ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ

Ωρισμένοι  Σεβ. Μητροπολῖται διαφωνοῦν μὲ τὰς κινητοποιήσεις, αἱ ὁποῖαι ἔγιναν ἐναντίον τῆς θεατρικῆς παραστάσεως, ἡ ὁποία ἐνεφάνιζε τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς σοδομίτας. Μὲ ἄρθρα των προσπαθοῦν νὰ νουθετήσουν ὅσους κινητοποιήθησαν, ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι χαρακτηρίζουν τοὺς κινητοποιηθέντας ὡς «συνήθεις ὑπόπτους», οἱ ὁποῖοι διαμαρτύρονται διὰ διάφορα ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα.

Ὀφείλομεν νὰ παρατηρήσωμεν ὅτι τὰ ἄρθρα αὐτὰ εἶναι ἀπαράδεκτα, διότι οἱ κινητοποιηθέντες:

1ον) ἠκύρωσαν μερικῶς τὴν παράστασιν, ἀφοῦ πλέον δὲν προκαλεῖ κανένα ἐνδιαφέρον εἰς τὸ φιλοθέαμον κοινόν καί 2ον) ἐφήρμοσαν τὴν ἀπόφασιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ θέρους κατεδίκαζε τὸ περιεχόμενον τῆς θεατρικῆς παραστάσεως καὶ ἐκάλει τὸν πιστὸν λαὸν νὰ ἀντιδράση δυναμικῶς.

Ὅταν ὅμως ἀντέδρασε μία «χούφτα» ὀρθοδόξων ἐχαρακτηρίσθησαν γραφικοὶ καὶ «συνήθως ὕποπτοι» ὑπὸ ὡρισμένων Σεβ. Μητροπολιτῶν.

Ἐκτὸς αὐτῶν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται κάνουν λάθος καὶ διὰ ἕνα ἀκόμη λόγον: ὅταν κάποιος πολίτης τοὺς ἐλέγξη διὰ τὸν «βίον καὶ τὴν πολιτείαν των» ἢ ἀμφισβητήση τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημά των ἢ τὴν διαχείρισίν των, τότε προβαίνουν εἰς μηνύσεις, ἀγωγὰς καὶ ἀξιώνουν τὴν ἀποκατάστασίν των, κάνοντες ταυτοχρόνως δηλώσεις, διὰ νὰ καταδείξουν τὸ ἄδικον τῶν ἐπιθέσεων ἐναντίον των. Διατί τώρα ποὺ ἐπλήγη ἡ Ἁγία Γραφή, ὁ Χριστὸς καὶ οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ζητοῦν νὰ ἐπιδείξωμεν ἀγάπην ἔναντι τῶν διεστραμμένων θεατρικῶν παραγωγῶν, νὰ τοὺς συγχωρήσωμεν, νὰ τοὺς «ἀγκαλιάσωμεν» καὶ νὰ μὴ θορυβοῦμεν; Εἶναι μεγαλυτέρα ἡ φήμη των, τὴν ὁποίαν

ἐπιχειροῦν νὰ προστατεύσουν μὲ μηνύσεις, ἀπειλὰς καὶ ἀγωγὰς ἀπὸ τὴν φήμην τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων; Ἀλήθεια μήπως ἐδιάβασαν τὸ ρεπορτὰζ τῆς «Κυριακάτικης Δημοκρατίας», συμφώνως πρὸς τὸ ὁποῖον ἡ θεατρικὴ παραγωγὸς καὶ μεταφράστρια τοῦ θεατρικοῦ ἔργου κυρία Βάσια Παναγοπούλου, ἡ ὁποία ἐνεκάλει εἰς τὴν θεολογικὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν τάξιν τοὺς ἐλαχίστους κινητοποιηθέντας Ὀρθοδόξους χριστιανούς,  πῶς ἀντέδρασεν ὅταν διεπίστωσεν ὅτι ὁ πρὼην σύζυγός της εἶχε σοδομιτικὰς τάσεις καὶ τί εἶπεν ἐναντίον του μὲ τὴν δολοφονίαν ἑνὸς πολὺ γνωστοῦ καλλιτέχνου. Ὁ πρώην σύζυγός της ἠρνεῖτο πᾶσαν καταγγελίαν, ἀλλὰ ἐκείνη ἐπέμενεν εἰς τὰς ἀναποδείκτους (κατ᾽ ἐκεῖνον) καταγγελίας, ἀναδεικνύουσα τὸν σοδομισμὸν τοῦ πρώην συζύγου; Ἂς εἶναι προσεκτικότεροι οἱ Σεβ. Μητροπολῖται ἰδιαιτέρως πρὸς τοὺς «συνήθως ὑπόπτους», διότι αὐτοὶ δὲν εἶναι ἀγράμματοι καὶ ἀμόρφωτοι, ἀλλὰ ἔχουν δύο καὶ τρία πτυχία (οἱ περισσότεροι). Εἰς τοὺς «συνήθεις ὑπόπτους» ἀνήκει καὶ τὸ 2% τοῦ πιστοῦ λαοῦ, τὸ ὁποῖον ἐκκλησιάζεται

ἑκάστην Κυριακὴν καὶ ἄνευ αὐτοῦ τοῦ ποσοστοῦ αἱ Ἐκκλησίαι θὰ ἦσαν ἄδειαι.

