότι ο Απόστολος Παύλος θα εταράσσετο εντελώς με την ιδέαν ότι η Εκκλησία ή οδηγείται εις "πάσαν την αλήθειαν" ή εις μίαν καλυτέραν αντίληψιν "πάσης της αληθείας", φαίνεται σαφώς από το ακόλουθον: "Αλλά καθώς γέγραπται, ά οφθαλμός ουκ είδε και ούς ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, ά ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν, ημίν δε ο Θεός απεκάλυψε δια του Πνεύματος αυτού".  Δια τον Παύλον, ο Θεός αποκαλύπτει εις κάθε δοξασμένον "όσα" εκ των "πραγμάτων", "ά ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν". Με άλλα λόγια, "πάσαν την αλήθειαν"  εις την οποίαν θα συμμετάσχουν εκείνοι, οι οποίοι αγαπούν τον Θεόν.Φαίνεται σαφώς ότι πουθενά εις την Καινήν Διαθήκην δεν ευρίσκομεν την ιδέαν ότι "πάσα η αλήθεια" αποκαλύπτεται εις την Εκκλησίαν, ή ότι η Εκκλησία οδηγείται εις μίαν κατανόησιν "πάσης της αληθείας". "Πάσα αλήθεια", η οποία είναι ο Χριστός, και αποκαλύπτεται δια του Πνεύματός Του ή του Πνεύματος της Αληθείας, εις εκείνους, οι οποίοι δοξάζονται εις το Σώμα Του. Τα άλλα μέλη του Σώματος του Χριστού, οι οποίοι είναι μέλη, διότι έχουν το χάρισμα της προσευχής του Αγίου Πνεύματος αδιαλείπτως εν ταις καρδίαις των, γινώσκουν, ή προφητεύουν, ή θεολογούν εκ μέρους. Είναι αυτοί, οι οποίοι βλέπουν "δι' εσόπτρου εν αινίγματι και γινώσκουν εκ μέρους και προφητεύουν εκ μέρους".  Οι υπόλοιποι εξ εκείνων, οι οποίοι πιστεύουν εις τον Χριστόν είναι νήπιοι υπό τον νόμον. Ότι αυτοί θα έπρεπε να προφητεύουν ή να θεολογούν θα ήτο δια τους Πατέρας κατά την αντιμετώπισίν των με τους λαϊκούς ή τους αιρετικούς, οι οποίοι προσεποιούντο ότι ήσαν Θεολόγοι.

Συνεχίζεται.

Άγ. Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Να γνωρίζετε: η Ευρώπη είναι ο θάνατος, ο Χριστός είναι η ζωή.

 Ω, αδελφοί μου! Δεν το βλέπετε όλοι τούτο; Δεν έχετε αισθανθή το σκότος και το έγκλημα της αντιχριστιανικής Ευρώπης επάνω εις το σώμα σας; Προτιμάτε την Ευρώπην ή τον Χριστόν; Τον θάνατον ή την ζωήν; 

Αυτά τα δύο έθεσε την παλαιά εποχήν ο Μωησής ενώπιον του λαού του.
Και ημείς αυτά τα δύο θέτομεν ενώπιόν σας. Να γνωρίζετε: η Ευρώπη είναι ο θάνατος, ο Χριστός είναι η ζωή.
Εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήσετε εις τους αιώνας.

Ορθ. Εκκλησία και Οικουμενισμός σελίς 242 του Άγ. Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Ένα βήμα» να κάνουν ακόμα, και θα δεις τι έχει να γίνει! ....

Διαβάζω το γραπτό μιας ψυχούλας:

