Δὲν ἔχουμε κουβέντες οὔτε μὲ προτεστάντες οὔτε μὲ τὸν πάπα· εἶνε όλοι ἄπιστοι.

(†) ἐπίσκοποςΑὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης :

                        Οὔτε καλημέρα!

«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ…» 

(Τίτ. 3,10)

....Τὰ λόγια αὐτά, ἀγαπητοί μου, τὰ ἔγραφε ὁ

ἀπόστολος Παῦλος στὸ μαθητή του Τίτο, πρῶ-

το ἐπίσκοπο τῆς μεγαλονήσου Κρήτης....

... Δὲν ἔχουμε κουβέντες οὔτε μὲ προτεστάντες οὔτε μὲ τὸν πάπα· εἶνε όλοι ἄπιστοι. Θὰ μείνουμε ὀρθόδοξοι στὰ φτωχά μας βράχια. Δὲ μᾶς ἔμεινε τίποτε ἄλλο. Χάσαμε τὴν Πόλι, τὴ Μικρὰ Ἀσία…

...Μείναμε μὲ τὴν πίστι  μας τὴν Ὀρθόδοξο. Ζητοῦν νὰ μᾶς τὴν πάρουν; Νὰ  μείνουμε πιστοί, πιστοὶ  μέχρι θανάτου, ὣς τὴν τελευταία στιγμή, νὰ  ποῦμε κ᾽ ἐμεῖς τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ  βασιλείᾳ σου»

(Λουκ. 23,42)

Από το έντυπο : "ΚΥΡΙΑΚΗ" αρ. φύλ. 1780.

Σιχάθηκα τέτοια ΄λευθερία....

(Ευχαριστούμε το ιστολόγιο :  http://agiooros.org/)

Πατρίδα, πατρίδα, ήσουνα άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν! Μόνος ο Θεός, μόνος ο αληθινός αυτός και δίκαιος κυβερνήτης σε κυβερνεί και σε διατηρεί ακόμα!

Σιχάθηκα    τέτοια ΄λευθερία. Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτερία οπού θα γευόμαστε, θα περικαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους, άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή και τιμιότη. Αυτά λείπουν απ’ όλους εμάς. Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλυτώση από τον μεγάλον γκρεμνόν οπού τρέχομεν να τζακιστούμεν.

(O Oρθόδοξος Έλληνας Στρατηγός Μακρυγιάννης)

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

Άγιο Όρος, 12/10/2012 (ν.ημ.)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Μετά λύπης μας πληροφορηθήκαμε για την ύπαρξη θεατρικής παράστασης που πραγματεύεται μια μυθοπλαστική διεστραμμένη σχέση του σωτήρα μας Χριστού με τους μαθητές του. Οδύνη και λύπη εκφράζουμε για το γεγονός αυτό.

Ο πολιτισμός δεν είναι εχθρός της πίστης, ούτε η πίστη εχθρός του πολιτισμού. Όταν το ένα πληγώνει το άλλο, δεν φταίει ούτε η πίστη ούτε ο πολιτισμός, αλλά μόνο αυτοί που τα εκφράζουν.

Στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου και της μη λογοκρισίας του πολιτισμού, δεν νομιμοποιείται η ύβρις των Θείων αλλά ούτε η προσβολή της θρησκευτικής συνείδησης των πιστών.

Συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα η ανεξιθρησκία όποιων, αλλά, και υποχρέωση αυτών των όποιων, ο πραγματικός σεβασμός στην πίστη των Ορθόδοξων Χριστιανών. Ναι, στον πολιτισμό … ας μην όμως γίνεται ο πολιτισμός άλλοθι ή δούρειος ίππος ώστε να πληγωθεί ή να προσβληθεί το κοινό θρησκευτικό αίσθημα ή ο Χριστιανισμός εν γένει.

Δεν είναι λογοκρισία η υποχρέωση να σέβεσαι την πίστη του θρησκευόμενου πλήθους σε ένα δημόσιο θέαμα … ίσα ίσα αυτό είναι πραγματικός πολιτισμός.

Μετά τιμής,

Γραφείο Τύπου,

Ιστορικής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

http://agiooros.org/

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Εις μίαν ευρείαν ιστορικήν προοπτικήν, το δυτικόν δόγμα περί του αλαθήτου του ανθρώπου δεν είναι άλλο τι παρά μία προσπάθεια να αναζωογονηθή και διαιωνισθή ο θνήσκων ευρωπαϊκός ουμανισμός. Τούτο είναι η τελευταία «μεταμόρφωσις» και η τελική αποθέωσις του ουμανισμού. διότι μετά τον ορθολογιστικόν διαφωτισμόν του ιη΄ αιώνος και τον μυωπικόν θετικισμόν του ιθ΄ αιώνος εις τον ευρωπαϊκόν ουμανισμόν δεν υπελείπετο τίποτε άλλο παρά να αποσυντεθή μέσα εις τας αντιφάσεις και το αδιέξοδόν του. Εις αυτήν δε την τραγικήν στιγμήν έρχεται εις βοηθειάν του ο θρησκευτικός ουμανισμός και με το δόγμα του περί του αλαθήτου του ανθρώπου, έσωσε τον ευρωπαϊκόν ουμανισμόν από τον ολοφάνερον θάνατον. Αλλά, έστω και δογματοποιημένος, ο δυτικός χριστιανικός ουμανισμός δεν ηδύνατο να μη κρατήση μέσα του όλας τας θανασίμους αντιφάσεις του ευρωπαϊκού ουμανισμού, αι οποίαι συγκλίνουν εις μίαν επιθυμίαν:  να διωχθή ο Θεάνθρωπος από την γην εις τον ουρανόν. Διότι δια τον ουμανισμόν το βασικόν και κυριώτατον είναι:  να γίνη ο άνθρωπος η υψίστη αξία και το έσχατον μέτρον.                                                                                                                                                                      

Συνεχίζεται.  

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

  +π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

     Δεν υπάρχει καταλλαγή άνευ του Μυστηρίου του Σταυρού, το οποίον ταυτίζεται με τον δοξασμόν. Κανείς δεν ημπορεί να γίνη φίλος του Θεού, εκτός, εάν εκουσίως σηκώση τον ιδικόν Του σταυρόν και ακολουθήση τον Χριστόν. Να δοξασθής σημαίνει να σταυρωθής, το οποίον με την σειρά του σημαίνει να έχης την δύναμιν του Θεού να μετατρέψης την ιδιοτελή και εγωκεντρικήν αγάπην εις θεοειδή δηλαδή εις αγάπην "ήτις ου ζητεί τα εαυτής". Αυτή η καταλλαγή του ανθρώπου με τον Θεόν ήτο ενεργός εις τους Πατριάρχας, Προφήτας και Αποστόλους προ της Σταυρώσεως, διότι αυτοί συμμετείχον είς το Μυστήριον του Σταυρού. Δια τούτο, αυτοί έγιναν φίλοι του Θεού και έλαβον την δωρεάν της παρρησίας να μαλώνουν με τον Θεόν χάριν της σωτηρίας των άλλων.Το Μυστήριον του Σταυρού είναι η άκτιστος καταλλάσσουσα δύναμις του Θεού, η οποία θεραπεύει τας ασθενείας εκείνων, οι οποίοι θέλουν να δεχθούν θεραπείαν υπακούοντας μέχρι θανάτου εις το θέλημα του Θεού Λόγου, ο Οποίος έδωκε τον νόμον εις τον Μωϋσήν και τους μακαρισμούς εις τους Αποστόλους. Η εκουσία Σταύρωσις του Κυρίου της Δόξης είναι η πλήρης, αλλ' όχι η μόνη φανέρωσις εις την ιστορίαν της δυνάμεως του Μυστηρίου του Σταυρού. Κάθε δοξασμός ενός φίλου του Θεού και προ και μετά της Σταυρώσεως του Χριστού είναι επίσης φανέρωσις της δυνάμεως του Μυστηρίου τούτου.

      

       Συνεχίζεται.