Γ. ΖΕΡΒΟΣ

"O.T"

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Τι άλλο εντός μου δύναται να εύρη και να γνωρίση Θεόν εν τω Χριστώ, αν όχι η πίστις; Είναι απείρως αληθής ο λόγος του αγίου Αθανασίου, ότι δια την έρευναν των Αγίων Γραφών και την αληθινήν Χριστογνωσίαν «Χρεία βίου καλού και ψυχής καθαράς και της κατά Χριστόν αρετής και της καθαράς διανοίας και της προς τους αγίους του βίου μιμήσεως (περί ενανθρωπήσεως του Λόγου, 57). Ως βλασφημίαν κατά του Αγίου Πνεύματος θεωρεί ο άγιος Αθανάσιος την άρνησιν της Θεότητος του Χριστού και το ασεβείν περί την Θείαν ουσίαν Του (επιστολή προς Σεραπίωνα IV, 12 κ. εξ.).                                                                                                           Το να θέλη κανείς με τον αμαρτοποιημένον νουν του να γνωρίση τον Θεόν, να Τον εξηγήση, τούτο αποτελεί έργον μιας εκπορνευμένης συνειδήσεως. Τούτο γνωρίζουν καλώς οι Άγιοι Πατέρες και η Αγία του Χριστού Εκκλησία, και δια τούτο αποκόπτει τον Άρειον ως νοσούν μέλος: «Νοθεύσας Άρειος φρενί αγνώμονι την ορθόδοξον πίστιν ταις πατρικαίς ψήφοις εξωστράκισται της Εκκλησίας, σεσηπός ώσπερ μέλος, ο δυσώνυμος» (Κυριακή των Πατέρων, κανών ωδή 4). Οι δε Άγιοι Πατέρες, οι οποίοι δια των αρετών του Αγίου Πνεύματος μετεμόρφωσαν τον νουν των και τον ήνωσαν δια της χάριτος με τον καθολικόν και άγιον νουν της Εκκλησίας του Χριστού, έγιναν «σάλπιγγες του Πνεύματος», δια των οποίων το Άγιον Πνεύμα φθέγγεται «το μυστήριον της Θεολογίας» (αυτόθι, Δοξαστικόν εις τους Αίνους), το μυστήριον της Υποστάσεως του Θεανθρώπου Χριστού.                                                                                                                                                                   

Συνεχίζεται.  

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

      Δικαίωσις δια μόνης της πίστεως μόνον, είναι η διδασκαλία της Βίβλου. Αλλά αυτή η σώζουσα πίστις είναι η κατάστασις του φωτισμού της καρδίας, καθώς την περιεγράψαμε μέχρι τώρα και η οποία μερικάς φοράς καλείται ενδιάθετος πίστις: "Πάντες γαρ υιοί Θεού εστε δια της πίστεως εν Χριστώ Ιησού, όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε"  "Ότι δε εστε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του υιού αυτού εις τας καρδίας υμών κράζον, αββά ο Πατήρ, ώστε ουκέτι εί δούλος, αλλ' υιός, ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού".  Η υιότης, δικαίωσις και προσευχή του Αγίου Πνεύματος εις την καρδίαν είναι ταυτόσημος πραγματικότης. Δεν υπάρχει δικαίωσις δια νόμου ή δι' έργων, αλλά μόνον δια του Χριστού, ο Οποίος έδωκε τον νόμον. Ο νόμος δεν δίδει ζωήν. Μόνον ο Χριστός δίδει ζωήν: "Ει γαρ εδόθη νόμος ο δυνάμενος ζωοποιήσαι, όντως αν εκ νόμου ήν η δικαιοσύνη".  Είναι η πίστις, η οποία μορφούται εις εκείνους, οι οποίοι έχουν το δώρον της προσευχής δια του Αγίου Πνεύματος εις τας καρδίας των, η οποία δίδει την βεβαίωσιν της αγάπης του Θεού εν Χριστώ και καταλήγει εις την αγάπην "ήτις ου ζητεί τα εαυτής".

      Αυτή η θεραπεία και μεταβολή της ανθρωπίνης προσωπικότητος εν σχέσει με την ανθρωπότητα γενικώς κάνει την διαφοράν μεταξύ εκείνων, οι οποίοι θεραπεύονται και εκείνων, οι οποίοι δεν θεραπεύονται ακόμη, πολύ σαφή. Πίστις εις τον Χριστόν, χωρίς την υποβολήν εις θεραπείαν εν Χριστώ, δεν είναι πίστις δι' όλους. Εμπιστοσύνη εις τον ιατρόν τινος, χωρίς την υποβολήν εις την θεραπείαν την οποίαν ούτος του συνέστησε, θα ήτο ακριβώς το ίδιον είδος αντιφάσεως, ως προς την ορολογίαν.

      Συνεχίζεται.