.........Τον επισκέφτηκα και του εξέθεσα όσα ανησυχητικά στοιχεία είχα υπ’ όψη μου. Ο παπα- Χαράλαμπος συμφώνησε απόλυτα μαζί μου, ότι οι παπικοί ενεργούν σε βάρος της Ορθοδοξίας και οι διάφορες δηλώσεις και ενέργειες του Αθηναγόρα ήταν απαράδεκτες. Τον ρώτησα, τι έπρεπε να γίνει. Μου απάντησε:
- «Ένα βήμα» να κάνουν ακόμα, και θα δεις τι έχει να γίνει!
Εγώ, το πίστεψα και ηρέμησα. Περίμενα «ένα βήμα» να κάνει ακόμα ο Αθηναγόρας. Ήμουνα βέβαιος ότι θα χάλαγε ο κόσμος από τις αντιδράσεις μας. Σε λίγο, γινότανε το επόμενο «ένα βήμα», χωρίς παραδόξως να γίνει τίποτε! Έτρεχα πάλι στον παπα- Χαράλαμπο και του έλεγα τα νέα κατορθώματα του Αθηναγόρα. Ο παπα -Χαράλαμπος μου έδινε πάλι την ίδια απάντηση. Εγώ ηρεμούσα και περίμενα το επόμενο «βήμα»! Και πάλι η ίδια ιστορία, η ίδια απάντηση! Ώσπου, απελπίστηκα και έπαψα να περιμένω. Επαναλήφθηκε ο μύθος του Χταποδιού και της μάνας του Χταπόδας, που έλεγε ο μακαρίτης ο Κόντογλου. Το 1990 επειδή δεν έβλεπα να γίνεται κανένα βήμα, απ’ όσα υπόσχονταν τότε όλοι οι γεροντάδες, αναγκάστηκα να το κάνω εγώ. Αποτειχίστηκα απ’ την «εκκλησία των πονηρευομένων»....

Τὸ αἰώνιον στίγμα τοῦ προδότου τῆς Ὀρθοδοξίας

Διαχρονικαὶ θέσεις

Ὁ Παπισμὸς δὲν ἀπεκήρυξε τὰς κακοδοξίας καὶ τὰς αἱρέσεις του. Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος βαδίζει πρὸς τὴν ψευδοένωσιν κάμνων ἀπαραδέκτους ὑποχωρήσεις καὶ συμβιβασμοὺς μετὰ τῶν Παπικῶν. Ὀφείλει ὅμως νὰ γνωρίζῃ αὐτό, τὸ ὁποῖον ἀναγράφεται εἰς τὴν σελίδα 530 τοῦ βιβλίου «Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός» τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ. Σπυρίδωνος Μπιλάλη (Ἐκδόσεις «Ὀρθοδόξου Τύπου»):

«Πᾶσα Ἕνωσις, ἀγνοοῦσα τὴν δογματικὴν ἕνωσιν ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ πίστει, θὰ καταδικασθῇ ὡς ἀνίερον πραξιπόπημα ὑπὸ τῆς Πανορθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Συνειδήσεως, οἱ δὲ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀποτολμήσουν πραξικοπηματικὴν ἕνωσιν, θὰ ἐκπέσουν αὐτομάτως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ θὰ εὑρεθοῦν εἰς τὴν παράταξιν τῶν

Ἐξωμοτῶν, φέροντες ὡς ἄλλοι Βησσαρίωνες, τὸ αἰώνιον στίγμα τοῦ προδότου τῆς Ὀρθοδοξίας».

«Ορθόδοξος Τύπος»

ΞΕΡΙΖΩΣΕ ΤΗΝ ΦΙΛΑΥΤΙΑ.

Αυτό μας συμβουλεύει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγοντας: 

«Όταν ξεριζωθή η φιλαυτία (εγωϊστική αγάπη του εαυτού μας), 
που είναι αρχή και μητέρα όλων των κακών, συνήθως ξεριζώνονται μαζί και όλα όσα προέρχονται από αυτήν και όσα την ακολουθούν. Γιατί όταν δεν υπάρχει αυτή, με κανέναν τρόπον γενικώς  ούτε το παραμικρόν ίχνος ή είδος κακίας δεν μπορεί να υπάρχη». 

Ἂς σκεφθῇ ὁ ὀρθόδοξος Ἑλληνικὸς Λαός, ποῦ ὁδηγεῖται διὰ τῆς νέας ταύτης σατανικῆς θεωρίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Β´

O μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Β´ ἐν ἔτει 1965, ὅταν ἦσαν ἤδη γνωσταὶ αἱ ἀποφάσεις τῆς Β´ Βατικανῆς καὶ ἡ ἁπανταχοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία συνεκλονίζετο ἀπὸ τὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων καὶ τὴν ἔναρξιν τῶν Διαλόγων, ἐκάλεσε τὸν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὸν λαὸν νὰ ἀγρυπνῆ ἔναντι 

τοῦ κινδύνου τῆς ψευδοῦς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν βάσει τῶν θεωριῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. 

