Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ
ὀφείλομεν νὰ παραθέσωμεν πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον τὰ ἐρωτήματα,
τὰ ὁποῖα ἔθεσε πρὸς τὸν
μακαριστὸν Οἰκουμενικὸν
Πατριάρχην Ἀθηναγόραν ὁ ἀείμνηστος Καθηγητὴς τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Νικόλαος
Τωμαδάκης, ὁ ὁποῖος ἔγραφεν
εἰς τὸν «Ο.Τ.», ὁ
ὁποῖος ἐκυκλοφόρει ὑπὸ τὸν τίτλον «Τύπος Ἑλληνικὸς Ὀρθόδοξος» (Ἀριθ. φ. 39,
σελ. 2, Ἀπρίλιος 1964) τὰ ἀκόλουθα:
«“Καὶ διατὶ νὰ ἑνωθῶμεν μὲ τὴν Λατινικὴν Ἐκκλησίαν;
Ἀπεκήρυξε τὸ πρωτεῖον τοῦ Πάπα; Ἀπέπτυσε τὸ “Φιλιόκβε”; Ἀπεδοκίμασε τὰ ἄζυμα, τὴν
καθολικὴν ἀγαμίαν τοῦ κλήρου, τὸ ἀλάθητον
τοῦ Πάπα, τὸ καθαρτήριον πῦρ, τὴν ἄμωμον σύλληψιν καὶ τὴν ἀνάληψιν τῆς Θεομήτορος
ὡς καινοφανῆ δόγματα;... Δὲν ἰσχύουν πλέον τὰ συγχωροχάρτιά
της καὶ οἱ “ἰντουλγέντια πλενάρια” πρὸ τῆς τελέσεως τῶν ἐγκλημάτων;... Ἐξέωσε τὰ
ἀγάλματα ἀπὸ τοὺς ναούς; Τηρεῖ τὰς νηστείας; Κατήργησε τὴν δαιμονικὴν Οὐνίαν, διὰ τῆς ὁποίας
παραπλανᾶ τὰ πλήθη; Ἀπεκήρυξε τὴν κοσμικήν της ἐξουσίαν; Τί ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἔκαμε,
διὰ νὰ μᾶς καλῇ καὶ νὰ μᾶς ἑνώσῃ, διὰ νὰ ἀπαγγείλῃ μεθ᾽ ἡμῶν τὸ πάτερ ἡμῶν καὶ
νὰ συμφωνοῦν οἱ κληρικοί της μὲ τοὺς ἰδικούς μας; Θὰ λατινίσωμεν, λοιπόν, θὰ ἴδωμεν ἐξυρισμένους
τοὺς ἱερωμένους μας, θὰ ἀκούσωμεν τὸ ἁρμόνιον εἰς
τὴν
Ἐκκλησίαν
μας,
θὰ
καταργήσωμεν
τὴν
Λειτουργίαν
μας,
εἰς
τὴν
ὁποίαν
ἀκούεται
πρὸ
παντὸς
ὁ
λόγος
καὶ
θὰ
τὴν
ἀντικαταστήσωμεν
ἀπὸ
κουδουνάκια
καὶ
ἀπὸ ουρμουρητά;
Θὰ
ραντιζώμεθα,
ἀντὶ
νὰ
βαπτιζώμεθα;
Θὰ
μεταλαμβάνωμεν
μόνον
δι᾽
ἄρτου,
ὄστιες
ἀζύμων,
ὅπως
ἐκεῖνοι;
Θὰ
μεταλαμβάνωμεν,
ἐνῷ
θὰ
ἔχωμεν
κρεοφαγήσει ἢ πρὸ διώρου
μόλις λάβει πρόγευμα; Θὰ προσκυνοῦμεν τὰ
ἀγάλματα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων, ἐνῷ θὰ βλέπωμεν μακρόθεν τὰς ἁγίας
εἰκόνας;... Ἀλλὰ ἡ Ὀρθοδοξία
καὶ
ἡ
Ἐκκλησία
δὲν
εἶναι
ὑπόθεσις
μόνον
τῶν
θεολόγων
καὶ
κληρικῶν,
ἀλλ᾽
εἶναι
ὑπόθεσις
ὅλου
τοῦ
Ἔθνους.
Καὶ ἐὰν τὸ Ἑλληνικὸν
Ἔθνος χάση τὴν ὀρθόδοξον Χροιάν του, ἂν
γίνη συνονθύλευμα προτεσταντικῶν καὶ λατινικῶν ἀποκλίσεων καὶ κακοδοξιῶν, ἂν
τέλος ὑποταχθῆ εἰς πολιτικὴν σκοπιμότητα,... τότε δὲν θὰ δυνηθῇ νὰ ὑπερασπισθῇ τὴν ἀκεραιότητά
του, τὰ συμφέροντά του, τὰς παραδόσεις του, τὴν πίστιν του... Εἶμαι κι ἐγὼ ὑπὲρ
τῆς ἑνώσεως. Ἂς ἐπανέλθῃ ἡ Λατινικὴ Ἐκκλησία εἰς τὴν
διδασκαλίαν τῶν
κοινῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τῶν μέχρι τοῦ ἱεροῦ Φωτίου, ἂς δεχθῇ τὴν
διδασκαλίαν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ περὶ ἡσυχασμοῦ, ἂς ἐγκαταλείψῃ τὰς καινοτομίας,
τὸ πρωτεῖον καὶ τὴν κοσμικότητα καὶ τότε ἑνούμεθα. Ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ πράξῃ. Διότι
ζῇ ἄλλο ψυχικὸν κλῖμα ἀπὸ ἡμᾶς….”»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου