Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Εις μίαν ευρείαν ιστορικήν προοπτικήν, το δυτικόν δόγμα περί του αλαθήτου του ανθρώπου δεν είναι άλλο τι παρά μία προσπάθεια να αναζωογονηθή και διαιωνισθή ο θνήσκων ευρωπαϊκός ουμανισμός. Τούτο είναι η τελευταία «μεταμόρφωσις» και η τελική αποθέωσις του ουμανισμού. διότι μετά τον ορθολογιστικόν διαφωτισμόν του ιη΄ αιώνος και τον μυωπικόν θετικισμόν του ιθ΄ αιώνος εις τον ευρωπαϊκόν ουμανισμόν δεν υπελείπετο τίποτε άλλο παρά να αποσυντεθή μέσα εις τας αντιφάσεις και το αδιέξοδόν του. Εις αυτήν δε την τραγικήν στιγμήν έρχεται εις βοηθειάν του ο θρησκευτικός ουμανισμός και με το δόγμα του περί του αλαθήτου του ανθρώπου, έσωσε τον ευρωπαϊκόν ουμανισμόν από τον ολοφάνερον θάνατον. Αλλά, έστω και δογματοποιημένος, ο δυτικός χριστιανικός ουμανισμός δεν ηδύνατο να μη κρατήση μέσα του όλας τας θανασίμους αντιφάσεις του ευρωπαϊκού ουμανισμού, αι οποίαι συγκλίνουν εις μίαν επιθυμίαν:  να διωχθή ο Θεάνθρωπος από την γην εις τον ουρανόν. Διότι δια τον ουμανισμόν το βασικόν και κυριώτατον είναι:  να γίνη ο άνθρωπος η υψίστη αξία και το έσχατον μέτρον.                                                                                                                                                                      

Συνεχίζεται.