Διεκήρυσσε πρὸς τὸν λαόν:

«Ἂς σκεφθῇ ὁ ὀρθόδοξος Ἑλληνικὸς Λαός, ποῦ ὁδηγεῖται διὰ τῆς νέας ταύτης σατανικῆς θεωρίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Καλεῖται νὰ ἐγκαταλείψῃ δόγματα καὶ παραδόσεις θεοπνεύστους καὶ αἰωνοβίους καὶ νὰ ἀδιαφορήσῃ διὰ τὰς συνεπείας καὶ τὰς ἐπιπτώσεις… Ὁδηγεῖται ὁ Ἑλληνικὸς ὀρθόδοξος λαὸς 

νὰ ἀδιαφορήσῃ πρὸς τὴν πίστιν, ἣν ἐκράτησαν οἱ αἰῶνες τῆς ἱστορίας ἡμῶν, αἰῶνες διωγμῶν, αἱμάτων, βασανιστηρίων, ἐπιδρομῶν βαρβάρων, ἀλλ᾽ αἰῶνες δόξης καὶ τιμῆς καὶ ἀναγεννήσεων ἡμῶν καὶ ὡς

Χριστιανῶν καὶ ὡς Ἑλλήνων… Δὲν μένει ἄλλο παρὰ νὰ ἐπαναλάβωμεν πρὸς τοὺς νεοδιδασκάλους τῆς οἰκτρᾶς κατὰ σύλληψιν καὶ ἐκτέλεσιν οἰκουμενικῆς κινήσεως τὴν μετ᾽ ἀγανακτήσεως θείας ἐπιτίμησιν αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ τῆς Ἐκκλησίας, πρὸς οὓς μετ᾽ ἀγανακτήσεως καὶ ἀποστροφῆς ἀποτείνεται διὰ τοῦ Ψαλμῳδοῦ καὶ λέγει (Ψαλμ. μθ´ 16): “Ἱνατί σὺ ἐκδιηγῇ τὰ δικαιώματά μου καὶ ἀναλαμβάνεις διὰ στόματός σου τὴν διαθήκην μου;”. 

Ἡμεῖς, ἀγαπητοί, “τιμῆς ἠγοράσθημεν καὶ οὐ γινόμεθα δοῦλοι ἀνθρώπων”

(Α´ Κορ. 7, 23)».

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

      +π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Ότι ο Απόστολος Παύλος επίστευεν ότι ο Θεός εν Χριστώ δια του Αγίου Πνεύματος αποκαλύπτει "πάσαν την αλήθειαν" κατά τον δοξασμόν, είναι σαφές από την έκθεσιν της διακρίσεως μεταξύ νηπίου και ανδρός. "Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην, ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον, άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην".  Πηγαίνει κανείς από την παιδικήν ηλικίαν, που ήτο κάτω από τον νόμον, εις την ανδρικήν δια της πίστεως, έχων το χάρισμα των γλωσσών, εις την οποίαν ο κτιστός νόμος αντικαθίσταται δια του ακτίστου νόμου εν τη καρδία εις την ανθρωπίνην Του φύσιν. Κατά την διάρκειαν αυτού του χρόνου βλέπει κανείς "δι' εσόπτρου εν αινίγματι και γινώσκει εκ μέρους και προφητεύει εκ μέρους".  Ο Παύλος ομιλεί προ εκείνων, οι οποίοι προφητεύουν ως έν αποτέλεσμα του χαρίσματος των γλωσσών. "Όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται... Τότε... επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην".  Ό,τι λέγει ο Παύλος είναι ότι δεν είναι κανείς προφήτης  μόνον, διότι δια του χαρίσματος των γλωσσών αυτός προφητεύει. Ανωτέρα από την προφητείαν είναι η κατάργησις εν δοξασμώ, η οποία είναι η έλευσις του τελείου, όταν κάποιος "γινώσκεται", καθώς ο Παύλος "επεγνώσθη" υπό του Θεού. Είναι αυτή η εμπειρία, η οποία κάνει Αποστόλους και Προφήτας.

      

Συνεχίζεται.

Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς : Ανακοίνωσις

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 30ῃ Νοεμβρίου 2012

Πρός Τόν

Ἐξοχώτατον Κύριον

Ἀντώνιον Σαμαρᾶν

Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως

Μέγαρον Μαξίμου

ΑΘΗΝΑΙ

Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε,
Ἐκ προσώπου τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς καί δή τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ Αὐτῆς, ἐπιθυμῶμεν νά ἐκφράσωμεν Ὑμῖν τήν μεγίστην εὐαρέσκειαν πάντων ἡμῶν καί τάς πλέον ἐγκαρδίους εὐγνώμονας εὐχαριστίας διά τήν ὄντως πολυσήμαντον ἀναπτυξιακήν συμφωνίαν πού ἐπετεύχθη ὑπό τήν Ὑμετέραν πεπνυμένην Πρωθυπουργίαν μεταξύ τῆς ΤΡΕΝΟΣΕ, τῆς COSCO καί τῆς HEWLETT-PACKARD διά τῆς ὁποίας ἀναβαθμίζεται ὡς ἔδει πολυσημάντως ἡ ἡμετέρα πόλις, ὁ καί μοναδικός διά τήν Χώραν πρῶτος λιμήν ὡς κυρία πύλη εἰσόδου διά τήν κεντρικήν Εὐρώπην, τήν Μ. Ἀνατολήν, τήν Β. Ἀφρικήν, τάς Εὐρωπαϊκάς χώρας τῆς Μεσογείου καί τῆς πρ. ΕΣΣΔ.

Εἰς μίαν ἐποχήν τραγικῆς ὑφέσεως ἡ ποθουμένη ἀνάπτυξις δέν θά πρέπει νά ἀποτελῆ ἁπλήν εὐχήν ἀλλά οὐσιώδη πολιτικήν πράξιν διά τῆς ὁποίας θά ὑπερβαθῆ ἡ ἀπληστία καί ἡ κερδοσκοπία τῶν γνωστῶν lobbys καθώς καί ἡ παθογένεια, ὁ μανδαρινισμός καί ἡ γραφειοκρατία τῶν ἡμετέρων.

Ἐν ταὐτῷ δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας ὅπως ὑπομνήσωμεν Ὑμῖν τήν ἀπαίτησιν σύμπαντος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ διά τήν ἀνακήρυξιν ΑΟΖ καί τήν ἐντατικοποίησιν τῶν μέτρων κατά τῆς λαθρομεταναστεύσεως, αἱ ὁποῖαι θά ἐγγράψουν τό Ὑμέτερον ὄνομα χρυσοῖς γράμμασιν εἰς τάς συνειδήσεις τῶν πανελλήνων.

Ὡσαύτως ἐξαίρετος εὐκαιρία καί δυνατότης ὑφίσταται μέ τήν εὐφυεστάτην Ὑμετέραν προσέγγισιν τῆς μεγάλης Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας διά τῆς ἐκμισθώσεως τοῦ Νεωρίου τῆς Σύρου πού θά ἀποφέρη τεράστια κέρδη εἰς τήν Ἑλληνικήν οἰκονομίαν, θά θωρακίση τήν ἄμυναν τῆς πατρίδος καί θά ἐκμηδενίση τό casus belli τῆς γείτονος χώρας ὡς καί τήν ἀδηφάγον ὄρεξιν ἰσχυρῶν παραγόντων καί συμμάχων της διά τήν διεκδίκησιν ἕως τοῦ 25ου μεσημβρινοῦ.

Παρέλκει νά ὑπομνήσωμεν Ὑμῖν ὅτι ἡ περιώνυμος ἐνδιάμεσος συμφωνία μετά τοῦ κρατιδίου τῆς FYROM ἔχει οὐσιωδῶς καταγγελθῆ ὑπ’ αὐτοῦ διά τῆς πολυειδούς καί αὐταποδείκτου παραβιάσεώς της καί ἑπομένως παρίσταται ἀλυσιτελῶς καί δεῖται τῆς ἀναλόγου ἐκ μέρους τῆς χώρας ἡμῶν ἀντιμετωπίσεως.

Ἐν κατακλείδι ἐπιθυμοῦμεν νά συγχαρῶμεν καί αὖθις τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα διά τήν νουνεχεστάτην θετικήν ψῆφον τῆς χώρας ὑπέρ τῆς ἀναβαθμίσεως τῆς κρατικῆς ὀντότητος εἰς τόν ΟΗΕ τῆς μαρτυρικῆς Παλαιστίνης τῆς ὁποίας ὁ λαός ἀπό χρόνων χειμάζεται ἐκ τῆς ρατσιστικῆς βίας τῆς σιωνιστικῆς ἐκτροπῆς πού καταδολιεύει καί τά ἀληθῆ συμφέροντα τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ.

Τέλος παρακαλοῦμεν τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα ὅπως τιμήσῃ διά τῆς ἐξαιρέτου Αὐτῆς παρουσίας τό «μέγα τῆς θαλάσσης κράτος» τῶν Ἑλλήνων πού ἁγιάζεται κατ’ ἔτος εἰς τήν καρδίαν τῆς ναυτοσύνης τήν ναύλοχον πόλιν τοῦ Πειραιῶς διά τῆς μεγαλειώδους ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων καί τῆς καταδύσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, εἰς τάς ὁποίας ἐκλήθη καί θά προστῇ ἡ Α.Θ. Μακαριότης ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμος ὁ Β΄.

Μετά διαπύρων εὐχῶν καί ἰδιαιτέρας τιμῆς

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

http://www.imp.gr/

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Δια τους λόγους αυτούς όλοι οι άγιοι, θεοφόροι και θεόφρονες Πατέρες και των επτά αγίων Οικουμενικών Συνόδων, ανάγουν όλα τα εν τη Εκκλησία του Χριστού προβλήματα εις το πρόβλημα του Προσώπου του Θεανθρώπου Χριστού, ως εις την μεγαλυτέραν και την μόνην, την πολυτιμοτάτην αξίαν δια παν ανθρώπινον ον, είτε ευρίσκεται τούτο επί της γης είτε εις άλλον τινά εκ των κόσμων του Θεού. Το χριστολογικόν πρόβλημα είναι το παμπεριεκτικόν πρόβλημά των. Ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι δι’ αυτούς η μοναδική παναξία της Εκκλησίας του Χριστού εις όλους τους κόσμους. Αδιάκοπον και αιώνιον σύνθημα των είναι: Τα πάντα δώσε δια τον Χριστόν, τον Χριστόν μη δώσης δια τίποτε! Και γύρω από το άγιον σύνθημά των, ηχεί το ασίγητον χαρμόσυνον μήνυμά των: όχι ανθρωπισμός, αλλά θεανθρωπισμός! Όχι άνθρωπος, αλλά Θεάνθρωπος! Ο Χριστός προ πάντων και υπεράνω πάντων.    

Συνεχίζεται.  

Ὁ μακαριστὸς Καθηγητής τῆς φιλοσοφικῆς Νικ. Τωμαδάκης

Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ ὀφείλομεν νὰ παραθέσωμεν πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον τὰ ἐρωτήματα, τὰ ὁποῖα ἔθεσε πρὸς τὸν

μακαριστὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν ὁ ἀείμνηστος Καθηγητὴς τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Νικόλαος Τωμαδάκης, ὁ ὁποῖος ἔγραφεν

εἰς τὸν «Ο.Τ.», ὁ ὁποῖος ἐκυκλοφόρει ὑπὸ τὸν τίτλον «Τύπος Ἑλληνικὸς Ὀρθόδοξος» (Ἀριθ. φ. 39, σελ. 2, Ἀπρίλιος 1964) τὰ ἀκόλουθα:

 «“Καὶ διατὶ νὰ ἑνωθῶμεν μὲ τὴν Λατινικὴν Ἐκκλησίαν; Ἀπεκήρυξε τὸ πρωτεῖον τοῦ Πάπα; Ἀπέπτυσε τὸ “Φιλιόκβε”; Ἀπεδοκίμασε τὰ ἄζυμα, τὴν καθολικὴν ἀγαμίαν τοῦ κλήρου, τὸ ἀλάθητον τοῦ Πάπα, τὸ καθαρτήριον πῦρ, τὴν ἄμωμον σύλληψιν καὶ τὴν ἀνάληψιν τῆς Θεομήτορος ὡς καινοφανῆ δόγματα;... Δὲν ἰσχύουν πλέον τὰ συγχωροχάρτιά της καὶ οἱ “ἰντουλγέντια πλενάρια” πρὸ τῆς τελέσεως τῶν ἐγκλημάτων;... Ἐξέωσε τὰ ἀγάλματα ἀπὸ τοὺς ναούς; Τηρεῖ τὰς νηστείας; Κατήργησε τὴν δαιμονικὴν Οὐνίαν, διὰ τῆς ὁποίας παραπλανᾶ τὰ πλήθη; Ἀπεκήρυξε τὴν κοσμικήν της ἐξουσίαν; Τί ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἔκαμε, διὰ νὰ μᾶς καλῇ καὶ νὰ μᾶς ἑνώσῃ, διὰ νὰ ἀπαγγείλῃ μεθ᾽ ἡμῶν τὸ πάτερ ἡμῶν καὶ νὰ συμφωνοῦν οἱ κληρικοί της μὲ τοὺς ἰδικούς μας;  Θὰ λατινίσωμεν, λοιπόν, θὰ ἴδωμεν ἐξυρισμένους τοὺς ἱερωμένους μας, θὰ ἀκούσωμεν τὸ ἁρμόνιον εἰς

τὴν Ἐκκλησίαν μας, θὰ καταργήσωμεν τὴν Λειτουργίαν μας, εἰς τὴν ὁποίαν ἀκούεται πρὸ παντὸς ὁ λόγος καὶ θὰ τὴν ἀντικαταστήσωμεν ἀπὸ κουδουνάκια καὶ ἀπὸ ουρμουρητά; Θὰ ραντιζώμεθα, ἀντὶ νὰ βαπτιζώμεθα; Θὰ μεταλαμβάνωμεν μόνον δι᾽ ἄρτου, ὄστιες ἀζύμων, ὅπως ἐκεῖνοι; Θὰ μεταλαμβάνωμεν, ἐνῷ θὰ ἔχωμεν κρεοφαγήσει ἢ πρὸ διώρου μόλις λάβει πρόγευμα;  Θὰ προσκυνοῦμεν τὰ ἀγάλματα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων, ἐνῷ θὰ βλέπωμεν μακρόθεν τὰς ἁγίας εἰκόνας;... Ἀλλὰ ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ὑπόθεσις μόνον τῶν θεολόγων καὶ κληρικῶν, ἀλλ᾽ εἶναι ὑπόθεσις ὅλου τοῦ Ἔθνους. Καὶ ἐὰν τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος χάση τὴν ὀρθόδοξον Χροιάν του, ἂν γίνη συνονθύλευμα προτεσταντικῶν καὶ λατινικῶν ἀποκλίσεων καὶ κακοδοξιῶν, ἂν τέλος ὑποταχθῆ εἰς πολιτικὴν σκοπιμότητα,... τότε δὲν θὰ δυνηθῇ νὰ ὑπερασπισθῇ τὴν ἀκεραιότητά του, τὰ συμφέροντά του, τὰς παραδόσεις του, τὴν πίστιν του... Εἶμαι κι ἐγὼ ὑπὲρ τῆς ἑνώσεως. Ἂς ἐπανέλθῃ ἡ Λατινικὴ Ἐκκλησία εἰς τὴν

διδασκαλίαν τῶν κοινῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τῶν μέχρι τοῦ ἱεροῦ Φωτίου, ἂς δεχθῇ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ περὶ ἡσυχασμοῦ, ἂς ἐγκαταλείψῃ τὰς καινοτομίας, τὸ πρωτεῖον καὶ τὴν κοσμικότητα καὶ τότε ἑνούμεθα. Ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ πράξῃ. Διότι ζῇ ἄλλο ψυχικὸν κλῖμα ἀπὸ ἡμᾶς….”»